The rise of the white lotus - ตอนที่ 88 ข้อเสนอของเขา

ตอนที่ 88 ข้อเสนอของเขา

[ ไม่กี่นาทีก่อนจะได้รับโทรศัพท์จากอีธาน]

” ว้าาา! นี่มันน่าหงุดหงิดที่สุด!! คุณหลอกฉันได้ยังไงชู! คุณเคยการเก็บข้าวของของคุณสําหรับการเดินทางที่คุณคาดหวังมานานไหม? แต่สุดท้ายคุณก็รู้ว่าคุณไม่อาจไปได้นะชู นี่แค่สิบเปอร์เซ็นต์ของสิ่งที่ฉันรู้สึกนะ! “ชูรูประท้วงด้วยความไม่พอใจจากความดื้อรั้นของเล็กซี่

ครู่หนึ่งชูรูคิดจริงๆว่าเล็กที่จะส่งข้อความของเธอไป แต่สุดท้ายเธอก็ถูกฟาดด้วยคําว่า ‘ ฝันไปเธอ … และทุกคนก็มีนงง

” นั่นก็แค่ห้าเปอร์เซ็นต์ของสิ่งที่ฉันรู้สึก เมื่อเธอไม่ยอมบอกรายละเอียดสําคัญเหล่านี้ให้ฉันฟัง!” ในทางกลับกัน เล็กซี่ล้อเลียนกับความเห็นแก่ตัวของชูรู

คําที่เธอสัญญากับเกี้ยวตัวน้อยที่ยังคงอยู่ และสาบานว่าเธอจะทําให้เจ้าก้อนตรงหนัสกลายเป็นซุปเปอร์สตาร์ที่งดงาม อย่างไรก็ตาม เล็กซี่ต้องการให้เธอมีความโปร่งใสมากขึ้น และจะไม่ทิ้งรายละเอียดที่สําคัญไว้เบื้องหลังอีก

ชูรู “ชูววววว” [แงงงง]

สําหรับเรื่องนี้อาจเป็นการโต้เถียงครั้งแรกระหว่างพี่น้องคู่แปลกนี้ เช่นเดียวกับเกี้ยวน้อย เล็กซี่ก็กัดฟันของเธอขณะที่เธอจ้องมองไปที่ชูรู

ในทันใดนั้นเองทั้งคู่ก็สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโทรศัพท์ของเล็กซี่ดังขึ้น เมื่อหันหน้าไปมองโทรศัพท์ของเธอ หน้าที่ไม่พอใจของชูรูพลันสว่างขึ้นทันที ราวกับว่าอัศวินและชุดเกราะเป็นประกายของเธอมาช่วยเธอแล้ว

ในทางกลับกันคิ้วของเล็กซี่ก็ย่นจากการโทรศัพท์อย่างกะทันหันของเขา ด้วยความคิดว่าเธอจะรับสายดีหรือไม่ เล็กซี่ก็มองไปที่หน้าจอจนสายดับไป

” อะไรเนี่ย! ทําไมคุณไม่รับสายล่ะชู! คนที่ทําลายแผนการของคุณคือตัวคุณเอง เชอะ!” ตามที่คาดไว้ ชรูบ่นด้วยความรําคาญกับความเชื่องช้าของเล็กซี่ นี่เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่เธอจะถามเขาในคําถามที่เธอควรถามก่อนหน้านี้ แต่เล็กซี่ก็เล่นเธออย่างหนักเพื่อให้ได้มาอีกครั้ง! ดังนั้นเกี๊ยวตัวน้อยจะทําให้หัวของเธอเย็นลงได้อย่างไร?

” เอ้ย! คุณนี่น่ารําคาญมากคุณรู้ไหม? คุณเคยรับสายจากที่ไหนไม่รู้ใช่มั้ย? มันทําให้ฉันนึกถึงการกระทําที่เลวร้ายทั้งหมดที่ฉันเคยทําในชีวิตของฉัน นั่นคือเหตุผล!” การระบายความขุ่นมัวของเธอให้กับก้อนแป้งตัวน้อยที่ทรงพลังและไม่ยอมลดละที่ดุร้ายเหมือนเธอ เล็กซี่ตระหนักว่าความสงบของเธอไม่สามารถเทียบได้กับชูรู

อีกครั้งที่โทรศัพท์ของเล็กซี่ดังขึ้น ซึ่งทําให้ดวงตาที่ลุกโชนของชูรูคมชัดขึ้น ขณะที่เธอมองไปที่หน้าจอ เล็กซี่รับคําสั่งเหมือนนายพลของกองทัพ

” รับสายเองหรือให้ฉันรับ ตอบดีๆ แล้วก็เลือกคําดีๆด้วย หยุดทําให้เครียดได้แล้ว!”

” ต้องพูดขนาดนั้นเลย? ให้ตายสิ! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันกําลังยอมแพ้ต่อเจ้าตัวกะเปี๊ยกนี้ ” เล็กซี่กลอกตาด้วยความหงุดหงิด เธอเดาะลิ้นของเธอก่อนที่เธอจะกระแอมในลําคอและรับสาย

” คะ? ”

อีธาน: ” หึม หงุดหงิดเหรอ? ”

เล็กซี่รู้สึกแปลกใจมากที่อีธานรู้สึกถึงความหงุดหงิดของเธอได้อย่างรวดเร็ว ส่วนใหญ่อาจเป็นเพราะเธอทะเลาะกับชูรูเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงถามอย่างไม่ใส่ใจว่าเขารู้ได้อย่างไร

ตามปกติคําตอบของอีธานเป็นสิ่งที่เธอคาดหวังว่าจะได้ยิน อวดสิ่งที่เขาเรียกว่า ‘เรดาร์” ของเขา

อีธาน: “ แล้วอะไรที่ทําให้คุณผู้หญิงที่แข็งแกร่งอย่างคุณหงุดหงิดได้กัน”

เมื่อบินไปที่หูของเล็กซี่เพื่อฟังสิ่งที่อีธานพูด จากนั้นชูรูก็กระโดดขึ้นไปที่หน้าโฮสต์ของเธอทันทีซึ่งทําให้ดวงตาของเล็กสี่เหล่,v”

” บอกเขาในสิ่งที่คุณบอกว่าคุณจะถามก่อนหน้านี้ชู! หรืออะไรก็ได้ ชะ – ฮ่า!”

เล็กซี่ปิดไมค์ของโทรศัพท์ เธอกัดฟันขณะที่เธอดึงศีรษะของเธอกลับออกมาจากเคี้ยวที่กําลังบินอยู่ เธอพูด

” ได้! ได้! เธอชนะแล้ว! พระเจ้า!

” อืม! หยุดรียกพระเจ้าสักที คนอื่น ๆ ก็ต้องการพระองค์เช่นกันนะ!” ชรรู้สึกไม่พอใจเล็กซี่

หากเล็กซี่โยนความผิดทั้งหมดให้กับระบบ สิ่งที่ทําให้เธอรู้สึกแย่ที่สุดคือกําแพงหนารอบหัวใจของเล็ก

แน่นอนว่าเล็กซี่อาจเชื่อใจอีธานลูในฐานะเพื่อนและคิดว่าเขาเป็นเพื่อนแท้ อย่างไรก็ตามชูรูก็รู้เช่นกันว่าถ้าอีธานสู้ไม่รับรู้ถึงความรู้สึกของเขาเร็วกว่านี้ เขาอาจจะยังอยู่ในหมวดเฟรนด์โซน

ดังนั้นก่อนที่ทุกอย่างจะหมดไป ชรจําเป็นต้องใช้วิธีการที่รุนแรงเพื่อให้ความคืบหน้าที่เชื่องช้านี้ทํางานได้เร็วขึ้นเล็กน้อย เธอคงไม่รังเกียจและอาจจะอดทนมากกว่านี้ถ้าเล็กซี่ยอมรับความรักโรแมนติกได้ง่าย แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอเป็น!

เล็กชื่อาจจะตีสนิทได้ง่ายกว่าที่เธอมักจะบรรยาย แต่การเหวี่ยงผู้ชายคนหนึ่งส่งผลดีต่อหัวใจของเล็กซี่มากกว่า ซึ่งทําให้เธอต้องระวังเรื่องความโรแมนติกมากขึ้น

“ จะให้ผู้ชายพวกนั้นรู้ได้ยังไง ถ้าพวกเขาเห็นฉันเป็นแบบนี้ล่ะก็…” เมื่อมองไปที่สีหน้าเข้มงวดของชูรู เล็กซี่บ่นพึมพําขณะที่กลอกตา

” เฮ้ ผู้ชายชอบผู้หญิงอวบน่า กินไปเถอะ “ วิธีที่อีธานตอบกลับหนักแน่นจนทําให้คิ้วของเธอกระตุก

” กินไปเถอะงั้นเหรอ? คุณล้อเล่นหรือไง? เธอดึงโทรศัพท์ของเธอออกมาจากหูและมองไปที่มันด้วยสายตาที่ไม่สบอารมณ์ เธอวางมันกลับไปที่เดิมอีกครั้ง เธออยากจะวางสายตอนนี้ แม้ว่าจะไม่ได้รับความยินยอมจากชูรูก็ตาม

“ เอาจริงดิ? ที่ยย คุณได้ยินที่ตัวเองพูดไหม? คุณจะตกหลุมรักใครสักคนที่กลิ้งได้เหรอ? ”

“ อืม.ใช่ ถ้าผมชอบ เธอจะตัวเท่าไหนก็ไม่สําคัญ ” ในเวลาเดียวกันอีธานก็ตอบกลับซึ่งทําให้เธอพูดไม่ออก

เธอควรเชื่อเขาไหมเนี่ย? เขาจะรู้ตัวหรือไม่ว่าเขาชอบคนอ้วน? คําถามเช่นนี้วนเวียนอยู่ในความคิดของเล็กซี่ ซึ่งทําให้เธอปวดหัวอย่างมาก

ครู่หนึ่งเล็กซี่ไม่ตอบ ในขณะที่เธอครุ่นคิดถึงสิ่งที่จะตอบสนองต่อคําตอบของเขา อาจเป็นไปได้ว่าเขาไม่สามารถจัดการกับความเงียบในสายได้ อีธานจึงทําลายความเงียบนี้แทน

“ แต่ถ้านั่นทําให้คุณลําบากจริงๆแล้วล่ะก็ เราไปออกกําลังกายด้วยกันมั้ย? ผมหมายถึง คุณก็รู้ เพื่อช่วยผลักดันกันไง? ” ปราศจากการเปลี่ยนแปลงในน้ำเสียงที่น่าเบื่อของเขา อีธานก็เสนอความดีงามและความเมตตาจากหัวใจของเขา

“โอ้ โอเค เป็นความคิดที่ดีเดี๋ยวนะ” เล็กซี่ยังคงจดจ่ออยู่กับคําพูดของเขาก่อนหน้านี้ เธอเห็นด้วย แต่หยุดกลางคันโดยตระหนักถึงข้อเสนอของเขา

” งั้นตกลงนะ เอาไว้ผมนัดคุณอีกที ไว้เจอกัน!” โดยไม่รอการอนุมัติจากเล็กซี่ อีธานก็ตัดสายทิ้งทันทีโดยที่เธอไม่มีโอกาสได้ปฏิเสธ