The Strongest Hokage - ตอนที่ 168

“โลกที่แตกต่าง…”

ไนโตะ ยื่นมือออกไป และทันใดนั้นฝนก็ตกลงมาบนปลายนิ้วของเขา

จากนั้นฝนอีกหยดหนึ่งก็ตกลงมาใส่ฝนหยดแรก

จ๋อม!!

เสียงของน้ำ 2 หยดชนเข้าด้วยกัน มันไม่ควรจะมีใครได้ยินมัน แต่ในโลกแห่งการรับรู้ด้วยสัมผัสนี้ ก็ทำให้ ไนโตะ ได้ยินเสียงมันอย่างชัดเจน

ตั้งแต่ต้นจนจบโดยที่เขาไม่ลืมตา

“เนตรสีขาว สามารถมองเห็นได้ทั้งหมด 360 องศา มันเป็นเนตรที่ทรงพลังมาก สามารถมองทะลุได้ถึงระดับเซลล์และมองออกไปไกล ๆ ได้”

แต่ความสามารถของเขานั้นต่างออกไป

อันที่จริงแล้ว ไนโตะ ไม่จำเป็นน้องหลับตา และเมื่อเขาลืมตาเขาก็จะสามารถสัมผัสได้ทั้งโลก

เหตุผลที่เขาหลับตาก็เพราะเขาอยากรับรู้ได้ถึงการสั่นสะเทือนของทั้งโลก

ไนโตะ ค่อย ๆ ยกมือของเขาขึ้น และทันใดนั้นก็มีควันสีขาวปรากฏขึ้น จากนั้น ดาบคุซานางิ ก็ปรากฏออกมา

ไนโตะ จับดาบของเขาด้วย 2 มือและโดยไม่ใช้พลังของเขา เขาฟันดาบออกไปตัดเม็ดฝนที่ตกลงมาตรงหน้าของเขา

ฟึ๊บ!

ฝนที่ตกลงมาจากท้องฟ้าถูกตัดออกเป็น 2 ส่วนกลางอากาศ

จากนั้น ไนโตะ ก็ฟันดาบออกไปหลายครั้ง และตัดฝนที่ตกลงมาทุก ๆ เม็ด

แน่นอนว่า เนตรวงแหวน สามารถทำแบบนี้ได้เช่นกัน แต่ ไนโตะ ไม่มี

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ไนโตะ ก็เก็บดาบกลับไปแล้วลืมตาขึ้น และมองดูไปรอบ ๆ จากนั้นเขาก็พูดออกมาเบา ๆ

“แบบนี้สินะ?”

“ไม่ เราน่าจะทำได้มากกว่านี้”

ไนโตะ เชื่อว่าสัมผัสของเขาทำได้มากกว่าการโจมตีน้ำฝน

อย่างไรก็ตามจนถึงตอนนี้ ไนโตะ ยังไม่สามารถมองเห็นเป็นพื้นที่ทั้งหมดได้อย่างชัดเจน ในตอนที่เขาหลับตาเขายังคงเห็นเป็นแค่โลกมืด ๆ ที่มีฝนตกเท่านั้น

“คนธรรมดาไม่สามารถรู้สึกถึงการสั่นสะเทือนแบบนี้ แต่เราทำได้ ปัญหาก็เรายังมีประสาทสัมผัสทั้ง 5 อยู่ ซึ่งมันมีผลต่อการสั่นสะเทือนในอากาศ”

หลังจากคิดอยู่สักพักหนึ่ง ไนโตะ ก็จุดประกายความคิดบางอย่างขึ้น และในที่สุดเขาก็รู้ว่าเขาจะสามารถพัฒนาสัมผัสพิเศษของเขาได้อย่างไร

หลังจากนั้น ไนโตะ ก็ค่อย ๆ ปิดกั้นประสาทสัมผัสทั้ง 5 ของเขาทีละอย่าง

การได้กลิ่น และการได้ยิน ไนโตะ สามารถปิดกั้นมันได้อย่างง่ายดาย แต่การสัมผัสด้วยร่างกายนั้นค่อนข้างปิดกั้นได้ยาก แต่สำหรับเขา ตราบใดที่เขายังคงพยายามเขาก็จะทำมันได้ในที่สุด

เมื่อ ไนโตะ สามารถปิดกั้นประสาทสัมผัสทั้ง 5 ของเขาได้ ในที่สุดโลกเบื้องหน้าเขาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

เขาเห็นภาพอย่างชัดเจนเมื่อเขาหลับตา แม้ว่ามันจะไม่มีสี แต่ภาพขาวดำของทัศนียภาพต่าง ๆ ก็ชัดเจนมาก!

“ถ้าทุกสิ่งในโลกมีการสั่นสะเทือนเป็นของตัวเอง อย่างนั้นเราก็สามารถรับรู้ทุกสิ่งที่อยู่ในโลกนี้ได้อย่างงั้นเหรอ? ไม่ มันมากกว่าที่เราต้องการ”

แม้ว่าทุกสิ่งรอบตัวเขาจะเป็นขาวดำ แต่ภาพก็ชัดเจนมาก

ไนโตะ สามารถสัมผัสได้ทั้งวิถีการเคลื่อนที่ของฝนและอากาศ

หลังจากที่ ไนโตะ ปิดกั้นประสาทสัมผัสทั้ง 5 ของเขาแล้ว แม้ว่าลมจะบางเบา แต่เขาก็สามารถรับรู้ได้

ไนโตะ สามารถสัมผัสได้ถึงทุกอย่างในธรรมชาติผ่านการไหลของอากาศ

ไนโตะ ยืนขึ้นแล้วเดินออกไป เขาค่อย ๆ ยกเท้าขึ้นและเหยียบลงบนพื้นอย่างช้า ๆ

เขาพยายามที่จะไม่ใช้กำลังมากไป เขาเดินเบามาก จนเหมือนหยดน้ำที่กำลังตกลงสู่ทะเลสาบที่สงบ

ด้วยความสามารถนี้ ทำให้เขาเห็นภาพทุกอย่างชัดเจน และเขาก็ยังสามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่างพื้นดินที่เป็นโคลนกับพื้นดินแข็งได้อีกด้วย

สัมผัสของ ไนโตะ ยังคงแพร่กระจายออกไปเรื่อย ๆ

ห้องต่าง ๆ , ต้นไม้ , ทุกอย่างรอบ ๆ บ้าน , พุ่มไม้ที่อยู่ไกลออกไป , ป่า…

ดูเหมือนว่า ไนโตะ ในตอนนี้จะสามารถรวมโลกทั้งโลกเข้ากับการรับรู้ของเขา แต่ในวินาทีต่อมาเขาก็ถูกขัดจังหวะ

อะแฮ้ม!!!

ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขั้น และใบหน้าของเขาก็แสดงออกถึงความสงสัยเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เอามือแตะคางแล้วพูดว่า “ถ้าทำสำเร็จ คงจะสนุกหน้าดู”

“…ไม่ เป้าหมายในชีวิตของฉันต้องไม่ใช่แค่นั้น”

…

ในอีกห้องหนึ่งในบ้าน

โคนัน ถอดเสื้อผ้าออก จากนั้นเธอก็แช่ตัวลงไปในอ่างน้ำ

มีแค่ส่วนศีรษะของเธอที่ยังคงอยู่เหนือน้ำ ในขณะที่ใบหน้าของเธอมีแต่ความเศร้าโศก

“ฉันรู้ดีว่ายังไงสักวันหนึ่ง ครูไนโตะ ก็ต้องจะจากเราไป”

“แคว้นแห่งฝน ไม่ใช่บ้านของ ครูไนโตะ แต่อย่างน้อยก่อนที่เขาจะไป ฉันก็อยากให้เขาภูมิใจในความแข็งแกร่งของฉันก่อน”

เธอพึมพำกับตัวเอง แต่ความเศร้าบนใบหน้าของเธอก็ไม่หายไป

……

อีกครั้งหนึ่งที่ ไนโตะ เข้าสู่สมาธิและทำจิตใจให้ปลอดโปร่ง

ในที่สุด ไนโตะ ก็เข้าสู้โลกแห่งสัมผัสพิเศษได้อีกครั้ง

ในไม่ช้าสัมผัสของ ไนโตะ ก็กระจายเลยบ้านไปและยังคงแผ่ขยายออกไปไกล เขาพยายามที่จะไปจนถึงขีดสุดของของเขตการสัมผัสที่เขาจะทำได้

แต่ทันใดนั้น ร่างที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดใกล้ ๆ บ้านก็ปรากฏขึ้นมาอยู่ในสัมผัสของเขา!

ไนโตะ ไม่เคยรู้สึกถึงการมีอยู่ของเขามาก่อน

หลังจากที่สัมผัสของ ไนโตะ ครอบคลุมเป็นวงกว้าง ไนโตะ ก็เห็นเขา

มันไม่ใช่นักลอบสังหาร…มันคือ เซ็ทสึ!

“กำลังแอบดูฉันงั้นเหรอ?”

ไนโตะ รู้สึกแปลกใจและเขาก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า อุจิฮะ มาดาระ เป็นคนที่ส่ง เซ็ทสึ มา!

นานแค่ไหนแล้วที่ เซ็ทสึ แอบดูเขาอยู่

ในเวลาต่อมา ไนโตะ ก็ออกจากสมาธิและเปิดประสาทสัมผัสทั้ง 5 กลับมา จากนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นและยืนขึ้นเพื่อยืดร่าง

ไนโตะ แสร้งทำเป็นเปิดประตูบ้านเพื่อเข้าบ้านราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ทันใดนั้นดวงตาของเขาเปล่งประกาย

ตู้ม!

ในวินาทีต่อมาพื้นดินใต้เท้าของเขาก็แตกออกและรอยแตกก็เริ่มแพร่กระจายออกไป

ทันใดนั้น ฝนก็เหมือนถูกแช่แข็งกลางอากาศ ขณะที่ ไนโตะ หันหลังกลับและพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งดึงดูดความสนใจของ โคนัน ที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จ ดังนั้นเธอจึงเดินออกมาดู

ครูไนโตะ กำลังฝึกคาถาใหม่งั้นเหรอ?!