The Strongest Hokage - ตอนที่ 467 : พี่น้องเซ็นจู

The Strongest Hokage Chapter 467 : พี่น้องเซ็นจู

ทันทีที่หมัดของเขากระทบอากาศ ในโตะ ก็ผงะไป

“ข้างในนั้น มีกระแสมิติอยู่จริงๆ”

เป็นไปอย่างที่คิด มือของ ไนโตะ หายไปเมื่อเขายื่นมือเข้าไปในช่องว่างนั้นและเมื่อเขาดีงมือออกมา มือของเขาก็กลับมาอีกครั้ง

ไนโตะ ดูครุ่นคิด ในพื้นที่ว่างเปล่านั้นเต็มไปด้วยจังหวะที่ปั่นป่วนพื้นที่นั้นบิดเบี้ยวอย่างสมบูรณ์ แม้แต่ร่างอมตะก็จะกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ถ้าเขาสัมผัสกับมัน

เฉพาะคนที่เหมือนกับ ไนโตะ เท่านั้นจึงจะสามารถเดินทางผ่านมิติได้โดยที่ยังมีชีวิตอยู่

ประวัติศาสตร์ที่เรารู้จาก อุจิวะ มาดาระ ถูกสร้างขึ้นโดยเซ็ตส์สิ่งที่เกิดขึ้นจริงคือโอซึซึกิ คางูยะ ไม่ใช่เจ้าหญิงที่กินผลไม้ของต้นไม้แห่งชีวิตอันที่จริงผลไม้ที่เธอกินมาจากที่ห่างไกลน่าจะเป็นที่เดียวกับที่เธอจากมา

เธอมาสู่โลกนี้โดยมีเป้าหมายในใจ

เธอข้ามพื้นที่ห่างไกลมาเพื่อมัน

“ถ้าฉันต้องการข้ามมิติ ฉันก็ต้องใช้พลังอย่างมากถึงร่างกายจะไม่ได้รับผลกระทบจาก ความปั่นป่วนนั้น แต่ก็ยังสิ้นเปลืองจักระมากอยู่ดียิ่งข้ามไปไกลก็ยิ่งใช้เวลาฟื้นจักระนาน”

ไนโตะ มองดูช่องว่างที่ว่างเปล่าซึ่งถูกหมัดของเขาเปิดออกจ้องไปที่ช่องว่างที่ไม่มีที่สิ้นสุดในนั้นจากนั้นเขาก็ส่ายหัวและไม่ได้ก้าวเข้าไปสํารวจ

พลังของ ไนโตะ ตอนนี้แตกต่างจากตอนที่เขาเปิดประตูบานที่ 7

ตอนนี้ช่องว่างที่ว่างเปล่าที่เขาสร้างขึ้นค่อยๆ หดตัวลงอย่างช้า ๆ และหลังจากผ่าน ไปนานมันก็หายไปในที่สุด

เมื่อเห็นมันหายไป ไนโตะ ก็ยืนอยู่บนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันมืดมิดก้มหน้าลงและครู่นคิดอยู่ครู่หนึ่งในที่สุด เขาก็นึกอะไรบางอย่างได้ หลังจากพยักหน้า แววตาของเขาก็เปล่งประกาย แล้วเขาก็กลับไปที่โลกนินจา

โลกนินจา

เกือบจะในเวลาเดียวกัน หมู่บ้านซึนะ , หมู่บ้านอิวะ , หมู่บ้านคุโมะ…ยกเว้นหมู่บ้านอาเมะที่ยังสงบสุขอยู่หมู่บ้านใหญ่ทั้ง 5 รวมทั้งโคโนฮะ กําลังถูกโจมตี

คนที่จู่โจมพวกเขาก็คือ เหล่า คาเงะ ของ 5 หมู่บ้านใหญ่รุ่นก่อน!

โคโนฮะ ในเวลานี้

คาคาชิ โฮคาเงะรุ่น 5 กําลังนํากองทัพนินจาและหน่วยลับของโคโนฮะเพื่อโจมตีนินจา 2 คนนอกโคโนฮะ

แม้ว่าพวกเขาจะได้เปรียบโดยสิ้นเชิงในแง่ของจํานวน แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับนินจา 2 คนนี้พวกเขาก็ยังเสียเปรียบถ้านินจา 2 คนนั้นไม่จงใจเตือนนินจาของ โคโนฮะ ถึงวิธีต่อสู้และวิธีหลีกเลี่ยงการโจมตี โคโนฮะ ก็คงจะแพ้ไปแล้ว

ทั้ง 3 คนนี้ก็คือ โฮคาเงะรุ่นแรก และ โฮคาเงะรุ่น 2 ที่คืนชีพขึ้นมาจากคาถาสัมภเวสีคืนชีพ!

“ระวัง! ฉันประทับผนึก เทพอัสนีเวหา ไว้ที่ตัวนายแล้ว อย่าเข้าใกล้ฉันเด็ดขาดไม่งั้นนาย ตายแน่!”

โฮคาเงะรุ่น 2 มอง นินจาโคโนฮะ ที่อยู่ตรงหน้าเขาและเตือนอย่างจริงจัง

อย่างไรก็ตามในชั่วพริบตาต่อมา เขาก็เคลื่อนที่ชั่วพริบตาไปด้านหลังนินจาคนนั้นและแทงนิน จาคนนั้นจนตายโดยที่นินจาคนนั้นไม่ทันได้ตอบสนอง

“บ้าเอ้ย!”

เมื่อเห็นภาพนี้ โทบิรามะ ก็ตะโกนออกมา กัดฟันราวกับว่าเขาพยายามต่อต้านการควบคุมร่างกายของเขา แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหนเขาก็ไม่เคยประสบความสําเร็จ

“ฉันไม่ได้สร้างมันเพื่อใช้แบบนี้”

อันที่จริง โทบิรามะ เป็นคนเดียวที่โจมตีพวกเขาและถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้การโจมตีในวงกว้าง พวกเขาก็ไม่สามารถหยุดเขาได้

ฮาชิรามะ กําลังโบกมือและยืนอยู่ที่นั่นด้วยความรู้สึกโกรธทันใดนั้นเขาก็มองไปที่ โทบิรามะที่อยู่ไม่ไกลและตะโกนว่า “โทบิรามะ!”

โทบิรามะ โกรธจัดและพูดอย่างเคร่งขรึม “ถึงฉันจะเป็นคนสร้างวิชานี้ขึ้นมาแต่มันก็เปลี่ยนไปมาก แม้ว่าผู้ใช้วิชาจะทําให้เรามีสติอยู่แต่เราก็ยังควบคุมร่างกายของเราไม่ได้อยู่ดี”

เมื่อเขาและ ฮาชิรามะ ลืมตาขึ้นมา พวกเขาก็พยายามต่อต้านการควบคุมของผู้ใช้คาถาแต่ก็ ล้มเหลว จากนั้นพวกเขาก็ตรงไปที่ โคโนฮะ ในขณะนั้นพวกเขาก็พยายามขัดขืนหลายครั้งแต่ก็ยังคงล้มเหลว

หากคนที่ถูกอัญเชิญออกมารู้จักผนึกที่ใช้ใน คาถาสัมภเวสีคืนชีพเขาก็จะสามารถคลายคาถาอัญเชิญและเป็นอิสระได้โทบิรามะและฮาชิรามะที่ถูกอัญเชิญมาในสภาพที่เกือบจะสมบูรณ์แบบมีอํานาจเกือบทั้งหมดที่พวกเขาเคยมีมาก่อนดังนั้นโทบิรามะ จึงคิดว่าพวกเขาสามารถคลายการคาบคุมได้อย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือผู้ใช้คาถาได้ทําอะไรบางอย่างเพื่อไม่ให้พวกเขาสามารถหาต้นตอของจักระหรือสัมผัสถึงเขาและคลายคาถาอัญเชิญได้

โทบิรามะ ดูโกรธขึ้นทันใด เขากัดฟัน จากนั้นก็มองไปที่นินจาของโคโนฮะและพูดว่า“เป้าหมายของผู้ใช้คาถาคือพลังสถิตร่างของ 9 หางเราเอาเขาส่งให้เจ้านั้น”

“โทบิรามะ! ทําไมพูดแบบนั้น?!”

การแสดงออกของ เซ็นจู ฮาชิรามะ เปลี่ยนไปเมื่อเขาได้ยินคําพูดของโทบิรามะและตะโกนทันทีเขารู้ว่า 9 หางแข็งแกร่งแค่ไหนและจะอันตรายแค่ไหนถ้าอยู่ในมือของคนชั่ว

โทบิรามะ ตอบว่า “นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะไม่ให้เกิดความสูญเสียไปมากกว่านี้นินจาพวกนี้ไม่สามารถหยุดเราได้แน่นอน ดังนั้นแทนที่จะทําแบบนี้ต่อไปสู้เราจับ 9 หางส่งให้มันแล้วค่อยคิดวิธีจัดการมันดีกว่า”

โทบิรามะ แตกต่างจาก ฮาชิรามะ เขาคุ้นเคยกับการคิดแก้ปัญหาอย่างมีเหตุผลและให้ได้ผลดีที่สุด พูดได้ว่าเรื่องการเมืองที่ ซารุโทบิ ทําได้เรียนรู้มาจากเขา

เมื่อได้ยินคําพูดเหล่านั้น เหล่านินจาโคโนฮะ ก็มองหน้ากันอย่างลังเลท้ายที่สุด ตลอดเวลาที่ผ่านมานารูโตะ ก็ไม่ได้ช่วยโคโนฮะและเขาก็ไม่ใช่วีรบุรุษสําหรับพวกเขาดังนั้นในสายตาของพวกเขานารูโตะจึงเป็นแค่ปีศาจจิ้งจอกเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ โทบิรามะ และ ฮาชิรามะ เริ่มโจมตี โคโนฮะนารูโตะก็ได้เข้าร่วมการต่อสู้และช่วยชีวิตนินจาไว้ได้มากมายและแม้ว่าจักระของ 9 หางจะไม่สามารถควบคุมได้แต่เขาก็โจมตีเพียงแค่ฮาชิรามะเท่านั้นซึ่งเขาก็ถูกฮาชิรามะผนึกอย่างง่ายดายในไม่ช้าโชคดีที่ไกอยู่ใกล ๆ และช่วยชีวิตเขาเอาไว้

ทุกคนที่ได้เห็นภาพนั้นก็รู้สึกลังเลกับคําพูดของ โทบิรามะ

“ขอโทษครับ แต่ผมคงต้องขอปฏิเสธ

ในเวลานี้ คาคาชิ ยืนอยู่แถวหน้าของกองทัพ ดวงตาของเขามีสัมผัสที่แน่วแน่เมื่อเขาพูดว่า “ท่านรุ่น 2 ไม่ว่ายังไงพวกเราก็ไม่สามารถทิ้งเพื่อนได้ครับ!”

ไม่ว่าคนอื่นจะคิดยังไงกับ นารูโตะแต่อย่างน้อยคาคาชิก็อยู่ข้างนารูโตะอย่างแน่นอนและเขาจะไม่มีวันมอบนารูโตะให้ศัตรูแน่นอน

เมื่อได้ยินคําพูดของ คาคาชิ ฮาชิรามะ ที่ยืนอยู่ด้านหลังก็แสดงความชื่นชมในทันที เขารู้อยู่แล้วว่า คาคาชิ เป็น โฮคาเงะรุ่น 5 และในความเห็นของเขาคาคาชิ ก็เหมาะสมแล้ว

อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นจู่ ๆ ฮาชิรามะ ก็ประสานอิน และจักระที่น่าสะพรึงกลัวก็ประทุลออกมาอย่างรุนแรง

ในตอนนี้ สีหน้าของ โทบิรามะ และ ฮาชิรามะ เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

วิชานี้ แย่แล้ว!

“รีบหนีไปเร็วเข้า! ทุกคนถอยไป พวกเธอหยุดวิชานี้ไม่ได้!”

ฮาชิรามะ มีความกังวลอย่างเห็นได้ชัด เขาตะโกนใส่ นินจาโคโนฮะที่ดูหวาดกลัวและรี บวิ่งหนี

อย่างไรก็ตาม หมู่บ้านก็อยู่ข้างหลังพวกเขา พวกเขาจะไปที่ไหนได้?!