The Strongest Hokage - ตอนที่ 506

Chapter 506 : ไม่เหลือซาก

เมื่อวิเคราะห์การต่อสู้แล้ว ไนโตะ ถูกลําแสงพุ่งชนอย่างชัดเจน แต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ

“เธอไม่ใช่ผู้ใช้พลังสายโรเกี่ยสินะ แต่เป็นพลังจากผลมิติ และเธอก็ใช้ความสามารถของมิติหลบการโจมตีของฉัน…”

ผลปีศาจมิติ

ผลมิติมีหลายชนิด เช่น ผลล่องหน ของ ทราฟัลการ์ ลอว์ และ ผลโดอาโดอา ของ CP9 บรูโน่

นอกจาก ผลล่องหน ผลมิติอื่น ๆ ก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรเป็นพิเศษ หรือคนที่กินพวกมันไม่ได้พัฒนาให้ดีขึ้นได้

ทราฟัลการ์ ลอว์ ใช้ความสามารถของมันได้ดีในระดับหนึ่ง เขาสามารถสลับตําแหน่งได้โดยไม่ต้องมีเวลารอ เหมือนเป็นอีกเวอร์ชั่นหนึ่งของ ฤทธาหัตถ์สวรรค์ ของ ซาสึเกะ แน่นอนว่าสิ่งนี้ไม่ได้กล่าวถึงความสามารถอื่นๆ

ทว่าแม้แต่ ลอว์ ก็ยังไม่ถึงความแข็งแกร่งของพลเรือเอก

ในโลกนี้ ผลปีศาจเพียงอย่างเดียวไม่สามารถพาคุณไปสู่จุดสูงสุดได้ คุณควรพัฒนาพลังอื่น ๆ และมันก็ขึ้นอยู่กับผู้ใช้ด้วย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ไนโตะ เป็นผู้ใช้ความสามารถด้านมิติที่แข็งแกร่งและแอันตรายที่สุดเท่าที่ คิซารุ เคยเห็นมา

เขาเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด และถึงแม้เขาจะดูสงบ แต่เขาก็ไม่สามารถทําให้ความตื่นตระหนกในใจของเขาลดลงได้ แม้ว่าเขาจะใช้ฮาคิสังเกต แต่เขาก็ไม่สามารถหลบการโจมตีของ ไนโตะ ได้!

“เดี๋ยวก่อน ไม่จําเป็นต้อง….” คิซารุ ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างอีกครั้ง แล้วมอง ไนโตะ อย่างเหลือเชื่อ “หรือว่าเธอกินผลปีศาจนั้นเข้าไป!”

เขากําลังพูดถึงผลปีศาจที่ทรงพลังที่สุดในโลกนี้ซึ่งมีอยู่ในตํานานเท่านั้น ผลปีศาจมิติและผลปีศาจเวลา

เช่นเดียวกับผลปีศาจมิติ ผลปีศาจเวลาก็มีอยู่เช่นกัน เช่น ผลเชื่องช้า ไม่มีใครเคยเห็น ผลปีศาจมิติและผลปีศาจเวลามันมีอยู่ในตํานานเท่านั้น

ผลปีศาจมิติและเวลานี้ไม่ใช่ประเภท พารามีเซีย ตํานานกล่าวไว้ว่ามันคือประเภท โรเกีย หลังจากกินเข้าไป ร่างกายจะหลอมรวมกับมิติได้ และผู้ใช้จะได้รับความสามารถในการควบคุมมิติ

สําหรับ ผลปีศาจเวลา นั้นไม่ชัดเจนว่าเป็น พารามีเซีย หรือ โรเกีย

บางทีเขาอาจจะกินทั้ง 2 อย่าง? แต่นั่นไม่สมเหตุสมผล ไม่มีใครเคยทํามาก่อน แม้แต่ใน สารานุกรมผลปีศาจ ก็ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับ ผลปีศาจมิติ มากนัก ในขณะที่ ผลปีศาจเวลา ไม่มีเลย

“เฮ้…เธอกันผลมิติกับผลเวลาไปจริง ๆ เหรอเปล่า?”

เมื่อได้ยินคําพูดของ คิซารุ ไนโตะ ก็ยิ้มเยาะ แล้วพูดว่า “น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้กินพวกมัน”

“อย่างนั้นเหรอ…”

คิซารุ โล่งใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินคําตอบของ ไนโตะ ถ้าเป็นผลปีศาจในตํานานจริงๆ คงจะน่ากลัวเกินไป ไม่มีใครรู้ว่าผลไม้ในตํานานสามารถให้พลังลึกลับอะไรบ้าง

ถ้า ไนโตะ มีผลไม้ปีศาจเพียงชนิดเดียวก็ไม่เป็นไร ดูเหมือนว่า ไนโตะ เพิ่งจะปลุกผลปีศาจของเขา และมันให้ความสามารถที่เขาใช้ในตอนนี้

“งั้นเรามาต่อกันเถอะ…”

คิซารุ ไม่สนใจที่จะต่อสู้กับ ไนโตะ อีกต่อไป แต่เขาก็จําเป็นต้องสู้ต่อ เพราะเขาต้องรวบรวมข้อมูลเพิ่มเติม กี่ยวกับความสามารถของ ไนโตะ

สิ่งที่ไม่รู้จักมักจะน่ากลัวที่สุด

แต่ท่าทีที่ ไนโตะ แสดงกลับมาทําให้เขาหวาดกลัว

จะเกิดอะไรขึ้นถ้า ไนโตะ ตัดสินใจที่จะเพิ่ม ฮาคิ เข้าไปในการโจมตีครั้งต่อไป?

เขายังไม่อยากเสียชีวิตโดยเปล่าประโยชน์

ตอนแรกเขาคิดว่าทักษะดาบของ ไนโตะ คงจะธรรมดา ๆ แต่เขาก็เริ่มสับสนเมื่อเห็นวิชานี้

ก่อนหน้านี้เขาไม่เชื่อว่า ไนโตะ จะเสมอกับ มิฮอว์ก ได้ แต่ตอนนี้เขาอดไม่ได้ที่จะยืนยันว่า มันเป็นการต่อสู้ที่เสมอกันจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้น ไนโตะ อาจจะเหนือกว่าด้วยซ้ํา

“ไม่แล้วละ เราไปที่ศูนย์บัญชาการใหญ่กองทัพเรือกันเถอะ”

เมื่อมองไปที่ท่าทางของ คิซารุ ไนโตะ ก็หมดความสนใจที่จะต่อสู้กับเขา ไนโตะ ได้เห็นความสามารถของ คิซารุ แล้วและได้ฝึกฝนวิชาดาบมากพอแล้ว

เมื่อเห็นเช่นนี้ คิซารุ ก็แสดงท่าทางเย่อหยิ่งและยักไหล่ราวกับว่าเขาไม่สนใจ แต่ ไนโตะ ก็ไม่ใส่ใจ

นอกจากนี้ ไนโตะ ยังคิดว่า คิซารุ ค่อนข้างน่าสนใจ เลยไม่ได้พยายามจะฆ่าเขา…

ถ้า คิซารุ รู้ว่าเกาะนี้จะกลายเป็นสนามต่อสู้

ใครจะกล้าลองฝีมือกับพลเรือเอกแบบนี้บ้าง?!

แม้แต่ 4 จักรพรรดิก็ยังให้ความสําคัญกับพลเรือเอกและไม่ถูกกันเป็นอย่างมาก

ไม่ไกลจากเกาะมีเรือรบจอดเทียบท่าที่นี่

มีลูกเรืออยู่บนฝั่งและบางคนก็อยู่บนเรือรบ ในเวลานี้ ทุกคนต่างมองออกไปไกลๆ

“จบแล้วเหรอ?”

“มันน่ากลัวจริงๆ ถ้าการต่อสู้ครั้งนี้ยังดําเนินต่อไป เกาะคงถูกท่าลายแน่!”

แม้แต่พลเรือตรีที่อยู่บนเรือก็ยังแสดงสีหน้าตกตะลึง

ในความเห็นของเขา เนื่องจาก “โจรสลัด” คนนี้ตัดสินใจยั่วยุ คิซารุ เอง เขาก็ควรจะตายหรือพิการไปแล้ว

ไม่ว่าเขาจะตายหรือพิการ พวกเขาก็ต้องไปอุ้มเขา เป็นไปไม่ได้ที่จะให้พลเรือเอกทําหน้าที่ทหาร

“รีบไปกันเถอะ”

หลังจากที่เขาตอบสนอง พลเรือตรีก็พูดด้วยน้ําเสียงที่ลึกล้ําในทันที และจากนั้นกับทีมลูกเรือกก็รีบไปที่สนามต่อสู้

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะเริ่มเคลื่อนไหว พวกเขาก็เห็นแสงแวบหนึ่งจากระยะไกล และหลังจากกระพริบไม่กี่ครั้ง คิซารุ ก็ลงจอดต่อหน้าทุกคน

“พลเรือเอกโบร์ชาริโน่!”

เมื่อเห็นว่า คิซารุ กลับมาโดยไม่ได้รับอันตราย พลเรือตรีและลูกเรือคนอื่นๆ ก็ดูไม่แปลกใจเลย

“กลับมาแล้วเหรอครับท่าน โจรสลัดคนนั้นตายแล้วเหรอครับ? ถ้าอย่างนั้น เราจะไปเก็บกวาดให้เรียบร้อยครับ” พลเรือตรีกล่าวด้วยความเคารพหลังจากทําความเคารพ คิซารุ

เมื่อได้ยินคําพูดเหล่านี้ สีหน้าของ คิซารุ ก็เปลี่ยนไปทันที และมุมปากก็กระตุกเล็กน้อย

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าคนเหล่านี้ต้องเข้าใจสถานการณ์ผิด แต่ก็รู้สึกราวกับว่าพวกเขากําลังล้อเลียนเขา

“ไม่ต้องไป”

คิซารุ ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

“นี่ท่านจัดการเขาจนไม่เหลือซากเลยเหรอครับ?!” พลเรือตรีกล่าวด้วยความตกตะลึงเมื่อได้ยินคําตอบของ คิซารุ