The Tale of the Void Emperor เรื่องราวของจักรพรรดิที่ไร้ประโยชน์ - ตอนที่ 112
ตอนที่ 112: การต่อสู้ของนักเรียน
หลังจากที่เอธาน จากไป ผู้อาวุโสริเชนก็พึมพํา ขณะมองไปยังทางที่เอธานจากไป “ชายชรา เซนฟอร์ด ฉันหวังว่าคุณจะทําตัวเป็นรุ่นพี่และบรรพบุรุษที่เหมาะสม มิเช่นนั้น…”
….
ในไม่ช้าเอธานก็มาถึงที่ที่พวกเขาลงจอดเป็นครั้งแรก นักเรียนอีก 49 คนอยู่ที่นั่นด้วย
เมื่อเห็น เอธาน มาถึงอเวเลียก็พุ่งเข้ามาหาเขาด้วยรอยยิ้ม” เอธาน ความก้าวหน้าของนายเป็นอย่างไรบ้าง? นายต้องมีพลังมาก หลังจากใช้เวลา 1 เดือนในภูมิภาคในตํานานนี้แน่ๆ ”
เอธาน พยักหน้าด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “อันที่จริง ฉันมีพลังมากกว่าเมื่อก่อนมาก”
ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนอายุ 20 ก้าวไปข้างหน้าหาเอธาน
เมื่อเห็นเขา อเวเลียก็ขมวดคิ้วเพราะว่าชายคนนี้ไร้ยางอายมากพอที่จะขอแต่งงานหลังจากที่ถูกเธอทุบตี
เธอจ้องมาที่เขา แต่เขามองแค่เอธานก่อนจะหันไปหาชายวัยกลางคน ” ท่านครับ เรามาดวลกันที่นี่ได้ไหม ผมสัญญาว่าจะใช้เวลาไม่นาน”
ชายวัยกลางคนมองไปที่ เอธาน และ รูธเรนก่อนพยักหน้าด้วยใบหน้าเย่อหยิ่ง “ คุณทําต่อได้”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ รูธเรนก็มองไปที่เอธานและขดริมฝีปากของเขาก่อนจะพูดว่า “ฉัน รูธเรน วิทเบอร์ซขอท้าคุณให้ประลองกัน คุณกล้ายอมรับไหม”
เอธานยิ้มในขณะที่เขาต้องการตรวจสอบพลังใหม่ของเขา ดังนั้นเขาจึงยอมรับการต่อสู้ ” แน่นอน แต่ฉันมีเงื่อนไข 1 ข้อ”
เมื่อได้ยินเรื่องนี้ รูธเรนก็ขมวดคิ้วและถามว่า “เงื่อนไขอะไร?”
” ก่อนที่เราจะต่อสู้ เราได้รับอนุญาตให้ใช้การป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดของเรา เพื่อไม่ให้ได้รับบาดเจ็บ”
เอธานพูดอย่างใจเย็นและรอคําตอบ
เมื่อได้ยินคําพูดเช่นนี้ ทุกคนก็รู้สึกพูดไม่ออกสักวินาทีก่อนจะหัวเราะเยาะ
นักเรียนจํานวนมากในจํานวน 48 คนส่ายหัวและมองที่อเวเลียด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เพ ราะพวกเขารู้สึกว่าสิ่งที่เอธานพูดนั้นขี้ขลาดเกินไป
รูธเรนเยาะเย้ย หลังจากได้ยินเงื่อนไขนี้และพูดว่า “เอาล่ะ ฉันจะรู้สึกแย่ ถ้าฉันไม่ยอมรับสภาพขี้ขลาดที่เสนอโดยนักเรียนขี้ขลาด แต่ฉันหวังว่าคุณจะไม่เสนอเงื่อนไขนี้กับศัตรูของคุณในการต่อสู้ ไม่อย่างนั้น…..ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า พวกเขาอาจจะตายเพราะเสียงหัวเราะก็ได้”
“แหม…อันที่จริง นี่อาจเป็นความคิดที่ดีที่จะฆ่าศัตรูของคุณ”
….
นักเรียนคนอื่นๆ หัวเราะออกมาดังๆ กับคําพูดของรูธเรน ขณะที่เอธานถอนหายใจและส่าย
อเวเลียกําลังฟูมฟาย แต่เธอเชื่อในเอธาน และนิ่งเงียบ เอธานจะแสดงให้พวกเขา เห็นว่าใครเป็นเจ้านายที่นี่”
“อย่าเสียเวลาและเริ่มการต่อสู้”
เมื่อได้ยินคําพูดของชายวัยกลางคน ทั้ง เอธาน และ รูธเรน ก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้า
เนื่องจากรูธเรนยอมรับคําขอของเอธาน เขาจึงใช้คาถาป้องกัน อันทรงพลัง ซึ่งเป็นเกราะที่เหมือนเพชรที่มีลวดลายสีน้ําตาลและเลือด
เขาถูกปกคลุมไปด้วยเกราะนั้นอย่างเต็มที่ตั้งแต่หัวจรดเท้า
เอธาน ยังใช้เวทย์มนตร์เกราะเลือดของเขาบนชุดมังกรสีดํา
รูธเรนเยาะเย้ย เอธาน อีกครั้ง เมื่อเห็นชุดเกราะของเขา “นี่เป็นคาถาป้องกันที่ทรงพลังที่สุดของคุณหรือ? คุณช่วยเอาสิ่งที่ดีกว่านี้ออกมาได้ไหม”
เอธานยิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้นและพูดว่า “คุณเป็นนักเรียนเก่าใช่ไหม คุณอายุเท่าไหร่”
รูธเรนไม่รู้ว่าทําไมเอธาน ถึงถามแบบนี้ แต่เขาตอบว่า “จริงสิ และฉันอายุ 58 ปี แต่อายุไม่สําคัญหรอก เมื่อคุณมาถึงขั้นนี้แล้ว เราทั้งคู่ก็เท่าเทียมกัน เพราะฉะนั้นอย่าร้องให้เรื่องอยุติธรรมเลย”
เอธาน พูดไม่ออกและคิดว่า “ เฮ้อ คุณไม่สามารถตัดสินใครจากรูปลักษณ์ภายนอกของพวกเขาที่นี่ได้”
“3”
“2”
“1”
” การดวล เริ่มได้ “
เมื่อได้ยินเสียงอนุญาตให้เริ่มเกมได้ ทั้งสองโจมตีพร้อมกัน
แต่เอธาน เร็วกว่า
เขาเพิ่งขยับนิ้ว ขณะที่จักรทั้งสองปรากฏขึ้นข้างนอกก่อนที่จะหายไปในทันที
ใบหน้าของรูธเรนเปลี่ยนไป เมื่อเขายกเลิกการโจมตีและใช้บาเรียรอบๆ ตัวเขา แต่จักรก็พังทลายลงทันทีที่ปรากฏขึ้นชั่วครู่ ขณะที่พวกมันหายไปอีกครั้งและปรากฏขึ้นข้างๆ เขา
อันหนึ่งอยู่ทางซ้ายและอีกอันหนึ่งอยู่ทางขวา
*แคร็กแคร็ก…แคร็กแคร็ก*
เกราะของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ จากทั้ง 2 ด้าน ขณะที่บาดแผลเลือดไหลปรากฏบนมือซ้าย และขวาของเขา ซึ่งเขาเคยปิดกั้นจักรทั้ง 2
“อ๊าาาาาาาาาาาาาา….”
เขาสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตที่หายไป ในขณะที่มือของเขาได้รับความเสียหายพอสมควร กระดูกของเขาก็หักและแตกเป็นเสี่ยงๆ
เอธาน หวนคิดถึงจักรอีกครั้ง หลังจากการปะทะกันครั้งหนึ่ง เพราะเขาไม่ต้องการทําร้ายเขามากเกินไป
เมื่อเห็นเช่นนี้ ชายวัยกลางคนก็พูดด้วยความประหลาดใจว่า “ผู้ชนะคือเอธาน” จากนั้นเขาก็โบกมือไปทางรูธเรนที่กําลังกรีดร้อง และดึงเขาลงก่อนจะเริ่มรักษาเขา
ในเวลาเพียงไม่กี่นาที อาการบาดเจ็บของ รูธเรนทั้งหมดหายไปเมื่อเขามองไปที่ เอธาน อย่างน่ากลัวและคิดว่า ถ้าฉันไม่ใช้เวทมนตร์ป้องกันที่ทรงพลังที่สุดของฉัน ฉันคงตายในทันที
ในเวลานี้ รูธเรนก็ทราบสาเหตุที่เอธานเสนอเงื่อนไขนั้นด้วย
นักเรียนคนอื่นๆ ต่างตกตะลึงและหน้าแดง
เมื่อพวกเขานึกได้ว่าพวกเขาเยาะเย้ยเอธานที่เสนอเงื่อนไขนั้นอย่างไร พวกเขารู้สึกเหมือนฝังใบหน้าของพวกเขาไว้กับพื้น
“ฉันรู้แล้ว!! ไอ้พวกไร้ประโยชน์พวกนั้นสู้นายไม่ได้หรอก”
อเวเลียตื่นเต้นมากจนเมื่อเอธานลงมา เธอรีบวิ่งเข้าไปกอดเขา
เอธานตกตะลึงเมื่อรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยแต่ก็ดีเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เขาไอ ในขณะที่เขารู้สึกผิดที่ทําเช่นนี้ เมื่อเขามีเทียน่าอยู่แล้วและเธอยังคงติดอยู่ในตอนนี้
อเวเลียได้ยินเสียงไอ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอทําอะไรลงไป และรีบแยกตัวจากเอธานด้วยใบหน้าแดงและพูดด้วยน้ําเสียงที่แผ่วเบาว่า ” ขอโทษนะ ”
*คชา…คชา..*
ได้ยินเสียงของบางสิ่งแตกสลายนับไม่ถ้วน ขณะที่ผู้คนจํานวนมากที่มีความรู้สึกต่ออเวเลียรู้สึกว่าหัวใจของพวกเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ
“เอาล่ะ ยานอวกาศมาแล้ว ทุกคนยืนตรงที่คุณอยู่ อย่าขยับ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนก็ยืนนิ่ง ขณะที่พวกเขาถูกดึงขึ้นหลังจากนั้นไม่กี่วินาที และปรากฏตัวขึ้นภายในห้องโถงในยานอวกาศ
“รูหนอนพร้อมแล้ว เตรียมกระโดดข้ามมัน”
ทุกคนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยขณะข้ามผ่านรูหนอน
คราวนี้ ชายวัยกลางคนก็ปรากฏตัวขึ้นบนยานอวกาศด้วย
เขามองไปที่เอธาน อเวเลีย และนักเรียนอีก 4 คนก่อนจะพูดด้วยสีหน้าไม่ใส่ใจ “คุณ 8 คน ตามฉันมา จุดดรอปแรกอยู่ที่เขตของ มีเรียดสตาร์ อะคาเดมี่”
พวกเขายังคงเดินตามชายวัยกลางคน ขณะที่พวกเขาเดินผ่านประตูและมาถึงห้องโถงอีกห้องที่เล็กกว่า
มีประตูหลายประตูในห้องโถง และหนึ่งในนั้นถูกเปิดใช้งาน
ชายวัยกลางคนมองดูพวกเขาและพูดว่า “ ประตูนี้นําไปสู่ มีเรียด สตาร์ อะคาเดมีไปและเข้าไปทีละคน ”
เอธาน และคนอื่นๆ พยักหน้าเมื่อพวกเขาเข้าไปใน สตาร์เกททีละคนและปรากฏตัวที่เดียวกันที่มีเรียด สตาร์ อะคาเดมี่
มีครูหลายคนอยู่ที่นั่นและแม้แต่ผู้อาวุโสริเชน ก็ยืนอยู่ที่นั่นด้วยรอยยิ้ม
เอธาน และ อเวเลีย เดินไปทางผู้อาวุโสริเชน เมื่อพวกเขาเห็นท่าน
“เขามาที่นี่ได้ยังไง? เขาใช้ยานอวกาศลําอื่นหรือไม่? เอธาน รู้สึกสับสนเล็กน้อยเกี่ยวกับการปรากฏตัวของผู้อาวุโสริเชนที่นี่ แต่หลังจากจําได้ว่าเขามีโอกาสฝึกฝนอย่างไรในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เนื่องจากเขา เอธานไม่ได้เจาะลึกเรื่องนี้เพราะเขามั่นใจว่าผู้อาวุโสริเชนไม่ใช่แค่เพียงผู้อาวุโสที่เรียบง่ายของมีเรียดสตาร์อะคาเดมี่แน่นอน
ผู้อาวุโสริเชนมองไปที่เอธาน และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เอธาน คุณสามารถเป็นนักเรียนส่วนตัวอย่างเป็นทางการของฉันได้ เพียงแค่ตอบตกลง ฉันแจ้งห้องครูเกี่ยวกับคุณแล้ว แต่คุณสามารถปฏิเสธได้เช่นกันหากคุณไม่ต้องการ ”
เอธาน ประหลาดใจแต่ก็ยินดี เขาจะโง่และเนรคุณถ้าเขาบอกว่าไม่ ดังนั้นเขาจึงตอบตกลงทัน
จากนั้นเขาก็มองไปที่ผู้อาวุโสริเชน และพูดด้วยรอยยิ้มว่า ” ท่านอาจารย์”
ผู้อาวุโสริเชนสายหัวด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องเรียกฉันว่าท่านอาจารย์ เรียกฉันว่าอาจารย์ ตอนนี้พักผ่อนสัก 2-3 วัน ฉันจะเรียกหาคุณทีหลัง”
จากนั้นเขาก็เปิดประตูที่ เอธาน และ อเวเลีย เข้ามาและปรากฏตัวที่บ้านต้นไม้ของ เอธาน
อเวเลียเริ่มเดินไปที่บ้านพร้อมกับพูดอย่างมีความสุข ” รอสักครู่ ฉันจะทําอาหารอร่อยๆ ให้”
“อืม”
เมื่อเห็นอเวเลียหันหลังกลับ เอธานก็พูดด้วยท่าทางสงบ “ฉันคิดว่าถึงเวลาที่เธอต้องบอกฉันเกี่ยวกับบางสิ่ง”
“ อะไรนะ?” อเวเลียดูสับสนในตอนแรก แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปตามที่เธอจําได้
” ฉันลืมมันไปโดยสิ้นเชิงหลังจากใช้เวลาหลายเดือนกับเขา…และตอนนี้ ปวดในใจ เมื่อนึกถึงเหตุผลที่เธอเข้าหาเอธานตั้งแต่แรก”
อเวเลียรู้สึกเจ็บ
ดวงตาของเธอเผยให้เห็นการต่อสู้ที่รุนแรงและความรู้สึกที่ซับซ้อน ขณะที่เธอมองไปที่เอธาน
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เอธานก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “อเวเลีย ตอนนี้ฉันถือว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ถ้าฉันสามารถแก้ปัญหาของเธอได้ ฉันจะช่วยเธออย่างแน่นอน”
“เพื่อนซี้?” อเวเลียหัวเราะอย่างขมขึ้น แต่เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “ฉันมีปัญหาจริงๆ และมีเพียงนายเท่านั้นที่แก้ได้ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันอยากแต่งงานกับนาย เพราะเมื่อเราแต่งงานกันแล้ว นายจะช่วยได้แน่นอน” ฉันแก้ปัญหาของฉันโดยวิธีแย่ๆ แต่ฉันไร้เดียงสา พยายามใช้วิธีที่รุนแรง และทําผิดพลาด”
เอธานพยักหน้าและถามด้วยความสงสัย “แต่เธอรู้ได้อย่างไรว่าฉันช่วยเธอได้”
อเวเลียเข้ามาใกล้เอธานและยื่นฝามือให้เธอดูด้วยเหตุนี้” จากนั้นเธอก็หลับตาลง
ในขั้นต้น ไม่มีอะไรบนฝ่ามือของเธอ แต่มีลวดลายแปลก ๆ ปรากฏขึ้นและก่อตัวเป็นเครื่องหมายหลังจากนั้นไม่กี่วินาที
เครื่องหมายนั้นดูเหมือนหัวของจิ้งจอกขาวที่มีเขาสีเงิน และมันก็ส่องแสงจางๆ
