Throne of Magical Arcana ศึกบัลลังก์เวทอาร์คานา - บทที่ 565 ควันหลง

บทที่ 565 ควันหลง
เมื่อสีแห่งภาพหลอนจางหายไป พระสันตะปาปาองค์ใหม่ ราชันย์เทวทูต และผู้นำอัศวินของวิหารที่อยู่ในวงแหวนเวทกระจายเสียงก็หายไปนครเรนทาโต

หลังจากที่วงแหวนเวทกระจายเสียงค่อยๆ หายไป แฮททาเวย์พึมพำด้วยน้ำเสียงที่น่าเบื่อแต่ก็มีความรู้สึกที่ซับซ้อนผสมอยู่ “แยกธาตุ”

แก๊ก แก๊ก แก๊ก แก๊ก วงแหวนเวทกระจายเสียงที่ได้รับความเสียหายอย่างหนักจากเปลวไฟนิรันดร์ถูกสลายกลายเป็นธาตุก็จมลง หรือกระจัดกระจายยังไม่มีวันที่จะกลับมาได้

ในที่สุด ไม่ว่าอะไรก็ตามที่สนับสนุนให้เกิดการปกครองของศาสนจักรใต้ก็ได้หายไป นั้นแสดงให้เห็นว่าอิทธิพลของศาสนจักรใต้ได้ออกจากแนวชายฝั่งทางเหนือของทั้งสี่อาณาจักร

“ช่างน่าเสียดาย ถ้าไม่ใช่เพราะความปิติละก็…” โอลิเวอร์รู้สึกเสียใจถ้าบทสรุปมันควรจะดีกว่านี้

แอตแลนต์แทบจะไม่มีประโยชน์ เพราะภาพลวงตา และคำสาปที่เขาเชี่ยวชาญนั้นไร้ประโยชน์ถ้าอยู่ภายใต้อำนาจของ ‘เปลวไฟนิรันดร์’ อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้สึกสบายใจมากเท่าไหร่ เขาหลับตาแล้วยิ้ม “โอลิเวอร์ ความโลภเป็นข้อจุดอ่อนที่คนอื่นจะหลอกใช้ประโยชน์ได้ เราสามารถควบคุมสถานการณ์ด้านนี้ของช่องแคบสตอร์มได้โดยไม่สูญเสียนักเวทระดับตำนานทั้งสิบเจ็ดคน และหลังจากที่อัศวินระดับตำนานทั้งหกเข้าร่วมกับเรา ความแข็งแกร่งของเราก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก เจ้ายังไม่พอใจอีกหรือ?”

คำพูดของเขาไม่ได้ไร้เหตุผลเพราะ ‘เอริก้า ปรมาจารย์แห่งการแปลงกาย’ ‘ฮัล-ชูเลีย ราชาแห่งชะตากรรม’ ‘วิเซนเต เจ้าแห่งผีดิบ’ และ ‘บีเดรนกา ค้อนแห่งการลบล้าง’ กลับมาแล้ว ‘บุรุษรัตติกาล’ ก็เช่นกัน

เป็นผลให้กองกำลังระดับตำนานในการจัดการของสภามีจำนวนถึงยี่สิบสามคน ซึ่งมีจำนวนมากกว่าสภามืดที่มีผู้มีพลังชั้นสูงสิบเก้าคน นอกจากนี้ยังมีความสามัคคีมากกว่ากองกำลังอื่นๆ แม้ว่าจะมีระดับตำนานพียงสิบแปดคน แต่ก็ถือว่าเป็นองค์กรที่ดีกว่าสภามืด เพราะแวมไพร์ และมนุษย์หมาป่ามีความเกลียดชังซึ่งกันและกัน และมังกรโบราณก็มีความหยิ่งยโสเกินกว่าที่จะรบกวนสายพันธุ์อื่นนอกจากแวมไพร์

ในขณะเดียวกันศาสนจักรทางเหนือมีระดับตำนานเพียงสิบห้าคน และมีเพียงสังฆราชเท่านั้นที่อยู่ในจุดสูงสุดของระดับตำนาน ซึ่งแน่นอนว่าด้วยกองกำลังเพียงเท่านี้ก็อ่อนแอกว่าสภาเวทมนตร์ แต่ก็ยังมีอัศวินระดับตำนานอีกสิบสองคนในอาณาจักรทางเหนือ และขุนนาง โดยรวมแล้วก็แข็งแกร่งกว่าสภาเวทมนตร์ในอดีต แต่ก็ยังไม่ดีเท่าสภาในตอนนี้เนื่องจากพวกเขาไม่มีผู้มีพลังชั้นสูงที่เป็นจุดสูงสุดของระดับตำนาน

ดังนั้นสภาเวทมนตร์จึงกลายเป็นกองกำลังที่ทรงพลังอันดับสอง

ก่อนที่โอลิเวอร์จะตอบ เขาเห็น ‘ผู้บุกเบิก’ เดวีย์กลับมาพร้อมกับกองกำลังโกเล็ม เขาเป็น ‘ชายหนุ่มร่างบาง และขี้เซา’ ที่กระตือรือร้นเมื่อได้เห็นอุปกรณ์ที่เขาสร้างขึ้น

เดวีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นว่า “สโตนหนีไปแล้ว”

จากนั้นเขากล่าวเสริมว่า “การตายของพระสันตะปาปาทำให้ข้าตกใจมาก เขาวิ่งไปก่อนที่ข้าจะได้สติ แกนนำอัศวินแห่งจอกศักดิ์สิทธิ์ครึ่งหนึ่งถูกข้าควบคุม”

“แกนนำอัศวินแห่งจอกศักดิ์สิทธิ์จะถูกโยกย้ายตามที่นาตาชาตามให้สัญญา นางจะขอให้ริชาร์ดเปลี่ยนพวกเขาเป็นอัศวินหลวง ถ้าพวกเขาปฏิเสธล่ะก็…” ดักลาสไม่ค่อยมีความเมตตาต่อศัตรู เขาหันไปอีกด้านหนึ่ง “โอลิเวอร์ เจ้าไปจะตามล่าสโตนกับเดวีย์ เขาอาจอยู่ไกลเกินไปที่จะถูกจับได้ในตอนนี้ แต่เจ้ายังสามารถเพิ่มแรงกดดันเพื่อที่ระหว่างทางเขาจะได้ไม่ทำลายทุกอย่าง”

“เข้าใจแล้ว” ตอนนี้ โอลิเวอร์เสียใจที่เขาไม่ได้ฆ่าพระมหาคาร์ดินัลด้วยตนเอง เขาออกไปกับเดวีย์ด้วยความตื่นเต้น

ท้องฟ้าของเรนทาโต เงียบสงบ ราวกับว่าพลังพระเจ้าเสด็จ และเปลวไฟนิรันดร์เป็นเพียงภาพลวงตา

ดักลาสถอนหายใจอย่างโล่งอก และพูดทำลายความเงียบ “ข้าคิดว่าเราจะสูญเสียระดับตำนานไปหนึ่งหรือสองคนในระหว่างปฏิบัติการ แต่เราต้องขอบคุณซาร์ด ถ้าเขาไม่ได้กลืนกินพลังพระเจ้าเสด็จในครั้งแรกที่เบเนดิกต์ที่สองใช้ ‘จันทราสีเงิน’ และ ‘อเวจี’ ก็จะรอให้เราทำเช่นนั้น”

“แม้ว่าสภามืดจะไม่ประสบความสำเร็จ แต่ศาสนจักรก็สูญเสียแอนโทนี ออกัสตา ซาร์ด และบีเวอร์ไป หลังจากอนาสตากลายเป็นสมเด็จพระสันตะปาปาองค์ใหม่ ก็ยังมีท่าทีให้เห็นว่าพระคาร์ดินัลนักบุญอีกสามคนจะกลับไปที่เมืองศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ ศาสนจักรใต้ประสบกับความสูญเสียอย่างหนัก”

“ขอประกาศว่าโครงการเมฆรูปเห็ดประสบความสำเร็จแล้ว!”

ความเงียบหลังสงครามถูกปัดเป่าด้วยการประกาศของดักลาส สำหรับนักเวทนั่นหมายความว่าพวกเขาไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับผู้พิทักษ์ราตรี และศัตรูที่อยู่ถัดไปจากสำนักงานใหญ่ของพวกเขาอีกต่อไป

เมื่อเห็นว่าบรรยากาศมีชีวิตชีวาขึ้น ดักลาสหัวเราะเบาๆ “แฮททาเวย์ ขอให้นักเวทที่อยู่สาขาโฮล์มช่วยริชาร์ดรวบรวมพวกเขาเข้าไปในศาสนจักรใหม่ ต่อจากนั้น เราจะศึกษาพลังศักดิ์สิทธิ์กับคริสตจักรแห่งโฮล์ม”

แฮททาเวย์พยักหน้า และเตือนเหล่านักเวทด้วยวิธีการส่งข้อความแบบโบราณเนื่องจากสภาพแวดล้อมแม่เหล็กไฟฟ้ายังไม่เสถียร

จากนั้นดักลาสมองไปที่ วิเซนเต โฮลต์ เอริก้า แอตแลนต์ เฮลเลน และฮัล-ชูเลียแล้วพูดว่า “เฟอร์นันโดกับข้าอดทนต่อหัตถ์ไร้ชีวา เจตจำนงแห่งธาตุ สหพันธ์บทเพลงจันทรา ครอบครัวของเหล่านักเวท และกระท่อมแห่งพาล์เมรา ที่อยู่ในสภา เพราะเราหวังว่าวันนี้จะมาถึง การแทรกซึมของเจ้าในอาณาจักรนั้นๆ ประสบความสำเร็จ ข้าหวังว่าเจ้าจะปกป้องดินแดนของเจ้าได้ในอนาคต และอย่าปล่อยให้ศาสนจักรหรือศัตรูอื่นมาขวางทาง”

“ข้อเรียกร้องเดียวของข้าคือเก้าอี้ และรองประธานสาขาจะต้องได้รับการแต่งตั้งจากสภาสูงสุด”

ดักลาสเสนอข้อเรียกร้องหลังจากที่เขาได้รับชัยชนะ ในขณะที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นองค์กรขนาดเล็ก ดังนั้น วิเซนเต และนักเวทระดับตำนานคนอื่นๆ จึงไม่คัดค้าน พวกเขาเป็นสมาชิกของสภาสูงสุดด้วยเช่นกัน

“แอตแลนต์ และข้าจะสลับกันดูแลราชรัฐคาเลส์” เอริก้าแสดงท่าทีของนางก่อน ตามด้วยนักเวทระดับตำนานคนอื่นๆ พวกเขาแบ่งพื้นที่ต่างๆ ตาม ‘เขต’ ที่เคยเป็นในอดีต

ตอนนี้เอง ‘บุรุษรัตติกาล’ วินสตันได้รับข้อความจากขุนนาง เมื่อรู้ว่าจะต้องเลือกทางไหน เขาก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “โฮล์มเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด ข้าหวังว่างานของข้าจะง่าย”

ในสถานการณ์ใหม่นี้ ประเพณีที่ว่า นักเวทไม่สามารถเข้าไปในพระราชวังเนคโซได้ถูกยกเลิกไปโดยธรรมชาติ ด้วยเหตุนี้เอง แฮททาเวย์ และเดวีย์จึงสามารถดูแลการป้องกันของพระราชวังเนคโซได้ในขณะที่องค์กรเจตจํานงแห่ง และหอคอยเวทมนตร์แห่งราชสำนักโฮล์ม

หลังจากการประชุมสั้นๆ แฮททาเวย์ และวินสตันก็ไปถึงสภาขุนนางเพราะยังมีบางอย่างที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข

นาตาชามองไปที่วินสตัน และพูดว่า “ท่านวินสตัน ท่านคริโทเนียอยู่ที่ไหน”

“เขาปฏิเสธที่จะร่วมมือกับสภาและหนีออกจากเรนทาโตไป” วินสตันยอมรับอย่างตรงไปตรงมา

ดยุกคริโทเนียหน้าซีดลงทันที แต่เขาก็รู้สึกโชคดีที่บรรพบุรุษของเขายังไม่ตาย

นาตาชาหันกลับมา และมองไปที่บรรดาขุนนาง “ตอนนี้ ข้าขอให้มีการพิจารณาคดีฆาตกรรมอดีตเจ้าชายแพทริค”

ขุนนางส่วนใหญ่มองนางด้วยความตะลึง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ดยุกเจมส์ค่อนข้างกังวล ในที่สุดมันก็มา? แต่ คริโทเนียยังมีชีวิตอยู่!

นาตาชาถือบันทึกการทดสอบเอาไว้ในมือ และกล่าวว่า “นี่คือเนื้อเยื่อจากลุงแพทริคของข้า จากการตรวจสอบเซลล์ของเขา พบว่าอายุที่เขาเสียชีวิตนั้นมากกว่าอายุจริงอย่างน้อยสองปี ดังนั้นข้ามีเหตุผลที่จะเชื่อว่าเจ้าชายแพทริคถูกสังหารอย่างรวดเร็ว!”

เห็นได้ชัดว่าทุกคนให้ความสนใจไปที่นาง ดยุกคริโทเนียส่ายศีรษะด้วยความตื่นตระหนก “ข้าไม่รู้อะไรเลย ข้าไม่ได้ทำจริงๆ”

นาตาชามองไปที่ดยุกเร็กซ์แทนที่จะเป็นเขา “มีคนสามคนเห็นทุกสิ่งในพระราชวังเนคโซ หนึ่งคือซาร์ด หนึ่งคือคริโทเนีย และคนสุดท้ายคือดยุกเร็กซ์ ดังนั้นข้าขอเสนอให้ดยุกเร็กซ์ร่วมมือกับนักเวทและนักบวชในการสืบสวนของพวกเขา”

เร็กซ์ส่ายศีรษะด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น “นั่นไม่จำเป็น ข้ายอมรับว่าคริโทเนียทำอย่างนั้นภายใต้คำสั่งของราชาผู้ล่วงลับ ข้าเป็นพยาน และเป็นผู้เบิกความ”

“อะไรน่ะ? ปู่ของข้าหรอ?” นาตาชายอมรับไม่ได้ไม่ว่าจะมากหรือน้อย

ขุนนางคนอื่นๆ ก็รู้สึกเหมือนกัน

ดยุกเร็กซ์ยิ้มอย่างน่าสังเวช “ราชาผู้ล่วงลับต้องการที่จะเข้าร่วมการถ่ายทอดพลังของนักบุญแห่งสัจธรรมเสมอ เจ้าชาย และเขาคือ…”

เขาไม่พูดต่อ แต่ถอนหายใจ “ในฐานะขุนนาง กระหม่อมต้องทนทุกข์ทรมานเพราะกระหม่อมไม่ได้ทำอะไรเลยเมื่อฝ่าบาทของกระหม่อมถูกฆาตกรรม กระหม่อมรู้สึกโล่งหลังจากสารภาพมันออกมา กระหม่อมจะรับผิดชอบต่อความผิดพลาดของกระหม่อมด้วยความตาย ฝ่าบาท กระหม่อมหวังว่าท่านจะนำพาโฮล์มไปสู่ความเจริญรุ่งเรือง”

ก่อนที่ระดับตำนานทั้งสองจะทันได้ทำอะไร ดวงตาของดยุกเร็กซ์ก็สูญเสียแววตาไปแล้ว และเขาก็ทรุดตัวลงนั่งบนเบาะ

นาตาชาถอนหายใจเล็กน้อย “ความผิดของดยุกเร็กซ์ไม่ได้รุนแรง และเขาได้ชดใช้แล้ว ดังนั้นบทลงโทษสำหรับตระกูลเฟรนเบิร์กก็คือพวกเขาถูกปลดออกจากการดยุก มีใครคัดค้านไหม?”

เร็กซ์เสียชีวิตไปแล้ว และบทลงโทษก็ไม่รุนแรง ดังนั้นทั้งฝ่ายเสรีนิยม และฝ่ายอนุรักษ์นิยมจึงเห็นด้วยและปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไป

ในเวลาต่อมา นาตาชามองไปที่ดยุกคริโทเนีย และกล่าวว่า “มีหลักฐานเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าคริโทเนียมีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆาตกรรม มีอะไรอยากจะพูดไหม?”

ดยุกคริโทเนียกลืนน้ำลาย และพยายามพูดว่า “เขาทำด้วยตัวเอง กระหม่อมไม่รู้อะไรเลย ไม่มีใครในตระกูลทำ”

ทันใดนั้นขุนนางคนอื่นๆ ก็เริ่มวิตกกังวล กลัวว่าคริโทเนียจะอาละวาดหากราชินีกระทำการรุนแรงเกินไป ซึ่งในกรณีนี้ทั้งนาง เพื่อนของนาง และคนของนางก็จะตกอยู่ในอันตรายอย่างมาก

นาตาชายิ้ม “ตามกฎหมายแล้ว คริโทเนียจะถูกแขวนคอ ตำแหน่งทั้งหมดของตระกูลคริโทเนียจะถูกลบ ศักดินา และทรัพย์สินจะถูกเรียกคืน และสมาชิกในตระกูลหลักจะถูกจำคุกเป็นเวลาสิบปี เจ้าคิดอย่างไร?”

นางไม่ได้เสนอการเนรเทศเพราะจะทำให้พวกเขากลับมารวมตัวกับคริโทเนียทางตอนเหนือ

เป็นการตัดสินที่ยุติธรรมที่สุด และไม่เกิดการคัดค้าน ปัญหาเดียวคือคนร้ายอย่างคริโทเนียยังไม่ถูกจับ

นาตาชาชักดาบแห่งถ้าจะทำ และประกาศว่า “ข้าจะประหารคริโทเนียด้วยตัวเอง!”

นี้เป็นเป้าหมายที่นางตั้งไว้กับตัวเองต่อหน้าความแข็งแกร่งที่ท่วมท้น

นางอาจจะเข้มงวดมากเกี่ยวกับตระกูลคริโทเนีย แต่นางก็เข้าใจว่านางมีบิดา มีคู่ครอง และครอบครัว นอกจากนี้ในฐานะอัศวินนางไม่เชื่อว่าสมาคมมีความผิด

ในขณะนี้ริชาร์ดเดินเข้ามา และพูดกับนาตาชาว่า “ฝ่าบาท พระคาร์ดินัล และบาทหลวงถูกส่งไปยังเมืองอื่นๆ ของอาณาจักรเพื่อรวบรวมบาทหลวง นี่คือตั๋วเงินบางส่วนที่กระหม่อมต้องการให้สภาเห็นชอบ หลังจากนั้นศาสนจักรใหม่จะถูกรวมเข้ากับขุนนาง”

“คัดลอกข้อมูล และแสดงให้เหล่าขุนนางดู” นาตาชาพยักหน้า

หลังจากได้รับข้อมูล เหล่าขุนนางก็พบว่าพวกเขามีสิทธิที่จะเพลิดเพลินกับสิทธิทางศาสนามากมาย ดังนั้นพวกเขาจึงเห็นชอบได้โดยไม่ลังเลใจมากนัก ดยุกโซเลเฟนประธานสภาคนใหม่ประกาศให้พวกเขาทราบว่า

“…พระราชินีผู้ยิ่งใหญ่ของเรา ทายาท และผู้สืบทอดของราชาอาณาจักรนี้จะได้รับการยอมรับ และขึ้นชื่อว่าเป็นประมุขสูงสุดเพียงคนเดียวในโลกของศาสนจักรของโฮล์ม และจะนำความสุขผนวกและรวมกันเป็นหนึ่งกับมงกุฎแห่งจักรวรรดิของอาณาจักรนี้ ตลอดจนชื่อ และรูปแบบจะเป็นฐานะ เกียรติยศ ศักดิ์ศรี ความโดดเด่นเขต อำนาจศาล สิทธิพิเศษ ผู้มีอำนาจ ภูมิคุ้มกัน ผลกำไร และสินค้าเพื่อศักดิ์ศรีดังกล่าวของประมุขสูงสุดของศาสนศาสตร์เดียวกันที่เป็นสมาชิกและน่าสนใจ!”

…

หลังจากทุกอย่างจบลง ความเหนื่อยล้า และความเศร้าโศกที่แทบไม่มีให้เห็นก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาตาชา มันเป็นสิ่งที่โหดร้ายอย่างไม่อาจยอมรับได้ที่ปู่ของนางสั่งให้ฆ่าลุง

ขณะที่นางเดินออกจากสภาขุนนาง นาตาชากระพริบตาเมื่อนางเห็นชายหนุ่มรูปงามที่สวมสูทกระดุมสองแถว นางเดินไปด้านหน้าของเขาอย่างเร่งรีบ และกอดเขาเบาๆ แม้จะมีขุนนางที่ทำหน้าประหลาดใจอยู่ข้างหลัง แต่ก็ทำให้ความรู้สึกด้านลบของนางหายไปด้วยความอบอุ่นของเขา จากนั้นนางก็พูดติดตลกด้วยเสียงเบาว่า “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผู้ที่เผยแพร่ และกล่าวหาในทางที่ผิดอย่างร้ายกาจ และมุ่งร้ายว่าราชินีเป็นคนนอกรีต หรือตั้งคำถามถึงความชอบธรรมของการแต่งงานของนางจะมีความผิดฐานทรยศต่อพระองค์”

…

ฝั่งตรงข้ามของเมืองสจวร์ต ภายในเมืองสจวร์ต ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มนักบวชระดับต่ำที่มารวมตัวกัน กลิ่นเหม็นของกำมะถันฟุ้งกระจายออกมา

เงาเลือนลางมองไปที่โฮล์ม และส่ายศีรษะ “สัตว์ประหลาดตัวนี้…”

เนื่องจากราชันย์เทวทูตใช้ตัวตนของเขาเป็นที่กำบัง เขาจึงสามารถพัฒนาภายใต้ชื่อของราชันย์เทวทูต และแจ้งเตือนไปยังคนในสภาเวทมนตร์