Throne of Magical Arcana ศึกบัลลังก์เวทอาร์คานา - บทที่ 652 การต่อสู้ของแอตแลนต

โคคัส เมืองหลวงของราชรัฐคาเลส์

ในมิติพิเศษที่เรียกว่า Mind Garden ที่เชื่อมกับสำนักงานใหญ่ของตระกูลนักเวท ในช่วงเวลากลางวันจะมีการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบลึกลับซับซ้อนพอ ๆ กับจิตใจของมนุษย์อยู่ตลอดเวลา

เนตรแห่งคำสาป แอตแลนต์เดินผ่านสวนไปบนเส้นทางที่มีดอกไม้บานครึ่งหนึ่งและครึ่งหนึ่งกำลังจะตาย ดวงตาของเขาปิดสนิท และรูปลักษณ์บนใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ เช่นเดียวกับแสงในพื้นที่นี้

เขาเฝ้าแต่ถามตัวเองว่าเขาควรไปหาดักลาสเพื่อถามเขาตรง ๆ ว่าทำไมพวกเขาถึงเก็บซ่อนความลับในการเลื่อนระดับพลัง

แอตแลนต์รู้ว่าไวเค็นเป็นเจ้าแห่งการเล่นสนุกกับจิตใจของมนุษย์ และเขาก็รู้อีกว่าไวเค็นพยายามจะทำอะไร ยาพิษที่ร้ายแรงที่สุดในเรื่องทั้งหมดนี้ไม่ใช่อะไรที่เรียบง่าย แต่มันซ่อนอยู่ในความลับ ตราบใดที่แอตแลนต์เลือกที่จะทำตามสิ่งที่ความลับบอก ไม่ช้าก็เร็วเขาจะถูกไล่ออกจากสภาแห่งเวทมนตร์เนื่องจากความเชื่อ และเส้นทางที่แตกต่างกัน ในเวลานั้นเอง ไวเค็นผู้ที่มีพลังแห่งความศรัทธาอันทรงพลังจึงเป็นคนเดียวที่แอตแลนต์สามารถหันไปหาได้

ท้ายที่สุดแล้วสภาแห่งเวทมนตร์ก็เชื่อในพลังของอาร์คานา และใช้อาร์คานาล้มล้างศาสนจักร ไม่มีทางที่พวกเขาจะสนับสนุนลัทธิมีอำนาจ ส่วนผู้ดูแลที่ถูกแบ่งออกไปจะและยังคงยึดเหนี่ยวให้เป็นลัทธิประจำให้มากที่สุดเท่าที่พวกเขาจะสามารถทำได้

ไวเค็นได้ส่งยาพิษให้แอตแลนต์ และบอกเขาโดยตรงโดยที่แอตแลนต์ไม่สามารถปฏิเสธได้ ไวเค็นมีภูมิปัญญาที่ชั่วร้ายซึ่งทำให้ตำนานมากมายต้องล้มเหลวและได้สร้างพระเจ้าแห่งสัจธรรมในตลอดหลายปีที่เขามีชีวิตอยู่

ในความเป็นจริง จากการสนทนาที่ครั้งหนึ่งพวกเขาได้คุยกับ แอตแลนต์ก็รู้ว่าทำไมดักลาส เฟอร์นันโด และลูเซียน อีวานส์ถึงเลือกที่จะเก็บซ่อนความลับ นั่นก็เพราะเส้นทางช่างเต็มไปด้วยอันตรายที่คาดเดาไม่ได้ และความเสี่ยงที่สามารถเปลี่ยนคนให้กลายเป็นปีศาจที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้โดยสิ้นเชิงนั้นอาจเกิดได้ตลอดเวลา นอกจากนี้ ความลับยังกระตุ้นให้เกิดการพัฒนาลัทธิใหม่หรือแม้แต่หลาย ๆ ลัทธิซึ่งจะเป็นอันตรายอย่างมากต่อจิตวิญญาณของอาร์คานา

ผู้มีจิตใจกว้างขวาง และมีวิสัยทัศน์เช่นเดียวกับดักลาส เขาจะไม่ซ่อนความลับนี้เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปทำให้เขามีความหวังที่จะขึ้นก้าวไปสู่ระดับมนุษย์กึ่งเทพ

เฟอร์นันโดเป็นที่รู้จักในเรื่องอารมณ์แปรปรวน แต่เขาก็ยังหลงใหลในอาร์คานา และเพื่อความจริงของโลก ถึงแม้ว่าเฟอร์นันโดจะรู้วิธี แต่เขาก็อาจจะไม่อยากทดลองกับมัน

สำหรับ ลูเซียน อีวานส์ ปล่อยให้เป็นเรื่องของเวลาเท่านั้นที่เขาจะไปถึงระดับของมนุษย์กึ่งเทพ และทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปของเขาทำให้เขาได้รับการสนับสนุนอย่างมาก ตอนนี้เขาอยู่ในระดับตำนานขั้นสองแล้วในวัยยี่สิบปลาย ๆ และเขาก็เป็นคนที่หยิบยกทฤษฎีที่ถูกล้มล้างซึ่งก่อให้เกิดสองเสาหลักของระบบอาร์คาน่าในปัจจุบัน นั่นคือทฤษฎีสัมพัทธภาพ และการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัย ชายหนุ่มที่น่าจับตามองอย่างเขาคงไม่สนใจที่จะใช้วิธีนี้

ไม่กี่สัปดาห์หลังจากที่ลูเซียนกลับมาจากการผจญภัย เขาก็มาถึงระดับตำนานขั้นสองในสถานะที่ไวเค็นเคยให้ตำแหน่งแกเขา และความคิดที่ถูกกระตุ้นจากปริศนาอมตะนั้นช่วยเขาได้มาก สิ่งนี้ได้สร้างสถิติใหม่ในประวัติศาสตร์ของการประชุม ก่อนที่ลูเซียนจะใช้เวลาเพียงหนึ่งปีในการมาถึงระดับนี้

ลูเซียนไม่ได้วางแผนที่จะรายงานเรื่องนี้ต่อสภา แต่อย่างไรก็ตามการค้นพบครั้งนี้ของพวกเขาในโลกแห่งจิตวิญญาณนั้นเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ พวกเขาทั้งหมดได้รับรางวัลจากพิธีกรรมเวทมนตร์ระดับตำนานที่แตกต่างกันจากความปรารถนาของพวกเขา เอริก้า และบิเซนเต้สามารถเลือกได้สองชิ้น เฟอร์นันโด และดักลาสห้าชิ้น ส่วนลูเซียนสิบชิ้น ลูเซียนเล่าถึงความคืบหน้าของเขาให้เฮเลนฟังในระหว่างทางที่เขาเดินทางไปรับรางวัลจากพิธีกรรมที่เขาต้องการ

แอตแลนต์ได้ทำการวิเคราะห์ความตั้งใจของดักลาส เฟอร์นันโด และลูเซียน อีวานส์ เขาถอนหายใจในตอนที่เขาตัดสินใจที่จะไม่ถามคำถาม เขาคิดว่าคำตอบจะเหมือนกับสิ่งที่เขาคาดหวังไว้หรือไม่ แต่ในทางกลับกันพวกเขาก็จะถามเขาว่าเขาได้ข้อมูลมาจากไหน และเริ่มสงสัยว่าจะถูกทรยศ

เขาอดคิดไม่ได้ว่าความโลภเป็นบ่อเกิดของบาปทั้ปวง

ถ้ามันไม่ใช่ความโลภของเขา หากเขาไม่ได้ถูกความปรารถนาควบคุม เขาจะสารภาพต่อหน้าดักลาส และแนะนำให้พวกเขากำหนดความต้องการการเข้าถึงให้ชัดเจนในหมู่สภาสูงสุด แต่ตอนนี้…

ในตอนนี้เอง เอริก้า ปรมาจารย์แห่งการแปลงกายมาเยี่ยมเขาเพื่อถามว่าเรื่องต่างๆ ของฟิลิเบลเป็นอย่างไรบ้าง

“มันค่อนข้างซับซ้อน ดูเหมือนว่าไวเค็นจะบอกอะไรบางอย่างกับเขาหรือยื่นข้อเสนอดีๆ ให้เขา ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธข้า” แอตแลนต์กล่าวอย่างตรงไปตรงมา ในฐานะผู้มีอำนาจในภาพลวงตา และจิตใจ เขามักเป็นผู้นำในงานประเภทนี้เสมอ

เอริก้าพูดอย่างจริงจังว่า “สัตว์ประหลาดตัวเก่านั้น…เราไม่ได้คาดหวังกับสิ่งนี้”

“เจ้าไม่สามารถฆ่าสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้ ดังนั้นการมองเห็นของเขาจึงไกลกว่าของเรามาก เขามองผ่านกาลเวลา” แอตแลนกล่าวอย่างเหม่อลอยเล็กน้อย

จนถึงตอนนี้ ความลับทำให้เขาเกิดความกังวลและความกระวนกระวายมากมาย ดังนั้น แอตแลนจึงไม่รีบร้อน เขาตัดสินใจทำการทดลองลับก่อนเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้

…

ในห้องทดลองทางพันธุกรรม ชั้นที่สิบเจ็ดของหอคอยเวทมนตร์แห่งอัลลิน เฟลิเป้สวมเสื้อคลุมยาวสีดำกำลังอ่าน วารสารอาร์คานาฉบับล่าสุดพร้อมกับถ้วยน้ำร้อนในมือของเขา ใบหน้าของเขายังคงมีอาการป่วยเหมือนเช่นเคย

เฟลิเป้จิบน้ำร้อน ดูเหมือนว่าพื้นที่ทางเรขาคณิตของลูเซียน เลฟสกี ได้รับการรับรองในขอบเขตของกล้องจุลทรรศน์ และระบบการเล่นแร่แปรธาตุ ทั้งสองเป็นลักษณะที่แตกต่างกันของแบบจำลองเดียวกัน เขาเฝ้าดูการพัฒนาของโลกขนาดเล็กอย่างใกล้ชิดเนื่องจากหัวข้อวิจัยหลายเรื่องที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า สนามแม่เหล็กไฟฟ้า และองค์ประกอบพิเศษ สิ่งเหล่านี้เกี่ยวข้องกับการประกอบของร่างกายมนุษย์ ดังนั้นเขาจึงพยายามอย่างหนักในเรื่องนี้

อย่างไรก็ตามหลังจากเกิดกลศาสตร์เมทริกซ์ ขอบเขตกล้องจุลทรรศน์ดูเหมือนจะแย่มากขึ้นเรื่อย ๆ แม้ว่าการมาถึงของกลศาสตร์คลื่นจะช่วยได้ไม่มากก็น้อย แต่ความท้าทายที่ยิ่งใหญ่จากคณิตศาสตร์ยังคงสร้างความปวดหัวให้กับจอมเวทที่ไม่ถนัด เฟลิเป้ต้องยอมรับว่าบทความนั้นค่อนข้างยากสำหรับเขา

ในบรรดาหมอผี เฟลิเป้เป็นที่รู้จักกันดีว่าเก่งคณิตศาสตร์ และนี่คือสาเหตุที่ทำให้เขาก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามในช่วงสองปีที่ผ่านมาความภาคภูมิใจของเขาก็ต้องพบกับความพ่ายแพ้ที่เลวร้าย บทความที่ตีพิมพ์เกี่ยวกับ ธรรมชาติที่พูดถึงทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไป กลศาสตร์เมทริกซ์ และพื้นที่ทางเรขาคณิตของลูเซียน เลฟสกีเริ่มดูเหมือนจะไม่เป็นประโยชน์

“ข้าหยุดที่นี่ไม่ได้ คณิตศาสตร์ และขอบเขตกล้องจุลทรรศน์มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการศึกษาเซลล์ และการถ่ายทอดทางพันธุกรรมในอนาคต …หรือมันจะล้าหลัง” เฟลิเป้พึมพำด้วยสีหน้ากังวลพลางเตือนตัวเอง

ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดว่าเมื่อเวทมนต์ขยายขนาดพร้อมใช้งานได้ดีแล้ว ความลับในเซลล์ และการถ่ายทอดทางพันธุกรรมจะเปิดเผยตัวตนต่อหน้าเขา แต่มันก็นานมากแล้วที่เขาไม่ได้ก้าวหน้าเลย เขาพบโครโมโซมจริง ๆ และเดาว่ามันเกี่ยวข้องกับกรรมพันธุ์ แต่ก็นั่นล่ะ

เขารู้อย่างชัดเจนว่าหากปราศจากการสนับสนุนจากคณิตศาสตร์ และการค้นพบอาร์คานาอื่น ๆ ในสำนักแห่งธาตุ และแม่เหล็กไฟฟ้า การศึกษาของเขาก็ไม่ไปไหน เพื่อค้นหาสิ่งที่เขาต้องการ เขาต้องรอให้คนอื่นทำการศึกษาเบื้องต้นหรือต้องทำด้วยตัวเอง

ดังนั้น ในขณะที่การวิจัยเซลล์ของเขา แม้ว่าจะไม่ได้ช่วยอะไรเขามากมายนัก แต่การวิจัยอีกสองอย่างที่เกี่ยวกับการรวมวิญญาณ และผีดิบได้พัฒนาระดับเวทมนตร์ของเขาทีละวงเป็นวงที่แปด

หลังจากอ่านบทความของลูเซียนแล้ว เฟลิเป้ก็หันไปอ่านการศึกษาของแฮททาเวย์ และเฮลเลนเกี่ยวกับคริสตัลที่ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจมาก่อนหน้านี้ไม่มากก็น้อย

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ลุกขึ้นยืน และเดินไปในห้องทดลองพิเศษของเขาเอง เขาเห็นพืชหลายชนิด หนูตาแดงและกล่องแมลง

เวทขยายขนาดไม่ได้ผล เฟลิเป้ต้องทำงานหนักขึ้นในการสังเกตพืช สัตว์ และแมลง รายการสังเกตก็ใช้เวลานาน

เมื่อรู้สึกถึงเสียงดัง หนูในห้องทดลองก็เริ่มกรีดร้อง และแมลงก็บินขึ้นลงในกล่อง มีเพียงพืชเท่านั้นที่ยังคงนิ่งเงียบ

เฟลิเป้ลูบหน้าผากของเขา เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหยุดตัวเองไม่ให้ทำลายพวกมันทั้งหมด ความโกรธแผดเผาอวัยวะภายในของเขา

ทำไมเขาต้องรับมือกับพวกเขาตลอดทั้งวัน?

เขาไม่ใช่ชาวนาหรือคนขายเนื้อ!

…

จักรวาลอะตอม หลังจากการฝึกฝนทุกวัน นาตาชาก็กลับบ้าน และเห็นลูเซียนนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่นั่น

“เวทมนตร์ของเจ้าใช้ไม่ได้เหรอ” นาตาชาถาม

นางรู้ว่าหลังจากไปถึงระดับตำนานขั้นสอง ลูเซียนก็ได้พยายามสร้างเวทมนตร์ระดับตำนานทั้งสามก็คือ เวทพังทลายขั้นสุดยอด เวทมนตร์พลิกผัน และ เวทจิตแตกซ่านในจิตวิญญาณของเขา

ลูเซียนยิ้ม “เปล่าแค่คิด”

“แล้วมันคืออะไร? ดูเหมือนเจ้าจะลำบาก” นาตาชาดึงเก้าอี้ และนั่งลง ดวงตาของนางมองเข้าไปในดวงตาของ ลูเซียน

ลูเซียนนิ่งไปชั่วเสียววินาทีแล้วพูดว่า “ข้าพยายามคิดว่าทฤษฎีอาร์คาน่าที่สนับสนุนพลังมนุษย์กึ่งเทพของธานอส และไวเค็นนั้นจะอธิบายพลังของพวกเขาได้อย่างไร ถ้าข้าคิดออก จุดอ่อนของพวกเขาก็จะถูกเปิดเผย และจากนั้นเราก็สามารถฆ่าพวกเขาได้อย่างแน่นอน

“เมื่อพวกเขากลายเป็นมนุษย์กึ่งเทพก็ไม่มีอาร์คาน่า ดังนั้นเบาะแสเดียวอาจเป็นวงเวทและพิธีกรรม…” นาตาชาพูดอย่างลังเล นางต้องการจะช่วย แต่นางไม่เข้าใจทฤษฎีในโลกของอาร์คานา “พวกปีศาจสามารถฆ่าได้จริงหรือ?”

ลูเซียนส่ายศีรษะ “พวกเขามีขีดจำกัดของตัวเอง ไม่มีสิ่งใดเป็นนิรันดร์อย่างแท้จริง ดังนั้นข้าจึงคิดว่า หากเราไม่สามารถหาทางได้ แม้ว่าเราจะฆ่าไวเค็นก็ตาม แต่เขาก็จะสามารถกลับมาจากแม่น้ำแห่งโชคชะตาได้เสมอ ในเวลานั้นคนที่ไร้ยางอายเช่นนี้จะกลายเป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงต่อสภา ต่อราชอาณาจักร และต่อคนที่เรารักและห่วงใย มันจะเป็นหายนะอย่างแท้จริง”

“นี่เป็นปัญหาจริง ๆ แต่ศาสนจักรทางใต้ยังคงต้องดำเนินต่อไปอีกสักพัก…ข้าควรจะพูดว่ามันนานมากแล้ว” นาตาชาปลอบโยนเขา หลังจากรู้ว่าแท้จริงแล้วพระเจ้าของพวกเขาคือธานอส จากนั้นความเชื่อของนางก็กลายเป็นนามธรรมโดยสิ้นเชิง นางมีความเคารพต่อการดำรงอยู่สูงสุดในจักรวาล แต่ไม่ใช่เพื่อพระเจ้าที่ถูกเจาะจง

จู่ ๆ ลูเซียนก็พูดขึ้นว่า “บางทีซักวันหนึ่ง ‘ทฤษฎี’ ของข้าอาจเปลี่ยนเพื่อนให้กลายเป็นศัตรู และทำให้อาจารย์และนักเรียนผิดหวัง … ”

แม้ว่านาตาชาจะไม่เข้าใจว่าทำไมลูเซียนถึงพูดเช่นนั้น แต่นางก็ยังยิ้ม “ไม่เป็นไร ข้าจะอยู่ที่นั่นกับเจ้าตราบใดที่เจ้าสบายดี แม้ว่าข้าจะไม่เข้าใจทฤษฎีของเจ้าด้วยซ้ำ”

ลูเซียนยิ้ม มือของเขาอยู่บนมือของนาตาชาโดยที่นิ้วของทั้งคู่ไขว้กัน

……

ในตอนเช้า ลูเซียนถือบทความเดินไปตามทางเดินในหอคอยเวทมนตร์อัลลิน เวลานี้ยังมืดอยู่เล็กน้อย เมื่อเขาผลักเปิดประตูห้องการศึกษาของเฟอร์นันโด

ภายในห้องการศึกษานั้นช่างสว่างไสว ถ้าเปรียบเทียบกลับห้องการศึกษานี้ทางเดินที่ยังไม่สว่างดีนักดูเหมือนจะเป็นโลก 2 ใบที่แตกต่างกัน

……………………………………………………