Throne of Magical Arcana ศึกบัลลังก์เวทอาร์คานา - บทที่ 882 เพื่อนที่ด

มันเป็นช่วงกลางของวัน เมือง อัลโต้ อันเก่าแก่และงดงามตั้งอยู่ติดกับแม่น้ำเบลเลนมองลงไปที่หมู่บ้านรอบๆ

กำแพงเมืองไม่ได้เป็นสีดำ ซึ่งเป็นสิ่งที่นักเวทส่วนใหญ่จะชอบ มันเป็นสีเหลืองเข้มเพราะมันเก่าพอๆ กับท้องฟ้านิรันดร์

แม้ว่าเฟอร์นันโดจะไม่กล้าบิน แต่เขาก็ยังไปถึงใจกลางเมืองของจักรวรรดิในอีกสองสามวันต่อมา เนื่องจากเขาไม่ได้พักผ่อนในตอนกลางคืน

เขาทำความสะอาดเสื้อผ้าและเดินไปที่ประตูเมืองซึ่งได้รับการปกป้องโดยนักเวทโหล หัวหน้าของพวกเขาเปิดเผยอากาศที่แน่ชัดว่าเขาเป็นจอมเวทย์!

เป็นเวลาเที่ยงที่แผดเผา แต่ชาวนา พ่อค้า และพลเมืองที่เข้าออกเมืองก็ไม่ลดลงเลย ใครๆ ก็อดไม่ได้ที่จะสัมผัสได้ถึงความมีชีวิตชีวาและความอุดมสมบูรณ์ของอัลโต้

“หยุด!” นักเวทระดับกลางหยุดเฟอร์นันโดด้วยความระแวดระวัง ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ ไม่มีใครอยากถูกคนดูกลางคืนฆ่า

เนื่องจากเฟอร์นันโดสวมชุดคลุมเวทมนตร์สีแดง นักเวททั้งหมดจึงหันมาสนใจเขา ทุกคนดูเคร่งขรึมยกเว้นจอมเวทย์ราวกับว่าพวกเขาจะโจมตีเขาอย่างไม่ลดละหากมีสิ่งใดผิดพลาด

เฟอร์นันโดพูดเสียงดัง “ข้ามาจากเกาะโฮล์ม ข้ามาที่นี่เพื่อมองหาเพื่อนที่ดีของข้าแอนเทค เขาเป็นลูกศิษย์ของราชาแห่งฝันร้าย”

แอนเทคเป็นเพียงผู้อาวุโสที่เพิ่งเข้าสู่ระดับหก หลายคนคงไม่รู้จักเขา ดังนั้น ในกรณีที่เกิดอุบัติเหตุ เฟอร์นันโดเพียงแค่เอ่ยชื่ออาจารย์ของเขา ซึ่งเป็นนักเวทชั้นตำนาน “ราชาแห่งฝันร้าย”

จุดหมายปลายทางของชั้นเรียนคือ “ราชาแห่งฝันร้าย” อย่างแน่นอน เช่นเดียวกับมาสก์ลีนที่เคยครองเมืองในอดีต”หนังสือโหราศาสตร์และองค์ประกอบ” ของเขามีเพียงสองคลาสชั้นตำนานคือ “ศาสดาพยากรณ์” และ“เจ้าแห่งองค์ประกอบ”

เพื่อให้ได้คลาสชั้นตำนานมากขึ้น เราจะต้องสร้างคุณูปการให้จักรวรรดิมากพอเพื่อเข้าสู่ “หอคอยแห่งพระเจ้า” ห้องสมุดของจักรวรรดิในแอนทิฟเฟลอร์ เพื่อศึกษาพวกมัน ในยุครุ่งเรืองของจักรวรรดิเวทมนตร์ซิลวานาส นักเวทมั่นใจมากจนพวกเขาเชื่อว่าผู้เชี่ยวชาญชั้นตำนานเป็นเทพเจ้าแห่งมนุษย์และชนชั้นที่แตกต่างกันเป็นเทพเจ้าของอาณาจักรที่แตกต่างกัน ดังนั้น ห้องสมุดของจักรวรรดิจึงได้ชื่อว่าเป็น “หอคอยแห่งเทพเจ้า” อย่างไรก็ตาม การเพิ่มขึ้นของ นักบุญแห่งสัจธรรม ทำให้ “พระเจ้า” ตกเป็นฝุ่น

“ราชาแห่งฝันร้าย?” ตอนนี้ชื่อของนักเวทชั้นตำนานที่ถูกพูดถึงบรมอาจารย์ผู้วิเศษที่ประตูได้มากขึ้นอย่างจริงจังและเป็นมิตร

เฟอร์นันโดพยักหน้า”ใช่ แต่ข้าไม่รู้จักเขา ข้ารู้จักแต่นักเรียนของเขาแอนเทค เท่านั้น”

เขาภูมิใจเกินไปที่จะปลอมตัวเชื่อมต่อกับนักเวทชั้นตำนาน

เพื่อนที่ซื่อสัตย์อย่างประหลาด… นักเวทไม่เข้าใจความภาคภูมิใจของเฟอร์นันโดและเพียงสันนิษฐานว่าเขาโง่เพราะเขาทุ่มเทให้กับการวิจัยมากเกินไป

บรมอาจารย์ผู้วิเศษที่ประตูยิ้ม”ข้ารู้จักสแตนิส ศิษย์อีกคนของ ราชาฝันร้าย ข้าได้ยินชื่อแอนเทค จากเขาก่อน งั้นก็เข้าไปได้แล้ว”

ฮะ? เฟอร์นันโดประหลาดใจกับสิทธิพิเศษของเขา เขาถูกปล่อยตัวไปอย่างง่ายดายอย่างนั้นหรือ? พวกเขาไม่ได้ถามชื่อของเขาด้วยซ้ำ!

บรมอาจารย์ผู้วิเศษเข้าใจผิดคิดว่างันเฟอร์นันโดไม่จดจำสแตนิส หรือเชื่อว่าสิ่งที่เขาพูด เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “สแตนิสเป็นลูกศิษย์ที่ดีที่สุดของราชาแห่งฝันร้าย แอนเทค ต้องเคยพูดถึงเขามาก่อนใช่ไหม? โลกแห่งความรู้ความเข้าใจของเขาได้แข็งแกร่งขึ้นครึ่งหนึ่งตั้งแต่เมื่อครึ่งปีที่แล้ว และเขาถือเป็นครึ่งตำนาน ฮ่าๆ บางทีเราอาจจะได้เห็นสองราชาแห่งฝันร้ายในเมืองเดียวสักวันหนึ่ง”

“โลกปัญญาของเขาแข็งแกร่งขึ้นครึ่งหนึ่งแล้วเหรอ?” เฟอร์นันโดคิดว่าเขาซึ่งเกือบจะถึงระดับแปดเป็นนักเวท “หนุ่ม” ที่ดีที่สุดในรุ่นของเขา เขาไม่รู้จักสแตนิส ซึ่งอายุไม่มากไปกว่าเขามากนัก ได้มาถึงระดับดังพูดแล้ว

“ใช่ เขาอาจพยายามสร้างความก้าวหน้าในไม่ช้า เขาเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริงในเรื่องมายาและความฝัน” บรมอาจารย์ผู้วิเศษของความอิจฉาที่เห็นได้ชัด ขอบเขตระหว่างระดับเก้ากับตำนานนั้นบางเฉียบ แต่ความแตกต่างนั้นใหญ่เกินไป

แทนที่จะพยักหน้า เฟอร์นันโดพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “ข้ารู้สิ่งหนึ่งหรือสองเกี่ยวกับภาพลวงตาด้วย”

เขากำลังบอกเป็นนัยว่าเขาสามารถสื่อสารกับสแตนิส และดูว่า “อัจฉริยะที่แท้จริง” นี้สมควรได้รับชื่อของเขาหรือไม่ เขาไม่เคยสรรเสริญ อิจฉา หรือดูถูกใครเลย!

บรมอาจารย์ผู้วิเศษแต่คิดว่านักเวทซึ่งเป็นสิ่งที่ดีที่ภาพลวงตาได้มาขอคำแนะนำของสแตนิส และพระมหากษัตริย์ของฝันร้าย นั่นไม่ใช่เรื่องยาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาคุ้นเคยกับลูกศิษย์ของราชาแห่งฝันร้าย

“จะให้เรียกยังไงดีล่ะ” หลังจากที่เฟอร์นันโดพูดถึงราชาแห่งฝันร้าย เขารู้สึกว่าจำเป็นต้องทำความรู้จักกับนักเวทอาวุโสคนนี้”ข้าชื่อรีซ บราวน์ เรียกข้าว่ารีซก็ได้”

นั่นคือโปรโตคอลที่ถูกต้อง! เฟอร์นันโดคิด”ข้าคือเฟอร์นันโดบราสตาร์. ข้าอยากถูกเรียกว่าเฟอร์นันโดมากกว่า”

รีซหยุดและถามด้วยความลังเล “นามสกุลของเจ้าแสดงว่าเจ้ามาจากจักรวรรดิอัสโซใช่ไหม”

เฟอร์นันโดพยักหน้า”ใช่ แต่อาจารย์ของข้าเป็นนักเวทแห่งจักรวรรดิ”

รีซไม่ได้ยืนยันตัวตนของเขาเพิ่มเติม ราวกับว่าเขามั่นใจในความจริงของเฟอร์นันโด เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เฟอร์นันโด เข้ามาเลยแอนเทค กำลังรอเจ้าอยู่ เราควรพูดถึงความรู้เวทมนตร์บ้าง”

“อะไร? แอนเทครอคอยสำหรับข้าหรือไม่ ข้าได้รับอนุญาตให้เข้าไปแล้ว? เจ้าไม่จำเป็นต้องตรวจสอบตัวตนของข้า? เจ้าไม่กลัวว่าข้ายอมจำนนต่อคริสตจักรและกลายเป็นคนเฝ้ายามกลางคืนหรือ” เฟอร์นันโดรู้สึกว่าเขามีคำถามมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่เขารู้จักดักลาส

รีซพูดด้วยรอยยิ้มแปลกๆ ว่า “มั่นใจได้เลย ไม่มีผู้พิทักษ์ราตรีใน อัลโต้ ดูไม่แอนเทค ที่นั่น?”

ตามนิ้วของเขา เฟอร์นันโดเห็นชายหนุ่มสวมแว่น เขาผอมเพรียว มีข้ายุ่ง โหนกแก้มสูงขึ้น และมีเคราที่ยังไม่ได้เล็ม กลิ่นที่น่ารังเกียจจากเขาบ่งบอกว่าเขาไม่ได้ออกจากห้องสมาธิหรือห้องปฏิบัติการเป็นเวลานาน

“เจ้าดูเป็นที่น่ากลัวเป็นมาก่อน” เฟอร์นันโดล้อเลียนแอนเทค ตรงไปตรงมา”แล้วเจ้าไม่รู้วิธีจัดการตัวเองเลย”

แอนเทค พูดด้วยท่าทางขมขื่นว่า “ไม่ว่าข้าจะแยกแยะตัวเองออกหรือไม่ก็ตามไม่มีแม่มดที่สวยงามคนใดจะชอบข้า ใครบางคนเท่านั้นหล่อเหมือนเจ้าเป็นมูลค่าการเรียงลำดับออก”

มีร่องรอยของความอิจฉาริษยาและความหึงหวงอยู่ในน้ำเสียงของเขา

“เจ้าคิดที่จะปรับเปลี่ยนใบหน้าของเจ้าหรือไม่” เฟอร์นันโดไม่ได้นึกถึงความรู้สึกของแอนเทคเลย

อย่างไรก็ตามแอนเทค คิดอย่างรอบคอบแล้วพูดว่า “มีคนเพียงไม่กี่คนในหอคอยเวทมนตร์ของเราที่ดัดแปลงร่างกายเก่ง และข้าไม่ไว้ใจคนอื่น กลัวว่าข้าจะต้องน่าเกลียดมากขึ้นไปอีก”

“ฮ่าๆ เจ้ายังเป็นคนขี้ขลาดที่ไม่กล้าลองเชื่อ! เจ้าไม่ควรศึกษาหลังจากราชาแห่งฝันร้าย และเจ้าควรจะไปที่หอคอยแห่งความโชคร้าย!” วันนี้เฟอร์นันโดใจร้ายเป็นพิเศษ

หอคอยแห่งความโชคร้ายเป็นเครื่องทำลายล้างของ “เจ้าแห่งความโชคร้าย” นักเวทชั้นตำนานที่เสียชีวิตไปแล้วในแอนทิฟเลอร์

แอนเทค ไม่ได้ขี้ขลาดต่อหน้าเพื่อนของเขาที่เขารู้จักมาหลายปี เขาพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “อาจารย์ของข้าบอกว่าข้ามีพรสวรรค์มากในความฝัน และข้าก็เหมาะที่จะซ่อนตัวในที่ที่ปลอดภัยและจัดการกับความฝันมากที่สุด”

“ใช่ มันเหมาะกับคนขี้ขลาดจริงๆ” เฟอร์นันโดพูด

แอนเทคยิ้มออกมาทันที”เฟอร์นันโด ให้ข้าเล่าเรื่องหนึ่งให้เจ้าฟัง”

“ฮะ? เรื่องราว?” เฟอร์นันโดล้มเหลวในการปฏิบัติตามแอนเทค เขารู้สึกว่าเพื่อนของเขามีบางอย่างที่เขาไม่เข้าใจตั้งแต่พบกันครั้งล่าสุดเมื่อสิบปีก่อน

แอนเทค นำเฟอร์นันโดผ่านประตูเข้าไปในบริเวณตลาดที่แออัด แวมไพร์ที่อยู่ใต้ร่มกันแดด เอลฟ์ที่โอบกอดแสงแดด มังกรที่หยุดอยู่บนหลังคา และมนุษย์ที่กำลังมาและกำลังจะไปทำให้สถานที่นี้มีความหลากหลายและมีเสน่ห์

“เจ้าแห่งอเวจี เพื่อนที่ดีของอาจารย์ของข้า เป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญที่ดีที่สุดในการหลอมละลายของสายเลือดและการปรับเปลี่ยนร่างกาย เมื่อเขายังเด็ก เขามักถูกเพื่อนที่ดีล้อเลียนว่าน่าเกลียดเกินไป อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขามีเมียน้อยมากมาย” แอนเทค พูดด้วยน้ำเสียงที่สงบ

เฟอร์นันโดไม่อิจฉาเลย”เขาเป็นตำนาน ไม่มีใครปฏิเสธเขาได้”

ใน จักรวรรดิเวทมนตร์ นักเวทชั้นตำนานได้รับสิทธิพิเศษมากมาย ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ฆ่าใครที่สำคัญเกินไป พวกเขาจะถูกปรับเพียงสำหรับการฆาตกรรมเท่านั้น

หลังจากนั้นเขาก็หัวเราะ”แล้วนั่นคือสิ่งที่เจ้าเคยให้กำลังใจตัวเอง? ช่างเป็นแรงบันดาลใจ!”

“นั่นไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือเมื่อ เจ้าแห่งอเวจี อยู่ในวงที่เจ็ดเท่านั้นและไม่แข็งแกร่งเท่าเพื่อนของเขา เขาได้ซุ่มโจมตีและฆ่าเพื่อนของเขาหลังจากเย้ยหยันมากพอ ก่อนที่จะเปลี่ยนเพื่อนของเขาให้กลายเป็นสุนัขปีศาจ” ทันใดนั้นแอนเทค ฟังดูยินดี

เฟอร์นันโดตะลึงเป็นครั้งแรกในระหว่างการทำงานร่วมกันของเขากับแอนเทค เขาพูดด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น “เจ้าต้องการให้ข้าขอบคุณที่ไม่ฆ่าข้าหรือไม่”

“ใช่ แต่ข้าไม่กล้า” แอนเทค ตอบด้วยรอยยิ้ม เขาพอใจแล้วที่ได้เห็นสีหน้าของเฟอร์นันโด

เฟอร์นันโดกำลังจะคำรามเมื่อเขาเห็นแวมไพร์ต่อสู้กับเอลฟ์ในถนนข้างหน้า การระเบิดของพลังเหนือธรรมชาติระดับอาวุโสได้ทำลายอาคารจำนวนมาก

“ไม่มีใครจะหยุดพวกเขาเหรอ?” อัลโต้ เป็นคนไร้ระเบียบอย่างนั้นหรือ? หลังจากนั้นบางทีคริสตจักรก็ไม่จำเป็นต้องโจมตีพวกเขาเลย พวกเขาจะฆ่ากันหลังหลังจากนั้นไม่นาน!

ทันใดนั้นแอนเทค ก็ฟังดูแปลกมาก เขาถามทั้งด้วยความขบขันและสับสน “เฟอร์นันโด เจ้าแกล้งทำเป็นเด็กผู้หญิงหรือเปล่า”

“เจ้ารู้ได้อย่างไร?” เฟอร์นันโดค่อนข้างตกใจ สิ่งนั้นสามารถแพร่กระจายไปยัง อัลโต้ ได้อย่างไร?

แอนเทค ชี้ไปที่ด้านข้างของเขา”เจ้าอยู่ตรงนี้”

เฟอร์นันโดตกใจมองไปทางด้านขวาของเขา เพียงแต่พบว่ามีสาวงามตาแดงเล็กน้อยยืนอยู่ข้างเขาเคียงบ่าเคียงไหล่ ยกเว้นว่าเจ้าดูค่อนข้างคลุมเครือ

เขาหลงทางในตอนแรก ก่อนที่เขาจะพูดอย่างรู้แจ้งว่า “นี่คือเมือง อัลโต้ ความฝันของข้าหรือ?”

“ไม่ มันเป็นความฝันของเรา” แอนเทค ตอบด้วยรอยยิ้ม เขากล้าหาญมากขึ้นเมื่อพวกเขาพูดถึงเรื่องนั้น

“ความฝันของเราเช่นเดียวกับของพวกเขา?” เฟอร์นันโดขมวดคิ้วชี้ไปที่มนุษย์ เอลฟ์ มังกร แวมไพร์ และคนแคระที่อยู่รอบตัวพวกเขา

แอนเทค พยักหน้าของเขา”สถานที่นี้อิงจากความฝันของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในอัลโต้ตัวจริง เมื่อเจ้ามาที่แห่งนี้แล้ว เจ้าได้เข้าร่วมความฝันโดยธรรมชาติแล้ว แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่คนทรยศจะซ่อนตัวอยู่ในความฝันเช่นนี้”

“นี่มัน… น่าทึ่งเกินกว่าที่อาจารย์ของเจ้าจะทำได้! เขาไปถึงระดับสามของตำนานหรือไม่? มันเป็นไปไม่ได้แม้แต่ตำนานระดับสาม!” เฟอร์นันโดมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับภาพลวงตาและอ่านหนังสือเกี่ยวกับการต่อสู้ชั้นตำนานเป็นจำนวนมาก

แอนเทคหัวเราะคิกคัก”เจ้าลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าเจ้าชายแดร็กคิวล่าอยู่ในอัลโต้?”

………………………………………………………………..