Throne of Magical Arcana ศึกบัลลังก์เวทอาร์คานา - บทที่ 887 ติดตาม

“นายจะบอกว่าทัคย้ายไปแล้วเหรอ?” นันโด้ ซึ่งตอนนี้มีเสน่ห์แบบผู้หญิง ถามหญิงวัยกลางคน

เนื่องจากอยู่ใกล้เหมือง ท้องฟ้าของเมืองโฮลซาวาจึงถูกปกคลุมด้วยฝุ่นตลอดทั้งปี ซึ่งทำให้มืดและเป็นสีเทา ตอนนี้เขาอยู่ที่ใจกลางหุบเขาที่มืดมิด ซึ่งรูปแบบสถาปัตยกรรมมีแนวโน้มที่จะลึกลับและน่าสยดสยองที่นักเวทต้องการ

หญิงวัยกลางคนที่เฟอร์นันโดถามเป็นคนธรรมดา เจ้าลังเลและตอบว่า “ใช่ เจ้านักเวท ทักษิณย้ายออกไปเมื่อเดือนที่แล้ว”

ความคารวะและความกลัวของนักเวทถูกฝังอยู่ในเลือดของพลเรือนแห่งอาณาจักรเวทมนตร์

เฟอร์นันโดมองไปรอบๆ อาคารที่นี่มีกระดำกระด่างและมีน้ำหนักมาก มีร่องรอยของความชราอยู่ทุกหนทุกแห่ง เมื่อตระหนักว่าทัคดูเหมือนจะไม่สนุกกับชีวิตที่นี่ เขาจึงถามต่อไปว่า “เจ้ารู้ไหมว่าเขาย้ายไปที่ไหน? เขาย้ายออกไปเมื่อกี่ปีที่แล้ว?”

หญิงวัยกลางคนครุ่นคิดด้วยความกลัวครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า นักเวท ข้าจำได้ชัดเจนว่าวันนั้นฝนตกหนัก กลางเดือนก่อนพอดีเลย”

เป็นเรื่องของความเป็นจริงนักเวทมีกฎระเบียบที่มีรายละเอียดและความซับซ้อนในปีเดือนและวันดังพูดเป็นปีของฤดูหนาวเดือนของบรอนซ์และวันธานอส อย่างไรก็ตาม มันเป็นไปไม่ได้ที่คนธรรมดาจะจำสิ่งเหล่านั้นได้ พวกเขาส่วนใหญ่ยังคงอ้างถึงเดือนด้วยชื่อดั้งเดิมในภาษาทั่วไป

เฟอร์นันโดพยักหน้า เวทมนตร์ที่เขาทำอย่างลับๆ บอกเขาว่าคำพูดของเจ้าน่าเชื่อถือและไม่มีการแทรกแซง หญิงวัยกลางคนไม่ได้แอบเป็นนักเวทอาวุโสซึ่งเขายืนยันแล้ว

หญิงวัยกลางคนรู้สึกโล่งใจไม่มากก็น้อยเมื่อเห็นสาวสวยก่อนที่เขาจะพยักหน้า เจ้านุ่มนวลขึ้นมากเมื่อเจ้าพูดว่า “ท่านทัคเป็นนักเวทที่ไม่ชอบพูด เขามักจะซ่อนตัวอยู่ในห้องเพื่อทำการทดลองทุกวัน อย่างไรก็ตาม ไม่กี่วันก่อนที่เขาจะย้ายออกไป เมื่อข้าวิ่งเข้าไปหาเขาที่ล็อบบี้ ข้าได้ยินเขาพูดถึง ‘ คูฟูเรย์’ ‘ชีวิตใหม่ของข้าจะเริ่มต้นที่นั่น’ ฯลฯ”

เจ้าเป็นพลเรือนในละแวกนั้นจนกระทั่งเจ้าได้รับการว่าจ้างจากทัคให้เป็นคนรับใช้ของเขา

“คูฟูเรย์…” เฟอร์นันโดเอ่ยชื่อซ้ำ และในไม่ช้าก็พบสถานที่ที่เกี่ยวข้องในแผนที่ในความทรงจำของเขา เป็นเมืองทางตะวันตกเฉียงเหนือของ อัลโต้ บนพรมแดนระหว่างอาณาเขตของนักเวทกับโบสถ์นอกรีตจำนวนโหลที่ต่อต้านความจริงของนักบุญ ไม่มีเหมืองมากมายและทรัพยากรพิเศษในเมือง

ทำไมทัคถึงไปเมืองนั้น? เฟอร์นันโดรู้สึกงงงวย

หลังจากนั้นเขาได้แสดงความศักดิ์สิทธิ์และหลังจากตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีอันตรายที่เห็นได้ชัดเขาตัดสินใจที่จะไปที่นั่นและใช้เวลาดู เขายังสามารถสังเกตคริสตจักรนอกรีตได้อีกด้วย เขาเคยสงสัยมาโดยตลอดเกี่ยวกับรูปแบบการดำรงอยู่ของเหล่าทวยเทพและเหตุผลที่คริสตจักรเทศนาเกี่ยวกับความเชื่อ น่าเสียดายที่นักบุญแห่งสัจธรรม นั้นทรงพลังเกินกว่าที่เขาจะสังเกตและศึกษาได้ ตอนนี้เขามาที่อัลโต้แล้ว เขาอาจจะลองสังเกตดูอีกทีก็ได้

หลังจากที่ความปรารถนาของเขาเป็นจริงแล้ว เขาจะกลับไปที่ อัลโต้ และกลับไปที่ โฮล์ม พร้อมกับนักเวทที่เพิ่งได้รับการว่าจ้างใหม่

ฟูรัน เป็นลูกไก่สุดฮอต น่าเสียดายที่ข้าไม่สามารถใช้เวลากับเจ้าได้มากกว่านี้ เฟอร์นันโดคิดอย่างเสียใจก่อนจะหัวเราะกับตัวเอง อย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องคลั่งไคล้แน่นอนถ้าเจ้ารู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของข้า ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายที่จะจากไปโดยเร็วที่สุด

ตอนนี้ เจ้าแห่งความตาย ได้ให้ความสนใจกับตำนานแล้ว การสื่อสารของพวกเขากับ โฮล์ม จะบ่อยขึ้นอย่างแน่นอน ดังนั้น คงเป็นหายนะหากจิ้งจอกเฒ่าบังเอิญเปิดเผยว่าทูตที่เขาส่งไปคือชายชื่อเฟอร์นันโด

…

เมืองคูฟูเรย์ เป็นเมืองธุรกิจในอาณาจักรเวทมนตร์ มันมีประชากรมากและอย่างมีนัยสำคัญที่เจริญรุ่งเรืองมากขึ้นกว่าเมืองเหมืองแร่โฮลซาวา

พระอาทิตย์ก็สูง เฟอร์นันโดสังเกตเมืองจากฟากฟ้า คนเดินถนนเดินเหมือนมด และหอคอยสูงตระหง่านอย่างน่ากลัว ไม่มีอะไรผิดปกติ

เขาลงมาและออกจากเมืองโดยไม่พยายามท้าทายกลุ่มป้องกันของเมือง หลังจากนั้นด้วยข้อมูลประจำตัวที่ ฟูรัน มอบให้เขา เขาก็ผ่านประตูไป

ทันทีที่เขาเข้าไปในเมือง เฟอร์นันโดรู้สึกว่าแสงแดดที่เจิดจ้าจางลง ราวกับว่าเขามาถึงป่าที่หนาวเย็นและคลุมเครือ

“วงการเวทมนตร์ของเมืองนี้ยังคงดำเนินต่อไปในระดับนี้?” เฟอร์นันโดคาดการณ์

บนถนน ชาวคูฟูเรย์ดูคุ้นเคยกันดี เฟอร์นันโดเห็นคนจำนวนมากในกลุ่มละ 10 คนพูดคุยกันด้วยเสียงต่ำ

“เกิดอะไรขึ้น?” เฟอร์นันโดคิดอย่างรอบคอบ เขาร่ายคาถาแห่งความฟุ้งซ่านและเข้าหาพวกเขา

“อย่าลืมไปพบนักบวชคืนนี้ พระองค์จะทรงอธิษฐานเพื่อเรา”

“ข้าจะ. ข้าต้องกลับใจ”

…

คำที่คล้ายกันเข้ามาในหูของเฟอร์นันโด ไม่มีอะไรที่สมควรได้รับความสนใจจากเขา

เฟอร์นันโดสูดลมหายใจ”ดูเหมือนว่าคริสตจักรนอกรีตได้พัฒนาผู้ติดตามใหม่ที่นี่ ฮ่าๆ ดีกว่าเชื่อในความจริงของนักบุญ”

เขาฟังอีกสองสามกลุ่มและพบว่าไม่มีอะไรแปลก ดังนั้นเขาจึงไปที่สำนักงานนักเวทที่ใจกลางเมืองและถามเกี่ยวกับทัค ตามกฎของอาณาจักรเวทมนตร์ เฉพาะในกรณีที่นักเวทได้รับการจดทะเบียนในสำนักงานท้องถิ่นเท่านั้น พวกเขาจึงจะได้รับสิทธิพิเศษรวมถึงเงินอุดหนุนจากนักเวท

ในไม่ช้าเขาก็ออกจากสำนักงานด้วยความพอใจ ทัคอยู่ที่นี่จริงๆ

และข้าก็กังวลว่าเขาอาจจะเสียสติและหนีไปได้

เฟอร์นันโดคิดในใจแล้วเดินไปที่ 24 ถนนเทวทูตขวาตามไฟล์ เป็นที่อยู่อาศัยที่ทักษิณได้รับ

มุมขวาถนนใกล้กำแพงเมือง มันช่างน่าเบื่อหน่ายเหมือนเมืองโฮลซาว่าในผงคลี อาคารที่นี่ก็ดูน่ากลัวและขาดๆ หายๆ ราวกับว่าไม่ได้ซ่อมแซมมาเป็นเวลานาน นักเวทไม่เคยใส่ใจที่จะเสียเวลากับบ้านอื่นนอกจากหอคอยเวทมนตร์ของพวกเขา ตามที่พวกเขาพูด พลเรือนที่พวกเขาเลี้ยงดูมานั้นทำเพื่อสิ่งนี้อย่างแน่นอน!

“ทัคก็ถูกเนรเทศในที่นี้ด้วยเหรอ? แต่เขาไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว” เฟอร์นันโดบ่น สงสัยว่าเป็นอิทธิพลของเบโต

แน่นอน เขาไม่คิดว่าเบโต้ทำโดยตรง ไม่อย่างนั้นทักษ์คงจะหายตัวไป อย่างไรก็ตามความไม่ชอบของ เบโต้ จะกระจายไปทั่วแวดวงของเขาและผู้ติดตามของเขาไปยังเมืองอื่นๆ และใครบางคนจะพยายามทำให้เขาพอใจ

ตึกๆ ตักๆ

เฟอร์นันโดหยุดก่อนคฤหาสน์สองชั้นแล้วเคาะประตู

คฤหาสน์นั้นเก่ามากจนไม่มีกริ่งวิเศษทั่วไป

หลังจากเคาะไม่กี่ครั้ง ก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ แม้แต่สัตว์เลี้ยงวิเศษหรือหุ่นเชิดเล่นแร่แปรธาตุ

“ทัคไม่ได้อยู่ที่นี่เหรอ?” เฟอร์นันโดพึมพำ โชคร้ายอะไรอย่างนี้

เขาพยายามเคาะอีกครั้งด้วยแรงที่มากขึ้นเพื่อสร้างเสียงดังขึ้น

ดำดำ สารภาพ…

หลังจากการเคลื่อนไหวของเฟอร์นันโด ประตูห้องก็ถูกเปิดออกอย่างช้าๆ มันไม่ได้ปิดเลยจริงๆ

เฟอร์นันโดรู้สึกคลุมเครือว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง แต่แล้วเขาก็ตระหนักว่าทัคเป็นเพียงนักเวทที่เพิ่งขึ้นสู่ตำแหน่งอาวุโส ดังนั้นเขาจึงปล่อย เนตรสอดแนม ออกอย่างกล้าหาญและตรวจสอบทุกมุมด้วย

โต๊ะและเก้าอี้ในบ้านมีฝุ่นเป็นชั้นบางๆ ไม่มีวิญญาณทั้งชั้นบนและชั้นล่าง ไม่มีห้องลับเช่นกัน

“บันทึกในห้องสมุดและวัสดุในห้องปฏิบัติการ… ทัครีบออกไปเมื่อเขากำลังเตรียมการทดลองหรือไม่” เฟอร์นันโดคาดเดาตามข้อเสนอแนะของ เนตรสอดแนม”เป็นไปได้ว่าเขาไม่ได้จากไปแต่หายตัวไป…”

มิฉะนั้น นักเวทจะไม่ทิ้งโน้ตไว้ในห้องสมุดแทนที่จะพกติดตัวไปด้วย

มันทำให้เฟอร์นันโดประหลาดใจ คนที่ทำให้ทัคหายไป ไม่ได้เอาสมุดโน้ตไปเหรอ? ทำไม? นั่นเป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดของนักเวท!

ความสับสนของเขาก่อตัวขึ้น หลังจากยืนยันว่าไม่มีอันตราย เฟอร์นันโดเข้าสู่การศึกษาและตัดสินใจค้นหาเบาะแสจากบันทึกของทัค

“ดิน ไฟ ลม และน้ำ ข้าเบื่อกับองค์ประกอบทั้งสี่และไม่เข้าใจเนื้อหาเบื้องหลังเลย

“บางทีข้าควรลองศึกษาความลึกลับของเหล่าทวยเทพ! คริสตจักรทุกแห่งมีผู้เชี่ยวชาญและเทพเจ้าจอมปลอมมากมาย หมายความว่าความลับของอำนาจและความอมตะต้องอยู่เบื้องหลัง…

“สิ่งที่ข้าได้รับมาโดยไม่ได้ตั้งใจดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับความลึกลับของเหล่าทวยเทพ อย่างไรก็ตาม ข้าไม่สามารถเรียนมันได้เนื่องจากขาดวัสดุ…

“ข้าได้ยินมาว่าคริสตจักรนอกรีตบางแห่งกำลังเทศนาในเมืองคูฟูเรย์ ซึ่งยังคงเป็นของนักเวท นี่เป็นของขวัญจากเทพธิดาแห่งโชคลาภอย่างแท้จริง

“ชีวิตใหม่ของข้าจะเริ่มที่นี่!”

มันเหมือนกับบันทึกของทัคมากกว่าสมุดบันทึกเวทมนต์จริงๆ เฟอร์นันโดรู้สึกงงงวยน้อยลง หากชายคนนั้นรีบไป ก็ไม่จำเป็นต้องนำสมุดโน้ตมาเลย

“มีบางอย่างไม่ถูกต้อง!”

ทันใดนั้น คำสองสามคำที่เห็นได้ชัดว่าเขียนด้วยความรีบร้อนก็เข้ามาในสายตาของเฟอร์นันโด เขาแทบจะสัมผัสได้ถึงความกลัวในตัวพวกเขา

“ทัคเจออะไร”

ความโล่งใจของเฟอร์นันโดหายไป ในขณะนี้เขาได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากประตู!

…

“เจ้าซ่อน นันโด้ ไว้ที่ไหน? เจ้าควรจะกลับมาเมื่อวันก่อนเมื่อวานนี้!” ฟูรัน มาถามแอนเทค

แอนเทค ไม่สามารถไร้เดียงสาได้มากกว่านี้”ข้าจะรู้ได้อย่างไร? ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าส่งเจ้าไปที่ไหน”

“ฮ่าๆ ถ้าข้ารู้ว่าเจ้าทำอะไรไม่ดีเพราะความหึงหวง ข้าจะป้อนเจ้าให้ฝันร้ายต่อหน้า!” ฟูรัน สังเกตอย่างระมัดระวังและรู้สึกว่าแอนเทค ไม่ได้โกหก ในท้ายที่สุด เจ้าพูดว่า “นั่นแปลก ใช้เวลาเพียงครึ่งวันในการเดินทางระหว่างโฮลซาวา กับสถานที่แห่งนี้ ทำไมเจ้ายังไม่มาอีก”

“เจ้ามาทำอะไรที่โฮลซาว่า” แอนเทคถามด้วยความสงสัย

เมื่อคิดถึงเรื่องอื่นๆ ฟูรันตอบอย่างเป็นกันเองว่า “ข้าขอให้เจ้าไปหาทัค แม้ว่าตุ๊กจะไม่ค่อยน่ารักนัก แต่เขาก็ยัง…”

แอนเทค ยืนขึ้นทั้งหมดในทันที เขาตกใจ”เหน็บ? เขาไม่ได้ชวนไปคูฟูเรย์ โดยเบโต้กับเคล็ดลับ?”

“อะไร? คุฟุเรย์?” ฟูรันก็ตกใจเช่นกัน

“ไม่ดีๆ นันโด้ไม่ได้ตามเขาไปที่นั่นใช่ไหม” แอนเทคเดินไปที่ฟูรันอย่างใจจดใจจ่อ

………………………………………………………………..