Tribe: ฉันกลายเป็นอมตะด้วยโบนัส 10,000x ตั้งแต่เริ่มต้น - ตอนที่ 172 การพิพากษาแห่งความมืด?แค่นี้เองเหรอ? - novel-lucky

ตอนที่ 172 การพิพากษาแห่งความมืด?แค่นี้เองเหรอ?

หลี่เฉิงได้เห็นข้อมูลของการพิพากษาแห่งความมืดแล้วมีเพียงสองคําในหัวใจของเขา’แค่นี้เองเหรอ?’

อํานาจสูงสุดของการพิพากษาแห่งความมืดยังคงอยู่ในขอบเขตของระนาบมนุษย์เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้หลี่เฉิงก็ไม่ได้เคลื่อนไหวเลย เขารอการพิพากษาแห่งความมืดอย่างเงียบๆการโจมตีพลังงานที่ลอยอยู่เหนืออาณาเขตของเขาไม่มีความหมายอะไรเลยมีเพียงสองวิธีที่จะขัดขวางการพิพากษาแห่งความมืด

อย่างแรกคือการฆ่านักบวชที่ใช้การพิพากษาแห่งความมืดอย่างที่สองคือการทําร้ายหรือฆ่า

เทพธิดาแห่งความมืดลดพลังศักดิ์สิทธิ์ของเธอหรือฆ่าเธอโดยตรง

จากสถานการณ์ปัจจุบันทั้งสองวิธีนี้ไม่สามารถทําได้นักบวชที่กําลังดําเนินการการพิพากษาแห่งความมืดทั้งหมดถูกซ่อนไว้ที่อีกด้านหนึ่งของพอร์ทัลหลี่เฉิงมั่นใจว่าที่อีกด้านหนึ่งตาข่ายที่หนีไม่พ้นได้ถูกตระเตรียมไว้แล้วตราบใดที่เขาส่งกองทหารเข้าไปเขาจะถูกซุ่มโจมตีอย่างแน่นอน

สําหรับเทพธิดาแห่งความมืดเขาไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนหลี่เฉิงไม่ได้โง่พอที่จะคิดว่าเขาจะทําร้ายเธอได้จริง ๆ

เมื่อผู้เล่นเห็นว่าหลี่เฉิงยังคงยืนอยู่ที่นั่นอย่างเฉยเมย พวกเขายิ่งแน่ใจในสิ่งที่พวกเขาคิดมากขึ้นดังนั้นพวกเขาจึงพูดออกมาทีละคน

“มันจบแล้ว บิ๊กบอสเนเธอร์เวิร์ลไม่มีทางอื่น!”

“เนเธอร์เวิร์ลรีบเข้าโจมตี อาจมีโอกาสที่จะพลิกกลับ”

“เฮ้อ ดูเหมือนว่าบอสเนเธอร์เวิร์ลจะยอมจํานนต่อชะตากรรมของเขา…”

“ช่างน่าเสียดาย หากบอสเนเธอร์เวิร์ลสามารถอยู่รอดได้มันจะนําเกียรติมาสู่พันธมิตรมังกรศักดิ์สิทธิ์ของเรา!”

“ไปเลย บอสเนเธอร์เวิร์ลอย่ายอมแพ้!”

ที่อาณาเขตของหลี่เฉิงโรสและลิตเติ้ลเรนอดไม่ได้ที่จะกังวลเล็กน้อยอย่างไรก็ตามพวกเขา

ยังคงกัดฟันและยืนขึ้นแทนที่จะวิ่งตรงไปยังเมืองแห่งแสงเพื่อลี้ภัย

เมื่อมองไปที่การแสดงออกที่สงบของหลี่เฉิงพวกเขามีความคิดที่อธิบายไม่ได๋ในใจหลี่เฉิงต้องมีทางออกอย่างแน่นอน!

ในพื้นที่ทางตอนใต้ของอาณาเขตของเขาเรย์ยาก็จ้องมองหลี่เฉิงเช่นกัน ระหว่างนิ้วเรียวของเธอ เธอถือต้นกล้าเล็กๆมันเปล่งแสงลึกลับไม่หยุด…

เวลาผ่านไปทีละนาทีหลี่เฉิงยืนเฉยๆอยู่ในอาณาเขตของเขา เขาเคาะนิ้วด้วยความเบื่อหน่ายเขารู้สึกพูดไม่ออกและอยากจะบ่นว่าความเร็วของนักบวชนั้นช้าเกินไป

เมื่อเวลาผ่านไป ลูกบอลพลังงานสีดําบนท้องฟ้าเหนืออาณาเขตของเขาก็หนาแน่นขึ้นเรื่อยๆค่อยๆกลายเป็นรูปหยดน้ำแถบข้อมูลก็ค่อย ๆ เต็มเช่นกัน

[50%]

[60%]

[70%]

[90%]

[95%]

[99%]

หลี่เฉิงรอมานานกว่า 10 นาทีแล้ว ในที่สุดแถบความคืบหน้าของการพิพากษาแห่งความมืดก็ ใกล้จะเต็มแล้ว แรงกดดันที่ลูกบอลพลังงานปล่อยออกมานั้นน่ากลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่า จุดจบของโลกกําลังจะมาถึงในขณะที่มันกําลังจะกลืนกินดินแดนทั้งหมดของเขา

ในขณะนี้ เสียงของระบบก็ดังขึ้นในหูของหลี่เฉิง

“ตึง ตง! ค่าเตือนการชาร์จของการพิพากษาแห่งความมืดเสร็จสิ้นแล้ว!”

“ตึง ตง! ค่าเตือน การชาร์จของการพิพากษาแห่งความมืดเสร็จสิ้นแล้ว!”

ๆ

“ตึง ตง! คําเตือน การชาร์จของการพิพากษาแห่งความมืดเสร็จสิ้นแล้ว!” การแจ้งเตือนของระบบดังขึ้นสามครั้งติดต่อกันจากนั้นพลังงานสีดําสนิทที่น่าสะพรึงกลัวก็หลั่งไหลลงมาที่อาณาเขตของเขาราวกับว่าประตูระบายน้ำถูกทําลาย

ครู่หนึ่งโลกก็เปลี่ยนสีไป เมื่อได้ดูฉากนี้หัวใจของทุกคนติดอยู่ที่ล่าคอ

อย่างไรก็ตาม ฉากอาณาเขตของหลี่เฉินถูกทําลายล้างซึ่งผู้เล่นจินตนาการไว้ไม่ปรากฏขึ้นแต่ปรากฏบาเรียน้ำแข็งสีน้ำเงินขึ้นเหนืออาณาเขตของหลี่เฉิงแทนพลังงานที่น่าสะพรึงกลัวสองประเภทที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงปะทะกันอย่างดุเดือด

บูม!!!

เสียงชนกันทําให้หูของทุกคนเจ็บปวด!

เปรี๊ยะ!

พื้นที่โดยรอบไม่สามารถรับภาระของการโจมตีได้และในไม่ช้า รอยแตกที่ดูเหมือนกระจก แตกก็ปรากฏขึ้นอย่างไรก็ตามในเวลาต่อมารอยร้าวต่าง ๆ ก็ได้รับการเยียวยาอย่างช้า ๆ ด้วยพลังลึกลับและทรงพลัง

เมื่อเห็นฉากนี้ ปากของทุกคนก็กระตุก’อะไรวะเนี้ยแม้แต่พื้นที่ก็ถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ‘

เราต้องรู้ว่าใน Tribe การแยกพื้นที่ออกจากกันมีความหมายหลายอย่าง

ตัวอย่างเช่น ขอบเขตระหว่างพันธมิตรต่าง ๆ สามารถถูกทําลายไดตราบใดที่ความเสียหายนั้นสูงพอ

นอกจากนี้ หากต้องการแยกพื้นที่ใน Tribe ออกเป็นชิ้น ๆ ค่าความเสียหายของคน ๆ หนึ่งจะต้องมีอย่างน้อยหนึ่งล้านล้านดาเมจ

ในขณะนี้ การชนกันของพลังงานได้สิ้นสุดลงแล้วทุกคนมองออกไป บาเรียน้ำแข็งสีฟ้ายังคงไม่บุบสลายและอาณาเขตของหลี่เฉิงก็ไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อยเชื่อเมื่อเห็นฉากนี้ชายชุดดําาจํานวนนับไม่ถ้วนในพอร์ทัลเคลื่อนย้ายก็เบิกตากว้างด้วยความไม่
“เป็นไปได้ยังไง!?”

“การพิพากษาแห่งความมืดถูกปิดกั้น?”

“นี่คืออุปกรณ์ป้องกันชนิดใด? ทําไมฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน!”

“พลังของเทพธิดาแห่งความมืดถูกปิดกั้นได้อย่างไร!”

“แม้ว่าเมืองแห่งแสงจะต้องปกป้องการพิพากษาแห่งความมืด พวกเขาก็ยังต้องจ่ายราคามหาศาล!”

“นี่…”

การแสดงออกของหลี่เฉิงยังคงสงบในขณะที่เขามองไปที่พอร์ทัลเคลื่อนย้ายบนท้องฟ้าบน

ฝ่ามือของเขา รูปหกเหลี่ยมที่ใสสะอาดปรากฏขึ้นมันคืออาวุธอมตะวิญญาณมังกร!

โดยไม่คํานึงถึงอย่างอื่นปริมาณของพลังงานน้ำแข็งที่หลี่เฉิงสกัดมาได้นั้นมีอยู่แล้วสิบล้านล้านหน่วยการป้องกันการโจมตีนั้นมันง่ายเกินไป

ผู้เล่นที่เห็นฉากนี้ต่างก็เบิกตากว้างพวกเขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าหลี่เฉิงจะสามารถป้องกันการโจมตีดังกล่าวไว้ได้

ลิตเติ้ลเรนและเพอร์เพิลโรสต่างก็ตบหน้าอกของพวกเขาพวกเขาต้องเผชิญกับความกลัวตายเพราะหลี่เฉิง

เรย์ยามองอย่างครุ่นคิดที่วิญญาณมังกรในมือของหลี่เฉิง เธอมีความรู้สึกว่าเธอเคยเห็นสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์นี้มาก่อนในหนังสือโบราณบางเล่ม…

หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เธอก็ยังไม่สามารถนึกถึงมันได้เธอส่ายหัวเล็กน้อยและไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้เธอเก็บต้นอ่อนเล็ก ๆ ในมือแล้วคิดกับตัวเองว่า’ดูเหมือนว่าฉันจะไม่ต้องลงมือเอง’

หลังจากที่การพิพากษาแห่งความมืดล่มเหลว การปิดล้อมของมอนสเตอร์ก็หยุดลงชั่วขณะหนึ่งกองกําลังชั่วร้ายอาจไม่เข้าใจว่าทําไมหลี่เฉิงจึงสามารถป้องกันการพิพากษาแห่งความมืดที่น่าสะพรึงกลัวได้

ความล้มเหลวของโบสถ์แห่งความมืดได้ส่งผลกระทบต่อขวัญกําลังใจของกองกําลังชั่วร้ายหลี่เฉิงสามารถป้องกันพลังของการพิพากษาแห่งความมืดเต็มกําลังได้พวกเขาไม่สามารถคิดหาวิธีอื่นใดที่จะเอาชนะเขาได้จริง ๆ

ในเวลาเดียวกันเทพชั่วร้ายจํานวนนับไม่ถ้วนกําลังให้ความสนใจกับฉากนี้และพวกเขาก็ไม่เข้าใจเช่นกัน

“อา นี่… เป็นไปได้ยังไง?อาณาเขตของมนุษย์คนนี้ผิดปกติเกินไปหรือป่าว”

“สรุปแล้วคือ กองทหารของเราถูกส่งไปฆ่าตัวตาย!”

“คุณกล้าพูดแบบนี้เหรอ?คริสตจักรของฉันสูญเสียทหารระดับตํานานไปทั้งหมดสิบล้านคนและคุณเสียทหารระดับสูงไปเพียงหมื่นคนเท่านั้นคุณแสร้งทําเป็นน่าสงสารต่อหน้าฉันเหรอ?”“คุณกําลังเสแสร้ง?คนที่เสียชีวิตคือผู้ศรัทธาของฉันเองคุณเพิ่งใช้ทาสไปไม่กี่คนและคุณยังมีความกล้าที่จะพูดถึงคนอื่นอีกเหรอ!”

ขณะที่พวกเขาโต้เถียงกัน เทพแห่งฝ่ายชั่วร้ายก็เริ่มต่อสู้กันเอง….

ผมสร้าง fanpage กับกลุ่มลับแล้วนะครับดูรายละเอียดที่หน้านิยาย