Tribe: ฉันกลายเป็นอมตะด้วยโบนัส 10,000x ตั้งแต่เริ่มต้น - ตอนที่ 222 ออกเดินทาง!! เมืองจอมเวทย์

ตอนที่ 222 ออกเดินทาง!! เมืองจอมเวทย์

เทพธิดาแห่งเวทมนต์มีมาอย่างยาวนานหลายชั่วอายุคนในทวีปที่สาบสูญ มีกี่คนที่หลี่เฉิงไม่รู้

แต่แหวนวงนี้มาจากเทพธิดาแห่งเวทมนต์โบราณ ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีพลังศักดิ์สิทธิ์ส่วนหนึ่งของเธอ

คุณสมบัติของแหวนวงนี้เหมือนระเบิด ทุกค่าสติปัญญาจะเพิ่มพลังโจมตีเวทมนต์ 10 ดาเมจ ประโยชน์ของคุณสมบัตินี้สูงเกินไป

ต้องรู้ว่าค่าสติปัญญามักจะให้พลังโจมตีเวทย์ 2 ดาเมจ คุณสมบัตินี้เพิ่มพลังโจมตีเวทย์ของหลี่เฉิงขึ้นโดยตรงหลายเท่า

ค่าจิตวิญญาณที่ได้รับจะเพิ่มมานาของหลี่เฉิงด้วย นอกจากนี้ แหวนยังมีเอฟเฟกต์การฟื้นฟูมานาที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง มันเหมือนกับมีมานาไร้ขีดจํากัด

สําหรับคุณสมบัติที่ 4 เมื่อหลี่เฉิงเห็นมัน รูม่านตาของเขาก็หดตัว คาถาที่อยู่ต่ํากว่าระดับ 10 ไม่จําเป็นต้องร่าย เราต้องรู้ว่าคาถาระดับสูงสุดที่มีอยู่ปัจจุบัน ซึ่งเป็นคาถาต้องห้าม เป็นเพียงคาถาระดับ 9 เท่านั้น

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ไม่ว่าทักษะใดที่หลี่เฉิงใช้ในตอนนี้ เขาก็ไม่จําเป็นต้องร่ายเพื่อใช้มัน สําหรับคุณสมบัติสุดท้าย ปิดกั้นเวทมนต์ หลี่เฉิงทําได้เพียงถอนหายใจ มันมีพลัง มหาศาล เป้าหมายจะไม่สามารถร่ายเวทมนต์ธาตุได้ หากมีนักเวทย์คนใดตกเป็นเป้าหมายของ สิ่งนี้มันจะเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย

มีอะไรที่จะทรมานมากไปกว่านักเวทย์ที่ไม่สามารถร่ายคาถาได้หรือป่าว?

หลังจากดูคุณสมบัติของอุปกรณ์ทั้งสามชิ้นแล้ว หลี่เฉิงก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ การเก็บ

เกี่ยวก็ไม่เลว สําหรับทรัพยากรจํานวนมหาศาลในคลังสมบัติแห่งชาตินั้น หลี่เฉิงไม่สนใจทรัพยากรเหล่านี้

เขาสั่งให้กองทหารคนหนึ่งค้นหาพิมพ์เขียวทั้งหมดและเรียนรู้ทั้งหมดทันที น่าเสียดายที่พวกมันทั้งหมดเป็นขยะ

พิมพ์เขียวที่มีประโยชน์เพียงอย่างเดียวคือ ศูนย์วิจัยเซิร์ก ซึ่งถือเป็นอาคารวิจัยที่มีประโยชน์ ผลของมันคือการเพิ่มความเสียหายของกองกําลังต่อเซิร์ก ด้วยเพิ่มผลกระทบจากบันทึกการวิจัยของเทพแห่งวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีโบราณจึงทําให้ประสิทธิภาพของมันน่าประทับใจยิ่งขึ้น

“คุณต้องการอะไรอีก”

ขณะที่หลี่เฉิงกําลังดูคลังสมบัติ เสียงที่ฉับพลันนี้ก็ทําให้เขาตกใจ ลีน่าปรากฏตัวข้าง ๆ เขา โดยที่เขาไม่รู้

ลีน่าได้เปลี่ยนจากชุดราชินีไปเป็นชุดเจ้าหญิงจากเมื่อก่อนแล้ว

เมื่อเห็นลีน่า มุมปากของหลี่เฉิงก็กระตุก เขาคิดกับตัวเองตามที่คาดไว้จากนักบุญหญิงของเอลล่า เธอสามารถรับคะแนนเต็มสําหรับความสามารถในการปกปิดของเธอ

“ทําไมเธอถึงอยู่ที่นี่?” หลี่เฉิงถาม

“ถ้าฉันไม่มา คลังสมบัติของชาติคงต้องว่างเปล่าไปแล้ว” ลีน่ากลอกตามาที่เขา เมื่อลีน่าเห็นแหวนบนมือของหลี่เฉิง เธอกล่าวว่า “แหวนวงนี้ถูกพบในซากปรักหักพังของ จักรวรรดิอันล้ําลึกโดยราชาผู้ล่วงลับ มันเป็นความลับสูงสุดของราชวงศ์ของเราเสมอมา ดังนั้น…” โดยไม่ต้องรอให้ลีน่าพูดอะไร หลี่เฉิงก็สวมมันทันทีและโบกมือต่อหน้าเธอด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องกังวล ฉันจะรักษามันอย่างดี”

เมื่อเห็นท่าทางของหลี่เฉิง ปากอันบอบบางของลีน่าก็กระตุกเล็กน้อย

เธอเพิ่งนึกถึงแหวนขึ้นมาได้และรีบวิ่งมาอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอนึกได้ว่าเธอได้มอบอํานาจให้หลี่เฉิงอย่างเต็มที่ในการบริหารคลังของชาติ เธอรู้สึกเสียใจมากที่เธอลืมแหวนวงนี้ไปโดยสิ้นเชิง เมื่อเธอนึกได้เธอก็สายเกินไปแล้ว

เธอหายใจเข้าลึก ๆ และระงับความโกรธในหัวใจของเธอ เนื่องจากหลี่เฉิงเอาไปแล้ว เธอจึงไม่พูดอะไร เธอรู้ด้วยว่าต่อให้เธอจะพูดอะไร หลี่เฉิงจะไม่คืนมันให้กับเธอ

เมื่อเห็นว่าลีน่าไม่ได้พูดอะไร หลี่เฉิงก็พูดต่ออย่างไม่สุภาพ “ฉันต้องการสูตรการเล่นแร่แปรธาตุด้วย”

“นักเล่นแร่แปรธาตุที่ทรงพลังที่สุดและสูตรระดับสูงสุดทั้งหมดอยู่ในเมืองจอมเวทย์ ฉันมีเพียงภาพวาดธรรมดาที่นี่เท่านั้น”

หลังจากลีน่าพูดจบ เธอก็พาไปดูม้วนหนังแพะจํานวนมากในคลัง หลี่เฉิงไม่ลังเลเลยที่จะรับมันมาทั้งหมดและเริ่มใช้พวกมัน

จากนั้นเสียงแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นในหูของเขา

“ตึง ตง! คุณได้เรียนรู้ สูตรโพชั่นชีวิตขั้นสูง ระดับอีปิค แล้ว!”

“ตึ๊ง ตง! คุณได้เรียนรู้ สูตรโพชั่นวิเศษขั้นสูงระดับอีปิค แล้ว!” “ตึง ตง! คุณได้เรียนรู้ สูตรเสริมความเร็วขั้นสูง ระดับอีปิค แล้ว!”
“ตึง ตง…”

หลังจากการแจ้งเตือนของระบบหลายครั้ง หลี่เฉิงก็ปลดล็อกสูตรการเล่นแร่แปรธาตุจํานวนหนึ่งทันที น่าเสียดายที่ถึงแม้อาณาจักรเคนท์จะสั่งสมมาหลายร้อยปี พวกเขาก็ยังมีแค่สูตรระดับอีปีคส่วนใหญ่เท่านั้น

ถ้าเขาต้องการค้นหาระดับที่สูงกว่า เขาจะต้องไปที่เมืองจอมเวทย์ สําหรับเมืองจอมเวทย์…

หลี่เฉิงเหลือบมองลีน่าที่ไร้ความรู้สึกข้าง ๆ เขา และถามว่า “คุณดูเหมือนจะมีความขัดแย้งกับเมืองจอมเวทย์ ที่เขตชายแดน?”

ลีน่าตอบอย่างเย็นชาทันที “พวกเรา แกรนด์ดยุคเนเธอร์เวิร์ล ไม่ใช่แค่พวกเรา!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลี่เฉิงก็กลอกตา

ลีน่าเพิกเฉยต่อการแสดงออกของหลี่เฉิงและกล่าวต่อ “ถูกต้อง พวกเขากําลังบุกรุกจุดทรัพยากรคริสตัลของเรา อย่างไรก็ตาม เดิมทีพี่ชายฉันตั้งใจจะยกมันให้กับพวกเขาด้วยการลงนามในข้อตกลง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลี่เฉิงครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “น่าอายจริง ๆ ให้เวลาฉันสักวันแล้วฉันจะจัดการมันเอง”

ลีน่าไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับมัน อย่างไรก็ตาม หลี่เฉิงยังคงได้ยินเสียงหายใจแผ่วเบาของเธอ เมื่อรู้สึกว่าราชินีองค์นี้ยังไม่เชื่อคําพูดของเขา แต่หลี่เฉิงก็ขี้เกียจเกินกว่าจะอธิบายนักเวทย์ถือเป็นคนที่ร่ํารวยที่สุดไม่ว่าจะในจักรวาลไหน ๆ ด้วยโอกาสแบบนี้ หลี่เฉิงจะปล่อยมันไปได้อย่างไร

เขาจะทิ้งโอกาสที่จะสร้างโชคลาภนี้หรือไม่? เขารับใช้เทพธิดาแห่งเวทมนต์มานานกว่าห้าปีในชีวิตก่อนหน้านี้

เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ หลี่เฉิงก็ไม่ลังเล เขารวบรวมกองกําลังของเขาทันทีและเตรียมที่จะเยี่ยมชมเมืองจอมเวทย์

เมืองจอมเวทย์ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของทวีป มันเชื่อมต่อกับส่วนหนึ่งของดินแดนทางใต้สุดของอาณาจักรเคนท์

แน่นอน ความขัดแย้งหลักระหว่างทั้งสองฝ่ายก็คือมีเส้นแร่คริสตัลขนาดใหญ่อยู่ระหว่างที่นั่น นอกจากนี้ยังมีจุดทรัพยากรระดับมหากาพย์และจุดทรัพยากรระดับตํานานอีกหลายสิบจุด

แน่นอนว่าเมืองจอมเวทย์นั้นโลภมาก เนื่องจากเป็นสถานที่ที่รวบรวมเหล่านักเวทย์ การบริโภคหินคริสตัลในแต่ละวันต้องเป็นตัวเลขที่น่าสะพรึงกลัวอย่างแน่นอน

นอกจากนี้ เส้นแร่ยังอยู่ในตําแหน่งที่น่าอึดอัดมาก ทั้งสองอาณาจักรต่างครอบครองครึ่งหนึ่งของมัน เมื่อมีการค้นพบจุดทรัพยากรระดับตํานานจุดหนึ่งที่พรมแดนระหว่างสองอาณาจักรสิ่งนี้

ทําให้เกิดข้อพิพาทมากมายโดยธรรมชาติ

ในเวลานี้ ทางตอนใต้ของทวีป นักเวทย์จํานวนนับไม่ถ้วนที่สวมเสื้อคลุมสีฟ้ากําลังมองไปยังจุดทรัพยากรคริสตัลที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาอย่างภาคภูมิใจ

“ฮ่าฮ่าฮ่า ด้วยเหมืองนี้ เมืองจอมเวทย์ของพวกเราจะไม่ขาดคริสตัล!”

“เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ถึงเวลาที่จะพูดถึงมหาจอมเวท จอมเวทผู้ยิ่งใหญ่นั้นทรงพลังมาก เขาเอาชนะกองทหารสองกองของอาณาจักรเคนท์ในทันที”

“ถูกต้อง พายุหิมะของนักเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ทําลายล้างอีกฝ่ายจนหมด มื่อไหร่เราจะมีความสามารถแบบนั้น!”

“ฉันเกรงว่าเราคงไม่สามารถไล่ตามนักเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ได้ในช่วงชีวิตนี้”

“ทําไมถึงพูดอย่างนั้น? ถ้าไม่ใช่เพราะมีจอมเวทผู้ยิ่งใหญ่ที่นี่ พวกเราคงไม่สามารถคว้าสายแร่คริสตัลนี้มาได้