Tribe: ฉันกลายเป็นอมตะด้วยโบนัส 10,000x ตั้งแต่เริ่มต้น - ตอนที่ 226 หยุดโจมตี?คุณกําลังดูถูกใคร? - novel-lucky

ตอนที่ 226 หยุดโจมตี?คุณกําลังดูถูกใคร?

ลูน่าเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อเธอได้ยินคําพูดของหลี่เฉิงจากนั้นเธอก็ตอบว่า “ฉันเติบโตในเมืองอาเกตสีม่วงพ่อของฉันเคยเป็นเจ้าเมือง…”

“ต่อมา มีคนโลภตําแหน่งของเขาและลอบสังหารทั้งครอบครัวของเรา…”

“ฉันรอดมาได้ภายใต้การคุ้มครองของเทพธิดาแต่ไม่มีใครในครอบครัวของฉันรอด”

“เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันพบผู้บงการที่อยู่เบื้องหลังการลอบสังหาร…”

หลี่เฉิงเงียบ โครงเรื่องของลูน่าไม่ซับซ้อนแต่หลี่เฉิงได้ยินความสิ้นหวังในน้ำเสียงของเธอเขาถามว่า“ผู้บงการ?มันคือใคร?”
“แม่มดผู้หลอกลวง”ลูน่าพูดตามความจริงเมื่อได้ยินเช่นนี้ หลี่เฉิงก็ตกตะลึง หลอกลวง?

เขาจําได้ว่าเธอเป็นซัคคิวบัสที่มีพลังกึ่งเทพเธอยังเข้าร่วมในสงครามกับลูกชายของราชาปีศาจและเธอก็เป็นน้องสาวของไทวาแนสด้วย

หลี่เฉิงจับมือลูน่าและปลอบโยนเธอ“ไม่ต้องกังวลฉันจะล้างแค้นให้เธอเองลูน่าฉันสัญญา”หลี่เฉิงไม่สนใจเกี่ยวกับกึ่งเทพเลย

แม้ว่าเธอจะเป็นพระเจ้าหลี่เฉิงก็จะให้เธอชดใช้ค่าเสียหายด้วยชีวิตของเธอลิเลียนคือคนของเขา และลูน่าก็เช่นกัน

“แก้แค้นเหรอ…” ลูน่าพึมพําดวงตาของเธอเหม่อลอยเล็กน้อย เธอจับมือหลี่เฉิงและไม่ปล่อยเป็นเวลานาน

เวลาครึ่งชั่วโมงผ่านไปในพริบตา

นักเวทย์ในห้องประชุมจ้องไปที่หน้าจออย่างว่างเปล่านี่มันไร้สาระเกินไปแล้ว

หลังจากโจมตีออกไปครึ่งชั่วโมงหอคอยป้องกันระดับมหากาพย์หลายสิบแห่งและหอคอย

ป้องกันระดับต่านานอีกหลายพันแห่งยังคงไม่สามารถทําอะไรหุ่นยนต์ลมปราณได้เลยแถบ HPของพวกมันไม่ได้ขยับแม้แต่นิ้วเดียว

ภายใต้อํานาจการโจมตีดังกล่าวเมืองทั้งเมืองจะถูกทําลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยภายใต้สถานการณ์ปกติไม่ต้องพูดถึงกองทหารหนึ่งล้านนายของหลี่เฉิง
สิ่งที่น่าเกลียดที่สุดคือหลี่เฉิงกําลังกินเนื้อย่างอยู่ต่อหน้าพวกเขา แม้กระทั่งทําตัวเจ้าชู้กับฮีโร่หญิงสองสามคนของเขาพวกเขารู้สึกเหมือนกําลังจะระเบิดจากความโกรธความดันโลหิตของพวกเขาเพิ่มสูงขึ้น

ในขณะนี้ นักเวทย์คนหนึ่งรีบเข้ามาในห้องประชุมและรายงานว่า “หัวหน้าแฟรงค์คริสตัลสํารองของเราหมดลงแล้ว 10%”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ริมฝีปากของจอมเวทผู้ยิ่งใหญ่ในห้องประชุมก็กระตุก

คริสตัลเป็นทรัพยากรที่จําเป็นที่สุดสําหรับนักเวทย์เสมอมาไม่ว่าจะเป็นค่าใช้จ่ายรายวันของ หอคอยเวทมนต์การเล่นแร่แปรธาตุ หรือการทดลองคาถาใหม่ๆ … แต่ละอย่างต้องการคริสตัล จานวนมาก

ความขัดแย้งกับอาณาจักรเคนท์ก็เกิดจากแหล่งทรัพยากรคริสตัลขนาดใหญ่สองสามจุดและตอนนี้หลังจากใช้พลังการโจมตีเต็มที่เพียงครึ่งชั่วโมงพวกเขาก็ใช้คริสตัลสํารองหมดไปแล้ว 10%

แฟรงค์ถอนหายใจและพูดว่า“หยุดหอคอยป้องกันครึ่งหนึ่ง”

“ครับ” หลังจากได้รับคําสั่ง นักเวทย์ก็วิ่งออกไปดําเนินการทันที เนื่องจากถ้าความเร็วของเขาเร็วขึ้นแค่หนึ่งวินาทีพวกเขาก็สามารถรักษาคริสตัลไว้ได้จํานวนมากต้องบอกว่าอัตราการบริโภค ในหนึ่งวินาทีนี้ไม่ควรถูกมองข้ามเพราะนี่เป็นศูนย์ป้องกันทั้งหมดของเมืองนักเวทย์!

ในเวลานี้หลี่เฉิงกําลังปัดมือและกลืนเนื้อกระต่ายชิ้นสุดท้าย เขาถอนหายใจแล้วสรุปว่ารสชาติค่อนข้างดีน้อย

“เอ๊ะ?”

ทันใดนั้น หลี่เฉิงก็กระพริบตาด้วยความสับสนดูเหมือนว่าพลังการโจมตีของศัตรูจะลดลงเล็กเมื่อคิดถึงเรื่องนี้หลี่เฉิงก็เยาะเย้ยเขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าศัตรูต้องการประหยัดทรัพยากร?เขาไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาลดการโจมตีลงได้ใช่ไหม?มิฉะนั้นเวลาของเขาภายใต้การโจมตีนี้เป็นเวลาครึ่งชั่วโมงจะสูญเปล่าโดยสิ้นเชิงใช่ไหม?

หลี่เฉิงพูดกับซิลเวียว่า“ไปเถอะโจมตีป้อมปราการที่ไม่ทํางาน” “ตกลง”ซิลเวียยิ้มเล็กน้อยเธอยินดีรับคําสั่งและจากไป

แตกต่างจากหอคอยป้องกันทั่วไปหอคอยเวทมนต์นับไม่ถ้วนในเมืองจอมเวทย์เป็น

สัญลักษณ์ของนักเวทย์ พวกมันทําหน้าที่เป็นสิ่งอํานายความสะดวกการป้องกันที่อยู่อาศัยและโรงเรียนในแห่งเดียว

หอคอยเวทมนต์เหล่านี้เป็นของนักเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่และการบริโภคคริสตัลอย่างรวดเร็วของมันทําให้หลายคนบ่น

แฟรงค์ขอให้หอคอยเวทย์ครึ่งหนึ่งหยุดโจมตีแต่อีกครึ่งหนึ่งที่ยังคงโจมตีก็ไม่ได้ดีนักในขณะนั้นฉากหนึ่งได้ปะทุขึ้นในหอคอยแห่งหนึ่ง
“ทุกคน หยุดโจมตี!”

“พวกนายโง่เหรอ? ศัตรูเป็นเพียงทหารโล่เนื้อที่มี HPมากขึ้นเล็กน้อย พวกมันไม่สามารถทําลายแนวป้องกันของเราได้เลย!”
“อย่าไปเสียคริสตัลกับพวกมันอีก!”

“ทําไมพวกเขาถึงไม่หยุดโจมตี?พวกเขากําลังวางแผนจะใช้คริสตัลของฉันจนหมดหรือเปล่า”

“ทุกคน หยุดยิง!อย่าเสียคริสตัลของฉันไปมากกว่านี้!”

ทันใดนั้น กระแสลมหายใจมังกรสีฟ้าก็เทลงมาจากเมฆอย่างต่อเนื่องพร้มกับเสียงคํารามที่น่าสยดสยอง

เสียงคำราม!!!

หนึ่งในนักเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ในหอคอยเวทมนต์เบิกตากว้างทันทีภายใต้ลมหายใจมังกรอันเยือกเย็นหอคอยป้องกันนับไม่ถ้วนถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งหนาในทันที

เปลือกตาของนักเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่กระตุกอย่างรุนแรงในขณะที่เขาคํารามอย่างโกรธจัด

“โจมตี! โจมตีเต็มกําลัง!”

ผู้ฝึกหัดตื่นตระหนก “รายงานต่อมหาจอมเวทย์หอคอยเวทมนต์ของเราใช้งานไม่ได้!”“คุณพูดอะไร?!”จอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ก็ตกตะลึงไม่แพ้กันหอคอยเวทย์ระดับตํานานถูกแช่แข็ง? นี่มันกองทัพบ้าอะไรเนี่ย?

ในเวลาไม่ถึงสามวินาทีเสียงระเบิดรุนแรงก็ดังขึ้น

หอคอยเวทย์ระดับตํานานปลิวออกเป็นชิ้นๆเมฆรูปเห็ดปรากฏขึ้นและเกิดอาฟเตอร์ช็อกขนาดมหึมาเขย่าอาคารโดยรอบการปรากฏตัวของมังกรน้ำแข็งได้ปลุกนักเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่นับไม่ถ้วนและการล่มสลายของหอคอยเวทมนต์ท่าให้ทุกคนตกใจ

นั่นคือหอคอยเวทมนต์ระดับตํานาน!เมื่อพิจารณาถึงความทนทานแล้ว แม้แต่ปีศาจที่เชี่ยวชาญในการโจมตีเมืองก็ยังต้องโจมตีเป็นเวลานาน!
ทันทีที่พวกเขาเปิดใช้งานระบบป้องกันของหอคอยเวทมนต์โล่พลังงานที่มองไม่เห็นก็ก่อตัวขึ้นทันที แต่แล้ว…

บูม!!!

ได้ยินเสียงระเบิดทําลายล้างที่ดังมา นักเวทย์ทั้งหมดก็จ้องไปที่ที่เกิดเหตุตรงหน้าพวกเขาด้วยตาเบิกกว้าง

แม้ว่าจะมีการสร้างบาเรียขึ้นแต่หอคอยเวทมนต์จํานวนนับไม่ถ้วนก็ยังไม่แข็งแรงพอที่จะต้านทานลมหายใจที่เข้มข้นของมังกรน้ำแข็ง ในไม่ช้าหนึ่งในหอคอยเวทมนต์ก็ระเบิดยิ่งไปกว่านั้นมังกรน้ำแข็งยังเพิกเฉยต่อหอคอยป้องกันทั่วไปและโจมตีเฉพาะหอคอยเวท มนต์เท่านั้น

ในไม่ช้านักเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ก็สังเกตเห็นความผิดปกติ

“ทุกคนเคยสังเกตไหม? พวกมันกําลังโจมตีเฉพาะหอคอยเวทมนต์ที่หยุดยิงเท่านั้น!” “อ่าฉันก็สังเกตเหมือนกัน ทุกคนเปิดการโจมตีเร็วเข้า!พวกมันไม่กล้าโจมตีพวกเราอีกแล้ว!”ทันทีที่คิดได้แบบนี้ดวงตาของจอมเวทผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหมดก็สว่างขึ้นพวกเขาเริ่มเปิดการโจมตีอีกครั้ง

อย่างที่พวกเขาคาดไว้ตราบใดที่หอคอยเวทมนต์โจมตีเต็มที่ มังกรน้ำแข็งก็จะเพิกเฉยต่อมันเมื่อเห็นฉากนี้จอมเวทผู้ยิ่งใหญ่ก็รู้สึกเปรมปรีดิ์ราวกับว่าพวกเขารอดพ้นจากภัยพิบัติแม้ว่าการบริโภคคริสตัลจะยังคงทําให้หัวใจของพวกเขาเจ็บปวดแต่ก็ยังดีกว่าการระเบิดใช่ไหม?