Tribe: ฉันกลายเป็นอมตะด้วยโบนัส 10,000x ตั้งแต่เริ่มต้น - ตอนที่ 247 ซ่อมแซมหัวใจแห่งการสังหารหมู่

ตอนที่ 247 ซ่อมแซมหัวใจแห่งการสังหารหมู่

หลังจากทําลายดินแดนของพวกเขา หลี่เฉิงก็เยาะเย้ยและเริ่มใช้กุญแจเทพอวกาศ

“ตึ๊ง ตง! จุดทรัพยากรเหรียญทองระดับเงินได้ย้ายไปที่พิกัดเฉพาะแล้ว!”

“ตึง ตง! จุดทรัพยากรหินระดับเหล็กดําได้ย้ายไปยังพิกัดเฉพาะ!”

“ติ้ง ตง! จุดทรัพยากรคริสตัลระดับทองได้ย้ายไปที่พิกัดเฉพาะแล้ว!”

“ตึง ตง…”

หลี่เฉิงจะไม่ใช้มารยาทเขาย้ายจุดทรัพยากรทั้งหมดไปยังดินแดนของเขาเองโรสที่เดินตามหลังเขารู้สึกว่าหนังศีรษะของเธอชามันช่างโหดร้ายเหลือเกิน

ถึงกระนั้นเธอก็แอบชื่นชมยินดีอย่างลับ ๆ โชคดีที่ตอนนั้นเธอมีผิวที่หนาพอสมควรและไม่หยิ่งต่อหน้าหลี่เฉิงถ้าเธอไปยั่วยุชายคนนี้ เธอคงจะมีชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายในตอนนี้

เมื่อได้ยินการแจ้งเตือนของระบบในหู ผู้เล่นจากกิลด์ภาคภูมิก็ตกตะลึง

“เ**ด เกิดอะไรขึ้น? ท่าไมจุดทรัพยากรของฉันถึงหายไป”

“เป็นไปไม่ได้! เว็บไซต์ทางการบอกว่าจุดทรัพยากรไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้!”“มันจบลงแล้วหากไม่มีจุดทรัพยากร… ทรัพยากรก็ถูกปล้น!เราจะเล่นเกมส์นี้ต่อไปได้อย่างไร”

“อ๊ะ!!! เพียร์เลส เจ้าสารเลวผู้โชคร้าย! ฉันจะออกจากกิลด์!”

สมาชิกของกิลด์ภาคภูมิวุ่นวายอยู่ครู่หนึ่งหลี่เฉิงย้ายจุดทรัพยากรของผู้เล่นไปจํานวนมากสิ่งนี้ทําให้พวกเขาหดหู่และสิ้นหวังถึงขีดสุด

ตราบใดที่ยังมีทรัพยากรอยู่ อาณาเขตก็สามารถสร้างใหม่ได้หลังจากที่ถูกทําลายการฟื้นฟู

ความรุ่งโรจน์ในอดีตไม่ใช่เรื่องยากเนื่องจากจุดทรัพยากรทําให้พวกเขาสามารถสร้างเมืองใหม่ได้ตลอด

อย่างไรก็ตาม ถ้าไม่มีจุดทรัพยากรผู้เล่นก็สามารถถอนตัวออกจากเกมส์ได้ทันทีถ้าไม่มีทรัพยากรทั้งหมดก็ต้องซื้อด้วยเงินและแม้แต่การบริโภคประจําวันของทหารก็ยังต้องพึ่งพา

เงิน พวกเขาจะสามารถเล่นได้อย่างไรโดยไม่มีทรัพยากร?

ในทันที ผู้เล่นนับไม่ถ้วนล้วนเบิกตากว้างและจ้องไปยังฟอรั่มในโพสเป็นสกรีนช็อตที่ส่งมาจากผู้เล่นที่ถูกขโมยจุดทรัพยากรมันทําให้ทุกคนมึนงง
“โอ้พระเจ้า! ทุกคนหนีไป! หากไม่มีจุดทรัพยากร ฉันขอกินอีดีกว่า!”

“ไม่มีทางที่เราจะเอาชนะเขาได้ฝั่งตรงข้ามมีทหารระดับ 8 มากกว่าหมื่นคนเราไม่สามารถแม้แต่จะฝากรอยบุ๋มไว้ใน HP ของพวกเขาได้ด้วยซ้ำ”

“บ้าจริง หลังจากติดตามเพียร์เลสมาสองสามปี ฉันก็สุดทนแล้ว ฉันไม่เคยชอบเขาเลยเขามันโชคร้ายยังไงฉันก็จะออกไปพวกคุณสามารถทําทุกอย่างที่คุณต้องการ”

ผู้เล่นจํานวนนับไม่ถ้วนเลือกที่จะออกจากกิลด์ พวกเขากลัวว่าถ้าพวกเขาช้าไปกว่านี้พวกเขาจะติดโรคบางอย่างจากเขา

ในอาณาเขตของเพียร์เลสขณะนี้ ดวงตาสีแดงเพลิงของเขากําลังจ้องไปที่การแจ้งเตือนของระบบที่ปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“ตึ๊ง ตง! ผู้เล่น แฟนภาคภูมิตัวน้อยออกจากกิลด์แล้ว!”

“ตึ๊ง ตง! ผู้เล่น ภาคภูมิบิ๊กบัน ออกจากกิลด์แล้ว!”

“ตึง ตง! ผู้เล่น ภาคภูมิน้ําแห่งความสุข ออกจากกิลด์แล้ว”

ในเวลาเพียงห้านาที 70% ของสมาชิกกิลด์ได้ออกจากกิลด์ไปแล้ว ต้องรู้ว่าหลายคนเป็นคนที่เข้าร่วมกิลด์ตั้งแต่ก่อตั้งครั้งแรก พวกเขาล้วนเคยเป็นอดีตสมาชิกหลักของกิลด์ภาคภูมิแต่ตอน

นี้พวกเขาไม่ได้คิดซ้ำสองเลยและเลือกที่จะออกไป?

คนที่เหลืออยู่นั้นเป็นพวกที่ผูกมัดตัวเองไว้กับกิลด์ ตัวอย่างเช่น รองหัวหน้ากิลด์สองสามคนและบางคนที่รวมเข้ากับภาคภูมิคอร์ปอเรชั่นในชีวิตจริง

อย่างไรก็ตามแม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะเต็มไปด้วยความวิตกกังวลและความหวาดกลัวแต่พวก

เขาก็เคยผ่านการต่อสู้มาหลายร้อยครั้งแล้วในเกมส์ออนไลน์ก่อนหน้านี้ สถานการณ์ไหนบ้างที่พวกเขาไม่เคยต้องเผชิญหน้า?

อย่างไรก็ตามหลังจากต่อสู้กับศัตรูได้เพียงไม่กี่นาที มันก็ได้เปิดโลกทัศน์ของพวกเขาให้กว้างขึ้นจริง ๆ ถ้าพวกเขาไม่เกี่ยวข้องกับภาคภูมิก็อาจจะมีคนน้อยที่ออกจากกิลด์ในตอนนี้

หนึ่งชั่วโมงต่อมา กองทหารของหลี่เฉิงทําลายอาณาเขตของผู้เล่นภาคภูมิคนอื่น ๆ ได้อย่างง่ายดาย โดยไม่พลาดเสียเวลาแม้แต่จังหวะเดียว เขาย้ายจุดทรัพยากรของพวกนั้นไปยัง

อาณาเขตของเขาเองโดยไม่ใส่ใจ

ในเวลาเดียวกัน เสียงของระบบก็ดังขึ้นในหูของเขา

“ติ้ง ตง! กองทัพของคุณสังหารทหารโล่มนุษย์ระดับ 4 ไปแล้ว 5,000 คน คุณกระตุ้นระบบขยายหมื่นเท่าและได้รับชิ้นส่วนศักดิ์สิทธิ์ เทพแห่งการสังหมู่ 1,000 ชิ้น!”

“ติ๊ง ตง! หัวใจแห่งการสังหารหมู่ของคุณได้รับการซ่อมแซมแล้ว!”

“ติ๋ง ตง! คุณมีคุณสมบัติตรงตามข้อกําหนดสําหรับการสร้างอัตลักษณ์พระเจ้าโดยสมบูรณ์ของเทพเจ้าแห่งการสังหารหมู่!”
“ติง ตง…”

“ติ้ง ตง! คําแนะนําอันอบอุ่น หากคุณสร้างอัตลักษณ์พระเจ้าของเทพเจ้าแห่งการสังหารหมู่คุณจะดึงดูดความสนใจของทั้งจักรวาล!”
“ตึง ตง…”

ตามชุดการแจ้งเตือนจากระบบหลี่เฉิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาได้สังหารทหารของผู้เล่นไปนับไม่ถ้วนแล้วและตอนนี้หัวใจแห่งการสังหารหมู่ก็ได้รับการซ่อมแซมในที่สุด

ก่อนหน้านี้ ในอาณาจักรเคนท์และเมืองจอมเวทย์เขาได้สังหารผู้คนไปมากมายแม้จะมีระบบขยาย 10,000 เท่า แต่มันก็ยังไม่สมบูรณ์หลี่เฉิงรีบเปิดกระเป๋าของเขา

[ หัวใจแห่งการสังหารหมู่ (อมตะ)(เสียหาย)]

[รายละเอียด:อาวุธศักดิ์สิทธิ์ทรงพลังที่ลือกันว่าถือกําเนิดในตอนเริ่มต้นของโลกมันได้รับความเสียหายอย่างสมบูรณ์ในช่วงสงครามเทพเจ้าเมื่อ 30,000 ปีก่อนมีคนพยายามซ่อมแซมมันเป็นเวลาหลายหมื่นปีแต่ทั้งหมดล้มเหลว]

[ระดับ: อมตะ (ระดับ 3)]

[เลเวล 1]

[ประเภท: อุปกรณ์ฮีโร่ (ลอร์ดเท่านั้น)]

[ตําาแหน่ง: สร้อยคอ]

[ผลกระทบ: เมื่อทุกยูนิตโจมตีสร้างความเสียหายจริง 800%]

[ความคืบหน้าการซ่อมแซม:สังหารยูนิตอมตะ (0/500,000)]

[เวลาซ่อม: หกเดือน]

[คําเตือน:ขั้นตอนนี้เป็นขั้นตอนสุดท้ายผลลัพธ์สุดท้ายขึ้นอยู่กับผลของเควสซ่อมแซมครั้งนี้]
หลี่เฉิงตกใจ

ในขณะนี้หัวใจแห่งการสังหารหมู่ได้ปล่อยเจตนาฆ่าอย่างเข้มข้นออกมาแล้วราวกับใบมีดคมจํานวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น แทงทะลุเนื้อหนังจนแสนเจ็บปวด

ในตอนนี้ คุณสมบัติของมันก็เพิ่มขึ้นเช่นกันโดยสร้างความเสียหายจริง 800% นอกจากนี้สิ่งที่ตกใจหลี่เฉิงมากที่สุดคือการซ่อมแซมยังไม่เสร็จ!

หัวใจแห่งการสังหารหมู่ได้มาถึงอมตะระดับ 3 แล้วอย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่ามันยังอยู่ในสภาพเสียหาย

เมื่อเขาเห็นเควสซ่อมแซมมุมปากของหลี่เฉิงก็กระตุกแม้แต่ตอนนี้เขาก็ยังสงสัย เควสนี้จริงจังไหม?

สังหารยูนิตระดับอมตะ 500,000 ยูนิตและที่สําคัญที่สุดคือมีกําหนดเวลาหกเดือนหลี่เฉิงตกตะลึงเมื่อเห็นมัน หากเงื่อนไขนี้ถูกเปิดเผยออกไปแม้แต่เทพผู้ทรงอํานาจเหล่านั้นก็ยังต้องรู้สึกว่ามันไร้สาระใช่ไหม?

แนวคิดและขอบเขตของหน่วยระดับอมตะนั้นใหญ่กว่าของเทพอมตะนอกเหนือจากเทพแล้ว

ยังมีบางยูนิตที่สามารถเข้าถึงระดับอมตะได้ด้วยความแข็งแกร่งอันทรงพลังหรือวิธีการพิเศษบางอย่าง ตัวอย่างเช่น วิญญาณระดับอมตะที่หลี่เฉิงพบในซากปรักหักพังของจักรวรรดิมังกรโบราณยังมีราชาปีศาจในขุมนรกด้วยวิธีที่พวกเขากลายเป็นเทพเจ้านั้นแตกต่างอย่างมากจากเทพเจ้าทั่วไปแต่ในท้ายที่สุดสิ่งเหล่านี้ก็ล้วนเป็นการดํารงอยู่ระดับอมตะของแท้ทั้งหมด

อย่างไรก็ตามหลี่เฉิงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะหายูนิตระดับอมตะจํานวน 500,000 เหล่านี้ได้ที่ไหนเขาไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่ามีพวกมันมากมายขนาดนี้ในจักรวาลหรือเขาจะต้องไปหาพวกเขาในที่ที่เรียกว่าความว่างเปล่า?

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ มุมปากของหลี่เฉิงก็กระตุกเขาทําได้เพียงสวดอ้อนวอนเพื่อกระตุ้นระบบขยาย 10,000 เท่าอีกครั้ง.. มิฉะนั้น แม้แต่เขาก็ยังไปต่อไม่ถูก