Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 1275

ไพ่ตายของข่านนั่ว!

เหนือพิภพใต้แผ่นฟ้า สรรพสิ่งล้วนจมอยู่กับความเงียบสงัดดุจป่าช้า

มีเพียงสายลมโชยอ่อนที่พัดผ่านส่งเสียงแหลมเป็นระยะ

เหล่านักสู้ที่ยังพอประคองสติได้ ถึงกับสูดไอเย็นเข้าสุดใจ

ภาพฉากเมื่อครู่ทำเอาพวกเขาแทบไม่อยากเชื่อสายตา!

สามารถล้างบางทัพศึกของเผ่าปีศาจจำนวนนับไม่ถ้วนได้ภายในครั้งเดียว!

ช่างน่าเหลือเชื่อเกินไป!

“สายตาของข้ามีปัญหาแล้วกระมัง! สายตาของข้าต้องมีปัญหาแน่ๆ! นี่…นี่ไม่ใช่เรื่องจริง!”

“แข็งแกร่ง…แข็งแกร่งเกินไป! นี่แหละคือขุมพลังแห่งอาณาจักรพระเจ้า! ท่านจอมราชันย์พิชิตสวรรค์…ขึ้นกลายเป็นเซียนอาณาจักรพระเจ้าแล้วจริงๆ!”

“ไม่น่าแปลกใจเลยสักนิด ที่ไฉนตำนานเล่าขานกันว่า ทุกสรรพสิ่งใต้แผ่นฟ้าเป็นเพียงมดปลวกในสายตาของเซียนอาณาจักรพระเจ้า ปรากฏว่าไม่เกินจริงแม้แต่น้อย!”

“แข็งแกร่งจริงๆ! จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ช่างทรงพลังไม่มีผู้ใดทัดเทียม!”

……………………

ภาพฉากดังกล่าวส่งผลกระทบต่อจิตใจรุนแรงเกินไป

แม้แต่เทพอสูรเจียหลานและเทพอสูรตนอื่นๆที่เหลือ ครั้งหนึ่งพวกมันคือศัตรูคู่อาฆาตของเย่หยวน ทว่ายามนี้พวกมันทั้งหมดล้วนถูกเป่ากลายเป็นผุยผงหมดสิ้นแล้ว!

นี่คืออีกขั้นแห่งความแข็งแกร่ง อาณาจักรพลังที่พวกมันไม่สามารเทียบชั้นได้อีกต่อไป!

กล่าวได้ว่า แม้กระทั่งฝักฝ่ายเดียวกันยังต้องหวาดกลัวจนเนื้อตัวสั่นเทา

“นี่คือ…อาณาจักรพระเจ้า?”

ร่างบางที่ลอยเคว้งกลางเวหาสั่นเทาโดยมิตั้งใจ เต็งหยุนพึมพำกับตัวเอง

ความแกร่งกล้าของเย่หยวนที่สำแดงออกมาเป็นประจัก ทำให้เนื้อตัวของเขาสั่นเทาอย่างหนักเนื่องด้วยความตื่นเต้น

ความปรารถนาที่มีต่ออาณาจักรพระเจ้าล้วนฝังลึกอยู่ภายในใจของเหล่าเซียนผู้ไร้เทียมทานเหล่านี้มาเนิ่นนานแล้ว อาณาจักรพระเจ้าคือสัญญาลักษณ์แห่งจุดสูงสุดเหนือทุกสรรพสิ่ง

แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถยืนอยู่ในจุดนั้นได้ แต่เพียงได้สัมผัสกับตา พวกเขาก็รู้สึกตื่นตาตื่นใจยิ่งแล้วเช่นกัน

พัฒนาการในครั้งนี้ของเย่หยวนทำให้พวกเขามีความหวังขึ้นอีกครั้ง

“ล้มเลิกความคิดเสีย ความสำเร็จของเย่หยวนไม่มีผู้ใดสามารถเจริญรอยตามได้!”

ฟางเทียนกล่าวขึ้นพร้อมถอนหายใจเสียวยาว เขาเองก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกันที่ต้องกล่าววาจาดับฝันของเต็งหยุนไปเช่นนั้น

แต่นั้นกลับเป็นความจริงที่มิอาจปฏิเสธได้เช่นกัน

เขาเหลียวหลังกลับมามองฟางเทียนทันทีอย่างแตกตื่น และกล่าวอย่างไม่เต็มใจยอมรับว่า

“พะ-เพราะเหตุใดกัน?”

ฟางเทียนถอนหายใจเฮือกใหญ่อีกระรอกและกล่าวอธิบายว่า

“หากการสันนิฐานของข้าถูกต้อง เย่หยวนได้รับการยอมรับจากเต๋าของดินแดนแห่งนี้ นั่นจึงทำให้เขาก้าวขึ้นกลายเป็นเซียนอาณาจักรพระเจ้าที่อยู่เหนือทุกชีวิตได้อย่างแท้จริง! ขุมพลังความแข็งแกร่งที่เขาสำแดงไปก่อนหน้า มันยังทรงประสิทธิภาพยิ่งกว่าเซียนอาณาจักรปฐมพระเจ้าชั้นต้นทั่วไป! ราวกับว่า…ขุมพลังของศาสตร์แห่งสวรรค์อยู่ภายในร่างกายของเขา! นี่จึงสามารถอธิบายได้ว่า ทำไมเขาถึงทรงพลังได้ขนาดนี้!”

“ขุมพลัง…ขุมพลังของศาสตร์แห่งสวรรค์อยู่ในร่างกาย?”

เต็งหยุนรู้สึกราวกับว่าสมองของตนเองกำลังบวมเปล่ง คำอธิบายของฟางเทียน เขาไม่สามารถทำความเข้าใจได้เลย

ศาสตร์แห่งสวรรค์คืออะไร?

นั้นคือสิ่งที่นักสู้สามารถเรียนรู้และเข้าใจได้!

สิ่งนี้ทั้งคลุมเครือและมิอาจจับต้องได้ มันคือที่สุดของความลึกลับ!

ศาสตร์แห่งสวรรค์คือความลี้ลับที่เหลือกว่าสรรพชีวิตบนผืนพิภพ แล้วมันจะอยู่ในร่างกายของคนเราได้อย่างไร?

ความประหลาดใจที่ก่อเกิดขึ้นภายในใจของฟางเทียนเองก็มิได้น้อยไปกว่าเต็งหยุนเลย

เป็นเพียงเพราะ ความเข้าใจของฟางเทียนที่มีต่อศาสตร์แห่งสวรรค์มันลึกซึ้งกว่าเต็งหยุน ดังนั้นเขาจึงมองเห็นบางสิ่งที่อยู่ไกลกว่าคนอื่นๆ

“ศาสตร์แห่งสวรรค์ได้ตายจากดินแดนแห่งนี้ไปแล้ว! ไม่ว่าจะทำอย่างไร ก็ไม่สามารถทำลายโซ่ตรวนลงได้! เย่หยวนได้คิดค้นวิธีการอันน่าเหลือเชื่อขึ้น นั้นคือการสร้างโอสถท้าทายสวรรค์ออกมา หากคาดเดาไม่ผิด โอสถท้ายทายสวรรค์สามารถสร้างบางสิ่งที่คล้ายกับแหล่งกำเนิดศาสตร์แห่งสวรรค์ขึ้นได้ภายในร่างกายของเขา นั้นจึงเป็นสาเหตุที่เขาสามารถทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรพระเจ้าได้!”

ฟางเทียนกล่าวขึ้นดั่งเสียงประกาศิตสวรรค์

เต็งหยุนยังคงไม่เต็มใจยอมรับเท่าไหร่นัก เขาเอ่ยปากกล่าวขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า

“แต่…แต่ทำไม…”

ในหัวของเต็งหยุนมีแต่คำว่า‘ทำไม’อยู่เต็มไปหมด

ฟางเทียนคลี่ยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวว่า

“สิ่งที่ข้าพอจะเข้าใจได้ก็มีเพียงแค่นี้! ดูท่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้จะไม่ง่ายดั่งที่พวกเรามองเห็น แต่ข้าสงสัยมานานแล้วว่า…นอกเหนือจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ อาจจะมีดินแดนที่อยู่สูงกว่า!”

ทั่วทั้งร่างกายของเต็งหยุนสั่นสะท้านถึงไขกระดูก

เรื่องเช่นนี้มันน่าเหลือเชื่อเกินไป!

…………………….

เย่หยวนยังคงยืดหยัดกลางเวหา พร้อมสองมือไขว้หลังเชิดอกอย่างภาคภูมิใจ

ความรู้สึกไร้เทียมทานดั่งหุบเขาไท่ซานนี้ล้วนกอปรขึ้นจากความแข็งแกร่ง

เบื้องลึกในแววตาของข่านนั่วเปี่ยมไปด้วยความกลัว

การที่ทำให้มันสามารถหวาดกลัวขนาดนี้ได้ นี่ไม่ถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยแล้ว!

มันโพล่งอุทานลั่นเสมือนเห็นผีอยู่ตรงหน้า

“เจ้า…เจ้าได้การยอมรับจากเต๋าของดินแดนบัดซบนี่แล้ว?! ไม่เพียงแค่นั้น…เจ้า…เจ้าขึ้นกลายเป็นผู้ปกครองดินแดนคนใหม่แล้ว! นะ-นี่…นี่เป็นไปไม่ได้!!”

ขอบเขตความเข้าใจของข่านนั่วห่างไกลเกินกว่าที่นักสู้บนดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะสามารถเทียบเคียงได้แล้ว

ทันทีที่เห็นเย่หยวนเคลื่อนไหว ข่านนั่วก็ตระหนักได้ถึงปัญหาระลอกใหญ่ที่ถาโถมเข้ามาทันที

เย่หยวนมิใช่แค่ทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรพระเจ้าเท่านั้น

แต่ศาสตร์แห่งสวรรค์อันสง่าราศีนั้น….มันไม่สามารถปกปิดจากสายตาของข่านนั่วได้!

“เจ้าก็เห็นแล้วมิใช่รึ? ข่านนั่ว เจ้าเองก็อาศัยอยู่ในดินแดนพฤกษานิรันดร์มาเป็นเวลากว่าล้านปี นี่คงถึงเวลาแล้ว ทุกอย่างจะต้องจบลงที่นี่!”

เย่หยวนกล่าวขึ้นอย่างเยือกเย็น

“เป็นไปไม่ได้! มันเป็นไปไม่ได้!! เจ้า…ทั้งๆที่เจ้าไม่ได้กินผลวิญญาณเต๋าแท้ๆ แล้วเจ้าจะขึ้นกลายเป็นผู้ปกครองคนใหม่ได้อย่างไร?!”

น้ำเสียงของข่านนั่วที่แพร่งพรายออกมาเปี่ยมไปด้วยความตกใจ

เย่หยวนยักคิ้วขึ้นทันทีอย่างฉงนใจ และกล่าวสวนกลับไปว่า

“ผลวิญญาณเต๋า?”

ในที่สุดเย่หยวนก็ตระหนักได้ถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของข่านนั่ว ไฉนมันถึงเดินทางเข้ามายังดินแดนศักดิ์สิทธิ์

พอข่านนั่วนึกขึ้นได้ว่าตนหลุดปากออกไป มันจึงทำเป็นไม่สนใจและเปลี่ยนเรื่องทันที

“พระเจ้าผู้นี้คือเทพอสูรเทวะ! ถึงเจ้าจะก้าวขึ้นสู่อาณาจักรพระเจ้าได้สำเร็จ แต่กลับไม่นับเป็นอันใดเมื่ออยู่ต่อหน้าเทพอวูรเทวะผู้นี้!”

มันไม่ตั้งใจยอมแพ้อย่างชัดเจน สีหน้าการแสดงออกของมันกลับมามืดมนลงอีกครั้ง พลังปีศาจสุดข้นคลักทะลักพวยพุ่งออกมาอย่างบ้าคลั่งจากร่างของมัน

ครั้งนี้ ลูกปะคำแก่นปีศาจของมันลอยขึ้นเหนือหัวของมัน และสาดรัศมีสีเลือดทมิฬให้มันอาบชโลมเพื่อเพิ่มพูนความแข็งแกร่งจนถึงขีดจำกัด!

ไอหมอกสีดำจำนวนมหาศาลค่อยๆก่อตัวขึ้นกลางอากาศ!

สักครู่หนึ่ง ทันทีที่ไอหมอกสีดำพัดผ่านสลายไป ภายในนั้นก็ปรากฏเป็นร่างมารพุทธะปีศาจถ่องแท้อันแสนขนลุก!

มันมีรูปลักษณ์คล้ายมนุษย์ แต่มีใบหน้าเป็นมารปีศาจอันน่าสะพรึง!

ยิ่งไปกว่านั้น มารพุทธะปีศาจตนนี้ยังทรงพลังเสียยิ่งกว่าข่านนั่วไม่รู้กี่เท่าทวี!

แรงกดดันปีศาจที่หลั่งไหลออกจากร่างของมารพุทธะปีศาจ ต่างทำให้ทุกชีวิตเบื้องล่างเสียขวัญหนัก ทั่วทั้งร่างสั่นเทาด้วยความกลัวสุดขั้วหัวใจ

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เย่หยวน ข้าขอยอมรับจากใจ เจ้าช่างแข็งแกร่งจริงๆ! แต่ทุกอย่างจะต้องจบลงเพียงเท่านี้! มารพุทธะปีศาจร่างสมบูรณ์นี้มีพลังเทียบเท่ากับหนึ่งส่วนล้านของท่านจอมเทพอสูรนิรันดร์! เจ้ามิใช่คู่มือของมันได้เลย!”

ข่านนั่วกล่าวขึ้นพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะอย่างชอบใจ

ร่างมารพุทธะปีศาจสีทมิฬเปิดตามองเย่หยวนด้วยแววตาถมึงทึง ความเยือกเย็นที่แผ่ซ่านออกมาเจาะขั้วกระดูกสะท้านขวัญรุนแรง

“เช่นนั้นรึ?”

มุมปากเย่หยวนกระตุกเล็กน้อย เผยให้เห็นถึงสีหน้าอันแสนเหยียดหยามอย่างเห็นได้ชัด

ข่านนั่วเพียงกล่าวตอบสั้นๆว่า

“ฆ่ามัน!”

หวือออ!

ร่างมารพุทธะปีศาจอันตรธานหายวับลับสายตาไป จิตสังหารสุดน่าสะพรึงเข้าโอบล้อมร่างเย่หยวนไว้ทันที

มันยกฝ่ามือมหึมาขึ้นเหนือหัว พร้อมฟาดตบลงมาหวังบดขยี้เย่หยวนให้แหลกเละโดยตรง

เหล่าฝูงชนเบื้องล่างถึงกับกรีดร้องลั่นด้วยความตกใจ แม้แต่พวกเขายังสัมผัสได้ถึงแรงระเบิดจากฝ่ามือนั้น

ทว่าเย่หยวนยังคงยืนนิ่งไร้ซึ่งเจตนาหลบหนีใดๆ

บูมมมม!

คลื่นเสียงตบปะทะพื้นดินดังสนั่น แรงระเบิดดีดผู้คนโดยรอบกระเด็นกระดอนออกไปไร้ทิศทาง

ทว่ากลับเป็นมารพุทธะปีศาจที่หยุดชะงักไปกะทันหัน ร่างของมันสั่นสะท้านอย่างหนัก

ฝ่ามือที่ตบอัดไปดังแต่เสียง ทว่าผลลัพธ์กลับไม่มีอะไร

เย่หยวนยังคงยืนนิ่งสงบ รัศมีประกายสีทองอร่ามเจิดจรัสขึ้นจากกายาดูศักดิ์สิทธิ์อย่างหาที่เปรียบไม่!

สีหน้าการแสดงออกของข่านนั่วมืดลงโดยพลัน มันร้องอุทานดังลั่น

“กายทองคำเก้าอรหันต์! เคล็ดสมบัติศักดิ์สิทธิ์กายาเต่าดำ!”

แม้แต่ยอดเซียนอาณาจักรบรรพชนพระเจ้า,จั่วซ่งก็ไม่สามารถฝ่าปราการป้องกันอันแกร่งกล้าของกวนควานเทียนได้ แล้วเซียนอาณาจักรกึ่งพระเจ้าอย่างข่านนั่วยังนับเป็นอันใด?

หลังจากที่เย่หยวนทะลวงขึ้นสู่อาณาจักรพระเจ้าได้สำเร็จ ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มทวีขึ้นอย่างก้าวกระโดดในทุกๆด้าน

รวมไปถึงพลังป้องกันที่ทรงประสิทธิภาพยิ่งกว่าเดิม

เย่หยวนเหลียวมองข่านนั่วเล็กน้อยและกล่าวขึ้นพร้อมท่าทางคร้านใส่ใจว่า

“ตอนนี้หมดเวลาของเผ่าปีศาจแล้ว เจ้าและพวกของเจ้าจะหายไปตลอดกาลจากดินแดนพฤกษานิรันดร์!”

หลังสิ้นเสียง เย่หยวนค่อยๆยกฝ่ามือขึ้นอย่างแช่มช้า แต่ทันใดนั้นสายลมพลันผันแปรกลายเป็นกระแสวายุ มวลเมฆาเข้าผสานก่อตัวจนหนาตา!

คลื่นพลังศักดิ์สิทธิ์แผ่กระจายไพศาลกวาดทั่วผินพิภพกว้าง!

ทว่าจู่ๆข่านนั่วกลับแสยะยิ้มฉีกเย็นสะท้าน ทันใดนั้นมันก็ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดหย่อน

ห้วงแห่งความว่างเปล่าถูกฉีดสะบั้นเป็นรูโหว่

ปรากฏเป็นโฉมสะคราญร่างงามถูกตรึงอยู่บนไม้กางเขนข้างกายข่านนั่ว!

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เย่หยวน แม้เจ้าจะกลายเป็นเซียนอาณาจักรพระเจ้า แต่เจ้าก็มิอาจเอาชนะพระเจ้าผู้นี้ได้! หากเก่งจริงก็มาฆ่าข้า!”

ข่านนั่วหัวเราะไม่หยุดจนแทบขาดใจ ยามนี้มันบ้าไปแล้ว