Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 1276

ธารน้ำแข็งปิดผนึกหมื่นปี ร้อยพันเหมันต์โหมกระหน่ำกลางฤดูใบไม้ร่วง!

จิตใจของเย่หยวนปั่นป่วนสับสนคล้ายกำลังจะระเบิดออกมา

ทันทีที่เขาเห็นโฉมสะคราญร่างงามนี้ เย่หยวนพลันรู้สึกใจสั่นระรัวอย่างไร้เหตุผล!

หากเป็นลี่เอ๋อก็ยังเข้าใจได้ แต่ในครานี้กลับมิใช่กับนาง

เย่หยวนพยายามไม่ใส่ใจความปั่นปวนเหล่านี้ที่ก่อตัวขึ้น

ซึ่งก็ต้องเป็นเช่นนั้นอย่างแม่นยำ ถึงขั้นที่ว่าเขาได้แต่ติเตียนตัวเองอยู่ภายในใจ

ทว่ายิ่งพยายามไม่คิดเท่าไหร่ ความรู้สึกนี้กลับยิ่งทวีความรุนแรงเพิ่มยิ่งขึ้น

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง? น่าประหลาดใจดีใช่หรือไม่? หรือตกใจกัน?”

เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของเย่หยวนที่เปลี่ยนไปโดยพลัน ข่านนั่วยิ่งหัวเราะชอบใจเป็นการใหญ่

สีหน้าของเย่หยวนทมึงตึงมืดทมิฬถึงขีดสุด

ดั่งหัวใจถูกมีดกรีดแทงจนหลั่งเลือดสด!

บนไม้กางเขนนั้น ทั้งแขนและขาของโฉมสะคราญร่างงามถูกตอกตะปูฝังลึกลงแน่น

ธารเลือดที่หลั่งออกมาแห้งคาวมาเป็นเวลานานแล้ว!

ส่วนตะปูเหล่านี้ เย่หยวนพอรู้จักอยู่บ้าง มันเรียกว่า ตะปูผนึกวิญญาณ ทันทีที่ตอกตะปูนี้ลงบนร่างกาย มันจะเข้าผนึกจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของบุคคลนั้นเพื่อมิให้หนีออกมาได้

แม้แต่เซียนอาณาจักรราชันย์เทวะก็ไม่สามารถหนีรอดออกมาได้เช่นกัน!

ส่วนตัวไม้กางเขน กลิ่นอายพลังที่พรั่งพรูค่อนข้างผิดประหลาด พินิจได้ว่ามันมิใช่ไม้กางเขนธรรมดา

เย่หยวนมองผ่านกระจ่างชัดอย่างรวดเร็ว นั้นเป็นค่ายกลกางเขนที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อผนึกพลังปราณโดยเฉพาะ!

บนไม้กางเขนนี้ ใบหน้าของอิสตรีผู้งดงามยังคงสงบเยือกเย็นราวกับหาได้เกรงกลัวอันใดไม่

ในทางกลับกัน ทั้งๆที่ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ แต่นางก็ยังยิ้มได้!

ทว่ารอยยิ้มนี้กลับบาดคมเสียยิ่งกว่าเข็มเหล็กที่ตอกแทงลึกทะลุขั้วหัวใจของเย่หยวน

เย่หยวนรู้ดี รอยยิ้มนั้นหมายความอย่างไร!

นางมิได้คิดตำหนิหรือไม่พอใจเขาแม้สักนิด แต่ตรงกันข้ามเลย…นางยินยอมตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ด้วยซ้ำ!

ถึงจะต้องพบกันภายใต้สถานการณ์แบบนี้ แต่สำหรับนาง…มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่สุด!

โฉมสะคราญผู้งดงามนางนี้มิใช่ใครอื่นนอกจาก

หญิงสาวผู้งดงามที่สุดแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์…มู่หลินเสวีย!

“ฮ่าฮ่าฮ่า… สาวน้อย ดูท่าชายหนุ่มที่เจ้ารักกลับไม่มีเจ้าอยู่ในหัวใจเลย! รู้อะไรหรือไม่…หากย้อนกลับไป ทันทีที่เขาทราบว่า สาวน้อยจากตระกูลเยวี่ยล่วงลับไป เขาก็บ้าคลั่งอย่างหนักจนแทบกลายเป็นปีศาจร้าย! ดูสิ! นี่แสดงให้เห็นแล้วว่า ภายในใจของเขาไม่เคยมีเจ้ามาก่อนเลย!”

ข่านนั่วกล่าวขึ้นพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

แต่มู่หลินเสวียกลับหาได้สนใจเสียงของข่านนั่วไม่ นางสบตาเย่หยวนพร้อมรอยยิ้มหวานก่อนกล่าวว่า

“ดูท่าเจ้าจะแปลกใจไม่น้อยที่เจอข้า”

คลื่นความปั่นปวนถาโถมเข้าสู่จิตใจเย่หยวนอย่างรุนแรง!

เขาได้แต่อ้าปาก ทว่ากลับมิทราบ ตนควรกลับอะไรตอบ

เขาจะกล่าวอย่างไรดี?

บอกไปว่า รู้สึกใจสั่นทั้งๆที่ไม่เคยคิดถึงเจ้าเลย…เช่นนั้นรึ?

มู่หลินเสวียคลี่ยิ้มหวาน

รอยยิ้มอันแสนงดงามของราชินีนำแข็งนางนี้ช่างทรงเสน่ห์จนทั่วทั้งผืนพิภพต้องสั่นไหว ราวกับฟ้าดินถูกหลอมละลายอย่างน่าประหลาดใจ

มู่หลินเสวียในเวลานี้ช่างงดงามไร้ที่ติเช่นเคย

ทุกคนใต้เบื้องล่างล้วนปิดปากเงียบสนิท

พวกเขาทั้งหมดทราบดีว่า ความสัมพันธ์ระหว่างจอมราชันย์พิชิตสวรรค์กับจอมราชันย์เหมันต์ค่อนข้างคลุมเครือยิ่ง

หากย้อนกลับไป มีเหล่าอัจฉริยะมากมายที่ตามติดตามจีบจอมราชันย์เหมันต์ไม่ขาดสาย

แต่นางกลับปันใจให้เพียงจอมราชันย์พิชิตสวรรค์แค่คนเดียว!

โชคไม่ดีนัก ธารหัวใจได้แต่ร่ำร้อง บุปผาที่กำลังปริบานกลับร่วงโรยลงไปเสียก่อน ในท้ายที่สุดพวกเขาทั้งคู่ก็หาได้เดินเคียงข้างกันไม่

กาลเวลาเลยผ่าน สถานการณ์ทุกอย่างเปลี่ยนไป จี้ฉิงหยุนเป็นเพียงนามในอดีต ยามนี้เขากลับชาติมาเกิดใหม่ภายใต้นามขานเย่หยวน ณ ปัจจุบันมีเพียง จอมราชันย์พิชิตสวรรค์ที่เดินเคียงคู่มากับบุตรสาวอันภาคภูมิใจของตระกูลเยวี่ยแห่งเมืองจันทร์ฉายเท่านั้น

เดิมทีเรื่องนี้ถูกกลบฝังไปนานแล้วในจิตใจของทุกคน เพราะท้ายที่สุดนี้มู่หลินเสวียได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เรื่องราวความสัมพันธ์อันแสนคลุมเครือระหว่างทั้งคู่จึงเงียบหายเขากลีบเมฆ

ยามนี้ไม่มีใครคาดคิดเลยว่า มหาศึกสงครามที่กำลังจะสิ้นสุดลง ข่านนั่วกลับใช้จอมราชันย์เหมันต์เป็นตัวประกันเพื่อขู่เย่หยวน!

และแน่นอน…แผนนี้ใช้ได้ผล!

“เจ้าไม่จำเป็นต้องเอ่ยกล่าวอันใด! แต่ข้า…ขอถามเจ้าเพียงประโยคเดียว!”

มู่หลินเสวียกล่าวขึ้นอย่างเยือกเย็น

เย่หยวนในปัจจุบัน เขาจนปัญญาจริงๆว่าจะสรรหาวาจาใดมาอธิบายความรู้สึกที่มีในขณะนี้

หากมู่หลินเสวียเผยสีหน้าความรู้สึกอันใดบ้าง อย่างน้อยมันก็ช่วยระบายความรู้สึกภายในใจของเขาออกมาได้

แต่นางกลับสงบเยือกเย็นเหลือเกิน ถึงขั้นที่ว่าปราศจากสีหน้าอารมณ์ใดจนผู้คนต่างหวาดกลัว

ทุกคำพูดที่เอ่ยดั่งออกจากปากนาง เสมือนใบมีดคมที่กรีดแทงหัวใจของเขา

ช่างเจ็บปวดหัวใจนัก!

ในเวลานี้ ต่อให้เขามีศาสตร์แห่งสวรรค์อยู่ในมือ แต่นั่นกลับไม่ช่วยอะไร

หากกล่าวถามตามสัตย์จริง เขาไม่มีมู่หลินเสวียอยู่ในหัวใจจริงๆรึ?

คำตอบคือ…ไม่!

คนมิใช่กิ่งไม้ใบหญ้าที่จะไร้ความรู้สึกไร้หัวใจ

ชีวิตก่อนหน้าของเขา เป็นเพราะเขาเอาแต่แสวงหาไขว่คว้าเต๋าจนมองเรื่องเช่นนี้เป็นเพียงภาระ

แต่นั้นมิได้หมายความว่าเขาจะมิได้รู้สึกอะไรกับมู่หลินเสวียเลย!

มิเช่นนั้น เขาจะละทิ้งการหลอมกลั่นโอสถกลางคันเพื่อเดินทางไปช่วยนางในปีนั้นได้อย่างไร?

แต่ต่อมา เย่หยวนพานพบหายนะครั้งใหญ่ในชีวิต จนต้องติดอยู่ในดินแดนไร้สิ้นสุด ก่อนบังเอิญไปเจอกับเยวี่ยเมิ่งลี่

หลายสิ่งอย่างที่ประสบพบในชีวิตนี้ได้เปลี่ยนเย่หยวนไปแล้ว

ไม่เพียงเขาที่ตัดสินใจก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งการต่อสู้จากที่ไม่เคยสนใจมาก่อน แต่เขายังเปิดใจและปล่อยให้เยวี่ยเมิ่งลี่เดินเข้ามาในหัวใจของเขา

ทั้งสองประสบความเป็นความตายร่วมกันนับครั้งไม่ถ้วน จนท้ายที่สุดเยวี่ยเมิ่งลี่ก็ทำให้เย่หยวนมีใจให้

ซึ่งเย่หยวนเองก็ไม่อยากให้เยวี่ยเมิ่งลี่จำต้องผิดหวังในตัวเขา นั้นจึงเป็นเหตุที่เขาพยายามลืมความสัมพันธ์ในอดีตทั้งหมดไป

ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลก และนำทั้งสองกลับมาให้พบเจอกันอีกครั้ง!

ถึงกระนั้นมู่หลินเสวียก็หาได้ตำหนิกับสิ่งที่เย่หยวนตัดสินใจแต่อย่างใด

นางมิได้ไปหาเขาหรือไปหาเรื่องเยวี่ยเมิ่งลี่แม้แต่น้อย ในทางตรงข้าม ยามที่เย่หยวนตกอยู่ในอันตราย กลับเป็นนางที่ตรงเข้าไปช่วยชีวิตเย่หยวนเอาไว้!

หลังจากนั้นมู่หลินเสวียก็มิได้ปรากฏตัวขึ้นอีกเลยจวบจนวันนี้

เย่หยวนไม่ได้พบนางอีกเลย กระทั้งจะเอ่ยคำขอบคุณยังไม่มีโอกาส!

ท้ายที่สุดนี้ สิ่งที่ยากจะทานทนที่สุดคือความงาม!

แต่ทั้งเยวี่ยเมิ่งลี่ ทั้งมู่หลินเสวีย นางทั้งสองเป็นใครกัน?

มู่หลินเสวียครอบครองความงามดุจน้ำแข็งที่ยากจะเข้าถึงยิ่ง ทัศนคติของนางต่อคนรอบข้างเยือกเย็นจับขั้วกระดูก

ผู้ใดได้เผชิญหน้ากับนาง ต่างต้องถูกมนต์สะกดที่ไม่มีวันละลายคลายออกจากใจ

นี่คือเสน่ห์ที่หาผู้ใดมีไม่

แตกต่างจากความรักอันแสนอบอุ่นของเยวี่ยเมิ่งลี่โดยสิ้นเชิง ความรักของมู่หลินเสวียช่างเยือกเย็นเหน็บหนาวอย่างหาที่เปรียบไม่!

หลังจากที่มู่หลินเสวียก้าวออกจากหอราชันย์โอสถในครั้งนั้น นางก็ไม่เคยเหยียบหอราชันย์โอสถอีกเลย และปลีกวิเวกเก็บตัวอย่างสงบตลอดมา

จนกระทั่งนางได้ทราบข่าวการเปลี่ยนแปลงของหอราชันย์โอสถ และข่าวการตายของจี้ฉิงหยุน

นางออกจากการเก็บตัวโดยทันที!

สิ่งที่เย่หยวนไม่ทราบก็คือ มู่หลินเสวียเคยบุกเดี่ยวไปยังหอราชันย์โอสถและเข้าสัประยุทธ์เดือดกับจี้ฉางหลาน ทว่านางกลับออกมาพร้อมอาการบาดเจ็บสาหัส

ต่อมา เมื่อมู่หลินเสวียตระหนักแล้วว่า นางมิใช่คู่มือของจี้ฉางหลานได้เลย เช่นนั้นนางจึงให้ความสนใจกับองค์กรลับที่อยู่เบื้องหลังหอราชันย์โอสถอีกทีและตามสืบเสาะตั้งแต่นั้นมา

ความทุกข์ทรมานกว่าสามถึงสี่สิบปีที่ผ่านมา มีเพียงมู่หลินเสวียเท่านั้นที่ตระหนักทราบ!

แต่นางก็ไม่เคยเดินทางไปหาเย่หยวนเพื่อเล่าทุกสิ่งให้ฟังมาก่อน

นางรักเขาข้างเดียวเสมอมา รักในแบบของนาง

“กะ-กล่าวมาเถิด!”

เย่หยวนกล่าวขึ้นด้วยเสียงแหบแห้ง

หลายปีที่ผ่านมา เพราะเห็นแก่ลี่เอ๋อ เย่หยวนจึงกลบฝังเรื่องราวทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับมู่หลิน

เสวียไว้ในเบื้องลึกสุดของหัวใจ

นี่จึงสามารถอธิบายได้ทันทีว่า ในตอนนั้นที่ญาณเหนือสัมผัสของเย่หยวนทำงานขึ้นอย่างไร้สาเหตุ นั้นเกี่ยวข้องกับมู่หลินเสวีย

เลือกทุกชีวิตบนผืนพิภพ หรือ มู่หลินเสวีย?

คล้ายคำถามง่ายๆ แต่นั้นกลับยากยิ่งสำหรับเย่หยวน!

เห็นได้ชัดว่าคำถามนี้ปราศจากตัวเลือกที่สาม!

แม้เขาจะขึ้นกลายเป็นเซียนอาณาจักรพระเจ้าแล้วในปัจจุบัน หรือทรงพลังไร้เทียมทานเพียงใด แต่เขาก็ไม่สามารถช่วยชีวิตมู่หลินเสวียจากมือข่านนั่วในตอนนี้ได้เลย

เพราะเย่หยวนทราบดี หากตุกติกแม้สักนิด ข่านนั่วไม่ให้โอกาสที่สองกับเขาแน่นอน

มู่หลินเสวียเป็นไพ่ตายใบสุดท้ายที่เหลืออยู่ของข่านนั่วแล้ว แล้วมันจะปลดให้หลุดมือได้อย่างไร?

เมื่อเปรียบเทียบกับเย่หยวนที่อยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคลายไม่ออก มู่หลินเสวียกลับสงบนิ่งอย่างมาก

ในมุมมองของนาง นางมิได้เห็นตัวเองเป็นตัวประกันแต่อย่างใด

แม้ใบหน้าของนางจะไม่เผยถึงความรู้สึกใด แต่ก็เห็นได้ชัดว่า นางไร้ซึ่งทีท่าตื่นกลัวและสงบเยือกเย็นอย่างมาก

ริมฝีปากบางสวยของมู่หลินเสวียคลี่ออกเล็กน้อย พร้อมเอ่ยกล่าวเสียงหวานขึ้นอย่างแผ่วเบาว่า

“ธารน้ำแข็งปิดผนึกหมื่นปี ร้อยพันเหมันต์โหมกระหน่ำกลางฤดูใบไม้ร่วง!”