Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2122 ร่วมสนาม

จีโมโบกแขนเสื้อออกมาพร้อมส่งกระดานหมากอันน้อยออกสู่โลกภายนอก

คลื่นพลังเต๋าอันรุนแรงสูงล้ำพุ่งทะยานออกมาจากกระดานหมากนี้จนแทบจะปกคลุมโลกหล้าไว้

ราวกับว่าเจ้ากระดานหมากนี้มันเป็นตัวแทนของโลกใบนี้!

เมื่อเหล่าผู้คนที่มีความรู้หน่อยได้เห็นมันพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะร้องร่ำขึ้น “อย่าถาม! นี่มันอย่าถาม! มีเพียงแค่อย่าถามเท่านั้นที่จะมีคลื่นพลังลึกล้ำได้ปานนี้!”

แต่กลับมีคนพูดขัดขึ้นมา “อย่าถาม? มิใช่ว่ารองมหาปราชญ์ท่านเคยผ่านอย่าถามมาแล้วหรือ? จะใช้ของเช่นนั้นมาทดสอบแสดงพลังใด ๆ ได้เล่า?”

“อย่างเจ้าจะไปรู้อะไร! มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลท่านได้ทำการปรับปรุงแก้ไขอย่าถามไปมากมายกว่าจะส่งมันออกมาให้วิหารแต่ละแห่งครอบครองไว้ แต่นี่มันคืออย่าถามระดับสูง สูงส่งจนไม่อาจจะเอาอย่าถามระดับต่ำที่มีในวิหารนักบวชไปเทียบได้ เพราะอย่าถามของในแต่ละวิหารนั้นมันน่าจะมีพลังไม่ถึงหนึ่งในหมื่นของอย่าถามของจริง!”

“เช่นนั้นแล้วหมากล้อมนิรันดร์ ‘อย่าถาม’ กระดานนี้มันคงเป็นของระดับสูงแล้ว?”

“เรื่องนั้นยังจะต้องสงสัยอีกหรือ? ของที่ท่านมหานักบวชเคลื่อนดารานำมาเองกับมือ มีหรือที่มันจะเป็นของธรรมดาทั่วไปได้?”

…

ตอนนี้เหล่าอสูรมากมายเริ่มแสดงสีหน้าท่าทางสงสัยหนักหน่วงออกมา ได้แต่มองดูกระดานหมากตรงหน้าอย่างตื่นตะลึง

จีโมหันไปมองดูที่เย่หยวนพร้อมบอก “รองมหาปราชญ์ อาจารย์บอกว่าท่านนั้นคงสนใจในอย่าถามมาก ท่านจึงได้สั่งให้ข้านำกระดานอย่าถามของจริงนี้ออกมา!”

เย่หยวนต้องเบิกตากว้างมองดูกระดานหมากตรงหน้าอย่างสนใจ

จักรพรรดิเทพสวรรค์ซือซู จักรพรรดิเทพสวรรค์เช่าหยุน หลงฉือและพวกทั้งหลายต่างต้องเบิกตากว้างมองดูภาพตรงหน้าอย่างตื่นตะลึง

ชื่อเสียงของอย่าถามนั้นต่อให้พวกเขาจะเอาแต่เก็บตัวอยู่ในโลกเสมือนแต่ก็ยังพอได้ยินมาบ้าง

และนี่มันคืออย่าถามฉบับจริง มันย่อมจะเป็นหมากล้อมนิรันดร์อันเปี่ยมพลังล้นนั้น!

“หึ ๆ คนที่เข้าใจข้าดีก็ยังเป็นมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลจริง ๆ! การท้าทายอย่าถามครั้งก่อนนั้นโอสถบรรพกาลอ่อนแอจนไม่อาจทำให้ข้าคิดสนใจได้เลย!” เย่หยวนหัวเราะลั่นออกมา

เมื่อได้ยินคำของเย่หยวนทุกผู้คนต่างก็ตกตะลึงอ้าปากค้าง

โอสถบรรพกาลอ่อนแอเกินไป…คำพูดเช่นนี้ทั้งโลกหล้ามันคงมีแค่เย่หยวนที่จะพูดออกมา

แต่จีโมเองก็ตื่นตะลึงไม่น้อยเมื่อได้ยิน เพราะตัวเขานั้นยังคงจำตอนที่ตัวเองได้ลองท้าทายอย่าถามเมื่อครั้งยังหนุ่มได้

ตอนนั้นตัวเขาได้ท้าทายอย่าถามและแทบจะเอาชีวิตไม่รอดออกมา

แต่เมื่อมันมาอยู่ต่อหน้าเย่หยวน อย่าถามนั้นมันกลับอ่อนแอจนเกินไป

นั่นมันคือโอสถบรรพกาล!

แม้ว่าตัวเขานั้นจะไม่ได้เห็นเย่หยวนเอาชนะกับตาแต่ตัวอาจารย์ของเขาก็เล่าออกมาด้วยท่าทางสนใจ

ตอนนั้นเย่หยวนได้แทนตัวอาจารย์ของเขาและเริ่มต่อสู้ปะทะกับโอสถบรรพกาลจนสุดท้ายก็กินขาดเอาชนะโอสถบรรพกาลมาได้

การประลองนั้นมันจะต้องเหนือล้ำสุดตระการตาปานใด!

จีโมกล่าวขึ้น “อาจารย์นั้นได้ผนึกพลังมันไว้ครึ่งหนึ่งอย่างสุดความสามารถ แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นภายในอย่าถามนี้มันก็ยังมีพลังอยู่อีกครึ่งหนึ่ง แต่ต่อให้จะเป็นแค่พลังครึ่งเดียวของมันนี้ จักรพรรดิผู้นี้เองก็ไม่อาจจะเอาชนะมันได้! รองมหาปราชญ์กล้าจะท้าทายมันหรือไม่?”

“หา? พลังแค่ครึ่งเดียวนั้นแต่ท่านมหานักบวชเคลื่อนดาราก็ยังไม่อาจเอาชนะมันได้?”

“เจ้าอย่าถามนี้มันคืออะไรกันแน่!”

“แค่อย่าถามของปลอมที่มีพลังหนึ่งในหมื่นมันก็ยังมีพลังพลิกฟ้าดินได้ ส่วนนี้คือพลังครึ่งหนึ่งจากของจริง น่ากลัวเกินไปแล้ว! รองมหาปราชญ์เองสุดท้ายก็ยังเป็นแค่นักบวชหกดาว หากสมองเขายังอยู่ดี ตัวเขาก็คงไม่คิดจะไปท้าอย่าถามนี้แน่!”

…

นี่มันคืออย่าถามที่แท้จริง มันคือการละเล่นของโอสถบรรพกาลและมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลสองยอดตัวตนด้านโอสถนั้น

ตัวตนเช่นพวกเขานี้สามารถทำลายฟ้าดินลงได้ด้วยฝ่ามือเดียว

แม้ว่าสุดท้ายสิ่งนี้มันจะเป็นแค่กระดานถกเต๋า แต่เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายเองก็ยังไม่กล้าพอจะก้าวเท้าย่างเข้าไปภายใน แล้วมีหรือที่เย่หยวนจะกล้า?

“ข้านั้นติดใจสงสัยอย่าถามนี้มานาน มีหรือที่จะปล่อยโอกาสผ่านไป? เปิดมันเถอะ!” เย่หยวนบอก

จีโมที่ได้ยินก็หัวเราะลั่นออกมาทันที “ฮ่า ๆ ๆ …สมเป็นรองมหาปราชญ์! จักรพรรดิผู้นี้เองก็อยากจะรู้ว่ารองมหาปราชญ์จะเก่งกาจได้เท่าใด!”

จากนั้นเขาจึงได้ยกนิ้วขึ้นมาชี้แสงสีแดงพุ่งทะยานไปยังกระดานหมากนั้นจนมันต้องส่องแสงสว่างล้ำไปทั่วฟ้าดิน

คลื่นพลังอันน่าหวาดกลัวปะทุขึ้นมาในทันที!

เดิมทีแล้วกระดานหมากนี้มันทำให้ผู้คนแค่รู้สึกขนลุกจากความลึกล้ำของพลัง

แต่ในเวลานี้คนทั้งหลายจะได้สัมผัสถึงสนามประลองเต๋าของสองยอดคนอย่างแท้จริง

“นี่มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลคิดมาทดสอบพลังหรือมาฆ่าผู้คนกัน? มีหรือที่เทพถ่องแท้จะทนพลังเช่นนี้ได้?” หลงฉือร้องลั่นขึ้น

เมื่อซือซูได้เห็นเช่นนั้นตัวเขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ “มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลนั้นคงพลาดแล้ว! แค่เทพถ่องแท้หากมันจะทนการต่อสู้ของสองยอดคนจักรพรรดิเทพสวรรค์ขั้นสุดเช่นนี้ได้แล้วจักรพรรดิผู้นี้จะยื่นหัวให้มันเตะเล่นเลย!”

“หึ ข้าว่าเรื่องมันจบไม่สวยแน่! พลังในระดับนี้ต่อให้จะเป็นเราทั้งหลายที่เข้าไปมันก็คงได้แต่ต้องตาย! แค่พลังของเทพถ่องแท้น้อย ๆ ผู้หนึ่งมีหรือที่จะรอดกลับออกมาได้?” จักรพรรดิเทพสวรรค์เช่าหยุนร้องขึ้นตาม

ตูม!

จู่ ๆ ในเวลานี้ฟ้าดินรอบทิศก็ได้มืดดับ ท้องฟ้าในระยะสายตามันได้ดับแสงหายไปจนสิ้น

ภาพตรงหน้าของทุกผู้คนได้เปลี่ยนแปลงไปราวกับว่าพวกเขาได้ก้าวเข้ามายังอีกมิติหนึ่ง

นั่นทำให้พวกเขาทั้งหลายหน้าซีด ไม่อาจจะขยับเคลื่อนร่างกายใด ๆ ได้

เพราะเวลานี้พวกเขาทั้งหลายได้ถูกดึงจิตศักดิ์สิทธิ์เข้ามาภายใน แน่นอนว่าย่อมจะรู้สึกอ่อนแอเป็นธรรมดา

ที่ด้านบนฟ้ามืดดำนั้นมันได้ปรากฏเงาร่างยักษ์ของคนสองผู้ ตัวตนของทั้งสองนั้นมันยิ่งใหญ่ราวเทพเจ้าก็ไม่ปาน

จักรพรรดิเทพสวรรค์ซือซูได้แต่จ้องมองภาพตรงหน้านั้นอย่างตื่นตะลึง “ใช้ฟ้าดินเป็นกระดาน ชีวิตนับล้าน ๆ นั้นเป็นหมากเบี้ย! ช่างเป็นพลังที่น่าหวาดกลัวยิ่ง!”

เย่หยวนเองก็รู้สึกได้ถึงคลื่นพลังราวกับว่าตนเองได้เผชิญหน้าของโลกทั้งใบอยู่

“รองมหาปราชญ์เชิญร่วมสนาม!” มหานักบวชเคลื่อนดาราร้องบอกเย่หยวน

เย่หยวนยิ้มตอบพร้อมก้าวเท้าเข้าไปด้านในโลกนั้น

เย่หยวนถูกดูดกลืนลงไปในโลกนั้นอย่างทันที

จีโมที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ต้องผงะไปไม่น้อย “ไม่ต้องนับเรื่องราวอื่นใด เพียงแค่วัดกันที่ความหนักแน่นนี้ บนโลกนี้มันก็คงไม่มีใครเทียบเขาได้แล้ว!”

เกมระหว่างสองยอดคนเช่นนี้มันจะต้องมีคลื่นพลังที่น่าหวาดกลัวปานใด

หากเข้าร่วมสนามแล้ว มันคงมีโอกาสรอดชีวิตแค่หนึ่งในเก้า

สำหรับเทพถ่องแท้อย่างเย่หยวนแล้ว เกมหมากกระดานตรงหน้านี้มันคือดินแดนไร้ซึ่งความหวังใด ๆ มันคือความตายอย่างแท้จริง

ภาพตรงหน้าของเย่หยวนเปลี่ยนแปลงไป ตอนนี้เขาได้พบว่าตัวเองนั้นได้ก้าวเข้ามาเป็นทหารเลวคนหนึ่งบนกระดาน

ต่อหน้าสองยอดฝีมือนี้เย่หยวนนั้นย่อมจะเป็นได้แค่มดปลวก

“ตาย!”

จู่ ๆ มันก็เกิดเสียงสั่งหนึ่งดังลั่นขึ้นทำให้จิตของผู้คนทั้งหลายที่ถูกดูดเข้าไปต้องขยับอย่างราวกับว่ามีใครมาชักจูง เข้าปะทะกับทหารเบี้ยของอีกฝ่ายทันที

มันไม่มีใครจะขัดคำสั่งนี้ได้

เย่หยวนเองก็ถูกห้อมล้อมอยู่ภายในเป็นดั่งแค่ฝุ่นผงในพายุ ไม่อาจจะควบคุมร่างกายของตนได้แม้แต่น้อย

สงครามของทหารทั้งสองฝั่งจึงได้ดำเนินไปอย่างดุเดือดเช่นนั้น

ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที ยอดฝีมือทั้งหลายก็ได้เริ่มตายตกไปตาม ๆ กัน

สภาพของเย่หยวนในเวลานี้มันเป็นดั่งแค่ทหารเลวคนหนึ่ง เป็นดั่งหุ่นไม้ที่ถูกสายเชิดชักใย

ภายใต้การควบคุมของสองยอดฝีมือนี้เย่หยวนนั้นช่างอ่อนแอเป็นได้แค่เพียงฝุ่นผง

และแน่นอนว่าผู้คนทั้งหลายก็ย่อมจะเห็นภาพนี้กับตา

“เหอะ ข้าบอกว่าอย่างไรเล่า? แค่เทพถ่องแท้มันจะมาทำอะไรในเกมระหว่างยอดฝีมือได้? เมื่อมันเข้ามาแล้วมันก็ย่อมจะเป็นได้แค่มดปลวก มหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลสั่งไปเหนือ มีหรือที่มันจะลงใต้ได้? ได้เห็นเช่นนี้มันก็น่าสนุกไปอีกแบบ!”

จักรพรรดิเทพสวรรค์ซือซูกล่าวขึ้นด้วยใบหน้าเย้ยหยันพร้อมมองดูเย่หยวนท่ามกลางสนามรบนั้น

คนอื่น ๆ ทั้งหลายเข้ามาภายในด้วยแค่จิตศักดิ์สิทธิ์ หากต่อให้ตายมันก็คงไม่ได้ส่งผลใด ๆ กับร่างจริงมากมาย

แต่เย่หยวนนั้นเข้ามาด้วยกายเนื้อทั้งตัว หากถูกฆ่าสังหารแล้วมันคงไม่มีทางย้อนกลับได้

จักรพรรดิเทพสวรรค์ซือซูนั้นเสียหน้าไปมากมายเพราะเย่หยวน แน่นอนว่าเขาย่อมจะคิดอยากให้เย่หยวนตายลงสักทางใดทางหนึ่ง

และนี่มันก็คือผลลัพธ์ที่เขาคาดหวังไว้ในหัวใจ!

……………..