Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2173 ระดับของเจ้าคงไม่อาจคาดฝันถึงมันได้!

“หยุด!”

ปากของเย่หยวนกล่าวคำพูดเดียวนี้ออกมา

และในวินาทีนั้นโลกทั้งใบมันกลับถูกแช่หยุดชะงัก!

เหล่าสายฟ้าห้าสีทั้งหลายที่พุ่งเข้ามาผ่านม่านหมอกนั้นรวมไปถึงตัวหลงหยวนต่างหยุดนิ่งลง ทุกอย่างถูกแช่อยู่กับที่!

เวลานี้ทุกสิ่งอย่างมันเป็นดั่งภาพวาด ไม่อาจขยับเคลื่อนใดๆ ได้!

เหล่าสายฟ้าทั้งห้าสีนั้นมันต่างหยุดก่อนที่จะสัมผัสถูกตัวเย่หยวน

มันเป็นเหมือนดั่งน้ำที่ต้องเผชิญอุณหภูมิติดลบมหาศาล แข็งค้างไปกลางอากาศ

ภาพนี้มันเป็นสิ่งที่สุดแสนแปลกตา

เวลา มิติใดๆ ทั้งหลายต่างหยุดนิ่งไร้การเคลื่อนไหว

แต่จู่ๆ มันกลับมีเงาหนึ่งพุ่งผ่านห้วงมิติอันหยุดนิ่งนี้ไป

มีใครบางคนกำลังขยับ!

และมันก็คือเย่หยวน!

เมื่อเขาก้าวเท้าออกมาร่างของเขานี้ก็พุ่งทะยานผ่านระยะทางแสนไกลมาหยุดที่หน้าของหลงหยวน

ปัง!

โดยไร้ซึ่งความลังเลใดๆ เย่หยวนได้ต่อยหมัดเข้าไปยังใบหน้าของหลงหยวนจนร่างนั้นปลิวลอยไปไกล

และเรื่องราวทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นในเวลาแค่ชั่วอึดใจ

จากนั้นเวลามันก็ได้ดำเนินต่อไปอีกครั้ง ปล่อยให้หมอกหนาลอยเลื่อนผ่านกายไปอีกครั้ง

แต่ทว่าเจ้าทะเลสายฟ้าหลากสีนั้นมันได้จางหายไปสิ้นไม่เหลือแม้แต่ร่องรอย

ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ห้าธาตุกลับถูกทำลายลง!

ที่โลกด้านนอกเวลานี้เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายต่างต้องหยุดนิ่งไปหลังได้ยินคำว่า ‘หยุด’ ของเย่หยวนนั้น

แน่นอนว่าพวกเขานั้นย่อมจะไม่ได้ถูกผลของมันเข้าไปด้วย เพียงแค่ว่าความตื่นตะลึงที่เกิดขึ้นในจิตใจมันหยุดพวกเขาไว้จนลืมแม้แต่จะหายใจ

จนเวลาผ่านไปอีกนานสองนานที่คนทั้งหลายจะเริ่มตั้งสติได้!

“ม-มันเกิดอะไรขึ้น? เหตุใดข้าจึงเห็นเหมือนทั้งมิติหมอกนั้นมันหยุดลง?”

“ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ห้าธาตุกลับถูกทำลายลงเช่นนี้หรือ?”

“หรือว่า…หรือว่ามันคือ…”

ในเวลานี้มีเพียงแค่เฉินซิงที่พยักหน้ารับพร้อมกล่าวขึ้นอย่างชื่นชม “เวลาชะงัก! หรือก็คือ…ศาสตร์การพันธนาการ!”

เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวคนทั้งหลายต่างก็แตกตื่นขึ้นไปตามๆ กัน

เหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลายต่างจ้องมองภาพตรงหน้าอย่างมึนงง

“บ้าน่า! เวลาชะงักมันเป็นหนึ่งในทักษะเทวะภายในที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่ามังกรเรา ทำให้กระแสของเวลาหยุดลงได้ในระยะขอบเขตหนึ่ง! เขา…เขาเพิ่งบรรลุอาณาจักรเทพสวรรค์มาได้และยังไม่สามารถปลุกตรามังกรสวรรค์ได้ด้วยซ้ำ แต่กลับสามารถจะปลุกทักษะเทวะภายในระดับนั้นขึ้นมาได้?” หลงเทียนยู่กล่าว

ไม่กี่วินาทีก่อนนี้พวกเขาทั้งหลายยังคิดว่าเย่หยวนจะตายลงแน่แล้วอย่างไม่มีใครสงสัย

หลังจากผ่านไปได้แค่ชั่วอึดใจ เย่หยวนได้ใช้เวลาชะงักออกมาพร้อมต่อยหน้าหลงหยวนจนปลิว

แน่นอนว่าเมื่อได้เห็นเช่นนี้คนทั้งหลายเองก็ต้องรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าไปด้วย

ไม่มีใครจะคาดคิดว่าเย่หยวนนั้นกลับมีความสามารถทักษะเทวะที่เหนือล้ำนี้ได้

ชั่วอึดใจ!

มันแสนสั้น!

แสนสั้นอย่างมาก!

เพียงพริบตา!

แต่ในเวลาอึดใจนี้เย่หยวนกลับทำเรื่องราวได้มากมาย!

อย่างเช่นทำลายทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ห้าธาตุลงด้วยหมัดเดียว!

พลังที่รุนแรงสะท้านโลกาของทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ห้าธาตุกลับถูกเย่หยวนทำลายลงด้วยหมัดเดียวนั้น

“เวลาชะงัก! ตำนานกล่าวกันว่ามันคือทักษะเทวะที่มีแต่เหล่าบรรพบุรุษเท่านั้นที่รู้ ว่ากันว่ามันนั้นคือสุดยอดทักษะเทวะในหมู่ทักษะเทวะภายใน! เขา…เขากลับใช้มันออกมาได้?” หลงจื่อเฟิงไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง

นอกจากความตื่นตะลึงแล้วมันยังมีความหวาดกลัว!

พรสวรรค์ของเย่หยวนนี้มันทำให้คนทั้งหลายไม่อาจจะพูดจากล่าวใดๆ ได้อีก

หลงหยวนนั้นเก่งกาจมากหรือไม่?

แน่นอน!

แต่หลงหยวนนั้นกลับไม่อาจเทียบเคียงเย่หยวนได้แม้แต่เส้นผม!

มันเป็นความแตกต่างของแมลงเม่าและพระจันทร์!

ในตอนแรกพวกเขาทั้งหลายนั้นยังจะกล่าวชื่นชมเหล่าอัจฉริยะไม่ขาดปาก แต่เวลานี้พวกเขากลับหวาดกลัวขึ้นมาแทน

เมื่อคนผู้หนึ่งมีพรสวรรค์มากเหนือจนเกินไป คนอื่นๆ จะมองเขาว่าเป็นสัตว์ประหลาด!

เป็นตัวตนที่แตกต่างไปจากพวก!

เย่หยวนในเวลานี้เปรียบเป็นดั่งสิ่งมีชีวิตอื่นในสายตาของเหล่าจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งหลาย!

เฉินซิงถอนหายใจยาวออกมา “พวกเราต่างประเมินเย่หยวนต่ำเกินไปสิ้น! การได้รับตรามังกรสวรรค์จากยอดคนของเผ่ามีหรือที่เย่หยวนจะเป็นเด็กธรรมดาๆ ไป? เพียงแค่ว่าจักรพรรดิผู้นี้เองก็ไม่คิดเช่นกันว่าเขาจะถึงขั้นใช้เวลาชะงัก ยอดทักษะเทวะนี้ได้!”

…

ในลานศึกหมอกนั้นหลงหยวนย่อมจะจ้องมองดูเย่หยวนอย่างหวาดกลัว

ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเย่หยวนคงต้องตายลงแน่แล้ว

แต่จู่ๆ ในพริบตามันกลับมีพลังแปลกประหลาดมาพันธนาการเขาไว้

ในสายตาของเขานั้นมันเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนลง!

เขานั้นพยายามที่จะดิ้นรนขัดขืนออกจากพลังแปลกประหลาดนั้น

แต่ทุกสิ่งอย่างมันกลับไร้ผล

ไม่ว่าจะเป็นพลังจากตรามังกรสวรรค์หรือทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ห้าธาตุ ต่อหน้าพลังประหลาดนี้แล้วมันกลับไร้ค่าใดๆ

ความรู้สึกนี้มันดั่งได้เผชิญหน้ากับเต๋าสวรรค์

ไร้ค่า!

เขานั้นรู้สึกว่าตนเองไร้ค่าใด!

จากนั้นเขาก็ถูกต่อยเข้า

“เวลาชะงัก! นี่มันเวลาชะงัก! เจ้า…เจ้าไปมีทักษะเทวะภายในนี้ได้อย่างไรกัน? มันเป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด!” หลงหยวนร้องกล่าวขึ้น

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เจ้าทำไม่ได้มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีใครทำได้ โลกใบนี้มันไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ เพียงแค่ว่าด้วยระดับของเจ้านี้เจ้าคงไม่อาจคาดฝันถึงมันได้ก็เท่านั้น!”

หลงหยวนนั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายด้วยสายตาไม่คิดอยากเชื่อ

เขานั้นถือตัวเองเป็นยอดอัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งเผ่ามังกรในรอบล้านปีมาเสมอ มักมองดูถูกเหยียดหยามโลกหล้า

ปลุกทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ห้าธาตุขึ้นมาได้นี้เขารู้สึกพึงพอใจว่าตนเองจะเก่งล้นเหนือใครๆ ได้แน่

แต่จุดที่เย่หยวนอยู่นั้นมันกลับเหนือล้ำกว่าที่เขาจะไปถึงได้!

“บ้าน่า! ข้าเป็นอัจฉริยะแห่งเผ่ามังกร! มีหรือที่ข้าจะด้อยกว่าเจ้าครึ่งมนุษย์ครึ่งมังกรไปได้? ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ห้าธาตุ สังหารมัน!”

หลงหยวนนั้นโจมตีออกมาอีกครั้งด้วยคลื่นสายฟ้าห้าสีร่วงตกลงมา

ศักดิ์ศรีของเขามันค้ำคอจนไม่อาจรับเรื่องราวตรงหน้านี้ได้

ไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้เขายังคิดจะล้างทำลายเย่หยวนทิ้ง

แต่เวลานี้มันกลับเป็นตัวเขาเองที่น่าสมเพชเหลือเกิน

เขาไม่อาจทำใจยอมรับมันได้!

เพราะฉะนั้นเขาจึงคิดฆ่าสังหารเย่หยวนลง!

เย่หยวนได้แต่หรี่ตามองพร้อมกล่าวขึ้น “เจ้าโง่โอหัง!”

“หยุด!”

เย่หยวนขยับปากพูดกล่าวออกมาอีกครั้ง

เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวแม้จะเป็นตัวเย่หยวนก็ยังรู้สึกอ่อนล้าขึ้นมา

เพราะทักษะเทวะที่เหนือล้ำปานนี้มันย่อมจะไม่อาจถูกใช้ออกมาได้ติดๆ กัน

ที่สำคัญไปกว่านั้นการหยุดเวลาครั้งนี้มันยิ่งสั้นลงจนไม่ถึงครึ่งอึดใจ!

แต่ทว่ามันก็มากพอที่จะฆ่าสังหารหลงหยวน!

ตั้งแต่ต้นมานั้นหลงหยวนวางตัวเหนือท่านอย่างไม่คิดสนใจใครมาตลอด

โจมตีออกมาแต่ละครั้งนั้นมันหมายคิดสังหารตัวเย่หยวนสิ้น

หากเป็นคนอื่นๆ แล้วพวกเขาคงถูกหลงหยวนฆ่าตายสิ้น

จนถึงเวลานี้เจ้าหมอนี่ก็ยังไม่ยอมรับความเป็นจริงและคิดจะสังหารผู้คนอีก มีหรือที่เย่หยวนจะใจเย็นทนได้ปานนั้น?

บนที่นั่งเมื่อเฉินซิงเห็นภาพตรงหน้าสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป “ไม่ดีแล้ว! เย่หยวนคิดสังหารหลงหยวน!”

เฉินซิงจึงได้ยื่นมือออกไปอย่างไม่คิดลังเลใดๆ อีก

แสงสว่างพุ่งเป็นลำเข้าไปยังลานศึกหมอกและทำลายเวลาชะงักลงทันที

ก่อนที่แสงนั้นมันจะพุ่งไปห่อตัวหลงหยวนและดึงเขาออกมาจากลานศึกหมอกทันที

เย่หยวนได้แต่ต้องขมวดคิ้วแน่นอย่างไม่พอใจ

เขานั้นรู้ดีว่านี่คือคนจากภายนอกมาช่วยหลงหยวนแล้ว

และนอกจากตัวเฉินซิงมันจะยังมีใครกล้าทำ?

แม้ว่าเวลาชะงักนี้มันจะเหนือฟ้าดินปานใดแต่ต่อหน้ายอดฝีมืออย่างเฉินซิงแล้วมันก็ไร้ค่าใด

หลงหยวนนั้นถูกกดพลังให้อยู่แค่อาณาจักรเทพสวรรค์หนึ่งดาว ไม่เช่นนั้นแล้วแม้แต่ตัวเขาเองก็คงไม่อาจจะถูกหยุดไว้ได้นานถึงอึดใจ

สุดท้ายเวลาชะงักนี้มันก็แค่การยืมพลังจากเต๋าสวรรค์

ยิ่งคนผู้หนึ่งบ่มเพาะไปสูงมากเท่าใด พวกเขาก็จะยิ่งเข้าใจเต๋าสวรรค์มากเท่านั้น แน่นอนว่าการจะใช้พลังจากเต๋าสวรรค์หยุดผู้คนลงนั้นมันย่อมจะยิ่งยากขึ้น

แต่ทว่าภายใต้สภาพเป็นตายเมื่อสักครู่นี้ เฉินซิงกลับไม่ได้ยื่นมือเข้ามาคิดช่วยเย่หยวนเลย

ตอนนี้เมื่อเห็นว่าหลงหยวนจะตาย เขากลับยื่นมือออกมา

แน่นอนว่าเย่หยวนย่อมจะรู้สึกไม่พอใจกับการกระทำนี้!

…………………