Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2199 จะรอพี่มารับกลับบ้าน!

แต่ทว่านี่มันคือความจริง!

หยวนเจี่ยวที่เก่งกาจดั่งพระเจ้านั้นกำลังบาดเจ็บสาหัส พลังบ่มเพาะตกร่วง!

“ล-ลุงหยวนเจี่ยว มันเกิดอะไรขึ้นกัน? ทำไมท่าน… จึงมีสภาพเช่นนี้?”

ซินกล่าวถามขึ้นมาด้วยใจที่เต้นรัวราวกลองศึก

ความตื่นตะลึงของเขาในเวลานี้มันเหนือล้ำกว่าที่เคยพบเจอในชีวิต!

“ฮ่าๆๆ…”

แต่ลุงหยวนเจี่ยวของเขากลับหัวเราะขึ้นมาแทน “คุ้ม! ได้ทำลายเจ้าเด็กคนนี้ไม่ว่าจะต้องบาดเจ็บปานใดมันก็คุ้มค่า! ซิน ได้เจอเจ้าเด็กคนนี้เสียก่อนมันเป็นโชคของเผ่าเทวาเราแล้ว หากปล่อยให้มันได้เติบโตขึ้นไปวันหน้ามันคงได้กลายเป็นหายนะของเผ่าเทวาเรา!”

ซินนั้นเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง

เพราะคนที่หยวนเจี่ยวนำขึ้นมาพูดนั้นมันมิใช่แค่ตัวเขาหรือซินที่โชคดี แต่เป็นเผ่าเทวาทั้งหมด!

การที่เผ่าเทวาก้าวขึ้นมาถึงจุดที่อยู่นี้ได้แน่นอนว่าพวกเขาทั้งหลายย่อมจะเก่งกาจเหนือล้ำสิ้น

แต่เรื่องราวทั้งหลายนั้นมันจะเปลี่ยนแปลงไปได้ด้วยคนผู้เดียวหรือ?

หยวนเจี่ยวจะประเมินเจ้าเด็กคนนี้สูงไปหรือไม่?

แต่คิดมาได้ถึงตรงนี้ซินก็ต้องเผยรอยยิ้มขมขื่นออกมาอย่างไม่อาจห้าม

หยวนเจี่ยวมีสภาพเช่นนี้แล้ว มันยังจะต้องใช้คำใดมาอธิบาย?

หยวนเจี่ยวนั้นคือหนึ่งในเก้าผู้อาวุโสสายเลือดลมปราณ เป็นผู้คนที่เก่งกาจล้ำคนในระดับเดียวกันไปอย่างไม่อาจเทียบเคียง

แต่ยอดคนระดับเก้าผู้อาวุโสสายเลือดลมปราณกลับบาดเจ็บสาหัสได้ปานนี้

เย่หยวนคนนั้นมันทำไปได้อย่างไรกัน?

ไม่ว่าตัวเขาจะไม่อยากยอมรับสักเท่าใด ซินก็เข้าใจดีแต่แรกว่าพรสวรรค์ของเย่หยวนนั้นเหนือล้ำหัวตัวเองขึ้นไปไม่น้อย

แต่เขาก็ไม่เคยคิดฝันว่ามันจะล้ำหน้าไปมากมายจนปานนี้!

“หยวนเจี่ยว เจ้าทำอะไรพี่หยวน? เขา… เขาอยู่ที่ใด?” เยวี่ยเมิ่งลี่จ้องมองดูหยวนเจี่ยวด้วยใบหน้าเป็นกังวล

หยวนเจี่ยวนั้นไม่ได้คิดหันกลับไปมองที่ตัวนางแต่กลับจ้องไปที่จุดหนึ่งบนฟ้า “ต้องขออภัยบุตรีเทวะ แม้ว่ากายเทวะเต๋าของเจ้ามันจะเก่งกาจเหนือล้ำกว่ากายเทวะใดๆ แต่วันนี้เจ้าเด็กคนนี้มันต้องตาย!”

เยวี่ยเมิ่งลี่หน้าซีดขาวลงในทันที

ทำพูดของหยวนเจี่ยวนี้มันชัดเจนว่าเย่หยวนยังไม่ตายลง

แต่เขาจะสังหารลงให้ได้!

ในเวลานั้นเองที่มันก็ได้ปรากฏอีกร่างหนึ่งขึ้นมากลางอากาศ

แน่นอนว่ามันย่อมเป็นเย่หยวน!

แต่สภาพของเย่หยวนในเวลานี้มันก็ไม่ได้ต่างจากหยวนเจี่ยว มีเลือดอาบร่างพร้อมบาดแผลอย่างสาหัส

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือเวลานี้เขาไร้ซึ่งสติใดๆ ร่างกายของเขาตกร่วงลงมาเร็วขึ้นเรื่อยๆ ตามพลังแรงโน้มถ่วง

ฟุบ!

เยวี่ยเมิ่งลี่ที่เห็นเช่นนั้นจึงพุ่งตัวออกมาอย่างไม่คิดใดๆ

“หยุดนาง!”

หยวนเจี่ยวสั่งขึ้นและทางท่านหย่าก็ไม่คิดลังเลใดๆ ใช้พลังกดดันร่างของเยวี่ยเมิ่งลี่ไว้ทันที

แล้วพลังของม่านหย่านั้นคือระดับใด? เยวี่ยเมิ่งลี่ย่อมไม่อาจขยับได้แม้ปลายนิ้ว

พร้อมๆ กันนั้นหยวนเจี่ยวก็ได้รวบรวมพลังทั้งหมดจากร่างกายพุ่งทะยานออกมาอย่างไม่ลังเลพร้อมซัดฝ่ามือใส่ร่างที่ร่วงลงของเย่หยวน!

“พี่หยวน!” เยวี่ยเมิ่งลี่ร้องขึ้นดั่งลั่นไปทั่วเขตแดนตัดขาด

แต่หยวนเจี่ยวนั้นไม่ได้คิดจะหยุดลงแม้แต่น้อย

นี่คือฝ่ามือสังหาร!

ในเวลานั้นไม่มีใครที่จะมาช่วยเหลือเย่หยวนใดๆ ได้อีกต่อไปแล้ว

“ฮ่าๆๆ… ตายเสีย!”

แต่ก่อนที่ฝ่ามือนี้มันจะปะทะเข้ากับร่างของเย่หยวน ร่างกายของเย่หยวนมันกลับส่องแสงสีทองจ้าขึ้นมาก่อน

“โฮ่ก!”

พร้อมๆ กันนั้นก็มีเงามังกรสีทองตัวใหญ่ล้ำพุ่งทะยานออกมาจากกายของเย่หยวนพร้อมเสียงร้องคำราม

เสียงคำรามนี้มันมากพอที่จะทำให้เขตแดนตัดขาดสั่นสะท้าน

มิติเริ่มแตกแยก รอยร้าวเกิดขึ้นทั่วผนังถ้ำ

และเจ้ารอยร้าวทั้งหลายนี้มันกลับไม่ได้มีท่าทีจะปิดลง มีแต่จะขยายขึ้นหลังเสียงนั้นจางหายไป

พร้อมๆ กันนั้นเจ้ามังกรยักษ์ก็ตะปบกรงเล็บลงมายังร่างของหยวนเจี่ยว

หยวนเจี่ยวต้องหน้าซีดขาวลงทันทีแต่เวลานี้เขากำลังใช้กระบวนท่าโจมตีออกมาสุดตัวและยังไม่ได้อยู่ในสภาพสมบูรณ์พร้อม หากคิดจะหลบมันก็คงสายเกินไปแล้ว

“ท่านหยวนเจี่ยว!”

ในวินาทีก่อนที่กรงเล็บนั้นจะตะปบถึงทางม่านหย่าก็พุ่งตัวเข้ามากระแทกร่างของหยวนเจี่ยวลอยลิ่วออกไปจากกรงเล็บมังกรนั้น

ปัง!

กรงเล็บของเจ้ามังกรถูกตะปบลงจนทำให้พื้นดินแตกแยกออกจากกัน

ภายใต้พลังอันรุนแรงนี้ร่างของม่านหย่านั้นแหลกเละอย่างไม่อาจจดจำได้โดยไม่ทันจะได้ส่งเสียงร้องใดๆ

หยวนเจี่ยวต้องกลิ้งตัวไปอีกหลายตลบก่อนที่จะค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นมา

การเปลี่ยนแปลงนี้มันกะทันหันเกินไป ทุกผู้คนต่างไม่มีใครรับมือได้ทัน

เวลานี้ใบหน้าอาบเลือดของหยวนเจี่ยวมันได้แสดงความหวาดกลัวออกมาอย่างเต็มอก

เพราะก่อนหน้านี้หากม่านหย่าไม่ได้เข้ามาผลักตัวเขาออกแล้ว คนที่ตายกลายเป็นแค่เศษเนื้อนั่นก็คงเป็นตัวเขา!

เขานั้นไม่เคยจะนึกฝันว่าสุดท้ายแล้วเย่หยวนกลับยังจะมีวิญญาณมังกรฟ้านี้ปกป้องตัวอยู่!

เก้าผู้อาวุโสสายเลือดลมปราณอย่างเขาย่อมจะไม่เคยคิดฝันว่าตนต้องมาตายในที่แห่งนี้!

หยวนเจี่ยวนั้นซีดขาวไปทั้งกายอย่างวิตก

แต่ความตายของม่านหย่าใดๆ นี้เขาไม่ได้รู้สึกสนใจใดๆ

มารนรกในสายตาของเขานั้นมันคือทาส

การได้ตายเพื่อตัวเขานั้น มันนับว่าเป็นเกียรติแก่ม่านหย่าแล้ว

แต่เวลานี้ตัวเขากลับต้องสั่นสะท้านอย่างไม่กล้าแม้แต่จะก้าวเดิน

เพราะดวงตาทั้งสองของเจ้ามังกรมันกำลังจ้องมองลงมาที่ตัวเขา

ในวินาทีนี้หยวนเจี่ยวขนลุกชันไปทั้งกาย ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

เขานั้นกลับว่าหากเขาหายใจแล้วเจ้ามังกรจะเข้ามาเหยียบซ้ำลง

หลังผ่านไปได้อึดใจหนึ่งเจ้ามังกรทองก็เอาหางพันกายเย่หยวนไว้และบินออกไปจากถ้ำนิลเพลิง

หยวนเจี่ยวนั้นร่วงลงไปนั่งกับพื้นทันทีที่เห็นได้เห็น ความรู้สึกโล่งอกที่รอดชีวิตเอ่อล้นขึ้นมาในใจ

หยวนเจี่ยวนั้นได้แต่ถอนหายใจยาวถึงโชคในครั้งนี้ เพราะหากถูกเจ้ามังกรนี้โจมตีใส่สักครั้งแล้ว… วันนี้คงได้เป็นวันตายของเขา!

ครืน!

เจ้าวิญญาณมังกรอันทรงพลังนั้นเคลื่อนตัวผ่านปากถ้ำนิลเพลิงไป ตัวปากถ้ำที่เดิมทีก็ไม่ได้เสถียรมากมายอยู่แล้วจึงเริ่มพังทลายลง

จากนั้นถ้ำนิลเพลิงมันก็ได้จางหายไปจากแผ่นดิน

มิติภายในนั้นเริ่มแตกร้าว รอยแยกใดๆ เริ่มขยายตัวออกอย่างไร้ควบคุม

การเปลี่ยนแปลงนี้มันกะทันหันจนเกินไป ไม่มีใครสามารถรับมือมันได้ทัน

เยวี่ยเมิ่งลี่นั้นคิดอยากหนีแต่มันก็สายไปแล้ว

แต่ทว่าการได้รู้ว่าเย่หยวนหนีรอดออกไปได้มันย่อมทำให้นางสงบใจลงได้มาก

“พี่หยวน ข้าจะรอวันที่พี่มารับข้ากลับบ้าน!” เยวี่ยเมิ่งลี่ยิ้มส่ง

ในเวลาเดียวกันนั้นตัวหยวนเจี่ยวก็ได้เดินเข้ามาหาเยวี่ยเมิ่งลี่พร้อมกล่าว “โลกของมันนั้นถูกทำลายลงสิ้นทั้งกายเนื้อยังเสียหายหนักหน่วง การบ่มเพาะใดๆ ของมันนั้นถูกทำลายลงสิ้น! ต่อให้วันนี้มันจะไม่ตายแต่สุดท้ายมันก็คงกลายเป็นคนพิการไป! บุตรีเทวะ เจ้านั้นคือสมาชิกเผ่าเทวาเราตั้งแต่เกิด เป็นตัวตนที่สูงล้ำโลก! ในวันหน้าหากกลับมาจัดการกำราบมหาพิภพถงเทียน สั่งสอนเหล่ามนุษย์ ปีศาจ อสูรทั้งหลายให้มันรู้ซึ่งและครอบครองโลกอย่างผู้มีชัยเมื่อใด เวลานั้นเจ้าจึงจะได้กลับบ้านอย่างแท้จริง”

แต่เยวี่ยเมิ่งลี่นั้นกลับยิ้มเย้ยคำพูดกล่าวนั้น

สำหรับคนอื่นๆ แล้วการล่มสลายของโลกใบน้อยภายในกายทั้งการสูญเสียพลังบ่มเพาะไปมันย่อมจะหมายถึงจุดจบของชีวิต

แต่เยวี่ยเมิ่งลี่นั้นเชื่อมั่นว่าเย่หยวนจะกลับมาผงาดได้อีกครา

ไม่ว่าเส้นทางนั้นมันจะยากเย็นปานใด เย่หยวนก็มิใช่คนที่จะยอมแพ้ได้!

หากจะบอกว่าใครเข้าใจนิสัยของเย่หยวนที่สุด มันก็คงเป็นตัวเยวี่ยเมิ่งลี่นี้!

แน่นอนว่านางย่อมจะไม่คิดอธิบายใดๆ ให้หยวนเจี่ยวฟัง

“ไปเถอะ!”

ในเวลานั้นทางเยวี่ยเมิ่งลี่ได้เดินนำคนทั้งหลายกลับไปยังภายในเขตแดนตัดขาด

หยวนเจี่ยวที่เห็นก็ต้องผงะ แต่เมื่อเยวี่ยเมิ่งลี่ไม่คิดดื้อรั้นใดๆ อีกตัวเขาก็ย่อมจะไม่หาเรื่องให้ตัวเองลำบาก ได้แต่เดินตามนางไปเงียบๆ

แต่ก่อนจะไปเขาก็หันไปส่งสัญญาณให้ซินและทางซินก็เข้าใจทันที

ปัง!

คลื่นพลังรุนแรงล้ำพุ่งทำลายร่างของโม่เฉี่ยวซือจนแหลกสลาย

เยวี่ยเมิ่งลี่ได้แต่หันมาร้องอย่างไม่พอใจ “เจ้า!”

ซินจึงตอบกลับไป “กินบนเรือนขี้รดบนหลังคา สมควรตาย!”

พูดจบทางซินก็เดินจากไปอย่างไม่สนใจอีก

เหล่าทัพมารนรกทั้งหลายที่เหลือเพียงน้อยนิดจึงได้ค่อยๆ เดินกลับเข้าไปสู่ห้วงลึกของความมืดมิดอีกครั้ง

เวลานี้แม้แต่เขตแดนตัดขาดเองก็ค่อยๆ แตกร้าวขึ้นมาเรื่อยๆ จนทำให้เกิดคลื่นพลังมิติแสนน่าหวาดกลัวหลั่งไหล

เส้นทางที่เผ่าเทวาใช้ความพยายามอย่างหนักหน่วงสร้างขึ้นมามันได้ถูกทำลายลงเช่นนั้น

ทุกสิ่งอย่างกลับคืนสู่ความสงบ!

……………..