Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2216 โอสถเต๋า!

“ค-คลื่นแห่งเต๋า!”

จีโมมองดูที่เจ้าเม็ดโอสถสีทองอร่ามนั้นอย่างเงียบงัน เวลานี้ดวงตาของเขานั้นเบิกกว้างจนแทบถลน ลำคอแห้งผาก

เจ้าโอสถเม็ดสีทองนี้มันเจิดจ้าอย่างมากจนทำให้แม้แต่เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายก็ยังไม่อาจจะเบิกตามองมันตรงๆ ได้

พร้อมๆ กันนั้นคลื่นพลังที่เจ้าโอสถนี้ปล่อยออกมาสู่โลกภายนอกมันก็ทำให้สีหน้าของผู้คนทั้งหลายซีดขาว!

พวกเขานั้นไม่เคยจะเห็นคลื่นพลังเช่นนี้จากโอสถใดๆ มาก่อนในชีวิต

มันเป็นคลื่นพลังที่ลึกล้ำ กว้างใหญ่ราวกับ… ราวกับว่ามันมีเต๋าสวรรค์ลงมาอยู่ตรงหน้า

มันราวกับว่านี่มิใช่โอสถใดๆ แต่เป็น… โลกใบหนึ่ง!

สีหน้าของเทพสวรรค์ดันหยู่นั้นซีดขาวลงมากที่สุดในกลุ่มก่อนจะกล่าวขึ้นอย่างตกตะลึง “นี่มัน… นี่มันคือยอดเต๋า ทำไมจึงได้มีพลังยอดเต๋าออกมาจากเม็ดโอสถได้เช่นนี้?”

“นี่มันโอสถใดกัน? เหตุใดมันจึงมีคลื่นพลังลึกล้ำได้ปานนี้!”

“แปลกจนเกินไปแล้ว! เจ้าหมอนี่มันทำอะไรลงไปกันแน่?”

…

เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายในที่นี้ต่างต้องอ้าปากค้าง

โอสถที่เย่หยวนทำการหลอมขึ้นมานี้มันผิดแปลกจากสามัญสำนึกของพวกเขาสิ้น

แน่นอนว่าในโอสถทั้งหลายมันย่อมจะมีการสะสมตัวของเต๋าอยู่ไม่น้อย เรื่องนั้นใครๆ ก็ย่อมทราบดี

แต่การสะสมตัวของเต๋าและยอดเต๋านั้นมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง!

คลื่นพลังยอดเต๋านี้มันคือต้นตอของเต๋า มันคือโครงสร้างพื้นฐานของโลกหล้า

เหตุใดเต๋าบรรพกาลจึงได้ถูกยกย่องมากมาย?

มันก็เป็นเพราะว่าพวกเขานั้นได้รับการยอมรับจากยอดเต๋า สามารถใช้มันควบคุมแผ่นดินได้!

ส่วนการสะสมตัวของเต๋านั้นมันก็แค่เศษเสี้ยวพลังเมื่ออยู่ต่อหน้ายอดเต๋า

“ไม่ผิดแน่! แม้ว่ามันจะยังมีพลังเต๋าที่อ่อนแอไปมาก… แต่โอสถนี้มันได้ก้าวขึ้นถึงระดับของโอสถเต๋าแล้ว! ซี๊ด… สมเป็นคนที่ท่านอาจารย์นับถือ น่ากลัวเสียจริงๆ!”

จีโมนั้นจ้องมองดูเย่หยวนพร้อมสูดหายใจเข้าลึก พยายามที่จะสงบจิตใจของตนลง

เหล่าเทพสวรรค์ทั้งหลายนั้นย่อมไม่มีปัญญาจะทราบได้ว่าเจ้าโอสถนี้มันหมายถึงสิ่งใด

แต่เขานั้นทราบ!

นี่มันคือโอสถที่พิสูจน์ว่าเย่หยวนนั้นได้ก้าวขึ้นไปจนถึงระดับสูงที่สุดในวงการโอสถ!

เขานั้นสามารถขึ้นไปยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับโอสถบรรพกาลและมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลได้อย่างแท้จริง!

และมันก็ยังหมายความว่านี่คือจุดสูงสุดของวงการโอสถในมหาพิภพถงเทียนด้วย

โอสถเช่นนี้มันถูกมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลขนานนามว่า ‘โอสถเต๋า’

โอสถเต๋านั้นมันอยู่เหนือล้ำกว่าโอสถศักดิ์สิทธิ์ขึ้นไป สูงล้ำจนเทียบเคียงเต๋าสวรรค์ได้!

มหาพิภพถงเทียนนี้มันมีจอมเทพโอสถแปดดาวอยู่มากมายแต่เหตุใดจึงมีแค่โอสถบรรพกาลและมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลเท่านั้นที่ได้รับการยกย่องเหนือหัวผู้ใด?

ตัวเขา มหานักบวชเคลื่อนดาราผู้นี้เองก็เป็นถึงจอมเทพโอสถแปดดาวขั้นปลาย แต่ตัวเขาเองก็ไม่อาจจะกล้าเอาตัวไปเทียบกับคนทั้งสองได้!

เหตุผลของมันนั้นคือโอสถเต๋า

นี่คือระดับของโอสถที่ยกขึ้นไปอีกขั้นอย่างทิ้งห่างโอสถศักดิ์สิทธิ์ใดๆ ไปสิ้นเชิง

เพียงแค่ว่าไม่ว่าจะเป็นโอสถบรรพกาลหรือมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาล พวกเขาทั้งสองต่างก็ยังไม่อาจจะหลอมโอสถเต๋าที่แท้จริงขึ้นมาได้

ไม่เช่นนั้นแล้วโอสถบรรพกาลก็คงไม่จบแค่ที่โอสถบรรพกาล เขาคงกลายเป็นเต๋าบรรพกาลไปได้แล้ว

แต่เส้นทางนี้คนทั้งสองก็ยังเดินนำผู้คนทั้งหลายไปอย่างไม่เห็นฝุ่น

สิ่งนี้มันคือขอบเขตที่ลึกลับไกลเกินเอื้อม เป็นดินแดนความรู้ที่ทำให้คนได้แต่ต้องอ้าปากค้างอย่างตื่นตะลึง!

มีเพียงแค่ศิษย์ของมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลทั้งหลายเท่านั้นที่จะเข้าใจถึงความลึกล้ำของมัน

จีโมนั้นย่อมรู้ว่านักหลอมโอสถที่มีปัญญาจะหลอมโอสถเต๋าขึ้นมาได้บนมหาพิภพถงเทียนนี้มันคงมีจำนวนแค่หยิบมือ

และแต่ละผู้คนนั้นย่อมจะเป็นตัวตนที่สูงส่งล้ำฟ้า

แต่ในเวลานี้พวกเขาย่อมจะต้องรวมนามของเย่หยวนเข้าไปเสียด้วยแล้ว!

คลื่นพลังเต๋าที่อัดแน่นอยู่ในโอสถนี้มันยังไม่แข็งแกร่งมากมาย แต่ไม่ว่าจะอย่างไรมันก็เป็นของแท้แน่นอน

คนทั้งหลายนั้นย่อมจะไม่รู้ว่าในจิตใจของจีโมนั้นมันสั่นสะท้านปานใด แต่เจ้าโอสถจุติฟื้นโกลาหลสีทองอร่ามนี้มันก็ทำให้คนทั้งหลายต้องลืมตาอ้าปากค้างไปตามๆ กัน

เย่หยวนยื่นมือออกมาหยิบเจ้าโอสถจุติฟื้นโกลาหลไว้ทันที

จากนั้นเขาก็กลืนมันลงคอไปอย่างไม่รอช้าใดๆ

วินาทีนั้นร่างกายที่สุดแสนอ่อนแอของเขามันก็กลับระเบิดพลังออกมาอย่างบ้าคลั่ง!

ตูม!

คลื่นพลังวิญญาณจากทั่วทิศในฟ้าดินถูกเย่หยวนดูดเข้ามาหาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เย่หยวนนั้นเหมือนเป็นดั่งหลุมดำที่ดูดกลืนพลังงานทุกสิ่งอย่างเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง

ภายในร่างกายของเขานั้นพิภพโกลาหลที่แตกสลายจนไม่อาจซ่อมแซมได้มันกลับค่อยๆ ผสานตัวกลับมามีชีวิตขึ้นอีกครั้ง!

โอสถจุติฟื้นโกลาหลนั้นมันเหมือนดั่งเครื่องกลขนาดยักษ์ยกจับพิภพโกลาหลของเย่หยวนเข้ามาต่อผสานกันอย่างไม่หยุดยั้ง

ไม่มีใครจะเข้าใจได้ว่าในเวลาหลายสิบปีมานี้เย่หยวนได้ผ่านอะไรมาบ้าง

สำหรับนักยุทธทั้งหลายที่ต่อสู้กันจนฟ้าดินถล่มทลายนั้นความขัดแย้งหรือความรู้ใดๆ ของสามัญชนธรรมดาทั่วไปย่อมไร้ค่าที่จะคิดสนใจ

ไม่มีใครคิดสนใจเรื่องสุดแสนธรรมดา เรื่องสุดแสนจะพื้นฐาน พวกเขาทั้งหลายนั้นคิดว่าของพวกนั้นมันก็แค่ความรู้ของขยะไร้ค่า

แต่เย่หยวนไม่ได้คิดเช่นนั้น!

คนเราย่อมจะไม่มีวันก้าวถึงเป้าหมายที่สูงส่งได้ด้วยบันไดที่อ่อนแอ

ไม่ว่าจะเป็นวรยุทธที่ล้ำฟ้า ไม่ว่าจะเป็นพลังที่เหนือแผ่นดินปานใดมันก็ย่อมจะต้องเกิดขึ้นมาจากการก่อสร้างรากฐานที่มั่นคง

เขานั้นเติบโตขึ้นมาเช่นนี้และรู้ดีว่ามันคือเส้นทางที่ถูกต้อง

หลายสิบปีมานี้เย่หยวนได้อ่านหนังสือตำราความรู้มากมายจนได้รับความรู้ที่ยอดคนทั้งหลายคิดเสียว่ามันเป็นแค่ขยะไร้ค่า

แม้ว่าเขานั้นจะเสียความทรงจำไม่อาจจดจำเรื่องราววิชาโอสถใดๆ ได้แม้แต่น้อย

ไม่ว่าจะเป็นความรู้ของมหานักบวชศักดิ์สิทธิ์บรรพกาลหรือสิ่งที่เขาได้สืบทอดมาจากจอมเทพนิรันดร์ เขานั้นลืมเลือนมันจนสิ้น!

สิ่งเดียวที่เขายังมีคือความกระหายรู้ที่ฝังในจิตวิญญาณ!

พรสวรรค์ด้านการโอสถ สัญชาตญาณแห่งการโอสถ ความสามารถด้านการโอสถที่เขาฝึกฝนมาอย่างหนักแน่นจนเข้ากระดูก

ทีละเล็ก ทีละน้อย ความรู้ที่เขามีได้ผสมผสานขึ้นมาจนถึงระดับที่น่ากลัว

จนถึงวันที่หลินฉางชิงและลู่เอ๋อมาถึง เขาได้ทำให้เย่หยวนต้องดึงขีดจำกัดของตนออกมาสร้างเอาความรู้ทั้งหลายมาเปลี่ยนเป็นความเข้าใจและความสามารถจนก้าวขึ้นอาณาจักรบรรพกาลขั้นกลาง

ในเวลานี้มันไม่มีใครทราบได้ว่าตัวเย่หยวนนั้นมีความรู้ด้านการโอสถสูงล้ำถึงปานใด แม้แต่ตัวเย่หยวนเองก็ไม่อาจวัดมันได้

แต่เขารู้ดีว่าตัวเองนั้นเก่งกาจขึ้นมาก!

มากจนน่าเหลือเชื่อ!

‘โลกใบน้อยพังทลายแล้วมันทำไม?’

‘ไม่มีปราณเทวะแล้วมีปัญหาหรือ?’

‘ข้าจะหลอมโอสถมาซ่อมแซมพวกมันเอง!’

โอสถจุติฟื้นโกลาหลนี้มันคือผลงานชิ้นใหญ่ที่เขาใช้ความรู้ที่มีทั้งหมดในเวลานี้สร้างขึ้น!

คลื่นพลังปั่นป่วนคลั่งนั้นหมุนวนต่อไปนานถึงสามวันสามคืน

เย่หยวนนั้นเป็นดั่งยักษ์ใหญ่ที่กลืนกินแผ่นดิน พลังงานจากฟ้าดินใดๆ นั้นถูกเขากินกลืนลงไปสิ้น

สามวันต่อมาเย่หยวนก็ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นพร้อมแสงสว่างจ้า!

โอสถเต๋าเทียมของเขานี้นอกจากมันจะทำการฟื้นฟูพิภพโกลาหลจนเหมือนใหม่แล้วมันยังทำให้ตัวเขาพัฒนาพลังบ่มเพาะขึ้นไปอีกระดับ

ในเวลานี้เขาได้ก้าวขึ้นมาสู่อาณาจักรพิภพโกลาหลขั้นกลาง!

ในเวลานี้เหล่าเทพสวรรค์ดันหยู่ทั้งหลายนั้นย่อมได้แต่ต้องนั่งดูด้วยจิตใจที่ไม่อาจสงบได้

พวกเขาทั้งหลายย่อมจะอยากเข้าไปขัดการฟื้นตัวของเย่หยวน ไม่คิดอยากให้เย่หยวนได้พลังกลับคืนมาใดๆ

แต่ด้วยมหานักบวชเคลื่อนดารา ยอดฝีมือระดับนี้นั่งดูอยู่ไม่ห่างมีหรือที่พวกเขาจะกล้าลงมือทำเรื่องใด?

และแน่นอนว่าสิ่งที่ยิ่งทำให้คนทั้งหลายตกตะลึงก็คือ เย่หยวนนั้นฟื้นฟูกลับมาได้จริง!

นักยุทธที่โลกใบน้อยพังทลายกลับรักษาตัวเองขึ้นมาจนหายสนิท!

เรื่องเช่นนี้มันเป็นไปได้ด้วยหรือ?

แต่มันกลับมาเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกเขา!

“นี่มัน… มันเป็นโอสถวิเศษใด สามารถคืนชีวิตให้แก่โลกใบน้อยที่แตกสลายได้เช่นนี้! บ้าไปแล้ว! ทำไมข้าจึงไม่เคยจะได้ยินถึงมันมาก่อน?!”

“น่ากลัว! ความรู้ด้านโอสถของเจ้าหมอนี่มันคงเป็นอันดับหนึ่งในหมู่จอมเทพโอสถเจ็ดดาวทั้งหลายแล้ว!”

“เจ้าเด็กคนนี้มันคือสัตว์ประหลาดอย่างแท้จริง!”

…

เหล่าเทพสวรรค์แห่งพันธมิตรแดนใต้นั้นต่างยืนตัวแข็งทื่อ

เพราะจนถึงวินาทีนี้พวกเขาก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าเย่หยวนจะฟื้นฟูร่างกายกลับมาได้

เขาความเป็นจริงมันช่างโหดร้าย!

เมื่อได้เห็นเย่หยวนกลับมาสมบูรณ์พร้อมเช่นนั้นทางคนเมืองอินทรีสวรรค์ต่างก็ต้องร้องสรรเสริญขึ้นมาอีกครา

นี่คือนายของพวกเขา นี่คือพระเจ้าของพวกเขา!

เย่หยวนหันไปมองเทพสวรรค์ดันหยู่ด้วยรอยยิ้มเย้ย “ดันหยู่ เจ้าว่าใครเป็นขยะนะ?”

……………………….