Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2257 พวกเจ้าทั้งหลายเข้าใจผิด!

“มันเกิดอะไรขึ้นกัน? เจ้าเด็กคนนี้มันแทบไม่อาจเอาตัวรอดได้แท้ๆ เหตุใดจู่ๆ มันกลับปล่อยพลังระดับนั้นออกมาได้!”

“ที่แท้เจ้าเด็กคนนี้มันกลับซ่อนฝีมือไว้!”

“พระเจ้าช่วย! ที่แท้วิชาเต๋าค่ายกลของมันนี้กลับต้านทานได้แม้แต่เหล่าเจ้าฟ้าดินทั้งหลาย? เจ้าเด็กคนนี้มันเป็นสัตว์ประหลาดโดยแท้!”

…

ด้วยการโจมตีเดียวนี้คนยทั้งหลายบนเขาต่างต้องตกตะลึง!

ปราณเทวะที่เย่หยวนยิงออกมาในวินาทีนั้นมันได้ครอบคลุมฟ้าดินจนสิ้น

เมื่อซุ่ยหยวนและกู้หวนเห็นเช่นนั้นพวกเขาต่างล้วนอ้าปากค้างด้วยหน้าซีดขาว

เพราะค่ายกลในระยะนี้มันพอที่จะสังหารพวกเขาลงได้!

เย่หยวนนั้นลงมือโดยคิดหมายทำลายชีวิตของพวกเขาลงอย่างชัดเจน

“สหายเทียนหยาน ช่วยด้วย!” ซุ่ยหยวนร้องลั่น

ลำแสงมากมายปิดฟ้าดินนี้มันทำให้จักรพรรดิเทพสวรรค์เทียนหยานตื่นตะลึงจนหน้าถอดสี

จิตใจของจักรพรรดิเทพสวรรค์เทียนหยานนั้นสั่นสะท้าน เขานั้นพอจะเห็นถึงวิชาเต๋าค่ายกลของเย่หยวนมาก่อนและย่อมรู้ว่าก่อนหน้าเย่หยวนทำเช่นนี้ไม่ได้แน่!

เว้นเสียแต่ว่า… เย่หยวนนั้นจะยังคงศึกษาค่ายกลมาตลอดทางที่ขึ้นเขาแปดโมฆะ!

ความตื่นตะลึงนี้มันเหนือล้ำจนไม่อาจห้าม!

คนเราจะมากความสามารถได้ขนาดนั้น?

เขาคนนี้กลับยังมีปัญญาจะไปศึกษาค่ายกลระหว่างที่ถูกโจมตีอย่างหนักหน่วงนั้นหรือ?

ที่สำคัญไปกว่านั้นมันยังมิใช่การพัฒนาทีละน้อยแต่เป็นการพัฒนาแบบก้าวกระโดด!

ก้าวที่ยิ่งใหญ่เสียด้วย!

หากก่อนหน้านี้เย่หยวนยังอยู่ในระดับเต๋าครึ่งก้าว เวลานี้เขาคงขึ้นถึงระดับเต๋าอย่างสมบูรณ์แบบไปแล้ว!

แต่จะอย่างไรตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์เทียนหยานเองก็เป็นถึงเจ้าฟ้าดินคนหนึ่ง แม้จะตื่นตะลึงแต่เขาก็ไม่ได้ตระหนก!

จักรพรรดิเทพสวรรค์เทียนหยานยกนิ้วขึ้นมาดีดติดต่อกันหลายครั้งยิงคลื่นพลังปราณเทวะหลายสายออกมาทำลายการโจมตีของเย่หยวนสิ้น

“เก่งมาก! ช่างเจ้าเล่ห์เสียจริง ต่อให้จะเป็นจักรพรรดิผู้นี้ก็ยังเกือบพลาดท่า! ทว่า… คิดอยากพลิกสถานการณ์ด้วยเรื่องแค่นี้? ฝันไปเถอะ!” จักรพรรดิเทพสวรรค์เทียนหยานนั้นหัวเราะเย้ยออกมา

เขานั้นรู้จักค่ายกลปิดกั้นในระยะสองพันเมตรนี้อย่างดีเหมือนสวนหลังบ้านตนเอง มีหรือที่จะมาแพ้เด็กน้อยที่เพิ่งมาถึงได้?

กับดักทั้งหลายใต้ระยะสองพันเมตรนี้มันเหมือนดั่งของเด็กเล่นในสายตาเขา

เปรี้ยะ!

ในเวลานั้นเองมันกลับเกิดสายฟ้าสว่างเจ้าพุ่งทะลวงขึ้น

แสงสีขาวสว่างจ้านั้นพุ่งผ่านท้องฟ้าจนแทบแยกมันออกเป็นสอง

คลื่นพลังที่รุนแรงพร้อมด้วยเสียงดังสนั่นนั้นทำให้จิตใจของทุกผู้คนสั่นสะท้านขึ้นพร้อมๆ กัน

เหล่าจอมเทพค่ายกลแปดดาวทั้งหลายที่ตื่นตะลึงนั้นแทบจะเสียหลักก้าวไปผิดตำแหน่ง เกือบถูกพลังของค่ายกลปิดกั้นนั้นกลืนกิน

ภาพตรงหน้านี้มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันไม่มีลางบอก ไม่มีใครรับมือมันได้ทันทั้งสิ้น

ตูม!

คลื่นแสงสายฟ้านั้นพุ่งเข้าใส่พวกเทียนหยานทั้งสามคนด้วยความเร็วอย่างเหนือล้ำ

“อั้ก!”

คนทั้งสามร้องขึ้นแทบพร้อมๆ กันราวกับถูกฟ้าผ่าลงกลางหัวลอยลิ่วไปในระยะหนึ่ง

เมื่อถูกการโจมตีนี้เข้า คลื่นพลังจากร่างของเหล่าเจ้าฟ้าดินทั้งสามก็อ่อนลงไปอย่างมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวผีจักรพรรดิเทพสวรรค์กู้หวนที่แทบสิ้นใจลงด้วยการโจมตีนี้

แม้ว่าสุดท้ายเขาจะยังลุกขึ้นมาได้ด้วยพลังชีวิตที่เหนือล้นของตัวเองแต่ร่างกายของเขามันก็จางลงไปถนัดตา

ตัวกู้หวนนั้นเดิมทีก็เป็นผีจักรพรรดิเทพสวรรค์ที่มีกายวิญญาณแพ้ต่อแสง

หากมันแค่แสงแดดทั่วไปก็ยังพอว่า แต่มีหรือที่พลังของค่ายกลระดับเจ้าฟ้าดินมันจะธรรมดา?

ทางฝั่งอีกสองคนนั้นมีสภาพดูดีกว่ากู้หวนไปไม่น้อยแต่ก็ยังบาดเจ็บหนัก

เพียงแค่ว่าภาพตรงหน้านี้สิ่งที่น่าตกตะลึงที่สุดก็ยังคงเป็นต้นกำเนิดเจ้าลำแสงสายฟ้านี้

เพราะมันคือพลังปิดกั้นที่ถูกกระตุ้น!

จักรพรรดิเทพสวรรค์เทียนหยานนั้นเป็นถึงปรมาจารย์ด้านค่ายกล แต่กลับแพ้ลงในวิชาหลักของตนต่อเด็กน้อยเทพสวรรค์คนหนึ่ง!

การพลิกกลับนี้มันเหนือล้ำจนทำให้คนทั้งหลายลืมที่จะคิดไปชั่วขณะ

วินาทีก่อนหน้านี้เย่หยวนยังถูกโจมตีจนแทบไม่มีโอกาสหายใจ

แต่ในวินาทีต่อมาอีกฝ่ายกลับแทบตายลงด้วยพลังของค่ายกลเจ้าฟ้าดินที่เขาควบคุม!

ทั้งเขาแปดโมฆะนั้นปกคลุมไปด้วยความเงียบงันอย่างไม่อาจห้าม

เจียงซือนั้นมองดูภาพตรงหน้าอย่างไม่อาจหุบปากที่อ้าค้างลงได้ เวลานี้สายตาที่เขาใช้มองเย่หยวนนั้นมันเหมือนกับได้เห็นผี เหมือนเพิ่งจะได้รู้จักคนผู้นี้เป็นครั้งแรก

“ท-เทียนหยานแพ้?” เขานั้นยังไม่อยากจะเชื่อ

“นี่ตาข้าฝาดไปหรือ? จักรพรรดิเทพสวรรค์เทียนหยานนั้นเป็นตัวตนระดับตำนานของเขาแปดโมฆะนี้ เขา… เขาคนนั้นกลับแพ้?”

“เจ้าเด็กคนนี้มันเป็นใครมาจากไหนกันแน่? เต๋าค่ายกลของมันนี้กลับเหนือล้ำจนถึงระดับที่น่ากลัวได้ปานนี้?”

“เด็กน้อยเทพสวรรค์คนหนึ่งกลับสามารถทำร้ายเจ้าฟ้าดินลงได้! เรื่องนี้… มันคงได้กลายเป็นตำนานบทใหม่ของเขาแปดโมฆะแน่!”

…

เหล่าจอมเทพค่ายกลแปดดาวทั้งหลายต่างมองดูเย่หยวนด้วยความตกตะลึงสูดหายใจเข้าลึก

เย่หยวนมองดูที่เทียนหยานก่อนจะยิ้มเย้ย “รู้จักระยะสามพันกิโลเมตรเหมือนสวนหลังบ้าน? หึๆ ข้าว่าไม่มั้ง?”

จักรพรรดิเทพสวรรค์เทียนหยานนั้นศึกษาเต๋าค่ายกลในระยะสามพันกิโลเมตรนี้จึงทำให้รู้จักทุกค่ายกลในระยะนี้อย่างดี

ก่อนหน้านี้เขายังกล้ามีหน้ามาบอกว่าก่อนถึงระยะสามพันกิโลเมตรนี้เขารู้จักมันดีเหมือนสวนหลังบ้าน

พริบตาเดียว ใบหน้าของเขากลับถูกตบด้วยลำแสงนั้นเสีย

เมื่อถูกการโจมตีนี้เข้าไปตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์เทียนหยานก็ต้องเสียพลังที่มีไปมากกว่าครึ่ง

แต่ทว่าจะอย่างไรเจ้าฟ้าดินก็ยังเหนือล้ำ พลังค่ายกลปิดกั้นที่เย่หยวนยิงออกมานั้นกลับยังไม่สามารถสังหารพวกเขาลงได้ในคราเดียว

เทียนหยานนั้นอ่อนแอลงอย่างมาก เขานั้นมีแต่ความมึนงงท่วมใจ “นี่มัน… เป็นไปได้อย่างไร? ข้าคลายพวกมันออกหมดแล้วแท้ๆ!”

เย่หยวนจึงหัวเราะขึ้น “เจ้าคิดว่าเจ้ารู้จักทุกค่ายกลในที่นี้แต่แท้จริงแล้ว… เจ้าไม่ได้เข้าใจมันแม้แต่น้อย! ค่ายกลปิดกั้นของเขาแปดโมฆะนี้มันเหนือล้ำกว่าที่เจ้าคาดไปนัก!”

จักรพรรดิเทพสวรรค์เทียนหยานหรี่ตาลงมองอย่างมึนงง

“พวกเจ้าทั้งหลายคนคิดว่าค่ายกลปิดกั้นของเขาแปดโมฆะนี้มันเชื่อมกันเป็นค่ายกลเชื่อมต่อ หากเจ้าศึกษาทุกค่ายกลที่เชื่อมต่อกันได้แล้วพวกเจ้าก็คงทำลายผ่านพลังปิดกั้นทั้งหลายมาได้จึงค่อยๆ ไต่ขึ้นเขาแปดโมฆะกันมา” เย่หยวนร้องบอก

จอมเทพค่ายกลแปดดาวหลายต่อหลายคนพยักหน้ารับเพราะมันคือความเป็นจริงที่เกิดขึ้น

“แต่พวกเจ้าทั้งหลายเข้าใจผิด! มหาค่ายกลในเขาแปดโมฆะนี้มันเป็นมหาค่ายกลที่มีชีวิต! ในพื้นที่เดียวกันนั้นไม่ได้มีแค่พลังปิดกั้นหนึ่งจุด พวกมันไม่ได้อยู่คงที่ไร้การเปลี่ยนแปลง! เมื่อใดก็ตามที่เจ้าคลี่คลายพลังปิดกั้นหนึ่งลง เจ้าก็จะยังอยู่ในระยะของพลังปิดกั้นอีกชุด! การเชื่อมต่อที่หลากหลายจะสร้างพลังปิดกั้นที่แตกต่างไป! เพราะฉะนั้นต่อให้เจ้าจะคิดว่าตนเองคลี่คลายพลังของค่ายกลย่อยลงแล้วแต่แท้จริงมันเพียงแค่เพราะว่าเจ้าอยู่ในระยะซ้อนทับของหลายค่ายกล! ระยะซ้อนทับทั้งหลายนั้นมันคือตาค่ายกลที่แท้จริงพวกเจ้าจึงสามารถจะผ่านค่ายกลมันขึ้นมาได้เท่านั้น! แต่หากศึกษาค่ายกลไปเช่นนั้นมันย่อมไม่มีทางใดที่พวกเจ้าจะขึ้นไปถึงยอดเขาได้!”

คำพูดของเย่หยวนนั้นมันเหมือนระเบิดที่ลงกลางหัวของคนทั้งหลาย

เหล่ายอดฝีมือที่ขึ้นมาถึงระยะสองพันแปดร้อยกิโลเมตรได้ต่างล้วนมีเต๋าค่ายกลที่สูงล้ำกันสิ้น

คำพูดของเย่หยวนนี้มันฟังดูมีเหตุผลหรือไม่พวกเขาล้วนเข้าใจทันที!

หากมหาค่ายกลเขาแปดโมฆะนี้มันถูกสร้างโดยค่ายกลทับซ้อนมากมายแล้ว การเอาค่ายกลย่อยทั้งหลายมาซ้อนทับกันนั้นมันจึงจะเกิดเป็นพลังปิดกั้น

และสิ่งที่พวกเขาทั้งหลายกำลังศึกษากันอยู่มันก็เป็นเพียงแค่ส่วนยอดบนของพลังปิดกั้นทั้งหลายเท่านั้น

แต่แท้จริงแล้วพลังปิดกั้นทั้งหลายมันล้วนเกิดมาจากจุดซ้อนทับของค่ายกลย่อยปิดกั้นทั้งหลาย!

สิ่งที่พวกเขากำลังศึกษาอยู่นี้มันคือยอดของภูเขาน้ำแข็งอย่างแท้จริง!

“ผิด! พวกเราผิดไปหมด!”

“อ่า! ที่แท้มันเป็นเช่นนั้น! มันเป็นเช่นนั้นหรอกหรือ! การศึกษาค่ายกลนี้มาหลายต่อหลายปีของข้ามันคงสูญเปล่าแล้ว!”

“ข้าเข้าใจแล้ว! ข้าคิดว่าเต๋าค่ายกลของตนเองมันใกล้ระดับเต๋าเต็มที เป็นเวลานี้ที่ข้าได้รู้ว่าตนเองนั้นไม่ได้รู้เรื่องราวใดเลย! จักรพรรดิผู้นี้จะลงไปยังตีนเขาและเริ่มศึกษาทุกสิ่งทุกอย่างของเต๋าค่ายกลขึ้นมาใหม่แต่ต้น!”

…

จอมเทพค่ายกลแปดดาวทั้งหลายต่างหันหน้าเดินกลับลงเขาไปตามๆ กัน

คำพูดของเย่หยวนนี้มันเปี่ยมล้นไปด้วยความรู้ทำให้พวกเขาได้เข้าใจจุดที่สำคัญที่สุดในคราเดียว

เป็นเวลานี้เองที่พวกเขาทั้งหลายได้เข้าใจว่าตนเองนั้นไม่ได้เข้าใจอะไรเลยแม้แต่น้อย!

ในเวลาเดียวกันนี้มันก็ยังมีหลายคนที่ยืนนิ่งไม่อาจขยับตัว

เพราะสิ่งที่พวกเขาเสียเวลาไปนับปีๆ กลับถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย แน่นอนว่าความเจ็บช้ำมันย่อมเปี่ยมล้นใจ

จักรพรรดิเทพสวรรค์เทียนหยานเองก็ได้แต่ยืนนิ่งด้วยสีหน้าไร้ชีวิต

ศักดิ์ศรีที่ก่อตัวมาหลายต่อหลายปีของเขามันกลับถูกทลายลงในพริบตา!

………..