Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2437 ความยิ่งใหญ่ของนักบุญฟ้าคราม

“ท่านคิดจะท้าให้ข้ารับดาบจากท่าน? ฮ่าๆๆ ท่านนักบุญฟ้าครามนั้นทำเอาหลินฮวนนี้ต้องยอมรับเลย! เอาเป็นว่า… ไม่ต้องดาบเดียว สักสิบดาบเป็นอย่างไรเล่า?”

หลังจากหลินฮวนได้ยินคำของเย่หยวนเขาย่อมจะต้องหัวเราะลั่นขึ้นมา

ศักดิ์ศรีของมดปลวกนี้มันช่างน่าขำ!

นักบุญฟ้าครามนั้นถูกคนนับพันๆ ยกย่องแต่แล้วมันทำไม?

สุดท้ายแล้วเย่หยวนนั้นก็เป็นแค่เด็กหนุ่มที่ยังไม่มีแรงกำลัง

ต่อหน้ายอดฝีมือที่แท้จริงอย่างเขานั้น ศักดิ์ศรีใดๆ มันย่อมจะไร้ค่า

ต่อให้เจ้าจะสร้างยุคสมัยแห่งความรุ่งเรืองแล้วมันจะทำไม?

เวลามันเปลี่ยนไปแล้ว!

แต่เย่หยวนนั้นกลับตอบกลับมา “ไม่ต้องหรอก ดาบเดียวก็พอแล้ว! หากเจ้าพ่ายก็ไสหัวไปจากหน้านักบุญผู้นี้ หมาดีๆ มันเชื่อฟังคำสั่งคน”

หลินฮวนหรี่ตาลงตอบด้วยรอยยิ้ม “หากข้าแพ้ข้าย่อมจะไปแน่!”

เย่หยวนพยักหน้ารับ “อืมๆ เป็นหมาที่ดี!”

“ฮึ…”

คนทั้งหลายแทบหลุดหัวเราะออกมาเมื่อได้ยิน

หลินฮวนยิ้มตอบกลับไป “อย่าเพิ่งแน่ใจไป! ค่อยมาพูดกล่าวหลังทำร้ายข้าได้ก่อนเถอะ!”

เย่หยวนตอบกลับไป “อืม เช่นนั้นเจ้าก็รับมันให้ดี อย่าได้มาอ้างว่าไม่ทันตั้งตัวแล้วกัน”

พูดไปเย่หยวนก็ชักเอาธนูสาบานสังหารเทพออกมา

พลังของเครื่องรางเต๋าถูกหยิบมาใช้อีกครั้ง!

แต่ว่าในครั้งนี้คลื่นพลังที่ธนูสาบานสังหารเทพปล่อยออกมามันกลับไม่อาจเทียบเคียงกับครั้งก่อนๆ ได้

คลื่นพลังของมันนี้ทำให้คนทั้งหลายขนลุกทั่วกาย

ในเวลานี้เย่หยวนเริ่มได้สร้างชีวิตขึ้นในโลกของตนเองและเข้าสู่อาณาจักรการกำเนิด กำลังของเขานั้นย่อมจะเหนือล้ำกว่าเจ้าฟ้าดินหนึ่งทลายทั่วไปนัก

มาถึงระดับของเย่หยวนนี้ ความเข้าใจต่อเต๋าสวรรค์มันย่อมจะมากล้ำจนไม่อาจบรรยาย

อาณาจักรบ่มเพาะของเขาและกำลังฝีมือของเขานั้นมันมากพอที่จะดึงพลังที่แท้ของเครื่องราวเต๋าออกมาแล้ว

เวลานี้มันมีแสงอ่อนๆ สาดส่องออกมาจากธนูสาบานสังหารเทพ

พลังของมันนั้นเหมือนราวกับสวรรค์ลงมาจุติตรงหน้า

ในโถงกำเนิดตรัสรู้นั้นเหล่าเต๋าบรรพกาลทั้งหลายต่างผงะไปตามๆ กัน

“นั่นมันคือธนูสาบานสังหารเทพของเทพธนู! ไม่นึกเลยว่าของเช่นนั้นมันกลับจะตกอยู่ในมือเย่หยวนได้!” เต๋าบรรพกาลน้ำกล่าวขึ้น

“ก่อนนั้นเทพธนูเคยใช้ศรยิงทะลุฟ้าทำเทียนเหอบาดเจ็บสาหัสก่อนจะผนึกมันลง ดูท่าพลังของเย่หยวนในตอนนี้เขาคงสามารถดึงพลังที่แท้ของธนูสาบานสังหารเทพออกมาใช้ได้แล้ว! พวกเจ้าสัมผัสได้หรือไม่? แม้ว่าอาณาจักรบ่มเพาะของเย่หยวนนั้นจะเพิ่งบรรลุเจ้าฟ้าดินมาแต่ความหนาแน่นของปราณนั้นมันกลับไม่ด้อยกว่าเจ้าฟ้าดินสองทลาย! ข้าไม่รู้เลยจริงๆ ว่ามันเป็นวรยุทธบ่มเพาะเช่นใดจึงทำให้เกิดพลังระดับนี้ขึ้นมาได้!” เต๋าบรรพกาลชีวิตกล่าว

เหล่าเต๋าบรรพกาลทั้งหลายจึงได้หันไปมองตามและพบว่ามันเป็นอย่างที่เต๋าบรรพกาลชีวิตว่า ปราณของเย่หยวนนั้นมันหนาแน่นและหนักหน่วงกว่าปกติไปมาก

ต่อให้จะเป็นหลินฮวนนั้นเองก็ยังไม่อาจเทียบเคียงเย่หยวนได้

แม้ว่าคลื่นพลังของเขาจะรุนแรงแต่ในเรื่องความหนาแน่นของปราณเทวะแล้วเขาย่อมจะไม่อาจจะเทียบใดๆ กับเย่หยวนได้

มันเหมือนกองทรายกับกำแพงปราสาท!

มันมีความแตกต่างอย่างมากมายในปราณเทวะของคนทั้งสอง!

ปราณเทวะเช่นนี้กอปรกับพลังแนวคิดแห่งมิติเวลามันย่อมจะมากพอให้เย่หยวนเอาชนะเจ้าฟ้าดินสามทลายอย่างหลินหลางได้

“ดาบจงมา!”

เย่หยวนกล่าวเรียกขึ้นภายใต้พลังของมิตินั้นมันจึงได้ปรากฏดาบแสงขึ้นในมือของเย่หยวน

อากาศเย็นเยือกแผ่ไปทั่ว!

ตั้งแต่บรรลุขึ้นอาณาจักรการกำเนิดพลังของดาบแห่งมิติเวลามันก็ไม่อาจจะเอาไปเทียบกับตอนอาณาจักรมหาพิภพได้

เครื่องรางเต๋าที่ใช้พลังเต็มทีผสานเข้ากับดาบแห่งมิติเวลามันย่อมจะเป็นไม้ตายที่รุนแรงที่สุดของเย่หยวนแล้ว!

คนทั้งหลายนั้นต่างสั่นสะท้านไปในทันทีที่ได้เห็นคลื่นพลังของเย่หยวนนี้

ไม่มีใครคิดคาดว่าเย่หยวนที่เพิ่งบรรลุอาณาจักรเจ้าฟ้าดินกลับจะแข็งแกร่งปานนี้

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินฮวนนั้นมันค่อยๆ จางหายไป

สิ่งที่เข้ามาแทนที่ความจริงจัง

แน่นอนว่าดาบนี้ของเย่หยวนย่อมจะไม่อาจสังหารเขาลงได้

แต่หากพลาดไปเพียงนิดแล้ว ตัวเขาก็คงต้องบาดเจ็บเป็นแน่!

ในเวลานี้หลินฮวนได้แต่รู้สึกพลาดที่ตัวเองตัดสินใจอย่างไม่รอบคอบ

เพียงแค่ว่าใครจะไปคาดคิดว่าเด็กหนุ่มที่เพิ่งบรรลุอาณาจักรเจ้าฟ้าดินกลับจะมีพลังที่เหนือล้ำฟ้าดินปานนี้?

เย่หยวนดึงง้างธนูขึ้นก่อนจะติดดาบลงไป “เจ้าดูกลัวๆ นะ? ตบหน้าตัวเองสองคราและยอมรับผิดเสีย ข้าจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นให้ก็ได้”

หลินฮวนตอบกลับมาด้วยใบหน้าเหยเก “บ้าบอ! ข้าจะไปกลัวอะไร? มาสิ!”

พูดจบตัวหลินฮวนก็ปล่อยคลื่นพลังรุนแรงออกมาจากร่างกาย

แนวคิดธาตุไม้นั้นมันพุ่งทะยานออกมาอย่างบ้าคลั่ง

คลื่นพลังชีวิตที่หนักแน่นผสานเข้ากับพลังโลกเข้าครอบตัวหลินฮวนไว้

เขาร้องตอบ “มาเลย!”

คนทั้งหลายได้แต่ต้องมองดูภาพนี้อย่างไม่อยากเชื่อ ไม่มีใครคาดคิดว่าเย่หยวนนั้นกลับจะดึงให้หลินฮวนต้องเอาจริงได้!

เจ้าฟ้าดินห้าทลายนั้นพลังปล่อยพลังป้องกันออกมาเต็มที่ มันต้องเป็นการป้องกันที่หนาแน่นปานใด?

ในเวลานี้มันเหมือนได้มีเขาใหญ่ลงมาปิดด้านหน้าหลินฮวนไว้

ใครคิดอยากทำลายเขาใหญ่นี้ลงและทำร้ายร่างของหลินฮวน มันย่อมเป็นได้แค่เรื่องตลก

เย่หยวนหัวเราะขึ้น “ดูท่าเจ้าจะพร้อมแล้ว เช่นนั้นข้าบุกล่ะ!”

พูดจบแล้วเย่หยวนก็ย่างเท้าถอยพร้อมดึงธนูจนงอ

คลื่นพลังจากตัวเย่หยวนนั้นมันมีแต่จะยิ่งพุ่งทะยานมากขึ้นเรื่อยๆ!

การง้างธนูนั้นมันคือการสะสมพลังแต่เดิม

เมื่อมันถูกดึงจนตึงแล้ว มันย่อมจะหมายถึงพลังที่มากที่สุดเท่าที่มันจะปล่อยได้

แต่ก่อนๆ มานั้นเย่หยวนไม่เคยจะได้ง้างธนูสาบานสังหารเทพจนเต็มคันเช่นนี้

เกิดพลังปะทุขึ้น!

ต่อให้หลินฮวนจะเตรียมตัวไว้แค่ไหนตัวเขาก็ยังสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังหนักแน่นตรงหน้านี้

แต่เย่หยวนนั้นยังไม่หยุด

จนสุดท้ายสายธนูมันก็ถูกดึงจนโก่งเต็มที่

ง้างสุดคัน!

นี่เป็นครั้งแรกที่เย่หยวนจะได้ใช้พลังเต็มที่ของธนูสาบานสังหารเทพ!

ฟุบ!

เย่หยวนปล่อยนิ้วออกปล่อยให้ดาบแห่งมิติเวลาหายวับไป

มิติตรงหน้านั้นมันถูกฉีกออกเหมือนเป็นแค่กระดาษ

ดาบนี้มันเฉียบคมเกินไป!

ฉัวะ!

คลื่นปะทะเกิดขึ้นในวินาทีเดียวกันนั้น ดาบแห่งมิติเวลาได้เข้าชนกับกำแพงป้องกันของหลินฮวน

หลินฮวนนั้นสั่นสะท้านไปทั้งร่างกาย พร้อมร่นถอยมาอย่างไม่อาจห้าม

หนึ่งก้าว สองก้าว สามก้าว… ร้อยก้าว!

ดาบแห่งมิติเวลานี้มันปักลงในพลังโลกของหลินฮวนจนแทบฉีกพลังโลกที่ผสานแนวคิดธาตุไม้ของเขาลง

“พลังแห่งภูติไม้ จงกำเนิด!”

หลินฮวนนั้นร้องลั่นขึ้นมาก่อนจะปล่อยพลังทำให้เกิดรากไม้มากมายขึ้นจากอากาศเข้ามาปิดรับตรงหน้าของตนไว้

เพียงแค่ว่าต่อหน้าดาบแห่งมิติเวลานี้ต้นไม้ใหญ่ใดๆ มันก็ไม่ต่างจากแผ่นกระดาษ

ต้นไม้ยักษ์นั้นมันงอกขึ้นมาอย่างไม่มีหยุดยั้งพยายามลดทอนพลังของดาบแห่งมิติเวลา

หลินฮวนนั้นยังคงต้องก้าวถอยมาเรื่อยๆ!

จนสุดท้ายเขาก็ถอนไปราวพันก้าวกว่าที่พลังของดาบแห่งมิติเวลามันจะเลือนหายไป

เวลานี้ปากทางเข้าเทือกเขามันเละไม่มีชิ้นดี

คนที่ได้เห็นการต่อสู้นี้ย่อมจะต้องอ้าปากค้างขึ้นมาตามๆ กัน

ไม่มีใครคาดคิดว่าเย่หยวนนั้นกลับทำให้เจ้าฟ้าดินห้าทลายหลินฮวนต้องตกที่นั่งลำบากขนาดนี้ได้

แม้ว่ามันจะเป็นเวลาแค่ไม่กี่วินาทีแต่หลินฮวนก็ได้ใช้พลังป้องกันออกมาอย่างสุดตัว

เย่หยวนนั้นกลับสามารถใช้ดาบเดียวนี้บังคับให้เจ้าฟ้าดินห้าทลายคนหนึ่งถอยกลับไปได้นับพันก้าว

กำลังของเขานี้มันช่างน่ากลัวอย่างยิ่ง!

“นี่… นี่มันคือพลังของนักบุญฟ้าคราม? น-น่ากลัวเกินไปแล้ว!”

“นั่นมันคือดาบแห่งมิติเวลาที่เลื่องลือ! ไร้ดาบชนะมีดาบได้! ช่างเป็นวิชาที่เหนือล้ำจริง!”

“นักบุญฟ้าครามนั่นเพิ่งจะขึ้นอาณาจักรเจ้าฟ้าดินมาได้ หากวันหนึ่งเขาพัฒนาไปจนถึงที่สุดแล้วเราจะยังต้องกลัวเผ่าเทวาใดอีก?”

…

ในเงามืดนั้นมันมีเสียงร้องขึ้นอย่างตื่นตะลึงมากมาย

…………………………