Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2539 เดิมพันอีกครั้ง

เย่หยวนนั้นมองดูที่คนทั้งสองก่อนจะกล่าวขึ้นมา “พี่ชายผู้นี้คงไม่ทำให้เจ้าผิดหวังแล้วใช่หรือไม่?”

พวกจ่าวยูนั้นได้แต่ทำหน้าเหยเกออกมา มีหรือที่จะยังกล้าพูดขัดใดๆ

ตัวองค์ชายรองนั้นยิ่งแล้วใหญ่ ใบหน้าของเขานั้นซีดขาวจนไร้สีเลือดใด ไม่นึกฝันว่าเย่หยวนกลับจะเป็นยอดฝีมือ!

จ่าวยูและเจียงจูทั้งสองคนนั้นเป็นหนึ่งในหัวกะทิของกององครักษ์ กำลังฝีมือของพวกเขานั้นแม้แต่เหล่านักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นปลายทั่วๆ ไปเองก็ยังไม่อาจเทียบ

แต่เย่หยวนนั้นกลับเอาชนะพวกเขาได้ด้วยกระบวนท่าเดียว!

เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจองค์ชายรองใดๆ เวลานี้เขาหันไปมองทางกู่เม่าแทน “เจ้าคิดจะให้ข้าลงมือหรือไม่? หรือว่าเจ้าจะยอมเอามันออกมาเอง?”

มุมปากของกู่เม่านั้นกระตุกขึ้นทันทีด้วยความหวาดกลัว

เขานั้นเองก็เป็นนักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นปลายคนหนึ่งแต่กำลังของเขานั้นย่อมจะไม่อาจเทียบเคียงพวกจ่าวยูได้ มีหรือที่เขาจะไปทำอะไรเย่หยวนได้?

“ข้า… ข้าจะเอาให้แล้ว!”

กู่เม่าหยิบเอาหยกออกมาหลายแผ่นด้วยท่าทางไม่เต็มใจ เพราะสิ่งทั้งหลายนี้มันคือแก่นเต๋าโอสถของเขา!

ให้เย่หยวนไปนั้นมันก็เหมือนการปาดเนื้อตัวเอง

เย่หยวนนั้นค่อยๆ ตรวจดูแผ่นหยกทั้งหลายด้วยรอยยิ้ม “แค่นี้หรือ? หากข้าเดาไม่ผิดนี่มันคงเป็นแค่สูตรโอสถสวรรค์ทั่วๆ ไปมิใช่หรือ? ในฐานะนักหลอมโอสถสวรรค์ที่มีชื่อลือลั่นในเมืองจักรพรรดิ มีหรือที่เจ้าจะมีแค่สิ่งเหล่านี้ติดตัว? ดูท่าเจ้าจะอยากโดนสักทีสองทีแล้ว!”

เย่หยวนนั้นคือใคร?

เขานั้นคือคนที่สร้างเต๋าโอสถขึ้นมาบนมหาพิภพถงเทียน!

แม้ว่าเขานั้นจะไม่รู้จักโอสถสวรรค์มากมายแต่เขาก็รู้ความคิดของนักหลอมโอสถดี

กู่เม่านั้นฉลาดมากเล่ห์เขาจึงหยิบเอาสูตรโอสถที่หาได้ยากออกมาให้

แต่สูตรโอสถทั้งหลายนี้มันก็ดูเป็นสูตรโอสถที่ไม่สำคัญมากมาย

หากคิดจะเอาของพวกนี้มาหลอกตาเย่หยวนมันคงยังเร็วไปหลายพันปี

มุมปากของกู่เม่ากระตุกขึ้นก่อนจะหยิบเอาสูตรโอสถที่เหลือออกมาให้อย่างไม่เต็มใจนัก

หลังจากเย่หยวนตรวจสอบดูแล้วเขาก็พยักหน้ารับ

“สูตรทั้งหลายนี้ตัวเจ้าเองก็ยังหลอมมันไม่ได้ เก็บไว้แล้วมันจะมีค่าใดกันเล่า?” เย่หยวนกล่าวออกมาต่อหน้ากู่เม่า

ใบหน้าของกู่เม่าดำมืดลง แทบจะต้องกระอักเลือดออกมาด้วยความจุก

หนึ่งในสูตรโอสถสวรรค์ที่ได้มานั้นมันมีนามว่าโอสถฟื้นฟูเทพ มันคือโอสถสวรรค์ที่ใช้ในการงอกแขนขากลับออกมาใหม่!

หากกู่เม่าหลอมมันได้จริงถังหยูก็คงไปก้มกราบขอให้เขาหลอมให้สามเวลาหลังอาหารแล้ว

เพราะฉะนั้นดูอย่างไรเขาก็คงไม่อาจจะหลอมมันได้

“ข้าหลอมมันไม่ได้ หรือว่าเจ้าจะหลอมมันได้เล่า? โอสถทั้งหลายนี้มันยากเสียยิ่งกว่ายาก แม้แต่อาจารย์หลินเองก็ยังไม่แน่ว่าจะหลอมมันได้ แค่คนอย่างเจ้านี้ก็จะหลอมมัน?” กู่เม่าร้องขึ้นมา

เย่หยวนไม่คิดสนใจกู่เม่าอีกและหันไปหาทางองค์ชายรอง “องค์ชายรอง ข้ารู้ดีว่าท่านคงไม่คิดปล่อยให้เรื่องมันจบลงไปเช่นนี้แน่ แต่ข้าขอเตือนว่าอย่าได้คิดอะไรให้มันมากจะดีกว่า”

องค์ชายรองยิ้มกลับมาด้วยใบหน้ากลัวๆ “เจ้าคิดข่มขู่องค์ชายผู้นี้? หากเจ้ากล้าจริงก็สังหารข้าลงเสีย! ตราบเท่าที่เจ้าไม่สังหารข้าพอข้ากลับไปถึงวังข้าย่อมจะสั่งการให้คนออกมาจัดการเจ้าและตระกูลถังลงให้สิ้น!”

เมื่อถังจินหัวได้ยินเช่นนั้นสีหน้าของเขาก็ต้องขาวซีดลง

แต่เย่หยวนนั้นกลับยิ้มตอบไป “องค์ชายรอง เรามาเดิมพันกันไหม?”

องค์ชายรองนั้นตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มเหยียดหยาม “ทำไมข้าต้องไปเดิมพันอะไรกับเจ้าด้วย?”

เย่หยวนจึงตอบกลับไป “ไม่เดิมพันก็ได้ ท่านก็แค่ตายลงตรงนี้!”

องค์ชายรองนั้นหัวเราะขึ้นมาเมื่อได้ยิน “ฮ่าๆๆ… มาสิ! มาสังหารข้าลงสิ!”

ครืน!

เสียงของเขายังไม่ทันจางหายเย่หยวนก็ปลดปล่อยคลื่นพลังออกมา

สองขั้วนั้นมันหมุนวนอย่างรุนแรงพุ่งตรงเข้าใส่ร่างขององค์ชายรอง

วินาทีแรกองค์ชายรองนั้นยังไม่เชื่อว่าเย่หยวนจะกล้าสังหารเขาลงจริงๆ

แต่ความเร็วของเจ้ากงล้อนี้มันกลับไม่ลดลงแม้แต่น้อยและยังพุ่งเข้ามาจนแทบถึงใบหน้าของเขา

กลิ่นไอแห่งความตายนั้นมันมาเยือนตัวเขาอย่างรุนแรง!

เขาได้รู้แล้วว่าเย่หยวนไม่ได้ล้อเล่น!

“ข้าจะเดิมพัน!” องค์ชายรองนั้นร้องขึ้นมา

เจ้ากงล้อแห่งดาบแสงนั้นมันจึงได้จางหายไปราวกับว่าไม่เคยมีอยู่

เย่หยวนกล่าวขึ้นมา “ตระกูลถังนั้นคือหมาของเจ้า แต่ราชวงศ์ของเจ้าเองก็เป็นแค่หมาของนิกายสวรรค์หยกแท้มิใช่หรือ? เพราะฉะนั้นจงอย่าได้วางตัวสูงส่งนัก ในโลกนี้มันยังมีคนอีกมากที่ไม่จำเป็นต้องเห็นหัวเจ้า”

องค์ชายรองนั้นสั่นสะท้านเหงื่อท่วมกาย

การได้ไปเยือนประตูนรกเช่นนี้มันทำให้ท่าทางสูงส่งของเขานั้นจางหายไปจนสิ้น

“จ-เจ้าต้องการจะพนันเรื่องใดเล่า?” องค์ชายรองถามขึ้นมา

เย่หยวนจึงตอบกลับไป “ข้าจะปล่อยเจ้ากลับไป แล้วเจ้าก็ไม่ต้องรีบมาจัดการตระกูลถังใดๆ คืนนี้ข้าจะเดินทางไปเยี่ยมเจ้าที่ราชวัง เจ้าจะใช้อะไรวิธีไหนก็ได้หยุดข้าไว้ไม่ให้ข้าเข้าถึงตัวเจ้า! หากข้าไปไม่ถึงตัวเจ้าจริงๆ ตระกูลถังย่อมจะอยู่ในกำมือเจ้าสิ้น แต่หากข้าเข้าไปถึงตัวเจ้าได้จริง เจ้าเองก็ไม่ต้องทำอะไรมากมาย แค่ส่งสมุนไพรสวรรค์ที่ต้องใช้ในการหลอมโอสถฟื้นฟูเทพมาให้ข้าในวันพรุ่งนี้ก็พอ เดิมพันกันง่ายๆ”

องค์ชายรองนั้นหรี่ตาลงก่อนจะกล่าวขึ้นมา “เจ้าจะบอกว่าตราบเท่าที่เจ้าอยากสังหารองค์ชายผู้นี้ เจ้าก็สามารถเข้าไปสังหารข้าได้แม้แต่ในราชวังหรือ?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ฉลาด นั่นแหละที่ข้าจะบอก”

สีหน้าของคนทั้งหลายนั้นเปลี่ยนสีไปทันที

เย่หยวนจะไม่อวดดีเกินไปหน่อยหรือ?

เขานั้นกลับไม่เห็นแม้แต่ราชวงศ์อยู่ในสายตา!

ราชวังนั้นมันคือสถานที่แบบใด?

ที่แห่งนั้นมันคือสถานที่ที่มีการคุ้มกันหนาแน่นที่สุดในอาณาจักรตะวันออกและเปี่ยมล้นไปด้วยยอดฝีมือ

คนฝีมือระดับจ่าวยูหรือเจียงจูมันมีอีกมากมายในราชวังทั้งยังมียอดฝีมือยิ่งกว่านั้นอยู่ด้วย

แม้แต่เหล่านักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยขั้นสุดเองก็มีอยู่ไม่น้อย

และในราชวังนั้นยังมียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่อยู่เสียด้วยซ้ำ!

เย่หยวนกล้าที่จะท้าทายราชวงศ์นั้นมันย่อมจะเป็นได้แค่เรื่องตลก!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวกู่เม่าที่ตอนนี้เขายิ้มเย้ยชะตาของเย่หยวน

เจ้าเด็กคนนี้มันรนหาที่ตายเอง จะโทษใครก็คงไม่ได้แล้ว!

…

คืนนั้น ณ วังพำนักขององค์ชายรอง

เวลานี้มีชายแก่ผมขาวกำลังนั่งอยู่ตรงข้ามองค์ชายรอง

องค์ชายรองกัดฟันแน่นกล่าวขึ้นมา “อาจารย์หยุน ท่านต้องช่วยข้านะ! เจ้าเด็กคนนั้นมันไม่คิดสนใจองค์ชายผู้นี้เลยแม้แต่น้อยทั้งยังไม่คิดเห็นราชวงศ์อยู่ในสายตา! มันนั้นกลับบอกว่าตนเองจะเข้าออกราชวังได้ตามใจอยาก!”

อาจารย์หยุนนั้นคือคนรับใช้ของราชวงศ์นามจริงว่าหลู่หยุน เป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่ขั้นต้น!

เขานั้นคือครูสอนวรยุทธขององค์ชายรองแน่นอนว่าย่อมจะต้องเป็นยอดฝีมือ

หลังจากกลับมาถึงวังตัวองค์ชายรองก็รีบมุ่งหน้าไปหาหลู่หยุนในทันทีเพื่อขอความช่วยเหลือ

เขานั้นก็เคยคิดจะขอให้หลู่หยุนออกไปสังหารเย่หยวนเสียให้จบๆ ไป

แต่เขานั้นไม่กล้า!

เพราะเย่หยวนคนนี้มันแปลกประหลาดจนเกินไป

เขานั้นไม่กล้าจะเอาชีวิตไปเสี่ยง!

หากเย่หยวนนั้นมีความสามารถพอจะลอบเข้ามาในราชวังได้จริงๆ แล้วเช่นนั้นเขาจะยังอยู่อย่างปลอดภัยได้อย่างไร?

เขานั้นมั่นใจมากว่าเย่หยวนนั้นกล้าจะสังหารเขาลง!

ที่สำคัญไปกว่านั้นเย่หยวนยังกล้าจะปล่อยเขากลับมาจริงๆ!

หลังจากคิดอยู่นานในที่สุดองค์ชายรองจึงได้เลือกจะขอความคุ้มครองแทน

ตราบเท่าที่หลู่หยุนเจอเย่หยวนองค์ชายรองย่อมมั่นใจว่าเย่หยวนจะไม่มีทางหลบฝ่ามือของหลู่หยุนไปได้!

หลู่หยุนยิ้มตอบกลับไป “ยูถาง เจ้านี้นับวันยิ่งจะขี้กลัวขี้ขลาดเข้าไปทุกที! เช่นนี้แล้วจะยังไปเอาชนะพี่ชายของเจ้านั้นได้อย่างไรกัน?”

องค์ชายรองนั้นไม่กล้าจะเถียงกลับไปได้แต่ตอบรับ “อาจารย์หยุน เจ้าเด็กคนนี้มันแปลกจริง! ข้าเกรงว่ามันอาจจะมีส่วนเกี่ยวกับการตายของจุนเถียนเสียด้วยซ้ำ!”

หลู่หยุนที่ได้ยินต้องหัวเราะขึ้นมา “เอาล่ะๆ ไม่ต้องมาพูดเรื่องนั้นเลย! ไม่ว่าจุนเถียนนั้นมันจะอ่อนแอเท่าใดมันก็ยังเป็นนักบวชนิกายนอกของนิกายสวรรค์หยกแท้! แม้ว่าเฒ่าคนนี้จะมีพลังบ่มเพาะเหนือกว่ามันแต่ข้าก็ยังไม่แน่ใจว่าจะเอาชนะมันได้เลย มีหรือที่มันจะไปตายลงด้วยน้ำมือของผู้บรรลุสวรรค์คนหนึ่ง? คืนนี้ข้าจะไปเฝ้าดูอยู่ที่ห้องข้างๆ เอง หากมันกล้ามาจริงข้าก็จะทำให้มันไม่ได้กลับไปแน่!”

เมื่อองค์ชายรองได้ยินเช่นนั้นเขาก็ถอนใจยาวด้วยความโล่งอก

“ขอบพระคุณอาจารย์หยุน! มีแต่ท่านนี่แหละที่รักยูถางผู้นี้!” องค์ชายรองยิ้มตอบกลับไป

………………………