Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2572 ดินแดนสวรรค์ห้าแสง

“นักดาบหน้าหยก หลัวหยุนชิง?” เย่หยวนหันมากล่าวพึมพำ

เพราะนี่มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้พบเจอกับผู้บรรลุสวรรค์คนอื่น

คนที่ยืนตรงหน้าเขานี้ไม่ได้คิดปกปิดพลังใดๆ แม้แต่น้อย

คลื่นพลังจากร่างของเขานั้นดูแล้วมันเหนือล้ำระดับของชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่ไปมากจนถึงระดับของชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำได้ง่ายๆ!

ที่สำคัญไปกว่านั้นคนผู้นี้ยังค่อยๆ เดินเข้ามาอย่างเป็นมิตรแต่คลื่นพลังจากร่างกายของเขานั้นมันทำเอาคนทั้งหลายแทบลืมตาไม่ขึ้น

แข็งแกร่ง!

นี่มันคือความรู้สึกแรกที่เย่หยวนรู้สึกได้หลังจากที่ได้เห็นนักดาบหน้าหยกผู้นี้!

เย่หยวนเริ่มแสดงสีหน้ากังวลออกมาอย่างชัดเจนในตอนนี้

เพราะคนผู้นี้แข็งแกร่งจนเกินไป เขาไม่อาจจะรับมือได้อย่างแน่นอน

และดูจากท่าทางของพวกจ้าวคุนทั้งหลายนั้นแล้ว ผู้มาถึงนี้คงไม่ได้เป็นมิตรสักเท่าไหร่!

หลัวหยุนชิงค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ดูเหมือนจะช้าแต่มันก็เร็วไม่นานก็มาหยุดลงตรงหน้าพวกเขาทั้งหลาย

“หนุ่มน้อย มากับข้าเถอะ! ดินแดนสวรรค์ตะวันเที่ยงนั้นมันไม่เหมาะกับเจ้า!” หลัวหยุนชิงหันมากล่าวกับเย่หยวน

เย่หยวนที่ได้ยินต้องผงะไปทันที เพราะเขาก็ไม่นึกฝันว่าที่หลัวหยุนชิงมาดักพวกเขาไว้นี้มันจะเพื่อชักชวนเขาไป

จ้าวคุนนั้นอ้าปากค้างขึ้นมาทันที “นักดาบหน้าหยกหลัวหยุนชิงนั้นกลับมาเป็นผู้นำทางด้วยตัวเองหรือ!”

เย่หยวนนั้นได้แต่หันมามองอย่างสงสัย ไม่รู้ได้ว่าคนทั้งหลายนั้นพูดถึงเรื่องอะไรกัน

แม้ว่าเขาจะมาถึงสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดได้นานหลายปีแล้วแต่เขาก็ไม่ได้ออกไปไหนไกลจากอาณาจักรตะวันออกมากมายนักจึงไม่ได้รู้ถึงเรื่องราวภายนอกใดๆ

อย่างเช่นคำว่าผู้นำทางนี้

เย่หยวนได้แต่ต้องหันไปหาหลัวหยุนชิงพร้อมขมวดคิ้วถาม “ผู้นำทาง?”

หลัวหยุนชิงนั้นตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม “ผู้บรรลุสวรรค์อย่างเรานั้นจะบรรลุขึ้นมาในจุดใดไม่มีใครคาดเดาได้ แต่ว่าในบริเวณของห้ายอดแดนสวรรค์นี้นอกจากดินแดนสวรรค์ห้าแสงเราแล้วดินแดนสวรรค์อื่นๆ นั้นมันไม่ต้อนรับผู้บรรลุสวรรค์เป็นอย่างมาก ในดินแดนทั้งหลายนั้นหากพบเจอพวกเขาก็จะถูกฆ่าสังหารลงทันที! เพราะฉะนั้นทางดินแดนสวรรค์ห้าแสงของเราจึงได้ส่งผู้นำทางมากมายไปแทรกแซงในดินแดนอื่นๆ ทั้งสี่เพื่อที่จะนำทางผู้บรรลุสวรรค์หน้าใหม่กลับไปยังดินแดนสวรรค์ห้าแสง!”

เมื่อเย่หยวนได้ยินเข้าก็กระจ่างขึ้นมาทันที

ดินแดนสวรรค์ห้าแสงนั้นต่อต้านอำนาจของสี่ดินแดนสวรรค์ที่เหลือด้วยกำลังของตัวเอง แน่นอนว่าพวกเขาย่อมจะต้องการกำลังคนอย่างไร้จำกัด

แต่ผู้บรรลุสวรรค์นั้นบรรลุขึ้นมาอย่างกระจัดกระจายในดินแดนสวรรค์ต่างๆ นอกจากคนที่บรรลุขึ้นมาในดินแดนสวรรค์ห้าแสงแล้วมันคงมีผู้บรรลุสวรรค์ที่รอดชีวิตมาได้ไม่กี่คน

เพราะฉะนั้นมันจึงต้องมีผู้นำทาง!

แต่ว่าอย่างไรเสียด้วยสีหน้าของพวกจ้าวคุนนั้น หลัวหยุนชิงผู้นี้เองก็คงมีตำแหน่งสูงล้ำแม้จะเทียบกับเหล่าผู้นำทางทั้งหลายเช่นกัน

เย่หยวนส่ายหัวตอบกลับไป “ขออภัยด้วย แต่ข้านั้นยังไม่มีแผนจะไปยังดินแดนสวรรค์ห้าแสงในตอนนี้!”

จ้าวคุนนั้นต้องเบิกตากว้างขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

นี่มันคือหลัวหยุนชิง!

หลัวหยุนชิงมารับเขาด้วยตัวเองแต่เย่หยวนนั้นกลับไม่คิดตอบรับคำเชิญ!

แต่ทางด้านหลัวหยุนชิงก็ยิ้มตอบกลับมาอย่างใจเย็น “เจ้าไปที่นิกายสวรรค์หยกแท้ไม่ได้หรอก เชื่อข้าเถอะว่าหากเจ้าไปยังนิกายสวรรค์หยกแท้แล้วเจ้าจะต้องตายลงแน่!”

เย่หยวนที่ได้ยินจึงตอบกลับไป “ข้าไม่ขอเชื่อ!”

หลัวหยุนชิงนั้นยิ้มตอบกลับมา “ข้านั้นรู้ว่าเจ้ามีวิชาการโอสถที่เหนือล้ำฟ้าดินแต่ว่าเจ้าไม่ได้รู้เลยว่าเบื้องบนของนิกายสวรรค์หยกแท้นั้นมันมีท่าทีอย่างไรต่อผู้บรรลุสวรรค์!”

เย่หยวนจึงถามขึ้นมา “อ่า? ท่าทีอย่างไรเล่า?”

หลัวหยุนชิงตอบกลับ “ยิ่งเจ้าเก่ง พวกมันก็จะยิ่งระวังเจ้ามากขึ้น! เพราะว่าผู้ก่อตั้งนิกายสวรรค์หยกแท้ เหยียนยูเจินนั้นถูกยอดฝีมือจากดินแดนสวรรค์ห้าแสงเราทำร้ายจนสาหัสและตายลงในที่สุด! พร้อมๆ กันนั้นยอดสมบัติของนิกายสวรรค์หยกแท้อย่างเขาแห่งถงเทียนนั้นก็ได้หายไปด้วยเช่นกัน เพราะฉะนั้นนิกายสวรรค์หยกแท้จึงได้มีท่าทีเป็นปฏิปักษ์กับผู้บรรลุสวรรค์อย่างมาก! เพราะฉะนั้นด้วยความสามารถที่เจ้ามีนี้ หากเจ้าไปยังนิกายสวรรค์หยกแท้แล้วพวกมันคงไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!”

หลังได้ยินเช่นนั้นเย่หยวนก็เริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมาจับใจ

เพราะเขานั้นกลับไม่นึกฝันว่าเหยียนยูเจินนั้นกลับตายลงด้วยน้ำมือของยอดฝีมือจากดินแดนสวรรค์ห้าแสง

หากสิ่งที่หลัวหยุนชิงพูดมานั้นมันคือความจริงแล้วมันก็คงเท่ากับว่าเขากำลังเดินเข้าไปหาปากเสืออย่างไม่ต้องสงสัย

เย่หยวนหันมาถามจ้าวคุน “ที่เขาว่ามานี้มันจริงหรือ?”

จ้าวคุนผงะตอบกลับมา “ข้า… ข้าไม่ทราบได้!”

หลัวหยุนชิงยิ้มกล่าวขึ้นเสริม “เรื่องนี้ศิษย์ทั่วๆ ไปมันคงมีไม่กี่คนที่รู้ คนที่จะรู้ก็คงมีแต่เหล่าผู้อาวุโสที่อยู่มานานปีเท่านั้น แต่นิกายสวรรค์หยกแท้นั้นจะอย่างไรก็ดูถูกเหยียดหยันผู้บรรลุสวรรค์อย่างเราเป็นอย่างมาก เรื่องนี้มันคือความจริงที่เจ้าได้เห็นกับตาแล้ว!”

เย่หยวนสูดหายใจเข้าลึกด้วยความลังเล

หลัวหยุนชิงนั้นกล่าวขึ้นต่อ “หากเจ้าสงสัยว่าสิ่งที่ข้ากล่าวมันเป็นเรื่องจริงหรือไม่วันหน้าเจ้าจะตรวจสอบสักเท่าไหร่มันก็ย่อมได้ แต่ตอนนี้มันไม่คุ้มที่จะเอาชีวิตไปเสี่ยงใช่หรือไม่เล่า? เจ้านั้นฉลาด เจ้าน่าจะเข้าใจดีว่าต้องเลือกอะไร”

เย่หยวนหันมามองหลัวหยุนชิงก่อนจะกล่าวขึ้น “ท่านดูจะเข้าใจข้าดีเหลือเกิน!”

หลัวหยุนชิงจึงยิ้มกว้างขึ้นมา “ข้านั้นซ่อนตัวอยู่ในอาณาจักรตะวันออกราวสิบปีได้แล้ว! หากมิใช่เพราะเจ้าอยากจะไปยังนิกายสวรรค์หยกแท้ขึ้นมาข้าก็คงยังไม่ปรากฏตัวออกมาหรอก หากข้าลงมือให้ตอนนี้แล้วทางนิกายสวรรค์หยกแท้มันก็คงไม่หันดาบไปหาอาณาจักรตะวันออกเช่นกัน”

เย่หยวนที่ได้ยินก็สั่นสะท้านขึ้นมาทั้งใจ กลับกลายเป็นว่ายอดฝีมือผู้นี้ซ่อนตัวมองดูเขาอยู่ในเมืองมาถึงสิบปีแล้ว!

แต่หลัวหยุนชิงนั้นก็ได้ยื่นข้อเสนอที่เป็นประโยชน์กับเขาอย่างมากแล้ว

เขานั้นรู้ดีว่าเย่หยวนให้ค่ากับอาณาจักรตะวันออกไม่น้อยทำให้เขาเลือกที่จะปรากฏตัวขึ้นที่นี้ ที่ชายแดนระหว่างสองดินแดนนี้

ด้วยกำลังของหลัวหยุนชิงนั้นหากคิดอยากจะจับตัวเย่หยวนไปมันก็คงไม่ยากเกินมือ

แต่ยอดฝีมือระดับนี้กลับซ่อนตัวคอยมองดูเขามาถึงสิบปี!

ที่สำคัญไปกว่านั้นเขายังมาพูดชักชวนอย่างไม่ได้บังคับขู่เข็นใดๆ ดูท่าหลัวหยุนชิงคงให้ค่าเย่หยวนอย่างมาก!

เรียกได้ว่าหลัวหยุนชิงนั้นปฏิบัติกับเขาราวกับเป็นคนรุ่นเดียวกัน

หากเห็นเช่นนี้แล้วยังไม่รับอีกตัวเย่หยวนก็คงเสียมารยาทแล้ว

เย่หยวนจึงได้ตอบกลับไป “เอาล่ะ ข้าจะไปกับท่าน!”

หลัวหยุนชิงยิ้มกว้างขึ้นมา “ขอบพระคุณน้องเย่ที่เข้าใจ!”

ตุบ!

เวลาเดียวกันกับที่เย่หยวนตอบตกลงนั้นเอง จ้าวคุนก็คุกเข่าลงกราบ “ท-ท่านหลัว ไว้ชีวิตเราด้วย!”

ดูท่าพวกเขาคงกลัวหลัวหยุนชิงนี้อย่างสุดใจ

หลัวหยุนชิงนั้นไม่พูดกล่าวอะไรแค่ขยับมือส่งปราณดาบมากมายพุ่งทำลายสังหารคนทั้งสี่คนทันที!

เย่หยวนต้องหรี่ตาลงมองอย่างตกตะลึง ด้วยสายตาของเขานี้ ตัวเขากลับไม่อาจมองตามดาบของหลัวหยุนชิงได้!

แข็งแกร่ง!

แข็งแกร่งอย่างแท้จริง!

เมื่อคนทั้งสี่ตายลงสิ้นแล้วหลัวหยุนชิงก็หันกลับมายิ้มให้เย่หยวน “วิชาดาบของข้านี้มันเป็นเอกลักษณ์ ทางนิกายสวรรค์หยกแท้เองมันก็คงไม่มีเรื่องให้ต้องไปโทษทางอาณาจักรตะวันออกแล้ว! ทีนี้เจ้ายังมีเรื่องอะไรจะถามข้าอีกหรือไม่?”

หลัวหยุนชิงนั้นสังหารคนด้วยวิชาเฉพาะของตนเพื่อจะให้คนของนิกายสวรรค์หยกแท้รู้ว่าเขาเป็นคนทำ

เพราะหากทำเช่นนั้นแล้วทางนิกายสวรรค์หยกแท้ก็จะชี้นิ้วมาหาเขา ไม่เอาเรื่องนี้ไปลงกับอาณาจักรตะวันออกอีก

แค่นี้มันก็นับว่าเป็นการช่วยแก้ปัญหาใหญ่ให้เย่หยวนไปอีกเรื่องหนึ่งแล้ว

เย่หยวนนั้นรู้ดีว่าที่หลัวหยุนชิงให้ค่าเขามากถึงขนาดนี้มันเป็นเพราะว่าเขานั้นมีวิชาการโอสถที่เหนือล้ำ

ผู้บรรลุสวรรค์นั้นไม่อาจหลอมโอสถได้ เพราะฉะนั้นในดินแดนสวรรค์หยกแท้นั้นคงแทบจะไม่มีนักหลอมโอสถสวรรค์อยู่เลย

ที่สำคัญไปกว่านั้นคือค่าความเข้ากันได้ที่ต่ำตม แม้จะมีคนฝึกฝนได้จริงมันก็คงไม่อาจจะสร้างโอสถสวรรค์ที่มีคุณภาพเหมือนอย่างของนักหลอมโอสถสวรรค์ท้องถิ่น

เพราะฉะนั้นแม้แต่ยอดฝีมือระดับหลัวหยุนชิงนี้ก็ยังต้องแสดงความสุภาพปฏิบัติกับเย่หยวนเหมือนเป็นคนรุ่นเดียวกัน

เย่หยวนตอบกลับไป “ข้านั้นอยากรู้เรื่องของดินแดนสวรรค์ห้าแสงให้มากกว่านี้!”

หลัวหยุนชิงจึงได้พยักหน้ารับและกล่าวเล่าออกมาอย่างยาวนาน

ที่แท้แล้วห้ายอดแดนสวรรค์นี้มันเป็นแค่ดินแดนหนึ่งในมุมขอบของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด ตั้งอยู่บนทวีปพิรุณใส

บนทวีปพิรุณใสนี้เดิมทีแล้วมันมีแค่สี่ยอดดินแดนสวรรค์ เริ่มแรกนั้นมันยังไม่มีดินแดนสวรรค์ห้าแสงใดๆ

คนท้องถิ่นนั้นจะกดดันไล่ล่าผู้บรรลุสวรรค์กันมาตลอดตั้งแต่บรรพกาล

ผู้บรรลุสวรรค์มากมายนั้นต้องตายลงไปในการไล่ล่านั้น

แต่แน่นอนว่าเหล่าผู้บรรลุสวรรค์ย่อมจะไม่คิดยอมรับความตายกันง่ายๆ

เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงได้รวมกลุ่มจัดตั้งกองกำลังต่อต้านนักยุทธท้องถิ่นขึ้นมา

ผู้บรรลุสวรรค์นั้นมีความเป็นไปได้ที่ไร้ขีดจำกัด หลังจากที่พวกเขาเริ่มมีที่มั่นแล้วกำลังของพวกเขาทั้งหลายก็ยิ่งเพิ่มพูน

แต่จะอย่างไรผู้บรรลุสวรรค์นั้นก็บรรลุขึ้นมาอย่างกระจัดกระจายไปทั่วทุกดินแดน

ไม่รู้ว่าสถานการณ์เช่นนี้ดำเนินมานานกี่หมื่นล้านปี ไม่รู้ว่าต้องมียอดฝีมือผู้บรรลุสวรรค์ขึ้นมาได้ตายลงไปเท่าใด แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาทั้งหลายก็ได้แย่งชิงเอาดินแดนหนึ่งมาเป็นของตนและขนาดนามว่าดินแดนสวรรค์ห้าแสง!

นับแต่นั้นมาดินแดนสวรรค์ห้าแสงมันก็ได้กลายเป็นหนึ่งในดินแดนสวรรค์ของทวีปพิรุณใส!