Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2596 ตัวหายนะ!

“ท่านเจ้านิกาย หมอกพิษนี้มันรุนแรงอย่างมาก! เราไม่อาจจะเข้าไปใกล้มันได้แม้แต่น้อยเลย! ข้าเกรงว่ามันคงเป็นการโจมตีของศัตรูแน่แล้ว!” ผู้พิทักษ์ปีกม่วงคนหนึ่งเข้ามารายงาน

เฟิงซวนยี่หรี่ตาลงด้วยใบหน้าดำมืดทันที “ไปเตรียมการ! เปิดค่ายกลป้องกันนิกายทันทีเตรียมพร้อมรับมือศัตรู!”

“ขอรับ!” ผู้พิทักษ์ปีกม่วงคนนั้นรับคำสั่งและเดินจากไป

ในเวลานี้ทั้งนิกายสวรรค์ยุทธมั่นนั้นได้เข้าสู่สภาวะพร้อมรับสงครามเต็มที่

คนทั้งหลายนั้นต่างรอการต่อสู้นี้อย่างจดจ่อคิดวางแผนรับมือการบุกของศัตรู

ด้านหลังเฟิงซวนยี่นั้นหลัวหยุนชิงได้กล่าวขึ้นด้วยจิตสังหารรุนแรง “ท่านเจ้านิกาย ข้าจะไปที่ยอดน้ำฟ้า!”

แต่เฟิงซวนยี่กลับส่ายหัวออกมาเมื่อได้ยิน “อย่าเพิ่งรีบร้อนไป! เป้าหมายของศัตรูคืออะไรเรายังไม่ทราบแน่ได้ หากเจ้ารีบออกไปโจมตีมันอาจจะกลายเป็นเข้าทางศัตรูได้ หมอกพิษนี้มันรุนแรงอย่างมากดูท่าคงเป็นการวางแผนมานานแสนนาน บนยอดน้ำฟ้ามันคงไม่มีใครรอดชีวิตอีกแล้ว!”

หลัวหยุนชิงกัดฟันแน่นด้วยจิตสังหารที่พุ่งพล่าน

ในเวลานั้นเองมันก็มีรายงานเข้ามาอีกครั้ง “ท่านเจ้านิกาย เหตุการณ์ไม่ดีแล้ว! หมอกพิษนั้นมันกำลังขยายตัวไหลไปยังยอดเมฆาเคลื่อน!”

เมื่อหลัวหยุนชิงได้ยินเช่นนั้นเขาก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไป “ท่านเจ้านิกาย หมอกพิษนี้มันไม่จางหายแม้จะถูกลมพัดแรง! หากเราปล่อยให้มันไหลไปตามลมเช่นนี้ต่อข้าเกรงว่ามันจะไม่ต้องรอให้เกิดการโจมตีใดๆ นิกายสวรรค์ยุทธมั่นเราก็จะถูกทำลายลงสิ้นได้แล้ว!”

เฟิงซวนยี่หรี่ตาลงกล่าวขึ้น “ไปเรียกผู้อาวุโสทั้งหลายให้มุ่งหน้าไปเตรียมตัวที่ยอดเมฆาเคลื่อน!”

“ขอรับ!” ผู้พิทักษ์คนนั้นกล่าวรับ

“เดี๋ยว!” ผู้พิทักษ์คนนั้นยังไม่ทันได้เดินจากไปเฟิงซวนยี่ก็เรียกเขาไว้อีกครั้ง

“เมื่อกี้เจ้าบอกว่ามันไหลไปทางยอดเมฆาเคลื่อน?” เฟิงซวนยี่ถามขึ้น

ผู้พิทักษ์คนนั้นจึงพยักหน้ารับ “ขอรับ! ยอดน้ำฟ้านั้นตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของยอดเมฆาเคลื่อนและในทิศทางนั้นมันจะมีลมตะวันตกเฉียงเหนือพัดตลอดปี ทำให้หมอกพิษนี้มันไหลไปทางยอดเมฆาเคลื่อนตามกระแสลมตะวันตกเฉียงเหนือ!”

“หึ… หึๆๆ ฮ่าๆๆ…”

เฟิงซวนยี่เขาก็ผงะไปเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง

หลัวหยุนชิงและผู้พิทักษ์คนนั้นต่างผงะไม่เข้าใจว่าเฟิงซวนยี่หัวเราะเรื่องอะไร

“เป็นอะไรไปหรือท่านเจ้านิกาย?” หลัวหยุนชิงขมวดคิ้วแน่นถามขึ้น

เฟิงซวนยี่หัวเราะจนน้ำตาไหลก่อนจะตอบกลับไป “ข้าหัวเราะที่เจ้าเด็กเย่หยวนมันกลับช่างมีฝีมือเหนือล้ำน่ะสิ! เจ้านิกายผู้นี้ห้ามไม่ให้เขาไปยังแดนเนรเทศเขาเลยก่อเรื่องจนนิกายสวรรค์ยุทธมั่นเราแทบแตก!”

หลัวหยุนชิงที่ได้ยินก็ต้องรีบถามขึ้น “เย่หยวน? มันเกี่ยวอะไรกับเย่หยวนหรือ?”

เฟิงซวนยี่หยุดหัวเราะลงและกล่าว “เกี่ยวอะไร? ไอ้เด็กคนนั้นมันคงคำนวนทิศทางลมมาก่อนหน้าและไปปล่อยพิษบนยอดน้ำฟ้าน่ะสิ! จากนั้นมันก็ปล่อยให้หมอกพิษนี้ไหลไปตามสายลมตรงไปทางยอดเมฆาเคลื่อน! หึ ลูกไม้มันดี! ช่างเป็นลูกไม่ที่ดีจริงๆ!”

เมื่อหลัวหยุนชิงได้ยินเช่นนั้นเขาก็สงบสติลงได้ทันที

แต่ได้ยินเช่นนั้นตัวเขาก็ยังแทบไม่อยากเชื่อ

“ท่านเจ้านิกาย นี่… มันจะเป็นไปได้หรือ? จะอย่างไรเสียเย่หยวนก็ยังเป็นแค่นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับหนึ่ง มีหรือที่เขาจะหลอมกลั่นพิษในระดับนี้ขึ้นมาได้?” หลัวหยุนชิงถามขึ้น

เฟิงซวนยี่ที่ได้ยินก็ขมวดคิ้วขึ้นมา “ที่เจ้าว่ามันก็จริง เรื่องนี้จะประมาทไม่ได้ เราไปดูยังยอดเมฆาเคลื่อนให้แน่ใจก่อนจะดีกว่า! เจ้าลองไปตามดูหน่อยว่าเย่หยวนไปไหนบ้างวันนี้! หลังจากตรวจสอบได้ชัดเจนแล้วกลับมารายงานข้าทันที!”

“ขอรับ!” ผู้พิทักษ์คนนั้นรับสั่งและพุ่งตัวหายไป

…

บนยอดเมฆาเคลื่อนนั้นมียอดฝีมือมากมายกำลังรวมตัวกันอยู่

เวลานี้แม้แต่เหล่าผู้อาวุโสที่ไม่ชอบออกมายุ่งเรื่องทางโลกก็ยังปรากฏตัวขึ้น

เวลานี้บนยอดเมฆาเคลื่อนนั้นมันมียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกอยู่ถึงราวยี่สิบคน!

จากนั้นมันก็ค่อยๆ ปรากฏให้เห็นเงาร่างหนึ่งเดินฝ่าหมอกลงมาจากบนยอดเมฆาเคลื่อน

เฟิงซวนยี่ขมวดคิ้วถามขึ้น “เป็นอย่างไรบ้างหยุนชิง?”

หลัวหยุนชิงนั้นสูดหายใจลึกก่อนจะกล่าวรายงานขึ้น “พวกเขาไม่เป็นไรมากมาย เพียงแค่ว่าพิษนี้มันทำให้พวกเขานอนชักกระตุกกันอย่างไม่มีทีท่าจะหยุดลง! ดูสภาพนี้แล้วมัน… เหมือนกับพิษโค่นสายลม!”

เฟิงซวนยี่ที่ได้ยินต้องผงะไป “โค่นสายลม? พิษนี้มันรุนแรงถึงขั้นนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?”

โค่นสายลมนั้นย่อมจะเป็นพิษที่คุ้นหูทุกผู้คนอย่างมาก

คนทั้งนิกายสวรรค์ยุทธมั่นนั้นรู้จักมันดี

เพียงแค่ว่าพวกเขาเองก็รู้ด้วยว่ามันเป็นพิษที่ส่งผลถึงแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศใหญ่เท่านั้น

นักยุทธที่มีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำขึ้นไปแล้วจะไม่ได้รับผลจากพิษนี้มากมายนัก!

หลัวหยุนชิงนั้นยิ้มขึ้นมา “แม้ว่าอาการนั้นมันจะเหมือนโค่นสายลมแต่พิษนี้มันก็รุนแรงกว่าจริง! แม้แต่ตัวข้าเองก็ยังรู้สึกอึดอัดเมื่อขึ้นไป!”

“หะ?! นี่มัน… เป็นไปได้อย่างไรกัน?” เฟิงซวนยี่และเหล่าผู้อาวุโสนั้นต้องอ้าปากค้างขึ้นมา

พวกเขานั้นไม่เคยจะได้ยินมาก่อนเลยว่าโค่นสายลมจะรุนแรงได้ถึงขั้นนั้น มันกลับส่งผลถึงยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกได้!

หลัวหยุนชิงยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป “นี้มันคงชัดเจนแล้วว่าเรื่องครั้งนี้เป็นฝีมือเย่หยวนจริง! สภาพของฮั่นเฉียนหยุนที่ข้าไปเจอเองก็… เขานั้นมีรอยเท้าประทับบนหน้าอย่างชัดเจน ดูท่าแล้วมันคงมีใครจงใจเหยียบหน้าเขา! ค่ายกลเคลื่อนย้ายไปยังแดนเนรเทศเองก็มีร่องรอยเปิดใช้งานด้วย”

ที่ด้านข้างนั้นตัวฉือเฟยหยูนั้นหน้าดำมืดลงทันทีที่ได้ยิน

เย่หยวนผู้นี้มันช่างกล้าหาญนัก!

เฟิงซวนยี่เองก็ได้แต่ทำหน้าเหยเกออกมา แต่ในใจของเขานั้นชื่นชมการสังเกตของหลัวหยุนชิงมาก

เพราะว่าตอนที่ฮั่นเฉียนหยุนพูดกล่าวคำพูดรุนแรงทั้งหลายออกมานั้น ตัวเขาก็ซ่อนดูอยู่ไม่ไกล

ฮั่นเฉียนหยุนนั้นกล่าวไว้ว่าต้องเอาชนะและก้าวข้ามศพเขาไป!

และเจ้าหมอนี่ก็ก้าวข้ามเขาไปจริงๆ!

เฟิงซวนยี่นั้นได้แต่ต้องเอามือทาบหน้าผากอย่างไม่อยากยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้

เขานั้นคิดถึงความเป็นไปได้มากหลายแล้วและไม่เคยจะวางใจมาตลอดหลายเดือนนี้

ใครจะไปคิดฝันว่าเย่หยวนนั้นกลับจะสร้างเรื่องราวใหญ่โตถึงขั้นนี้เพื่อจะไปยังแดนเนรเทศ!

เจ้าเด็กคนนี้มันบ้าคลั่งเสียจริงๆ!

หากเขาอยากจะโจมตีนิกายสวรรค์ยุทธมั่นจริงๆ แล้วพวกเขาคงเหลือกันแค่เหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายนี้

แค่นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยคนหนึ่งแต่กลับเก่งกาจได้ถึงขั้นนี้!

และในเวลานั้นเองที่ผู้พิทักษ์คนเดิมก็ได้เข้ามารายงานความเคลื่อนไหวของเย่หยวน

“เป็นอย่างไร? เย่หยวนไปที่ใดบ้าง?” เฟิงซวนยี่ถามขึ้น

ผู้พิทักษ์จึงได้กล่าวขึ้นมา “วันนี้หลังจากผู้อาวุโสเย่สั่งสอนวิชาการโอสถเสร็จแล้วเขาก็บอกว่าจะไปสอนวิชาขั้นสูงให้แก่หวู่เฉิงเฉาต่อ! จากนั้นคนทั้งสองก็มุ่งหน้าไปยังยอดน้ำฟ้าและไม่มีใครเห็นเขาอีก!”

เฟิงซวนยี่กัดฟันแน่นขึ้นมาเมื่อได้ยิน “หึ! ยืมไก่มาออกไข่อย่างนั้นหรือ! ดี! ดี! ดี!”

คำว่าดีสามครั้งของเขานี้มันแสดงถึงความจนปัญญาอย่างถึงที่สุด

เขานั้นคิดคำนวณถึงความเป็นไปได้มากล้นแต่ก็ไม่นึกฝันว่าเย่หยวนจะกลับใช้วิธีการเช่นนี้ออกมา!

เหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายในที่นี้ต่างก็ได้แต่ถอนใจยาว

คนร้ายหนีไปแล้วจะไปด่าว่าใครมันก็คงไม่มีที่ให้ลง!

แต่เจ้าหมอนี่มันก็ช่างทำอะไรไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมเสียจริง

เพื่อที่จะไปยังแดนเนรเทศนั้นเขากลับทำให้เกิดหายนะขึ้นบนนิกายสวรรค์ยุทธมั่น!

ผู้พิทักษ์คนนั้นจึงกล่าวขึ้นมา “ท่านเจ้านิกาย แล้ว… เราจะเอายังไงต่อดี?”

เฟิงซวนยี่ขมวดคิ้วแน่นคิดถึงทางแก้ไข

จากนั้นเขาก็สั่งออกมา “จะยังทำอะไรได้อีก? ผู้อาวุโสทั้งหลายฟังข้า! พวกเจ้าขึ้นไปยังยอดทั้งสองและทำลายพิษนี้ลงเสีย! คนอื่นๆ นั้นจงอยู่ให้ห่างและรอฟังคำสั่ง!”

พิษนี้มันเหมือนมีรากไม่อาจจะพัดเป่าให้เบาบางลงได้เลย

มีแต่พลังของชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกเท่านั้นที่พอจะทำลายมันลงได้

ยิ่งเฟิงซวนยี่ได้เห็นเช่นนั้นเขาก็ยิ่งตกตะลึง

เขาไม่นึกฝันว่าเย่หยวนนั้นกลับจะมีพลังฝีมือที่เหนือล้ำปานนี้!

เขานั้นย่อมจะรู้ดีว่าโค่นสายลมคืออะไร

แต่มันย่อมจะไม่มีโค่นสายลมที่รุนแรงปานนี้บนโลก

เรื่องนั้นมันย่อมจะหมายถึงว่าเย่หยวนนั้นเป็นคนคิดค้นสูตรปรับปรุงนี้ขึ้นมาเอง!

เขาก้มลงมองยอดเมฆาเคลื่อนและถอนหายใจยาว “ไอ้เด็กนรก ข้าหวังว่าเจ้าจะกลับออกมาได้แล้วกัน! ไม่สิ! บางทีการที่เจ้าเข้าไปในแดนเนรเทศนั้นมันอาจจะทำให้เหล่าคนร้ายทั้งหลายนั้นต้องปวดหัวแทนมากกว่า?”