Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2716 แผนการของเย่หยวน

เมื่อต้าหวงกล่าวขึ้นมาเช่นนั้นสีหน้าของคนทั้งหลายก็เปลี่ยนสีไป

เพราะแม้ว่าเขานั้นจะมีพลังแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวไม่ต่างไปจากพวกเขาแต่เบื้องหลังของเขาคนนี้มีเงาของยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนตัวจริงเสียงจริงหนุนอยู่

ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นคือผู้ปกครองของเขาหมื่นอสูรนี้!

“แม่ทัพต้าหวง มันจะไม่เหมาะหรือไม่? นี่มันเรื่องในตระกูลข้านะ!” ราชาขาลเจิดกล่าวแย้งขึ้นมา

“มันไม่มีอะไรไม่เหมาะสมทั้งนั้น! หากเจ้าไม่เชื่อคำแม่ทัพผู้นี้คนที่ออกมาต่อจากข้ามันคงเป็นท่านนักบุญสูงแล้ว ถึงเวลานั้นเจ้าก็น่าจะรู้ว่ามันคงไม่มีใครรอดชีวิตไปได้! ข้าว่าเจ้าน่าจะเข้าใจกฎบนเขาหมื่นอสูรเราดี!”

ต้าหวงนั้นกล่าวออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉยแต่คำพูดนั้นมันทำให้พวกราชาทั้งห้าต้องสั่นทั้งตัว

บนเขาหมื่นอสูรนี้มีกฎใด?

กฎเดียวนั้นคือปลาใหญ่กินปลาเล็ก!

หากผู้แข็งแกร่งอยากสังหารเจ้าลงนั้นเขาก็ไม่ต้องการเหตุผลใดๆ มาใช้อ้างทั้งสิ้น!

นี่มันคือกฎแห่งธรรมชาติ!

ข้าแข็งแกร่ง ข้าครอบครองทุกสิ่ง

และผู้ปกครองของเขาหมื่นอสูรนั้นมันก็คือเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั่นเอง!

ซั่วเหยียนนั้นหรี่ตาลงกล่าวขึ้น “เสด็จพ่อ ข้าและพี่ทั้งแปดนั้นมีเรื่องคับแค้นกันจนมีแต่ต้องตายกันไปข้าง! วันนี้ซั่วเหยียนจะขอประลองกับพวกเขาทั้งหลาย! หากซั่วเหยียนพ่ายลงและตายไปก็ถือว่าเรื่องมันจบลงเท่านี้!”

ราชาขาลเจิดนั้นหรี่ตาลงกล่าว “เจ้าหมายความว่าเจ้าจะท้าพวกเขาแปดคนพร้อมๆ กัน?”

“ใช่แล้ว!” ซั่วเหยียนตอบรับกลับไป

“ซี๊ด…”

คำพูดนี้มันทำให้เหล่าภูติแท้มากมายต้องสูดหายใจเข้าแรง

บุตรทั้งสิบของราชาขาลเจิดนั้นนอกจากตัวซั่วเหยียนแล้วมันมีใครบ้างที่มิใช่ยอดฝีมือของยุคสมัย

กำลังของพวกเขานั้นเหนือล้ำกว่าเด็กหนุ่มรุ่นใหม่บนเขาหมื่นอสูรไปอย่างสิ้นเชิง

แต่ซั่วเหยียนนั้นกลับจะท้าสู้แปดต่อหนึ่ง มันมิใช่การรนหาที่ตายหรือ?

ราชาขาลเจิดนั้นยกมือขึ้นมากล่าวอย่างเหนื่อยหน่าย “ช่างเถอะ ในเมื่อเจ้าคิดจะสู้แล้วก็สู้เถอะ!”

ซั่วเหยียนนั้นหันไปมองหน้าพี่ทั้งแปดก่อนจะกล่าวขึ้น “พี่ทั้งแปด ซั่วเหยียนจะให้โอกาสพวกท่านได้สังหารข้าสมใจ! เชิญลงมือ!”

เฮ่อเฟิงที่ได้ยินต้องหัวเราะเย้ยออกมา “เจ้าสิบหก เจ้ามันบ้า! แม้ว่าหลายปีมานี้กำลังของเจ้ามันจะพัฒนาขึ้นอย่างก้าวกระโดดแต่มีหรือที่รากฐานของเจ้ามันจะมั่นคงได้! ในเมื่อเจ้ารนหาที่ตายก็อย่าได้มาโทษพี่คนนี้แล้วกัน!”

ได้เห็นว่าซั่วเหยียนคิดต่อสู้แปดต่อหนึ่งเฮ่อเฟิงและพวกย่อมจะยิ้มเย้ยกันขึ้นมาในใจ

พวกเขานั้นมั่นใจในฝีมือของตนเองเป็นอย่างมาก มีหรือที่จะไปพ่ายให้เด็กน้อยคนนี้ได้?

ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ!

คนทั้งแปดนั้นย่อมจะไม่คิดแสดงความเมตตาใดๆ พวกเขาแต่ละคนนั้นปล่อยคลื่นพลังล้ำพุ่งเข้ามาสุดตัว

“ฮา!”

ซั่วเหยียนร้องลั่นขึ้นมาพร้อมปลดปล่อยพลังสายเลือดอันรุนแรง

“หมัดหางกระบวยใหญ่ก่อนสวรรค์!”

ซั่วเหยียนต่อยหมัดออกมาทำให้สีหน้าของคนทั้งหลายต้องเปลี่ยนสี

เพราะว่าพลังของหมัดนี้มันรุนแรงล้ำกว่าระดับของชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำไปแล้ว!

ไม่มีใครคิดฝันว่าหมัดเดียวของซั่วเหยียนนี้มันกลับจะแฝงพลังล้ำเช่นนี้มาด้วย

ตูม!

เมื่อหมัดกระแทกออกมาร่างขององค์ชายทั้งแปดก็กระเด็นกระดอนกันไปคนละทิศคนละทาง

หมัดเดียวเอาชนะคนทั้งแปดได้!

ตอนที่ซั่วเหยียนมีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำขั้นกลางเขาก็มีความสามารถพอจะเอาชนะยอดฝีมือพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำขั้นสุดได้แล้ว

เวลานี้เมื่อเขาปลุกพลังสายเลือดขึ้นมานั้นนอกจากว่าพลังบ่มเพาะของเขามันจะพัฒนาแล้วแต่พลังสายเลือดของเขามันย่อมจะยิ่งรุนแรงกว่าเก่า!

เวลานี้หากมิใช่ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขึ้นไปแล้วมันย่อมไม่มีใครเอาชนะเขาได้

และเมื่อราชาขาลเจิดได้เห็นหมัดนั้นดวงตาของเขากลับยิ่งเบิกกว้างอย่างตกตะลึง

“หมัดหางกระบวยใหญ่ก่อนสวรรค์! นี่มัน…มันวิชาของท่านนักบุญสูงมารกระทิงมิใช่หรือ? ทำไมซั่วเหยียนถึงใช้มันออกมาได้?” ราชาขาลเจิดนั้นต้องอ้าปากค้างขึ้นมา

แต่เย่หยวนกลับยิ้มน้อยๆ ตอบกลับไป “ลูกท่านนั้นเป็นศิษย์ของนักบุญสูงมารกระทิงแล้ว มันจะแปลกอะไรเล่า?”

หลังจากที่ซั่วเหยียนเปิดพลังสายเลือดใหม่นั้นขึ้นมาได้มันก็เหมือนเขาได้ตรัสรู้เปลี่ยนเป็นคนละคนไป

หมัดนี้เขาใช้เวลาเพียงแค่ครึ่งเดือนในการฝึกฝน

เทียบกับตัวนักบุญสูงมารกระทิงแล้วมันย่อมจะยังห่างไกลกันลิบลับแต่ว่ามันย่อมรุนแรงพอจะเอาชนะพี่ๆ ทั้งแปดของเขาได้อย่างง่ายดาย

ราชาขาลเจิดนั้นต้องสั่นสะท้านไปทั้งกายก่อนจะถามขึ้น “หะ? ซั่วเหยียน?! เป็น… เป็นศิษย์ท่านนักบุญสูงมารกระทิง?”

เขานั้นรู้สึกว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้มันน่าตกตะลึงเสียยิ่งกว่าเรื่องที่ผ่านมาทั้งชีวิตของเขา!

ต้าหวงกล่าวขึ้นมาแทรก “ใช่แล้ว! ซั่วเหยียนนั้นปลุกพรสวรรค์สายเลือดขึ้นมาได้และอนาคตวันหน้าเขาคงเหนือล้ำกว่าเจ้าไปมากล้น! ลูกๆ คนอื่นๆ ของเจ้านั้นมันไม่มีปัญญาจะเทียบกับเขาได้! เจ้าคิดหรือว่าซั่วเหยียนนั้นจะมีความจำเป็นใดที่ต้องทำร้ายพี่น้องเพื่อแย่งสมบัติตำแหน่งของเจ้า? เขาจำเป็นต้องแย่งสมบัติตำแหน่งของเจ้านี้ด้วยหรือ?”

ราชาขาลเจิดนั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายรู้สึกหน้ามืดคล้ายจะเป็นลม

เรื่องเช่นนี้ต้าหวงย่อมจะไม่มีทางโกหกไปได้และหมัดหางกระบวยใหญ่ก่อนสวรรค์นั้นก็ยิ่งไม่มีทางเป็นของปลอมไปได้

เช่นนั้นแล้วความผิดมันตกอยู่กับลูกๆ คนอื่นๆ ของเขาหรือ?

ที่สำคัญไปกว่านั้นสงครามที่เกิดขึ้นในวันนี้มันยังเกิดขึ้นมาเพราะว่าลูกโง่ๆ ทั้งเก้าของเขาด้วย?

เมื่อความจริงเปิดเผยออกมาราชาขาลเจิดก็ย่อมจะรู้สึกราวกับอกของตัวเองจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

“เฮ่อเฟิง!” เสียงร้องลั่นของเขานั้นมันทำให้ขุนเขาสั่นไหวรุนแรง

“สะ เสด็จพ่อ!”

เฮ่อเฟิงนั้นบาดเจ็บจากหมัดของซั่วเหยียนและนอนกระอักเลือดอยู่กับพื้นแต่ว่าเขานั้นกลับยิ่งกว่าเจ็บ

วินาทีที่ได้ยินว่าซั่วเหยียนกลายเป็นศิษย์ของนักบุญสูงมารกระทิงเขาก็สิ้นหวังขึ้นในใจแล้ว

“ข้ามิใช่พ่อเจ้า! หึๆ พวกเจ้าทั้งหลายมันเป็นลูกที่ดีนัก!” ราชาขาลเจิดนั้นกัดฟันแน่นขึ้นมาด้วยจิตสังหารที่รุนแรง

“เสด็จพ่อ มัน…มันมิใช่อย่างที่ท่านคิด! ระ เราไม่ได้ทำอะไรจริงๆ!” เฮ่อเฟิงกล่าวขึ้นด้วยความกลัว

ปัง!

ราชาขาลเจิดนั้นชี้ดัชนีออกมาด้วยคลื่นพลังเจาะทะลุหัวเฮ่อเฟิง

เฮ่อเฟิงตายลง!

จากนั้นเขาก็ร้องสั่งออกมาด้วยเสียงคับแค้นใจ “ลากพวกมันไปฆ่าทิ้งให้หมด!”

ราชาขาลเจิดนั้นสั่งประหารลูกทั้งหมดลงทันที

เวลานี้เขานั้นเหลือลูกเพียงแค่คนเดียวคือซั่วเหยียน

แน่นอนว่าลูกคนนี้ย่อมจะเป็นความภาคภูมิของเขาด้วย!

“ดี! เด็กดี! พ่อเจ้ามองเจ้าผิดไป! เจ้าไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ!” ราชาขาลเจิดนั้นกล่าวขึ้นขอโทษ

“มันมิใช่ว่าข้าไม่ทำให้ท่านผิดหวังแต่เป็นพี่เย่หยวนที่ช่วยทำให้ข้าเติบโต! หากมิใช่เพราะโอสถสวรรค์ของเขาแล้วข้าคงไม่มีทางจะปลุกพลังสายเลือดนี้ขึ้นมาได้ อาจารย์ท่านเองก็คงไม่คิดสนใจตัวข้าและคงตายเป็นปุ๋ยให้ดินแดนนักบุญสูงไปแล้ว ทุกสิ่งที่ลูกได้รับมานั้นมันล้วนเป็นเพราะพี่เย่หยวนสิ้น!” ซั่วเหยียนกล่าวออกมา

ราชาขาลเจิดนั้นตกตะลึงอย่างสุดใจ เขานั้นคิดประเมินค่าโอสถสวรรค์ของเย่หยวนให้สูงที่สุดเท่าที่จะคิดได้แล้วแต่สุดท้ายเขากลับยังประเมินพลังของมันต่ำไป!

เขานั้นไม่นึกฝันว่าซั่วเหยียนนั้นจะปลุกพลังสายเลือดที่น่ากลัวเช่นนั้นขึ้นมาได้

ตอนที่ซั่วเหยียนลงมือออกมานั้นเขาสัมผัสมันได้อย่างชัดเจน

ซั่วเหยียนนั้นมีพลังสายเลือดที่สูงล้ำจนเขาไม่อาจจะวัดได้!

แต่ชัดเจนว่ามันแข็งแกร่งเหนือล้ำกว่าพลังสายเลือดของคนเป็นพ่ออย่างเขาไปมาก!

อนาคตของลูกชายคนนี้มันจะต้องเหนือล้ำกว่าตัวเขาอย่างไม่ต้องสงสัย!

ไหนจะยังเรื่องที่ได้กลายเป็นศิษย์ของนักบุญสูงมารกระทิงไปด้วยแล้ว มันย่อมจะไม่ต่างอะไรจากการได้ขึ้นสวรรค์

“อ่า จริงด้วย! จริงด้วย! อาจารย์เย่ ขาลเจิดนั้นได้ล่วงเกินท่านไปมากแล้วหวังว่าอาจารย์เย่จะไม่ถือสา!” ราชาขาลเจิดกล่าวขึ้นมาด้วยความกลัวสุดตัว

เพราะตอนนี้เขานั้นมิได้เหนือล้ำกว่าเย่หยวนไปแม้แต่น้อยแล้ว

หากเย่หยวนคิดอยากเย่หยวนก็ย่อมสามารถสั่งตายเขาได้ในทันที!

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เอาเถอะ เรื่องตระกูลเจ้ามันก็จบลงแล้ว พวกเจ้าแยกย้ายกันได้ วางใจเถอะ สัญญาจากปากข้านี้ข้าไม่เคยบิดพลิ้วมันมาก่อน! การมียอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนบนเขาหมื่นอสูรเพิ่มมันก็มิใช่เรื่องเย่เลย แต่พวกเจ้านั้นต้องรีบหาวัตถุดิบมาให้ครบโดยเร็ว”

เย่หยวนนั้นย่อมจะมีแผนการของตัวเองเช่นกัน

เพราะพลังของพันธมิตรโอสถนั้นมันยิ่งใหญ่เกินไป

พวกเขาเหล่านั้นเองก็มีโอสถสวรรค์ระดับแท้เช่นกัน แน่นอนว่าการสร้างยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมันย่อมจะใช้เวลาไม่มาก!

หากเย่หยวนคิดจะกลับไปยังห้ายอดแดนสวรรค์อีกครั้งเขาย่อมจะต้องมีค่ายสำนักที่ยิ่งใหญ่หนุน และเขาหมื่นอสูรนี้มันก็เป็นตัวเลือกที่ดีไม่น้อย!

………………………