Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2720 ขอคารวะอาจารย์เย่

ไม่มีใครคิดฝันว่านักบุญสูงวานรยักษ์และนักบุญสูงปักษาใหญ่กลับจะวางตัวสุภาพเช่นนี้

ต้าหวงนั้นเป็นรุ่นน้องของทั้งสองคนนี้ต่อให้เขาจะบรรลุขึ้นชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมาแล้วก็ตามแต่ว่าเขาก็ยังไม่อาจจะวางท่าทางใหญ่โตต่อหน้าของคนทั้งสองได้

แต่อีกฝ่ายนั้นกลับไม่ได้วางท่าใหญ่โตกับเขา!

จากคำพูดของคนทั้งสองนั้นมันชัดเจนเลยว่าพวกเขาทั้งสองปฏิบัติกับต้าหวงเหมือนเป็นคนรุ่นเดียวกัน

“หึๆ คนทั้งหลายนั้นมาถึงแทบหมดสิ้นแล้วแต่ทำไมน้องมารกระทิงเจ้าภาพยังไม่ออกมากันเล่า?” นักบุญวานรยักษ์กล่าวขึ้นถาม

แต่เสียงของเขานั้นยังไม่ทันหายมันก็ต้องเกิดคลื่นพลังรุนแรงกระแทกเข้ามาในห้องโถง

สีหน้าของวานรยักษ์และปักษาใหญ่นั้นเปลี่ยนสีไปทันที ต่างต้องหันไปมองหน้าผู้มาถึง

“กระทิงเฒ่า…เจ้าบรรลุแล้ว!” ปักษาใหญ่กล่าวขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

นักบุญวานรยักษ์ยิ้มกว้างขึ้นมา “ดูท่าข้าจะเดาไม่ผิดจริงๆ!”

“ฮ่าๆๆ ลิงเฒ่า ยกใหญ่ เป็นข้าจนได้ที่ก้าวผ่านระดับนี้มาได้ก่อน!” นักบุญสูงมารกระทิงนั้นหยุดร่างลงตรงหน้าของคนทั้งสองด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน

คนทั้งสามนั้นต่อสู้กันมาอย่างยาวนานและเชือดเฉือดกันมานักต่อนัก

เวลานี้เมื่อเขาก้าวขึ้นมาเหนือกว่าใครเพื่อนได้แน่นอนว่าเขาย่อมจะคิดวางท่าเหนือหัวคน

ได้ยินเช่นนั้นสีหน้าของนักบุญสูงทั้งสองก็ต้องเปลี่ยนสีดำสนิทแต่ก็ไม่กล้าพูดสวนอะไรกลับมา

เพราะหลังจากขึ้นชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมาได้แล้วการจะก้าวไปแต่ละขั้นนั้นช่างยากเย็น

พวกเขาทั้งสามนั้นบรรลุขึ้นมาได้หลายหมื่นปีแล้วแต่ก็ติดกันอยู่ที่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นต้นสูงสุดกันสิ้น

แต่เวลานี้นักบุญสูงมารกระทิงนั้นกลับบรรลุผ่านชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นต้นมาถึงขั้นกลางก่อน!

แน่นอนว่าเรื่องนี้มันทำให้นักบุญสูงมารกระทิงกลายเป็นราชาของเขาหมื่นอสูรไปได้โดยปริยาย!

วานรยักษ์และปักษาใหญ่นั้นต่างยิ่งอยากพบเจอนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าไปมากกว่าเดิมเมื่อได้เห็น

ไม่ว่าพวกเขาจะต้องจ่ายอะไรก็ตามพวกเขาก็จะต้องขอรับการช่วยเหลือจากนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าคนนี้ให้ได้!

“มารกระทิง เจ้าอย่าเพิ่งได้ใจไป! มันมิใช่ว่าเจ้านั้นมีพรสวรรค์เหนือหัวเราแต่มันเป็นเพราะว่าเจ้านั้นได้เจอกับนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าที่เก่งกาจต่างหาก! ตราบเท่าที่อาจารย์ผู้นั้นยอมที่จะหลอมโอสถสวรรค์ให้พวกเราบ้างมีหรือที่พวกเราจะไม่บรรลุได้?” ปักษาใหญ่นั้นร้องเถียงขึ้น

“นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้า?” นักบุญสูงมารกระทิงนั้นผงะไปเมื่อได้ยินก่อนที่สุดท้ายจะยิ้มกว้างขึ้นมาแทน

พวกเขาทั้งสองนั้นไม่รู้ถึงเรื่องราวภายในและย่อมจะคาดเดาไปว่าเย่หยวนเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้า!

แต่ว่ามันก็ไม่แปลก ใครบ้างเล่าที่จะคิดว่านักหลอมโอสถสวรรค์ระดับสี่อย่างเย่หยวนนี้กลับมีฝีมือที่เก่งกาจเหนือล้ำกว่านักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าหลายๆ คนไปเสียด้วยซ้ำ!

ได้เห็นสีหน้าของนักบุญสูงมารกระทิงเช่นนั้นนักบุญสูงวานรยักษ์ก็กล่าวขึ้นมา “ทำไมเล่า? หรือว่าเจ้าคิดว่าพวกเราโง่เง่าไร้สมองเรื่องแค่นี้ก็มองไม่ออก? หรือว่าเจ้าคิดจะเก็บท่านไว้ใช้งานคนเดียว?”

นักบุญสูงมารกระทิงนั้นยิ่งหัวเราะหนักไปกว่าเก่าเมื่อได้ยิน “เจ้าเฒ่าทั้งสอง หากข้าคิดจะใช้งานเขาด้วยตัวคนเดียวแล้วพวกเจ้าจะว่าอะไรข้าได้? ใช่แล้ว ข้าผู้นี้คงไม่อาจจะสังหารพวกเจ้าได้ง่ายๆ หรอกแต่หากพวกเจ้าทำให้ข้าไม่พอใจจริงๆ ข้าก็มั่นใจว่าจะไล่พวกเจ้าออกไปจากเขาหมื่นอสูรนี้ได้ เจ้าว่างั้นไหม? หรือว่าพวกเจ้ายังคิดหวังว่าตัวเองจะพัฒนาพลังบ่มเพาะกลับมาแก้แค้นข้าในภายหลังได้อีก?”

คำพูดนี้มันทำให้สองนักบุญสูงนั้นหน้าเสียไปทันที

แม้ว่านักบุญสูงมารกระทิงนั้นจะบรรลุขึ้นมาได้แต่มันก็มิใช่เรื่องง่ายหากคิดสังหารคนทั้งสอง

แต่ด้วยกำลังของนักบุญสูงมารกระทิงในตอนนี้แล้ว การจะขับพวกเขาลงจากเขาหมื่นอสูรมันคงไม่เกินมือ

ได้เห็นสีหน้าของคนทั้งสองนั้นนักบุญสูงมารกระทิงก็ยิ่งสะใจ

“เฮอะ พวกเจ้าวางใจเถอะ ข้า กระทิงเฒ่านี้มิใช่คนใจคับแคบเช่นนั้นหรอก! หากไม่มีพวกเจ้าทั้งสองอยู่ด้วยแล้วข้าจะไปประลองฝีปากกับใครได้เล่า เวลานี้น้องเย่กำลังเตรียมตัวจะออกจากการเก็บตัวพอดี อีกไม่นานเขาคงมาถึง! ส่วนเรื่องที่ว่าเขาจะช่วยเหลือพวกเจ้าไหมนั้นพวกเจ้าย่อมมีแต่ต้องพึ่งตัวเองแล้ว!” นักบุญสูงมารกระทิงกล่าวทิ้งท้ายด้วยเสียงหัวเราะ

น้อง?

เมื่อพวกวานรยักษ์ได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็รู้สึกทั้งสงสัยและตื่นเต้นไปพร้อมๆ กัน

กระทิงเฒ่านี้มันกลับเรียกอาจารย์ผู้นั้นว่าน้อง?

แต่นักบุญสูงมารกระทิงนั้นไม่คิดสนใจความสงสัยของคนทั้งสองและกล่าวขึ้นมาด้วยเสียงดังลั่น “ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าทั้งหลายนั้นคงรู้ถึงการบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนของคนทั้งหกนั้นแล้ว! เพราะฉะนั้นตั้งแต่วันนี้ไปเขาหมื่นอสูรเราจะเปลี่ยนแปลงระบบการปกครองไปอย่างสิ้นเชิง ที่ข้าเรียนเชิญพวกเจ้าทั้งหลายมาก็เพราะว่าเรื่องนี้!”

คำพูดนี้มันทำให้หลายๆ คนต้องเหงื่อตก

เพราะดินแดนนั้นมันมิใช่แค่ของประดับยศศักดิ์แต่มันมีประโยชน์มหาศาลจริง

การมาในวันนี้มันคือการล้างกฎเก่าและสร้างแบบแผนกฎใหม่กันขึ้น

แน่นอนว่ามันย่อมจะทำให้ทุกคนหันมาสนใจ

เพราะนี่มันคือเรื่องประโยชน์ที่เกี่ยวข้องกับภูติแท้ทุกตน!

พวกวานรยักษ์นั้นทำหน้าเหมือนอยากจะกล่าวอะไรแต่สุดท้ายก็ไม่ได้กล่าวขึ้น

เพราะตอนนี้พวกเขานั้นไม่มีสิทธิไปสั่งคนอื่นแล้ว

“จากวันนี้ไปนักบุญสูงทั้งหลายนั้นจะไม่มีดินแดนปกครองของตนเองอีกต่อไป มีเพียงแค่ตัวของตัวเองเท่านั้น! ดินแดนขนเขาหมื่นอสูรนั้นมันจะถูกแบ่งให้แก่เหล่าผู้มีพลังต่ำกว่าชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนลงไป!” นักบุญสูงมารกระทิงกล่าวลั่นทำให้เกิดความแตกตื่น

เพราะบนเขาหมื่นอสูรนี้ดินแดนของนักบุญสูงทั้งสามมันกินพื้นที่ไปกว่าเจ็ดในสิบ!

เวลานี้พื้นที่เจ็ดในสิบนั้นมันกลับจะกลายเป็นดินแดนไร้เจ้าของ!

แน่นอนว่าสีหน้าของพวกวานรยักษ์ย่อมจะแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน

แต่พวกเขานั้นก็รู้ดีว่ามารกระทิงนั้นยังพูดไม่จบ

เพราะเจ้าหมอนี่มันมิใช่พระโพธิสัตว์

แน่นอนว่านักบุญสูงมารกระทิงได้กล่าวขึ้นเสริมก่อนที่จะมีใครค้าน “จากวันนี้ไปเขาหมื่นอสูรเรานั้นจะตั้งวิหารยอดนักบุญขึ้นมาปกครอง เหล่านักบุญสูงนั้นจะเป็นสมาชิกของวิหารยอดนักบุญสิ้น! ใครที่มีพลังถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวนั้นจะมีสิทธิเข้าร่วมวิหารยอดนักบุญในฐานะแขกด้วย จากวันนี้ไปไม่ว่าจะเป็นดินแดนของใครก็ตามพวกเจ้าจะต้องส่งส่วยมาให้วิหารยอดนักบุญเราและวิหารยอดนักบุญจะทำหน้าที่แบ่งมันให้สมาชิกอย่างเท่าเทียม”

เมื่อคนทั้งหลายได้ยินเช่นนั้นสีหน้าของเหล่าภูติแท้ทั้งหลายก็เปลี่ยนสีไป

การตั้งวิหารยอดนักบุญนั้นมันเหนือล้ำกว่าที่ใครจะคาด!

นี่มันเท่ากับว่าพวกเขาทั้งหลายนั้นจะเป็นคนเก็บเอาทรัพยากรระดับสูงไปสิ้น!

แต่มันเป็นฝั่งนักบุญสูงทั้งหลายต่างหากที่เบิกตากว้างขึ้นมาเมื่อได้ยิน

เพราะการทำเช่นนี้มันย่อมหมายความว่าเป็นการทำให้ทั้งเขาหมื่นอสูรนี้กลายเป็นดินแดนร่วมของนักบุญสูงทั้งหลายไป!

แน่นอนว่าเหล่านักบุญสูงทั้งหลายย่อมจะได้รับประโยชน์มหาศาล!

เหล่าภูติแท้หลายต่อหลายตนแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา

แต่ในป่าแห่งนี้สิ่งใดที่นักบุญสูงกล่าวมันก็ย่อมจะเป็นกฎที่ไม่อาจปฏิเสธได้

ในเวลานั้นเองที่ได้มีมนุษย์ผู้หนึ่งเดินเข้ามาร่วมงานชุมนุมนี้

“มนุษย์! ทำไมมันถึงได้มีมนุษย์อยู่ที่นี่?”

“พลังแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นต้นมันกลับกล้าบุกเข้ามาในงานชุมนุมหมื่นภูติ คิดรนหาที่ตายหรือ?”

…

มนุษย์ผู้นี้ย่อมจะเป็นเย่หยวนที่เพิ่งออกจากการเก็บตัวแล้ว

หลายวันมานี้เขาได้เห็นถึงมุมมองใหม่ของหมัดแปลงเก้ามังกรสวรรค์และตัดสินใจเก็บตัวเพื่อฝึกฝนมันอยู่หลายวัน

ได้เห็นหน้าเย่หยวนนักบุญสูงมารกระทิงนั้นก็ยิ้มรับ “พวกเจ้าอยากเจอยอดฝีมือที่ช่วยเหลือข้ามิใช่หรือ? เขามาถึงแล้วไง!”

นักบุญสูงปักษาใหญ่ผงะไปทันทีที่ได้ยิน “กระทิงเฒ่า เจ้าคิดว่าตัวเองบรรลุแล้วจะล้อเล่นกับเราอย่างไรก็ได้หรือ? พลังแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกมันจะมาเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้าได้อย่างไร?”

นักบุญสูงวานรยักษ์นั้นเองก็กล่าวขึ้นมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ “มารกระทิง เจ้าเล่นเกินไปแล้ว! คิดเอามนุษย์ที่ไหนไม่รู้มาตบตาเราหรือ?”

ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกนั้นเองก็เป็นยอดฝีมือบนเขาหมื่นอสูรเช่นกัน

เพียงแค่ว่าต่อหน้านักบุญสูงทั้งสองนั้นมันย่อมไร้ค่าใด

เพราะฉะนั้นสิ่งแรกที่พวกเขาคิดก็คือนักบุญสูงมารกระทิงนั้นกำลังล้อเล่นกับพวกเขา!

แต่ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ด่าว่าอะไรไปมากกว่านั้นนักบุญทั้งหกที่เพิ่งบรรลุขึ้นมาต่างก็พุ่งตัวลงไปคุกเข่าต่อหน้าเย่หยวนเป็นแถวหน้ากระดานพร้อมๆ กัน

“นักบุญสูงขาลเจิดผู้บรรลุใหม่ขอแสดงความคารวะและขอบคุณอาจารย์เย่!”

“นักบุญสูงต้าหวงผู้บรรลุใหม่ขอแสดงความคารวะและขอบคุณอาจารย์เย่!”

…

นักบุญสูงทั้งหกนั้นก้มหัวลงต่ำต่อหน้าเย่หยวน

ท่าทางนั้นมันเหมือนดั่งศิษย์ที่ได้เจออาจารย์ ลูกที่ได้เจอพ่อ

เรื่องนี้มันทำให้เหล่ายอดฝีมือภูติแท้ทั้งหลายรวมไปถึงวานรยักษ์และปักษาใหญ่ต่างอ้าปากค้างขึ้นมาตามๆ กัน

…………………..