Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2721 กลับแดนสวรรค์ใต้

“หะ? เขา…เขานี่คืออาจารย์เย่?”

“บ้าบอ! นี่จะบอกว่าคนที่ทำให้หกนักบุญสูงบรรลุชั้นบรรยากาศขึ้นมาได้รวมไปถึงทำให้ท่านนักบุญสูงมารกระทิงบรรลุขั้นได้นั้นเป็นแค่นักยุทธพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นต้นคนหนึ่ง?”

“แต่การทำให้ท่านนักบุญสูงทั้งหกยอมก้มหัวลงเช่นนี้มันจะมีใครไปได้นอกจากเขา?”

“พ่อเจ้านี้คิดถึงความเป็นไปได้นับร้อยนับพันแต่ก็ไม่เคยนึกฝันแม้แต่ครั้งว่าคนที่ช่วยให้นักบุญสูงทั้งหกบรรลุขึ้นมาได้มันจะเป็นแค่นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกคนหนึ่ง!”

…

แน่นอนว่าท่าทางของนักบุญสูงทั้งหกนั้นมันย่อมทำให้คนทั้งงานชุมนุมหมื่นภูติต้องแตกตื่น

เพราะก่อนหน้านี้โลกภายนอกได้คาดเดากันไปต่างๆ นานา

แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเสียพวกเขานั้นก็ย่อมไม่เคยคิดฝันว่าต้นเหตุของเรื่องราวในวันนี้จะมีพลังแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขั้นต้น!

มันมิใช่ว่าพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกมันเก่งกาจไม่พอ แต่ว่าช่องว่างระหว่างชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกและชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนในความคิดของคนทั้งหลายนั้นมันช่างห่างไกลกันลิบลับ

แล้วเขานั้นมีดีอะไรถึงไปช่วยการบรรลุของยอดฝีมือได้มากมายปานนั้น?

แต่ท่าทางของนักบุญสูงทั้งหกนั้นมันย่อมไม่มีทางปลอมแปลงกันได้แล้ว!

เพราะหากนี่เป็นแค่เรื่องตลก มันก็คงมากเกินไปหน่อย!

ตำแหน่งของนักบุญสูงนั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน?

ต่อให้มันจะเป็นคำสั่งของนักบุญสูงมารกระทิงคนทั้งหกก็คงไม่ยอมทำตามพร้อมๆ กันต่อหน้าผู้คนเช่นนี้แน่

พวกวานรยักษ์ที่ได้เห็นต่างต้องอ้าปากค้าง

ส่วนตัวนักบุญสูงมารกระทิงนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมา “ฮ่าๆๆ ข้ารู้ดีว่าพวกเจ้าต้องทำหน้าเช่นนั้นออกมา! เจ้ารู้หรือไม่เล่าว่าตอนที่ข้านั้นได้เห็นวิชาฝีมือของน้องเย่สีหน้าของข้าก็ไม่ได้ดีไปกว่าพวกเจ้าหรอก!”

“ตะ แต่มันเป็นไปได้อย่างไรกัน?” นักบุญสูงวานรยักษ์นั้นยังไม่อยากจะเชื่อ

“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้! พวกเจ้านั้นแค่นึกไม่ถึงเท่านั้นว่าน้องเย่เก่งกาจแค่ไหน!” นักบุญสูงมารกระทิงยิ้มกว้างออกมา

อีกด้านหนึ่งนั้นเย่หยวนที่ได้เห็นหน้าคนทั้งหกก็ยิ้มกว้างตอบกลับไป “พวกเจ้าบรรลุกันขึ้นมาได้สิ้นแล้ว ถือว่าข้าทำตามที่สัญญาให้ไว้แล้ว!”

ขาลเจิดนั้นรีบกล่าวขึ้นมาด้วยใบหน้าขาวซีด “มันเป็นพวกเราเองที่มีตาหามีแววไม่ เกือบทำให้อาจารย์เย่ต้องสูญสิ้นชีวิต ช่างบาปหนานัก!”

เย่หยวนยกมือขึ้นมาโบกปัด “ใครเล่าจะทนทานความเย้ายวนของชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนได้? เรื่องนั้นมิใช่ความผิดพวกเจ้าเสียทีเดียว”

แม้ว่าคนทั้งหกนั้นจะบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขึ้นมาได้แล้วแต่ความเคารพของพวกเขาต่อเย่หยวนมันกลับมีแต่เพิ่มพูนขึ้น

อย่างแรกเลยก็คือเย่หยวนนั้นตอบแทนความร้ายด้วยความดี โอสถสวรรค์หยกล้ำศักดิ์สิทธิ์ที่เขาหลอมให้คนทั้งหกนั้นมันมีคุณภาพสูงล้ำ

อย่างที่สองคือพวกเขาทั้งหกนั้นได้รู้แล้วว่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นต้องเผชิญหน้ากับเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียน

หมายความว่าวันหน้าพวกเขาก็ยังต้องพึ่งพาเย่หยวนอีกมาก

เพราะว่าเหตุนี้เองที่ทำให้นักหลอมโอสถสวรรค์นั้นมันเป็นที่เคารพกันทุกหนแห่ง

“น้องเย่มาได้ถูกเวลาพอดี ข้านั้นจะได้ประกาศออกมาอย่างเป็นทางการ! ข้านั้นจะขึ้นครองตำแหน่งเจ้าวิหารยอดนักบุญ! น้องเย่นั้นจะครองตำแหน่งเจ้าทรงเกียรติแห่งวิหารยอดนักบุญ มีอำนาจไม่แตกต่างจากข้าคนนี้!”

นักบุญสูงมารกระทิงนั้นเดินลงมารับและกอดคอลากเย่หยวนขึ้นไป

เย่หยวนที่ได้ยินนั้นก็ต้องผงะไปเช่นกัน แต่มันฟังดูไม่เลว

แน่นอนว่ามันย่อมไม่มีใครกล้าขัด

งานชุมนุมหมื่นภูติจบลงไปเหล่าภูติแท้ทั้งหลายต่างแยกย้าย เวลานี้ตัวนักบุญสูงวานรยักษ์นั้นก็ไม่อาจจะทนรอต่อไปได้อีก

“น้องเย่ ข้านั้นมีของขวัญเล็กๆ น้อยมาให้ ช่วยรับมันไว้ด้วยเถอะ!” วานรยักษ์กล่าวพร้อมยกกำไลมิติออกมาให้เย่หยวนด้วยรอยยิ้มกว้าง

“น้องเย่ ภายในนี้มันเปี่ยมล้นไปด้วยสมบัติของข้า! หากเจ้าสนใจอยากได้ก็เอามันไปได้เลย ข้านั้นแค่อยากจะขอให้เจ้าช่วยหลอมโอสถสวรรค์ให้เท่านั้น!” ปักษาใหญ่เองก็ไม่ยอมน้อยหน้า

คนทั้งสองนั้นยอมที่จะเสียเลือดเสียเนื้อเพื่อหวังให้เย่หยวนยอมหลอมโอสถสวรรค์ให้

เย่หยวนยิ้มตอบก่อนจะยกมือขึ้นมาดันของขวัญกลับไป “นักบุญสูงทั้งสอง เย่ผู้นี้ไม่ต้องการสิ่งของของพวกท่านหรอก!”

เมื่อคนทั้งสองได้ยินเช่นนั้น แน่นอนว่าหน้าของพวกเขาย่อมจะขาวซีดลง

“น้องเย่ สิ่งใดที่เฒ่ากระทิงมันให้เจ้าได้เราเองก็ให้เจ้าได้เช่นกัน! ทำไมต้องทำเช่นนี้ด้วย?” นักบุญสูงวานรยักษ์นั้นกล่าวขึ้นมาอย่างมึนงง

เพราะของขวัญที่เขาเตรียมมาวันนี้มันเป็นของที่เดิมทีเขาเตรียมมามอบให้นักหลอมโอสถสวรรค์ระดับห้า

แน่นอนว่าของระดับนั้นสำหรับเย่หยวนที่มีพลังแค่ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมันย่อมจะเป็นของที่ล้ำค่านัก

แต่เย่หยวนนั้นกลับไม่คิดแม้แต่จะหันมาชายตามอง!

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ข้านั้นช่วยพวกท่านหลอมโอสถสวรรค์ได้และไม่ต้องเอาของอะไรมาแลกทั้งนั้น ข้าแค่อยากให้ท่านถือไว้ในใจว่าพวกท่านติดค้างข้าครั้งหนึ่ง! เมื่อถึงเวลาข้าจะมาขอให้พวกท่านช่วยเหลือ!”

แม้แต่คนปัญญาอ่อนก็เข้าใจได้ทันทีว่าการตอบแทนนั้นมันคงไม่ง่ายแล้ว!

แต่ไม่ว่ามันจะยากเย็นแค่ไหนมันก็ยังดีกว่าไปตายอย่างไร้ค่ากับเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียน!

เพราะฉะนั้นคนทั้งสองจึงตอบรับทันทีไม่มีการลังเลใด

หลังจากที่พวกวานรยักษ์ได้คำมั่นจากปากเย่หยวนแล้วพวกเขาก็ไม่รอช้ารีบขอตัวกลับไปทันที

เวลานั้นเป็นสิ่งที่มีค่าเสมอ!

“น้องเย่ เจ้าคิดจะทำอะไรต่อ?” นักบุญสูงมารกระทิงนั้นถามขึ้น

เย่หยวนจึงตอบกลับไป “ข้าคิดจะเดินทางกลับลงไปยังแดนสวรรค์ใต้ก่อน จากนั้นค่อยเดินทางไปยังห้ายอดแดนสวรรค์”

นักบุญสูงมารกระทิงที่ได้ยินก็พยักหน้ารับ “อืม หากเจ้าอยากให้พี่ช่วยอะไรก็บอกได้เลย! เรื่องของเจ้านั้นคือเรื่องของพี่!”

เขานั้นมิใช่คนโง่ เย่หยวนนั้นไม่คิดรับของจากมือพวกวานรยักษ์เพื่อแลกกับการขอให้ช่วยงานภายหลัง

แน่นอนว่าสิ่งที่ชายหนุ่มคนนี้แบกรับไว้มันย่อมหนักหนา!

เย่หยวนนั้นไม่คิดพูดอธิบายให้มากความยิ้มตอบกลับไป “พี่โปรดวางใจ น้องไม่เกรงใจท่านแน่นอน!”

หลังจากได้รู้จักกันมาพักใหญ่ๆ เย่หยวนก็ย่อมพอจะมองนิสัยของนักบุญสูงมารกระทิงออกได้บ้าง

แม้ว่าเขานั้นจะแข็งแกร่งโหดเหี้ยมแต่ว่าเขานั้นก็ตรงไปตรงมาและทำเรื่องราวตามเหตุตามผล รับมือได้ไม่ยาก

เย่หยวนนั้นทำเรื่องดีๆ ช่วยเหลือเขาไป แน่นอนว่าเขาย่อมจะตอบแทนคุณนี้อย่างแน่นอน

ขาลเจิดที่ได้ยินนั้นรีบกล่าวขึ้นมา “เมื่ออาจารย์เย่ต้องการจะกลับไปยังแดนสวรรค์ใต้เราทั้งห้าก็อยากจะลงไปด้วย! ไม่ว่าจะอย่างไรเสียพวกเราทั้งห้านั้นก็ได้ทำเรื่องเลวร้ายไว้ในแดนสวรรค์ใต้มากมาย ถือเป็นโอกาสดีที่เราจะได้กลับลงไปขอโทษคนทั้งหลายที่สูญเสีย!”

เย่หยวนนั้นย่อมไม่คิดปฏิเสธ

เพราะชีวิตที่ล้มหายตายจากไปในแดนสวรรค์ใต้นั้นมันต้องมีคนรับผิดชอบ

หลายวันต่อมาเย่หยวนก็ได้พานักบุญสูงทั้งห้าเดินทางลงมาจากเขาหมื่นอสูรมุ่งหน้าสู่แดนสวรรค์ใต้

…

ในเขาลึกใกล้ชายแดนสวรรค์ใต้มันปรากฏคลื่นพลังรุนแรงล้ำฟ้าดินปะทุขึ้น

คลื่นพลังนี้มันทำให้เหล่าสัตว์ป่าทั้งหลายต่างหนีไปทั่วทิศ

บนท้องฟ้านั้นมันได้เกิดปรากฏการณ์สวรรค์ขึ้นมา แน่นอนว่าย่อมเป็นสัญญาณการบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนของใครบางคนแล้ว!

ครึ่งเดือนต่อมาในที่สุดมันก็มีเงาร่างหนึ่งพุ่งขึ้นมาพร้อมเสียงหัวเราะลั่น!

เสียงหัวเราะนั้นมันทำให้ฟ้าดินต้องเปลี่ยนสี

“ฮ่าๆๆ… ข้าเมิ่งฮั่นเฟิงก้าวขึ้นมาได้เสียที! ชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียน! ช่างเป็นพลังที่เหนือล้ำนัก! ข้ารู้สึกได้เลยว่ามือเท้าของข้าในตอนนี้มันแฝงล้ำไปด้วยพลังของเต๋าสวรรค์! ขาลเจิด ไอ้พวกสัตว์นรกทั้งห้า ข้าจะไปตามล่าเจ้าให้สุดหล้าฟ้าดิน! วันนี้ข้าผู้นี้ได้บรรลุขึ้นชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนแล้ว ข้าจะทำให้พวกเจ้าต้องชดใช้!”

ยอดฝีมือผู้บรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขึ้นมาได้นี้มันย่อมจะเป็นอดีตเจ้าเมืองสวรรค์ใต้ เมิ่งฮั่นเฟิง ผู้ที่ใช้วิธีการชั่วร้ายแย่งเอาโอสถชะตาศักดิ์สิทธิ์มาจากห้ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าว

เขานั้นกลืนโอสถชะตาศักดิ์สิทธิ์ลงไปและใช้เวลาถึงห้าสิบปีกว่าที่จะบรรลุขึ้นมาได้ในที่สุด วันนี้เขาได้บรรลุความฝันการขึ้นมาเหยียบชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนอย่างเต็มตัว

แน่นอนว่าเขาย่อมรู้ถึงเรื่องที่ห้ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวนั้นนำทัพมาบุกแดนสวรรค์ใต้จนนองเลือด

แต่ตอนนั้นตัวเขายังไม่พบเจอสถานที่เหมาะสมในการเก็บตัวและเดินทางร่อนเร่ไปทั่วแดนสวรรค์ใต้

แต่เขาก็ไม่ได้ออกมาต่อสู้ใดๆ และปล่อยให้แดนสวรรค์ใต้นั้นต้องนองเลือด!

แผนการของเขาคือหลังจากที่เขาบรรลุขึ้นชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนมาได้แล้วเขาค่อยจะกลับไปแก้แค้นคนทั้งห้า!

เมิ่งฮั่นเฟิงก้มลงไปมองดูทางทิศเมืองสวรรค์ใต้ก่อนจะกล่าวขึ้น “ผ่านไปกว่าห้าสิบปีแล้ว ไม่รู้ว่ามันจะยังมีมนุษย์เหลือในเมืองสวรรค์ใต้บ้างหรือไม่! ข้านั้นได้ขึ้นมาเป็นยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนแล้ว มันเป็นเวลาดีที่จะเริ่มก่อตั้งกองกำลังขึ้นมาใหม่! ก่อนอื่นข้าจะกลับไปบุกยึดแดนสวรรค์ใต้กลับมาก่อนแล้วค่อยรวมกำลังไปโจมตีพวกมัน ให้พวกมันได้รู้ว่าการถูกล้างบางมันรู้สึกอย่างไร!”

คิดมาถึงตรงนี้เขาก็พุ่งตัวหายไปทันทีอย่างไม่รอช้า

……………..