Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2739 เตรียมตัวมา

“เจ้าจะเอามันไป? ฮ่าๆ หากเจ้ามีปัญญาไปเอามันข้าก็ไม่คิดขัดแล้ว!” เมื่อต้าวหยุนได้ยินเช่นนั้นเขาก็อดหัวเราะขึ้นไม่ได้

“ไอ้หนู เจ้าคิดว่าแค่มีผู้ช่วยเป็นนักบุญสูงภูติแท้แล้วจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นหรือ? ข้าอยากเห็นนักว่าเจ้าจะเอาอะไรไปเก็บมันมา!”

“ไอ้เจ้าโง่อวดอ้างไม่ดูตัว เจ้าคิดว่าพวกเราเหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนนั้นไร้ค่าใดๆ หรือ?”

…

เมื่อเหล่านักบุญสูงทั้งหลายได้ยินพวกเขาต่างก็ยิ้มเย้ยออกมา

แค่นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกนั้นมันก็กล้ามาวางท่าต่อหน้าพวกเขา คิดหรือว่ามารเถาวัลย์ศูนย์โลหิตนั้นมันจัดการได้ง่ายนัก?

แต่เย่หยวนนั้นกลับตอบไปหน้าตาเฉย “เช่นนั้นหรือ? งั้นข้าก็ไม่เกรงใจแล้ว”

พูดจบเย่หยวนก็ขี่หลังต้าหวงกระโดดเข้าไปในทุ่งสมุนไพรสวรรค์ทันที

แต่มารเถาวัลย์ศูนย์โลหิตมันกลับไม่คิดตอบสนองใดๆ!

เย่หยวนนั้นย่อมไม่เกรงใจรีบเก็บสมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายด้วยความรวดเร็ว

เมื่อเหล่ายอดฝีมือทั้งหลายได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาต่างก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมาทันที!

“เกิดอะไรขึ้นกัน? ทำไมมารเถาวัลย์ศูนย์โลหิตมันกลับไม่ทำอะไรเลยเล่า?”

“นี่มันเป็นผีหรือ!”

“หรือว่ามารเถาวัลย์ศูนย์โลหิตนั้นมันอิ่มจากเลือดคนก่อนหน้านี้แล้วจึงไม่โจมตี?”

…

เมื่อคนทั้งหลายได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาต่างก็คาดเดากันไปต่างๆ นานา

ได้เห็นว่าเย่หยวนยังยืนได้ไม่เป็นอันตรายใดๆ พวกเขาย่อมเริ่มโลภขึ้นมาในใจ

คนกล้านั้นจะได้สมบัติส่วนคนขลาดนั้นหิวตาย

ในเมื่อเย่หยวนนั้นไม่เป็นไร พวกเขาเองก็ย่อมจะไม่เป็นอะไรด้วย!

เพราะฉะนั้นมันจึงมีคนที่รวบรวมความกล้าพุ่งตัวเข้าไปในทุ่งสมุนไพรสวรรค์อีกครั้ง

แต่ในวินาทีเดียวกันนั้นเองที่มารเถาวัลย์ศูนย์โลหิตมันก็พุ่งเถาวัลย์เข้ามาโจมตี

ฉึก!

ยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกผู้กล้าทั้งหลายนั้นแห้งตายลงทันที!

เท่านี้มันก็ย่อมทำให้ไม่มีใครคิดกล้าขึ้นมาอีก

“ให้ตายสิ ทำไมมารเถาวัลย์ศูนย์โลหิตมันถึงไม่ทำร้ายเจ้าเด็กนี่เล่า?” ต้าวหยุนนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยความคับแค้น

ใบหน้าของเหล่านักบุญสูงทั้งหลายเองก็เหยเกไม่แพ้กัน

ทุ่งสมุนไพรใหญ่เช่นนี้ มันกลับจะตกไปอยู่ในมือเย่หยวนคนเดียว?

หลังเก็บเกี่ยวสมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายลงจนสิ้นแล้วต้าหวงก็พาเขากระโดดเข้ามาอีกพื้นที่หนึ่ง

เย่หยวนนั้นเก็บเกี่ยวสมุนไพรสวรรค์ต่อไปอย่างไม่คิดสนใจใคร

แน่นอนว่าการเก็บเช่นนี้มันคงเก็บได้แค่ราวร้อยละเจ็ดสิบถึงแปดสิบเท่านั้น แต่แค่นั้นมันก็มากจนเกินไปแล้ว

“ไอ้หนู ว่าอย่างไรเล่า? รู้สึกเยี่ยมไปเลยใช่ไหม?” หมี่เทียนกล่าวขึ้นมา

“มันเยี่ยมจริง! เหล่าสมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายนี้มันไม่มีปรากฏในทวีปพิรุณใส พวกมันนั้นหาได้ยากยิ่งข้าไม่นึกเลยว่าจะได้มันมาครองง่ายๆ เช่นนี้” เย่หยวนยิ้มตอบไป

“ไอ้เจ้าโง่พวกนั้นมันโชคดีไป มีหรือที่มารเถาวัลย์ศูนย์โลหิตของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตจะมีพลังเพียงแค่นี้? ตัวผิดปกติโกลาหลนั้นมิใช่ของเล่น! มารเถาวัลย์ศูนย์โลหิตต้นนี้มันคงเป็นทายาทของเจ้าหมอนั่น น่าเสียดายแค่ว่ามันไม่มีเลือดมากพอจึงมีพลังฝีมืออยู่เพียงแค่นี้” หมี่เทียนกล่าวขึ้นมา

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ใครจะไปคิดเล่าว่ามารเถาวัลย์ศูนย์โลหิตที่ทรงพลังนั้นมันกลับจะตาถั่ว! ตราบเท่าที่หลบไปอยู่ในมุมบอดของมันได้มันก็ไม่อาจโจมตี?”

นี่คือเหตุผลที่เย่หยวนเข้ามาเก็บเกี่ยวได้อย่างปลอดภัย!

มารเถาวัลย์ศูนย์โลหิตนั้นมันมีกำลังเหนือล้ำเก่งกาจต่อให้จะมีพลังระดับเดียวกันมันก็คงไม่อาจเอาชนะได้

แต่ว่ามันนั้นก็ไม่ได้ไร้เทียมทานเพราะว่าสายตาของมันนั้นแย่ไม่น้อย

แต่ว่าการเข้ามาอยู่ในจุดบอดของมันนี้ก็มิใช่เรื่องง่าย เพราะจุดบอดของมันนั้นขยับอยู่ตลอดเวลา

มีเพียงแค่ตัวตนระดับหมี่เทียนเท่านั้นที่จะมองจุดบอดที่ขยับไปมาของมารเถาวัลย์ศูนย์โลหิตออก

ไม่เช่นนั้นแล้วต่อให้จะรู้ว่ามันมีจุดอ่อนเช่นนี้แต่ใครเล่าจะสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้

แต่ทางเทียนลู่ที่ได้เห็นเช่นนั้นก็ต้องยิ้มกว้างขึ้นมา “พวกเจ้าไม่ต้องกังวลไป มันเก็บสมุนไพรสวรรค์มาได้นั้นย่อมจะดีที่สุด! เรานั้นแค่ต้องรอดักปล้นมันก็พอแล้ว!”

เมื่อนักบุญสูงคนอื่นๆ ได้ยินเช่นนั้นพวกเขาต่างยิ้มกว้างขึ้นตาม!

ใช่แล้ว พวกเขาจำเป็นต้องไปเก็บเองหรือ?

หลังจากที่เย่หยวนเก็บมันออกมาหมดสิ้นแล้วพวกเขาค่อยแย่งชิงมันไปก็ได้มิใช่หรือ?

“ฮ่าๆ มันยังเป็นสหายเต๋าเทียนลู่ที่ปราดเปรื่อง! ของอันตรายเช่นนี้เราให้คนอื่นไปทำน่ะดีที่สุดแล้ว!” ต้าวหยุนเองก็เห็นด้วยทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น

เย่หยวนนั้นรวดเร็วอย่างมากไม่นานเขาก็เก็บสมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายจนเกลี้ยงได้

จากนั้นต้าหวงก็กระโดดกลับออกมาจากระยะของมารเถาวัลย์ศูนย์โลหิต

หลังจากออกมาถึงแน่นอนว่านักบุญสูงทั้งหกนั้นมันต่างจะมาล้อมดักไว้ก่อนแล้ว

เมื่อเย่หยวนออกมามันจึงหมดสิ้นหนทางที่จะหนีไปทันที

“ไอ้หนู ลำบากเจ้าแล้ว! ส่งสมุนไพรสวรรค์ที่เจ้าเก็บมาให้หมด!” ต้าวหยุนกล่าวขึ้นมา

เวลานี้เมื่อมีคนช่วยแล้วเขาย่อมจะได้เวลาทวงแค้น

เทียนลู่นั้นกล่าวขึ้นตาม “น้องชาย ไม่ว่านักบุญสูงภูติแท้ตนนี้จะเก่งกาจแค่ไหนมันก็ไม่มีทางเอาชนะพวกเราหกคนได้แน่! หากเจ้ายังพอมีสมองอยู่บ้างก็ส่งมันมา เราไม่คิดเอามากมายหรอก! เจ้าเก็บสมุนไพรสวรรค์ระดับสี่ไว้แล้วส่งสมุนไพรสวรรค์ระดับห้ามาให้หมดก็พอ”

“หึๆ เจ้าโอหังมากมิใช่หรือ? ลองวางท่าเช่นนั้นต่อหน้าข้าอีกสักครั้งสิ!” ต้าวหยุนนั้นกล่าวเย้ยหยันเย่หยวนขึ้นมาทันที

แต่เย่หยวนนั้นกลับยิ้มตอบไปอย่างไม่คิดสนใจ “หากข้าเป็นพวกเจ้า ข้าจะกังวลเรื่องชีวิตตัวเองก่อน! ข้านั้นเตรียมของขวัญไว้ให้พวกเจ้าแล้ว หวังว่าจะชอบมันนะ”

ตึง!

ตึง!

ตึง!

เสียงของเย่หยวนยังไม่ทันจางหายมันก็เกิดแรงสั่นสะเทือนรุนแรงขึ้นมา

สีหน้าของเหล่านักบุญสูงทั้งหลายเปลี่ยนสีไป เวลานี้พวกเขาเริ่มสั่นสะท้านไปทั้งกายใจแล้ว

“นี่…นี่มันเรื่องอะไรกัน? ดูเหมือนจะมีกลุ่มยอดฝีมือมากมายกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้!” นักบุญสูงต้าวหยุนกล่าวขึ้นด้วยความกังวล

เทียนลู่นั้นหันไปมองเย่หยวนพร้อมกล่าวขึ้นถาม “ไอ้หนู เจ้าทำอะไรลงไป?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “ไม่มีอะไรมาก ข้านั้นแค่ปล่อยภูติแท้พลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนหลายตัวออกมา หากพวกเจ้าอยากได้สมุนไพรสวรรค์ก็มาเอาไปได้ แต่ระวังจะหนีไปไม่ได้แล้วกัน ข้าไม่ขอรับประกันนะว่าข้าควบคุมพวกมันได้”

“หะ?! ภูติแท้หลายตัว? เจ้าบ้าไปแล้ว!” ต้าวหยุนนั้นได้แต่ต้องสั่นสะท้านไปทั้งร่างด้วยความกลัว

แค่คลื่นพลังที่เขาสัมผัสได้นี้มันก็มีหลายตัวแล้วที่ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเขา!

แท้จริงแล้วมันมีหลายตัวที่แข็งแกร่งกว่าเขาด้วยซ้ำ!

ดูท่ามันคงจะมีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นกลางหรืออาจจะถึงขั้นปลายด้วยซ้ำ!

คลื่นพลังรุนแรงล้ำเช่นนี้มีหรือที่พวกเขาจะต้านรับได้?

“ฮ่าๆ พวกเจ้าหาพวกได้แต่ข้าจะหาพวกไม่ได้เลยหรือ? ยังอยากได้สมุนไพรสวรรค์อยู่หรือไม่ พวกเจ้าเลือกเอาเองเถอะ” เย่หยวนยิ้มตอบ

เหล่าภูติแท้ทั้งหลายนั้นต่างเป็นสัตว์เลี้ยงของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต

เหล่ายอดฝีมือในวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นต่างมีสัตว์ขี่ของตัวเองเวลาไปไหนมาไหน

แน่นอนว่าพวกที่แข็งแกร่งจริงๆ นั้นได้ตายไปในสนามรบพร้อมกับนายของมันแล้ว

เหล่าภูติแท้ที่เย่หยวนปล่อยออกมานั้นมันต่างล้วนเป็นทายาทของเหล่าสัตว์เลี้ยงที่วังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตเคยดูแล

ภูติแท้ที่วังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตเลี้ยงดูไว้นั้นมันถูกเลี้ยงดูด้วยวิธีพิเศษทำให้พวกมันไม่มีสติปัญญาเหมือนภูติแท้อื่นๆ ไม่ได้ต่างอะไรจากสัตว์ปกติทั่วไป

หลังจากที่พวกมันบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขึ้นมาพวกมันก็ตายลงไปเพราะเต๋าทุกข์จักรพรรดิเซียนจนทำให้ไม่ได้ขยายพันธุ์จนเกินขนาดไป

ก่อนที่เย่หยวนจะมาถึงที่นี่เขาได้ฟังคำของหมี่เทียนและไปล่อเหล่าภูติแท้ทั้งหลายมาทางนี้

ต้าหวงคนเดียวนั้นย่อมจะไม่มีทางรับมือหกนักบุญสูงที่ร่วมมือกันได้

เพราะฉะนั้นเย่หยวนจึงได้เตรียมตัวมาอย่างดี

สีหน้าของเหล่าหกนักบุญสูงเปลี่ยนสีไปทันที เหล่ายอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกและยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนครึ่งก้าวนั้นต่างหนีหายไปสิ้นไม่รอใครแล้ว

เพราะคลื่นพลังที่กำลังใกล้เข้ามานั้นมันยิ่งใหญ่ล้ำ!

“หนีเร็ว!” ต้าวหยุนนั้นไม่อาจทนรับแรงกดดันนั้นได้ไหวต้องรีบหนีหางจุกตูดไป!

มีหรือที่คนทั้งห้านั้นจะยังกล้าอยู่อีก? หากถูกภูติแท้พลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนล้อมแล้วมันคงไม่มีชีวิตรอดกลับไปได้แน่!

พวกเขาจึงได้แต่ต้องหนี!

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไปพร้อมลูบหลังต้าหวง “ต้าหวง ไปเถอะ!”

ต้าหวงค่อยๆ ก้าวเดินออกมาในป่าอย่างไม่มีท่าทางที่เร่งรีบหรือเกรงกลัวเหล่าภูติแท้ทั้งหลายนั้นเลย