Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2794 จักรพรรดิเที่ยงปรากฏ

ตอนที่ 2794 จักรพรรดิเที่ยงปรากฏ!
“พี่หยาง ฆ่ามัน!”

บนท้องฟ้านั้นจู่ๆ ก็เย่หยวนร้องขึ้นมา

คำพูดนี้ทำให้กองทัพที่ตามหลังมาต้องหยุดเท้าลง

พวกเย่หยวนทั้งสองคนนั้นไม่คิดหันกลับแม้แต่น้อยและพุ่งตัวเพิ่มความเร็วหนีไปแทน

เห็นเช่นนั้นพวกจิงหลานทั้งหลายจึงได้แต่ต้องร้องลั่นขึ้นมา รู้ตัวว่าถูกหลอกเข้าให้จนใบหน้าแดงดำด้วยความอับอาย

“ไอ้เด็กสกุลเย่ พ่อเจ้านี้จะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ!”

“ไอ้สารเลว! เจ้าจะได้ลูกที่ไม่มีรูตูด!”

“ไอ้หนู ไม่ว่าเราจะต้องสูญเสียเท่าไหร่วันนี้เราก็จะล่าเจ้าให้ได้!”

…

จากด้านหลังนั้นมันมีเสียงร้องไล่มา

ตั้งแต่ที่หยางชิงร่วมเดินทางมาด้วยนั้นเย่หยวนและเขาพุ่งหน้าถอยหลังไปมาหลายต่อหลายครั้งทำให้กองกำลังที่ติดตามมานั้นเป็นได้แค่ของเล่น

เรื่องนี้ย่อมจะทำให้เผ่าทะเลทั้งหลายไม่พอใจ

ก่อนหน้านี้ตัวจิงหลานนั้นกังวลเรื่องความเสียหายแต่ตอนนี้พวกเขาไม่อาจจะเหลือที่ให้กังวลได้อีก สั่งการเรียกกองทัพทั้งหมดของทะเลพันทานตะวันมาทันที

ตอนนี้รอบด้านของพวกเย่หยวนนั้นมันมีแต่ภูติแท้มากมายอย่างไม่อาจนับ

แม้ว่าเหล่าชาวทะเลทั้งหลายจะไม่เก่งกาจพอต่อต้านพวกเย่หยวนแต่หากแค่ถ่วงเวลาแล้วมันย่อมจะไม่ยาก

“ฮ่าๆๆ ดีจริงๆ! สดชื่นดีจริง! ไม่ได้ลุยเช่นนี้มาแสนนานแล้ว! น้องเย่ ข้าต้องขอบคุณเจ้าจริงๆ!” หยางชิงนั้นถือหอกแทงไปมารอบตัวสังหารภูติแท้เผ่าทะเลมากมายไปอย่างไม่ยั้งมือ

เย่หยวนได้แต่ต้องกลอกตาหนี เจ้าบ้านี่มันอ่านสภาพตอนนี้ไม่ออกหรือ?

เราหนีไปไหนไม่ได้แล้ว!

แต่จู่ๆ เขาก็ร้องขึ้นมาขู่ด้วยเสียงดังลั่น “เลิกตามข้ามาเสียที! หากยังคิดตามมาข้าจะเรียกเต๋าทุกข์ของข้าลงมาแล้ว!”

“หยุด! ไม่ต้องตามมันแล้ว!” จิงหลานและพวกนั้นหยุดเท้าลงทันทีที่สิ้นเสียงเย่หยวน

เย่หยวนและหยางชิงนั้นผงะไปทันที ทำไมคำขู่แค่นี้ก็ได้ผลด้วย?

แต่ไม่นานพวกเขานั้นก็ได้พบว่ามันมีเรื่องไม่ชอบมาพากลแล้ว

เพราะเหล่าคนทั้งหลายนั้นต่างหยุดลงด้วยใบหน้าท่าทางสุดเคารพ

เย่หยวนและหยางชิงนั้นหันมองหน้ากันด้วยท่าทางตกตะลึง

“ฉิบหาย! เจ้าจะทำให้ข้าต้องตายไปด้วยแล้ว!” หยางชิงร้องขึ้น

ท้องฟ้าสั่นไหวพร้อมๆ กับคลื่นพลังรุนแรงเหนือโลกที่ค่อยๆ ปรากฏออกมาจากห้วงมิติ

เงาร่างหนึ่งก้าวออกมาด้วยท่าทางราวกับเทพเจ้าที่ลงมาเยือนโลกหล้า

“ขอคารวะท่านจักรพรรดิเฉียนกุย!”

คนทั้งหลายก้มหัวลงทันที

เพราะในทะเลทั้งหลายนั้น จักรพรรดิเที่ยงย่อมจะเป็นตัวตนที่สูงล้ำไร้เทียมทานที่สุด

และตอนนี้จักรพรรดิเที่ยงมันก็ปรากฏตัวขึ้นมาแล้ว!

พวกเย่หยวนนั้นหยุดเท้าลงทันทีเพราะเมื่อจักรพรรดิเที่ยงออกโรงเองแล้ว พวกเขาก็ไม่อาจจะหนีได้อีก

จักรพรรดิเฉียนกุยนั้นแปลงกายเป็นมนุษย์ด้วยท่าทางสูงส่ง

สายตาของเขานั้นมันมองดูเย่หยวนเหมือนเป็นแค่คนตายคนหนึ่ง

“ลูกน้องไร้ความสามารถ ทำให้ท่านต้องลงมือเอง! ท่านจักรพรรดิโปรดลงโทษข้าด้วย!”

จิงหลานร้องขึ้นมา ด้วยความหวาดกลัวและยอมรับผิด

กองทัพทะเลพันทานตะวันนั้นมันออกมาหมดสิ้นแต่กลับไม่อาจไล่ล่ามนุษย์คนเดียวลงได้

สุดท้ายนอกจากจะไม่อาจสังหารอีกฝ่ายลงแล้วยังต้องสูญเสียกำลังไปมากมายด้วย

พวกเขานั้นไล่ล่าเย่หยวนมานานถึงครึ่งเดือนแล้ว แต่กลับเป็นฝ่ายพวกเขาที่ต้องเสียสองยอดขุนศึกไปแทนพร้อมๆ กัน จักรพรรดิเซียนขั้นสุดอีกเก้าคน!

ส่วนความสูญเสียของจักรพรรดิหยกและเหล่านักยุทธพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศนั้นมันย่อมจะมากจนเกินนับ

ส่วนพวกเย่หยวนนั้นกลับยังอยู่ดีไร้การบาดเจ็บใด

จิงหลานและพวกนั้นแทบจะร้องไห้ด้วยความอับอาย

“หึ! ขยะเสียจริง!” จักรพรรดิเฉียนกุยนั้นร้องขึ้นมาพร้อมกระแทกพลังใส่พวกจิงหลานจนต้องกระอักเลือด

เย่หยวนและหยางชิงนั้นสัมผัสถึงแรงกดดันนี้ได้เช่นกัน

แข็งแกร่ง!

คำพูดเดียวนี้มันกลับทำให้ยอดฝีมือแปลงยอดเต๋าบาดเจ็บได้

“ทุกการกระทำของจักรพรรดิเที่ยงนั้นมันคือเต๋า แต่ละท่วงท่าล้วนแฝงไปด้วยยอดเต๋า!” เย่หยวนร้องขึ้นมาอย่างเคร่งเครียด

เพราะก่อนหน้าตอนที่จักรพรรดิเฉียนกุยนั้นควบคุมยอดเต๋าตัวเย่หยวนเองก็สัมผัสได้เช่นกัน

เขานั้นเคยปะทะกับเหยียนยูเจินมาก่อนแต่ว่าเขานั้นเป็นได้แค่จักรพรรดิเที่ยงครึ่งๆ กลางๆ

แต่คนตรงหน้าเขานี้คือจักรพรรดิเที่ยงที่แท้จริง!

“ตายแน่แล้ว! น้องเย่ เจ้าทำข้าฉิบหายไปด้วยแล้ว! ทำอย่างไรดี? ทำอย่างไรกันดี?” หยางชิงร้องขึ้น

เย่หยวนนั้นอดส่ายหัวออกมาไม่ได้ “เจ้าเองมิใช่หรือที่ฆ่าสังหารอย่างสนุกมือ? บอกให้เจ้าไปเจ้าก็ไม่ยอมไป ตอนนี้มีหน้ามาโทษข้า?”

หยางชิงนั้นผงะเมื่อได้ยิน “อ่า ก็เป็นเช่นนั้น! คือว่า… ท่านจักรพรรดิ คนที่ท่านตามล่านั้นคือเขา ข้าไม่เกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย! ข้าแค่ผ่านมา ถือว่าข้าเป็นแค่อากาศธาตุปล่อยข้าไปจะได้หรือไม่?”

เขานั้นยังไม่อยากตาย!

หยางชิงนั้นเปลี่ยนหน้ารีบก้มหัวลงเลียนผู้แข็งแกร่งทันที

ท่าทางนี้มันราวกับว่าเขานั้นเป็นคนหลายบุคลิก เย่หยวนต้องผงะเมื่อได้เห็น

เจ้าหมอนี่เมื่อกี้ยังฆ่าสังหารคนสนุกสนาน มีท่าทางราวกับตัวเองไร้เทียมทาน

แต่เวลานี้เขากลับเปลี่ยนหน้ากลายเป็นสุนัขรับใช้คน

“ฮ่าๆๆ…เฉียนกุย ทะเลพันทานตะวันของเจ้ามันส่งกำลังออกมาจนหมดสิ้นแล้วแต่กลับไม่อาจรับมือจัดการจักรพรรดิเซียนขั้นต้นคนหนึ่งได้ จะน่าอายไปไหม?”

เกิดเสียงหัวเราะขึ้นมาจากความว่างเปล่า

จากนั้นมิติบนท้องฟ้ามันก็บิดเบี้ยวเผยให้เห็นสามเงาร่างค่อยๆ ปรากฏ

คนทั้งสามนั้นมีคลื่นพลังที่รุนแรงไม่น้อยกว่าเฉียนกุยเลย!

ผู้ปกครองของทะเลทั้งสี่มันได้มารวมตัวกันตรงนี้แล้ว!

เย่หยวนและหยางชิงนั้นหน้าซีดลงทันที เป็นเช่นนี้ต่อให้อยากหนีแค่ไหนมันก็คงไม่รอด

พวกเขาไม่มีทางใดที่จะหนีจากมือของจักรพรรดิเที่ยงสี่คนได้เลย

ใบหน้าของหยางชิงนั้นกระตุกขึ้นมาทันที

จักรพรรดิเที่ยงอีกคนหนึ่งหัวเราะขึ้น “เฉียนกุย ข้าก็นึกว่าเจ้าจะตายเพราะเต๋าทุกข์ไปแล้วเสียอีก ข้าอุตส่าห์เตรียมคนมาบุกยึดทะเลพันทานตะวันแล้ว”

จักรพรรดิเที่ยง คนที่สามกล่าวขึ้นตาม “เฉียนกุย เจ้ากลับไปเตรียมตัวรับเต๋าทุกข์ตามสบายเถอะ ข้านี้จะช่วยเจ้าจัดการเรื่องที่ทะเลพันทานตะวันเจ้าจัดการไม่ได้นี้ให้เอง”

เฉียนกุยตอบกลับมา “คงหมิง ชาดิง เทียนฮวย พวกเจ้าไม่ต้องมาพูดให้มากความหรอก! คนของพวกเจ้าเองมันก็ตายไปมากเช่นกัน! หากเจ้าเด็กนี่มันไปโผล่ที่ทะเลของพวกเจ้า พวกเจ้าก็คงไม่มีปัญหาจัดการมันหรอก! เจ้าคิดว่าลูกน้องตัวเองจะรับมือมันไหว?”

คงหมิงนั้นยิ้มหันไปมองเย่หยวน “ไอ้หนู เจ้านี่มันช่างกล้า กลับทำให้เรื่องมาถึงพวกเราทั้งสี่ได้เช่นนี้!”

เย่หยวนยักไหล่ตอบกลับไป “ข้าเองก็ไม่ได้อยาก ก่อนหน้านี้เย่ผู้นี้ออมมือให้ตลอด แต่คนทะเลพันทานตะวันมันกลับไร้เหตุผลรังแกข้าจนต้องลงมือ”

เฉียนกุยนั้นตอบกลับไป “ไอ้หนู จะตายแล้วยังมีหน้ามาอวดดีอีกเรอะ!”

คงหมิงนั้นหัวเราะขึ้นเมื่อได้ยินคำของเย่หยวน “ฮ่าๆๆ…น่าสนใจ! การที่สามารถคุยกับพวกเราด้วยท่าทางเช่นนั้นได้ ไอ้หนู ข้าจะให้โอกาสเจ้า เจ้ามาอยู่ทะเลสี่หอมกับข้าแล้วข้าจะปกป้องเจ้าให้จากเรื่องวันนี้!”

แต่ก่อนที่เย่หยวนจะทันได้ตอบหยางชิงก็กล่าวขึ้นมาแทรกก่อน “ท่านจักรพรรดิ ข้าพร้อมจะไป! ข้ามีนามว่าหยางชิง ข้าเองก็เก่งนะ!”

เย่หยวนได้แต่ต้องส่ายหัวออกมา

เจ้าหมอนี่มันช่างหนังหน้าหนาเสียจริง

คงหมิงยิ้มเย็นเยือกตอบกลับไป “ได้สิ เจ้าเองก็เก่ง เจ้ามีสิทธิจะไปกับข้าด้วย! ว่าไงเล่าไอ้หนู?”

เฉียนกุยนั้นหัวเราะกล่าวขึ้น “คงหมิง เจ้าคิดประกาศสงครามกับข้า?”

คงหมิงยิ้มเย้ยกลับไป “คิดแล้วทำไม? ตอนนี้เจ้าเองก็กำลังอยู่ในช่วงสำคัญของเต๋าทุกข์จักรพรรดิเที่ยง หรือว่าเจ้าจะยังมีแรงพอมาต่อสู้กับข้า? หากเจ้าเรียกเต๋าทุกข์จักรพรรดิเที่ยงลงมาระหว่างสู้แล้วเจ้าคงได้ตายอย่างไร้ที่กลบฝังแน่!”

เฉียนกุยนั้นต้องทำหน้าเหยเกขึ้นทันที

เพราะว่าคำของคงหมิงมันถูกต้อง

ตอนนี้เขามาถึงเต๋าทุกข์จักรพรรดิเที่ยงที่สี่แล้ว มันเป็นจุดที่อันตรายมาก

พลาดไปเพียงนิดเขาคงได้ตายตกลงสิ้น

เวลานี้เขาย่อมจะไม่อาจลงมือต่อสู้กับคนระดับเดียวกันได้

“ดีมาก คงหมิง ข้านั้นจะจำเรื่องนี้ไว้ให้มั่น! หลังจากข้าผ่านเต๋าทุกข์จักรพรรดิเที่ยงมาได้แล้วเจ้าจะได้รู้ซึ้ง!” เฉียนกุยกล่าวขึ้นมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ

คงหมิงนั้นไม่คิดสนใจคำขู่ใดๆ และหันไปถามเย่หยวนอีกครั้ง “ว่าไงไอ้หนู คิดตกหรือยัง?”

………….