Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2861 ใครสอนให้เจ้าอวดเบ่ง

ตอนที่ 2861 ใครสอนให้เจ้าอวดเบ่ง!
หยางชิงนั้นรู้สึกพองจริงๆ!

เขานั้นรู้สึกเหมือนร่างกายตัวนั้นมันกลายเป็นลูกโป่งที่กำลังถูกสูบลมเข้าอย่างไม่มีหยุด!

โอสถสวรรค์นี้มันจะยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!

ตูม!

เกิดแรงระเบิดขึ้นที่จุดที่หยางชิงยืนจนส่งหินดินลอยไปทั่วบริเวณ

กระบี่ของหลัวห่าวนั้นคือกระบี่สังหาร

“ตายแล้ว?”

“มันตายแล้วแน่! ไม่ว่าโอสถสวรรค์นั้นมันจะยอดเยี่ยมแค่ไหนมันก็คงไม่มีทางทำให้คนกินบรรลุสวรรค์ได้ในทันทีหรอก! จะอย่างไรมันก็ต้องมีเวลานั่งย่อยดูดซึมพลังของโอสถก่อน!”

“จริง! เย่หยวนมันคงตั้งใจมาเวลาเช่นนี้แน่ ไม่ว่าจะอย่างไรหยางชิงมันก็ต้องตาย เช่นนั้นแล้วโอสถสวรรค์ที่กินไปนี้มันจะมีคุณภาพเช่นใดเราก็ไม่ทราบได้เลย ช่างเป็นแผนการที่ชั่วร้ายนัก ปล่อยให้สหายต้องตายไปเพราะเรื่องเช่นนี้!”

…

กระบี่ของหลัวห่าวนั้นมันรวดเร็วเพียงใด?

กระบี่นี้มันเหมือนดั่งเป็นปาฏิหาริย์ในสายตาของคนทั่วไป!

เพราะฉะนั้นหยางชิงต้องตายแน่แล้ว!

แต่คนที่มาดูนั้นมันก็มีมหาจักรพรรดิอยู่หลายคน เวลานี้พวกเขาแต่ละคนนั้นต่างทำหน้าเหยเกออกมาตามๆ กัน

“จะแตกแล้วๆ!”

บนสังเวียนนั้นมันมีเสียงร้องลั่นหนึ่งขึ้นมาก่อนจะปรากฏร่างของหยางชิงขึ้นมาอีกครั้งด้วยเลือดอาบตัว!

ชัดเจนเลยว่ากระบี่ของหลัวห่าวนั้นมันทำให้เขาบาดเจ็บอย่างหนักหน่วง

แต่ว่าเขานั้นก็ได้ใช้ฤทธิ์ของโอสถวงจรอนันต์ช่วยให้หลบออกมาได้อย่างฉิวเฉียด!

แม้ว่ามันจะได้รับบาดเจ็บมากแต่ว่าตอนนี้คลื่นพลังของเขามันกลับไม่ตกลงแต่พุ่งทะยานขึ้นแทนจนบรรลุจักรพรรดิเที่ยงขั้นปลายไป

นอกจากนั้นแล้วจนตอนนี้มันก็ยังไม่หยุดเพิ่ม!

กำลังของเขานั้นพุ่งทะยานจนเหนือล้ำไปในทุกๆ ด้าน!

ไม่ว่าจะกายเนื้อ ปราณเทวะ พลังแห่งกฎหรืออะไรก็ตาม

ทุกคนนั้นต้องอ้าปากค้างขึ้น!

หยางชิงนั้นกลับหลบได้จริง?

เขานั้นเป็นศัตรูที่ไม่มีทางรับหลัวห่าวได้แม้แต่กระบวนท่าแท้ๆ แต่ทำไมถึงยังหลบกระบวนท่านี้ได้?

โอสถวงจรอนันต์มันดีปานนั้น?

ใช่แล้วแท้จริงโอสถสวรรค์นี้มันดีเหนือล้ำกว่าที่ใครๆ จะคิดฝัน!

เพราะว่าตอนที่เย่หยวนหลอมมันได้เกิดการกลายพันธุ์ขึ้น

ด้วยพลังพรของเขานั้น!

ฤทธิ์ของโอสถวงจรอนันต์นี้มันรุนแรงกว่าโอสถวงจรอนันต์ระดับลึกล้ำทั่วๆ ไปถึงสิบเท่าได้!

พลังโอสถรุนแรงนั้นมันยังคงไหลเข้าร่างหยางชิงไปอย่างบ้าคลั่งเหมือนว่าเป็นเขื่อนกั้นน้ำที่พังทลายลง!

นอกจากนั้นแล้วหยางชิงยังเข้าสู่สภาวะที่แปลกประหลาดด้วย

เดิมทีนั้นเขาย่อมจะไม่อาจตามการเคลื่อนไหวของหลัวห่าวได้ทัน

แต่ตอนนี้การเคลื่อนไหวของหลัวห่าวในทุกท่วงท่ามันกลับไม่อาจรอดพ้นสายตาเขาไปได้

เหตุผลที่เขายังเจ็บปานนี้ได้มันก็เพราะว่าร่างกายของเขานั้นขยับได้ไม่ทันแค่นั้น

แต่เขาก็ยังหลบรอดเอาชีวิตออกมาได้

“หึ! กินโอสถวงจรอนันต์ไปแล้วจะทำไม? ข้าจะไม่เปิดโอกาสให้เจ้าได้หลอมฤทธิ์โอสถหรอก!”

หลัวห่าวนั้นหัวเราะขึ้นพร้อมกระบี่ที่เปล่งพลังออก!

จากนั้นเขาก็ฟันกระบี่ออกมาอย่างบ้าคลั่ง!

แต่ละกระบี่ของเขานั้นมันรุนแรงกว่าครั้งก่อนเสมอ!

บนสังเวียนนั้นมันมีเงากระบี่เกิดขึ้นทั่วทุกหนแห่งจนทำให้ผู้คนมองไม่อาจเห็นอะไรได้ แต่ในใจของหลัวห่าวนั้นมันกำลังสั่นกลัว!

กระบี่นั้นสามารถฟาดฟันต่อเนื่องได้ยอดฝีมือด้านกระบี่อย่างหลัวห่าวย่อมจะเข้าใจและใช้มันให้เป็นประโยนช์ได้ดี

แต่ละกระบี่ที่ฟันออกมานั้นมันยิ่งทำให้พลังทำลายล้างรุนแรงจนน่ากลัว

แม้แต่อันดับหนึ่งเฉาเตียนนั้นเองก็ยังไม่กล้าจะปล่อยให้เขาได้ร่ายกระบี่เป็นเวลายาวนานเช่นนี้

แต่กระบี่นั้นกลับค่อยๆ ถอยห่างหยางชิงไป!

“หลัวห่าวเก่งกาจนัก! ไอ้ปู่นี่มันคงได้ตายอย่างไม่มีที่กลบฝังแล้ว!”

“สมชื่อว่าเป็นมือกระบี่อันดับหนึ่งในอาณาจักรจักรพรรดิเที่ยงจริงๆ! หลัวห่าว สังหารมันเลย!”

“ฮ่าๆๆ…โอสถวงจรอนันต์ห่าเหวใดเล่า อ่อนแอ! อ่อนแอเกินไปโว้ย!”

…

เหล่าจักรพรรดิเที่ยงและจักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั้นต่างไม่รู้ถึงสภาพจิตใจของหลัวห่าวในตอนนี้

พวกเขาได้เห็นหลัวห่าววาดกระบี่อย่างดุดันนั้นพวกเขาก็ต้องร้องขึ้นมาเป็นเสียงเดียว

แต่ว่าสุดท้ายก็ต้องถูกตบจนหน้าหัน!

ตูม!

ท่ามกลางเงากระบี่ทั้งหลายนั้นมันมีแสงสีดำพุ่งผ่านเข้าไปตรงกลาง!

กระบี่ทั้งหลายนั้นจางหายไปทันทีอย่างไร้ร่องรอย

ร่างของหลัวห่าวนั้นมันปลิวออกไปด้านหลังเหมือนว่าวที่หลุดจากสาย

หยางชิงยืนกำหอกไว้ในมือด้วยคลื่นพลังที่เหนือล้ำฟ้าดินไร้เทียมทาน!

แม้ว่าเขานั้นจะบาดเจ็บทั่วร่างแต่ว่าเขานั้นกลับมีสภาพสุดสง่า

นักบุญสูงฟ้าครามคนนั้นผู้ไม่มีใครต้านทานได้กลับมาจุติอีกครั้งแล้ว!

หยางชิงนั้นหันลงไปชี้หอกใส่หลัวห่าว “มือกระบี่อันดับหนึ่งในจักรพรรดิเที่ยงอันใดกัน อ่อนแอเสียเหลือเกิน! จากวันนี้ไปพ่อเจ้านี้จะเป็นมือหอกอันดับหนึ่งในจักรพรรดิเที่ยง! ไม่สิ มิใช่แค่นั้น ข้าจะขึ้นเป็นจักรพรรดิเที่ยงอันดับหนึ่งไปเลย! หากพวกเจ้าคนใดไม่ยอมรับก็เข้ามาท้าทายข้าได้ทุกเมื่อ พ่อเจ้านี้จะรับคำท้าของทุกคน! แค่ขยะอย่างเจ้าก็กล้ามาอวดตัวต่อหน้าจักรพรรดิผู้นี้หรือ? สมน้ำหน้าแล้ว! ฮ่าๆๆ เฉาเตียนหลังข้าสังหารหลัวห่าวลงแล้วเจ้าจะรับคำท้าข้าได้หรือไม่?”

ตอนนี้หยางชิงนั้นมั่นใจอย่างถึงที่สุด

เขานั้นรู้สึกว่าตัวเองนั้นเก่งกาจไร้เทียมทาน!

โอสถวงจรอนันต์มันจะสุดยอดเกินไปแล้ว!

เกินกว่าที่จะคาดฝันได้!

ตั้งแต่ที่มาถึงทวีปสวรรค์แรกนี้เขาก็แทบจะไม่มีโอกาสได้ขึ้นมายืนเหนือหัวคนอื่นๆ อีก

แต่ตอนนี้เขาได้ก้าวขึ้นมายืนจุดเดิมแล้ว

ราชันผู้ไร้พ่าย!

กำลังของเขานั้นมันเพิ่มพูนขึ้นเป็นร้อยเท่าในคราเดียว!

ที่สำคัญมันยังเป็นการพัฒนาที่รอบด้าน!

ตอนนี้พลังบ่มเพาะของเขานั้นมันได้ก้าวขึ้นมาเหยียบจักรพรรดิเที่ยงขั้นสุดไปแล้ว!

ร่างกายของเขานั้นเองก็ขึ้นมาถึงระดับจักรพรรดิเที่ยงขั้นสุดแล้วเช่นกัน!

วิญญาณดั่งเดิมของเขานั้นก็อยู่ในระดับจักรพรรดิเที่ยงขั้นสุดเช่นกัน!

ต่อให้จะเป็นเรื่องพลังแห่งกฎเอง เขาก็ยังสามารถบรรลุความยุ่งยากพลังเต๋าหอกและกฎของเขานั้นมันก็ขึ้นมาถึงระดับหกขั้นสุดได้ในพริบตา!

แต่การพัฒนาของเขานี้มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเลื่อนลอยใดๆ มันกลับรู้สึกว่าพัฒนาได้อย่างหนักแน่นมาก!

เขานั้นไม่เคยได้ยินได้เห็นโอสถสวรรค์ใดที่มันจะทำได้ขนาดนี้!

หยางชิงนั้นรู้ว่าโอสถสวรรค์ที่เย่หยวนหลอมขึ้นมานั้นมันย่อมจะไม่ธรรมดา

แต่เขาก็ไม่เคยคิดฝันว่าเย่หยวนนั้นกลับจะทำของวิเศษที่เหมือนหล่นลงมาจากสวรรค์ชั้นฟ้าได้เช่นนี้!

ด้านล่างสังเวียนนั้นเฉาเตียนได้แต่ต้องกัดฟันแน่นด้วยใบหน้าดำมืด

หยางชิงนั้นนอกจากวิชายุทธแล้วเขายังมากพรสวรรค์ในการท้าทายคน! แถมตอนนี้ยังรู้สึกหลงตัวเองอย่างถึงที่สุด!

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดนั้นก็คือคำโม้ของเขามันมีกำลังมากพอที่จะสนับสนุน!

หอกเมื่อครู่นั้นเฉาเตียนได้เห็นมันกับตา

แม้แต่เขาก็ไม่อาจรับมันได้!

ซวยฉิบหาย!

“ได้ ข้าจะประลองกับเจ้าให้!” เฉาเตียนนั้นเองก็เป็นคนมากเกียรติ มีหรือที่เขาจะปล่อยให้คนมาหยามเย้ยเช่นนี้อย่างไม่ทำอะไร?

ต่อให้จะรู้ว่าแพ้มันก็ต้องสู้เช่นกัน!

ผู้แข็งแกร่งนั้นไม่เคยเลี่ยงคำท้าทาย!

“ฮ่าๆๆ เฉาเตียน เจ้ามันกล้า! แต่จากวันนี้ไปเจ้าจะต้องลงไปใช้ชีวิตอยู่ในเงาของข้าแล้ว!”

ท่ามกลางเสียงหัวเราะนั้นหยางชิงก็ส่งหอกออกไปอีกครั้ง

ตูม!

หลัวห่าวตาย!

รอบๆ สังเวียนนั้นมันเงียบงันลงทันที มีแต่เสียงหัวเราะของหยางชิงเท่านั้นที่ยังดังลั่นไปทั่ว

จบกันเพียงเท่านี้?

มัน…มันจะไม่บ้าเกินไปหน่อยหรือ?

หลัวห่าวนั้นเป็นถึงจักรพรรดิเที่ยงอันดับสี่ของนิกายยาสุดล้ำ!

เขานั้นกลับไม่มีแรงต่อต้านหยางชิงแม้แต่กระบวนท่าเดียว?

ก่อนหน้านั้นคนทั้งหลายต่างเย้ยหยันเย่หยวนว่าอวดอ้างฝีมือเกินจริงคิดหลอมโอสถสวรรค์ที่ยากที่สุดในประวัติศาสตร์อย่างโอสถวงจรอนันต์

แต่ตอนนี้นอกจากว่าเย่หยวนจะหลอมได้จริงแล้วพลังของมันยังรุนแรงจนเปลี่ยนหยางชิงเป็นคนละคนไป!

คนทั้งหลายนั้นรู้สึกหน้าชาขึ้นมาตามๆ กัน!

หยางชิงเองนั้นยังยอมรับเลยว่าตัวเองรับมือหลัวห่าวไม่ได้แม้แต่กระบวนท่า

แต่หลังจากได้โอสถสวรรค์ของเย่หยวนไปแล้วเขากลับสังหารหลัวห่าวลงได้ในกระบวนท่าเดียว!

นี่มันกลับกันอย่างสิ้นเชิง!

มีหรือที่พวกเขาจะไม่ทึ่ง?

หลัวหลิน เจิ้งเฉียน กั๋วฟางและฉินชานนั้นต่างเย้ยหยันเย่หยวนว่าไม่ประเมินฝีมือตัวเอง

แต่ตอนนี้คนที่ถูกตบหน้ามันกลับกลายเป็นพวกเขาทั้งหลายจนหน้าหัน

“เฉาเตียน มาเถอะ! ให้ปู่ชิงเจ้าได้ออกกำลังกายหน่อย!” หยางชิงร้องขึ้นมา

ตอนนี้เขากำลังคลั่งอย่างถึงที่สุด!

ราชาคนก่อนกลับไม่อยู่ในสายตาของเขาแล้ว

ได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็แทบอยากจะขึ้นไปตบหน้าหยางชิงให้มันฟันหลุด!

แต่พวกเขานั้นไม่กล้า!

เฉาเตียน เจ้าจะแพ้ไม่ได้!

เฉาเตียนขึ้นสังเวียนไปด้วยใบหน้าดำมืด

หยางชิงหันไปกล่าวกับกรรมการ “ตาเฒ่า ขอใช้สังเวียนนี้หน่อยล่ะ! วันนี้ข้าจะขึ้นครองระดับจักรพรรดิเที่ยงแล้ว!”

ผัวะ!

กรรมการนั้นตบหน้าหยางชิงเข้าจนเสียหลัก!

คนทั้งหลายที่ได้เห็นนั้นต่างโห่ร้องขึ้นมาพร้อมกันอย่างสะใจ!

ใครมันสั่งสอนให้เจ้าอวดเบ่งเช่นนี้?!