Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2897 เรื่องบ้าบอ!

‘มันจะเอาอีกแล้วเรอะ?’

หยางชิงที่ยืนอยู่ในกลุ่มทหารนั้นต้องเบิกตากว้างด้วยหน้าเหยเก

เพราะภาพในตอนนั้นมันยังจำติดตาเขามาจนถึงวันนี้

แต่คิดย้อนกลับไป เย่หยวนก็ไม่ได้เรียกเต๋าทุกข์มานานแล้วเช่นกัน

ครั้งก่อนที่เขาเรียกเต๋าทุกข์ลงมานั้นมันคือตอนที่เขาบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นปลาย

คิดมาถึงตรงนี้หยางชิงก็ต้องขนลุกทั้งร่าง

คนอื่นนั้นอาจจะไม่รู้ว่าเย่หยวนเรียกเต๋าทุกข์ได้น่ากลัวแค่ไหน

แต่เขานั้นรู้ซึ้งถึงกระดูก!

‘ไอ้ฉิบหาย ตามเจ้านี่มามันมีโอกาสตายเก้าโอกาสรอดหนึ่งเสียจริง!’

แม้ว่ามันจะสะใจ แต่ว่าแผนนี้ก็มีโอกาสตายได้ทุกเมื่อ!

หยางชิงนั้นรู้แต่คนอื่นย่อมจะไม่รู้

เมื่อพวกเขาได้ยินคำของเย่หยวนนั้นทัพเผ่าเลือดก็ต้องชิงหัวเราะขึ้นมาทันที

“ฮ่าๆ! ท่านบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ของเรากลับบอกว่าจะจัดการพวกเราทั้งแสนคนด้วยตัวคนเดียว!”

“เก่งแท้ๆ! สมชื่อว่าเป็นบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์จริงๆ!”

“ท่านบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ ต่อให้เราจะยืนให้ท่านสังหาร ท่านก็คงต้องสังหารจนมือขาดแล้วกว่าจะฆ่าเราได้หมด!”

…

พวกเขานั้นรู้ว่าเย่หยวนเก่งกาจ หากกองทัพนี้มันเป็นกองทัพจักรพรรดิเซียนแล้วคงไม่มีทางหยุดเย่หยวนลงได้

ต่อให้จะมีมากกว่านี้อีกสิบเท่าก็ตาม

แต่ในกองทัพตอนนี้มันมีจักรพรรดิเที่ยงอยู่อีกหลายพันคน

นอกจากนั้นมันยังมีร้อยบุตรจักรพรรดิเที่ยงอยู่อีกไม่น้อย

จะบอกว่าเย่หยวนนั้นรับมือคนทั้งหลายพร้อมๆ กันได้หมด?

หากคนนับแสนนี้ตายลงเพราะมือเย่หยวนจนสิ้น

เผ่าเลือดนั้นจะยังมีค่าใดให้อยู่ต่อ?

“จะเถียงกับมันเพื่ออะไรอีก? โจมตีพร้อมๆ กันและสังหารมันลงให้ได้! ฆ่ามัน!” เฉียนั้วร้องลั่นสั่งขึ้นมาระหว่างที่ถ่วงตัวเฟิงเสี่ยวเถียนไว้

เขานั้นรู้สึกคับแค้นที่ถูกปั่นหัวอย่างมาก

ยอดฝีมือพลังคลื่นกำเนิดอย่างเขานั้นกลับมาถูกจักรพรรดิเซียนชาวมนุษย์ปั่นหัวเหมือนคนโง่

น่าอับอาย!

เมื่อได้ยินคำลั่นของเฉียนั้วนั้นเผ่าเลือดทั้งหลายก็ไม่มีใครรอช้าอีก

คลื่นพลังโจมตีมากมายหลายสายนั้นพุ่งเข้ามาปะทะกับร่างของเย่หยวน

แต่แม้จะเห็นเช่นนั้นเย่หยวนก็แค่ยิ้มตอบกลับไป

ในเวลานี้เขาไม่คิดจะกดพลังบ่มเพาะของตัวเองอีกต่อไปปล่อยให้มันเพิ่มพูนขึ้นตามธรรมชาติ

เย่หยวนนั้นกดดันพลังบ่มเพาะของตัวเองมานาน

เมื่อปล่อยมันออกมาพลังงานนั้นจึงระเบิดออกมาโดยมีเขาเป็นศูนย์กลาง

พลังนั้นมันทำให้จักรพรรดิเซียนที่อยู่ใกล้ตัวเขานั้นถูกบดขยี้แหลกสลายลงไปทันที

แม้แต่จักรพรรดิเที่ยงเองก็ยังต้องกระอักเลือดปลิวออกไป

ส่วนการโจมตีใดๆ นั้นเย่หยวนก็แค่ใช้ห้วงมิติหลบเลี่ยงมันไปได้อย่างไม่ยากเย็น

ทำให้ไม่มีการโจมตีใดที่มันเข้าถึงตัวเขาได้จริงๆ

กลับกันพวกเผ่าเลือดนั้นกลับถูกลูกหลงของการโจมตีนี้จนตายไปแทน

คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้างขึ้นมาอย่างตกตะลึง!

ทำไมการบรรลุของเจ้านี่มันถึงได้รุนแรงล้ำขนาดนี้?

มีใครเขาบรรลุจักรพรรดิเที่ยงได้รุนแรงเช่นนี้บ้าง?

สมชื่อว่าเป็นบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์

แค่การบรรลุจักรพรรดิเที่ยงของเขานั้นยังทำให้เกิดหายนะขึ้นมาได้!

แต่ไม่นานพวกเขาทั้งหลายก็ต้องหน้าซีด

เต๋าทุกข์กำลังมา!

“ไม่ดีแล้ว เต๋าทุกข์ของข้ามันมาถึงแล้ว! น…นี่มันรุนแรงล้ำนัก!”

“ต…เต๋าทุกข์ของข้าเองก็มาด้วย! มันเรื่องบ้าอะไรกัน?”

“มันเกิดอะไรขึ้นกัน? ข้าเพิ่งจะบรรลุเต๋าทุกข์ไปก่อนออกเดินทัพเองนะ! ทำไมมันมาอีกแล้ว?”

“มันเพราะเย่หยวน! เจ้าบ้านี่บรรลุจักรพรรดิเที่ยงและเรียกเต๋าทุกข์ลงมาด้วยทันที!”

“นี่มันเต๋าทุกข์ห้าภัยพิบัติ! มันบรรลุจักรพรรดิเที่ยงแล้วเรียกเต๋าทุกข์ห้าภัยพิบัติลงมาทันที!”

…

ในกองทัพเผ่าเลือดนั้นเกิดเสียงกรีดร้องไปทั่ว

ตอนนี้เมฆเต๋าทุกข์มันค่อยๆ มารวมตัวกันบนท้องฟ้าเหนือกองทัพ

ที่สำคัญมันยังเพิ่มขนาดไม่หยุด!

เผ่าเลือดทั้งหลายนั้นเหมือนติดโรคร้ายเข้า พากันเรียกเต๋าทุกข์ลงมาอย่างไม่อาจจะหยุดยั้งได้

บนท้องฟ้านั้นเมฆสีดำสนิทมันค่อยๆ ขยายตัวหนาขึ้นแต่มันมีเมฆเต๋าทุกข์ก้อนหนึ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าก้อนใดๆ อยู่ตรงกลาง

เมฆเต๋าทุกข์ก้อนนั้นมันหนาจนไม่เห็นดวงตะวันแม้แต่น้อยพร้อมปล่อยคลื่นพลังที่ทำให้จิตใจของคนสั่นกลัว

แม้แต่ตัวเฉียนั้วเองก็ยังรู้สึกใจเต้นรัวเมื่อได้เห็นมัน

เขานั้นกลัวอย่างมาในใจเจ้าเด็กนี่มันเรียกเต๋าทุกข์ที่น่ากลัวขนาดนี้ขึ้นมาได้อย่างไร?

‘จริงด้วย เจ้าเด็กนี่มันผู้บ่มเพาะนอกรีต!’

‘แต่ผู้บ่มเพาะนอกรีตมันจะทำได้ถึงขนาดนี้หรือ?’

‘นี่เจ้าไปทำให้สวรรค์ริษยาขนาดไหนกัน?’

เมื่อเย่หยวนได้เห็นถึงพลังเต๋าทุกข์นั้นเขาเองก็ต้องทำหน้าเหยเกไม่ต่างจากคนอื่นเช่นกัน

เพราะครั้งนี้ดูท่ามันจะเกินมือเขาไปมากแล้ว!

แต่ในวินาทีต่อมานั้นเขาก็ต้องเบิกตากว้างมองดูเมฆบนฟ้าอีกครั้ง

เพราะว่าจู่ๆ เมฆเต๋าทุกข์ที่ดูมีขอบเขตแยกจากกันมันก็ค่อยๆ ขยับเข้ามารวมกันเป็นหนึ่งก้อน!

ตอนนี้เมฆเต๋าทุกข์ของผู้คนนับแสนนั้นมันค่อยๆ ผสานเข้ารวมกันเป็นหนึ่งกับเมฆเต๋าทุกข์ของเขา

พลังของเมฆนั้นมันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่อาจจะวัดได้อีก!

สีหน้าของทหารเผ่าเลือดนับแสนนั้นมันซีดขาวลงในทันที

เต๋าทุกข์บ้าบออะไรกัน?

เต๋าทุกข์ห้าภัยพิบัติ?

เต๋าทุกข์เก้าภัยพิบัติ?

ไม่ใช่!

นับไม่ถ้วน?

รวมผสมกันจนไม่อาจจะวัดระดับของเต๋าทุกข์นี้ได้อีกต่อไป

สิ่งเดียวที่พวกเขารู้นั้นคือมันต้องเป็นเต๋าทุกข์ที่รุนแรงล้ำ!

ล้ำโลก!

คนทั้งหลายนั้นต่างเหมือนได้เห็นเงาของยมทูตในเมฆก้อนนี้

เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นต้องสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนกล่าวขึ้น “นี่หรือคือยอดคนที่จะเปลี่ยนแปลงยุคสมัย? จะบ้าเกินไปหรือไม่?”

มหาจักรพรรดิทั้งสองฝ่ายนั้นต่างหยุดมือถอยห่างจากกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

พวกเขาทั้งหมดได้แต่ต้องหันไปมองเมฆเต๋าทุกข์นั้นอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

เพราะแท้จริงแล้วพวกเขาเองก็กลัวว่าหากปล่อยพลังมากไปมันอาจจะทำให้เต๋าทุกข์ของพวกเขาลงมาด้วย

พวกเขานั้นไม่รู้เลยว่าต้องทำอย่างไรถึงจะต่อสู้ได้โดยไม่เรียกเต๋าทุกข์ลงมาตอนนี้

มหาจักรพรรดิแต่ละคนนั้นต่างเป็นยอดคนที่เก่งกาจสะท้านโลกา

พวกเขานั้นผ่านเต๋าทุกข์มาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง!

เต๋าทุกข์ที่พวกเขาเจอนั้นมันย่อมจะสุดแสนรุนแรงเช่นกัน!

แต่พวกเขาไม่เคยเจออะไรเช่นนี้มาก่อน!

คนผู้เดียวเรียกเต๋าทุกข์ลงมาแต่กลับทำให้เต๋าทุกข์ของคนอีกนับแสนปรากฏขึ้นมาพร้อมๆ กัน!

จากนั้นเมฆเต๋าทุกข์นั้นมันก็ค่อยๆ รวมกันกลายเป็นเมฆก้อนกลมอันใหญ่โตสุดฟ้า

ภาพนี้มันยิ่งใหญ่จนเกินกว่าจะเข้าใจได้!

มุมปากของเฉียนั้วนั้นกระตุกขึ้นมาทันที เขานั้นรู้สึกได้เลยว่าต่อให้จะเป็นตัวเองก็คงไม่รอดชีวิตหากถูกพลังของมันเข้า

นี่คงไม่ได้จะบอกว่าทหารทั้งแสนกว่าคนที่เหลือนั้นจะตายลงเพราะเขาคนเดียวหรอกใช่ไหม?

แต่ดูท่าแล้วมันก็มีความเป็นไปได้สูงมาก!

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมันถึงได้ตำแหน่งบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์มา!

เขานั้นเป็นตัวตนที่เหนือล้ำยุคสมัยจริงๆ!

แต่วินาทีเดียวกันนั้นเฉียนั้วก็ต้องยิ้มกว้างขึ้น “เฟิงเสี่ยวเถียน เต๋าทุกข์ที่รุนแรงเช่นนี้เจ้าคิดว่าเย่หยวนมันจะรอดมาได้ไหม?”

เฟิงเสี่ยวเถียนที่ได้ยินก็ต้องหน้าซีดขาวลงทันที!

“ฮ่าๆๆ เฟิงเสี่ยวเถียน เจ้าว่านี่มันคือการเล่นกับไฟจนโดนลวกหรือไม่? ข้ายอมรับนะว่าเย่หยวนมันเก่งล้ำ! มันหลอกได้แม้แต่พวกเจ้าโลกทั้งหลาย กลายเป็นบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าเลือดเรา! แต่หากฆ่ามันได้แล้วต่อให้ต้องเสียกองทัพหนึ่งแสนไปมันก็คงไม่ถือว่าเสียหายใดๆ เลย!”

เฉียนั้วนั้นเข้าใจเสียทีว่าทำไมเฟิงเสี่ยวเถียนถึงคิดยอมสละเมืองเพื่อช่วยเย่หยวน

เพราะคนเช่นนี้จะตายไม่ได้!

เขานั้นคือความหวังของพันธมิตรสวรรค์แรก!

เพราะฉะนั้นเมื่อมองดูจากมุมนี้แล้ว ความตายของเย่หยวนมันมีค่ากว่ามหานครฉีใต้สิ้นเชิง!

คนเช่นนี้หากไม่รนหาที่จริงๆ แล้วก็คงไม่ตาย

แต่ตอนนี้มันได้มารนหาที่ตายเองแล้ว!

ให้ทหารแค่แสนเดียวแลกชีวิตกับเย่หยวนนั้นมันย่อมจะไม่ถือว่าเกินไปเลย

แค่จักรพรรดิเที่ยงและจักรพรรดิเซียนเผ่าเลือดมีเป็นล้านๆ!

พวกเขานั้นแค่ต้องการเวลาสักสิบปีก็สามารถจะขยายพันธุ์ทดแทนจำนวนที่เสียไปในวันนี้ได้แล้ว!

จากนั้นค่อยมาตีมหานครฉีใต้ใหม่ก็ยังได้

แต่หากเย่หยวนตายลงแล้วมันคงจะเป็นการดับความหวังของทั้งพันธมิตรสวรรค์แรก

ภายใต้พลังของเต๋าทุกข์นั้นแม้แต่หยางชิงเองก็ยังต้องยืนหน้าซีด

เพราะแรงกดดันจากเมฆนั้นมันหนักหน่วงจนแทบไม่อาจหายใจ!

ตอนนี้ต่อให้จะเป็นมหาจักรพรรดิมันก็คงไม่อาจจะรอดชีวิตไปได้!

“ย…เย่หยวน พ่อเจ้าจะตายเพราะเจ้าอีกแล้ว! เจ้ามันเป็นตัวอะไรกันแน่? ทำไมถึงทำเรื่องเช่นนี้ได้เสมอๆ” หยางชิงอดร้องว่าขึ้นไม่ได้

เย่หยวนเองก็ได้แต่ต้องยิ้มแห้งๆ “ข้าก็ไม่รู้ว่ามันจะกลายเป็นเช่นนี้ไปได้!”

ตอนนี้บนท้องฟ้ามันเปลี่ยนเป็นสีดำสนิทพร้อมสายฟ้าที่วิ่งไหลไปมาอย่างน่ากลัว

คลื่นพลังจากท้องฟ้านั้นมันทำให้คนไม่อาจขยับตัว!

ตอนนี้เย่หยวนได้เรียกเอาดาบเต๋าขึ้นมายกพร้อมรับการกระแทกของเต๋าทุกข์รอบนี้

แต่วินาทีต่อมาเขาก็ต้องผงะไป

ปัง ปัง ปัง

เต๋าทุกข์ชุดใหญ่ตกลงมาแต่มันกลับไม่มีเต๋าทุกข์ใดที่โดนตัวเขาเลย!

แต่ว่าพลังเต๋าทุกข์รอบๆ ตัวเย่หยวนนั้นกลับรุนแรงที่สุด!

ตูม!

ร้อยบุตรหลายต่อหลายคนนั้นถูกพลังของเต๋าทุกข์เผาจนกลายเป็นเถ้าถ่านไป

ส่วนจักรพรรดิเซียนทั่วๆ ไปนั้นบ้างถึงขั้นตายตั้งแต่เต๋าทุกข์ยังไม่ตกลงมาแล้ว

ก่อนหน้านี้เฉียนั้วนั้นยังหัวเราะบอกว่าเย่หยวนนั้นมารนหาที่ตายเอง

แต่ตอนนี้เขาได้แต่ต้องอ้าปากค้างจ้องมองภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ

นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน?