Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 2992 ข้าจะทำให้เจ้าได้รู้!

“กึก!”

ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นขยี้หัวของมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์คนหนึ่งลงและโยนร่างนั้นทิ้งไป

เรื่องนี้มันทำให้คนทั้งหลายสั่นกลัวขึ้นมา

ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นมิใช่ตำแหน่งที่แต่งตั้งขึ้นมาเล่นๆ

คนที่จะขึ้นมาได้ย่อมต้องเป็นยอดฝีมือคลื่นกำเนิดตัวจริงเสียจริง

ที่สำคัญไปกว่านั้นเขายังมีมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์อีกหลายคนตามหลังมา!

ภาพนี้มันทำให้เหล่าผู้ก่อจลาจลต้องขวัญหาย

อีกฝ่ายนั้นเก่งกาจจนเกินไป มันไม่มีโอกาสจะชนะได้เลยแม้แต่น้อย!

ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นมองหน้าคนทั้งหลายและกล่าวขึ้นมา “พวกมดปลวก! แค่พวกเจ้านี้ก็คิดจะหนีออกจากเกาะมังกรเลือดหรือ? อย่าว่าแต่พวกเจ้า แม้แต่เจ้าโลกทั้งหลายนั้นก็ไม่มีทางจะหนีออกไปจากที่นี่ได้แน่!”

คนทั้งหลายนั้นได้แต่ต้องทำหน้าหวาดกลัวขึ้นมาในใจไม่มีใครกล้าเถียงออกมา

พวกเขานั้นยอมแพ้แล้ว มันไม่มีทางหนีได้แล้ว!

ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์คนนั้นกล่าวสั่งขึ้น “จับพวกมันกลับเข้ากรงขังไป! ใครกล้าขัดขืนก็สังหารมันลงเสีย!”

ได้ยินเช่นนั้นลูกน้องของเขาจึงได้ก้าวออกมาใส่กุญแจมือคนทั้งหลายทันที

แต่แน่นอนว่ามันย่อมจะยังมีคนที่ไม่ยอม

“จะอย่างไรก็แค่ตาย สู้กับเจ้าให้มันตายๆ ไปเสียดีกว่า!”

“ข้าไม่ขอกลับไปอยู่เยี่ยงสัตว์อีกแล้ว!”

“ฆ่าได้แม้สักตัวมันก็ถือว่าคุ้มค่า หากข้าได้สองตัวก็ถือว่าได้กำไรแล้ว! ไปตายเสียเถอะ!”

…

คนนับร้อยนั้นพุ่งตัวออกมาพร้อมๆ กันคิดโจมตีสังหารทหารของเกาะมังกรเลือด

ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นได้แต่ต้องส่ายหัวออกมาพร้อมซัดฝ่ามือใส่กลุ่มคนนับร้อยๆ นั้นอย่างรุนแรง

ปัง! ปัง! ปัง!

ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ตอบสนองอะไรร่างของพวกเขาก็กลายเป็นแค่เศษเนื้อไป

ช่องว่างของพลังนี้มันไม่อาจจะเอาอะไรมาทดแทนได้

ที่สำคัญไปกว่านั้นคนทั้งหลายนี้ยังถูกจับมาไว้นานไม่ว่าจะถูกจับไว้เพื่อรีดแก่นเลือดหรือว่าจับไว้เป็นตัวทดลอง แน่นอนว่าพลังของพวกเขามันย่อมจะไม่สมบูรณ์เหมือนแต่ก่อนแล้ว

คนที่แข็งแกร่งจริงๆ นั้นล้วนถูกขังไว้ในกรงพิเศษ

ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นกล่าวขึ้นมาอย่างเย็นเยือก “ใครยังอยากตายอีก?”

นักโทษทั้งหลายนั้นต่างเงียบปากลงไปทันที ไม่มีใครกล้าพูดกล่าวขึ้นมาอีก

เพราะคนที่กล้านั้นได้ตายไปหมดแล้ว

ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นยกมือขึ้นมาโบกสั่งให้ลูกน้องจัดการใส่กุญแจมือคนทั้งหลายต่อไป

ก่อนที่เขาจะถามขึ้นมา “แล้วเย่หยวนเล่า? ไปลากตัวมันมา!”

ลูกน้องคนนั้นตอบสวนกลับไป “ขอเรียนนายท่าน เย่หยวนไม่ได้อยู่ในกลุ่มคนทั้งหลายนี้!”

เมื่อทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์ได้ยินเช่นนั้นเขาก็ต้องยิ้มขึ้นทันที “เจ้าพวกโง่นี่โดนคนหลอกใช้แล้วมันกลับไม่ทันได้รู้ตัวเลย! แต่ก็ไม่มีปัญหาหรอก มันยังมีคนอีกมากเฝ้าอยู่ด้านนอก มีหรือที่มันจะหนีออกไปได้! ฮ่าๆๆ ข้าให้ค่ากับเจ้าเด็กนี่มากและมันก็ไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ! แต่ครั้งนี้มันทำให้ข้าลำบากมากเกินไป! หลังจากจับมันมาได้แล้วข้าจะทำให้มันเชื่อฟังเสียหน่อย!”

เขานั้นมีวิธีการทำให้คนเชื่อฟังมากมาย

อัจฉริยะที่มาบนเกาะนี้มีใครบ้างเล่าที่มิใช่ยอดคนหัวรั้น?

แต่สุดท้ายแล้วตอนนี้พวกเขาก็กลายเป็นแค่เด็กน้อยไม่กล้าแม้แต่จะเถียงเขา

จลาจล?

ช่างเป็นพวกโง่ที่น่าขันเสียจริงๆ!

เกาะมังกรเลือดนั้นมันถูกสร้างขึ้นมานานแค่ไหนแล้ว มีหรือที่พวกเขาจะไม่เคยวางแผนรับมือเรื่องเช่นนี้?

ในคุกใต้น้ำนี้มันมีค่ายกลมากมายหลายชั้นและภายนอกเองก็ยังมีค่ายกลวางล้อมไว้อีกมาก

อย่าว่าแต่มหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์ แม้แต่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์เองก็คงไม่อาจจะหนีออกไปได้!

คนคุกผู้หนึ่งตอบสวนกลับไปเมื่อได้ยิน “น…นายท่าน เย่หยวนไม่ได้หนีทิ้งพวกเราไป”

“หา? มันไม่ได้หนี? เช่นนั้นก็ยิ่งดี พาข้าไปหามัน ข้าอยากจะรู้นักว่ามันจะมีสิบหัวหกมือหรือไม่!” ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์กล่าวขึ้น

แม้ว่าเขานั้นจะดูถูกความดิ้นรนนี้แต่ความยุ่งเหยิงที่เกิดขึ้นมันก็ทำให้เขานั้นไม่พอใจอย่างมาก

เพราะหลายปีมานี้มันไม่เคยมีความผิดพลาดใดเกิดขึ้น

วันนี้มันกลับเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมาได้เพราะเด็กน้อยคนหนึ่ง ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์คนนี้ย่อมจะไม่พอใจ

“ข…เขาไปปล่อยจ้าวเยว่!” คนผู้นั้นกล่าวขึ้น

“ปล่อยจ้าว…เยว่… เจ้าว่าอะไรนะ? มัน…มันกลับไปปล่อยจ้าวเยว่ออกมา?”

ในตอนแรกนั้นทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์ยังไม่ทันนึกว่าจ้าวเยว่คือใคร

แต่พอพูดออกจากปากมาเขาก็นึกขึ้นมาได้ทันที

แค่คิดว่าจ้าวเยว่หลุดออกมาได้นั้นมันก็ทำให้เขาสั่นสะท้านจนวิญญาณแทบหลุดออกจากร่าง

จ้าวเยว่นั้นเป็นตัวอันตราย!

เพราะครั้งก่อนหลังทดลองแล้วนั้นมันก็ต้องไปร้องขอให้ท่านหลงชามาช่วยถึงจะจัดการมันลงได้!

ท่านหลงชานั้นคือยอดเจ้าโลก!

หากเจ้าบ้านี่ออกมาได้จริงๆ แล้วเกาะมังกรเลือดคงได้พังทลายแน่!

แต่ว่าเมื่อมองดูรอบๆ และยังไม่พบความผิดปกติอะไรเขาก็ใจเย็นลงได้มาก

เพราะหากจ้าวเยว่ออกมาจริงๆ แล้วมันคงไม่เหลือสภาพสงบเช่นนี้

“รีบไปรายงานท่านเฉียหวูและท่านหลงเย่! เจ้าไปดูสถานการณ์มาหากเจอเย่หยวนมันแล้วก็จับมันกลับมาหาข้า!” ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นกล่าวขึ้นสั่งชุดใหญ่

มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ที่ถูกสั่งนั้นแทบจะต้องร้องเถียงกลับออกไป

‘ทำไมเจ้าไม่ไปเองวะ?’

‘หากเจ้าสัตว์ประหลาดนั้นมันหลุดออกมาจริงๆ แล้วพ่อเจ้าคงได้ตายห่าแน่’

แต่คำสั่งของทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นมันย่อมจะไม่อาจขัดได้

ไม่เช่นนั้นเขาก็จะได้ตายลงตรงนี้เสียก่อนแล้ว

เมื่อไม่มีทางเลือกเขาจึงได้แต่ต้องทำใจเดินออกไป

“ไม่ต้อง ข้ามาแล้ว” ในเวลานั้นเองที่มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากหลังกลุ่มผู้จลาจล

มันคือเสียงของเย่หยวน!

แต่ว่าตอนนี้ร่างของเขาอยู่หลังฝูงชนและไม่อาจจะมองเห็นได้

แต่ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นก็สงบใจลงได้อย่างมาก

เพราะหากเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นหลุดออกมาจริงๆ มันคงไม่มีทางเงียบได้ขนาดนี้แน่

เจ้าสัตว์ประหลาดนั้นมันไม่มีความคิดแยกแยะใดๆ

หากมันหลุดออกมาแล้วคนที่นี่เกือบครึ่งคงต้องตายลงทันที

เพราะฉะนั้นเขาจึงได้หัวเราะลั่นขึ้นมา “ฮ่าๆ ไอ้หนู เจ้าคงจนปัญญาแล้วล่ะสิ ตอนนี้คิดมาเพื่อก้มหัวขอโทษในความผิดหรือ? มันสายไปแล้ว! ข้าจะทำให้เจ้าได้รู้ว่าทุกเรื่องราวบนโลกหล้านี้กล้าทำแล้วมันก็ต้องกล้าที่จะรับผลที่ตามมาด้วย! พวกเจ้าไปจับมันมา!”

“ไม่ต้อง เดี๋ยวข้าเข้าไปเอง!” เย่หยวนตอบกลับมา

พร้อมๆ กันนั้นมันก็เกิดเสียงร้องขึ้นมาจากด้านหลังอย่างหวาดกลัว

คนที่ก่อจลาจลอยู่นั้นแหวกทางให้เย่หยวนกันทันที

สีหน้าของพวกเขาทั้งหลายนั้นมันเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ที่ใดที่เย่หยวนเดินผ่านนั้นมันจะไม่มีใครกล้ายืนขวางเด็ดขาด

ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นได้แต่ต้องสงสัยขึ้นมาในใจ ‘เจ้าพวกนี้มันเป็นอะไร? ดูทำหน้าเหมือนเห็นผี’

‘เย่หยวนมันน่ากลัวปานนั้น?’

‘ข้าก็เห็นมันมาก่อนแล้ว ดูก็เป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง’

แต่ไม่นานเมื่อกลุ่มคนแหวกออกมาจนสุดทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์ก็ได้เห็นหน้าเย่หยวนเข้า

แต่วินาทีแรกที่ได้เห็นนั้นเขาก็ต้องขาสั่นจนแทบคุกเข่าลงกับพื้นไป

เพราะเบื้องหลังของเย่หยวนนั้นมันมีสัตว์ประหลาดที่มิใช่ผีมิใช่คนเดินตามมา

และมันจะเป็นใครไปได้นอกจากจ้าวเยว่?

นอกจากนั้นแล้วมันยังมีสัตว์ประหลาดอีกนับสิบตามหลังจ้าวเยว่มา!

พวกมันทั้งหลายนั้นคือผลการทดลองที่ผิดพลาด!

แต่ตอนนี้พวกมันกลับตามหลังเย่หยวนมาด้วยท่าทางสุดเชื่อง!

เขาได้แต่ต้องขยี้ตาตัวเองมองดูอีกครั้ง หวังว่าจะมองผิดไป

จ้าวเยว่ที่ดุร้ายนั้นมันกลับเชื่องได้ขนาดนี้?

“โฮ่ก!”

ได้เห็นตัวทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นจ้าวเยว่ก็แยกเขี้ยวขึ้นอย่างคับแค้นสุดใจ

ดวงตาของเขานั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำราวกับว่าจะเข้าไปขย้ำได้ทุกเมื่อ

ต่อให้เขานั้นจะเสียสติไปแล้วแต่ความคับแค้นที่มีอยู่ต่อทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นมันก็ฝังลึกลงในใจ

ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นฉี่ราดกางเกงไปทันที!

และนี่มิใช่แค่การเปรียบเปรย!

เขานั้นเคยได้เห็นเจ้าสัตว์ประหลาดนี้มาก่อน มันน่ากลัวอย่างมาก!

เย่หยวนลูบหัวจ้าวเยว่และทำให้จ้าวเยว่สงบลง

ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นสั่นสะท้านไปทั้งกาย ตกตะลึงอย่างสุดใจ

นี่มัน…เป็นไปได้อย่างไรกัน?

เจ้าบ้านี่กลับเชื่องฟังเย่หยวนอย่างสุดตัว!

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียแม้แต่ยอดเจ้าโลกหลงชาคนนั้นก็ยังไม่อาจทำให้สัตว์ประหลาดตัวนี้เชื่องฟังได้!

แล้วเจ้าเด็กนี่มันใช้เวทมนตร์ใดกัน?

สัตว์ประหลาดที่ไร้สติปัญญาเช่นนี้ทำอย่างไรถึงฝึกมันได้?

เย่หยวนมองหน้าทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์และกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม “เมื่อกี้เจ้าบอกว่าเมื่อกล้าทำก็ต้องกล้ารับผลที่ตามมาใช่หรือไม่?”

…………………………