Unrivaled Medicine God – จอมเทพโอสถ - ตอนที่ 3045 หาเรื่องใส่ตัว

ฝั่งสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมีคนกว่าห้าหมื่นกำลังนั่งมองกลับไปด้วยใบหน้าเรียบเฉย

โจวเซียนเฉินนั้นย่อมคิดจะยุแยงให้คนทั้งหลายทะเลาะกัน เพราะเขานั้นเชื่อว่าต่อหน้าผลประโยชน์นั้นมันย่อมจะไม่มีใครทนได้แน่ เพราะแม้แต่ในราชวังสวรรค์โจวด้วยกันนี้สมุนไพรสวรรค์ทั้งหลายก็ยังต้องแบ่งกันไป

มันต้องแบ่งกันอย่างเท่าเทียม

แต่น่าเสียดายที่คนทั้งห้าหมื่นนั้นกลับไม่ได้คิดสนใจผลประโยชน์ใดๆ ไม่มีใครคิดสงสัยในการกระทำของเย่หยวนแม้แต่น้อย

น่าอึดอัดนัก!

คำพูดโน้มน้าวที่โจวเซียนเฉินเตรียมไว้นั้นมันไม่มีโอกาสได้ใช้อีก

“หากนักบุญสวรรค์เย่ท่านต้องท่านแล้วมันจะเป็นปัญหาใดเล่า? พวกเจ้าว่างั้นไหม?” หูเกาชานกล่าวขึ้น

“ใช่!”

“เราย่อมจะไม่คิดขัดอยู่แล้ว!”

“ชีวิตของเรานั้นเป็นของนักบุญสวรรค์เย่ สมุนไพรสวรรค์แค่นี้มันจะนับอะไรได้!”

…

คนนับหมื่นนั้นตอบกลับมาอย่างไม่มีใครลังเล

มันมิใช่แค่โจวเซียนเฉินเท่านั้น แม้แต่คงถานหรือหวังหนิงเหยียนเองก็ต้องผงะไปเมื่อได้ยิน

พวกนี้มันเสียสติกันไปหมดแล้ว?

หรือว่าคนทั้งห้าหมื่นนี้ถูกเย่หยวนล้างสมองจนสิ้น?

แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร?

พวกเขานั้นไม่อาจจะจินตนาการถึงชื่อเสียงความยิ่งใหญ่ของเย่หยวนในสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดได้เลย

ชีวิตของคนทั้งหลายนี้ล้วนถูกเย่หยวนช่วยไว้สิ้น

ที่พวกเขาขึ้นมาถึงวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนี้ได้เองก็ยังเป็นเพราะเย่หยวนด้วย

เทียบกันแล้วสมุนไพรสวรรค์นั้นมันจะยังมีค่าใด?

ที่สำคัญไปกว่านั้นเย่หยวนยังขึ้นชื่อเรื่องความไม่เห็นแก่ตัวถูกขนานนามเป็นนักบุญ ก่อนนั้นตอนที่เขาไปถึงนิกายยาสุดล้ำเขาได้มอบวิชาโอสถที่เก็บติดตัวไว้ทั้งหมดออกมา

หลังจากนั้นเขายังเป็นคนผลักดันให้ทางนิกายเปิดทรัพยากรให้คนนอกได้ใช้ด้วย

คนเช่นนี้หรือจะคิดฮุบเอาสมุนไพรสวรรค์ไป?

ต่อให้เขาจะทำจริงๆ มันก็ต้องมีเหตุผลแน่นอน!

ในเวลานั้นเองที่เย่หยวนค่อยๆ ลุกขึ้นมากล่าว “ทุกคน ข้าจะเลือกมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์สองพันคนเพื่อรับเอาโอสถทะลวงผนึกแปดเอกภพไปจะได้บรรลุมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์กัน! นอกจากนั้นข้าจะยังหลอมโอสถรูสวรรค์ร้อยชะตาให้แก่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์สามร้อยคนเพื่อช่วยให้พวกเจ้าเข้าถึงคลื่นกำเนิด! นอกจากนี้แล้วข้าจะเก็บสมุนไพรสวรรค์อีกส่วนหนึ่งไว้เพื่อรักษาเหล่านักยุทธสายเลือดที่ติดตามข้ามานั้น”

แม้ว่าสมุนไพรสวรรค์ในที่นี้มันจะมากมายแค่ไหนแต่มันก็คงไม่อาจจะช่วยให้คนเป็นหมื่นๆ บรรลุได้สิ้น

ไม่ว่าจะอย่างไรนี่มันก็คือโอสถสวรรค์ระดับแปด มิใช่แค่ผักปลาจะหาได้ง่ายๆ

โอสถทะลวงผนึกแปดเอกภพนั้นมันคือโอสถสวรรค์ที่ดีที่สุดที่จะใช้บรรลุมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์

เพียงแค่ว่าสมุนไพรสวรรค์ที่ใช้ในการหลอมมันนั้นหาได้ยากยิ่งในโลกภายนอกทำให้มันแทบไม่มีใครได้ใช้

เดิมทีนั้นมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์ทั้งหลายต่างก็ไปขอให้โจวเซียนเฉินหลอมโอสถนี้ให้

แต่ว่าโอสถรูสวรรค์ร้อยชะตานั้นมันแตกต่างกันไปสิ้นเชิงเพราะว่านี่มันคือโอสถสวรรค์จักรพรรดิระดับแปด มันเป็นโอสถที่จะช่วยให้คนผู้กินมันไปนั้นเข้าใจคลื่นกำเนิดได้ง่ายขึ้น

สำหรับมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์แล้วนั้นโอสถนี้มันคือโอสถสวรรค์จักรพรรดิระดับแปดที่มีค่าที่สุด

แน่นอนว่าความยากของมันก็เหนือล้ำจินตนาการเช่นกัน

“โอสถรูสวรรค์ร้อยชะตา? ฮ่าๆ สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันเป็นแค่สวรรค์ระดับต่ำ มันกลับจะมีคนหลอมโอสถรูสวรรค์ร้อยชะตาได้ด้วยหรือ? ไอ้หนู เวลาจะโม้เขาไม่โม้กันเช่นนี้หรอกนะ!” ชูฟางกล่าวขึ้นมาขัด

“ต่อให้จะหลอมได้จริงๆ มันก็คงแทบไม่มีผลอะไรแน่นอน! เย่หยวน ข้าจะให้โอกาสเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย

มอบสมุนไพรสวรรค์มาสองพันชิ้น! โอสถรูสวรรค์ร้อยชะตาที่เจ้าว่านี้ข้าจะหลอมระดับต้นกำเนิดให้เจ้าเอง!”

โจวเซียนเฉินกล่าวขึ้น

ความยากของโอสถรูสวรรค์ร้อยชะตานั้นมันเหนือล้ำแม้แต่ยอดฝีมือระดับต้นกำเนิดเองก็ยังไม่อาจจะหลอมมันให้ถึงระดับต้นกำเนิดได้ง่ายๆ

ในสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันคงมีแค่หยุนซานศิษย์อาจารย์ทั้งหลายเท่านั้นที่จะหลอมโอสถสวรรค์นี้ได้

คนอื่นๆ นั้นต่อให้จะเป็นนักหลอมโอสถสวรรค์ระดับเก้าระดับต้นกำเนิดก็คงไม่อาจจะหลอมมันได้ เพราะว่าโอสถสวรรค์นี้มันอยู่ในระดับความลับของเจ้าโลกไปแล้ว!

หากยังไม่บรรลุเจ้าโลกแล้วมันย่อมจะไม่มีทางเข้าใจความลับของเจ้าโลกได้แน่นอน!

ในหมู่คนทั้งสามนั้นมีเพียงแค่โจวเซียนเฉินคนเดียวเท่านั้นที่มีความมั่นใจว่าจะหลอมถึงระดับต้นกำเนิดได้จริงๆ เพราะว่าเบื้องหลังของโจวเซียนเฉินนั้นมันมีเจ้าโลกล้ำสวรรค์อยู่!

หากพูดถึงรากฐานแล้วตัวเขาย่อมจะมีรากฐานที่ลึกกว่าคนทั้งสองไปมาก

“นายน้อยโจวกลับหลอมโอสถรูสวรรค์ร้อยชะตาได้ด้วยหรือ! หากข้ารู้เช่นนี้ข้าคงไปขอให้เขาช่วยหลอมให้แล้ว!”

“คิดผิดจริงๆ! โอสถรูสวรรค์ร้อยชะตาระดับต้นกำเนิดมันมีค่ากว่าโอสถกระจ่างจิตสวรรค์ของข้ามากมายนัก!”

“เจ้าเด็กนั่นไม่ได้ทำอะไรมาตลอดสามเดือน ดูอย่างไรมันก็ไม่มั่นใจแน่ๆ และมีฝีมือแค่นี้ก็คิดจะท้าทายนายน้อยโจวหรือ?”

…

เมื่อโจวเซียนเฉินกล่าวเช่นนั้นขึ้นมามันก็ย่อมจะทำให้คนมากมายต้องร้องลั่นขึ้นตาม

มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ทั้งหลายเองก็ไม่คิดว่าโจวเซียนเฉินจะเก่งกาจจนถึงขั้นหลอมโอสถสวรรค์จักรพรรดิระดับแปดได้

โจวเซียนเฉินนั้นกำลังยิ้มกว้างอย่างภาคภูมิใจในตัวเองเพราะว่าโอสถรูสวรรค์ร้อยชะตานี่มันคงเรียกได้ว่าเป็น สุดยอดของเต๋าโอสถในระดับต่ำกว่าเจ้าโลกแล้ว

ในเต๋ายุทธนั้น เขาอาจจะด้อยกว่าหยางชิงหรือคงถานไปมาก แต่ในเรื่องเต๋าโอสถนั้น เขามั่นใจว่าตัวเองคืออันดับหนึ่งในโลกหล้า

“ไอ้โง่เอ้ย!” หยางชิงกล่าวขึ้นมาพร้อมส่ายหัว

โจวเซียนเฉินหรี่ตาลงร้องถาม “เจ้าว่าอะไรนะ?”

หยางชิงยิ้มตอบกลับไป “ข้าบอกว่าเจ้ามันโง่! เย่หยวนจะหลอมอะไรมันเกี่ยวอะไรกับเจ้า? เจ้าไม่คิดว่ามัน น่าตลกบ้างหรือที่มาวิ่งเต้นดึงดูดความสนใจคนเช่นนี้?”

โจวเซียนเฉินยิ้มเย้ยตอบกลับไป “หยางชิง เจ้าคิดว่าตัวเองเก่งกาจมากนักหรือ? เจ้าต้องรู้ไว้ด้วยนะว่าการลบหลู่ยอดฝีมือล้ำสวรรค์นั้นมันจะทำให้เกิดหายนะได้ง่ายๆ!”

หยางชิงส่ายหัวออกมาอีกครั้ง “เจ้านี่นะ! ตัวเองทำไม่ได้ก็จะเรียกบรรพบุรุษตัวเองออกมา? นี่อายุเท่าไหร่แล้ว? เจ้าไม่อายชาวบ้านเขาบ้างหรือ?”

เรื่องการเถียงนั้นหยางชิงย่อมจะไม่แพ้ให้แก่ใครง่ายๆ

โจวเซียนเฉินนั้นโกรธแค้นจนหน้าแดงหน้าดำ “ข้าทำไม่ได้? ฮ่าๆ หากวัดกันด้วยวรยุทธข้าอาจจะด้อยกว่าเจ้า

แต่ในเต๋าโอสถนั้นมีใครบ้างเทียบเคียงข้าได้?”

หยางชิงตอบกลับไป “เลิกพูดโม้เกินตัวเสียทีเถอะ มาพนันกันไหมเล่า หากเย่หยวนพ่ายแพ้ให้แก่เจ้านั้นสมุนไพรสวรรค์ทั้งหมดของเราจะเป็นของเจ้าไป แต่หากเย่หยวนชนะเจ้าได้แล้วสมุนไพรสวรรค์ทั้งหมดที่ราชวังสวรรค์โจวเจ้าถือครองอยู่ตอนนี้มันจะเป็นของเราสิ้น! คิดๆ ดูแล้วพวกเจ้าได้เปรียบเห็นๆ ใช่หรือไม่? เจ้ากล้าจะรับคำท้าหรือไม่?”

พูดจบหยางชิงก็หันไปขยิบตาให้เย่หยวน

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป แน่นอนว่าเขาจะไม่ปฏิเสธสมุนไพรสวรรค์ฟรีๆ

ที่เขาไม่คิดเก็บสมุนไพรสวรรค์ทั้งหมดไปคนเดียวนั้นมันก็เพราะว่าหากทำเช่นนั้นมันจะกลายเป็นศัตรูกับคนทั้งหลายที่มาจนสิ้น

หากไม่เกรงเรื่องนั้นแล้วเย่หยวนเองก็คงไม่เอาแค่ครึ่งเดียวแน่

แต่ตัวโจวเซียนเฉินนั้นก็มิใช่คนบ้าคำท้ามากมายแต่เขานั้นเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองอย่างมาก

เพราะว่าเต๋าโอสถบนสามสิบสามสวรรค์นี้หากจะบอกว่ามันเกิดขึ้นมาจากราชวังสวรรค์โจวก็คงไม่ผิดนัก!

ชัดเจนเลยว่ากำลังของราชวังสวรรค์โจวนั้นมันเหนือล้ำกว่าค่ายสำนักอื่นๆ ไปแค่ไหน

และในฐานะยอดอัจฉริยะรุ่นใหม่นั้นมีหรือที่โจวเซียนเฉินจะกลัวคนอื่น?

หลังได้ยินหยางชิงกล่าวเช่นนี้ขึ้นมาโจวเซียนเฉินก็หัวเราะขึ้นตอบกลับไป “ในเต๋าโอสถนั้นข้า โจวเซียนเฉินยังไม่เคยเจอใครที่เทียบเคียงตัวเองได้มาก่อน! แต่ในเมื่อเจ้าอยากจะประลองข้าก็ย่อมจะต้องประลองด้วยผลของโอสถสวรรค์แล้ว! ว่าอย่างไร? เราจะส่งคนออกมาสองพันสามร้อยคนเพื่อทดสอบผลของโอสถว่าแต่ละฝ่ายนั้นมีการพัฒนาขึ้นมาน้อยแค่ไหน เราจะได้เห็นว่าสุดท้ายแล้วฝ่ายไหนกันที่บรรลุได้มากกว่า! จะว่าไปแล้วพวกเจ้าก็คงได้เปรียบไม่น้อยเพราะว่าโอสถสวรรค์ที่ข้าหลอมนั้นมันคงมีคุณภาพไม่เท่าโอสถรูสวรรค์ร้อยชะตาของพวกเจ้า เจ้ากล้ารับไหมเล่า?”

แม้ว่าเขาจะพูดเช่นนี้แต่เขาก็เห็นชัดเจนว่าคนจากสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นต่างมิใช่ยอดอัจฉริยะใดๆ

สามสุดยอดสวรรค์ของเผ่ามนุษย์นั้นมันไม่ได้พูดกันเล่นๆ

ต่อให้จะเป็นเผ่าอื่นๆ แต่คนที่มาได้ต่างก็เป็นยอดอัจฉริยะเช่นกัน

เทียบกันแล้วคุณภาพของคนจากสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันต่ำต้อยกว่าอย่างไม่อาจวัดเทียบ

ได้ยินโจวเซียนเฉินท้ามาเช่นนี้มันก็เป็นฝ่ายหยางชิงบ้างที่ต้องลังเลไป เพราะเขานั้นย่อมจะรู้ดีว่าคนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดมันมีพรสวรรค์กันแค่ไหน

ได้เห็นสีหน้านั้นของหยางชิงโจวเซียนเฉินก็ยิ้มถามขึ้น “ทำไม? ไม่กล้าแล้ว?”

“ไม่เลย ข้ารับคำท้า” เย่หยวนตอบขึ้นแทน

ได้ยินเช่นนั้นโจวเซียนเฉินก็ต้องยิ้มขึ้นมาทันที “กล้าดี! โจวผู้นี้ขอรับสมุนไพรสวรรค์ของพวกเจ้าทั้งหมดไปแล้ว!”

เขานั้นรู้สึกว่าหยางชิงนี้ช่างหาเรื่องใส่เพื่อนได้เก่งกาจนัก ทำให้เย่หยวนไม่มีทางจะถอยไปได้

ตอนนี้ในความคิดของโจวเซียนเฉินนั้นเย่หยวนย่อมจะแพ้ลงแล้วแน่นอน!