“เจ้าขยะ แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนว่า นายต้องการเห็นคนรักของนายตายต่อหน้าต่อตากันล่ะ!? มันเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์และไร้ความสำนึกผิดมากๆ…” เย่ฉางถอนหายใจ เขาเอื้อมมืออกไปแตะไหล่ SpyingBlade จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องพักนักกีฬา
SpyingBlade แข็งค้าง ‘ผู้ชายคนนี้… เดี๋ยวนะ! ในท้ายที่สุด เขาก็ไม่เคยแม้แต่จะบอกอะไรฉันเลย! บัดซบเอ๊ย! ไอคนชั้นต่ำ!’
นอกห้องพักนักกีฬา ไม่ใช่ว่าเย่ฉางไม่เข้าใจความคิดของ SpyingBlade ความคิดของเขาเหมือนกับซินหยู่มาก แตกต่างกันเพียงที่ซินหยู่เลือกที่จะฆ่าตัวเอง ในขณะที่เขาเลือกที่จะทำให้อีกฝ่ายเกลียดชังก่อนที่ตัวเขาเองจะจากไป เขาช่างเป็นคนที่ไม่ซื่อสัตย์กับตัวเองเอาเสียเลย เขาต้องการที่จะจดจำเธอเอาไว้อย่างชัดเจน แต่เขากลับเลือกวิธีที่งุ่มง่าม และโง่เง่าเป็นอย่างมาก โรค‘ALS? ยีนของฉันอาจจะช่วยรักษาเขาได้ แต่ฉันขอรอดูอีกสักหน่อยดีกว่า’
“เขาพูดอะไรบ้างไหม…?” DyedLily ถามซอกแซก
“ไม่มีอะไรมากหรอก…” เย่ฉางยักไหล่และมองไปที่สนาม ในอีกด้านหนึ่ง CompassionateStar ไม่ได้เข้าร่วมในการต่อสู้ ดังนั้นผู้เล่นคนอื่นๆจึงถูกจางเจิ้งเฉียงยับยั้งไว้ได้ทั้งหมด พวกเขาขึ้นมาเป็นผู้นำ และใช้ธงเพื่อเรียกหลินหลี่เข้ามา ดังนั้นการต่อสู้ครั้งนี้น่าจะใกล้จบลงแล้ว
เย่ฉางเดินไปที่รอบนอกของสนามจนไปถึงฝั่งของ CompassionateStar “เธอรู้ถึงสถานการณ์ปัจจุบันของเขาไหม?”
“นายหมายถึงอะไร?” CompassionateStar ตื่นขึ้นจากสภาพที่ไร้วิญญาณ
“ไม่มีอะไร…” เย่ฉางพูดถามเหมือนกับเป็นพี่ใหญ่ของเธอ เขากอดเธอไว้แล้วเดินกลับไปยังฝั่งของตัวเอง
CompassionateStar มองดูแผ่นหลังของเย่ฉางอย่างงงงวย เธอไม่ค่อยสนใจเรื่องการกระทำที่ดูเหมือนกับสนิทสนมของเขา เพราะเธอรู้สึกได้ว่าเขาเป็นห่วงเธอจริงๆ ‘สถานการณ์ปัจจุบันของเขา… หมายความว่าอย่างไร?’
“ฉันค้นพบว่าพี่ใหญ่วีรบุรุษเป็นผู้เข้าแข่งขันที่ลึกลับมากจริงๆ เขาเดินไปปลอบฝ่ายตรงข้ามจนหน้าตาของ CompassionateStar ดีขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด” พี่ใหญ่จงพึมพำ
“ข้างนอกดูเย็นชา แต่ข้างในเป็นคนอบอุ่นงั้นหรือ? มันไม่น่าจะเป็นไปได้ ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าเขาเป็นคนชั่วช้าสุดๆ สำหรับสิ่งที่เราเห็นครั้งนี้ อาจเป็นแผนเพื่อที่จะลวงฝ่ายตรงข้ามของเขาก็ได้…” พี่ใหญ่เฉาแสดงความคิดเห็นออกมาอย่างไม่อาย
ซูหยี่ยี่ยิ้มออกมาโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ‘จริงๆแล้วอาจารย์เป็นคนที่อ่อนโยนมากๆ หญิงสาวที่ริมทะเลสาบคนนั้นถูกทำร้ายจนสภาพเอน็จอนาจ แต่อาจารย์ก็เดินเข้าไปช่วยเธอ และปัดฝุ่นออกจากตัวเธออย่างระมัดระวัง เขายังแบกเธอไว้บนหลังเหมือนกับพี่ชาย อันที่จริงฉันสามารถบอกได้เลยว่า หลังจากที่ไปอาศัยอยู่ที่บ้านพักริมทะเลของเขา เขาดูแลครอบครัวของเขาทั้งหมดเหมือนดั่งพ่อ สำหรับฉันแล้ว เขาเปรียบเหมือนกับพี่ใหญ่ของฉันคนหนึ่งเลยทีเดียว’
การต่อสู้แบบทีมได้รับชัยชนะโดยทีม Thorn and Roses แต่การได้รับชัยชนะครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าจะมีหลินหลี่เข้าร่วมในการต่อสู้ก็ตาม การแข่งขันรอบถัดไปคือการแข่งขันในโหมดฮีโร่ ThornyRose มองไปที่ห้องพักนักกีฬา แต่มันก็ยังไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีเท่าไหร่ที่ให้ SpyingBlade ขึ้นไปต่อสู้ในโหมดฮีโร่ได้ ก่อนอื่นเธอเรียกให้เย่ฉาง และหลินหลี่เข้าร่วมการแข่งขัน และกำลังวางแผนที่จะจัดตำแหน่งการยืนเลน
“ผมจะโซโล่เลนบน” หลินหลี่ดึงดาบยักษ์ของเขาออกมาและเดินไปที่เลนบน
“ฉันจะไปโซโล่เลนล่าง” เย่ฉางก็เริ่มเดินไปที่เลนล่างโดยที่ไม่หันกลับมามอง
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปเลนกลางคนเดียว” จางเจิ้งเฉียงพูดออกมาพร้อมกับเดินไปที่เลนกลาง
“หยุด!” ThornyRose โห่ร้อง แต่ทั้งสามคนก็ยังคงเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ ‘ไอพวกบัดซบทั้งสาม! ไม่เพียงแต่พวกนายจะแยกกันไปคนละเลน แต่พวกนายต้องการโซโล่ในเลนนั้นอีกด้วย!? พวกนายต้องการให้พวกเราแพ้งั้นหรือ!?’
“ฉันจะเข้าไปเวดป่าของฝ่ายตรงข้ามกับเย่เทียน…” ElegantFragrance ดึงเย่เทียนเข้ามา และหายตัวเข้าไปในป่า ThornyRose แข็งค้างอย่างสมบูรณ์ หน้าอกของเธอกระเพื่อมขึ้น เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ทั้งหลินหลี่และเจ้าหมียักษ์สามารถเล่นเป็นแท้งค์ได้ เธอตัดสินใจว่าครั้งต่อไป เธอจะทำให้พวกเขาต้องเข้าร่วมการประชุม และสอนพวกเขาเกี่ยวกับรูปแบบและกลยุทธ์ต่างๆ “ยัยไอซ์มานี่ก่อน มาเปลี่ยนตัวกับฉันหน่อย…” (Invading Jungle หรือการเวดป่า ก็คือการบุกป่า หรือการเข้าไปขโมยฆ่ามอนเตอร์ในป่าของฝ่ายตรงข้าม เพื่อทำให้ตัวฟาร์มป่าของฝ่ายตรงข้าม หรือผู้เล่นของฝ่ายตรงข้ามไม่มีมอนเตอร์หลงเหลือให้เก็บเลเวล หรือเก็บเงินภายในฝั่งของตัวเองได้ เรียกง่ายๆว่าตัดเลเวล ตัดเงินของฝ่ายตรงข้ามครับ)
ThornyRose เปลี่ยนตัวกับ FrozenCloud ขณะที่เธอออกจากสนามไป เธอเริ่มคิดเกี่ยวกับความคิดที่สองของเธอ ‘นี่ถือเป็นเรื่องดี ที่ฉันสามารถใช้เวลานี้ตรวจสอบประสิทธิภาพของพวกเขา และพร้อมกับการจัดรูปแบบและวิธีการต่างๆ’
หลินหลี่เดินไปที่ป้อมแรกอย่างเบื่อหน่าย เขาตัดสินใจที่จะเดินเล่นไปตามแม่น้ำ และมองเห็นแสงสีฟ้าอ่อนภายในน้ำ ‘นี่คืออะไรกัน?’
“เขาโชคดีมากจริงๆ เขาค้นพบรูนและมันเป็นรูนล่องหน และจะเพิ่มพลังโจมตีเป็น 2 เท่า สำหรับการโจมตี 1 ครั้ง ในเวลานี้ผู้เล่นของอีกฝั่งคงต้องระวังตัวกันอย่างมาก” พี่ใหญ่เฉาอดถอนหายใจในความโชคดีของเขาออกมาไม่ได้ เวลาเกิดและตำแหน่งของรูนมักจะถูกสุ่มไปเรื่อยๆ บางครั้งก็เป็นเวลา 10 นาที หรือมันอาจจะเป็นเหมือนกับตอนนี้ที่มีรูนเกิดขึ้นมาได้ไม่นานหลังจากที่การต่อสู้เริ่มต้น
“ทุกครั้งที่สามพี่น้องเดินไปที่เลนของพวกเขา เรามักจะไม่อาจคาดเดาสถานการณ์ต่างๆได้เสมอ…” พี่ใหญ่จงพูดพร้อมกับมองดูทั้งสามคนแยกกันไปโซโล่ในแต่ละเลน ในขณะที่ตัวดาเมจระยะไกล และซัพพอตร์ซ่อนอยู่ในป่าของศัตรู (Ranged DPS, Melee DPS / Ranged, Melee คือตัวโจมตีระยะไกล/ใกล้ (DPS คือ Damage per Second) หรือก็คือ การทำดาเมจต่อวินาทีได้เป็นจำนวนมาก เพื่อฆ่าฮีโร่ของฝ่ายตรงข้ามได้ในเวลา 4-5 วินาที)
หลินหลี่เดินเข้าไปและสัมผัสกับแสง ทันใดนั้นเขาก็กลายเป็นล่องหน และแสดงรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา เขาเดินไปที่เลนกลางและมองเห็น SkyBlue และพี่ใหญ่เฉียงอยู่ตรงนั้น SkyBlue ยืนอยู่ตรงกลาง และใช้ลูกศรเวทมนตร์ใส่พวกครีป เหล่าผู้ชมเฝ้ามองในขณะที่หลินหลี่เดินวนไปรอบๆ ในขณะที่เขาล่องหนอยู่ พวกเขาทั้งหมดยังคงอยู่ที่เลเวล 1 และพลังโจมตีพื้นฐานของนักรบดาบยักษ์ก็ยังเป็นอันดับหนึ่งอีกด้วย จางเจิ้งเฉียงมองเห็นแสงของหลินหลี่จางๆ เขาจึงเตรียมพร้อมที่จะเริ่มยั่วยุ SkyBlue เขาคำราม และดึงดูดความสนใจของ SkyBlue “เชี่ย! นายแม่งทำได้แต่ยืนโจมตีระยะไกลงั้นหรือวะ? มานี่มา เข้ามาต่อสู้กับบิดาคนนี้มา นายกล้าอ๊ะเปล่า? หรือนายแม่งป๊อดกันวะ!?”
“เชี่ย! ไอหมาบ้า ไม่ต้องมายั่วยุฉัน…” SkyBlue อดสาปแช่งออกมาไม่ได้ เขาได้เห็นการต่อสู้ของจางเจิ้งเฉียงในการต่อสู้แบบทีม ความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดตัวของจางเจิ้งเฉียงอาจจะดีกว่าหัวหน้ากิลด์ของเขาซะอีก เมื่อเขากำลังขบคิดอยู่ภายในใจ ทันใดนั้นก็มีเสียงที่เหมือนกับเด็กดังขึ้นอยู่ข้างหลังเขา “[Heavy Strike]!”
“ระวังตัวด้วย เลนบนหายไป…” CompassionateDream เพิ่งพูดออกมา
[ผู้เล่น HappyAndCheerful ได้สังหาร ผู้เล่น SkyBlue” “First blood!]
หลินหลี่และจางเจิ้งเฉียงทำมือไฮไฟว์กัน จากนั้นเขาก็ถือดาบยักษ์ และรีบวิ่งกลับไปที่เลนของเขาเหมือนกับดาวตก รางวัลจากการ First blood เป็นดวงวิญญาณ 250 ดวง ทำให้เขาทำการอัพเกรดอาวุธจนเพิ่มพลังโจมตีของเขาขึ้นมาอย่างมาก
ที่เลนล่าง CompassionateStar เดินออกมาจากป่าและมองเห็นเย่ฉาง ทั้งสามเลนมีเพียงเลนละคน นั่นไม่ได้หมายความว่าดาเมจ และซัพพอตร์อยู่ในป่าหรอกหรือ? “Dee, Fiery, คุณทั้งสองคนเดินเข้าไปในป่าไปฆ่า ElegantFragrance และคนอื่นๆซะ ปล่อยเลนนี้ให้ฉันเป็นคนจัดการเอง”
“เข้าใจแล้ว” ทั้งสองคนเดินออกจากป้อมแรกและเข้าไปในป่า
“พี่ใหญ่วีรบุรุษ คำพูดของนายก่อนหน้านี้มีความหมายอะไร …” CompassionateStar พูดพร้อมกับเก็บเกี่ยวดวงวิญญาณจากครีป ดาบของเย่ฉางเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อเก็บเกี่ยวดวงวิญญาณจากครีปเช่นกัน เขายิ้มแต่กลับไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคำ เมื่อครีปอีกตัวหนึ่งกำลังจะตาย เขาตวัดดาบออกมาฆ่าครีปตัวนั้นอีกครั้ง การฟาร์มครีปของเขาอาจถือได้ว่าสมบูรณ์แบบเลยทีเดียว และเขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา เขายังเล่นกับดาบของเขา และไม่ตอบคำถามของ CompassionateStar
ในเวลานี้ ทั้งสองคนก็มาถึงเลวล 2 พร้อมกัน เมื่อแสงเลเวลอัพของทั้งสองคนเรืองแสงขึ้นมา ทั้งสองคนก็ใช้สกิลการเคลื่อนไหว และพุ่งเข้าใส่กันและกัน [Blade Edge Dash]! [Rose Flash]! ดาบของพวกเขาทั้งสองเข้าปะทะกันที่ตรงกลางของครีป CompassionateStar แยกดาบของเธอออกเป็นสองอัน อันหนึ่งดาบยาว และอีกอันเป็นดาบสั้น เธอเริ่มชิงชัยกับดาบทั้งห้าของเย่ฉาง และดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
“เป็นเวลานานมากแล้วที่เราไม่ได้เห็น CompassionateStar แยกอาวุธของเธอ…” พี่ใหญ่เฉาได้มองดู CompassionateStar ร่ายรำดาบของเธอ
“มันเป็นเรื่องจำเป็น การเผชิญหน้ากับนักดาบปีศาจของพี่ใหญ่วีรบุรุษด้วยดาบสองมือเป็นเรื่องยาก ดังนั้นการแยกดาบออกเป็นสองเล่มคือการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดแล้ว และด้วยวิธีนี้สกิลของเธอจะเปลี่ยนไป ซึ่งมันจะส่งผลกระทบเป็นอย่างมาก นักดาบปีศาจของพี่ใหญ่วีรบุรษยังไม่สามารถทำลายขีดจำกัดของตัวละครได้ ทำให้ตัวละครของเขาก็ยังคงเป็นตัวละครแร็งค์ S อยู่ดี ในขณะที่ Thorny Rosa เป็นตัวละครแร็งค์ SS แต่ถึงอย่างนั้น เราก็ได้เห็นความสามารถของพี่ใหญ่วีรบุรุษในการต่อสู้กับ DarkBlade มาแล้ว นอกจากนี้ในโหมดฮีโร่นั้น ทุกคนจะเริ่มต้นที่เลเวล 1 ท่ากัน ดังนั้นพี่ใหญ่วีรบุรุษจึงไม่เสียเปรียบมากเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าเขาจะมีค่าสถานะพื้นฐานที่ต่ำกว่าเล็กน้อยก็ตามที” พี่ใหญ่จงพยักหน้า
