Virtual World - Peerless White Emperor - ตอนที่ 659 : วางยาพิษ

เย่ฉางกลับไปที่วงในกองทัพอย่างรวดเร็ว และเปิดใช้ Water Totem สำหรับนักเวท

“ฉันเปิดใช้มันแล้ว! เทียนน้อย ฉันมีความคิดดีๆบางอย่าง!” เย่ฉางตบมือและพูดเสียงดัง หลังจากคิดเกี่ยวกับวิธีแก้ปัญหา

เย่เทียนและ OldWang รู้สึกใจคอไม่ดี เมื่อเห็นท่าทางที่ตื่นเต้นของเย่ฉาง

“เราต้องวางยาพิษมัน” เย่ฉางยิ้มอย่างเย็นชา คนอื่นๆได้แต่ถอนหายใจ ‘เฮ้อ! แม้ว่าฉันจะไม่เคยเห็นกับตาตัวเอง แต่ฉันก็รู้ว่าในอดีตเขาไม่เคยล้มเหลวในการวางยาพิษบอส’

เย่ฉางเทน้ำศักดิ์สิทธิ์จากขวดทั้งหมดที่เขารวบรวมมาลงในหม้อ และเพิ่มคริสตัลศักดิ์สิทธิ์, อวัยวะและกระดูกของเฮลฮาวน์ และสิ่งมีชีวิตธาตุไฟลงไป เขายังราดซอสลับสูตรใหม่ที่ประกอบด้วยคริสตัลไฟ, เห็ด, พริกไทยดำ, เลือดสัตว์ธาตุไฟ และไวน์ที่เขาบ่มเองลงไป หลังจากผ่านไปสักพักในขณะที่เขาเปิดฝาหม้อ น้ำตาก็หลั่งไหลออกมาจากดวงตาของทุกคนเพราะความเผ็ดร้อน ยิ่งกว่านั้นมันยังมีกลิ่นแรงมาก ในที่สุดเขาก็เพิ่มคริสตัลน้ำศักดิ์สิทธิ์ (แร่หายาก) และปิดฝาหม้อ ทุกคนถอยห่างออกมา เพราะกลัวว่าหม้อจะระเบิด ฝาหม้อสั่นสะเทือนและส่งเสียงกรีดร้องออกมา จากนั้นฝาหม้อก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ทันใดนั้นเปลวไฟสีขาวก็ระเบิดออกมาเหมือนปีศาจร้ายที่กำลังแสยะยิ้มให้

“เอาล่ะ มันเสร็จแล้ว! เจ้าคางคกน้อย แกจะเป็นผู้ปฏิบัติภารกิจอันทรงเกียรตินี้ หาโอกาสและยัดสิ่งนี้เข้าไปในปากของบอสซะ” เย่ฉางหันกลับมามองเจ้าคางคกน้อย มันเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถทำได้เพราะขนาดที่ใหญ่ของมัน ทันใดนั้นเจ้าคางคกน้อยก็ก้าวถอยหลังและส่ายหัว

เย่ฉางยิ้มอย่างแผ่วเบา “แกจะปฏิบัติภารกิจ หรือแกจะกินสิ่งนี้?”

เจ้าคางคกน้อยเดินเข้าหาเย่ฉางทันทีด้วยสีหน้าที่กำลังร้องไห้ จากนั้นมันใช้ขาหน้าของมันอุ้มหม้อขึ้นมา มันพยายามทำให้หัวของมันห่างจากหม้อมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และมันยังส่ายหัวเพื่อป้องกันไม่ให้เป็นลม

“ดีมาก แต่ถ้าแกล้มเหลว…แกคงรู้ผลที่ตามมานะ” เย่ฉางตบก้นของมันโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า

ทันใดนั้นเจ้าคางคกน้อยก็สั่นสะท้าน OldWang ถอนหายใจ ‘เฮ้อ! วัยเด็กของเจ้าคางคกน้อย ถูกทำลายโดยปีศาจตนนี้’

“อาเฉียง, หลินหลี่, พี่ชาย CloudDragon ทั้งสามคนช่วยเปิดปากของบอสที ฉันมีแผนที่จะทำลายการฟื้นฟูของมัน!” เย่ฉางได้แจ้งให้แนวหน้าทราบถึงแผนการ และนำเจ้าคางคกน้อยมารออีกด้านหนึ่งเพื่อรอโอกาสซุ่มโจมตี ตรงตำเหน่งของพวกเขาอยู่ตรงหน้า Ajoss พอดี จากนั้นเย่ฉางดึงมีดทำครัวออกมา

ในขณะเดียวกันหลินหลี่ก็ดึงรถเข็นออกมา และฟาดใส่ Ajoss อย่างต่อเนื่อง จางเจิ้งเฉียงทุบมันด้วยค้อนสงครามของเขา สำหรับ LordAsked เขาพยายามที่จะเปิดปากบอสจากมุมอีกด้านหนึ่ง แม้แต่เร็นน้อยก็ยังควงดาบคู่ของมัน และแทงที่มุมปากบอสเพื่อเจาะรู ในที่สุดปากของมันก็ถูกเปิดโดย [Dragon Kick Rising] และ [Collapsing Palm Explosion] ของ CloudDragon

“เพื่อน!” จางเจิ้งเฉียงตะโกน

“ตอนนี้แหละ!” เย่ฉางสั่งทันที และเจ้าคางคกน้อยก็กระโดดขึ้นไปที่ปากบอสเหมือนลูกกระสุนปีกของมันแผ่ขยายออกไปจนสุดและชนเข้าที่ฟันของ Ajoss เจ้าคางคกน้อยรีบเทน้ำในหม้อลงในปากของมันอย่างรวดเร็ว จากนั้นมันก็ตบบอสและเตะไปสองสามครั้ง สุดท้ายเจ้าคางคกน้อยก็กระโดดถอยออกมา ทันใดนั้นเย่ฉางกลายเป็นลำแสงสีดำพุ่งฟันบอส [Darkness Single Strike]!

เมื่อเจ้าคางคกน้อยอยู่ห่างจาก Ajoss มันก็หายใจลึกๆและยิงกระสุนน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ปากของมัน ส่งซุปที่เหลือเข้าไปในลำคอ โดยไม่ให้มันมีโอกาสอาเจียนออกมา

“นี่คือสิ่งที่นายเรียกว่าความคิดดีๆเหรอ? นายป้อนอาหารที่นายทำให้เรากินแก่มันนี่นะ!” LordAsked หลั่งเหงื่อเย็น ‘กลิ่นที่คุ้นเคย แม้ว่าจะมีกลิ่นที่แตกต่างกัน แต่ก็พอสามารถคาดเดาระดับความน่าขยะแขยงของอาหารนี้ได้’

เมื่อ LordAsked พูดจบ ทุกคนเห็น Ajoss เอามือกุมคอ ควันและเปลวไฟสีเขียวรั่วไหลออกมาจากปากของมัน ทันใดนั้นมันก็ล้มลงกับพื้น และกลิ้งไปกลิ้งมาพร้อมกับกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แววตาของมันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและสิ้นหวัง ครู่ต่อมาผิวของมันเริ่มแตกร้าว และเนื้อสีดำใต้รอยแตกดูเหมือนว่าจะละลาย พลังแห่งความตายพยายามที่จะเข้าสู่ร่างกายของมันเพื่อรักษาบาดแผล แต่มันก็ถูกขับออกมาในทันที

ในขณะที่ทุกคนกำลังจะพุ่งเข้าไปฆ่ามัน Ajoss ก็คำรามขึ้นมา ทันใดนั้นสายฟ้าก็ผ่าลงมาที่มัน และเปลี่ยนเป็นกระแสไฟฟ้าครอบคลุมร่างของมันเอาไว้ อย่างไรก็ตามทุกคนสามารถรับรู้ได้ว่าบอสเริ่มอ่อนแอลงแล้ว นี่จะเป็นโอกาสสุดท้ายของพวกเขา

“ใครมีความต้านทานสายฟ้าสูงๆบ้าง?” Throny ขมวดคิ้ว ‘ยิ่งใกล้ถึงตอนจบเท่าไหร่ เรายิ่งต้องระมัดระวังมากขึ้นเท่านั้น เกราะสายฟ้านี้น่ารำคาญมาก เนื่องจากมันมีพลังทำลายสูงมาก สิ่งสำคัญที่สุดคือมันมีผลทำให้เป็นอัมพาต หากความต้านทานสายฟ้าของคนนั้นไม่สูงพอ ก็เท่ากับเดินเข้าไปตาย’

“ฉันจะจัดการเอง ฉันมีความต้านทานสายฟ้าที่สูงพอสมควร” LordAsked ตะโกนบอก จางเจิ้งเฉียงไม่ได้พูดอะไรเลย เพราะความต้านทานสายฟ้าของเขาไม่ได้สูงมาก แต่ความต้านทานไฟ, น้ำแข็ง และเวทธรรมชาติของเขานั้นไม่เลวเลย “ถ้างั้นฉันจะไม่เข้าไป มันไม่คุ้มที่จะตาย”

CloudDragon พยักหน้า ‘ไม่จำเป็นต้องเสียสละบุคคลสำคัญที่สุดของกองทัพ – บิดาแห่งออร่าเพราะความต้านทานสายฟ้า’

จางเจิ้งเฉียงนำชุดนักบวชระดับ Platinum และคทาออกมาจากรถเข็นขนาดเล็กของหลินหลี่ LordAsked มองดูเขาอย่างสับสน ThornyRose ได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่น “อาชีพพื้นฐานของเขาคือนักบวช ไม่ใช่นักรบหรือพาลาดิน ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ เขาเป็นนักบวชที่ติด 1 ใน 10 ผู้เล่นที่มีเลเวลสูงสุดจากหมู่บ้านมือใหม่จริงๆนะ”

แม้ว่า CloudDragon จะรู้เรื่องนี้มาก่อน แต่เขาก็ยังรู้สึกแปลกๆที่เห็นจางเจิ้งเฉียงสวมใส่เสื้อผ้าของนักบวชและถือคทา มันเหมือนกับอสูรร้ายในคราบของนักบวชผู้ใจดี

แม้แต่ ThornyRose ก็ตะลึงงัน ‘ด้วยกลิ่นอาย, รูปลักษณ์ และขนาดร่างกายของเจ้าหมียักษ์ เขาเหมือนหัวหน้าแก๊งสูง 2 เมตรสวมแว่นตาที่คอยตระเวณไปช่วยเหลือคนที่บาดเจ็บ…’ การกระทำของจางเจิ้งเฉียงนั้นดูไม่เหมือนว่าเขากำลังรักษาคนอื่น แต่เหมือนกับว่าเขากำลังฆ่าคน เขายังเพิ่มเอฟเฟคเสียงบางอย่างเพื่อให้การกระทำของเขาน่ากลัวยิ่งขึ้น “ดูเวทรักษาระดับสูงของฉันซะ! ย๊ากกก! เวทเกราะระดับสูง! ไม่ต้องกลัว จงฆ่ามัน! เฉือนมันให้ตาย! ย๊ากกก! เฮ้ การกระทำของคุณจะต้องลื่นไหลให้มากขึ้น! แบบนี้! และแบบนี้!”

“ …… ” นักบวชทุกคนค่อยๆขยับตัวออกห่างจากเขา ขณะที่นักบวชที่อยู่ใกล้ที่สุดถูกเขี่ยกระเด็นออกไปเพราะการกวัดแกว่งคทาของเขา แต่คนอื่นๆก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาฮีลภายใต้เสียงคำรามที่น่ากลัวของเขา เมื่อมองดูนักบวชร่างยักษ์ที่ค่อยๆพุ่งออกไปด้านหน้า ThornyRose ก็หน้าซีด ‘ถ้าเราไม่มีทางเลือกจริงๆ อย่าปล่อยให้เขาเข้าร่วมทีมนักบวชจะดีกว่า ถ้าเขาชอบที่จะพุ่งตรงไปข้างหน้าขนาดนั้น ทำไมเขาจึงเลือกที่จะเป็นนักบวชในตอนแรก?’ เมื่อนึกถึงออร่าการรักษาที่น่าเหลือเชื่อของเขา เธอได้แต่ถอนหายใจ

ในอีกด้านหนึ่งเย่ฉางรู้สึกเสียดายที่เห็นว่ายังมีอาหารเหลืออยู่ในหม้อ 10% จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองเจ้าคางคกน้อย “การทิ้งขวางอาหารไม่ใช่การกระทำที่ดี เพื่อไม่ให้เสียอาหารไปเปล่าๆ เราไม่มีทางเลือก แกต้องกินมัน”

“อั๊ก อั๊ก อั๊ก”

ทุกคนหันไปดูฉากสัตว์ถูกทรมาน ‘ท่านคางคกอ้วน การเสียสละของท่านจะถูกจารึกไว้ในใจเรา!’ เนื่องจากที่ต้องทนทุกข์ทรมานมาตลอดทาง เย่เทียนจึงไหวตัวทัน เธอซ่อนตัวท่ามกลางฝูงชนตั้งแต่เริ่มแรกและครุ่นคิด ‘ถ้าพ่อเห็นฉัน ด้วยบุคลิกของเขา เขาจะต้องขอให้ฉันดื่มมันอย่างแน่นอน โชคดีที่ฉันไหวตัวทัน’

“เอ๊ะ! เทียนน้อยอยู่ที่ไหน? ฉันอุส่าห์เหลือซุปนี้ไว้ให้เธอนะ” เย่ฉางปล่อยเจ้าคางคกน้อยที่หมดสติไป และหันมองไปรอบๆ เนื่องจากเขาไม่พบเธอ ดังนั้นเขาจึงหันไปดู OldWang และยิ้ม

“ …… ” ทันใดนั้น OldWang ก็เริ่มมีเหงื่อออก “หัวหน้าทีม ฉัน … ฉัน…”

“มานี่! มาดื่มมันซะดีๆ! อย่าพยายามทำให้ฉันโกรธ เข้าจั๊ย?~” เย่ฉางเดินมาหาเขาด้วยรอยยิ้ม

“ม่ายยยย!!!”