Virtual World - Peerless White Emperor - ตอนที่ 693 : บริการแขก

ตอนที่ 693 : บริการแขก

“เธอรู้หรือไม่ว่าสิ่งที่สําคัญที่สุดในการทําสเต็กระดับเฟิร์สคลาสคืออะไร?” เย่ฉางเดินไปยังพื้นที่ว่าง และถอดเสื้อคลุมนักบวชออก เผยให้เห็นร่างกายส่วนบนที่เปลือยเปล่าของเขา เขาปักมีดทําอาหารลงบนเขียงอย่างชํานาญ และผูกแถบคาดสีขาว “อาเฉียง ก่อไฟ”

เมื่อเห็นเย่ฉางเตรียมพร้อม เวอร์เลียนน่าก็ครุ่นคิด เขาจะแสดงทักษะการทําอาหารของเขางั้นเหรอ?”

แม้ว่าเวอร์เลียนน่านั้นจะมีทักษะการทําอาหารที่ไม่ได้เรื่อง แต่เธอก็ได้กินอาหารอร่อยๆจํานวนมากโดยเฉพาะสเต็ก เนื้อต้องเป็นเนื้อเกรดสูงและสดใหม่, ความคุ้นเคยกับวัตถุดิบ, การควบคุมไฟ และมาตรฐานของเครื่องปรุง ทั้งหมดนี้จะแสดงให้เห็นว่าพ่อครัวนั้นมีฝีมือยอดเยี่ยมมากเพียงใด” เธอตอบคําถามของเย่ฉาง “วัตถุดิบใช่ไหม?”

“อ่าหะ! ส่วนที่สําคัญที่สุดของสเต็กก็คือเนื้อ! อย่างไรก็ตามมันจะง่ายเกินไป และเป็นเรื่องธรรมดามากเกินหากเราใช้เพียงแค่เนื้ออย่างเดียว แก่นแท้ของการทําอาหารอยู่ที่ความหลากหลายของรสชาติ” เย่ฉางตัดเนื้อชิ้นหนึ่งจากบอสคางคก และจากกระจู๋ก็อบลิน นอกจากนี้เขายังนั่นกระจู่สองสามส่วนจากบอสทั้งหมดและแมลง หลังจากนั้นเขาใช้ใยแมงมุมมัดเนื้อทั้งหมดเอาไว้ด้วยกัน “เราจะย่างมันในภายหลัง เราจะวางมันไว้เพื่อให้เนื้อสัตว์เหล่านั้นคลุกเคล้ากับส่วนผสมอื่นๆก่อน โอ้ แล้วเธอชอบซุปชนิดไหนมากที่สุด?”

เวอร์เลียนน่าตกตะลึง เมื่อเธอเห็นกระจู๋แทบทุกชนิดและมีลักษณะแปลกๆที่ถูกมัด เข้าด้วยกัน เมื่อได้ยินคําถามของเย่ฉาง เธอก็ตอบกลับอย่างรวดเร็ว “โอ้ ซุปผัก! ซุปผักก็พอ!”

“เธอไม่ต้องกลัวว่าเนื้อจะหมดหรอกนะ ฉันมีเนื้อตั้งมากมาย…” เย่ฉางขมวดคิ้ว และตัดสินใจทําตามความต้องการของเธอ “เอาล่ะงั้นทําซุปผักก็ได้! เริ่มจากเติมผงคริสตัลไฟลงไปสองถุง! เอ๊ะ! ถึงรสชาติจะดูรุนแรงไปหน่อย แต่มันยังขาดรสชาติที่ระเบิดในปากได้ งั้นเราต้องเพิ่มผงคริสตัลสายฟ้าลงไป สิ่งนี้น่าจะช่วยทําให้ระเบิดในปากได้มากเพียงพอ เดี๋ยวก่อน! มันยังสมูทไม่พอ หรือเราต้องเพิ่มผงคริสตัลน้ําลงไปด้วยหว่า! อืม… มันสมูทมากพอแล้ว แต่มันต้องการสีที่ดูเข้มมากกว่านี้ งั้นก็เพิ่มขี้ค้างคาวลงไปหน่อยดีกว่า… เดี๋ยวนะ! นี่มันคือทรายราตรีเรืองแสง! หึม! ฉันคิดว่า การใช้ซอสลับที่ทําจากเจลสไลม์เป็นแก่นของซุปจะเป็นความคิดที่ดีเลยทีเดียว! เอาล่ะ! งั้นเพิ่มเห็ดขี้หมาป่าแห้งลงไปอีกนิด! เดี๋ยวก่อน เห็ดนี้มัน! ขอฉันดูก่อน… นี่มันเห็ดชิมแพนซีแดงมรณะ? มันเป็นพิษนี่! แต่มันน่าจะมีรสชาติที่ดี แม้ว่ามันจะเป็นพิษก็ตาม ฉันจําได้ว่ามีคํากล่าวเอาไว้ว่า ยิ่งมีพิษมากเท่าไหร่ก็ยิ่งอร่อยมากขึ้นเท่านั้น มันก็เหมือนกับงูพิษ สิ่งที่มีพิษมักได้รสชาติที่ดีกว่าสิ่งที่ไม่มีพิษ เอ๊ะ! เห็ดนี้ก็มีพิษด้วยเหรอ? งั้นใช้พิษต้านพิษแล้วกัน! มันน่าจะอร่อยขึ้นเป็นสองเท่า! เอาล่ะ! แก่นของซุปเสร็จสมบูรณ์แล้ว! ผัก ผัก ฉันจะโยนสมุนไพรปาเหล่านี้ทั้งหมดลงไป” หลังจากที่ ใส่ส่วนผสมทั้งหมดลงไป เย่ฉางก็ปิดฝาหม้อ และมองไปที่ใบหน้าที่ซีดเซียวของเวอร์เลียนน่า จากนั้นเย่ฉางถามด้วยรอยยิ้ม “แล้วเธอชอบของทอดแบบไหน?”

“อร่อยและไม่น่าขยะแขยง”

“ถ้างั้นก็เป็นบอสทอดแล้วกัน”

“…”

“แล้วเธอชอบซาชิมิรึเปล่า?”

“ไม่”

“อย่าเพิ่งปฏิเสธ! เมื่อเธอลองแล้ว เธอจะชอบมันเอง”

“เรายังเหลือจานสุดท้ายอยู่ เธอชอบอะไรย่างมากที่สุด?”

“มนุษย์!” เวอร์เลียนน่าโกรธเกรี้ยว

“หือ! งั้นอย่าไปบอกอาเฉียงเกี่ยวกับเรื่องนี้นะ ที่จริงแล้วฉันมี” เมื่อเย่ฉางวางมือของเขาลงในกระเป๋า เวอร์เลียนน่าก็สั่นสะท้าน “ไม่นะ! พี่ชาย! ฉันแค่ล้อคุณเล่นเท่านั้น! จักรพรรดิขาวผู้ยิ่งใหญ่! ฉันขอโทษ”

“ฉันหยอกเธอเล่นหน่า! ฉันไม่มีซากศพมนุษย์หรอก แม้ว่าฉันต้องการที่จะไปซื้อซากศพมนุษย์อย่างลับๆ และแอบเก็บพวกมันเข้าไปข้างใน แต่ฉันก็รู้สึกเหมือนถูกสังเกตดูอยู่ตลอดเวลา เวอร์เลียนน่ารู้สึกเครียดหลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูด เฮ้ เฮ้ เฮ้! เหตุผลที่นายจะไม่ซื้อซากศพมนุษย์ ไม่ใช่เพราะปัญหาทางศีลธรรมใช่ไหม?!” เมื่อจ้องมองไปที่รอยยิ้มของเย่ฉาง เธอก็รู้สึกขนลุก

“งั้นเรามาย่างปลากันดีกว่า หลินหลี่ไปหาปลาจากแม่น้ํามาหน่อยสิ ถ้าเจอสมบัติ อย่าลืมเอามันมาให้ฉันเปิดด้วย!” หลินหลี่รู้สึกโล่งใจ และรีบหนีห่างจากพวกเขาทันที เมื่อสั่งเสร็จ เย่ฉางก็เริ่มเตรียมอาหารจานอื่น จางเจิ้งเฉียงมองดูใบหน้าที่ซีดเซียวของเวอร์เลียนน่า “ฉันพนันได้เลยว่าเธอจะต้องเป็นลมล้มชักอย่างแน่นอน เนื่องจากเธอไม่มีความต้านทานต่ออาหารจานเด็ดของเขา จงเตรียมตัวเอาไว้เลย อาหารเหล่านี้มันไม่มีทางที่จะกินได้เลย ในมุมมองของเพื่อนฉัน เขามองว่าคนที่ไม่กินอาหารของเขานั้น ถือว่าเป็นคนที่น่ารังเกียจเป็นอันดับที่ 3 ในอันดับที่น่ารังเกียจที่สุดของเขา ซึ่งอยู่เหนือกว่าคนที่ดูถูกบุคลิกของเขา และคนที่คว้าคูปองชิงโชคไปจากเขาเสียอีก”

“คนจีนกินทุกอย่างยกเว้นขี้หรือเปล่า” เวอร์เลียนน่ายิ้มอย่างขมขื่น อันดับที่น่ารังเกียจที่สุดของเขาจะแปลกมากเพียงใดกัน!”

“เอ่อ..มีขี้ค้างคาวอยู่ในซุปผักของเธอด้วยนะ เราเรียกมันว่าทรายราตรีเรืองแสง” ปากของเวอร์เลียนน่าอ้าค้าง หลังจากได้ยินสิ่งที่จางเจิ้งเฉียงพูด

“อย่าพยายามทําให้เพื่อนของฉันโกรธเมื่อตอนเขาทําอาหารจะดีกว่า เขาจะน่ากลัวมาก อย่าทําให้ตัวเองดูเท่ห์ต่อหน้าเขา ไม่งั้นเธอจะได้รู้ว่าเขาทําอะไรได้บ้าง!” จางเจิ้งเฉียงตบไหล่ของเวอร์เลียนน่า

ครูต่อมาหลินหลี่ก็กลับมาพร้อมกับปลามินิบอสตัวเล็กสองสามตัว และเย่ฉางก็เตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว

“เอาล่ะ! ในที่สุดทุกอย่างก็ครบถ้วนแล้ว!” เย่ฉางเริ่มย่างสเต็ก เขาใช้พลั่วขนาดใหญ่พิเศษพลิกสเต็กหลังจากทําอาหารทุกๆ 10 วินาทีในแต่ละด้าน เมื่อสุกได้ที่แล้วเขาก็โยนสเต็กไปที่เขียง จากนั้นเขาก็กระโดดและหยดน้ําซอสลับที่ทําจากอวัยวะและของเหลวสเต็กร้อนที่ลุกเป็นไฟนั้นเหมือนกรงขังวิญญาณนรก และซอสนั้นก็เป็นบัพติศที่ทําให้วิญญาณบริสุทธิ์ ฉากนี้น่ากลัวมาก เมื่อฝาหม้อถูกผลักออก กะโหลกสีม่วงขนาดมหึมาก็ลอยออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะที่น่าขนลุก มันชี้ไปที่ซุปและทําท่าตัดคอ และสักครู่ก็จางหายไป เวอร์เลียนน่าจ้องมองไปที่จาน เหล่านั้นด้วยเหงื่อที่ไหลริน เพียงแค่กลิ่น ฉันก็เกือบจะสลบแล้ว! นี่ขนาดฉันบีบจมูกแล้วนะ”

เวอร์เลียนน่าจ้องมองไปที่ชุดเซ็ทอาหารที่เย่ฉางยื่นให้เธอ เนื้อสเต็ก, ชามซุป, ปลาย่าง, กระจู๋ทอด และสิ่งที่ดูเหมือนซาชิมิเครื่องใน

เวอร์เสียนน่าไม่รู้ว่าเธอหมดสติไปกี่ครั้งแล้ว กลิ่นที่น่ารังเกียจซึ่งเจาะเข้าไปในกระดูกของเธอ และระเบิดกลิ่นเหม็นออกมา มันราวกับว่ามีหายนะเกิดขึ้นกับต่อมรับรู้รสของเธอ เธอเสียชีวิตไปถึงสองครั้ง

จางเจิ้งเฉียงมองดูเวอร์เลียนน่าที่เหนื่อยล้า และส่งกําลังใจให้เธอ “เธอจะรู้สึกดีขึ้นเมื่อทานครั้งต่อไป หลินหลี่และฉันมักจะกินอาหารของเขาทุกๆสองสามวัน”

จากนั้นเวอร์เลียนน่าก็มองไปที่จางเจิ้งเฉียงและหลินหลี่ด้วยความเคารพ แต่เธอก็หันไปมองเย่ฉางด้วยความหวาดกลัว “ผู้ชายคนนี้ เขากินทุกอย่างที่เขาทํา ไม่เพียงเท่านั้นเขายังกินเป็นส่วนใหญ่เสียอีก” จากนั้นเธอตรวจสอบบัฟที่เพิ่มขึ้น “ว้าว! เป็นบัฟสถานะอาหารที่น่าประทับใจไมันมาพร้อมกับเอฟเฟค 6 อย่าง! มันยังเพิ่มพลังโจมตี และฟื้นฟูพลังงาน! ยิ่งน่าขยะแขยงมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเพิ่มค่าสถานะมากขึ้น? ช่างเป็นทักษะการทําอาหารที่บ้าบินจริงๆ! มันคงจะดี ถ้ารสชาติและค่าสถานะที่เพิ่มขึ้นเป็นสัดส่วนที่เท่ากัน”

“ไม่เลว! มาดื่มไวน์กันเถอะ! เอ้า ชนแก้ว! ต่อจากนี้ไปเราจะเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันตลอดไป!” เย่ฉางน้ําไวน์ที่เขาบ่มออกมา และมอบชามให้พวกเขาแต่ละคน พวกเขาทั้งสามดื่มเสร็จ และหมดสติพร้อมกับชักกระตุก เวอร์เลียนน่าถือชามด้วยมือที่สั่นเทา นี่เป็นอาวุธสังหาร! ฉันเป็นตัวแทนของยุโรป! ฉันจะต้องไม่แสดงจุดอ่อนออกมา!” จากนั้นเธอก็ดื่มทั้งหมด แต่เธอรู้สึกราวกับว่าเธอไม่ได้ดื่มไวน์ แต่เหมือนกําลังกลืนสกิล [Flame Burst] ลงไปแทน ร่างกายทั้งหมดของเธอถูกเผาไหม้

ในขณะที่เวอร์เลียนน่าลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว จางเจิ้งเฉียงก็มองไปที่เธอ ในขณะที่เขาเรอออกมา “เธอเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญคนหนึ่งที่ฉันเคยพบมาเลย เพื่อนเอ๋ย แม้ว่าการดื่มครั้งแรกมันจะน่าขยะแขยงมาก แต่รสชาติของมันหลังจากดื่มไปไม่กี่ครั้งก็วิเศษมากเช่นกัน!”

“ใช่แล้ว! ใช่แล้ว! มังกรอยู่ที่ไหน?! หลินหลี่ต้องการสังหารมังกร! บรู้ว บรู้ว ผมต้องการดื่มไวน์สังหารมังกรดํา!” หลินหลี่กระแทกเท้าไปที่พื้นอย่างเกรี้ยวกราด

“หลินหลี่ ใจเย็นๆ เรายังคงต้องเตรียมการกันก่อนที่จะไปสังหารมังกร! ตัวอย่างเช่นดื่มอีกสองชาม!” เย่ฉางพูดอย่างสงบ

“ชนแก้ว!” ทั้งสามคนยกชามดื่ม และเป็นลมอีกครั้ง

“…” เวอร์เลียนน่าพูดไม่ออกกับเหตุการณ์ที่เธอกําลังเผชิญอยู่ น่าขยะแขยง! รสชาติของไวน์นี้แรงเกินไป ฉันยอมรับว่าเลเวลการดื่มแอลกอฮอล์ของฉันสูงมาก แต่สิ่งนี้ได้เปลี่ยนความคิดของฉันไปทั้งหมด