War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 1497

อุบัติเหตุที่ไม่คาดฝัน

 

จังหวะนี้เรียกว่าสถานการณ์ของต้วนหลิงเทียนหน้าสิ่วหน้าขวานมาก!

 

ศัตรูเข้มแข็งล้อมหน้าล้อมหลัง!

 

ทว่าใจต้วนหลิงเทียนยังคงเต็มไปด้วยความคิดวุ่นวาย

 

‘ถึงแม้ด้านพลังฝึกปรือของข้าจะบรรลุถึงสู่เซียนขั้นกลาง แต่สู่เซียนขั้นสมบูรณ์แบบก็ยังสร้างแรงกดดันให้ข้าไม่น้อย…นอกจากนี้ตาแก่สกุลโอวหยางผู้นี้กลับบรรลุสูงสุดสู่เซียนขั้นสมบูรณ์แบบ!’

 

หลังจากได้รับการชำระจากพลังสุริยันของผู้เฒ่าหั่วอีกรอบจนด่านพลังทะลวงขีดขั้น สายตาต้วนหลิงเทียนย่อมดีขึ้นหลายเท่า ทำให้เขามองพลังฝึกปรือโอวหยางชานออกได้ง่ายๆจากการลงมือ

 

‘ยิ่งไปกว่านั้นตาแก่นี่ถึงกับเปิดใช้อาคมเซียนระดับ 2 ดาวถึง 3 อาคมพร้อมกัน…ท่าทางมันจะฆ่าข้าให้ตายให้ได้ในครั้งเดียว!’

 

สำหรับเรื่องที่ทำไมอีกฝ่ายคิดอยากฆ่าเขาให้ตาย ต้วนหลิงเทียนก็เดาได้ไม่ยาก

 

ไม่ใช่อะไรนอกจากพวกมันวิตกกังวล ว่าหากเขาอยู่จะสร้างหายนะให้ตระกูลโอวหยาง

 

เขารู้ดีว่าทันทีที่เขาใช้อาคมเซียนระดับ 3 ดาวออกไป 2 อาคม ตาแก่คนนี้สมควรรู้ความเป็นมาของเขาแล้ว

 

ด้วยเหตุนี้อีกฝ่ายจึงเร่งเปลี่ยนท่าทีจากตอนแรก…ไม่คิดประณีประนอมอะไรอีก

 

กลายเป็นต้องฆ่าเขาให้ได้!

 

มีเพียงแต่เขาตาย สกุลโอวหยางจึงจะปลอดภัยไร้เรื่องราว

 

“อยากให้ฆ่าตาย? เกรงว่าพวกเจ้าคงต้องผิดหวัง…วันนี้หนึ่งในพวกเจ้าจะต้องตาย! หลังจากนั้นสกุลโอวหยางของพวกเจ้าก็ต้องชดใช้!”

 

ทันใดนั้นลูกตาต้วนหลิงเทียนพลันพรี่ลง มองโอวหยางชานที่พุ่งเข้ามาเขม็ง เสียงกล่าวยังดังแฝงความเย็นเยือก

 

เสียงดังปานฟ้าผ่านี้ยังพาลให้หูของโอวหยางชานกับโอวหยางชิงอื้ออึงไม่น้อย!

 

“เหลวไหล!”

 

โอวหยางชิงพลันหัวร่อออกมาอย่างขบขัน เพราะมันคิดว่าต้วนหลิงเทียนเพียงปากดี คิดจริงๆหรือว่าสู่เซียนขั้นกลาง จะมีปัญญาต้านสูงสุดสู่เซียนขั้นสมบูรณ์แบบได้?!

 

ยิ่งไปกว่านั้นปู่ชานของมันไม่ใช่สูงสุดสู่เซียนขั้นสมบูรณ์แบบธรรมดา แต่กำลังจะทะลวงผ่านไปยังสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่!

 

“เจ้ายังเยาว์ทั้งโง่งมนัก!”

 

โอวหยางชานที่กำลังพุ่งทะยานพร้อมง้างขวานเตรียมสับต้วนหลิงเทียน แค่นเสียงเย็นหัวเราะ

 

ตอนนี้เองทั่วใบขวานของมันกลับปรากฏกลิ่นอายพลังลี้ลับผุดขึ้นมา 3 ขุม!

 

เห็นชัดว่าเป็นพลังอำนาจของอาคมเซียนระดับ 2 ดาวทั้ง 3 อาคมที่จารึกเอาไว้!

 

ฟุ่บ!

 

ขณะเดียวกันพญาอินทรีย์ตัวเขื่องก็โฉบลงมาเจียนบรรลุถึงต้วนหลิงเทียนอยู่รอมร่อ!

 

พริบตานี้เอง ห้วงเวลาเสมือนหยุดลง!

 

ในชั่วเวลาเสี้ยวพริบตา ม่านตาพิสดารของต้วนหลิงเทียนได้เปิดใช้เพลังอำนาจถึงขีดสุด พลังวิญญาณถูกผลาญเผาไปด้วยความเร็วอันน่ากลัว!

 

ทั้งม่านตาพิสดารของเขายังเล็งเป้าหมายไปที่พญาอินทรีย์ตัวเขื่อง ที่กำลังพุ่งลงมา!

 

พญาอินทรีย์ตัวเขื่องนี้ คือปราณแท้ก่อลักษณ์สรรพสัตว์ของโอวหยางชิง! พลังอำนาจของมันมหาศาลถึงขั้นสยบสู่เซียนขั้นสมบูรณ์แบบทั่วไปได้ง่ายๆ เช่นนั้นมันร้ายกาจเพียงใดก็น่าจะรู้!

 

ดังนั้นตั้งแต่แรก ต้วนหลิงเทียนไม่เคยประมาทพญาอินทรีย์ตัวนี้เลย

 

กล่าวไปพลังอำนาจของพญาอินทรีย์ตัวเขื่องนี้ ยังแกร่งกล้าน่ากลัวกว่าขวานที่เปิดใช้อาคมเซียนทั้ง 3 ของโอวหยางชานเสียอีก!

 

ด้วยเวลาที่มีจำกัด ต้วนหลิงเทียนจึงไม่อาจยิงศรออกไปอีกดอกได้ทัน เช่นเดียวกันกับโอวหยางชาน ที่ไม่อาจสร้างขวานเล่มเขื่องได้อีกครั้ง

 

“ตายเสีย!!”

 

สองตาโอวหยางชานหดหยี มองต้วนหลิงเทียนเขม็งด้วยแววตาเฉยเมยราวมองคนตาย!

 

ในสายตาของโอวหยางชาน แม้ไม่มีขวานมหึมาจากปราณแท้ก่อลักษณ์ศาสตรา มันก็ยังสามารถฆ่าต้วนหลิงเทียนให้ตายได้ง่ายดายนัก!

 

ขวานมหึมาจากปราณแท้ก่อลักษณ์ศาสตรา เป็นการโจมตีที่อ่อนด้อยที่สุดของมัน

 

ม่านตาพิสดาร!

 

เคลื่อนมิติ!

 

ในห้วงเวลาสุดท้ายก่อนที่พญาอินทรีย์จะโฉบถึงศีรษะของต้วนหลิงเทียน ม่านตาพิสดารก็ได้เปิดใช้พลังอำนาจอันน่าพรั่นพรึงออกมา!

 

บางทีม่านตาพิสดารที่เปิดใช้งานด้วยพลังวิญญาณของเขาในตอนนี้ ไม่อาจส่งผลอะไรต่อผู้ฝึกตนในขอบเขตสู่เซียนขั้นสมบูรณ์แบบได้เต็มที่ แต่หากเป็นสัตว์ร้ายที่เกิดจากปราณแท้ก่อลักษณ์สรรพสัตว์ ย่อมจัดการได้ง่ายดาย!

 

เหลือบมองเพียงครั้ง ต้วนหลิงเทียน ก็เบี่ยงทิศทางของพญาอินทรีย์ตัวเขื่องได้ง่ายดาย!

 

ทันใดนั้นพญาอินทรีย์ตัวเขื่องที่แต่เดิมเจียนโฉบศีรษะต้วนหลิงเทียนได้สำเร็จ ก็กลับกลายเป็นพุ่งเข้าใส่โอวหยางชานอย่างพิสดาร!

 

เรื่องราวเหล่านี้เกิดขึ้นฉับไวจนโอวหยางชานไม่อาจตั้งตัวได้ทัน!

 

มันไม่คิดเลยว่าอยู่ดีๆ พญาอินทรีย์อันเกิดจากปราณแท้ก่อลักษณ์สรรพสัตว์ของมัน จะหลุดจากการควบคุมและหันมาเล่นงานมันแทนแบบนี้!

 

ตอนนี้มันไม่อาจคิดอะไรได้ทัน เพียงสะบัดขวานในมือที่ควบรวมพลังเต็มที่ใส่พญาอินทรีย์ตัวเขื่องให้สลายหายไปดั่งหมอกควัน!

 

สุดท้ายแล้วพญาอินทรีย์ตัวเขื่องนี้ เกิดจากปราณแท้ของมัน

 

แม้จะคับขันแต่อาศัยเวลาแค่ห้วงคิด มันก็ลดทอนสภาวะไม่ว่าจะความเร็วหรือพลังของพญาอินทรีย์ได้ง่ายดาย โอวหยางชานจึงฟาดขวานทำลายมันได้อย่างไม่เหนื่อยแรง

 

“ถึงแม้ว่าข้าจักมิรู้ว่าเจ้าใช้กลวิธีอันใดกันแน่ ถึงทำให้ปราณแท้ก่อลักษณ์สรรพสัตว์ของข้าเปลี่ยนทิศทาง…แต่ถึงแม้มิมีมัน วันนี้เจ้าก็ยากจะรอดพ้นความตายไปได้!”

 

หลังจากฟาดขวานทำลายพญาอินทรีย์ไปแล้ว โอวหยางชานก็มองกล่าวกับต้วนหลิงเทียนด้วยใบหน้าอำมหิต ร่างปรี่ทะยานเข้ามาอีกครั้ง!

 

“สำแดง!”

 

ในขณะที่โอวหยางชานพุ่งร่างเตรียมลงมืออีกครั้ง ต้วนหลิงเทียนที่เตรียมพร้อมรับมือแต่แรกก็ยกมือขึ้นเรียกยันต์แผ่นหนึ่งออกมาพร้อมสะบัดซัดยันต์เต๋าแผ่นนั้นออกไปเบาๆใส่โอวหยางชาน ขณะเดียวกันก็กล่าววาจาเปิดใช้อำนาจยันต์เต๋าดังกล่าว!!

 

“เฮอะ! เจ้าคิดจริงๆหรือว่าอาศัยยันต์เต๋าแผ่นเดียวจะมีปัญญาทำอะไรข้าได้!!”

 

เผชิญหน้ากับยันต์เต๋าของต้วนหลิงเทียน โอวหยางชานสบถคำดูแคลน มันไม่แม้แต่จะมองยันต์เต๋าแผ่นนั้นด้วยซ้ำ ยังมองต้วนหลิงเทียนไม่วางตา เหวี่ยงฟาดขวานออกไปหมายฆ่าต้วนหลิงเทียน!

 

สำหรับพลังสังหารจากยันต์เต๋านั้น มันมั่นใจว่าสามารถขยี้ให้แหลกได้ง่ายๆเสมือนบี้มด

 

เพียงแค่เปล่งพลังจากขวานออกมาเล็กน้อยก็พอ!

 

ตั้งแต่ต้นจนจบโอวหยางชานไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่ายันต์เต๋าที่ต้วนหลิงเทียนซัดออกมาจะเป็นยันต์เต๋าจู่โจมระดับ 3 ดาว

 

เพราะในเขตปกครองของ 9 พันธมิตรนั้น มีเพียง 2 ขุมพลังเท่านั้นที่มียันต์เต๋าจู่โจมระดับ 3 ดาวเอาไว้ใช้งาน ยิ่งไปกว่านั้นสองขุมพลังดังกล่าวยังไม่แจกจ่ายยันต์เต๋าจู่โจมระดับ 3 ดาวออกไปมั่วซั่ว เช่นนั้นแล้วต่อให้ไปตลาดมืดหยินชานก็ยังหาซื้อได้ยากเย็นนัก

 

และขุมพลังทั้ง 2 ที่ว่า หนึ่งเป็นสำนักใน 9 พันธมิตรเรียกว่าสำนักยันต์ลี้ลับ ส่วนอีกที่นั้น…คือตลาดมืดหยินชานเอง!

 

แม้แต่ยอดฝีมือรุ่นเยาว์ของตลาดมืดหยินชาน ก็ยากนักที่จะมียันต์เต๋าจู่โจมระดับ 3 ดาวพกติดตัว!

 

ทำให้มันไม่คิดเลยว่ามันจะโชคร้ายมาพบพานกับตัวเข้าแบบนี้!

 

“ตาย! รีบๆตายไปเสีย!!”

 

ห่างออกไปไกลๆ ใบหน้าภายใต้หน้ากากขอโอวหยางชิงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น คล้ายตอนนี้มันเห็นสมบัติกองเท่าภูเขาของต้วนหลิงเทียนกำลังรอให้มันไปหยิบหลังจากต้วนหลิงเทียนตายลง!

 

เปรี๊ยง!!

 

อย่างไรก็ตามเสียงดังสนั่นที่ลั่นขึ้นมา ทำให้ใบหน้าวาดหวังตื่นเต้นหลังหน้ากากของโอวหยางชิงถึงกับแข็งค้าง

 

ลูกตายังเบิกโพลง เผยความหวาดกลัวออกมาจากก้นบึ้งของวิญญาณ!

 

เกิดอะไรขึ้นกันแน่ถึงทำให้โอวหยางชิงหวาดกลัวมากมายขนาดนี้?

 

ยามยันต์เต๋าแตกตัวปลดปล่อยพลังสังหารออกมาจนบังเกิดแรงระเบิดนั้น อำนาจทำลายล้างของมันยังทำให้บรรยากาศบริเวณจุดปะทะถึงกับบิดเบือน!

 

คลื่นกระแทกอันน่าเกรงขามยังแผ่กำจายออกมาน่ากลัว ยังผลให้อากาศถูกซัดจนกลายเป็นคลื่นลมแรงพัดกวาดออกไปทั่วสารทิศ!

 

สำหรับโอวหยางชาน ผู้ที่ทานรับพลังอำนาจของยันต์เต๋าตรงจุดศูนย์กลางการปะทะนั้น บัดนี้มันถูกพลังสังหารของยันต์เต๋าระเบิดทำลายจนร่างแหลกเป็นเศษเนื้อ!

 

เศษชิ้นเนื้อที่กระจายเต็มฟ้าของมัน ยังถูกคลื่นกระแทกที่มีพลังอำนาจถึงขั้นบิดเบือนบรรยากาศจู่โจมเล่นงานอีกครั้ง สุดท้ายก็แหลกสลายกลับกลายเป็นเพียงหมอกโลหิต…

 

กลางอากาศคงเหลือเพียงแหวนพื้นที่วงหนึ่งที่ร่วงตกลงมา…กับขวานเล่มใหญ่ที่ปลิวคว้างไร้ทิศทาง

 

โอวหยางชาน…ตาย!

 

มันยังตายอย่างไม่ทันรู้ตัว!

 

“เหอะๆ แค่สู่เซียนขั้นสมบูรณ์แบบกลับกล้าเพิกเฉยพลังสังหารของยันต์เต๋าจู่โจมระดับ 3 ดาว…ไปเอาความกล้าผิดๆนี้มาจากที่ไหนกัน ดูเหมือนคนสกุลโอวหยางทุกคนล้วนคิดว่าตัวเป็นที่สองรองจากสวรรค์เท่านั้นสินะ”

 

ต้วนหลิงเทียนพึมพำกล่าวขณะมองหมอกโลหิตของโอวหยางชานด้วยสายตาพิกล

 

เรื่องราวทั้งหมดนั้นตั้งแต่เริ่มล้วนดำเนินไปตามที่เขาคาดไว้แต่แรก ทว่าสุดท้ายกลับมีเรื่องเหนือความคาดหมายดั่ง ‘อุบัติเหตุ’ เกิดขึ้นในตอนท้ายเสียได้!

 

ตอนแรกนั้นเขาคิดไว้แล้ว ว่าจะใช้ดอกศรยิงทำลายศาสตราที่เกิดจากการควบรวมปราณแท้ ทั้งใชม่านตาพิสดารเปลี่ยนทิศการโจมตีของสัตว์ร้ายที่เกิดจากปราณแท้ก่อลักษณ์สรรพสัตว์!

 

สุดท้ายก็ใช้ยันต์เต๋าจู่โจมระดับ 3 ดาวซัดทำร้ายโอวหยางชาน!

 

ยันต์เต๋าจู่โจมระดับ 3 ดาวนั้น ยามปะทุพลังสังหาร เทียบได้กับการโจมตีของสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่ทั่วๆไปลงมือเต็มกำลัง

 

ถึงแม้ว่าโอวหยางชานจะเป็นแค่สูงสุดสู่เซียนขั้นสมบูรณ์แบบที่ห่างเพียงครึ่งก้าวบรรลุสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่ แต่จะอย่างไรมันก็ไม่ใช่สู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่ แน่นอนว่าไม่มีทางต้านรับพลังอำนาจของสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่ได้อย่างหมดจด…

 

ในสายตาของต้วนหลิงเทียนนั้น ‘อุบัติเหตุ’ ที่เกิดขึ้นก็คือ…โอวหยางชานกลับตกตายไปเพราะพลังสังหารนั่นเสียได้!

 

ในแผนการที่เขาวาดไว้ในหัว โอวหยางชานสมควรปะทุพลังทั้งหมดต้านรับอำนาจสังหารของยันต์เต๋า ทำให้มันอาจจะแค่บาดเจ็บสาหัสแต่ยังไม่ถึงขั้นตกตาย และสุดท้ายต้องกลายเป็นปลาบนเขียงให้เขาแล่สับตามอำเภอใจ…

 

ทว่าไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆ ว่าโอวหยางชานจะมั่นใจถึงขนาดที่ไม่คิดจะต้านรับพลังสังหารจากยันต์เต๋า! สุดท้ายจึงทำให้เขากลายเป็น ‘เผลอ’ ฆ่ามันตายไปง่ายดายเพียงเท่านี้!!

 

“ปะ…ปู่ชาน!”

 

โอวหยางชิงที่มองหมอกโลหิตที่ฟุ้งไปในอากาศ แต่ไม่เห็นร่างที่คุ้นเคยเหลืออยู่ ก็เผยสายตาเลื่อนลอยไม่อยากจะเชื่อ

 

ในสายตาของมันปู่ชานนั้นเสมือนเทพสงครามไร้พ่าย…ไหนเลยจะตกตายง่ายดายเช่นนี้!?

 

“ยะ…ยันต์เต๋าจู่โจม 3 ดาว! มันกลับมียันต์เต๋าจู่โจม 3 ดาว!!”

 

ถึงโอวหยางชิงจะเป็นตัวโง่งมเพียงใด แต่มันก็รู้ดีว่าคราวนี้มันเตะตอเหล็กเข้าให้แล้ว!

 

ยิ่งไปกว่านั้นความแข็งแกร่งของตอเหล็กตอนี้ ยังเป็นอะไรที่แม้แต่ตระกูลโอวหยางที่อยู่เบื้องหลังมันยังไม่กล้ายกเท้าขึ้นมาเตะ!

 

ใจของมันสั่นสะท้านไปพักหนึ่ง สุดท้ายก็พยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบสติอารมณ์

 

มันรู้ดีว่าหากยังอยู่ที่นี่ต่อไปมันได้ตายแน่!

 

ทันทีที่บังเกิดความคิดนี้ขึ้นมา โอวหยางชิงก็หันหลังกลับคิดหลบหนีไปทันที!

 

อย่างไรก็ตามพอมันหันหลังกลับและเตรียมจะกระโจนร่างหนีไป เสียงเย็นเยียบหนึ่งก็ดังขึ้น “โอวหยางชิงหากเจ้ายังไม่อยากตายก็หยุดอยู่ตรงนั้นแต่โดยดี”

 

ได้ยินวาจานี้ของต้วนหลิงเทียน ใบหน้าโอวหยางชิงภายใต้หน้ากากก็บิดเบี้ยวอัปลักษณ์นัก

 

หากแต่มันก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวอะไรผลีผลามสืบไป เพียงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นอย่างเชื่อฟัง

 

“จะ…เจ้าจะไม่ฆ่าข้าแน่นะ?”

 

โอวหยางชิงกล่าวถามออกมาด้วยเสียงสั่นเทา ตอนนี้มันรู้ดีว่าถึงแกล้งดัดเสียงให้แหบแห้งไปก็ไร้ประโยชน์!

 

ต้วนหลิงเทียนควบคุมสถานการณ์ไว้หมดสิ้นแล้ว!

 

ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนเป็นคนตัดสินชะตาของมัน!

 

“อะไร? เจ้าสงสัยคำข้างั้นเหรอ?”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวเย้ย

 

“มะ…ไม่! ไม่กล้า!!”

 

ไม่ทราบว่าทำไมแต่พอได้ยินเสียงเย้ยนี้ของต้วนหลิงเทียน ฉากที่อีกฝ่ายซัดยันต์เต๋าจู่โจม 3 ดาวไประเบิดร่างปู่ชานของมันจนกลายเป็นละอองเลือดกลับผุดโผล่ขึ้นมาในหัวอีกครั้ง ใจมันกลายเป็นท่วมท้นไปด้วยความหวาดกลัวทันที

 

ต้วนหลิงเทียนเดินไปหาโอวหยางชิงอย่างไม่รีบไม่ร้อน หลังจากสะบัดมือเก็บแหวนพื้นที่กับขวานเล่มเขื่องของโอวหยางชานเรียบร้อย

 

“ถอดหน้ากากโง่ๆนั่นของเจ้าออกเสีย แล้วก็ยกเลิกพันธะครองแหวนที่เจ้ามีแล้วส่งมา…อย่าได้คิดเล่นลูกไม้ตื้นๆอะไรกับข้าให้เสียเวลา หากเจ้าไม่อยากเป็นแบบไอ้แก่นั่น!”

 

ต้วนหลิงเทียนเหลือบมองไปที่โอวหยางชิงพร้อมกล่าวออกด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก