War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 2047

ตอนที่ 2,047 : คำขู่ของต้วนหลิงเทียน

 

 

เมื่อถูกต้วนหลิงเทียนจับจ้องมองมาด้วยสายตาเย็นชาไร้แยแส ต่งหลินถึงกับใจร่วงตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม! ร่างยังสะท้านไปด้วยความหนาวเหน็บปานร่วงตกลงไปในหล่มน้ำแข็ง!!

 

ขณะเดียวกันสีหน้าต่งหลินยังเปลี่ยนไปเป็นซีดเซียวด้วยความหวาดกลัว!

 

ด้วยมันไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆ ว่าต้วนหลิงเทียนยังจะกล้ากล่าวประกาศออกมาด้วยความมั่นใจถึงเพียงนี้ แม้จะอยู่ภายใต้การคุกคามของเถียนตง อาวุโสเพลิงเงินอันดับ 1 ของหอคุมกฏ!

 

กล้ายกมันต่งหลินไปใช้ข่มขู่เถียนตง!

 

หลังสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับความหวาดกลัวในใจ ต่งหลินก็มองต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง แต่ทว่าเมื่อสบตากับต้วนหลิงเทียนอีกรอบ มันก็แลเห็นถึงความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว! ทำให้มันถึงกับชะงักไปมีลมยังไม่กล้าผาย!!

 

จังหวะนี้ในใจของมันอดไม่ได้ที่จะหวาดผวาไปแล้วจริงๆ

 

กระทั่งยิ่งมาความหวาดกลัวยิ่งเกาะกุมกัดกินหัวใจมัน ไม่ทราบเพราะอะไรตอนนี้อยู่ๆมันก็นึกเสียใจที่ไปฟ้องบิดาและร้องขอผู้ช่วยให้มันเอาคืนต้วนหลิงเทียนขึ้นมา…

 

หากมันไม่ทำแบบนั้น มันก็ไม่ต้องตกอยู่ในอาการหวาดกลัวแบบนี้

 

วูบ

 

หลังได้ยินคำขู่ของต้วนหลิงเทียน สีหน้าเถียนตงก็แปรเปลี่ยนไปทันที

 

มันเองก็ไม่เคยคิดเคยฝันมาก่อนเลย

 

ว่ากระทั่งอยู่ต่อหน้ามันแบบนี้ แต่ต้วนหลิงเทียนยังจะกล้าเอาต่งหลินขึ้นมาขู่มัน!

 

อย่างไรก็ตาม มันไม่อาจเพิกเฉยคำขู่ดังกล่าวของต้วนหลิงเทียนหรือทำเป็นไม่สนใจได้เลย

 

ในฐานะคนที่ผ่านประสบการณ์มามากมาย เถียนตงย่อมแลเห็นได้ชัดตา…

 

ว่าทุกถ้อยคำวาจาที่ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกเมื่อครู่ไม่ได้ล้อเล่น แต่เอาจริง!

 

“และถ้าเจ้าไม่สนใจใยดีต่งหลิน…เช่นนั้นข้าจะเอาทุกสิ่งอย่างไปลงกับคนใกล้ชิดเจ้า ไม่ว่าจะลูกหลานหรือศิษย์ส่วนตัวและศิษย์หลานทั้งหมดของเจ้า! วันนี้เจ้าทำอะไรข้าก็ทำไป…แต่วันหน้าพวกมันต้องเจ็บกว่าข้าสิบเท่าร้อยเท่า!!”

 

ต้วนหลิงเทียนพลันหันไปมองเถียนตงด้วยสายตาเย็นชา

 

“หากเจ้าไม่ฆ่าข้าทิ้งวันนี้…หลังจากนี้ไปข้าจะเป็นฝันร้ายของคนใกล้ชิดเจ้า! ไม่ว่าจะเป็นต่งหลินหรือศิษย์และครอบครัวเจ้า…ข้าล่ะสงสัยนักว่าเจ้าจะมีปัญญาอยู่คุ้มครองพวกมันได้ตลอดเวลาหรือไม่?”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวข่มขู่ออกมาอีกครั้ง

 

หลังจากกล่าวขู่ไปแล้ว จิตสังหารอำมหิตของต้วนหลิงเทียนก็ปะทุออกมาอย่างไม่คิดกักเก็บ ยังเป็นจิตฆ่าฟันอันเยียบเย็นนัก บรรยากาศโดยรอบคล้ายจะถูกแช่แข็งทันที

 

ข่มขู่!

 

ข่มขู่กันซึ่งๆหน้า!

 

วาจานี้ของต้วนหลิงเทียนเมื่อดังเข้าหูเถียนตง ก็ทำให้สีหน้าเถียนตงเปลี่ยนไปทันที ลูกตาของมันเริ่มกลายเป็นแดงฉาน จิตฆ่าฟันเริ่มปะทุออกมาเช่นกัน

 

มันไม่คิดเลยว่าต้วนหลิงเทียนจะมาไม้นี้อย่างไม่สนใจอะไร!

 

และมันเถียนตงไม่เพียงมีศิษย์ส่วนตัวและศิษย์หลานเท่านั้น ยังมีลูกชายและลูกสาวรวมถึงครอบครัวอีกด้วย

 

สำหรับมันไม่ว่าจะศิษย์ส่วนตัวหรือศิษย์หลานทั้งครอบครัว ล้วนเป็นคนสำคัญกับมันทั้งสิ้น

 

หมากตานี้ของต้วนหลิงเทียน นับว่าจี้จุดอ่อนมันเข้าอย่างจัง

 

“ต้วนหลิงเทียน…กะ…กล้าขู่อาวุโสเถียนตงจริงๆ? นิ…นี่มันเป็นเสือหรือไร จะไม่ดุร้ายเกินไปหน่อยหรือ?”

 

“สมแล้วที่เป็นคนกล้างัดกับอาวุโสเพลิงเงินอันดับ 1 ของแท่นบูชาเต่าทมิฬอย่างอาวุโสหลี่อันซึ่งๆหน้า! วันนี้มันนับว่าได้ใจข้าจริงๆ!”

 

“ข้าก็อดไม่ได้ที่จะนับถือมัน!”

 

…

 

อาวุโสเพลิงทองแดงทั้งหลายเมื่อได้เห็นเรื่องราวเบื้องหน้า ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาด้วยความหนาวเหน็บ

 

ในสายตาของพวกมัน ต้วนหลิงเทียนผู้นี้นับเป็น สัตว์ประหลาด!

 

กล้าที่จะกล่าววาจาข่มขู่เถียนตง อาวุโสเพลิงเงินอันดับ 1 ของหอคุมกฏซึ่งๆหน้าอย่างไร้ครั่นคร้าม! มารดามันเถอะยังมีศิษย์ที่แท้จริงคนใดหาญกล้ากระทำเช่นนี้บ้าง?!

 

แน่นอนว่าพวกมันยังชื่นชมหมากตานี้ของต้วนหลิงเทียนนัก

 

คนคล้ายปล่อยมือจากหม้อแตก แต่ที่แท้กลับตอบโต้เข้าจุดตายอีกฝ่ายอย่างจัง!

 

ด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนสีไปมาของเถียนตง ไหนเลยพวกมันจะดูไม่ออก…ว่าตอนนี้อาวุโสเพลิงเงินอันดับ 1 ของหอคุมกฏคนนี้เริ่มบังเกิดความกลัวและไม่กล้าลงมือกับต้วนหลิงเทียนขึ้นมาแล้ว!

 

พวกมันลองถามตัวเองดู หากพวกมันเป็นเถียนตงพวกมันจะทำอย่างไร พวกมันก็ตอบได้ทันทีว่าย่อมต้องกลัว! ไม่กล้าทำอะไรต้วนหลิงเทียนเช่นกัน!

 

เถียนตงนั้นมีทั้งลูกชายลูกสาว ทั้งศิษย์ส่วนตัวและศิษย์หลานมากมาย และทุกคนล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของต้วนหลิงเทียนทั้งสิ้น!!

 

“ตกลงเจ้าจะเอายังไง?”

 

ต้วนหลิงเทียนมองถามเถียนตงด้วยน้ำเสียงแววตาเยียบเย็น “เจ้าจะเลือกลงมือกับข้าตอนนี้ หรือยืนเฉยๆเป็นรูปปั้นไปเสีย! ข้าก็เหมือนคนเท้าเปล่าไม่กลัวสวมรองเท้า หากเจ้ากล้าลงมือกับข้าวันหน้าข้าก็กล้าจะลงมือกับต่งหลินเหล่าศิษย์กระทั่งลูกหลานของเจ้า!”

(เท้าเปล่าไม่กลัวสวมรองเท้า = ไม่มีอะไรจะเสีย)

 

เท้าเปล่าไม่กลัวสวมรองเท้า!

 

เมื่อคำกล่าวนี้ของต้วนหลิงเทียนดังเข้าหูทุกคน ทั้งหมดก็พลันตระหนักได้ทันที

 

ถูกแล้ว

 

ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนเสมือนคนเท้าเปล่า ไหนเลยต้องกลัวสวมรองเท้า?

 

เว้นเสียแต่อาวุโสเถียนตงจะกล้าฆ่าต้วนหลิงเทียนหรือทำลายพลังฝึกปรือพิการ…หาไม่แล้ววันใดที่ต้วนหลิงเทียนยืนหยัดขึ้นมาได้อีกครั้ง ย่อมสามารถเอาคืนอาวุโสเถียนตงได้แน่!

 

เพราะสุดท้ายแล้วเถียนตงก็ไม่ใช่ตัวคนเดียว

 

มันไม่เพียงมีศิษย์ส่วนตัว 2 คน ยังมีลูกๆหลานๆของมันอีกด้วย

 

ทว่าต้วนหลิงเทียนผู้นี้ เสมือนหมาป่าเดียวดายในบรรดาศิษย์ที่แท้จริง ไร้ซึ่งสหายและญาติมิตรอันใด

 

พวกมันย่อมแลเห็นได้ชัดถึงความมั่นใจอันแน่วแน่เด็ดเดี่ยวของต้วนหลิงเทียน

 

“ต้วนหลิงเทียนเจ้าไม่คิดว่ามันจะมากไปหน่อยหรือ…” เถียนตงที่บัดนี้ใบหน้าอัปลักษณ์ปั้นยากเพราะคำของต้วนหลิงเทียน ก็กล่าวออกมาเสียงเย็น “มีคำกล่าว ‘คนต่อยตีมีเรื่อง ไม่ลามปามถึงครอบครัว’ เจ้าคิดกระทำต่ำช้าแบบนี้ไม่ละอายแก่ใจหรือไร!?”

 

“กระทำต่ำช้า? ละอายใจ? ฮ่าๆๆๆ!!”

 

ได้ยินคำของเถียนตง ต้วนหลิงเทียนพลันระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอีกครั้ง ยังหัวเราะออกมาดังร่าปานได้ยินเรื่องราวอันน่าขันจากเถียนตง

 

ครู่ต่อมาเสียงหัวเราะก็ค่อยๆหยุดลง

 

“เถียนตง! อย่างเจ้ายังมีคุณสมบัติมากล่าวถึงเรื่องพวกนี้กับข้าด้วยหรือ?”

 

ลูกตาต้วนหลิงเทียนเผยความเยียบเย็น กล่าวออกด้วยน้ำเสียงไร้แยแส “ข้าต้วนหลิงเทียนขอถามเจ้าสักคำ ข้ากับเจ้า เราไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน แต่วันนี้เจ้าที่พึ่งเจอข้าครั้งแรกกลับคิดลงมือกับข้า! กล่าวให้ชัดคือเจ้าที่เป็นถึงอาวุโสเพลิงเงินคนหนึ่งกลับไม่ละอายแก่ใจคิดทุบตีรังแกศิษย์ที่แท้จริงเช่นข้า…แล้วไฉนข้าต้องกลัวเจ้า?”

 

“ข้าขอประกาศเอาไว้ตรงนี้!”

 

เสียงไม่แยแสของต้วนหลิงเทียนเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นดุร้าย “วันนี้เว้นแต่เจ้าจะฆ่าข้าหรือทำให้ข้าพิการ…หาไม่แล้วต่อให้เจ้ากล้าสัมผัสข้าแม้แต่ปลายผม ข้าจะให้คนใกล้ชิดของเจ้าทุกคนไม่ว่าจะศิษย์หรือลูกหลานต้องชดใช้! ข้าจะไปประมือสอนสั่งวรยุทธ์พวกมันทุกครั้งที่ข้ามีโอกาส!!”

 

ข่มขู่!

 

เป็นการข่มขู่ซึ่งๆหน้าอีกครั้ง

 

อย่างไรก็ตามไม่ว่าเถียนตงจะโมโหและเดือดดาลเพียงใด แต่ภายใต้วาจาคุกคามนี้มันก็ทำได้แค่บังเกิดจิตคิดฆ่าฟันต่อต้วนหลิงเทียนเท่านั้น แต่ให้มันลงมือฆ่าหรือทำลายต้วนหลิงเทียนจริงๆมันย่อมไม่กล้า

 

“เจ้ายืนนิ่งเป็นรูปปั้นไปเสียแต่โดยดีเถอะ!”

 

เมื่อเห็นว่าเถียนตงนิ่งไปไม่กล้าเคลื่อนไหว ร่างต้วนหลิงเทียนพลันย่ำอากาศเข้าหาต่งหลินทันที!

 

ตึง!

 

ตึง!

 

…

 

ไม่ทราบว่าต้วนหลิงเทียนจงใจหรือไม่ แต่ทุกก้าวที่ย่ำออกไป มวลพลังทั่วกายพลันปะทุระเบิดออกมา ยังผลให้มวลอากาศใต้ฝ่าเท้าแตกระเบิดส่งเสียงดังลั่นสนั่นฟ้า กลิ่นอายพลังยิ่งมายิ่งเกรี้ยวกราดดุร้ายนัก

 

และเสียงอากาศแตกระเบิดนี้ ยามมันดังเข้าหูต่งหลิน ก็ทำให้สีหน้าต่งหลินซีดลงทันที

 

แต่ละย่างก้าวของต้วนหลิงเทียน พลังสภาวะแทบไม่ต่างใดจากมีค้อนอันเขื่องฟาดทุบลงกลางอกต่งหลิน! พาลให้มันอึดอัดจนหายใจไม่ออก!!

 

และชั่วพริบตา ร่างต้วนหลิงเทียนก็อยู่ห่างจากต่งหลินแค่ไม่กี่ก้าวเท่านั้น

 

“อะ…อาวุโสเถียนตง!”

 

เมื่อสัมผัสได้ถึงจิตสังหารอำมหิตของต้วนหลิง ทั้งแววตามืดดำเยียบเย็นที่มองมาราวไม่เห็นมันเป็นผู้คนของต้วนหลิงเทียน ต่งหลินถึงกับขวัญหนีดีฝ่อ ใจมันเต้นรัวด้วยความหวาดกลัว แผ่นหลังเริ่มชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อเย็น ร่ำร้องขอความช่วยเหลือจากเถียนตงออกมาดังลั่น

 

ฟุ่บบบ!!

 

และแทบจะพร้อมกันกับที่ต่งหลินกล่าวจบคำ ร่างเถียนตงก็วูบมาปรากฏเบื้องหน้ามันราวภูตผี ขวางกั้นต่งหลินจากต้วนหลิงเทียนเอาไว้

 

เมื่อเห็นเถียนตงวูบมาขวางทาง ต่งหลินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ราวกับมันได้รับอาวุธเทพมาคอยปกปักษ์พิทักษ์กายอีกครั้ง

 

หากเป็นก่อนหน้า…

 

ป่านนี้มันคงร้องขอให้เถียนตงลงมือทุบตีต้วนหลิงเทียนไปแล้ว เพื่อล้างแค้นและขจัดความเกลียดชังในใจ

 

อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงคำขู่ของต้วนหลิงเทียนก่อนหน้า ต่งหลินทำได้แค่เงียบปากไว้ไม่ให้กล่าวอะไรออกมามั่วซั่ว

 

ตอนนี้เถียนตงย่อมสามารถทุบตีต้วนหลิงเทียนให้เจ็บหนักกระทั่งทรมานให้อีกฝ่ายอยู่ไม่สู้ตาย

 

ทว่าต้วนหลิงเทียนได้กล่าวไว้แล้ว ว่าทุกสิ่งอย่างที่เถียนตงกระทำวันนี้ ทั้งหมดจะย้อนมาลงที่มันต่งหลินในวันหน้าเป็นสิบเท่าร้อยเท่า!

 

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาต่งหลินก็หวาดกลัวจนปอดแหก!

 

ต่งหลินได้แต่ขบฟันดังกรอดๆจนกรามแทบแตก แต่ไม่กล้าขอให้เถียนตงทำร้ายต้วนหลิงเทียนอีกต่อไป!!

 

“ต้วนหลิงเทียน เจ้าพอได้แล้ว!”

 

เถียนตงที่มาหยุดขวางต้วนหลิงเทียนเอาไว้เบื้องหน้า มองกล่าวกับต้วนหลิงเทียนด้วยน้ำเสียงแววตาเยียบเย็น

 

“เถียนตง”

 

เมื่อเห็นเถียนตงมาขวางทาง หน้าต้วนหลิงเทียนก็เริ่มฉายชัดถึงความดุร้าย “เจ้าไม่เข้าใจสิ่งที่ข้าพูดก่อนหน้าว่าให้ยืนนิ่งเป็นรูปปั้นรึไง…หรือเจ้าไม่ได้ยิน?”

 

“ต้วนหลิงเทียน อย่าได้คิดว่าข้าจะไม่กล้าลงมือกับเจ้า!”

 

เถียนตงตอนนี้เดือดดาลนัก ต่อหน้ารุ่นเยาว์คนหนึ่งอย่างต้วนหลิงเทียน แต่มันกลับถูกอีกฝ่ายกระทำราวไม่เห็นหัว

 

หากวันนี้ต้วนหลิงเทียนทุบตีต่งหลินภายใต้จมูกมัน มันไม่ทราบจะสู้หน้าต่งหยวนจิ้นบิดาของต่งหลินอย่างไรดี

 

ดังนั้นตอนนี้มันทำได้แค่ยืนหยัดปกป้องต่งหลิน

 

แต่เดิมวันนี้มันคิดมาช่วยต่งหลินสั่งสอนต้วนหลิงเทียน

 

แต่ผู้ใดจะไปคิดว่าต้วนหลิงเทียนผู้นี้กับประพฤติตัวเป็น ‘นักเลงหัวไม้’ เผยเจตนา วันนี้เจ้าตีข้าวันหน้าข้าจะตีโคตรเจ้าออกมาอย่างไร้ยางอาย จนถึงจุดที่มันไม่กล้าลงมือกับอีกฝ่ายจริงๆ!

 

“อ้อ ข้าคิดว่าเจ้าไม่กล้าแตะต้องข้าจริงๆนั่นล่ะ”

 

ได้ยินคำของเถียนตง ต้วนหลิงเทียนพลันแสยะยิ้มกล่าวออกด้วยวาจาเย้ยหยัน “เถียนตงหากเจ้ายังอยากให้ลูกศิษย์และครอบครัวของเจ้าอยู่ดี โดยที่ไม่ต้องกลัวว่าข้าจะไปขอประลองชี้แนะกับพวกมันไม่หยุด…จะเป็นการดีเสียกว่าที่เจ้าจะถอยออกไปเสีย! ข้ากับเจ้าเราไร้เรื่องราวบาดหมางอันใด หวังว่าเจ้าจะไม่หาเรื่องเป็นศัตรูกับข้าอย่างไร้เหตุผล!!”

 

ทันทีที่ต้วนหลิงเทียนกล่าวคำนี้ออกมา อาวุโสเพลิงทองแดงไม่กี่คนที่ฟังอยู่ถึงกับอ้าปากค้างกันไปเป็นแถบ

 

ต้วนหลิงเทียนผู้นี้ ไฉนถึงได้ไร้ยางอายนักเล่า!

 

เมื่อครู่พี่ท่านกล้ายกลูกศิษย์และครอบครัวของอาวุโสเถียนตงขึ้นมาขู่หน้าด้านๆ นั่นยังไม่ใช่การข่มขู่เพาะสร้างความบาดหมางอีกหรือไร?

 

แต่ตอนนี้ยังกล้ากล่าวออกมาราวกับยังไร้เรื่องบาดหมางใดๆกับอาวุโสเถียนตรงจริงๆ!

 

“จะ…เจ้าอย่าให้มันมากเกินไปนัก!”

 

เจอต้วนหลิงเทียนกล่าวขู่ออกมาอีกครั้งซึ่งๆหน้าแบบนี้ ใจเถียนตงแทบมอดไหม้ไปด้วยไฟโทสะ สองตาเผยเจตนาฆ่าฟันเยียบเย็น ราวกับพร้อมจะกลืนกินเลือดเนื้อผู้คน!

 

“อาวุโสเถียนตงอย่าได้ปล่อยให้มันทำอะไรข้า…หาไม่แล้วข้า…ข้าจะฟ้องท่านพ่อว่าเป็นท่านร่วมมือกับต้วนหลิงเทียนรังแกข้า!!”

 

ได้ยินต้วนหลิงเทียนขู่เถียนตงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ต่งหลินก็เริ่มหวาดกลัวขึ้นมาจับใจ มันเริ่มขู่เถียนตงกลับบ้าง!

 

เพราะตอนนี้ต่งหลินหวาดกลัวแล้วจริงๆ

 

กลัวว่าเถียนตงจะเห็นแก่ศิษย์และบุตรหลานปล่อยให้ต้วนหลิงเทียนลงมือทุบตีมันตามใจชอบ!

 

หากไม่มีเถียนตงคุ้มกะลาหัว ต่งหลินรู้ตัวดีว่ามันไร้ซึ่งหนทางต่อต้านต้วนหลิงเทียน!