War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 2184

ตอนที่ 2,184 : อวดดี!!

 

“ก็ไม่มีอะไรมาก แค่…ตราบใดที่เจ้ากล้าสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้าต่อหน้าทุกคนในที่นี้ ว่าในอดีตครั้งที่ข้ายังอยู่ในลัทธิบูชาไฟ เจ้าไม่เคยส่งคนให้มาจับตาดูข้าเพื่อหาโอกาสฆ่าข้าทิ้ง! วันนี้ข้าจะไว้ชีวิตสุนัขของพวกเจ้าพ่อลูก!!”

 

วาจาดังกล่าวของต้วนหลิงเทียน ยังคงดังก้องซ้ำไปซ้ำมาในหูต่งหยวนจิ้น

 

กล่าวคำสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์?

 

ว่า…ในกาลก่อนตอนที่ต้วนหลิงเทียนยังอยู่ลัทธิบูชาไฟ มันไม่เคยสงใครไปเฝ้าจับตาดูเพื่อหาโอกาสฆ่าต้วนหลิงเทียน?

 

เรียกว่าทันทีที่ได้ยินวาจาประโยคนี้ของต้วนหลิงเทียน หน้าของต่งหยวนจิ้นพลันเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำทันที

 

สาบานกับมารดาเจ้า!

 

หากมันกล่าวคำสาบานนั่นจริงๆ ไม่ใช่ว่าจะถูกฟ้าผ่าตายทันทีรึไง?!

 

ต่อหน้าผู้ที่ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของเรื่องราว จะใช้วาจาพลิกลิ้นกลับดำเป็นขาวอย่างไรก็อาจกระทำได้…

 

แต่กับคำสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์นั้น…

 

ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น!

 

ตอนนี้ต่งหยวนจิ้นได้รับทราบแล้ว ว่าการ ‘ทุ่มหินทับเท้า’ มันเจ็บปวดเพียงใด

 

ก่อนหน้านี้มันกล่าววาจาออกมาอย่างชอบธรรม เรียกร้องความเห็นใจให้ผู้คนสงสารเข้าข้าง…

 

ทว่าตอนนี้ต้วนหลิงเทียนอาศัยคำพูดให้มันสาบานแค่ไม่กี่คำ ก็ทำให้มันต้องตกอยู่ในสถานะจนตรอก ยังต้องอับอายหนักข้อเพราะวาจาผายลมของตัวเอง!

 

“อะไร? รองจ้าวหอต่งไม่กล้ารึ?”

 

เมื่อเห็นหน้าต่งหยวนจิ้นเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำ ต้วนหลิงเทียนก็ไม่คิดจะปล่อยไปง่ายๆ เร่งกล่าวถามออกมาด้วยน้ำเสียงล้อเลียน “หรือว่า…รองจ้าวหอต่งกลัวความผิด?”

 

เผชิญกับวาจาจี้ถามของต้วนหลิงเทียน ต่งหยวนจิ้นย่อมไม่อาจตอบกลับได้เป็นธรรมดา

 

มันยังจะตอบอะไรได้อีก

 

หากพูดไปไม่ใช่ว่ายอมรับว่าทั้งหมดที่มันพูด…เป็นเพียงวาจาผายลม ที่คิดใส่ร้ายต้วนหลิงเทียนหรือไร!

 

ขณะเดียวกัน ต่งหยวนจิ้นก็ตระหนักได้ชัดเจนในใจ

 

ต้วนหลิงเทียนมาที่นี่วันนี้เพื่อสะสางความแค้นในอดีตจริงๆ น่าเสียดายที่ในอดีตมันไม่ได้พยายามฆ่าต้วนหลิงเทียนให้มากพอ จนเป็นดั่งเขวี้ยงงูไม่พ้นคอตัวเองแบบนี้…

 

“ไฉนรองจ้าวหอต่งไม่ยอมสาบานตามคำที่ต้วนหลิงเทียนบอกเล่า?”

 

หลายคนที่รอดูชมเรื่องราวอยู่อดไม่ได้ที่จะบังเกิดความผิดหวังเล็กน้อยที่เห็นต่งหยวนจิ้นเงียบไปไม่พูดไม่จา

 

“ไม่ใช่ว่ามันพูดเองหรือไรว่าความบาดหมางระหว่างต้วนหลิงเทียนกับลูกชายมันเป็นแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ และมันไม่เคยยุ่งวุ่นวายอะไร…แล้วไฉนในเวลาสำคัญเช่นนี้ มันกลับไม่กล้าเอ่ยคำสาบานออกมาเล่า?”

 

เริ่มมีคนสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ

 

“พวกเจ้ายังมองไม่ออกเหรอ ว่าทั้งหมดล้วนเป็นวาจาผายลมคิดเอาตัวรอดของมันทั้งสิ้น…ทั้งหมดเพื่อสร้างความชอบธรรมให้ตัวเอง เรียกร้องความเห็นใจจากพวกเรา ให้พวกเราหันไปอยู่ข้างมันและรุมประนามต้วนหลิงเทียน….”

 

บางคนที่เข้าใจอะไรง่ายๆ ก็รู้ได้ทันทีตั้งแต่วินาทีแรกที่ต่งหยวนจิ้นยึกยัก

 

“ที่แท้เป็นเช่นนี้! บัดซบ! ข้าอุตส่าหลงเชื่อคำของมันเพราะความตำแหน่งรองจ้าวหอคุมกฏอันมีเกียรติ…แต่สุดท้ายมันแค่ปั้นน้ำเป็นตัวคิดหลอกใช้พวกเรา!”

 

“รองจ้าวหอต่งนับว่าไร้ขีดจำกัดล่างยิ่ง…”

 

“เหอะๆ ที่แท้เป็นรองจ้าวหอต่งส่งคนไปเฝ้าจับตาดูต้วนหลิงเทียนเพื่อหาโอกาสฆ่าคนนี่เอง…ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไฉนต้วนหลิงเทียนถึงบุกกมายังเขตหวงห้ามของหอคุมกฏเราหลังมีพลังฝีมือสูงส่ง แถมยังข่มขู่ว่าจะไม่ละเว้นรองจ้าวหอต่ง!”

 

“หากข้าเป็นต้วนหลิงเทียนข้าเองก็จะทำแบบนี้เหมือนกัน! มารดามันเถอะ…คิดฆ่าผู้อื่นเขาก่อนแท้ๆยังกล้าทำเป็นพูดเรียกร้องขอความเห็นใจ!!”

 

…

 

เมื่อเห็นว่าต่งหยวนจิ้นไม่กล้ากล่าวคำสาบานตามที่ต้วนหลิงเทียนพูดเสนอออกมา ทุกคนก็เสมือนได้รู้เช่นเห็นชาติต่งหยวนจิ้นทันที ยังตระหนักได้ว่าพวกมันถูกต่งหยวนจิ้นหลอกเข้าเสียแล้ว!

 

เสียอะไรเสียได้ แต่เสียหน้าไม่ได้! ทั้งหมดกลายเป็นโกรธแค้นต่งหยวนจิ้นและหันไปเข้าข้างต้วนหลิงเทียนกันหมดทันที!!

 

แน่นอนว่าต้วนหลิงเทียนก็ไม่ได้สนใจแต่แรกว่าคนเหล่านี้จะอยู่ข้างเขาหรือไม่

 

ที่เขาให้ต่งหยวนจิ้นมีโอกาสกล่าวคำสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์ เพราะเขารู้สึกขัดใจพฤติกรรมของต่งหยวนจิ้น ที่ทำเป็นพูดยกอ้างความชอบธรรมเอาดีเข้าตัวเอาชั่วเข้าคนอื่นต่อหน้าผู้คนที่มามุงชม

 

“เฮอะ! ต้วนหลิงเทียน เจ้ามันนับเป็นตัวอะไร คู่ควรให้บิดาของข้าลดตัวลงไปกล่าวคำสาบานตามเจ้าพูดด้วย?”

 

ในขณะที่ต่งหยวนจิ้นอับจนสิ้นทาง ต่งหลิน พลันก้าวออกมามองจ้องต้วนหลิงเทียนอย่างถือดี โพล่งคำออกมาอย่างหยิ่งผยอง!

 

เรียกว่าการกระทำนี้ของต่งหลิน เสมือนตัวโง่งมที่ไม่ได้ดูสถานการณ์แม้แต่น้อย!

 

“หลินเอ๋อ!”

 

เมื่อต่งหลินก้าวออกมากล่าวคำ สีหน้าต่งหยวนจิ้นเปลี่ยนไปมหันต์ มันรีบกล่าวเพื่อหยุดลูกชายตัวเองทันที อนิจจายังสายเกินไป…

 

จังหวะนี้อยู่ๆใจของมันก็บังเกิดความรู้สึกหวิวๆขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

 

เพราะตั้งแต่วินาทีที่ต้วนหลิงเทียนเสนอเรื่องให้มันเอ่ยคำสาบาน มันก็สัมผัสได้ถึงการหมดความอดทนที่แฝงเร้นอยู่ในน้ำเสียงของต้วนหลิงเทียนได้อย่างชัดเจน

 

ราวกับต้วนหลิงเทียนหมดความอดทนกับพวกมันแล้ว…

 

“เหอะ!”

 

แทบจะเป็นวินาทีเดียวกันกับที่ต่งหลินกล่าวจบคำ เสียงเย็นหนึ่งพลันแค่นสบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์

 

และพร้อมกันกับที่เสียงไม่สบอารมณ์นั่นดังขึ้น มือขวาต้วนหลิงเทียนที่ไม่ทราบยกขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่พลันสะบัดโบกออกไปตามอำเภอใจคล้ายปัดแมลงวัน…

 

ทว่าพริบตานั้นเอง มวลพลังเซียนสุริยันอันยิ่งใหญ่สุดไพศาลของต้วนหลิงเทียน พลันปะทุระเบิดออกไปดั่ง มังกรพิโรธ อันเกรี้ยวกราด! ถล่มโถมเข้าใส่ต่งหลินด้วยความเร็วเหนือล้ำ!!

 

ปง! ปง! ปง! ปง! ปง!

 

……

 

มังกรพิโรธทะยานผ่านไปที่ใด เสียงแตกระเบิดของอากาศพลันดังสนั่นออกมาที่นั่น

 

แล้วในเวลาเพียงชั่วพริบตาดุจอัสนีวาบจ้า มังกรพิโรธดังกล่าวก็บรรลุถึงเบื้องหน้าต่งหลิน! มันยังทำราวกับอ้าปากกระหายเลือดออกกว้างขย้ำไปที่ต่งหลิน!!

 

“ไม่!!”

 

ต่งหยวนจิ้นที่ดึงสติกลับมา ร่ำร้องออกเสียงหลงด้วยความเสียใจ ร่างปะทุพลังชั่วชีวิตโจนทะยานออกไปหมายช่วยเหลือลูกชายตัวเอง

 

อนิจจาร่างมันเพียงโจนทะยานมาได้ถึงครึ่งทาง มังกรพิโรธ ดังกล่าวก็กลืนต่งหลินไปเรียบร้อย

 

ปงงงง!!

 

เสียงหนึ่งดังสนั่นลั่นฟ้า ก่อนที่กลิ่นสนิมเหล็กคาวคลุ้งพร้อมหมอกโลหิตจะกระจายออกไปในบรรยากาศ ส่วนมังกรพิโรธเมื่อครู่…ทำราวกับรับประทานมากเกินไปจนท้องแตกตาย หายไปในความว่างเปล่าอย่างไร้ร่องรอย…

 

ต่งหลิน ร่างแหลกสลายไม่เหลือซาก!

 

ราวกับในโลกนี้ ไม่เคยมีมันอยู่แต่แรก

 

ฟืด! ฟืด! ฟืด! ฟืด! ฟืด!

 

…

 

หลังจากฉากเรื่องราวเหนือฟ้ากลายเป็นเงียบงันได้พักหนึ่ง เสียงสูดลมหายใจเข้าด้วยความเสียขวัญก็ดังขึ้น

 

เมื่อเสียงแรกดังขึ้น เสียงต่อๆมาก็ดังขึ้นตามๆกัน

 

เพียงโบกมือตามอำเภอใจ ก็ลบผู้คนให้หายไปได้แล้ว?

 

ยามเมื่อผู้ชมโดรอบมองมาที่ต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง นอกจากความหวาดกลัวแล้วในแววตาของพวกมันยังฉายชัดถึงความตื่นตระหนก!

 

“โชคดีที่มันไม่คิดฆ่าข้า…”

 

เจียงฉินที่ลอยร่างอยู่ไม่ไกลพอเห็นต้วนหลิงเทียนฆ่าต่งหลินทิ้งอย่างไม่ยี่หระ กอปรกับหลังได้ทราบว่าต้วนหลิงเทียนฆ่า ‘ผู้เฒ่าหยาง’ ข้ารับใช้ของต่งหยวนจิ้นในหมัดเดียวจากลูกศิษย์ที่ในเหตุการณ์มันก็ตระหนักได้ทันทีว่าตัวมันโชคดีแค่ไหน…

 

ต้วนหลิงเทียนผู้นี้ดั่งเทพสังหารก็ไม่ปาน ฆ่าคนเยี่ยงมดปลวก!

 

“ต้วน! หลิง! เทียน!!”

 

เมื่อเห็นลูกชายตัวเองถูกต้วนหลิงเทียนฆ่าทิ้งต่อหน้าต่อตา ต่งหยวนจิ้นก็คำรามออกมาราวกับสัตว์ร้ายคุ้มคลั่ง!

 

ลูกตาของมันกลายเป็นสีแดงฉาน จิตสังหารปะทุออกท่วมร่างอย่างไม่ติดจะกักเก็บ!

 

เสียงคำรามของมันยังเยียบเย็นชวนให้ผู้คนหนาวสะท้านนัก

 

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนหันไปเหลือบมองต่งหยวนจิ้นด้วยสายตาเยียบเย็น และคิดจะส่งเคราะห์บิดาให้ลงนรกตามลูกชายไปนั้น…

 

วูววว! ซัววว!!

 

…

 

พลันปรากฏสายลมกรรโชกพัดผ่านมาอย่างแรงทำให้ทุกคนที่ลอยร่างอยู่สัมผัสได้ว่ามีบางสิ่งกำลังมา! ทั้งสายลมนี้คล้ายจะพัดมาจากส่วนลึกสุดของเขตหวงห้าม! ชุดเสื้อคลุมของพวกมันโบกสะบัดตามแรงลมดังพั่บๆ!!

 

ขณะเดียวกันกลิ่นอายพลังอันน่าเกรงขามทั้งยิ่งใหญ่สุดไพศาลขุมหนึ่ง ก็เริ่มแผ่มากดดันไปทั่วบรรยากาศ

 

ที่สำคัญก็คือกลิ่นอายพลังยิ่งใหญ่สุดไพศาลและน่าเกรงขามดังกล่าว ไม่ใช่กลิ่นอายพลังแปลกปลอมอะไรสำหรับทุกคน!

 

“เป็นใต้เท้าจ้าวหอ!”

 

ลูกตาหลายๆคนส่องแสงจ้าขึ้นมาทันที

 

“ใต้เท้าจ้าวหอ…แต่กลิ่นอายพลังระดับนี้มัน ใต้เท้าจ้าวหอทะลวงถึงเซียนสวรรค์ 7 เปลี่ยนแล้วหรือ!?”

 

นอกจากจะเป็นรองจ้าวหอคุมกฏแล้ว เจียงฉิน จะอย่างไรก็เป็นผู้ที่ทะลวงถึงขอบเขตเซียนสวรรค์ 5 เปลี่ยน มันย่อมสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของกลิ่นอายพลังจ้าวหอคุมกฏที่มันเคยรู้จัก…

 

กลิ่นอายพลังของ ‘เหลิ่งอิง’ จ้าวหอคุมกฏนั้น ได้ก้าวหน้าขึ้นไปอีกระดับ!

 

และเหลิ่งอิงแต่เดิมก็เป็นสุดยอดฝีมือขอบเขตเซียนสวรรค์ 6 เปลี่ยน! การที่กลิ่นอายพลังของมันยกระดับขึ้นมาอีกขั้น ย่อมหมายความว่ามันสามารถทะลวงถึงขอบเขตเซียนสวรรค์ 7 เปลี่ยนได้สำเร็จ!!

 

เจียงฉินสามารถตระหนักได้ถึงเรื่องนี้ ยังนับประสาอะไรกับต่งหยวนจิ้นที่มีพลังฝีมือเหนือมันเล็กน้อย ย่อมตระหนักได้ทันทีเช่นกัน!

 

“ใต้เท้าจ้าวหอ!”

 

ต่งหยวนจิ้นสงบอารมณ์กล่าวคำทักทายออกไปทันทีแม้คนจะยังมาไม่ทันถึงก็ตาม ตอนนี้มันระงับโทสะในใจเอาไว้ชั่วคราว

 

‘ด้วยความแข็งแกร่งของข้าคิดจัดการต้วนหลิงเทียนย่อมเป็นไปไม่ได้เลย…หากคิดจะแก้แค้นมันข้ามีแต่ต้องพึ่งจ้าวหอคุมกฏเท่านั้น!’

 

ต่งหยวนจิ้นลอบกล่าวในใจ

 

หลังตระหนักได้ว่าเหลิ่งอิงทะลวงถึงขอบเขตเซียนสวรรค์ 7 เปลี่ยนได้สำเร็จแล้ว ต่งหยวนจิ้น ก็รู้สึกเสมือนเอื้อมมือไปคว้าจับฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายได้สำเร็จ มันเร่งอ้าปากกล่าววาจาออกมาเสียงดังทันทีด้วยกลัวว่าหากชักช้าจะไม่มีโอกาสสืบไป

 

“เรียนใต้เท้าจ้าวหอ! ต้วนหลิงเทียนผู้นี้ไม่เพียงแต่บุกรุกเข้ามาเขตหวงห้ามของหอคุมกฏเราอย่างอุกอาจ! ยังไร้สัมมาคารวะไม่เห็นผู้อาวุโสอยู่ในสายตา ลงมือทำร้ายคนของหอคุมกฏของพวกเรา!กระทั่งยังฆ่าคนของหอคุมกฏของพวกเราอย่างไร้ปราณี! ขอให้ใต้เท้าจ้าวหอออกหน้าเพื่อรักษาเกียรติของหอคุมกฏพวกเราด้วย!!”

 

เสียงตะโกนนี้ของต่งหยวนจิ้น ยังผสานไปด้วยพลังเซียนต้นกำเนิดชั่วชีวิต ทำให้เสียงของมันขจรขจายไปไกลนัก!

 

เรียกว่าเสียงของมันไม่ใช่แค่ดังไปทั่วเขตหวงห้ามของหอคุมกฏ แต่ยังก้องไปทั่วอาณาเขตของหอคุมกฏ

 

“อะไรนะ!? ต้วนหลิงเทียนบุกรุกเข้ามาในเขตหอคุมกฏเราเรอะ!!”

 

“ไม่เพียงแต่บุกรุกเข้ามาในเขตหอคุมกฏ แต่ถึงกับบุกรุกเข้าไปในเขตหวงห้ามของหอคุมกฏเราด้วย!แถมไม่ใช่แค่ทำร้ายคนเฉยๆ ยังสังหารอาวุโสของหอคุมกฏเรา!?”

 

“ต้วนหลิงเทียนผู้นี้จะไม่ก่อการอุกอาจเกินไปหน่อยหรือ!?”

 

“เสียงนี้ฟังแล้วคุ้นหูยิ่ง…สมควรเป็นเสียงของรองจ้าวหอต่งใช่หรือไม่!?”

 

…

 

ทั่วทั้งหอคุมกฏตกอยู่ในความวุ่นวายทันที

 

ถึงแม้จะมีมากมายหลายคนที่คิดไปชมดูเรื่องราวที่เขตหวงห้ามของหอคุมกฏ แต่ทว่าด้วยกฏเกณฑ์ข้อบังคับอันเข้มงวด แม้พวกมันจะอยากไปดูแค่ไหน แต่ก็ไม่กล้าล่วงล้ำเข้าไปให้เป็นการฝ่าฝืนกฏ!

 

“ช้าก่อน…ต้วนหลิงเทียนผู้นั้น คงไม่ใช่คิดจะทำกับหอคุมกฏเราเหมือนที่มันทำกับแท่นบูชาพยัคฆ์ขาวหรอกนะ?”

 

“มันคงไม่คิดใช่หรือไม่…ว่าใต้เท้าจ้าวหอคุมกฏของพวกเรา อ่อนแอทั้งเปราะบางเหมือนจ้าวแท่นบูชาพยัคฆ์ขาว?”

 

“เรื่องนี้ ก็ไม่แน่…”

 

“ฮึ่ม! มันไม่รู้หรือไรว่าใต้เท้าจ้าวหอของพวกเรามิใช่อันใดที่คนอย่างจ้าวแท่นบูชาพยัคฆ์ขาวจะเทียบได้เลย! หากใต้เท้าจ้าวหอพวกกเราต้องการ คิดจะสยบจ้าวแท่นบูชาพยัคฆ์ขาวในหนึ่งฝ่ามือก็นับเป็นเรื่องราวอันง่ายดายนัก!!”

 

…

 

วาจาทำนองเดียวกันนี้เริ่มดังไปทั่วเขตของหอคุมกฏ

 

กล่าวได้ว่าเหล่าอาวุโสของหอคุมกฏทั้งหมด ล้วนแล้วแต่เชื่อมั่นในพลังฝีมือของจ้าวหอคุมกฏ เหลิ่งอิง ถึงที่สุด!

 

ณ น่านฟ้าเขตหวงห้ามของหอคุมกฏ

 

“เจ้าคิดว่า…หากจ้าวหอคุมกฏ เหลิ่งอิง ของเจ้ามาถึงแล้ว จะสามารถช่วยชีวิตเจ้าได้งั้นหรือ?”

 

ต้วนหลิงเทียนมองต่งหยวนจิ้นด้วยสายตาเย้นหยันกล่าวประชดมันออกมาว่า “เช่นนั้นข้าจะให้โอกาสเจ้า…ข้าจะฆ่าเจ้าหลังจากจ้าวหอคุมกฏเหลิ่งอิงมาถึง ให้เจ้าได้ตายต่อหน้าคนที่เจ้าคิดว่าจะมีปัญญาช่วยเจ้าได้”

 

เขาอยากให้ต่งหยวนจิ้นได้รับทราบ…

 

ว่ารสชาติของความ ‘สิ้นหวัง’ เป็นอย่างไร!

 

ได้ยินวาจาของต้วนหลิงเทียน ใจต่งหยวนจิ้นถึงกับสั่นไหวไปทันที

 

และในขณะที่คำพูดของต้วนหลิงเทียนกำลังทำให้ต่งหยวนจิ้นรู้สึกไม่สบายใจนั้นเอง

 

“อวดดี!!”

 

เสียงตะโกนดังลั่นอันแฝงเร้นไว้ด้วยโทสะหนึ่ง พลันดังขึ้นมาจากส่วนลึกของเขตหวงห้ามหอคุมกฏ!