War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 2335

ตอนที่ 2,335 : ทำลายมหาค่ายกลเคลื่อนย้ายข้ามภูมิภาค!

 

เหตุผลที่ต้วนหลิงเทียนไม่คิดลงมือกวาดล้างเหล่าปีศาจทั้งหลายก่อนในตอนนี้…รวมถึงทำลายชนเผ่าปีศาจที่แข็งแกร่งอะไรนั้น ก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย…

 

กล่าวง่ายๆเลยว่าตอนนี้ต้วนหลิงเทียนเองก็หวั่นเกรงบรรพบุรุษปีศาจอะไรนั่นไม่น้อย

 

ถึงแม้ว่าตอนนี้เผ่าปีศาจมนุษย์จะตกอยู่ในกำมือต้วนหลิงเทียนแล้ว หากแต่ประมุขเผ่าปีศาจมนุษย์นั่นสามารถรอดพ้นเงื้อมมือเขาไปได้เพราะมันมียันต์หลบหนีอัคคีผลาญโลหิต

 

แน่นอนว่าเขาไม่ได้กลัวประมุขเผ่าปีศาจมนุษย์หยางเจิ้นซิงอะไรนั่นย้อนกลับมาเอาคืนแม้แต่น้อย เพราะอาศัยพลังของมัน ย่อมไม่นับเป็นตัวอะไร…

 

ทว่าจากวาจาฝากแค้นที่หยางเจิ้นซิงกล่าวทิ้งเอาไว้ มีความเป็นไปได้สูงที่มันจะไปนำพาตัวตนที่เรียกวว่า บรรพบุรุษ ปีศาจมา…ไม่แน่ว่าอาจมียอดฝีมือเฒ่าที่เร้นกายจากเผ่าปีศาจมนุษย์อะไรอื่นด้วย

 

หากเขายังคงรั้งอยู่ในภูมิภาคเบื้องล่าง กระทั่งอยู่ในเมืองเหรินโม่เชิ่ง มีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะต้องเผชิญหน้ากับตัวตนดั่งบรรพบุรุษปีศาจ ที่สมควรเป็นเซียนอมตะเสเพล 7 ทัณฑ์เป็นอย่างต่ำ…!

 

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเร่งรุดจากมาทันที

 

‘ความแข็งแกร่งของข้าตอนนี้ แม้ว่าจะยกระดับพัฒนาให้ก้าวหน้าได้อีก…ทว่าอาศัยเวทย์พลังกับวรยุทธ์เซียนคงยากจะบรรลุผลเลิศล้ำใดๆ เพราะพวกมันแทบถึงขีดจำกัดแล้ว ที่น่าจะเห็นผลมากที่สุดก็มีแต่ เคล็ดบำเพ็ญจิตเต๋ากระบี่สูงสุดอย่าง ยอดใจกระบี่…’

 

ต้วนหลิงเทียนย่อมกระจ่างในสถานการณ์ของตัวเองดี

 

ตอนนี้เขาได้บรรลุถึงครึ่งก้าวเซียนอมตะ ซึ่งกล่าวได้ว่าเป็นผู้ฝึกตนธรรมดาที่บรรลุระดับพลังสูงในในระนาบโลกียะแล้ว

 

ไฉนที่กล่าวว่าผู้ฝึกตนธรรมดานั้น เนื่องเพราะเขาเดินในหนทางฝึกตนตามปกติ แตกต่างจากหนทางของเซียนอมตะเสเพล

 

เซียนอมตะเสเพล คือตัวตนที่บังเกิดขึ้นมาจากความล้มเหลวในการข้ามผ่านหายนะทัณฑ์สวรรค์ จำต้องใช้อีกเส้นทางที่เต็มไปด้วยความเสี่ยง

 

เซียนอมตะเสเพล 2 ทัณฑ์ มีพลังเทียบได้กับครึ่งก้าวเซียนอมตะ

 

เซียนอมตะเสเพล 3 ทัณฑ์นั้น มีพลังเหนือกว่าครึ่งก้าวเซียนอมตะ!

 

ยิ่งเซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์เป็นต้นไป ก็มีความแข็งแกร่งน่ากลัวมากขึ้น

 

ต้วนหลิงเทียนในฐานะครึ่งก้าวเซียนอมตะ แต่ด้วยเวทย์พลังสนับสนุนอย่างปฐมเวทย์กลืนกิน รวมถึงมรรคากระบี่สูงสุดอย่างยอดใจกระบี่ขอบเขตที่ 4กระบี่ใจกระจ่าง เมื่อใช้ออกด้วยกระบวนท่า กายกระบี่รวมหนึ่งนั้น ทำให้พลังรบของเขาพุ่งทะยานขึ้นมาถึงขั้นเทียบได้กับเซียนอมตะเสเพล 5 ทัณฑ์ หรือกระทั่งเทียบได้กับเซียนอมตะเสเพล 6 ทัณฑ์!

 

และด้วยความที่ต้วนหลิงเทียนบรรลุถึงครึ่งก้าวเซียนอมตะแล้ว ทำให้เขามาถึงขีดจำกัดในการบ่มเพาะพลังในร่าง ทำให้แค่รอให้พลังอำนาจของสวรรค์ปรากฏ และฉุดดึงเขาขึ้นสวรรค์เท่านั้น

 

ทำให้ต้วนหลิงเทียนตระหนักได้ทันที ว่าตอนนี้หากเขาคิดยกระดับพลังต่อสู้ของเขาให้สูงขึ้นอย่างก้าวกระโดด มีแต่ต้องบรรลุถึงขอบเขตที่ 5 ของยอดใจกระบี่ให้ได้!

 

ยอดใจกระบี่มีทั้งสิ้น 5 ขอบเขต…และขอบเขตสุดท้ายอันเป็นขอบเขตที่ 5 นั่นก็คือ

 

ใจกระบี่รวมหนึ่ง!

 

เมื่อเขาบรรลุขอบเขตสุดท้ายของยอดใจกระบี่ได้สำเร็จ พลังรบของเขาย่อมสูงขึ้นอย่างยิ่งยวด!

 

ส่วนเวทย์พลังนั้น ถึงจะทำความเข้าใจมันเพิ่มและประสบความสำเร็จ แต่มันก็เพิ่มพลังอำนาจให้เขาแค่เล็กน้อยเท่านั้น

 

เพราะเวทย์พลังอื่นๆนั้นไม่เหมือนปฐมเวทย์กลืนกิน ที่ยามเมื่อบรรลุถึงขั้นตอนไร้ตำหนิแล้วจะให้ผลลัพธ์อันน่าสะพรึงกลัวอย่างนี้ เวทย์พลังอื่นๆต่อให้บรรลุขั้นตอนไร้ตำหนิ ก็ช่วยให้พลังรบโดยรวมของเขาเหนือกว่าตอนนี้ไม่เท่าไหร่

 

‘แต่ต่อให้ข้าจะบรรลุถึงขอบเขตที่ 5 ของยอดใจกระบี่อย่าง ใจกระบี่รวมหนึ่ง กระทั่งบรรลุเวทย์พลังที่เหลือทั้งหมดถึงขั้นตอนไร้ตำหนิ แต่พลังรบของข้าคงทำได้แค่ทัดเทียมกับเซียนอมตะเสเพล 7 ทัณฑ์เท่านั้น เผลอๆจะสู้ยอดฝีมือด่านพลังนี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ’

 

‘และนี่ก็เสมือนขีดจำกัดที่ข้าจะสามารถบรรลุถึงได้ในระนาบโลกียะแล้ว…เพราะสุดท้ายข้าก็เดินในหนทางปกติ ไม่ได้เดินบนหนทางคนไม่ใช่ผีไม่เชิงเหมือนพวก เซียนอมตะเสเพล…’

 

ต้วนหลิงเทียนลอบกล่าวในใจ

 

‘กล่าวได้ว่า…หากยังอยู่ในระนาบโลกียะ พลังฝีมือของข้าคงยากจะเทียบกับพวกเซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์ได้ เอาแค่เซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์…ไม่สิ กระทั่งพวกเคี่ยวๆขอบเขตเซียนอมตะเสเพล 7ทัณฑ์ ก็ไม่แน่ว่าข้าจะสู้พวกมันได้!’

 

คิดถึงจุดนี้ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะเผยยิ้มขื่นขมออกมา

 

เพราะในระดับหนึ่ง…

 

หนทางการบ่มเพาะแบบปกตินั้น…ดูแล้วไม่มีทางทรงพลังทัดเทียมหนทางคนไม่ใช่ผีไม่เชิงและเสี่ยงอันตรายเหมือน เซียนอมตะเสเพลเลย…

 

‘อย่างไรก็ตาม หนทางของเซียนอมตะเสเพลนั้นอันตราย ทั้งเสี่ยงเกินไป กว่า 9 ส่วนของเซียนอมตะเสเพล ล้วนไม่อาจข้ามผ่านหายนะทัณฑ์สวรรค์ทั้ง 10 รอบ เพื่อขึ้นสวรรค์ด้วยซ้ำ!’

 

เป็นธรรมดาว่ามีได้ก็ต้องมีเสีย

 

‘นอกจากนั้นข้าเองก็มีเวลาเหลือในระนาบโลกียะอีกไม่นานแล้ว…’

 

‘ตอนแรกหลังบรรลุถึงครึ่งก้าวเซียนอมตะมาความรู้สึกยังไม่ชัดเจน…’

 

‘แต่พอใช้ปฐมเวทย์กลืนกินดูดซับพลังวิญญาณฟ้าดินทั่วทั้งเมืองเหรินโม่เชิ่งรวมถึงสายแร่หินเซียนและชีพจรวิญญาณจนหมด ทำให้พลังเพิ่มพูนขึ้นถึงขีดจำกัดเท่าที่ปฐมเวทย์กลืนกินจะทำได้…’

 

‘ข้าจับสัมผัสได้อย่างเลือนราง…จากที่ไหนสักแห่ง มีกลิ่นอายพลังลึกลับหนึ่งกำลังเรียกหาข้า…’

 

‘ดูเหมือนนั่นจะเป็น พลังจากระนาบเทวโลก ที่จะชักนำข้าให้ขึ้นสู่สวรรค์…’

 

ต้วนหลิงเทียนลอบคาดเดาในใจ

 

ด้วยเหตุนี้เขาจึงตระหนักได้ไม่ยาก ว่าเวลาที่เขาเหลืออยู่บนระนาบโลกียะแห่งนี้มันมีอีกไม่มากแล้ว!

 

ดังนั้นทำให้เวลาทุกวินาทีบนโลกใบนี้ เขาต้องหวงแหนมันให้มากที่สุด!!

 

เมื่อพลังอำนาจที่จะชักนำให้ขึ้นสู่สวรรค์มาถึง ต่อให้เขาแข็งแกร่งเพียงใดและต่อต้านขัดขืนเพียงใดก็ไร้ผล! ทำได้แต่ยอมจำนนและถูกชักนำขึ้นไปแต่โดยดี

 

‘หากพลังอำนาจของสวรรค์ชักนำให้ข้าขึ้นไปแล้ว…ไม่รู้ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แล้วข้าจะยังย้อนกลับมาได้หรือไม่…’

 

‘ต้องจัดการทุกอย่างเพื่อเตรียมการให้ทุกคนมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนขึ้นสวรรค์…เพราะสุดท้ายแล้วหากทุกคนเกิดเรื่องหลังจากข้าไป ก็ไม่มีใครช่วยได้เลย’

 

ครอบครัวและสหายในโลกใบนี้ เป็นห่วงกังวลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับต้วนหลิงเทียนก่อนที่เขาจะขึ้นสู่สวรรค์

 

‘โดยเฉพาะอย่างยิ่งเค่อเอ๋อ เสี่ยวซือหลิง เฟยเอ๋อ กับเนี่ยนเอ๋อ…ยังมีท่านพ่อท่านแม่อีก ก่อนที่ข้าจะต้องขึ้นสวรรค์ ข้าต้องทำให้มั่นใจว่าทุกคนปลอดภัย และไม่หลงเหลือภัยคุกคามใดๆบนโลกอีก!’

 

ถึงแม้เรื่องนี้จะยากกระทำให้สำเร็จ

 

อย่างไรก็ตามต้วนหลิงเทียนจะพยายามกระทำให้เต็มที่…และจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อไม่ให้ครอบครัววและสหายของเขาเหลือภัยคุกคามใดๆหลังเขาขึ้นสู่ระนาบเทวโลก

 

‘หืม? นั่นมันมหาค่ายกลเคลื่อนย้ายที่พวกปีศาจจัดตั้งงั้นเหรอ?’

 

ไม่ทันรู้ตัว ต้ววนหลิงเทียนก็พบว่าเขาได้นำพาพวกเค่อเอ๋อกับลูกทั้ง 3 มาถึงสถานที่ตั้งมหาค่ายกลเคลื่อนย้ายข้ามภูมิภาคเรียบร้อยแล้ว

 

อีกทั้งต้วนหลิงเทียนยังได้พบอีกว่า ตอนนี้พววกปีศาจกำลังง่วนอยู่กับการจัดตั้งมหาค่ายกลเคลื่อนย้ายข้ามภูมิภาคกันอยู่!

 

ในฐานะที่เป็นปรมาจารย์จารึกเซียนคนหนึ่งและบรรลุถึงครึ่งก้าวเซียนอมตะ เพียงแผ่สำนึกเทวะออกไปตรวจสอบเรื่องราว เขาก็พบได้ไม่ยาก…

 

การจัดตั้งมหาค่ายกลเคลื่อนย้ายข้ามภูมิภาคชุดใหม่ ใกล้จะเสร็จเต็มที…

 

“หึ!”

 

ทันใดนั้นสายตาเขาพลันแปรเปลี่ยนเป็นเยียบเย็น พร้อมกันกับที่พ่นลมสบถออกมา พลังเซียนต้นกำเนิดที่ผสานไว้ด้วยพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดก็ปะทุออกท่วมร่าง บังเกิดรังสีกระบี่มากมายนับหมื่นพันแผ่พุ่งออกมาจากร่างกาย!

 

และเมื่อรังสีกระบี่นับหมื่นพันแผ่พุ่งออกมาเวียนวนรอบร่างกายต้วนหลิงเทียนแล้ว พวกมันก็เปล่งพลังอำนาจอันร้ายกาจออกมา สะเทือนสะท้านจนความว่างโดยรอบปริฉีก!

 

“ใจกระบี่เหิน!”

 

เพียงห้วงคิด รังสีพลังกระบี่นับหมื่นพันของต้วนหลิงเทียนที่ลอยล่อยในความว่าง ก็เริ่มสั่นสะเทือน! บังเกิดเสียงกู่ร้องของพลังดังเวิงๆ!!

 

ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ!

 

……

 

รังสีกระบี่นับหมื่นพันร่วงหล่นฟ้าไปฉับไวดังห่าพิรุณกระหน่ำ! แต่ละเล่มยังคล้ายมีดวงตางอกเงย พวกมันพุ่งทำลายไปยังมหาค่ายกลเคลื่อนย้ายข้ามภูมิภาคที่ยังจัดตั้งไม่เสร็จทำลายทุกสิ่งจนพินาศสิ้น!ยังเข่นฆ่าปรมาจารย์หลอมสร้างของพวกปีศาจที่กำลังทำงานอยู่จนเกลี้ยง!!

 

หลังจากทำลายมหาค่ายกลกับปรมาจารย์ของพวกปีศาจที่กำลังทำงานแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็พุ่งเป้าไปยังปีศาจทั้งหลายที่อยู่ในละแวกนี้

 

หลังจากนั้นไม่นาน

 

“อ๊าคคค!!”

 

“ไม่!!”

 

……

 

ไม่เพียงมหาค่ายกลเคลื่อนย้ายข้ามภูมิภาคที่ยังจัดตั้งไม่เสร็จจะพังทลายไม่เหลือชิ้นดี และปรมาจารย์ทั้งหลายตกตายหมดสิ้น

 

กระทั่งเหล่าปีศาจที่มาควบคุมดูแลความเรียบร้อยทั้งหมดยังไม่มีตนใดรอดพ้นความตาย! แน่นอนว่าในบรรดาปีศาจที่ว่าย่อมมีตัวตนขอบเขตเซียนสวรรค์ 9 เปลี่ยนไม่น้อย! อนิจจาทั้งหมดตกตายอย่างไร้ซึ่งหนทางต่อต้านใดๆ รังสีพลังกระบี่เสือกทะลวงหว่างคิ้วป่นทำลายดวงจิตของพวกมันในชั่วพริบตา!!

 

ล้อกันเล่นหรือ?!

 

ตอนนี้พลังต้วนหลิงเทียนยังไม่ตกลงจากตอนอยู่ในวังเซียนสัญจรแม้แต่น้อย!!

 

ถึงแม้หลังออกจากเมืองเหรินโม่เชิ่งมาแล้ว แน่นอนว่าพลังที่ได้จากปฐมเวทย์กลืนกินตามปกติก็ต้องสลายหายไปตามเวลา ทว่าเขาเลือกที่จะใช้ปฐมเวทย์กลืนกินดูดกลืนพลังวิญญาณฟ้าดินเพื่อคงสภาวะพลังสูงสุดนั่นไว้ตลอดเวลา! เรียกว่าพลังอ่อนด้อยลงเมื่อใดเขาก็เติมเต็มมันทันที!!

 

ในภูมิภาคเบื้องล่างของดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋ายามนี้ หากยอดฝีมือเซียนอมตะเสเพลไม่มา ยังจะมีใครหาญกล้าต่อกรเขาได้!

 

ถึงแม้วิธีนี้จะกินแรงอยู่บ้าง แต่เขาก็ยังพอประคองได้ไหว

 

กล่าวได้ว่า…

 

ตอนนี้แม้ต้วนหลิงเทียนจะไม่ได้ใช้ขอบเขตที่ 4 ของยอดใจกระบี่อย่างกระบี่ใจกระจ่าง ด้วยกระบวนท่า กายกระบี่รวมหนึ่ง แต่เอาแค่รังสีกระบี่ที่ควบคุมทำลายด้วยเคล็ดกระบี่อยู่ที่ใจอย่าง ‘ใจกระบี่เหิน’ก็มีอานุภาพเข่นฆ่าเซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์ได้อย่างง่ายดาย!

 

ต่อให้พื้นที่จัดตั้งมหาค่ายกลเคลื่อนย้ายมีเซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์มาเฝ้าคุ้มกัน มันก็ยังต้องตาย แล้วยังจะนับประสาอะไรกับไร้แม้แต่ตัวตนเซียนอมตะเสเพล 3 ทัณฑ์? ปีศาจที่มาคุ้มกันอย่างดีก็มีแค่เซียนสวรรค์ 9 เปลี่ยนเท่านั้น พวกมันไหนเลยจะหนีพ้นเทศกาลนองเลือดครานี้ไปได้!

 

“กลืน!”

 

หลังเข่นฆ่าสังหารเหล่าปีศาจจนเกลี้ยง ต้วนหลิงเทียนก็ไม่คิดให้พวกมันตายเปล่า เขาใช้ปฐมเวทย์กลืนกินพรสววรรค์รากวิญญาณของพวกมันที่ยังไม่ทันจางหายไปในสวรรค์และโลก เพิ่มพรสวรรค์รากวิญญาณของเค่อเอ๋อทันที…

 

แน่นอนว่าในกระบวนการดังกล่าวต้วนหลิงเทียนก็ระวังถึงขีดสุด

 

เพราะก่อนที่เค่อเอ๋อจะมีพลังมากพอต้านทานหายนะทัณฑ์สวรรค์ ที่เกิดจากการยกระดับพรสวรรค์รากวิญญาณให้กลายเป็นสีดำ เขาจะไม่ทำให้พรสวรรค์รากวิญญาณของเค่อเอ๋อเปลี่ยนเป็นสีดำอย่างสะเพร่าเด็ดขาด!

 

“เจ้า…นี่เจ้าทำลายมหาค่ายกลเคลื่อนย้ายข้ามภูมิภาคงั้นเหรอ!?”

 

ก่านหรูเยี่ยนย่อมตระหนักเรื่องนี้ได้ทันที เพราะมองไปเบื้องล่างนางก็พบว่ามีแต่ศพกับซากปรักหักพัง!

 

“อืม”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า

 

“มีอะไร ไว้ไปให้ถึงภูมิภาคเบื้องบนก่อนค่อยคุย”

 

เมื่อเห็นก่านหรูเยี่ยนกำลังจะพูดอะไรเพิ่มเติม ต้วนหลิงเทียนก็กล่าวตัดบทนางออกมา

 

ขณะเดียวกันเขาก็หอบหิ้วทั้ง 3 ให้พุ่งร่างลงไปยังบริเวณซากปรักหักพังของมหาค่ายกลเคลื่อนย้ายข้ามภูมิภาค

 

“น่าจะเป็นแถวๆนี้..”

 

ต้วนหลิงเทียนยกมือขึ้นคราหนึ่งก็ควบรวมพลังสร้างกระบี่พลัง

 

ไม่นานมันก็กลับกลายเป็นกระบี่พลังมีสภาพสีขาวราวกระบี่จริง

 

‘ตอนนี้อาศัยแค่รังสีกระบี่ธรรมดายังไม่ต้องควบรวมเป็นกระบี่พลังมีสภาพอะไร พลังทำลายก็เหนือล้ำกว่าศาสตราพันอาคมเซียนเสียอีก…’

 

‘แต่นั่นก็ไม่แปลก อย่างไรตอนนี้พลังในร่างข้าก็ผสานไว้ด้วยพลังเซียนอมตะต้นกำเนิด และนั่นคือพลังของระนาบเทวโลก ถึงศาสตราพันอาคมเซียนจะไม่อ่อนแอ…แต่อย่างไรมันก็คืออาวุธในระนาบโลกียะ ไม่เพียงตอนนี้จะไร้ประโยชน์สำหรับข้า แต่ยังทนพลังข้าไม่ได้ด้วยซ้ำ…’

 

หลังบรรลุถึงครึ่งก้าวเซียนอมตะ ต้วนหลิงเทียนก็ตระหนักถึงเรื่องนี้ได้ทันที

 

สำหรับตัวตนขอบเขตครึ่งก้าวเซียนอมตะขึ้นไป ศาสตราพันอาคมเซียนใดๆก็ไม่อาจช่วยเพิ่มพลังให้ได้อีกต่อไป เพราะมันไม่อาจจะทนรับพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดได้ไหวด้วยซ้ำ…จึงไม่ต่างอะไรกับเศษเหล็กเกะกะ!