War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 2344

ตอนที่ 2,344 : สู้!

 

ผู้สืบทอดทวาราเที่ยงแท้ลำดับที่ 1 หมอกพิรุณของ 7 ทวาราเที่ยงแท้นั้นเป็นตัวตนที่ยากจะอุบัติขึ้นนัก และไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นมาเป็นเวลานับหมื่นปีแล้ว!

 

เรื่องนี้ไม่ใช่ความลับอะไรสำหรับคนในดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋าภูมิภาคเบื้องบน

 

และมีเพียงผู้สืบทอดของหมอกพิรุณปรากฏตัวขึ้นมาแล้วเท่านั้น 7 ทวาราเที่ยงแท้ถึงจะสามารถหวนคืนสู่ยุทธภพออกมาวาดลวดลายช่วงชิงความเป็นใหญ่ได้!

 

เพราะสุดท้ายแล้วผู้นำ 7 ทวาราเที่ยงแท้ทุกรุ่น ก็คือผู้สืบทอดหมอกพิรุณ!

 

ผู้สืบทอดหมอกพิรุณไม่ปรากฏวันหนึ่ง 7 ทวาราเที่ยงแท้ก็เหมือนมังกรไร้เศียรไปอีกวัน! เมื่อไร้หลักไหนเลยจะเข้ามาช่วงชิงความเป็นใหญ่ในยุทธภพได้? เพราะสุดท้ายแล้วเมื่อไม่มีจุดศูนย์รวมอย่างตัวผู้นำที่มีอำนาจเบ็ดเสร็จ ทั้งหมดก็เหมือนเม็ดทรายกระจัดกระจายไม่อาจรวมเป็นหนึ่ง…

 

ด้วยเหตุนี้ เมื่อ 7 ทวาราเที่ยงแท้เปิดตัวขึ้นเมื่อไม่กี่ปีก่อน ทุกผู้คนในดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋าภูมิภาคเบื้องบน จึงตระหนักได้ทันที…

 

ว่าผู้สืบทอดหมอกพิรุณ ทวาราเที่ยงแท้ลำดับที่ 1ตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดและเป็นผู้นำของ 7 ทวาราเที่ยงแท้ได้ถือกำเนิดแล้ว!

 

ดังนั้นทำให้ตั้งแต่ที่ทุกคนรับทราบถึงการปรากฏตัวของ 7 ทวาราเที่ยงแท้ พวกมันก็ได้แต่สงสัยกันหนักหนา…

 

ว่าใครคือผู้สืบทอด หมอกพิรุณกันแน่!

 

ทว่าวันนี้ผู้สืบทอดทวาราเที่ยงแท้ลำดับที่ 1 ได้ปรากฏตัวต่อหน้าต่อตาผู้คนในเมืองแห่งหนึ่ง จึงทำให้ผู้คนในเมืองดังกล่าวได้รับทราบคำตอบเสียที…และพวกมันก็ได้รับทราบคำตอบก่อนใคร!

 

กระทั่งในขณะเดียวกันพวกมันยังได้รู้ก่อนใครด้วยว่า…

 

ที่แท้ ผู้สืบทอดหมอกพิรุณนั้น…ไม่ใช่คนแปลกหน้าและตัวตนลึกลับอันใด! กระทั่งยังมีชื่อเสียงเลื่องลือจนพวกกมันรู้จักกันดีแต่แรก!!

 

ต้วนหลิงเทียน แห่งลัทธิบูชาไฟ!

 

“ชายชราผู้นั้นอ้างตัวว่ามันคือเซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์ ที่เหนือกว่าเซียนอมตะเสเพล 3 ทัณฑ์ที่เหนือล้ำกว่า ครึ่งก้าวเซียนอมตะอีกที…คราวนี้จักได้รู้ว่ามันกล่าวจริงหรืออวดโอ่!”

 

ผู้ชมทั้งหลายบนถนนหน้าเหลาอาหารพากันจับจ้องมองไปยังร่างชราตาเขม็ง ทว่ามีบางคนที่อดพึมพำขึ้นมาไม่ได้…

 

และด้ววยบรรยากาศบนถนนบัดนี้ที่มันช่างคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นดินปืนนัก จึงทำให้มันช่างเงียบสงัดถึงขั้นไม่มีผู้ใดกล้าแม้แต่จะหายใจแรง…

 

ทำให้เสียงพึมพำด้วยความลุ้นระทึกของมัน ดังเข้าหูทุกคนทั้งถนนทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่ง…

 

“หึ!”

 

แทบจะเป็นเวลาเดียวกันกับที่เสียงอยากรู้อยากเห็นดังขึ้น เสียงแค่นสบถเยียบเย็นหนึ่งก็ดังขึ้นตามติด เป็นเฉินอี้หรูที่เตรียมลงมือเล่นงานต้วนหลิงเทียนได้หยุดลงชั่วขณะพ่นลมสบถออกมา!

 

สึบบ!!

 

และแทบจะพร้อมกันกับเสียงพ่นลมเยียบเย็น เสียงราวกับบางสิ่งทะลุเลือดเนื้อก็ดังขึ้น

 

ครู่ต่อมา…

 

ตุบ!

 

ท่ามกลางสายตาของทุกผู้คน ชายที่กล่าวคำออกมาด้วยความอยากรู้อยากเห็นนั้น ได้หงายหลังล้มลงไปนอนกองกับพื้นเสียงดังจนฝุ่นฟุ้ง…

 

และถึงแม้มันจะล้มหงายลงไปนอนกองแล้ว แววตาของมันยังคงฉายความลุ้นระทึกไม่หาย…

 

อนิจจาหว่างคิ้วมันกลับมีหลุมโลหิตอันน่าสยดสยองหนึ่งปรากฏขึ้น และเลือดยังคงทะลักดังปรี๊ดๆออกมาปานน้ำพุชวนให้ผู้คนหวาดกลัวเสียขวัญนัก!

 

ฟืด! ฟืด! ฟืด! ฟืด!

 

…

 

เสียงสูดลมหายใจเข้าด้วยความหนาวเหน็บดังขึ้นระงม ไม่นานสายตาทั้งหลายก็ละจากร่างไร้วิญญาณไปมองเฉินอี้หรูอีกครั้งด้วยความขนพองสยองเกล้า…

 

คนเพียงกล่าวคำด้วยความอยากรู้ไปตามประสาเท่านั้น กลับถูกฆ่าทิ้งเสียแล้ว…

 

และแต่ต้นจนจบพวกมันไม่อาจรู้ด้วยซ้ำ ว่าอะไรกันแน่ที่ทำให้สหายดวงกุดผู้นี้ล้มหงายลงไปนอนเป็นศพ…

 

‘สมแล้วที่เป็นเซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์ กระแสพลังที่มันยิงออกมาจากสายตาส่งๆนั่น ไม่ได้ด้อยไปกว่าการลงมือเต็มกำลังของครึ่งก้าวเซียนอมตะเลย…’

 

ต้วนหลิงเทียนย่อมเป็นเพียงคนเดียวในที่นี้ที่เห็นได้ชัดเจนว่าชายชราลงมือฆ่าคนด้วยวิธีใด…

 

เพียงแค่มันหันไปเหลือบมอง สองตาพลันแผ่พุ่งกระแสพลังขุมหนึ่ง ตัดระยะไปเจาะทะลวงหว่างคิ้วผู้โชคร้ายในชั่วพริบตา…

 

ด้วยมีบทเรียนให้เห็นเป็นเยี่ยงอย่างเบื้องหน้า ผู้ชมทั้งหลายประหนึ่งร้อยด้ายเย็บปากสนิทไม่กล้าพูดอะไรเป็นการสงสัยในตัวเฉินอี้หรูอีก พวกมันได้แต่คิดในใจเงียบๆบ้างก็ส่งเสียงผ่านพลังสนทนากับสหาย…

 

ทันใดนั้นบรรยากาศหน้าเหลาก็กลายเป็นเงียบงันไร้สำเนียงใด

 

อย่างไรก็ตามแม้เฉินอี้หรูจะฆ่าคนทิ้งไปได้ในชั่วพริบตา แต่ผู้ชมหน้าเหลาทั้งหลายก็ยังไม่อาจทำความเข้าใจระดับพลังของเฉินอี้หรูได้เลย…

 

เพราะเอาแค่ตัวตนขอบเขตเซียนสวรรค์ 7 เปลี่ยนลงมือ พวกมันก็ไม่อาจแลเห็นร่องรอยใดๆได้แล้ว

 

ดังนั้นทำให้พวกมันทั้งหลายได้แต่คงความสงสัยต่อไป ว่าเฉินอี้หรูใช่ทรงพลังร้ายกาจอย่างปากว่าหรือไม่…

 

‘ไม่ว่ามันจะร้ายกาจดั่งปากว่าจริงหรือไม่…เดี๋ยวข้าก็จะได้รู้แล้ว’

 

‘ข้ากำลังจะได้เห็นการต่อสู้ของ ต้วนหลิงเทียน ผู้สืบทอดทวาราเที่ยงแท้ลำดับที่ 1 หมอกพิรุณจริงๆหรือเนี่ย…โชคดีชะมัดยาดเลย!’

 

‘รีบตีกันเสียที! ลงมือฆ่ากันได้แล้ว! ให้ข้าชมดูหน่อยเถอะ…ว่าต้วนหลิงเทียนผู้นี้บรรลุถึงครึ่งก้าวเซียนอมตะแล้วจริงๆหรือไม่! กระทั่งให้ข้าดูเป็นบุญตาที…ว่าครึ่งก้าวเซียนอมตะกับเซียนอมตะเสเพลอันใดนั่นมันร้ายกาจเพียงใด!!’

 

…

 

ถึงแม้ตอนนี้ผู้ชมโดยรอบจะไม่กล้ากล่าววาจาอะไรออกมาแม้ครึ่งคำ แต่ลึกลงไปในใจพวกมันก็ลุ้นระทึกนัก

 

ทุกสายตาจับจ้องไปยังร่างต้วนหลิงเทียนกับเฉินอี้หรูอย่างจดจ่อ

 

หนึ่งในสองคนนั้นคือผู้พิทักษ์ของลัทธิบูชาไฟ ที่ปัจจุบันได้เผยฐานะผู้สืบทอดหมอกพิรุณ ทวาราเที่ยงแท้ลำดับที่ 1 และยังเป็นผู้นำของ 7 ทวาราเที่ยงแท้ออกมา ส่วนอีกคนคือชายชราลึกลับที่อ้างตัวว่ามีด่านพลังเซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์ที่พวกมันไม่เคยได้ยินมาก่อน…

 

อย่างหลังใช่สมควรเหนือกว่าจริงหรือไม่?

 

เพียงให้ทั้งสองเริ่มสู้กัน เดี๋ยวพวกมันจักได้รับทราบ!

 

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ในระนาบโลกียะแห่งนี้…จักไม่มีต้วนหลิงเทียน!!”

 

เมื่อสายตาของเฉินอี้หรุหันมาจับจ้องต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง มันก็ตะคอกออกมาเสียงเย็น ชุดคลุมหรูหราของมันเริ่มโบกสะบัดรุนแรง!

 

อีกทั้งยามนี้ทั่วร่างยังแผ่กลิ่นอายพลังมหาศาลออกมา จนพาลให้คลื่นลมปั่นป่วนปานพายุเข้า!

 

“ช่างพูดได้ไม่อายปาก…”

 

ได้ยินเสียงตะคอกเย็นชาของอีกฝ่าย ต้วนหลิงเทียนแสยะยิ้มออกมาอย่างรังเกียจ พลังเซียนอมตะต้นกำเนิดที่เพิ่มพูนขึ้นจากปฐมเวทย์กลืนกินเริ่มโคจรพุ่งพล่าน มวลพลังมหาศาลเริ่มหลั่งไหลไปทั่วชีพจรเซียน 99 สายบรรลุถึงช่องพลังทั่วกาย พาลให้ร่างคนคล้ายกลับกลายเป็นมังกรพิโรธมีพลานุภาพสะท้านสะเทือนความว่างเปล่า!

 

และหากไม่ใช่เพราะต้วนหลิงเทียนระงับพลังเซียนอมตะต้นกำเนิดส่วนใหญ่เอาไว้ เกรงว่าแค่การปะทุพลังออกมาก็ทำให้ความว่างเปล่ารอบกายต้องพังทลายลงเผยรอยแยกมิติออกมาแล้ว!

 

“ข้าจะอายปากหรือไม่ เดี๋ยวเจ้าจักได้รู้!”

 

เฉินอี้หรูแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียมออกมาอย่างย่ามใจ มันยกมือขึ้นคราหนึ่ง ทันใดนั้นมวลพลังมหาศาลก็ปะทุพวยพุ่งขึ้นฟ้าราวคลื่นสมุทรคุ้มคลั่ง!

 

เฉินอี้หรูที่ยืนตระหง่าน เปล่งพลังมหาศาลออกมาราวคลื่นสมุทรคุ้มคลั่งให้สภาวะกล้าแข็งราวกับมันกลายเป็นเทพในสายตาของผู้ชมโดยรอบ!

 

“วันนี้ข้า เฉินอี้หรู จักประหารผู้สืบทอดหมอกพิรุณ ผู้นำ 7 ทวาราเที่ยงแท้ ต้วนหลิงเทียน ทิ้งเสีย!!”

 

ขณะเดียวกันกับที่กล่าวประกาศอย่างอหังการ มือของมันก็ทำท่าราวกับจะคว้าจับบางสิ่ง!

 

ทันใดนั้นมวลพลังมหาศาลปานคลื่นสมุทรพคลั่งเบื้องบน ก็ควบรวมก่อเกิดเป็นดาบมหึมา! ด้ามดาบถูกมือของมันกระชับจับไว้พอดิบพอดี!

 

ดาบเล่มเขื่องที่ควบสร้างจากพลังอันน่ากลัวของเฉินอี้หรู เริ่มกู่ร้องออกมาน่ากลัว!

 

ประหนึ่งดาบเล่มนี้ไม่ต่างใดกับสัตว์ร้ายที่พึ่งลืมตาตื่น!

 

ด้วยระดับพลังของเฉินอี้หรูที่บรรลุถึงเซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์ ย่อมไร้ซึ่งศาสตราเซียนใดๆในดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋าทานทนพลังมันได้อีกต่อไป กระทั่งให้เป็นยอดศาสตราเซียนทั้ง 10 ในรายนามศาสตราเซียนผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่อาจหนุนเสริมพลังให้มันได้อีกแล้ว

 

ยิ่งไปกว่านั้น ไม่เพียงไม่อาจหนุนเสริมพลังอันใด ยังจะกลายเป็นเกะกะขวางมือขวางเท้ามันอีก!

 

“แค่เซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์ แต่กล้าเยอะอย่างต่อหน้าข้าต้วนหลิงเทียน วันนี้ข้าจะให้เจ้ารู้…ว่าถึงข้าจะเป็นแค่ครึ่งก้าวเซียนอมตะ แต่คิดสยบเจ้าก็ไม่ต้องใช้ถึง 10 กระบวนท่า!”

 

ได้ยินวาจาอวดโอ่ของเฉินอี้หรูต้วนหลิงเทียนก็รู้สึกสนุกสนานนัก มองกลับด้วยสายตาเยียบเย็น กล่าวประชดออกมาพลางหัวร่อ

 

และแทบจะทันทีที่ต้วนหลิงเทียนกล่าวจบคำ พลังอันน่ากลัวทั่วร่างของเขา ก็เริ่มแปรสภาพกลับกลายเป็นรังสีกระบี่คมกล้านับพัน ลอยล่องเวียนวนอยู่รอบกาย!

 

ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนประหนึ่งอยู่ท่ามกลางพิรุณกระบี่ก็ไม่ปาน!

 

เพียงแค่ห่าพิรุณกระบี่นี้ล้วนอยู่ในความควบคุมของเขาทั้งสิ้น พวกมันม้วนวนรอบกายราวมังกรท่อง!

 

ซู่ววว!

 

สายลมแรงอันเกิดจากพลังกระบี่พาลให้ชุดคลุมสีม่วงตัวเก่งของต้วนหลิงเทียนเริ่มกระพือเบาๆ

 

อีกทั้งสายตาที่ต้วนหลิงเทียนใช้มองเฉินอี้หรูยังเผยแววหยามหยันรังเกียจ มุมปากยังยกแสยะออกเชิดๆ…

 

ทำราวกับไม่เห็นเฉินอี้หรูอยู่ในระดับเดียวกัน!

 

และอันที่จริงต้วนหลิงเทียนก็ไม่เห็นเฉินอี้หรูอยู่ในระดับเดียวกับเขาจริงๆ…!

 

ก่อนหน้านี้ตอนที่ยังอยู่ในภูมิภาคเบื้องล่าง ต้วนหลิงเทียนก็ได้รับทราบถึงการคงอยู่ของเซียนอมตะเสเพลมาแล้ว

 

ขณะเดียวกัน

 

เขาก็พอจะเข้าใจถึงพลังความแข็งแกร่งของเซียนอมตะเสเพลระดับต่างๆคร่าวๆ…อีกทั้งยังตระหนักแล้วด้วยว่า หากเขาลงมือเต็มพลังด้วยสภาวะที่เร่งเร้าพลังถึงขีดสุด การโจมตีของเขามีอานุภาพเทียบได้กับเซียนอมตะเสเพล 5 ทัณฑ์ กระทั่ง 6 ทัณฑ์!

 

ด้วยความมั่นใจระดับนี้ ไหนเลยเซียนอมตะเสเพล 4ทัณฑ์อย่างเฉินอี้หรูจะยังอยู่ในสายตาเขา?

 

ทุกสิ่งอย่างต้วนหลิงเทียนกระจ่างอยู่ในใจปานกระจก ทว่าด้านเฉินอี้หรูกลับไม่ได้รู้อะไรเลย!

 

หาไม่แล้วต่อให้มันมีความกล้ามากกว่านี้อีกร้อยเท่า มันก็ไม่กล้ามาแหยมกับต้วนหลิงเทียน!

 

“อย่างเจ้าน่ะรึ ไม่ต้องใช้ถึง 10 กระบวนท่าเพื่อสยบข้า?”

 

เฉินอี้หรูที่เร่งเร้าสภาวะดุร้ายเตรียมลงดาบ ถึงกับตะลึงค้างไปทันทีเมื่อได้ยินคำนี้ของต้วนหลิงเทียน

 

หลังจากดึงสติกลับมาอยู่กับร่องกับรอย มันก็อดไม่ได้ที่จะหัวร้อน มองตะโกนใส่ต้วนหลิงเทียนด้วยโทสะ “ต้วนหลิงเทียน! ข้าอยากจะรู้นัก…ว่าเจ้าจะเอาปัญญาที่ไหนมาสยบข้าใน 10 กระบวนท่า!!”

 

“วันนี้…ข้า เฉินอี้หรู ไม่เกิน 3 ดาบก็ฆ่าเจ้าได้!!”

 

แทบจะพร้อมกันกับเสียงตะโกนกร้าวของเฉินอี้หรู มันก็เริ่มลงมือเคลื่อนไหว!

 

แม้ร่างมันจะยังยืนนิ่งอยู่บนถนน หากแต่ดาบพลังเล่มเขื่องที่มันถืออยู่ในมืออันเกิดจากพลังมหาศาลที่ปะทุออก พลันชี้ขึ้นฟ้า ก่อนจะยกมืออีกข้างมาจับดาบเอาไว้ด้วยสภาวะปานจะฟันฟาดนภาลัย!

 

วู้ม! วู้ม! วู้ม! วู้ม! วู้ม!

 

…

 

ดาบพลังที่สองมือถือจับเริ่มกู่ร้องส่งสำเนียงหวญไปในอากาศ รังสีพลังที่ฉาบหุ้มรอบดาบเริ่มพวยพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ…

 

5 หมี่!

 

10 หมี่!

 

20 หมี่!

 

……

 

พริบตารังสีดาบก็พวยพุ่งขึ้นไปกว่าร้อยหมี่จึงจะหยุดลง!!

 

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ความสนใจของผู้ชมหาได้อยู่ที่รังสีดาบที่พวยพุ่งขึ้นไปกว่าร้อยหมี่ไม่!

 

“นั่นมัน…รอยแยกมิติหรือ!?”

 

“ดูเหมือนว่า…มันจะสามารถฉีกเปิดความว่างเปล่าได้จริงๆ!!”

 

“สวรรค์! มันสามารถทลายความว่างเปล่าได้ตามแต่ใจเลยเหรอ? มิใช่ว่าต่อให้เป็นครึ่งก้าวเซียนอมตะ ก็ได้แต่ฉีกเปิดความว่างเปล่าใกล้ๆกับตำแหน่งระนาบเทียมตามธรรมชาติหรือไร? และอย่างดีก็ทำได้แค่ฉีกเปิดมิติสร้างทางเข้าเท่านั้น?”

 

“มิผิดครึ่งก้าวเซียนอมตะทำได้แค่นั้น กระทั่งเมื่อมันสร้างทางเข้าสู่ระนาบเทียมได้แล้ว อาศัยแค่ตัวตนขอบเขตเซียนสวรรค์ 7 เปลี่ยน หากสัมผัสถึงตำแหน่งทางเข้าระนาบเทียมที่ครึ่งก้าวเซียนอมตะเคยเปิดสร้าง ก็สามารถใช้พลังฉีกเปิดมิติบริเวณทางเข้าระนาบเทียมนั่นซ้ำได้อย่างมิยากเย็น…”

 

“แต่…รอยแยกมิติที่ปรากฏขึ้นตอนนี้ มิได้เหมือนเปิดง่ายดายเหมือน ‘ทางเข้าระนาบเทียม’ ที่ครึ่งก้าวเซียนอมตะฉีกเปิดแน่นอน!!”

 

…

 

เมื่อเหล่าผู้ชมโดยรอบแลเห็นรอยแตกที่อุบัติขึ้นกลางความว่างเปล่าเหนือศีรษะเฉินอี้หรู ก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง!