War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 2555

ตอนที่ 2,555 : คุยโวโอ้อวดไม่อายปาก?

 

“แถมเมื่อครู่…ข้าไม่ได้ฟังผิดไปใช่หรือไม่? ต้วนหลิงเทียนบอกว่าภรรยาของมันออกจากระนาบโลกียะไปแล้ว และมิอาจแทรกแซงเรื่องราวใดๆในระนาบเซียนแห่งนี้ได้อีก?”

 

ผู้ฝึกตนมนุษย์หลายคนที่นึกถึงวาจาเมื่อครู่ของต้วนหลิงเทียน อดไม่ได้ที่จะหน้าเปลี่ยนสียกใหญ่

 

“มัน…ใช่ล้อเล่นหรือไม่?”

 

“ข้าคิดว่ามันสมควรล้อเผ่าปีศาจเล่น…ถึงภรรยาของมันจะออกจากระนาบเซียนไปแล้ว แถมมิอาจสอดมือเข้ามายุ่งเรื่องในระนาบเซียนได้จริง แต่มันก็มิควรกล่าวออกมามิใช่หรือ?”

 

“นั่นสิ อาศัยพลังฝีมือของมันยังไม่พอจะจัดการเซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์ของเผ่าปีศาจและขับไล่พวกปีศาจให้กลับแดนเนรเทศได้!”

 

…

 

จากนั้นไม่นานสีหน้าของผู้ฝึกตนมนุษย์ก็ค่อยๆผ่อนคลายลง เพราะคิดว่าทั้งหมดเป็นต้วนหลิงเทียนกำลังล้อพวกปีศาจเล่นเอาสนุกเท่านั้น

 

“ล้อเล่น? พวกเจ้าคิดได้เท่านั้นหรือ…มันไฉนต้องมาล้อเล่นอะไรแบบนี้ด้วย?”

 

“ข้าไม่คิดว่าคนอย่างต้วนหลิงเทียนจะมาล้อเล่นเรื่องใหญ่แบบนี้…อีกทั้งฟังจากที่มันพูด ข้ารู้สึกว่า 9ใน 10 ส่วนล้วนเป็นความจริง! แต่ที่ข้าไม่เข้าใจคือ ไฉนต้วนหลิงเทียนถึงกล่าวออกมาต่างหาก…เพราะนี่มิใช่เป็นการให้ความหวังเผ่าปีศาจหรือไร?”

 

“นั่นสิ! ยิ่งได้ฟังที่ปีศาจชราเซียนอมตะเสเพล 9ทัณฑ์ผู้นั้นพูดเมื่อครู่ ยิ่งยืนยันเรื่องนี้ได้ชัดเจน เพราะเมื่อครู่มันบอกเองว่าหากไร้ภรรยาต้วนหลิงเทียน อาศัยต้วนหลิงเทียนคนเดียวไม่พอจะเอาชนะมัน และไม่ต้องหวังเรื่องที่จะขับไล่เผ่ปีศาจให้ล่าถอยกลับแดนเนรเทศได้เลย…”

 

…

 

นอกจากนี้ยังมีผู้ฝึกตนมนุษย์ที่คิดว่าต้วนหลิงเทียนไม่ได้ล้อเล่น แต่ที่พูดเรื่องนี้ออกมาต้วนหลิงเทียนนับว่าไร้เดียงสาเหลือเกิน…

 

ถึงแม้ทุกสิ่งที่พูดจะเป็นความจริง แต่มีความจริงบางประการที่ไม่ควรพูดไม่ใช่รึไง?

 

ในสายตาของพวกมัน

 

ถึงแม้ว่าภรรยาของต้วนหลิงเทียนจะจากระนาบเซียนแห่งนี้ไปแล้วจริงๆ แต่ต้วนหลิงเทียนก็ไม่ควรพูดมันออกมา อย่างน้อยๆ ก็เพื่อให้เซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์ของเผาปีศาจบังเกิดอาการคิดเขวี้ยงมุสิกกริ่งเกรงภาชนะเสียหาย! สุดท้ายก็ได้แต่นำเผ่าปีศาจล่าถอยออกจากระนาบเซียนย้อนกลับไปยังแดนเนรเทศแต่โดยดี!

 

พวกมันจึงไม่อาจเข้าใจสิ่งที่ต้วนหลิงเทียนทำตอนนี้ได้เลย

 

อย่างไรก็ตาม แม้พวกมันไม่เข้าใจการกระทำของต้วนหลิงเทียน แต่พวกมันก็ไม่กล้าตำหนิต้วนหลิงเทียน

 

เพราะสุดท้ายแล้วต้วนหลิงเทียนก็ไม่ได้มีหน้าที่หรือความจำเป็นอะไรที่ต้องออกหน้าปกป้องพวกมัน…

 

อีกทั้งด้วยพลังฝีมือของต้วนหลิงเทียนในตอนนี้ แม้เผ่าปีศาจจะร้ายกาจเพียงใด แต่ต้วนหลิงเทียนก็สามารถคุ้มครองดูแลตัวเองได้อย่างหายห่วง สามารถใช้ชีวิตอย่างไร้กังวล รอพลังจากระนาบเทวโลกชักนำขึ้นสวรรค์ได้อย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน

 

เรียกว่าเหล่าปีศาจไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรกับชีวิตต้วนหลิงเทียนเลย…

 

“ข้าว่าเป็นเจ้ามากกว่าที่คล้ายจะมั่นใจมาก…”

 

เมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสที่คลี่กางขึ้นบนใบหน้าต้วนหลิงเทียน ชายชราผู้เป็นเซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์ของเผ่าปีศาจ อดไม่ได้ที่จะหยีตาลง สองตาสีโคลนของมันยังฉายประกายสุกสกาวออกมาปานแสงดาว คล้ายมองทะลุทุกสิ่งอย่าง

 

“ในเมื่อวันนี้ภรรยาของเจ้ามิอยู่…เช่นนั้นก็ให้ข้าได้รับทราบอานุภาพของยอดสมบัติสวรรค์ที่ต้วนหลิงเทียนเจ้าถือครองสักคราเถอะ!!”

 

ทันใดนั้นชายชราพลันกล่าวออกมาเสียงดัง มวลอากาศทั้งคลื่นลมรอบกายวิปริตแปรปรวนขึ้นมาทันใด พาลให้เหล่าเซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์ทั้ง 7 ของเผ่าปีศาจเร่งรุดเหินล่างล่าถอยออกไปจ้าละหวั่น!

 

ราวกับพวกมันกลัวเป็นปลาในบ่อที่พลอยรับเคราะห์ไปด้วย!

 

เพราะตอนนี้ชายชราได้ปลดปล่อยพลังขอบเขตเซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์ออกมาอย่างไม่คิดจะออมรั้ง!

 

ซู่ม! ซู่ม! เปรียะ! เปรียะ! เปรียะ!

 

…

 

ทั่วร่างชายชราเสมือนมีเปลวเพลิงลุกท่วมขึ้นมาทันใด และยามเมื่อไอพลังดั่งเพลิงไฟนี้ปรากฏ ความว่างเปล่ารอบกายก็เริ่มสะท้านสะเทือนบิดเบือนจนปริแตก! ก่อเกิดรอยแยกสีดำน่ากลัว!!

 

เป็นรอยแยกมิติ!

 

อีกทั้งความว่างเปล่าห่างออกมาจากร่างชายชราเล็กน้อย ก็เริ่มปั่นป่วนบิดเบือน บังเกิดเป็นอสรพิษมืดดำยิบย่อยมากมายวูบวาบ ยากจะมองเห็นร่างคนได้ชัดถนัดตา!

 

ซู่มมม!!

 

ในขณะที่ชายชราปะทุพลังเข้มแข็ง ต้วนหลิงเทียนก็ไม่ได้อยู่เฉย เขาใช้ออกด้วยปฐมเวทย์กลืนกิน ดูดซับพลังวิญญาณฟ้าดินโดยรอบในฉับพลัน เพิ่มพูนพลังขึ้นไปเต็มพิกัด จนระดับพลังเขาพุ่งสูงขึ้น 2 ขีดขั้นในชั่วพริบตา!

 

“ให้ข้าใช้ยอดสมบัติสวรรค์? เจ้ายังมีคุณสมบัติไม่พอ!”

 

ขณะเดียวกัน ต้วนหลิงเทียนก็เหลือบมองชายชราพลางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงแววตาเฉยเมย

 

ทันทีที่ต้วนหลิงเทียนพูดคำดังกล่าวออกมา ทำให้สีหน้าชายชราเปลี่ยนไปมหันต์ แววตาฉายชัดถึงความโกรธ ผู้คนโดยรอบที่ได้ยินก็อึ้งไปเป็นแถบ!

 

มองไปยังต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง สายตาของพวกมันทำราวกับกำลังมองตัวหยิ่งยโส!

 

“ต้วนหลิงเทียนผู้นี้จะไม่กล่าวคำโตไปหน่อยหรือ…ปะทะกับเซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์ แต่ไม่ต้องใช้ยอดสมบัติสวรรค์?”

 

“ฮึ่ม! หากต้วนหลิงเทียนมิใช้ยอดสมบัติสวรรค์ มันไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของใต้เท้าอู๋จี๋ได้แน่นอน!!”

 

“ทุกคนล่วงรู้กันดี ว่าไฉนที่มันประมือกับประมุขเผ่ามังกรได้อย่างสูสี ล้วนเป็นเพราะมันพึ่งพายอดสมบัติสวรรค์ที่มันมี…แต่ฟังจากวาจาของมันตอนนี้มันคิดจะปะทะกับใต้เท้าอู๋จี๋โดยไร้ยอดสมบัติสวรรค์? ดูเหมือนมันจะมั่นใจอย่างยิ่งว่าสามารถเอาชนะใต้เท้าอู๋จี๋ได้โดยมิต้องใช้ยอดสมบัติสวรรค์!”

 

“อวดดีนัก! มันจะอวดดีเกินไปแล้ว!!”

 

…

 

เรียกว่าเหล่าปีศาจทั้งหลายได้แต่สบถคำออกมาอย่างไม่พอใจ พวกมันคิดว่าต้วนหลิงเทียนช่างหยิ่งยโสเกินไป!

 

ไม่ใช่แค่เหล่าปีศาจเท่านั้น

 

กระทั่งเหล่ามนุษย์ที่ลอยร่างเผชิญหน้ากับเผ่าปีศาจอยู่กลางฟ้า หลายคนที่ได้ยินคำพูดของต้วนหลิงเทียนก็ยากจะเข้าใจได้…

 

“ไม่ต้องใช้ยอดสมบัติสวรรค์? ต้วนหลิงเทียน…มันบ้าไปแล้วหรือ?”

 

“นั่นสิ! ยังมีผู้ใดไม่รู้อีกว่าที่ต้วนหลิงเทียนสู้เสมอประมุขเผ่ามังกรได้ล้วนเป็นเพราะยอดสมบัติสวรรค์ในมือทั้งสิ้น…หากไร้ยอดสมบัติสวรรค์ประมุขเผ่ามังกรคงเอาชนะมันหรือแม้แต่ฆ่ามันได้ด้วยซ้ำ!”

 

“มันกล่าววาจาเขื่องโขเกินไป”

 

“ถึงแม้ว่าพลังฝีมือของมันจะก้าวหน้ารวดเร็วผิดมนุษย์ แต่จากตอนที่มันประมือกับประมุขเผ่ามังกรยังพึ่งผ่านไปนานเท่าไหร่กัน…หรือพึ่งผ่านไปไม่ทันไร แต่มันอาศัยมือเปล่าก็เอาชนะเซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์ได้แล้ว?”

 

“เรื่องพรรค์นั้นเป็นไปไม่ได้หรอก!”

 

“เสียสติ! มันเสียสติไปแล้ว!!”

 

…

 

มีผู้ฝึกตนมนุษย์หลายคนที่มองต้วนหลิงเทียนแล้ได้แต่ส่ายหัวไปมา

 

“บางทีมีแต่ต้องให้มันพบกับความปราชัยสักครั้ง มันจึงจะรู้ว่าตัวเองหยิ่งผยองเพียงใด…ไม่เป็นไรหรอก เพียงให้ต้วนหลิงเทียนได้รับบทเรียนสักครั้ง มันจะได้รู้ว่าแม้มันจะมีพรสวรรค์อันร้ายกาจ แต่คนเราก็ไม่ควรหยิ่งยโส และถือดีเกินไป”

 

ผู้ฝึกตนมนุษย์หลายคนกล่าวออก

 

ตอนนี้หากจะถามว่ายังมีใครไม่มองต้วนหลิงเทียนไปในทางถือดี พูดโม้อะไรเกินตัว ก็เห็นทีจะมีแต่ผู้คนที่เคยใกล้ชิดต้วนหลิงเทียนในอดีต

 

“ลองน้องหลิงเทียนกล่าวออกมาแบบนี้…เห็นทีพลังฝีมือสมควรร้ายกาจเหนือสามัญสำนึกพวกเราไปแล้วแน่ๆ!!”

 

หวงฉี่หลิง ศิษย์วังเซียน เป็นคนหนึ่งที่มั่นใจในตัวต้วนหลิงเทียนอย่างสูง

 

“นายท่านมิใช่ผู้ที่จะทรยศความเชื่อใจของผู้ใด…”

 

จ้าววังเซียสัญจรอย่างอวี่เหวินฮ่าวเฉินเองก็เชื่อมั่นในตัวต้วนหลิงเทียน

 

นอกจากนั้นยังมีสมาชิกเผ่าปีศาจมนุษย์อีกไม่น้อยที่เคยรู้ฤทธิ์เดชของต้วนหลิงเทียนตอนอยู่ภูมิภาคเบื้องล่างเป็นอย่างดี จึงเชื่อไปตามจิตใต้สำนึกอย่างไม่รู้ตัวว่าต้วนหลิงเทียนต้องมีพลังฝีมือเช่นนั้นจริงๆ…

 

“เจ้าบอกว่า…ข้าไม่มีคุณสมบัติพอให้เจ้าใช้ยอดสมบัติสวรรค์?”

 

เซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์ชราของเผ่าปีศาจ กล่าวถามออกมาอีกครั้งด้วยใบหน้าถมึงทึง มันคล้ายยังไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง และไม่แน่ใจว่าเมื่อครู่ใช่มันได้ยินผิดไปหรือไม่

 

“ทำไม? หรือเซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์ผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่อาจหนีพ้นโรคตามวัย นี่หูเจ้าตึงจนได้ยินเรื่องราวไม่ชัดแล้วเหรอ?”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวถามออกไปเสียงเรียบ

 

“ดี ดี…ดีมาก!”

 

“ในเมื่อเจ้ากล้าพ่นวาจาเขื่องโขเช่นนี้…ก็ให้ข้าชมดูทีเถอะ! ว่าเจ้าอาศัยอะไรถึงไม่จำเป็นต้องใช้ยอดสมบัติสวรรค์ยามสู้กับข้า!!”

 

หน้าชายชราเปลี่ยนไปไม่น้อยหลังถูกต้วนหลิงเทียนกล่าวค่อนแคะ มันตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราด และไม่อาจทนไหวสืบไป!

 

ปงงงง!!

 

ร่างมันไหววูบคราหนึ่ง มวลพลังมหาศาลก็ปะทุออกดั่งจุดระเบิด! ความว่างเปล่าคล้าบบุบยุบเห็นเป็นหลุมมหึมาอย่างน่ากลัว!!

 

และเมื่อหลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น ห้วงอากาศก็คล้ายถูกฉีกกระชาก รอยแยกอันน่ากลัวปรากฏให้เห็น!

 

ปง! ปง! ปง! ปง!

 

…

 

ร่างชราทะยานเข้ามาประหนึ่งกระสุนปืนใหญ่ยิงถล่มเข้าใส่ต้นหลิงเทียน!

 

ไม่ว่าเท้ามันจะย่ำเหยียบลงไปที่ใด ความว่างเปล่าล้วนแตกระเบิดเป็นเสี่ยง ยังทิ้งรอยแตกนรับไม่ถ้วนคงค้างกลางหาว น่ากลัวยิ่งนัก!

 

เพียงมองก็พาลให้ผู้คนรู้สึกเสมือนหนังศีรษะด้านชา!

 

ซู่มมม!!

 

ไม่ทันไร ร่างชายชราก็ห่างต้วนหลิงเทียนไม่ไกล มือสองข้างมันงองุ้มเป็นกรงเล็บ ทั่วแขนปรากฏพลังงานมหาศาลบีบอัด ตบฟาดตะปบเข้ามาดั่งคมเขี้ยวอสูรร้ายหมายขย้ำร่างต้วนหลิงเทียนให้แหลกในหนึ่งคำ!

 

สภาวะพลังช่างดุดันน่ากลัวนัก!

 

“พลังเจ้ามีเท่านี้?”

 

และในขณะที่ชายชราตบฟาดแขนทั้ง 2 เข้ามาด้วยพลังทั้งหมดด้วยความฉับไวปานฟ้าแลบ และเจียนบดขยี้ต้วนหลิงเทียนเต็มที อยู่ๆต้วนหลิงเทียนพลันกล่าวคำออกมาอย่างไม่รีบไม่ร้อนด้วยน้ำเสียงไม่อีนังขังขอบ

 

“ระดับพลังของเจ้า ดูแล้วก็แค่พอๆกับประมุขเผ่ามังกรในวันนั้น…ดูเหมือนข้าจะประเมินเจ้าสูงเกินไป…”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกเสียงเรียบ

 

“คุยโวโอ้อวดไม่อายปาก!”

 

ชายชราตะคอกคำเสียงเย็น พาลให้ผู้คนโดยรอบรู้สึกเสมือนติดอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง!

 

“คุยโวโอ้อวดหรือไม่ เดี๋ยวเจ้าก็รู้…”

 

เสียงของต้วนหลิงเทียนยังคงเฉยเมย และในขณะที่กล่าวเขาก็เริ่มลงมือโต้ตอบแล้วเช่นกัน

 

ขวับ!

 

ต้วนหลิงเทียนยกมือขึ้นก่อนที่จะพลิกฝ่ามือเล็กน้อย ค่อยสะบัดตบฟาดไปทางชายชราอย่างไร้เรื่องราว หากทว่าทันใดนั้นเอง มวลพลังขุมหนึ่งพลันพวยพุ่งขึ้นมาผนึกควบบนฝ่ามือในชั่วพริบตา!

 

ครู่ต่อมา

 

ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ! ฟั่ฟ!

 

…

 

พร้อมๆกันกับที่ต้วนหลิงเทียนตบฟาดฝ่ามือออกไป เสียงคล้ายวัตถุพุ่งทะยานผ่านอากาศด้วยความเร็วสูงพลันดังขึ้น! แสงขาวเริ่มส่องจ้าออกมา!

 

เป็นแสงจากรังสีกระบี่อันคมกริบ!

 

พริบตาที่แสงปะทุออกจากฝ่ามือต้วนหลิงเทียน มันก็แปรสภาพกลับกลายเป็นรังสีกระบี่นับพัน!

 

รังสีกระบี่นับพันเมื่อปรากฏ ก็เริ่มม้วนวนควบรวมก่อเกิดเป็นค่ายกลกระบี่อันลี้ลับหนึ่ง!

 

วู้ม! วู้ม! วู้ม! วู้ม!

 

…

 

หลังจากที่ค่ายกลกระบี่ก่อเกิดแล้ว มันก็ส่งเสียงพลังคำรามออกมาอย่างลี้ลับ ค่อยพุ่งทะยานออกไปฉับไว โดยมีรังสีกระบี่อีกชุดพุ่งฟันออกมาไล่หลัง!

 

เป็นต้วนหลิงเทียนใช้ออกด้วย 13 กระบี่บงกชฟ้า!

 

ซู่มมม!!

 

และในเวลาเสี้ยพริบตา ค่ายกลกระบี่ดังกล่าวก็ถูกรังสีกระบี่ที่ไล่หลังมาสิบสองสายไล่ทัน ก่อนที่จะเริ่มผสานหลอมรวมพลัง! ทันใดนั้นกลิ่นอายกระบี่แหลมคมถึงขีดพลันสุดปะทุออก คลื่นพลังอันน่ากลัวยังเริ่มแผ่กำจายออกไปจากค่ายกลกระบี่ลี้ลับดังกล่าว!!

 

“ฉะ…ไฉนเป็นเช่นนี้ไปได้?!”

 

พริบตานี้เองชายชราที่ทะยานร่างเข้ามาด้วยสภาวะดุร้าย พลันสัมผัสไดถึงกลิ่นอายอันตรายที่แผ่ซ่านออกมาจากค่ายกลกระบี่เบื้องหน้าชัดเจน!

 

เป็นพลังอำนาจที่ก้าวข้ามขอบเขตเซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์!

 

พลังอำนาจระดับนี้ ปกติแล้วสมควรเป็นตัวตนขอบเขตจินเซียนของระนาบเทวโลกนั้นที่สำแดงออกมาได้!

 

ตูมมมม!!

 

ในขณะที่สีหน้าชายชราเปลี่ยนไปใหญ่หลวง พริบตานั้นเองพลังที่ผนึกควบไว้ที่แขนก็สูญสลายไปอย่างไร้ร่องรอย ก่อนที่ร่างของมันจะบังเกิดความเปลี่ยนแปลงสุดพิสดาร ลำตัวโป่งพองราวคางคก จากนั้นก็แตกระเบิดออกเป็นไอหมอกโลหิต!!

 

และในหมอกโลหิตดังกล่าวแลเห็นรัศมีพลังสีทองเรืองรองอ่อนๆแซมอยู่!

 

ซู่ม! ซู่ม! ซู่ม! ซู่ม! ซู่ม!

 

…

 

พริบตาเดียวกับที่ร่างชายชราแตกระเบิดกลายเป็นไอหมอกโลหิต ค่ายกลกระบี่อันทรงพลังน่าพรั่นพรึงของต้วนหลิงเทียนก็เข่นฆ่ามาถึง!

 

เพียงแตะถูก ไอหมอกโลหิตของชายชราก็ระเหิดหายไปในอากาศ!