War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 2620

ตอนที่ 2,620 : โอสถทิพย์ระดับต่ำ โอสถเสริมวิญญาณ

 

“ข้าเองก็ไม่ทราบเช่นกัน”

 

เผชิญหน้ากับต้วนหลิงเทียนที่มองถามมาด้วยสายตาคาดหวัง หลิ่วเฟิงกู่ได้แต่ส่ายหัวไปมาอีกรอบ

 

ทำให้ต้วนหลิงเทียนรู้สึกผิดหวังขึ้นมาทันที

 

“แต่นิกายสราญรมย์ของยอดฝีมือขอบเขตราชาอมตะที่เหลือโลกใบเล็กไว้นั่น…มันเป็นนิกายที่ทรงพลังเหนือกว่าประเทศอมตะระดับสูงเสียอีก…”

 

“เนื่องจากยอดฝีมือที่เข้าไปในโลกใบเล็กนั่นเหมือนกับเจ้า สามารถกลับทำให้เจ้ารอดกลับออกมาจาโลกใบเล็กได้ ย่อมเผยให้ทราบว่าพลังฝีมือมิใช่ชั่วแน่นอน! อีกทั้งความเป็นมาของยอดฝีมือผู้นั้นคงหาได้ง่ายดายไม่ อาจมาจากขุมพลังระดับเดียวกันกับนิกายสราญรมย์ก็เป็นได้”

 

“แน่นอนว่าถึงจะไม่ทัดเทียมกัน แต่อย่างน้อยๆก็ไม่น่าจะอ่อนด้อยกว่ากันมาก…”

 

หลิ่วเฟิงกู่พูดต่อ

 

“อย่างไรก็ตาม ข้าเองก็อยู่ในมณฑลจิ่วโยวมานานแล้ว แต่ข้าไม่เคยได้ยินยอดสมบัติสวรรค์นามว่า ‘ไม้ปัดฝุ่นกวาดโลกา’ มาก่อนเลย หากเจ้าอยากทราบว่ามันเป็นยอดสมบัติสวรรค์ประจำนิกายใดให้ได้ ข้าเกรงว่าเจ้าต้องไปพระราชวังฉินหรือไม่ก็ต้องไปยังเมืองหลวง…”

 

“สำหรับพระราชวังฉินนั้นข้าไม่กล้ารับประกัน…แต่ถ้าเจ้าไปยังเมืองหลวง ข้ามั่นใจราวๆ 5 ส่วน ว่าเจ้าต้องสามารถค้นหาความเป็นมาของยอดสมบัติสวรรค์นาม ไม้ปัดฝุ่นกวาดโลกา นั่นได้…”

 

หลิ่วเฟิงกู่กล่าว

 

“เมืองหลวง…”

 

สองตาต้วนหลิงเทียนทอประกายเรืองขึ้นวูบหนึ่ง แน่นอนว่าเขารู้ดีว่าเมืองหลวงที่หลิ่วเฟิงกู่เอ่ยถึงคือที่ไหน ไม่ใช่อะไรนอกไปจากเมืองหลวงของประเทศระดับกลางแห่งนี้…

 

“แม่ทัพต้วนหลิงเทียน…”

 

หลิ่วเฟิงกู่มองไปยังต้วนหลิงเทียนพลางเอ่ยขึ้นเสียงเข้ม “ถึงแม้ว่าวรยุทธ์อมตะทั้งเวทย์พลังที่เจ้ามีจักมิใช่เวทย์พลังระดับสวรรค์ทั้งหมด…แต่วันหน้าเมื่อเจ้าไปถึงเมืองประจำมณฑลจิ่วโยวแล้วก็พยายามหลีกเลี่ยงการเป็นจุดสนใจเถอะ…”

 

“นั่นเพราะแม้แต่วรยุทธ์อมตะหรือเวทย์พลังระดับปฐพี ก็ล้ำค่ามากพอจะให้ผู้คนเข่นฆ่าแย่งชิงแล้ว…”

 

หลิ่วเฟิงกู่กล่าวเตือน

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้ารับ

 

เขาเองก็เข้าใจอมตะวาจาหนึ่งดี…คนไม่ผิด ผิดที่ครอบครองหยก!

 

หลังสนทนากันอีกเล็กน้อยหลิ่วเฟิงกู่ก็ชวนต้วนหลิงเทียนกลับค่ายกองทัพมังกรดำ

 

ภายในหุบเขา…

 

“ใต้เท้าเจ้าเมือง”

 

ผู้บัญชาการกองทัพมังกรดำ เฉินเฉวียนป้า รวมถึงแม่ทัพทั้ง 4 ของกองทัพมังกรดำ ทุกคนได้เดินออกมาจากกระโจมที่พักอีกครั้ง ก่อนจะคารวะทักทายหล่วเฟิงกู่ด้วยเคารพ

 

“เฉวียนป้า หลังจากวันนี้เป็นต้นไป เจ้าจงเลือกแม่ทัพคนใหม่มาแทนที่แม่ทัพต้วนหลิงเทียนเสีย…เพราะแม่ทัพต้วนหลิงเทียนจะติดตามข้ากลับไปยังจวนเจ้าเมือง และในอีกครึ่งปีหลังจากนี้เขาจะติดตามทูตพิเศษจากจวนผู้ว่า เพื่อไปยังจวนผู้ว่าการประจำมณฑจิ่วโยวของพวกเรา”

 

หลิ่วเฟิงกู่บอกเฉินเฉวียนป้าไปตามตรง

 

“ใต้เท้าเจ้าเมือง…ท่านกล่าวเช่นนี้ หมายความว่า 1ใน 2 สิทธิ์นั่นถูกสงวนไว้ให้ต้วนหลิงเทียนแล้ว?”

 

เฉินเฉวียนป้าเอ่ยถาม

 

เห็นได้ชัดว่าเฉินเฉวียนป้าเองก็ทราบเรื่องนี้แล้วเหมือนกัน

 

อย่างไรก็ตามแม่ทัพทั้ง 4 เบื้องหลัง นอกจากฉินอวี่ที่สองตาทอประกายเรืองขึ้นวูบหนึ่งโดยที่ไม่มีใครทันเห็น แม่ทัพที่เหลืออีก 3 คนก็ได้แต่หันไปมองเฉินเฉวียนป้าด้วยสายตาว่างเปล่า

 

แต่อย่างน้อยๆพวกมันก็ยังพอจับใจความได้เรื่องหนึ่ง

 

นั่นคืออีกครึ่งปีหลังจากนี้ จะมี 2 คนที่ถูกทูตพิเศษพาตัวไปยังจวนผู้ประจำมณฑลเฉวี่ยโยว

 

‘ลองมีทูตจากจวนผู้ว่าของมณฑลมารับด้วยตัวเองถึงที่…ต้องเป็นเรื่องดีงามมากแน่!’

 

จ้าวต่งชิ่ง หู่จี๋ และไช่เหวินอวี้ต่างตระหนักได้ถึงเรื่องนี้

 

“ใช่”

 

หลิ่วเฟิงกู่พยักหน้ารับค่อยเอ่ยต่อว่า “สำหรับอีก 1สิทธิ์ที่เหลือข้าจะคัดเลือกจากคนของกองทัพมังกรดำ กองทัพมังกรเงิน และกององค์รักษ์งูทองในอีก 5เดือนหลังจากนี้ ก่อนที่ทูตพิเศษจากจวนผู้ว่าจะเดินทางมาถึง ข้าจะจัดประลองขึ้นในจวนเจ้าเมือง”

 

“คนของกองทัพมังกรดำเจ้า กองทัพมังกรเงิน และองครักษ์งูทอง…ผู้ใดก็ตามที่บรรลุด่านพลังจินเซียนและมีอายุไม่ถึงร้อยปี สามารถขึ้นประลองขันแข่งชิงสิทธิ์สุดท้ายเพื่อไปยังจวนผู้ว่าการประจำมณฑลจิ่วโยวได้”

 

หลิ่วเฟิงกู่กล่าวออกมารวดเดียวจบ

 

ทันใดนั้นหู่จี๋กับไช่เหวินอวี้ก็ถึงกับคลี่ยิ้มขื่นขมออกมาทันที

 

พวกมันล้วนมีอายุเกินร้อยปีไปไกลโข ต่อให้บรรลุจินเซียนแต่คุณสมบัติอื่นของพวกมันก็ไม่เป็นไปตามเงื่อนไข

 

แต่เป็นธรรมดาที่พวกมันรู้ตัวดี ว่าต่อให้ไม่มีเงื่อนไขเรื่องอายุ แต่อาศัยพลังฝีมือส่วนตัวของพวกมัน ก็ยากจะสู้แย่งชิงอะไรได้

 

เพราะพลังฝีมือของพวกมันทั้งคู่ แม้จะมองแค่ภายในกองทัพมังกรดำ แต่ก็ยังอยู่ในระดับกลางๆค่อนไปทางล่างเท่านั้น

 

‘จ้าวต่งชิ่ง กับฉินอวี่…พวกมันเองก็ยังมีอายุไม่ถึง 100 ปี…’

 

ขณะเดียวกันหู่จี๋กับไช่เหวินอวี้ก็หันไปมองจ้าวต่งชิ่งกับฉินอวี่ด้านข้างอย่างไม่ทันรู้ตัว จึงได้แลเห็นว่าแววตาของจ้าวต่งชิ่งฉายชัดถึงความตื่นเต้นนัก

 

ส่วนทางฉินอวี่ไม่ว่าจะสีหน้าหรือแววตากลับแลดูสงบ!

 

“หรือฉินอวี่มันจะรู้ตัวดีว่าไร้ความหวังช่วงชิง…มันจึงไม่ได้ตื่นเต้นอะไร?”

 

“สมควรเป็นเช่นนั้น”

 

หู่จี๋กับไช่เหวินอวี้หันหน้ามามองตาพลางส่งเสียงคุยกัน สุดท้ายก็ได้ข้อสรุปดังกล่าว

 

“ส่วนต้วนหลิงเทียนนั่น…”

 

สุดท้ายทั้งคู่ก็หันกลับไปมองต้วนหลิงเทียนที่อยู่ข้างๆเจ้าเมืองเฉวี่ยโยว ในแววตายังฉายชัดถึงความอิจฉาอันยากจะปกปิด

 

เพราะสุดท้ายแล้วทั้งเมืองก็มีเพียงแค่ 2 สิทธิ์เท่านั้น แต่ต้วนหลิงเทียนกลับจองไว้แล้ว 1!

 

แต่แน่นอนว่าพวกมันเองก็รู้ดี

 

ด้วยพลังฝีมือของต้วนหลิงเทียน ต่อให้ไม่ได้รับสิทธิพิเศษแบบนี้ ให้สู้ช่วงชิงเอา แต่ก็ต้องได้สิทธิ์ดังกล่าวมาอยู่ดี

 

“แม่ทัพต้วนหลิงเทียน…เจ้ายังมีอะไรที่ต้องไปสะสางในกองทัพมังกรดำหรือไม่ หากยังมีข้าจะรอให้เจ้าไปจัดการให้เรียบร้อยค่อยกลับไปยังจวนเจ้าเมืองพร้อมๆกัน”

 

หลิ่วเฟิงกู่หันไปมองกล่าวกับต้วนหลิงเทียนด้วยท่าทีสุภาพ

 

เห็นฉากตรงหน้าแม้เฉินเฉวียนป้ากับคนอื่นๆจะเตรียมใจเอาแล้ว แต่ในใจยังอดสะท้านไปเสียไม่ได้

 

โดยปกติแล้วเว้นเสียแต่ทางจวนผู้ว่าการประจำมณฑลจะส่งทูตพิเศษมาเยือน หาไม่แล้วคงยากจะได้เห็นหลิ่วเฟิงกู่เผยท่าทีสุภาพเช่นนี้กับใคร

 

ต้วนหลิงเทียนนับเป็นคนแรกเลยจริงๆ ที่ไม่ใช่ทูตพิเศษจากทางจวนผู้ว่า แต่กลับทำให้เจ้าเมืองของพวกมันดูให้เกียรติขนาดนี้

 

“ข้าจะไปลาคนของข้าสักครู่”

 

ต้วนหลิงเทียนบอกหลิ่วเฟิงกู่เล็กน้อย ค่อยเหินร่างออกจากหุบเขามุ่งหน้าไปยังค่ายที่พักของทหารเขา

 

“ท่านแม่ทัพ…ท่านต้องจากไปจริงหรือ?”

 

“ท่านแม่ทัพ…หรือว่าผู้บัญชาการกองทัพมังกรเงิน เหมียวไหลหลง นั่น มันมาสร้างปัญหาให้ท่านจนอยู่ไม่ได้?!”

 

…

 

เหล่าทหารกองทัพมังกรดำใต้บัญชาการของต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะหน้าเสีย เมื่อได้ยินว่าต้วนหลิงเทียนกำลังจะจากไปแล้ว ต่างเร่งถามออกมาด้วยความร้อนใจทันที

 

“ท่านแม่ทัพ! ทุกอย่างเป็นเพราะข้าเอง หากเดือนที่แล้วข้าไม่ไปที่นั่น…ข้าจะไปหาท่านผู้บัญชาการเดี๋ยวนี้!!”

 

ไป่ฟูฉางใต้บัญชาต้วนหลิงเทียน ถงเจิ้ง คิดเหินร่างไปหาเฉินเฉวียนป้า

 

“เป็นเพราะข้าด้วย!”

 

“ข้าไปด้วย!!”

 

…

 

เหล่าทหารกองทัพมังกรดำทั้ง 9 ที่ไปเหลาอาหารไหลเฟิ่งวันนั้นก็ก้าวออกมา และคิดไปหาเฉินเฉวียนป้าพร้อมถงเจิ้นเพื่อรับผิดชอบ

 

อย่างไรก็ตาม ต้วนหลิงเทียนยกมือขึ้นหยุดทุกคนเอาไว้ทันที

 

“เรื่องเมื่อเดือนก่อนมันจบไปแล้ว…ที่ข้าไปคราวนี้ เพราะท่านเจ้าเมืองคิดให้ข้าเป็นตัวแทนของเมืองเฉวี่ยโยว เดินทางไปยังจวนผู้ว่าของเมืองประจำมณฑลจิ่วโยว”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าว

 

“เอ๋? ไปจวนผู้ว่าที่เมืองประจำมณฑลจิ่วโยว?”

 

ได้ยินคำของต้วนหลิงเทียนทหารทั้งหมดที่ร้อนใจก็อ้าปากค้างทันที เพราพวกมันตระหนักได้ว่าการจากไปครั้งนี้ของต้วนหลิงเทียน…ดูเหมือนจะเป็นเรื่องดี!

 

เพราะท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะไปยังจวนผู้ว่าได้!

 

เนื่องจากเป็นเรื่องดี เช่นนั้นถึงแม้ในใจถงเจิ้งและทหารคนอื่นๆยังไม่อยากให้ต้วนหลิงเทียนจากไป แต่พวกมันก็ไม่กล่าวรั้งออกมาอีก ยังกล่าวคำอำลากับต้วนหลิงเทียนทีละคนๆ

 

“เอาล่ะ หากวันนี้ข้ามีเวลา…ข้าจะกลับมาเยี่ยมพวกเจ้า”

 

หลังพูดประโยคทิ้งท้ายดังกล่าวจบ ต้วนหลิงเทียนก็เหินร่างกลับไปหาหลิ่วเฟิงกู่ เดินทางออกจากค่ายของกองทัพมังกรดำกลับจวนเจ้าเมืองและไปยังสถานที่บ่มเพาะส่วนตัวของเจ้าเมือง ที่เขาได้รับอนุญาตให้ใช้ปิดด่านบ่มเพาะอย่างสันโดษตลอดครึ่งปีหลังจากนี้

 

ขณะเดียวกันหลิ่วเฟิงกู่ยังมอบแหวนพื้นที่วงหนึ่งให้ต้วนหลิงเทียน

 

“แม่ทัพต้วนหลิงเทียน…ภายในแหวนมีหินอมตะระดับสูงร้อยก้อนและโอสถทิพย์ระดับต่ำอย่างโอสถเสริมวิญญาณ”

 

หลิ่วเฟิงกู่กล่าว

 

“โอสถทิพย์ระดับต่ำ? โอสถเสริมวิญญาณ?”

 

ได้ยินคำของหลิ่วเฟิงกู่ สายตาที่ต้วนหลิงเทียนใช้มองแหวนพื้นที่ยิ่งมายิ่งแผดแสงแรงกล้า!

 

โอสถเสริมวิญญาณ แม้จะเป็นแค่โอสถทิพย์ระดับต่ำที่พบเจอได้ง่าย แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะได้รับมัน

 

นั่นเพราะสำหรับตัวตนขอบเขตเซียนอมตะสวรรค์แล้ว โดยไม่ต้องสนใจสภาพแวดล้อมในการบ่มเพาะใดๆ การใช้โอสถดังกล่าวบ่มเพาะพลังอย่างต่อเนื่อง สามารถลดระยะเวลาในการบ่มเพาะเพื่อทะลวงไปยังขั้นต่อไปได้ถึง 1 ใน 10 ส่วน!

 

เรื่องนี้จะให้คิดอย่างไร?

 

อย่างเช่น

 

เดิมทีเซียนอมตะสวรรค์จันทร์แสดคนนึงจำต้องใช้เวลา 100 วันเพื่อทะลวงผ่างไปยังขอบเขตเซียนอมตะสวรรค์จันทร์เหลือง

 

ทว่าหากรับประทานโอสถเสริมวิญญาณล่ะก็ ใช้เวลาบ่มเพาะเพียง 90 วันก็ทะลวงด่านได้แล้ว

 

สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการใช้โอสถเสริมวิญญาณเพื่อช่วยเหลือในการบ่มเพาะ กับการใช้หินอมตะในการบ่มเพาะนั้นมันไม่ขัดแย้งกัน

 

“ขอบคุณเจ้าเมือง”

 

ต้วนหลิงเทียนผูกพันธะครองแหวนเร็วไว ก่อนจะเรียกขวดโอสถทิพ์ออกมาโยนชั่งน้ำหนักในมือเบาๆ จากนั้นเขาก็บอกได้ทันที…

 

มีโอสถเสริมวิญญาณอยู่ในขวดไม่น้อยไปกว่า 10เม็ด!

 

…

 

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนเริ่มเข้าสู่การปิดด่านบ่มเพาะ ภายในเมืองเฉวี่ยโยวก็ยากจะหาความสงบ

 

“เรื่องจริงเหรอเนี่ย!? คนนอย่างผู้บัญชาการกองทัพมังกรเงิน เหมียวไหลหลง ผู้นั้นเนี่ยนะ…ถึงกับเอ่ยบอกใต้เท้าเมืองด้วยตัวเองว่าจะไม่ติดใจเอาความเรื่องราวที่เหลาอาหารไหลเฟิ่งเมื่อเดือนที่แล้วอีกต่อไป?”

 

“มันใช่เหมียวไหลหลงผู้นั้นจริงๆหรือ”

 

…

 

ความไม่สงบภายในเมืองเฉวี่ยโยวแรกเริ่มก็เกิดขึ้นเพราะการลงมือของต้วนหลิงเทียน

 

มาวันนี้ที่เมืองเฉวี่ยโยวฮือฮาขึ้นมาอีกครั้ง ก็เป็นผลพวงจากการกระทำของต้วนหลิงเทียน แต่ไม่เชิงเป็นเพราะเรื่องที่เขาทำไว้ในเหลาไหลเฟิ่งอีกต่อไป…

 

“ต้วนหลิงเทียนติดตามเจ้าเมืองกลับมายังจวนเจ้าเมือง…แถมยังได้รับอนุญาตให้ใช้สถานที่บ่มเพาะส่วนตัวของใต้เท้าเจ้าเมือง?”

 

“แบบนี้ก็มีด้วยหรือ!? ให้ตายเถอะข้าอยู่เมืองเฉวี่ยโยวมาก็นานแต่ไม่เห็นจะเคยได้ยินมาก่อนเลย ว่าท่านเจ้าเมืองเคยอนุญาตให้ผู้ใดเข้าใช้สถานที่บ่มเพาะส่วนตัวแบบนี้!”

 

“ไฉนต้วนหลิงเทียนถึงได้รับการดูแลจากใต้เท้าเจ้าเมืองดีนักเล่า?”

 

…

 

และเมื่อข่าวเรื่องราวดังกล่าวเริ่มแพร่กระจายออกมาจากจวนเจ้าเมือง ก็ทำให้ผู้คนในเมืองเฉวี่ยโยวรู้สึกเหลือเชื่ออยู่บ้าง

 

“เฮ้…ต้วนหลิงเทียนคนนั้น คงไม่ใช่บุตรนอกสมรสของใต้เท้าเจ้าเมืองหรอกนะ?”

 

บางคนถึงกับคิดไปอย่างนั้น

 

ณ ค่ายกองทัพมังกรเงิน

 

“อะไรนะ? ใต้เท้าผู้บัญชาการของพวกเรา ไม่ติดใจเอาความเรื่องเมื่อเดือนก่อนแล้ว?”

 

“หรือ…หยางกงผิงที่เป็นน้องเขยใต้เท้าผู้บัญชาการจะถูกต้วนหลิงเทียนทำร้ายจนพิกาลอย่างเสียเปล่า?”

 

“ไฉนใต้เท้าผู้บัญชาการถึงทำเช่นนี้เล่า?”

 

…

 

เหล่าทหารของกองทัพมักรเงินทั้งหลายไม่มีใครเข้าใจเรื่องราวในครั้งนี้ พวกมันจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหดหู่

 

และไม่นานข่าวเรื่องที่ต้วนหลิงเทียนได้เข้าไปใช้สถานที่บ่มเพาะส่วนตัวของเจ้าเมืองก็เริ่มแพร่มาถึงค่ายกองทัพมังกรเงินเช่นกัน

 

“นี่มัน…ที่แท้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

 

หลังผู้บัญชาการกองทัพมังกรเงินอย่างเหมียวไหลหลงได้รับรายงานเรื่องนี้ สีหน้ามันก็เปลี่ยนไปอย่างใหญ่หลวง จากนั้นก็ค่อยๆผ่อนคลายลงราวกับฉุกคิดอะไรได้

 

“หรือว่า…เจ้าเมืองคิดใช้การทำดีกับต้วนหลิงเทียน เพื่อให้มันยอมถ่ายทอดวรยุทธ์อมตะกับเวทย์พลังด้วยบุญคุณ?”