War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 2693

WSSTH ตอนที่ 2,693 : ปรากฏตัว!

 

 

“ที่แท้…รูปโฉมของอาวุโสกิตติมศักดิ์เทียนหลิงเป็นเช่นนี้หรอกหรือ!?”

 

“ให้ตายเถอะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาข้าหลงคิดว่าท่านอาวุโสเป็นผู้ชรามาตลอด…ไม่คิดเลยว่าจะยังแลดูหนุ่มแน่นขนาดนี้!”

 

“มิคาด…มิคาด…ข้ามิคาดเลยจริงๆ”

 

……

 

เหล่าคนของนิกายมังกรบินไม่เว้นหวงกวงจี๋ พากันถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้

 

กระทั่งพวกมัน พอได้เห็นรูปโฉมที่แท้จริงของอาวุโสกิตติมศักดิ์เทียนหลิงของนิกายมังกรบิน พวกมันก็ยังอดอึ้งไปไม่ได้

 

ตึง!

 

เสียงดังสนั่นลั่นขึ้น! เป็นต้วนหลิงเทียนกระทืบเท้าส่งร่างให้เหินทะยานขึ้นฟ้าเหินละลิ่วออกไปทางเวทีประลอง

 

และพริบตาเดียวคนก็มาหยุดลงตรงหน้า พิธีกรผู้ดำเนินการประลอง 16 มณฑล!

 

“มณฑลจิ่วโยว ต้วนหลิงเทียน…..”

 

ขณะที่เสียงเรียบสงบของต้วนหลิงเทียนดังขึ้น เจ้าตัวผู้กล่าวที่ลอยกลางฟ้าเหนือเวทีประลองตอนนี้ ก็หันไปมองร่างฉู่เหยียน ไพ่ตายของมฑลหลิวฟงเล็กน้อย!

 

แต่ต้นจนจบขณะกล่าวเผยตัวตน สีหน้าเขาเฉยเมยไร้อารมณ์นัก ราวต่อให้ไท่ซานถล่มลงตรงหน้าก็ไม่ไหวติง

 

มณฑลจิ่วโยว ต้วนหลิงเทียน!

 

เมื่อคำ 6 คำดังออกจากปากต้วนหลิงเทียน มันก็ดังก้องไปทั่ว!

 

และต่อมาพอผู้คนเห็นผู้กล่าววาจาในชุดสีม่วงที่ลอยเหนือเวทีประลองนั้น…

 

ทั้งหลายก็พากันตกใจไม่น้อย ถึงกับลุกขึ้นยืนพรวด ทำตาโตปานลูกวัวแรกเกิด เห็นชัดว่าพวกมันตกตะลึงทั้งคิดไม่ถึงขนาดไหน

 

ส่วนเรื่องชุดสีม่วงนั้น ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนเหินร่างออกมาจากอัฒจันทร์ที่นั่งสำหรับบุคคลพิเศษ เขาก็ได้ถอดชุดคลุมปรมาจารย์อมตะ แล้วเปลี่ยนไปสวมชุดคลุมสีม่วงแทน

 

“ต้วนหลิงเทียนมาแล้ว!?”

 

“นั่น…เจ้านั่นคือต้วนหลิงเทียนงั้นเหรอ!?”

 

“ตอนแรกข้าคิดว่าการประลอง 16 มณฑลคราวนี้จะจบลงตั้งแต่ที่ฉู่เหยียนเอาชนะหยางจิ้นได้เสียอีก…แต่ไม่คิดเลยว่าพอพิธีกรตอบรับเรื่องขอเวลาของผู้ว่าเถียน จนได้รับเวลามาครึ่งชั่วยามได้ไม่ทันไร ต้วนหลิงเทียนจะปรากฏตัวขึ้นมาพอดีแบบนี้…”

 

“ดูเหมือนว่าผู้ว่าเถียนคงมั่นใจมาก ว่าต้วนหลิงเทียนต้องมาแน่…”

 

“สมควรเป็นเช่นนั้น”

 

……

 

รอบๆเวทีประลอง เหล่าผู้ชมทั้งหลายบนอัฒจันทร์ที่นั่งก็สนทนากันดังระงม บรรยากาศกลายเป็นคึกคักขึ้นมาทันตาเห็น

 

และต่อมาก็มีหลายคนที่ละสายตาออกจากร่างต้วนหลิงเทียน หันไปจับจ้องมองผู้ว่าการมณฑลจิ่วโยวเถียนจี้หวี่

 

แต่อย่างไรก็ยังมีสายตาอีกมากมายหลายคู่ที่มองจ้องต้วนหลิงเทียนเขม็ง ราวกับกลัวว่าต้วนหลิงเทียนจะอันตรธานหายไปต่อหน้าต่อตา

 

“นั่นน่ะเหรอต้วนหลิงเทียนที่โด่งดังไปทั่วเขตวังฉินเมื่อหลายเดือนก่อน…อายุของมันไม่ถึงร้อยปีแต่พลังฝีมือแทบจะทัดเทียมกับต้าหลัวจินเซียน?”

 

“ในประวัติศาสตร์ของวังฉินพวกเรา…ไม่เคยมีอัจฉริยะท้าทายสวรรค์เช่นนี้ปรากฏตัวขึ้นมาก่อนเลยมิใช่หรือ?”

 

“ที่สำคัญก็คือ ที่ว่ามันร้ายกาจแทบจะทัดเทียมต้าหลัวจินเซียนนั่น ก็เป็นเรื่องเมื่อเกือบปีก่อนด้วยซ้ำ…ตอนนี้หลังผ่านมาเกือบปี ไม่ทราบพลังฝีมือของมันจะร้ายกาจขึ้นขนาดไหน?”

 

“ไม่ใช่ว่า…ตอนนี้มันจะกลายเป็นต้าหลัวจินเซียนไปแล้วหรอกนะ?”

 

“ให้ตายเถอะ ต้าหลัวจินเซียนอายุไม่ถึงร้อย…ตัวตนระดับนี้อย่าว่าแต่วังฉิน หรือกระทั่งประเทศอวิ๋นเหยียนที่เป็นแค่ประเทศอมตะระดับกลางของพวกเราเลย ต่อให้เป็นประเทศอมตะระดับสูง…ตัวตนระดับนี้มิใช่ว่าพันปียังยากจะปรากฏหรอกหรือ?”

 

……

 

สายตาร้อนแรงมากมายหลายคู่มองจ้องต้วนหลิงเทียนไม่วางตา นับว่าตอนนี้ต้วนหลิงเทียนได้กลายเป็นจุดศูนย์รวมความสนใจของผู้คนอย่างแท้จริง!

 

อันที่จริงก่อนที่ต้วนหลิงเทียนจะปรากฏตัวออกมา หากจะถามว่าในการประลอง 16 มณฑลคราวนี้ผู้คนสนใจอะไรมากที่สุด ก็ย่อมเป็น 1 ใน 13 ไพ่ตาย อย่างต้วนหลิงเทียน

 

เรียกว่าไม่ทันทีที่ต้วนหลิงเทียนจะมา คนก็พากันพูดถึงเขาแต่แรก ยังกล่าวเป็นเสียงเดียวกันด้วยซ้ำ ว่าถ้าหากเขามาอันดับ 1 ในการประลองคราวนี้…ไม่มีทางเป็นฉู่เหยียนแน่นอน!

 

ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนก็มาแล้วจริงๆ!

 

เช่นนั้นทุกคนก็ให้ความสนใจเขาทันที แทบไม่มีใครสามารถละความสนใจได้เลย

 

“ต้วนหลิงเทียน!?”

 

ฉินอวี่ที่นั่งเก้าอีหรูหราอยู่ ถึงกับลุกพรวดขึ้นมา!

 

ขณะเดียวกัน แม้ใบหน้าของมันจะฉายชัดถึงความดีใจที่เห็นต้วนหลิงเทียนปลอดภัยไม่เกิดเรื่อง ทว่าส่วนหนึ่งก็ฉายชัดถึงความกังวลออกมา ด้วยกลัวว่ายอดฝีมือจากนิกายสือหังเซียนคนนั้นจะมาเพราะต้วนหลิงเทียนสหายมันจริงๆ!

 

ตั้งแต่ที่มันได้ยินลุงใหญ่กล่าวบอกว่ายอดฝีมือผู้นั้นต่ำๆก็เป็นขุนนางอมตะ มันก็หวาดกลัวจับใจ

 

นั่นเพราะขุนนางอมตะ เป็นตัวตนที่อยู่เหนือยอดเซียนอมตะอีกที

 

หากอีกฝ่ายคิดลงมือขึ้นมา น่ากลัวว่าคงล้างบางวังฉินได้ง่ายดาย…

 

‘ต้วนหลิงเทียนมาถึงขนาดนี้แล้ว…เจ้าจะปรากฏตัวออกมาทำอะไร?’

 

‘กระทั่งหากจะปรากฏตัวขึ้นมาจริงๆ…ไฉนไม่ติดต่อข้าก่อนเล่า!?’

 

ในใจของฉินอวี่เริ่มเต็มไปด้วยอารมณ์ขมขื่นทั้งทำอะไรไม่ถูก

 

และตอนนี้มันก็ไม่คิดจะสื่อสารผ่านพลังกับต้วนหลิงเทียนแต่อย่างใด เพราะมันรู้ดีว่าการที่ต้วนหลิงเทียนเผยตัวออกมาแบบนี้ ไม่ว่ามันจะทำอะไร ทุกประการล้วนสายไปแล้ว…

 

หากเป้าหมายของยอดฝีมือนิกายสือหังเซียน ตัวตนขอบเขตขุนนางอมตะนั่นเป็นต้วนหลิงเทียนจริงๆ แม้มันจะกล่าวเตือนอะไรต้วนหลิงเทียนตอนนี้ก็ไร้ประโยชน์

 

และถ้าหากเป้าหมายของยอดฝีมือผู้นั้นไม่ใช่ต้วนหลิงเทียน การที่มันไปเตือนต้วนหลิงเทียนก่อน ก็รังแต่จะสร้างภาระจิตใจ จนต้วนหลิงเทียนต้องงคอยระแวงตลอดเวลา ไม่มีกะใจทำอะไรอื่น…

 

เพราะอย่างไรเสีย ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนก็กำลังจะประลองศึกสุดท้ายของการประลอง 16 มณฑล…

 

‘หวังว่ายอดฝีมือจากนิกายสือหังเซียนคนนั้นจะไม่ได้มาเพราะต้วนหลิงเทียน…’

 

ฉิอวี่ได้แต่ลอบภาวนาในใจอย่างเงียบงัน

 

‘แต่คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าต้วนหลิงเทียนจะนั่งแฝงตัวอยู่ในอัฒจันทร์ที่นั่งสำหรับบุคคลสำคัญข้างๆนี่เอง! กล่าวไปห่างจากข้าไม่กี่หมี่ด้วยซ้ำ! เจ้าบ้านี่…จะทักข้าสักคำก็ไม่ได้ ไม่งั้นป่านนี้คงได้ถามให้รู้เรื่องไปนานแล้วว่าใช่ไปมีความแค้นอะไรกับนิกายสือหังเซียนหรือไม่’

 

ฉินอวี่ลอบทอดถอนในใจ

 

เมื่อครู่มันก็สังเกตเห็นความเคลื่อนไหววุ่นวายที่อัฒจันทร์พิเศษข้างๆ

 

หากแต่เพราะว่ามีผู้คนมากมายบังเอาไว้ มันเลยไม่ทันได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของต้วนหลิงเทียนตอนเผยโฉมออกมา  และมันก็ไม่ทันตอบสนองสิ่งใดได้ทัน ต้วนหลิงเทียนก็เหินลิ่วไปลอยค้างกลางฟ้านู่นแล้ว…

 

กว่ามันจะดึงสติกลับมาได้ ต้วนหลิงเทียนก็กล่าวเปิดเผยตัวตน จนทุกผู้คนในงานประลอง 16 มณฑลรับทราบกันถ้วนหน้า!

 

มณฑลจิ่วโยว ต้วนหลิงเทียน!

 

“อวี่เอ๋อ…นั่นคือต้วนหลิงเทียนหรือ?”

 

อ๋องฉินที่นั่งข้างๆ เอ่ยถามออกมา สองตาที่ฉายแวววูบวาบยังคงมองจ้องร่างในชุดสีม่วงกลางฟ้าเหนือลานประลองหลังม่านผ้าไม่วางตา

 

“ใช่แล้วท่านลุงใหญ่”

 

ฉินอวี่คลี่ยิ้มเจื่อนๆกล่าวต่อว่า “ข้าไม่คิดเลยว่าสหายผู้นี้ที่แท้จะมาถึงแต่แรก…กระทั่งไม่คิดเลยว่าอยู่ๆจะไปเป็นปรมาจารย์หลอมโอสถอมตะระดับต่ำของนิกายมังกรบินเสียได้!”

 

“มันช่างซ่อนตัวเก่งเหลือเกิน…”

 

ฉินอวี่กล่าวว

 

ขณะเดียวกันด้านอ๋องฉินที่ได้ฟังคำหลาน ในใจก็เต็มไปด้วยความสงสัยนัก

 

ในเมื่อต้วนหลิงเทียนมาถึงงานประลอง 16 มณฑลแต่แรก ทำไมไม่ปรากฏตัวออกมา?

 

ไฉนมาปรากฏตัวเอาป่านนี้?

 

ต้องทราบด้วยว่าถ้าเมื่อครู่มันไม่เอ่ยปากตอบรับเรื่องที่เถียนจี้หวี่ร้องขอเวลา และให้รอคอยอีกครึ่งชั่วยาม ป่านนี้การประลอง 16 มณฑลก็คงจบลงไปแล้ว!

 

หากการประลอง 16 มณฑลจบลง ถึงตอนนั้นต่อให้ต้วนหลิงเทียนจะปรากฏตัวออกมาก็ไร้ความหมาย!

 

ทว่าต้วนหลิงเทียนกลับเลือกจะปรากฏตัวออกมาตอนนี้!

 

ที่สำคัญเลยก็คือคนไมได้พึ่งมาถึง แต่นั่งแฝงตัวอยู่ในอัฒจันทร์ที่นั่งพิเศษตั้งแต่แรก!!

 

‘ที่นี่คือวังฉิน ตามเหตุผลแล้วมันสมควรไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวมือสังหารที่อีก 15 มณฑลจ้างมาอีกต่อไป…แต่ไฉนมันกลับเลือกปรากฏตัวเอาป่านนี้ เรียกว่ามันเกือบพลาดการประลอง 16 มณฑลไปแล้วด้วยซ้ำ?’

 

‘หรือว่า…มันเองก็ทราบดีว่ามียอดฝีมือจากนิกายสือหังเซียนอยู่ด้วย ทั้งรู้ว่าตัวเองตกเป็นเป้าหมาย?’

 

‘แต่นี่ก็มิอาจกล่าวได้…ในเมื่อมันรู้แล้วว่ายอดฝีมือจากนิกายสือหังเซียนอาจซ่อนตัวคอยท่ามันอยู่ แล้วไฉนมันถึงยังจะเลือกปรากฏตัวออกมาแบบนี้อีกเล่า?’

 

‘ถึงต่อให้มันจะไม่แน่ว่าใจว่ายอดฝีมือของนิกายสือหังเซียนมาหรือไม่มากันแน่ แต่มันก็มิน่าจะเลือกเสี่ยงปรากฏตัวออกมามิใช่หรือไร?’

 

ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ อ๋องฉินก็พบว่ามันไม่อาจเข้าใจอะไรได้เลย

 

ขณะเดียวกันสายตาของอ๋องฉินก็หันมองไปทางอัฒจันทร์ที่นั่งส่วนของมณฑลผิงชานอย่างอดไม่ได้ สายตายังไปหยุดอยู่บนร่างในชุดคลุมสีเทาข้างๆ หวังฉี่หลิง ผู้ว่าการมณฑลผิงชาน

 

ร่างในชุดคลุมสีเท่าผู้นี้ ก็คือยอดฝีมือจากนิกายสือหังเซียน ยังเป็นถึงชนชั้นอาวุโสหลัก!

 

“ท่านผู้อาวุโส…ตอนนี้ในเมื่อต้วนหลิงเทียนก็ปรากฏตัวออกมาแล้ว ไฉนท่านยังไม่ลงมือเล่า?”

 

ด้านผู้ว่าการมณฑลผิงชาน หวังฉี่หลิง  พอเห็นต้วนหลิงเทียนปรากฏตัวออกมาได้สักพักแล้ว แต่ร่างข้างๆมันก็ยังแน่นิ่งไม่คิดลงมือเคลื่อนไหวอะไร จึงทำให้มันอดรู้สึกเป็นกังวลขึ้นมาไม่ได้

 

เพราะหากคนข้างๆมันไม่ลงมือ หลังต้วนหลิงเทียนสู้เอาชนะฉู่เหยียนได้ มิใช่ว่าจะได้อันดับ 1 ในการประลอง 16 มณฑลคราวนี้ไปครองหรือไร?

 

ถึงตอนนั้นมณฑลผิงชานของมัน ก็จะได้รับโอสถต้าหลัวแค่เม็ดเดียวเท่านั้น!

 

เพราะสุดท้ายแล้ว หยางจิ้นของพวกมันก็ต้องตกไปอยูในอันดับที่ 3 ตามระเบียบ! แล้วโอสถต้าหลัวเม็ดเดียวจะไปพอยาไส้มันที่ไหน!?

 

เดิมทีหวังฉี่หลิงคิดว่าพอต้วนหลิงเทียนปรากฏตัวปุ๊บ คนข้างๆมันก็จะลงมือปั๊บ ฆ่าต้วนหลิงเทียนทันที!

 

แต่ไม่คิดเลยว่าจนป่านนี้อีกฝ่ายยังนั่งแช่แน่นิ่ง ไม่คิดเคลื่อนไหวอะไร

 

“ข้าคิดทำอะไร ยังไม่ถึงตาให้เจ้าสอดปาก!”

 

เสียงสตรีชราอันเยียบเย็นหนึ่งดังออกมาจากชุดคลุมสีเทา

 

พอเข้าหูหวังฉี่หลิง ก็ทำให้หน้าขอมันเปลี่ยนเป็นสีซีดทันที มันที่ตื่นตระหนกตกใจได้แต่เร่งก้มหัวขอขมาหน้าเสีย “ขออภัยด้วยผู้อาวุโส ผู้น้อยร้อนใจไปเอง! เป็นผู้น้อยอดไม่ไหว!!”

 

ถึงแม้หวังฉี่หลิงจะยังไม่รู้ว่าหญิงชราคนนี้ที่แท้มีความเป็นมาอย่างไรกันแน่

 

ทว่าหลังจากมันได้เห็นการพบปะก่อนหน้าระหว่างอ๋องฉินกับหญิงชราผู้นี้ จึงทำให้มันตระหนักว่า…

 

ต่อหน้าหญิงชราผู้นี้ กระทั่งอ๋องฉินยังต้องก้มหัว!

 

และเป็นอ๋องฉินที่แนะให้มันกล่าวว่าหญิงชราเป็นใบ้หูหนวกออกมาด้วยตัวเอง!

 

หากกระทั่งอ๋องฉินยังต้องหาทางลงให้ตัวเอง เช่นนั้นอีกฝ่ายจะเป็นคนธรรมดาสามัญได้อย่างไร?

 

เพราะที่อ๋องฉินหาทางลงเช่นนั้น ย่อมเผยให้เห็นว่าตัวอ๋องฉินเองก็ไม่อาจต่อต้านหญิงชรานางนี้ได้!

 

และในเมื่ออ๋องฉินไม่กล้าแหยม ตัวมันที่เป็นแค่คนใต้อำนาจอ๋องฉินอีกทีมีหรือจะกล้า?

 

หวังฉี่หลิงมั่นใจได้เต็มสิบส่วน

 

ถึงหญิงชราจะฆ่ามันทิ้งตอนนี้ มันก็ได้แต่ตายเปล่าเท่านั้น! เพราะอ๋องฉินไม่มีวันล้างแค้นหาความเป็นธรรมให้มันแน่นอน!!

 

ด้วยเหตุนี้พอได้ยินน้ำเสียงเยียบเย็นของหญิงชราอันเผยให้เห็นถึงความไม่พอใจ จะให้มันไม่หวาดกลัวจนขี้หดตดหายได้อย่างไรไหว?

 

‘มันน่ะหรือคือต้วนหลิงเทียน…ผู้ที่ทำลายความบริสุทธิ์ของคุณหนูปิงเอ๋อ?’

 

สายตาอันเย็นชาใต้ชุดคลุมสีเทาของหญิงชรา มองจ้องไปที่ต้วนหลิงเทียนเขม็ง!