War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 3107

“อ๊าคคค—”

 

แทบจะทันทีที่เสียงบ่นของนักฆ่ากะโหลกเลือดอีกคนดังจบคำ เหลิ่งเอี้ยที่หวนกลับมารู้สึกตัว ก็ตะโกนขึ้นฟ้าด้วยความคับแค้นทั้งไม่เต็มใจถึงขีดสุด

 

พลังที่เร่งเร้าขึ้นมาทั่วร่างพลันปะทุระเบิด ส่งคลื่นพลังมหาประลัยกวาดทำลายออกไปโดยรอบอย่างเกรี้ยวกราด!

 

ปง! ปง! ปง! ปง! ปง! ปง!

 

…

 

ผนังหุบเขาโดยรอบ เมื่อถูกพลังที่ระเบิดออกมาจากร่างเหลิ่งเอี้ย ก็มีอันต้องพังทลายลง ละอองธุลีเริ่มปลิดปลิวคละคลุ้งขึ้นมาวุ่นวาย

 

ในฐานะราชาอมตะ 9 ตำหนัก แม้มันจะไม่ได้จงใจลงมือซัดพลังทำลาย อาศัยแค่การปะทุพลังออกมาแบบนี้ ก็สร้างความวินาศสันตะโรให้สภาพแวดล้อมครั้งใหญ่แล้ว!

 

เดิมทีเหลิ่งเอี้ยคิดว่าต้วนหลิงเทียนคงไม่มียันต์อมตะหลบหนีล้ำค่าอย่างยันต์เงาวายุอีกใบเป็นแน่ และไม่พ้นต้องถูกลิขิตให้ตายตกคามือมัน…

 

มันก็เลยไม่รีบร้อนฆ่าต้วนหลิงเทียน หมายทำให้ต้วนหลิงเทียนบังเกิดความสิ้นหวังถึงขีดสุด จากนั้นก็จะค่อยๆลงมือทรมานต้วนหลิงเทียนให้อยู่ไม่สู้ตาย ระบายความคับแค้นใจ ล้างความอัปยศในอดีต…

 

อย่างไรก็ตาม มันไม่คิดไม่ฝันจริงๆ

 

ว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆต้วนหลิงเทียนกลับมียันต์อมตะหลบหนี ที่มีพลังอานุภาพไม่ได้ด้อยไปกว่ายันต์เงาวายุแม้แต่น้อย พาต้วนหลิงเทียนหลบหนีมันไปได้ในพริบตา หลุดพ้นอาณาเขตตรวจจับของสำนึกเทวะมันไปได้อย่างไร้ร่องรอย…

 

มันเสียใจนัก

 

เสียใจที่ไม่ได้ฆ่าต้วนหลิงเทียนทันทีที่พบ!

 

อย่างที่สหายของมันบอกไว้ไม่ผิดแม้ครึ่งคำ หากมันไม่มัวไปเสียเวลาสนทนาเวิ่นเว้ออะไรกับอีกฝ่าย แล้วลงมือฆ่าคนไปให้จบๆ ไหนเลยชายหนุ่มข้างกายต้วนหลิงเทียนคนนั้น จะมีเวลาพาต้วนหลิงเทียนหนีไปได้ทัน?

 

“กลับกันเถอะ…คราวนี้พวกเราแหวกหญ้าให้งูตื่นแล้ว เรื่องจะหาตัวมันเจออีกครั้งคงยากยิ่งกว่าคนธรรมดาปีนป่ายขึ้นสวรรค์แล้วล่ะ”

 

นักฆ่ากะโหลกเลือดข้างๆเหลิ่งเอี้ยกล่าว

 

พอกล่าวจบคำ มันยังกล่าวเสริมต่ออีกว่า “เจ้าไม่ต้องกังวลไป ข้าจะไม่รายงานเรื่องนี้กลับไปยังองค์กร…ข้าจักรายงานไปว่าพวกเราไม่พบต้วนหลิงเทียนแทน”

 

“อย่างไรก็ตามหลังจากวันนี้เป็นต้นไป ข้าหวังว่าเจ้าจักเลิกประมาทได้แล้ว…ต้วนหลิงเทียนนั่นแม้มันจะเป็นแค่ยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุด แต่มันสามารถรอดพ้นเงื้อมมือพวกเราได้หลายครั้งหลายครา ก็เห็นกันชัดแล้วว่ามันไม่ธรรมดาจริงๆ”

 

นักฆ่ากะโหลกเลือดข้างเหลิ่งเอี้ยกล่าวด้วยความหวังดี

 

“ขอบคุณเจ้ามาก”

 

เหลิ่งเอี้ยพอได้ฟังก็สงบสติอารมณ์ลงได้หลายส่วน จากนั้นก็เร่งกล่าวขอบคุณสหายร่วมอาชีพข้างกายทันที

 

มันรู้ดี

 

หากเรื่องราววันนี้ถูกรายงานกลับไปยังองค์กรล่ะก็ องค์กรไม่มีทางปล่อยมันไว้แน่…เพราะครั้งนี้ที่ต้วนหลิงเทียนหนีรอดไปได้ เป็นเพราะความประมาทของมันล้วนๆ!

 

ส่วนอีกด้าน

 

ด้วยพลังมหาศาลจากยันต์อมตะ หลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ได้หอบหิ้วต้วนหลิงเทียนหลบหนีออกมาจากหุบเขาเมื่อครู่ไกลลิบ จนในที่สุดก็มาถึงป่ามืดทึบแห่งหนึ่ง

 

“ขอบคุณเจ้ามาก”

 

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยขอบคุณหลิงเจวี๋ยอวิ๋นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

คราวนี้หากไม่ได้หลิงเจวี๋ยอวิ๋น เกรงว่าเขาคงต้องตายกลายเป็นผีคาหุบเขาเมื่อครู่ไปแล้ว เพราะถ้าไม่มียันต์อมตะหลบหนีที่หลิงเจวี๋ยอวิ๋นพึ่งใช้เมื่อครู่ เขาไม่เห็นหนทางรอดพ้นเงื้อมมือนักฆ่าขอบเขตราชาอมตะ 9 ตำหนักทั้ง 2 คนเลย

 

“ต่อไปเจ้าทำดีกับพี่สาวหวงเอ้อของข้าให้มากๆก็พอ”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าว ขณะเดียวกันสีหน้าของมันก็ฉายแววเจ็บปวดใจอยู่บ้าง

 

ยันต์อมตะหลบหนีที่มีไว้ช่วยชีวิตเมื่อครู่ มันมีอยู่แค่ไม่กี่แผ่นเท่านั้น ใช้ไปหนึ่งก็ลดน้อยลงไปอีกหนึ่ง

 

ในตอนนั้นที่มันเร่งรุดหลบหนีออกมาจากตระกูลในดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพ ด้วยความฉุกละหุกจึงไม่ได้นำสมบัติอะไรติดตัวมามากมาย

 

ที่มันมีก็คือของที่พกติดตัวไว้เท่านั้น

 

ดังนั้นจึงมีไม่ได้มากมาย

 

ท้ายที่สุดแล้ววันนั้นตระกูลของมันก็กำลังเผชิญหน้ากับหายนะฆ่าล้างตระกูล มันเองก็แทบจะตกตายอย่างโง่งมโดยที่ไม่รู้เรื่องราวด้วยซ้ำ ที่มันหลบหนีมาได้เป็นเพราะพี่สาวหวงเอ้อทั้งสิ้น หาไม่แล้วอาศัยเด็กน้อยด่านพลังต่ำต้อยเช่นมันจะหนีมาได้อย่างไร…

 

“เรื่องนี้เจ้าวางใจเถอะ”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า “ในเมื่อตอนนี้นางกำลังจะกลายเป็นจิตวิญญาณกระบี่เทพของข้า ข้าไม่มีวันปฏิบัติกับนางไม่ดีแน่นอน”

 

“ได้แบบนั้นก็ดี ส่วนตอนนี้พวกเรารีบไปจากที่นี่ดีกว่า…ขืนรั้งอยู่แถวนี้เกิดนักฆ่าราชาอมตะ 9 ตำหนัก 2 คนนั่นมันไม่ยอมแพ้ และเลือกจะปูพรมค้นหาอีกรอบ เกรงว่าไม่นานคงหาพวกเราเจอ”

 

พอหลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าวจบคำ ต้วนหลิงเทียนก็พยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นก็เริ่มเหินนำออกไปยังทิศทางตรงกันข้ามกับหุบเขาเมื่อครู่ทันที

 

“ว่าแต่เจ้ายังไม่ได้บอกข้าเลย ว่าเจ้าไปทำอีท่าไหนกันแน่ถึงทำให้องค์กรมือสังหารกะโหลกเลือดถึงกับส่งนักฆ่าขอบเขตราชาอมตะ 9 ตำหนักมาตามฆ่าเจ้าได้ แถมพวกมันยังมากัน 2 คนแบบนั้น”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นขบคิดเท่าไหร่ ก็ไม่อาจคิดเรื่องนี้ได้ออกจริงๆ

 

ต้วนหลิงเทียนจะอย่างไรก็เป็นแค่ยอดเซียนอมตะขั้นสูงสุด แม้พรสวรรค์กับความเข้าใจจะสูง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องส่งนักฆ่าทรงพลังระดับนี้มาไม่ใช่หรือไง?

 

“เพราะองค์กรมือสังหารกะโหลกเลือดมันเคยส่งนักฆ่ามาจัดการข้า 2 คน แต่ข้าเป็นฝ่ายฆ่าพวกมันทิ้งทั้งหมด”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าว

 

“อะไร!?”

 

ได้ยินคำพูดของต้วนหลิงเทียน ลูกตาหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็หดเล็กลงทันที “เจ้า…เจ้าฆ่านักฆ่าขององค์กรกะโหลกเลือดไป 2 คนแล้ว?”

 

รอบนี้ หลิงเจวี๋ยอวิ๋นคิดว่าตัวเองได้ยินอะไรผิดพลาดไปหรือไม่

 

เพราะเท่าที่มันรู้มา นักฆ่าองค์กรกะโหลกเลือดนั้น ที่อ่อนด้อยที่สุดก็สมควรเป็นชนชั้นราชาอมตะ 1 ต้นกำเนิดไม่ใช่หรือไร? แล้วต้วนหลิงเทียนไปฆ่าอีกฝ่ายได้ยังไง?

 

“ใช่”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า

 

“ช้าก่อน เท่าที่ข้าเคยได้ยินมา นักฆ่าของค์กรมือสังหารกะโหลกเลือด ที่อ่อนด้อยที่สุดก็สมควรเป็นราชาอมตะ 1 ต้นกำเนิดแล้วไม่ใช่รึไง แล้วเจ้าไปทำอีท่าไหนถึงฆ่ามันได้เล่า?”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นเอ่ยถามตาปริบๆ

 

“ข้าใช้อุปกรณ์อมตะจอมราชันสิ้นเปลือง…”

 

กับหลิงเจวี๋ยอวิ๋นต้วนหลิงเทียนไม่คิดจะปกปิดอะไร เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายคงไม่เหลียวแลอุปกรณ์อมตะจอมราชันสิ้นเปลืองของเขาแน่นอน

 

ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้หลิงเจวี๋ยอวิ๋นจะเกิดอยากได้ขึ้นมา อีกฝ่ายก็ไม่มีทางแย่งกับเขาแน่

 

สุดท้ายแล้วหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็เคารพหวงเอ้อมาก และตอนนี้หวงเอ้อก็กลายเป็นจิตวิญญาณกระบี่หลิงหลง 7 เปลี่ยนของเขาแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นอะไร อาศัยแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ไม่มีทางคิดร้ายกับเขาแน่

 

“ต่อให้ตอนนั้นข้าจะเข้าใจความลึกซึ้งของกฏไม่กี่ประการ แต่ด้วยพลังของอุปกรณ์อมตะจอมราชันสิ้นเปลืองที่มอบพลังขอบเขตจอมราชันอมตะ 1 ต้นกำเนิดให้ข้า จะฆ่าราชาอมตะ 1 ต้นกำเนิดก็ลำบากแค่ยกมือเท่านั้น…และหลังฆ่ามันไปแล้ว ถึงพลังจะลดลงไปบางส่วน แต่อาศัยราชาอมตะธรรมดาๆก็ทำอะไรข้าไม่ได้อยู่ดี…”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวสืบต่อ

 

“เจ้ามีอุปกรณ์อมตะจอมราชันสิ้นเปลืองด้วยรึ?”

 

ถึงแม้หลิงเจวี๋ยอวิ๋นจะประหลาดใจอยู่บ้าง แต่ความสงสัยก่อนหน้าของมันก็หายไปทันที เพราะถ้าต้วนหลิงเทียนมีอุปกรณ์อมตะจอมราชันสิ้นเปลือง เรื่องจะฆ่าราชาอมตะทั่วๆไป ก็ไม่นับว่าเหลือบ่ากว่าแรงจริงๆ

 

แต่แน่นอนมันยังรู้ดีอีกด้วย ว่าหากเป็นนักฆ่าขอบเขตราชาอมตะ 9 ตำหนักทั้ง 2 เมื่อครู่ ต่อให้ต้วนหลิงเทียนจะใช้อุปกรณ์อมตะจอมราชันสิ้นเปลืองจนได้รับพลังขอบเขตจอมราชันอมตะมาครอง แต่อย่างดีก็คงทำได้ฝืนหลบหนีหรือรับมือได้ไม่กี่ลมหายใจ

 

เพราะความลึกซึ้งของกฏที่เข้าใจ มันแตกต่างกันมากเกินไป

 

ราชาอมตะ 9 ตำหนักส่วนใหญ่ในแดนสวรรค์ใต้ ล้วนแล้วแต่เข้าใจความลึกซึ้งของกฏใดกฏหนึ่ง 6-7 ประการทั้งสิ้น ที่ร้ายกาจหน่อยก็อาจจะเข้าใจความลึกซึ้งของกฏได้ 8 ประการแล้ว

 

ส่วนราชาอมตะ 9 ตำหนักที่สามารถเข้าใจความลึกซึ้งของกฏได้ 9 ประการนั้น หรือก็คือเข้าใจความลึกซึ้งของกฏใดกฏหนึ่งจนครบแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะมาปรากฏตัวอยู่ในแดนสวรรค์ใต้

 

เว้นเสียแต่จะเป็นสถานที่ๆอยู่เหนือแดนสวรรค์ใต้ ถึงจะพบเจอตัวตนเช่นนั้น

 

“หลิงเจวี๋ยอวิ๋น”

 

ในขณะที่เร่งรุดเดินทาง ต้วนหลิงเทียนก็พลันฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงหันไปถามหลิงเจวี๋ยอวิ๋นที่เหินร่างข้างๆด้วยสองตาลุกวาว “พอผ่านไปเดือนนึงหลังใช้ผลเทพสังเวยสวรรค์ ไม่เพียงแต่จะบรรลุขอบเขตขุนนางอมตะ 10 ทิศ และยังสามารถริเริ่มเข้าใจกฏข้อใดข้อหนึ่ง จนสามารถเข้าใจความลึกซึ้งของกฏนั้นๆได้หลายประการ…”

 

“แล้วเป็นไปได้ไหมที่จะใช้มันเพื่อเข้าใจ 1 ใน 4 กฏสูงสุด?”

 

ขณะที่เอ่ยถามเรื่องนี้ออกไป สองตาต้วนหลิงเทียนก็เปล่งแสงจ้า มากล้นไปด้วยความคาดหวัง

 

“เรื่องนี้…”

 

ได้ยินคำถามดังกล่าวของต้วนหลิงเทียน ความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็คือ ต้วนหลิงเทียนผู้นี้ช่างโลภเหลือเกิน…

 

ส่วนความคิดที่สองก็คือความคาดหวัง

 

เพราะหากทำได้ มันเองก็อยากจะเข้าใจกฏใดกฏหนึ่งของ 3 ใน 4 กฏสูงสุดที่เหลือเช่นกัน เพราะผลเทพสังเวสวรรค์นั้นก็สามารถช่วยให้ผู้ใช้ทำความเข้าใจความลึกซึ้งของกฏที่ไม่เคยริเริ่มทำความเข้าใจมาก่อนได้หลายประการ

 

แต่เป็นธรรมดาว่ามันเองก็รู้ตัวดี

 

ว่าตัวเองนั้นเข้าใจกฏแห่งความตายซึ่งเป็น 1 ใน 4 กฏสูงสุดอยู่แล้ว แม้ผลเทพสังเวยสวรรค์จะช่วยให้เข้าใจกฏสูงสุดได้จริง แต่มันก็ไม่อาจเลือกกฏแห่งความตายได้

 

“ข้าเคยได้ยินมาก็แต่ผู้ที่ใช้ผลเทพสังเวยสวรรค์นั้น สามารถเข้าใจความลึกซึ้งของกฏที่ไม่เคยทำความเข้าใจมาก่อนเลยได้ทีเดียวหลายประการ…อย่างไรก็ตามข้าไม่รู้ว่าผู้ที่เคยใช้มันได้ผลลัพธ์เป็นอย่างไรกันบ้าง ที่ได้ยินมาก็มีแต่ลือกันว่าไม่เคยมีใครใช้ผลเทพสังเวยสววรรค์เข้าใจ 1 ใน 4 กฏสูงสุดมาก่อน แต่ข้อเท็จจริงเรื่องนี้ก็คงยากจะพิสูจน์…”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าวตอบมาตรงๆ

 

“แล้วเจ้าว่า…มันทำได้รึเปล่า?”

 

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถามอย่างคาดหวัง

 

“มันก็อาจจะเป็นไปได้นั่นล่ะ แต่โอกาสที่เจ้าหรือข้าจะสามารถทำความเข้าใจ 1 ใน 4 กฏสูงสุดจากผลเทพสังเวยสวรรค์มันก็มีน้อยนิดจริงๆ”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นคลี่ยิ้มเจื่อนๆ

 

“ทำไมเล่า?”

 

ต้วนหลิงเทียนขมวดคิ้วยู่ย่น

 

“ก็อย่างข้าที่เข้าใจกฏแห่งความตายผ่านสายเลือดตระกูล…มันจะแตกต่างจากคนอื่นๆที่เข้าใจกฏแห่งความตายด้วยตัวเองเพราะยังสามารถทำความเข้าใจกฏแห่งชีวิตได้ ทว่าด้วยสายเลือดตระกูลข้า ทำให้ถูกลิขิตไว้แล้วว่าไม่มีวันเข้าใจกฏแห่งชีวิตได้แน่นอน…ดังนั้นข้าไม่อาจทำความเข้าใจกฏแห่งชีวิตโดยใช้ผลเทพสังเวยสวรรค์ได้แน่ๆแล้วกฏหนึ่ง”

 

“นอกจากนั้นกฏแห่งเวลา เจ้ากับข้าก็เคยสัมผัสและริเริ่มทำความเข้าใจมันมาแล้วในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับต่ำของเขตคฤหาสน์เฉวียนโยว ถึงแม้พวกเราจะยังไม่แม้แต่จะเข้าใจความหมายแห่งเวลา แต่พวกเราก็เคยสัมผัสมันมาแล้ว เช่นนั้นตัดกฏแห่งเวลาออกไปได้เลย”

 

“สำหรับตัวข้า เว้นเสียแต่ผลเทพสังเวยสวรรค์จะช่วยให้ข้าเข้าใจกฏแห่งมิติ…หาไม่แล้วข้าก็ไม่มีทางเข้าใจกฏสูงสุดข้ออื่นได้เลย”

 

“ด้านหนึ่งคือกฏมิติ ส่วนอีกด้านคือกฏแห่งธาตุทั้ง 5 รวมถึงกฏลม กฏแห่งสายฟ้า กฏน้ำแข็ง…ฯลฯ เทียบกันแล้วโอกาสที่ข้าจะเข้าใจกฏแห่งมิตินั้นแทบไม่มี เพราะอีกด้านมันมีโอกาสมากกว่า”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าว

 

“แต่เป็นธรรมดาว่านี่สำหรับข้าเท่านั้น…ตัวเจ้ายังมีโอกาสเข้าใจกฏสูงสุดมากกว่าข้า”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นหยยีตามองต้วนหลิงเทียน พลางกล่าวสืบต่อ

 

“กฏสูงสุดที่เจ้าเคยสัมผัสก็น่าจะมีแต่กฏแห่งเวลากระมัง? ถึงเจ้าจะได้รับกิ่งของพฤกษาเทพกำเนิดชีพไป แต่ถ้าเจ้ายังไม่ได้ริเริ่มทำความเข้าใจกฏแห่งชีวิต หมายความว่าเจ้าก็สามารถเข้าใจกฏแห่งชีวิต รวมถึงกฏแห่งความตายไม่เวนกฏแห่งมิติได้โดยอาศัยความช่วยเหลือจากผลเทพสังเวยสวรรค์อยู่”

 

ฟังจากคำพูดของหลิงเจวี๋ยอวิ๋นแล้ว เห็นชัดว่าอีกฝ่ายพิจารณามาอย่างรอบคอบจริงๆ

 

“เจ้า…รู้จักพฤกษาเทพกำเนิดชีพด้วยรึ?”

 

ต้วนหลิงเทียนประหลาดใจไม่น้อย

 

ถ้าเขาจำไม่ผิด หลิงเจวี๋ยอวิ๋นเองก็อยู่ในงานประมูลตอนเขประมูลกิ่งของพฤกษาเทพกำเนิดชีพเช่นกัน

 

ตอนนั้นเขาไปเข้าร่วมงานประมูลพร้อมคนประเทศฝูชิว ส่วนหลิงเจวี๋ยอวิ๋นก็ไปพร้อมกับคนของประเทศตงหมิง

 

“ข้าเองก็มาจากระนาบทวยเทพ ข้าย่อมรู้จักพฤกษาเทพกำเนิดชีพเป็นธรรมดา”

 

หลิงเจวี๋ยอวิ๋นกล่าว “อันที่จริงตอนนั้นที่ข้าเห็นเจ้าประมูลกิ่งพฤกษาเทพกำเนิดชีพ ข้าก็เดาไว้แล้วว่าเจ้าอาจจะรู้จักมัน…แต่ข้าไม่คิดจริงๆว่าเจ้าเองก็จะเป็นลูกหลานผู้แข็งแกร่งที่สุดด้วย พอมาตอนนี้ข้าเลยเข้าใจว่าเจ้าจะรู้จักกิ่งพฤกษาเทพกำเนิดชีพก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร”

 

“ในเมื่อเจ้าก็รู้ว่านั่นคือกิ่งของพฤกษาเทพกำเนิดชีพ แล้วทำไมถึงปล่อยให้ข้าประมูลได้ไปง่ายๆล่ะ? เจ้าไม่อยากได้มันบ้างรึไง?”

 

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถามด้วยความสงสัย