War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 3312

“เอ๋? ศิษย์พี่หญิงมิใช่ว่าใช้กฏแห่งความตายมาตั้งแต่แรกหรือ?”

 

ไม่ว่าจะหูเหมย เวิ่นหว่านเอ๋อ โอวหยางฉีเฟยหรือหงเฟย พอได้ยินคําพูดของหลู่จี้ ก็อดไม่ได้ที่จะหันมามองถามหลู่จี้กันหมด

 

เห็นได้ชัดว่าทุกคนเองพึ่งจะรู้เรื่องนี้

 

“ศิษย์พี่หญิงใหญ่ของพวกเรา…พึ่งจะเปลี่ยนมาใช้กฎแห่งความตาย ก็หลังจากนางกลายเป็นศิษย์อัจฉริยะแล้วนั่นล่ะ”

 

ถูกทุกคนมองมาด้วยสายตาสงสัย หลู่จี้ก็คลี่ยิ้มบางๆ เอ่ยออกด้วยใบหน้าที่เริ่มฉายให้เห็นถึงความคิดถึง “พวกเจ้าจะไม่รู้ก็เป็นเรื่องปกติเพราะตอนนั้นอาจารย์ยังไม่ได้รับพวกเจ้ามาเป็นศิษย์”

 

“ในตอนนั้นคนที่อยู่กับอาจารย์ก็มีแค่ข้ากับศิษย์พี่หญิงใหญ่เท่านั้น”

 

“อะไร!? ศิษย์พี่หญิงใหญ่พึ่งจะเปลี่ยนมาใช้กฏแห่งความตายหลังจากเป็นศิษย์อัจฉริยะงั้นเหรอ?”

 

หงเฟยได้แต่มองหลู่จี้ด้วยความตกตะลึง “ศิษย์พี่รอง ท่านจะบอกพวกเราว่า…กฎแห่งความตายที่ศิษย์พี่หญิงใหญ่ไม่เพียงแต่จะเข้าใจความลึกซึ้งทุกประการถึงขั้นตอนความสําเร็จยิ่งใหญ่ แต่สามารถผสานหลอมรวมความลึกซึ้งได้ถึง 3 ประการนั่น…นางพึ่งจะมาริเริ่มทําความเข้าใจมันหลังจากนางกลายเป็นศิษย์อัจฉริยะเช่นนั้นหรือ!?”

หงเฟยตกใจมาก

 

เป็นธรรมดาว่าไม่ใช่แค่หงเฟยเท่านั้นที่ตกใจ ไม่ว่าจะหูเหมย เวิ่นหว่านเอ๋อ หรือโอวหยางฉีเฟยก็แลดูตกใจกันหมด

 

ต้วนหลิงเทียนไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษ เพราะเขาไม่เคยพบเจอศิษย์พี่หญิงใหญ่ที่ว่าจึงไม่รู้จักนาง

 

ทว่ากับหงเฟยและคนอื่นๆมันต่างกัน

 

ทั้งหมดรู้จักและเห็นซึ้งถึงพลังฝีมือศิษย์พี่หญิงใหญ่ดี

 

“ก่อนที่ศิษย์พี่หญิงใหญ่ของพวกเราจะเข้าใจกฏแห่งความตายถึงระดับนี้ อันที่จริงนางเข้าใจความลึกซึ้งทุกประการของกฎแห่งน้ำถึงขั้นตอนความสําเร็จยิ่งใหญ่หมดแล้ว…เรื่องนี้พวกเจ้าคงไม่รู้มาก่อนสินะ?”

 

หลู่จี้กล่าวสืบต่อ

 

และคําพูดประโยคนี้ของหลู่จี้ไม่เพียงแต่จะทําให้พวกหงเฟยกับศิษย์คนอื่นตกตะลึงเท่านั้น ยังทําให้ต้วนหลิงเทียนกับฮ่วนเอ๋ออดหันหน้ามามองสบตากันไม่ได้ ก่อนจะแลเห็นความตกตะลึงในสายตาของกันและกัน

 

‘ศิษย์พี่ใหญ่ที่เป็นดั่งมังกรเทพยดาเห็นหัวไม่เห็นหางสําหรับข้า…ถึงกับบรรลุความลึกซึ้งของกฎแห่งน้ำถึงขั้นตอนความสําเร็จยิ่งใหญ่ทั้งหมด ก่อนจะบรรลุกฏแห่งความตายถึงระดับนั้น?’

 

เดิมที่ต้วนหลิงเทียนรู้สึกว่า การที่เขาสามารถบรรลุความลึกซึ้งของกฏมิติทั้งหมดถึงขั้นตอนความสําเร็จยิ่งใหญ่ได้ ก็นับว่าประสบผลสําเร็จมากแล้ว

 

แต่มาตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีแต่เขาที่ประสบความสําเร็จระดับนี้

 

‘อย่างไรเสียเพราะผลึกสํานึกของผู้แข็งแกร่งที่สุด ข้าถึงสามารถบรรลุกฏมิติได้ในเวลาอันสั้นแต่ศิษย์พี่หญิงใหญ่ที่ว่ากลับมีความเข้าใจถึงระดับนี้ ที่แท้นางไปประสบโชควาสนาโดยบังเอิญอันใดมากันแน่?’

 

คิดถึงจุดนี้ ต้วนหลิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกนับถือศิษย์พี่หญิงใหญ่ที่ไม่เคยพบเจอขึ้นมาหลายส่วน

 

หลังจากเห็นร่างเดินทางกันไปอีกสักพัก ต้วนหลิงเทียนและคนอื่นๆก็กลับมาถึงเขตที่พักอาศัยในด่านของฉือหล่าง ก่อนที่แต่ละคนจะแยกย้ายกันกลับ

 

ต้วนหลิงเทียนก็กลับมายังที่พักพร้อมฮ่วนเอ๋อ

 

“พี่หลิงเทียน”

 

พอกลับมาถึง ฮ่วนเอ๋อ ก็หันไปมองต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“ฮ่วนเอ๋อ ข้าจะลองถามศิษย์พี่ 6 ดู ว่าหากคิดจะสมัครเป็นผู้คุมของคุกหมื่นพันธาการต้องทําอย่างไรบ้าง”

 

ต้วนหลิงเทียนย่อมคาดเดาความคิดของฮ่วนเอ๋อได้ หลังจากคลี่ยิ้มบางๆ ก็ใช้ลูกแก้ววิญญาณหงเฟยเป็นสื่อในการใช้ยันต์อมตะสื่อสารทางวิญญาณ ติดต่อไปสอบถามเรื่องราวจากหงเฟยทันทีว่าหากคิดจะสมัครเป็นผู้คุมคุมหมื่นพันธนาการต้องทําอย่างไร

 

จึงทราบว่าหากเป็นศิษย์อัจฉริยะแล้ว ถ้าอยากทํางานเป็นผู้คุมมันก็ง่ายนิดเดียว แค่ไปลงทะเบียนแจ้งความประสงค์ไว้เท่านั้น

 

หากมีตําแหน่งงานว่างลงเมื่อใด ก็จะถูกจัดเวรให้ทันที

 

ผู้คุมคุกหมื่นพันธนาการบางคนก็มีธุระต้องออกไปทํา บ้างก็จะเก็บตัวบ่มเพาะอย่างสันโดษ ถึงตอนนั้นตําแหน่งผู้คุมย่อมว่างลงอย่างช่วยไม่ได้ ทําให้ต้องรับผู้คุมที่สมัครมาไปทําหน้าที่แทน

 

“ฮ่วนเอ๋อ ข้าจะพาเจ้าไปสมัครเป็นผู้คุมคุกหมื่นพันธนาการ”

 

หลังจากสอบถามเรื่องสถานที่ๆต้องไปก่อนจะลงทะเบียนแจ้งความประสงค์จากหงเฟยแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็พาฮ่วนเอ๋อเดินทางออกจากสถานที่พัก และไปยังเกาะลอยฟ้าอีกเกาะของวังเทียนฉือทันที

 

จากนั้นก็เหินร่างเดินทางไปยังตําหนักหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ห่างไกล

 

ตําหนักหลังนี้หากให้เทียบกับตําหนักลองกระบี่แล้ว นับว่าตั้งอยู่ห่างไกลกว่ากันมาก เรียกว่าเขาไม่เห็นเงาผู้คนผ่านไปมาแถวนี้เลย

 

ฟิ้ววว…

 

สายลมหมุนหอบหนึ่งพัดผ่าน หอบหิ้วใบไม้เกลื่อนพื้นที่นั่งสงบให้ปลิดปลิวขึ้นมาวุ่นวาย

 

“ที่นี่คือตําหนักหมื่นพันธนาการหรือ?”

 

ตําหนักหมื่นพันธนาการ เป็นตําหนักที่มีไว้รับเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับคุกหมื่นพันธนาการทั้งมวล ใครก็ตามที่คิดจะไปลงทะเบียนแจ้งความประสงค์เพื่อทํางานที่คุก ก็จําต้องมาที่นี่ก่อน

 

แน่นอนว่ายังไม่ใช่การลงทะเบียน แต่มาเพื่อรับสิทธิ์ในการลงทะเบียน

 

เนื่องจากคุกหมื่นพันธนาการจํากัดไว้ว่าผู้ที่จะรับงานได้ก็มีแต่ศิษย์อัจฉริยะเท่านั้น…และ ทั่ววังเทียนฉือก็มีศิษย์อัจฉริยะอยู่ด้วยกันทั้งสิ้น 100 คน ทําให้ที่นี่เปลี่ยวร้างเหลือเกิน

 

“ช่างวังเวงเสียจริง”

 

ต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะกล่าวพึมพําออกมา ก่อนจะพาฮ่วนเอ๋อเดินเข้าไปหุดหน้าประตูตําหนัก พอมองไปที่ประตูเขาก็ว่ามันเต็มไปด้วยฝุ่นเกาะ ทั้งมีใยแมงมุมอันเขื่องคลี่กางแผ่ขยายเต็มประตู สภาพราวกับไม่มีใครเฉียดเข้ามาที่นี่นับสิบนับร้อยปีแล้ว

 

“มีใครอยู่รึเปล่า?”

 

ต้วนหลิงเทียนที่มองไปรอบๆไม่เห็นใคร ก็เริ่มกล่าวถามออกมาเสียงดัง

 

แอ๊ด…

 

และแทบจะเป็นเวลาเดียวกันกับที่ต้วนหลิงเทียนเอ่ถามออกไปจบคํา ประตูเบื้องหน้าที่แง้มเปิดออกเล็กน้อย จากนั้นเสียงชราก็ดังขึ้นแผ่วๆลอดประตูออกมาว่า “เจ้าคิดสมัครเป็นผู้คุมหรือ?”

 

“ใช่”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวตอบ

 

“ป้ายศิษย์อัจฉริยะ”

 

เสียงชราดังขึ้นอีกรอบ

 

ได้ยินดังนั้น ต้วนหลิงเทียนกับฮ่วนเอ๋อก็นําป้ายศิษย์อัจฉริยะออกมาทันที

 

ทั้งคู่พึ่งจะหยิบป้ายออกมาไม่ทันไร ก็ปรากฏสายลมหอบหนึ่งพัดผ่านมือ จากนั้นป้ายอัจฉริยะก็ถูกหอบหิวผ่านบานประตูที่แง้มเปิดออก เรียกว่ากระบวนการแลดูแปลกประหลาดอย่างยิ่ง

 

“หืม? เจ้าคือต้วนหลิงเทียน? ศิษย์ที่ถือหล่างพึ่งรับมาไม่นานมานี้? อืม…นับว่ามากพรสวรรค์ยิ่ง”

 

ครู่ต่อมาเสียงชราก็ดังขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้เสียงชราดังกล่าวก็ฟังดูแปลกใจอยู่บ้าง พร้อมๆกันนั้นเองป้ายศิษย์อัจฉริยะของต้วนหลิงเทียนกับฮ่วนเอ๋อก็ถูกสายลมหอบหิ้วลอดบานประตูที่แง้มเปิดกลับมาถึงมืออีกครั้ง และยังมีป้ายสีดําสนิทที่ปรากฏแสงรัศมีสีแดงเรืองรองรอบตัวป้าย 2 ป้ายเพิ่มมาด้วย

 

ด้านหน้าของป้ายดังกล่าวสลักอักษร ‘คุกหมื่นพันธนาการ’ เอาไว้ พอพลิกไปดูด้านหลังก็มีชื่อต้วนหลิงเทียน กับฮ่วนเอ๋อสลักอยู่

 

“ว่าแต่ยาโถวถือหย่าชีกลับมาแล้วหรือ?”

 

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกับฮ่วนเอ๋อพลิกป้ายสีดําที่สลักคําคุกหมื่นพันธนาการกับชื่อของตัวเองเอาไว้ชมดู เสียงชราก็ดังขึ้นอีกรอบ

“ฉือหย่าชี?”

 

ต้วนหลิงเทียนนิ่งไปด้วยความงุนงง

 

“เจ้าไม่รู้แม้แต่นามของศิษย์พี่หญิงใหญ่ของเจ้ารึ? มิใช่ว่าพวกเจ้าคิดสมัครมาทําหน้าที่ผู้คุมลูกหมื่นพันธนาการ เพราะคิดมาทําความเข้าใจกฎแห่งความตายในหอเกิดดับเหมือนศิษย์พี่หญิงใหญ่ของพวกเจ้าหรือไร?”

 

ถึงแม้ชายชราจะไม่ได้อยู่เบื้องหน้าต้วนหลิงเทียน แต่คล้ายมันตระหนักถึงความเคลื่อนไหวของต้วนหลิงเทียนได้ทุกอิริยาบถไม่เว้นสีหน้า ทั้งๆที่ต้วนหลิงเทียนไม่อาจสัมผัสได้ถึงสํานึกเทวะของอีกฝ่ายเลย

 

จังหวะนี้ใจต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะสะท้านไปอยู่บ้าง ชายชราผู้นี้ที่แท้เป็นใครกันแน่?

 

หอเกิดดับ?

 

ขณะเดียวกันถ้วนหลิงเทียนก็ได้รับทราบอีกข้อมูลจากปากชายชราว่า ในคุกหมื่นพันธนาการมีสถานที่ๆสามารถทําความเข้าใจกฏแห่งความตายเรียกว่าหอเกิดดับอยู่

 

“ผู้อาวุโส ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าท่านเป็นผู้ใด?”

 

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ

 

“ข้า?”

 

ได้ยินคําถามของต้วนหลิงเทียน เสียงชราก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ข้า…เป็นคนสมควรตาย เป็นคนที่สมควรตกตายไปนานแล้ว”

 

ปึง!

 

หลังจากประตูเบื้องหน้าก็ปิดลงเสียงดัง และเสียงของชายชราก็เงียบหายไปโดยสมบูรณ์

 

ต้วนหลิงเทียนลองเรียกหาชายชราอีกหลายครั้ง แต่อีกฝ่ายก็ไม่ตอบ

 

เขาลองแผ่สํานึกเทวะออกไปหมายตรวจสอบหาตําแหน่งของชายชราโดยไม่รู้ตัว แต่พบว่าสํานึกเทวะของเขาไม่อาจแผ่เข้าไปด้านในตําหนักได้เลย ราวกับมีกําแพงที่มองไม่เห็นตั้งตระหง่านขวางไว้ ปิดกั้นด้านนอกกับด้านในให้กลายเป็นโลกสองใบที่แตกต่าง!

 

“ผู้อาวุโส เช่นนั้นผู้น้อยทั้ง 2 ขอตัวลา”

 

แม้ชายชราจะไม่ได้ตอบคําอะไร แต่ในเมื่อได้ป้ายผู้คุมมาแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็คร้านอยู่ที่นี่สืบไป จึงหันไปชวนฮ่วนเอ๋อเพื่อไปจากที่นี่ทันที “ฮ่วนเอ๋อ พวกเราไปที่คุกหมื่นพันธนาการกันเถอะ”

 

หากคิดจะทําหน้าที่ผู้คุมคุกหมื่นพันธนาการ สิ่งแรกต้องทําคือมายังตําหนักหมื่นพันธนาการเพื่อรับป้ายผู้คุมก่อน! เมื่อได้ป้ายผู้คุมแล้ว จึงจะสามารถไปลงทะเบียนแจ้งความประสงค์ทําหน้าที่ผู้คุมในคุกหมื่นพันธนาการได้!

 

เมื่อตําแหน่งผู้คุมว่างลง ทางนั้นจะติดต่อมาเพื่อให้ไปทําหน้าที่เป็นผู้คุมทันที

 

คุกหมื่นพันธนาการนั้นตั้งถัดจากสังเวียนอัจฉริยะมาประมาณหนึ่ง มันเป็นเกาะขนาดมหึมาลอยอยู่บนฟ้า

 

และมองไปปราดเดียวก็แลเห็นภูเขาลูกมหึมาบนเกาะลอยฟ้าดังกล่าว แถมภูเขาลูกนี้ยังกินอาณาบริเวณแทบจะทั่วทั้งเกาะลอยฟ้าอยู่แล้ว! และที่สะดุดตาเขาก็คือ ภูเขาลูกมหึมานี้กลับมีโซ่ตรวนขนาดใหญ่นับพันหมื่นสาย กระจายตัวกันออกไป ปกคลุมขุนเขาลูกเขื่องเอาไว้ ราวกับจะพันธนาการภูเขาลูกนี้เอาไว้อย่างไรอย่างนั้น!

 

นอกจากนั้นภูเขาลูกเขื่องเบื้องหน้า ไม่ว่าจะมองไปจุดไหนก็เห็นลวดลายอักขระอันซับซ้อนยากจะมองออกมากมายแน่นขนัดไปหมด

 

ราวกับมีตัวอักษรนับหมื่นพันวิ่งเรียงเป็นเส้นสายสลับวนไปเวียนมาพันกันวุ่นวายนับล้านๆเส้น เห็นแล้วชวนให้ลายตายากชมมองได้นาน

 

“คุกหมื่นพันธนาการ!”

 

และบริเวณด้านหน้าภูเขาลูกนี้ กลางเขาพลันปรากฎว่า คุกหมื่นพันธนาการ ลอยแน่นิ่งอยู่ ไฉนที่บอกว่ามันลอยแน่นิ่งอยู่ ก็เพราะศิละที่ถูกแกะสลักเป็นอักษร 4 คําดังกล่าว ได้ถูกโซ่ตรวนนับร้อยพันเส้นจึงตรึงเอาไว้กลางอากาศ

 

และบริเวณตรงกลางด้านหน้าของภูเขาลูกเขื่อง ก็มีประตูขนาดใหญ่โตที่แลแล้วสมควรเป็นทางเข้าปรากฏอยู่ ตัวประตูยังงดงามหรูหราคล้ายไม่ได้นาไปสู่ถ้ำลึกในภูเขา แต่เป็นพระราชวังอันวิจิตรหลังหนึ่ง!

 

“นั่นสมควรเป็นประตูทางเข้าคุกหมื่นพันธนาการ”

 

ต้วนหลิงเทียนหันไปพูดกับฮ่วนเอ๋อ

 

ด้านฮ่วนเอ๋อ ตอนนี้ก็เอาแต่มองคุกหมื่นพันธนาการเบื้องหน้าไม่วางตา แววตายังฉายชัดถึงความตื่นเต้นออกมาอย่างยากจะปกปิด ร่างบางสะท้านสันไปเบาๆ คล้ายจะขึ้นร่างให้ยืนดูเฉยๆไม่ไหวแล้ว

 

“สงบใจลงหน่อยฮ่วนเอ๋อ…พวกเรากําลังจะเข้าไปแล้ว”

 

ต้วนหลิงเทียนหันไปกล่าววกับฮ่วนเอ๋อด้วยรอยยิ้ม

 

“อื้อ”

 

ฮ่วนเอ๋อพยักหน้ารับอย่างเชื่อฟัง และหลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกๆราวๆสิบลมหายใจ น ทั่วร่างทั้งลมหายใจก็เริ่มกลายเป็นสงบกลิ่นอายเย็นชาแผ่ซ่านออกมาจากร่างบางแผ่วๆ ให้ความรู้สึกราวบงกชสีครามกําลังเบ่งบาน

 

“ไปกันเถอะ”

 

หลังจากนั้นต้วนหลิงเทียนก็เห็นร่างพาฮ่วนเอ๋อไปยังประตูบานเรื่องที่สมควรเป็นทางเข้าคุกหมื่นพันธนาการ หลังเห็นเข้าหาได้ไม่นาน เขาก็พบว่ามีร่างชรา 4 ร่างยืนเฝ้าหน้าประตูทางเข้าเอาไว้

 

ชายชราทั้ง 4 จับคู่กันแยกไปยืนประกบซ้ายขวาประตู

 

“ที่นี่คือคุกหมื่นพันธนาการ ผู้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องห้ามเข้า!”

 

ก่อนที่ต้วนหลิงเทียนกับฮ่วนเอ๋อจะเข้าไปใกล้มากนัก 1 ใน 4 ชายชราก็มองต้วนหลิงเทียนด้วยสีหน้าแววตาดุดัน เอ่ยเตือนออกมาเสียงเข้ม น้ำเสียงหน้าตาทําราวต้วนหลิงเทียนติดหนี้มันอย่างไรอย่างนั้น

 

ชายชราผู้นี้เส้นผมขนคิ้วทั้งหนวดเคราเป็นสีขาวโพลน แถมผมกับเคราของมันยังฟูฟองจนมองแล้วคนคล้ายราชสีห์ขนขาวอยู่บ้าง

 

“ผู้อาวุโส พวกเราคือศิษย์อัจฉริยะที่มาสมัครทําหน้าที่ผู้คุม”

 

ต้วนหลิงเทียนไม่กล่าวอะไรมากความ สะบัดมือเรียกป้ายผู้คุมออกมา ฮ่วนเอ๋อก็เช่นกัน จากนั้นทั้งงคู่ก็ซัดป้ายให้ไปหยุดลอยเบื้องหน้าชายยชราดังกล่าว

 

ชายชราผู้นั้นก็รับป้ายมาชมดูทันที ตอนตรวจป้ายฮ่วนเอ๋อก็ไม่มีอะไร แต่ตอนพลิกไปเห็นชื่อที่สลักไว้ด้านหลังของป้ายต้วนหลิงเทียน ลูกตามันก็หดเล็กลงทันที

 

“เจ้า…เจ้าคือต้วนหลิงเทียน!?”

 

“คนที่พึ่งฆ่า หานอวิ๋นจิ่น ศิษย์คนโตของจักรพรรดิอมตะฟ้าลี้ลับบนสังเวียนอัจริยะไปหยกๆวันนี้ผู้นั้น?”

 

ชายชรามองถามต้วนหลิงเทียนด้วยความประหลาดใจ ถึงแม้มันจะไม่ได้ไปชมดูการประลองของด้วนหลิงเทียนกับตาที่สังเวียนอัจฉริยะ แต่ข่าวนี้มันได้แพร่สะพัดไปทั่ววังเทียนฉือดังพายุกระหน่ำ แม้แต่มันก็พลอยถูกลมไปด้วย…