War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 3333

ตอนที่ 3,333 : มาถึงจัตุรัสสิ้นสุด

 

“จ้าวหอชําระบาป?”

 

เผยหยวนจี๋ที่เดินนําหน้าด้วนหลิงเทียนหยุดลง ก่อนจะแหงนมองขึ้นไปในอากาศ หยีตากล่าวเสียงเบา “ช่างเป็นเกียรตินัก!”

 

ถึงแม้ว่าเสียงของเผยหยวนจี๋จะไม่ได้ดังอะไรมากมาย แต่คล้ายมีอํานาจเวทมนตร์พิเศษ ทําให้ลูกตาของฟางหานหดเล็กลงแทบปิด ยังเร่งลดสายตามามองยังร่างเผยหยวนจี๋ทันที

 

และพอเห็นหน้าค่าตาของเผยหยวนจี๋ชัดเจน สีหน้าของฟางหานก็เปลี่ยนไปครั้งใหญ่!

 

ชายหนุ่มชุดขาวผู้นี้มิใช่ว่าคือจักรพรรดิอมตะไร้ธุลี เผยหยวนจี๋ ที่เมื่อ 200 กว่าปีก่อน ได้ไล่ต้อนจ้าววังเทียนฉือของพวกมัน จนต้องขอความช่วยเหลือจากจักรพรรดิสวรรค์แห่งอิหยาเทียนให้ช่วยกันล้อมจับหรือไร?

 

ยิ่งไปกว่านั้นกระทั่งจักรพรรดิสวรรค์แห่งอู๋หยาเทียนเองก็หมดปัญญาจะฆ่าอีกฝ่าย ถึงทําได้แค่ควบคุมตัวมากักขังเอาไว้ในคุกหมื่นพันธนาการของวังเทียนฉือเท่านั้น!

 

มันย่อมจดจําได้ชัดเจน

 

เพราะวันนั้น จักรพรรดิสวรรค์แห่งอู๋หยาเทียนเป็นคนที่นาชายคนนี้ขึ้นไปกักขังไว้บนเรือนจําชั้นที่ 3 ของคุกหมื่นพันธนาการด้วยตัวเอง!

 

“หึ”

 

เผยหยวนจี๋เพียงแค่นคําเบาๆคราหนึ่ง ทันใดนั้นความว่างเปล่ารอบกายฟางหาน จ้าวหอชําระบาปก็เริ่มสั่นไหว จากนั้นก็อุบัติละอองพลังสีกากีขึ้น!

 

เมื่อละอองพลังสีกากีอุบัติขึ้นเบื้องหน้า ฟางฉี่หานกับคนอีก 10 กว่าคนด้านหลังพลันได้สติ จากนั้นละอองพลังสีกากีก็คล้ายกลับกลายเป็นคลื่นสมุทรสุดคุ้มคลั่งโถมกันเข้าใส่ฟางฉี่หานกับพวกจากทุกทิศทาง!

 

ซู่มมม!!

 

ครืนนนน!!

 

ละอองพลังจากทุกทิศทางนั้น ถาโถมเข้ามาด้วยสภาวะพลังยิ่งใหญ่สุดไพศาลเหลือเกิน แถมมองไปทางใดก็เต็มไปด้วยสีกากี พาลให้ทุกคนอยู่ในสภาพไร้หนทางดั่งตะพาบในไห!

 

“แย่แล้ว!!”

 

“เป็นพลังที่กล้าแข็งอะไรเช่นนี้!”

 

“หนีเร็ว!!”

 

เมื่อละอองพลังสีกากีดั่งธุลีดินโถมกันมาดั่งคลื่นสมุทรสุดเกรี้ยวกราดเช่นนี้ ไม่ว่าจะฟางฉี่หานหรืออาวุโสหอชําระบาปนับสิบด้านหลังก็หน้าเปลี่ยนสีไปเป็นแถบ ขณะเดียวกันแต่ละคนก็เร่งเร้าพลังชั่วชีวิตออกมาอย่างไม่กล้ารอช้า!

 

ฟูมม!!

 

บรึมม!!

 

ครืนน!!

 

จากนั้นอาวุโสกว่าโหลของหอชําระบาปประหนึ่งปลาหลีพบพานประตูมังกร แต่ละคนโจนทะยานออกไปเร็วรี่ดั่งเซียนอมตะข้ามทะเล ทุกคนล้วนใช้ไม้ตายก้นหีบปะทุความลึกซึ้งแห่งกฏออกมาไม่คิดออมรั้ง มีกระทั่งพลังของกฏแห่งความตาย

 

อย่างไรก็ตามไม่ว่าพวกที่คิดบุกฝ่าก็ดี คิดชัดพลังต้านทานก็ดี ทั้งหมดพบว่าการกระทําของตัวเองไม่ต่างอะไรจากหนึ่งหินคิดถมทะเลใหญ่ กระทั่งสร้างละลอกคลื่นสักวงยังไม่ได้

 

ด้านฟางฉี่หานจ้าวหอชําระบาปเอง แต่ต้นจนจบกลับไม่ได้ลงมือต่อต้านหรือคิดหลบหนีเพียงตะโกนออกมาด้วยสีหน้าน้ำเสียงวิงวอนขอชีวิต “ขอใต้เท้าเผยโปรดเมตตาด้วย!!”

 

“ข้าจักพาคนของข้ากลับหอชําระบาปทันที มิคิดยุ่งเกี่ยวกับบกิจการใดๆของท่านสืบไป!!”

 

“ขอใต้เท้าเผยโปรดยั้งมือด้วย!”

 

จ้าวหอชําระบาป 1 ใน 3 พัสดีแห่งคุกหมื่นพันธนาการ บัดนี้ไม่เหลือมาดโอหังยิ่งใหญ่อันใด เพียงร่ำร้องออกมาราวสุนัขป่วยหิวโหยหมายได้รับเศษเสี้ยวความเมตตาจากมนุษย์

 

อย่างไรก็ตามไม่ว่า ฟางฉี่หาน จะร่ําร้องขอความเมตตาอย่างไร แต่ละอองพลังสีกากีดั่งห่าธุลีดินก็หาได้ลดทอนสภาวะพลังสุดไพศาลไม่ พวกมันยังคงโถมกันกระหนาบเข้ามาจากทั่วสารทิศ!

 

“ไม่–!!”

 

เมื่อละอองพลังสีกากีจากทั่วสารทิศมาบรรจบกัน ณ จุดกึ่งกลาง สรรพสิ่งใดๆในนั้นก็ถูกบีบอัดจนแหลกสลายหายไปในบัดดล คงเหลือไว้เพียงเสียงกรีดร้องโหยหวนสิบกว่าสําเนียงที่ดังขึ้นอย่างสิ้นหวังแว่วมาในอากาศ

 

ปงงง!!

 

ซัว ลา ลา…

 

ละอองพลังสีกากีดั่งห่าธุลีดินที่อัดแน่นไปด้วยความลึกซึ้งของกฎแห่งดินอันน่าสะพรึง เมื่อมาบรรจบกัน ณ กึ่งกลาง ก็ทําให้ความว่างเปล่าโดยรอบสะเทือนเลือนลั่น ราวกับพร้อมจะแตกสลายลงทุกเมื่อ

 

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ทุกคนกําลังตื่นตระหนกตกตะลึงกับพลังอํานาจมหาศาล ละอองพลังสีกากีดังกล่าวก็อันตรธานหายไปในบัดดล ราวกับไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อน

 

หากไม่ใช่เพราะละอองโลหิตพร้อมกลิ่นคาวคลุ้งในบรรากาศ กับแหวนพื้นที่เป็นโหลที่ร่วงตกลงมาจากกลางหาว บางที่ทุกคนในที่นี้คงคิดว่าเมื่อครู่เป็นเพียงภาพลวงตาที่แต่ละคนหลอนไปเองเท่านั้น

 

ช่างเป็นการควบคุมพลังที่ละเอียดอ่อนจริงๆ”

 

เห็นฉากเรื่องราวเบื้องหน้าต้วนหลิงเทียนก็อดตกใจไม่ได้ มองไปยังพี่ใหญ่เผยเบื้องหน้าอีกครั้งในแววตาแฝงความนับถือขึ้นอีกหลายส่วน

 

ก่อนหน้าเขารู้เพียงว่าพี่ใหญ่เผยที่แท้ร้ายกาจมาก แต่เขาก็ไม่คิดว่าจะร้ายกาจได้ขนาดนี้ ในเวลาชั่วพริบตา จักรพรรดิอมตะนับโหลที่มาพร้อมฟางหาน จ้าวหอชําระบาป กลับตกตายอย่างไร้ซึ่งหนทางต้านทานใดๆ

 

ฟางฉี่หานนั้น ต้องทราบด้วยว่าความแข็งแกร่งของมันที่ใกล้เคียงกับจักรพรรดิอมตะสมญานามแล้ว

 

“อึก…”

 

จังหวะนี้กระทั่งเหลียนชิวที่กําลังอุ้มร่างจิ้งจอกมายาสีขาวในวงแขน ก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลําบาก สายตาที่ใช้มองเผยหยวนจี๋อีกครั้ง เต็มไปด้วยความหวาดกลัวอึ้งทั้ง

 

มันย่อมรู้ถึงพลังฝีมือของฟางฉี่หานดี เพราะเคยโดนอีกฝ่ายมาท้าประลองในคุก

 

อย่างไรก็ตาม ศัตรูที่ทําให้มันรู้สึกตึงมือถึงที่สุด ต่อหน้าชายหนุ่มชุดขาวเบื้องหน้ากลับตกตายง่ายดายราวไก่สุนัขไร้เรี่ยวแรง!

 

“ไปกันเถอะ”

 

ท่ามกลางสายตาที่มองมาอย่างยําเกรงของทุกคน เผยหยวนจี๋ก็เอ่ยออกเสียงเบา จากนั้นก็เดินนาทุกคนเข้าสู่ช่องทางแคบๆเบื้องหน้าทันที

 

กลุ่มคนที่แห่กันติดตามไปอย่างไม่รอช้า

 

“ติดตามใต้เท้าเผยไปเร็ว!”

 

และเหล่านักโทษที่พึ่งผ่านการทรมานของหอชําระบาปมา ก็มีคนหนึ่งตะโกนขึ้นเสียงดังอย่างฮึกเหิม จากนั้นแต่ละคนก็เริ่มแข็งข้อต่อต้าน ทําลายตรวนพันธนาการ ก่อนจะไล่ตามเผยหยวนจี๋และคนอื่นๆไป

 

เหล่าอาวุโสของชําระบาปทั้งหลายเห็นฉากดังกล่าวก็ได้แต่ยืนนิ่งไหวติง ไม่กล้าหยุดยั้งหรือเคลื่อนไหวใดๆ เพียงชมมองนักโทษทั้งหลายวิ่งหนีไปต่อหน้าต่อตาเท่านั้น

 

เพราะพวกมันไม่แน่ใจ ว่าหากขัดขวางการหลบหนีของนักโทษกลุ่มนี้ ใช่จะไปกระตุ้นโทสะเผยหยวนจี๋หรือไม่? เกิดอีกฝ่ายไม่พอใจอะไรแล้วหันกลับมาลงมือส่งๆสักครา…เกรงว่าพวกมันคงได้ตายกลายเป็นผีหน้าหอชําระบาปแล้ว!

 

จ้าวหอชําระบาปที่แข็งแกร่งกว่าพวกมันมาก เมื่อครูไม่ใช่ดับอนาถเยี่ยงสุนัขป่วยตัวหนึ่งหรือไร?

 

พวกมันยังรู้สึกว่าตัวเองโชคดีเหลือเกิน ที่ไม่ได้บ้าจี้วิ่งไปหยุดยั้งคนกลุ่มนี้ หรือไปเสริมกําลังฟางฉ่หานเมื่อครู่ ไม่งั้นพวกมันคงได้กอดคอพวกฟางฉี่หานลงนรกแล้ว

 

“ผู้อาวุโสเหลียนชิว หลังออกจากคุกหมื่นพันธนาการพวกเราจะไปกับพี่ใหญ่เผย”

 

ต้วนหลิงเทียนหันไปส่งเสียงผ่านพลังนัดแนะกับเหลียนชิว

 

“ได้”

 

เหลียนชิวก็หันไปส่งเสียงผ่านพลังตอบต้วนหลิงเทียนทันที ในสายตานอกจากแฝงความสํานึกขอบคุณอย่างล้นพ้น ยังเต็มไปด้วยความชื่นชมหลายส่วน

 

“ว่าแต่ตอนนี้ลูกสาวข้านางสบายดีหรือไม่?”

 

จากนั้นคล้ายนึกอะไรขึ้นได้ เหลียนชิวก็เอ่ยถามออกไป

 

“นางสบายดี”

 

ได้ยินเหลียนชิวถามถึงส่วนเอ้อ ต้วนหลิงเทียนก็คลี่ยิ้มอ่อน กล่าวผ่านพลังตอบกลับ “นางคิดจะมากับข้าด้วย…แต่ข้าคิดว่ามันอันตรายเกินไป เช่นนั้นข้าเลยขอให้นางรอข้าอยู่ที่ระนาบโลกียะบ้านเกิด

 

“วันนี้หลังหลบหนีออกจากวังเทียนฉือ กระทั่งออกจากอู๋หยาเทียนได้แล้ว ข้าจะพาท่านกับอาวุโสตู้เสวียนไปพบนางที่ระนาบโลกียะบ้านเกิดข้า เพื่อให้พวกท่านพ่อแม่ลูกได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้ง”

 

ขณะที่กล่าวถึงส่วนเอ๋อ แววตาต้วนหลิงเทียนก็แฝงความอ่อนโยนหลายส่วน

 

“ดี!”

 

เหลียนชิวพยักหน้า ในแววตายังฉายถึงความตื่นเต้นไม่น้อย จากนั้นก็ก้มลงไปมองจิ้งจอกมายาสีขาวที่สลบไสลในอ้อมแขน กล่าวพึมพําในใจว่า “เสวียนเอ้อ อีกไม่นานพวกเราจะได้กลับไปเจอลูกสาวตัวน้อยแล้ว

 

“พอเจ้าตื่นขึ้น ไม่เพียงแต่เจ้าจะได้เจอลูกสาวตัวน้อยของเรา แต่เจ้ายังจะได้พบเจอลูกเขยประเสริฐของพวกเราด้วยเจ้าหนุ่มผู้นี้ยอดเยี่ยมเหลือเกิน ข้าถูกชะตาทั้งพอใจมาก เจ้าเองพอได้เห็นแล้วก็ต้องถูกใจแน่นอน”

 

ถึงแม้เหลียนชิวจะพึ่งได้พบเจอต้วนหลิงเทียนมาไม่กี่ครั้ง แถมเป็นเวลาสั้นๆ แต่เหลียนชิวก็ถูกใจต้วนหลิงเทียนมาก

 

ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องใดอื่นให้มากความ เอาแค่เรื่องที่ต้วนหลิงเทียนเลือกจะจัดแจงให้ลูกสาวของมันอยู่รอคอยในที่ปลอดภัย และเสี่ยงอันตรายบุกมาช่วยชีวิตพวกมันทั้งคู่เพียงลําพังเพราะเห็นแก่ลูกสาวมัน ก็มากพอจะทําให้มันรู้ว่านี่เป็นชายหนุ่มที่มีความรับผิดชอบมากคนหนึ่ง

 

“ไม่ทราบ…ยังจะมีพวกมีตาแต่ไร้แววโผล่ออกมาแบบเมื่อครู่อีกหรือไม่?”

 

ในขณะที่กําลังจะเดินออกจากช่องทางแคบๆ จักรพรรดิอมตะอัสนีกัมปนาท หม่าฉือ ก็ยิ้มกล่าวออกมากับคนรอบข้าง “เฉวียนปิง พี่ใหญ่เผย รอบหน้าหากมีพวกมีตาแต่ไร้แววห้าวไม่ดูรุ่นโผล่มาอีก พวกท่านมิต้องเหนื่อยแรงแล้วข้าเองหลังจากถูกขังอยู่ในคุกหมื่นพันธนาการมาเนิ่นนาน ก็ชักคันไม้คันมือไม่น้อย”

 

“เจ้าคันมือหรือ?”

 

จักรพรรดิอมตะกวางขาว ไป๋ลู่ ก็มองค้อนกล่าวด้วน้ำเสียงไม่ยอม “หรือข้าไม่คันมือ ปู่ผู้นี้ถูกจับมาขังก่อนเจ้าหลายพันปีเชียว!!”

 

“อั้ยหยาพี่ไป๋อย่าโมโหไป..เดี๋ยวพวกเราลุยพร้อมกันก็ได้ แค่บอกไว้ก่อน ข้ากลัวพี่ใหญ่เผยกับเฉวียนปิงจักเก็บพวกมันเหี้ยนในพริบตา จนข้าไม่ทันได้ทําอะไร…”

 

หม่าฉือกล่าวอย่างคึกคัก

 

ถึงแม้ตอนนี้บรรยากาศแลดูจะผ่อนคลายสบายๆกันมาก

 

อย่างไรก็ตามทุกคน ไม่เว้นหม่าฉือกับไป๋ลู่ที่กล่าวติดตลกล้วนรู้ดีแก่ใจ ว่าพวกมันสามารถผ่อนคลายได้แค่ในคุกหมื่นพันธนาการแห่งนี้เท่านั้น เพราะในคุกหมื่นพันธนาการแห่งนี้ ไม่มีแม้แต่จักรพรรดิอมตะสมญานามสักคน

 

พอออกไปนอกคุกหมื่นพันธนาการ เรื่องราวจะแปรเปลี่ยนกลับกลายแล้ว!

 

หลังจากนั้นไม่ทันไร ทุกคนก็โผล่ออกจากช่องทางแคบๆ จนแลเห็นลานกว้างของโถงกิจการภายใน และเป็นธรรมดาว่าการมาของกลุ่มคนเป็นร้อยแบบนี้ ย่อมดึงดูดความสนใจของอาวุโสในโถงกิจการภายในเช่นกัน

 

“นรกเถิด! นั่นเผยหยวนจี๋ มันมันไฉนแหกคุกออกมาได้เล่า!?”

 

เมื่อได้เห็นชายชุดขาวที่ห้อเหยียดนําขบวนนักโทษหลบหนี อาวุโสของโถงกิจการภายในที่จดจําอีกฝ่ายได้ว่าเป็นใครก็เร่งโพล่งออกมาอย่างหวาดกลัว ตอนนี้ต่อให้พวกมันมีความกล้าเพิ่มขึ้นอีกหมื่นเท่า พวกมันก็ไม่กล้าโผล่หัวไปขวางให้ตายเปล่า!

 

เผยหยวนจี๋คนนี้ กระทั่งจ้าววังเทียนฉือของพวกมันยังรับมือไม่ไหวด้วยซ้ำ แล้วพวกมันจะไปมีปัญญาทําอะไรได้?

 

“หืม!? เจ้าหนุ่มนั่นมิใช่ต้วนหลิงเทียนหรือไร? ศิษย์คนที่ 7 ของจักรพรรดิอมตะทุ่งขจีฉือหล่าง ทั้งยังเป็น 1 ใน 5 ศิษย์อัจฉริยะคนใหม่ของวังเทียนฉือเราไฉนมันไปอยู่กับเผยหยวนจี๋ได้เล่า กระทั่งดูจากท่าทีแล้วไม่คล้ายถูกเผยหยวนจี๋จับเป็นตัวประกันหรือโดนข่มขู่อันใด แลดูยังคล้ายสหายที่รู้จักเผยหยวนจี๋มานานปีอีก!!”

 

“อย่าบอกนะว่าเจ้าต้วนหลิงเทียนนั่น มันมาที่นี่เพื่อช่วยเผยหยวนจี๋!?”

 

“จักเป็นไปได้อยย่างไร ต่อให้มันคิดมาช่วยคน แต่มันก็ต้องมีความสามารถช่วยคนก่อน…”

 

“แล้วเจ้าจักอธิบายสถานการณ์ตรงหน้าเจ้าอย่างไร? หากไม่ใช่มันมาช่วยเผยหยวนจี๋ ไฉนถึงแจ้นตามหลังเผยหยวนจไปติดๆเช่นนั้นเล่า! แล้วเจ้าเห็นหรือไม่…ด้านหลังมันยังมีจักรพรรดิอมตะสมญานามที่เหลือบนชั้น 3 อีก 5 คนนั่นด้วย!”

 

“โอทวยเทพ.นี่จักรพรรดิอมตะสมญานามที่ถูกขังไว้บนชั้น 3 พวกมันแหกคุกออกมาได้หมดเลยหรือ!?”

 

“กําลังจักเกิดเรื่องใหญ่แล้ว คราวนี้เป็นเรื่องใหญ่อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนแล้วจริงๆ!!”

 

“แล้วพวกเราไม่ต้องออกไปรายงานเรื่องราวหรือ?”

 

“รายงาน? เจ้ากล้าออกจากห้องโถงกิจการภายในนี้ไปไหม? ข้าแทงร้อยเอาหนึ่งเลยว่าเจ้าต้องตายก่อนได้เหยียบจัตุรัสสิ้นสุด…เจ้าลองดูหรือไม่ หากเจ้าเป็นอะไรข้าจักดูแลเมียเจ้าอย่างดีให้เหมือนเมียข้าเลย?”

 

“หุบปากไปเสีย!”

 

วันนี้อาวุโสที่ทําหน้าที่อยู่ในโองกิจการภายในก็ไม่ได้มีมากมายอะไร แน่นอนว่าต่อให้มีคนมากกว่านี้ พวกมันก็ไม่คิดออกไปหาเรื่องตายแน่นอน

 

“อันใด พวกมันอยู่เป็นขนาดนี้เชียว”

 

พอเห็นว่าขบวนนักโทษวิ่งมาถึงจัตุรัสสิ้นสุดแล้ว แต่กลับไม่มีอาวุโสของโถงกิจการภายในออกมาสกัดขัดขวางแม้แต่คนเดียว จักรพรรดิอมตะอัสนีกัมปนาท หม่าฉือ ก็รู้สึกหดหู่อยู่บ้าง “ไฉนผู้คนในโถงกิจการภายในมันรู้มากนักเล่า ไม่หาญกล้าเหมือนคนของหอชําระบาปหน่อยหรือ? น่าเบี่อจริง…”

 

“นับว่าคนของโถงกิจการภายในนี้ฉลาดกว่าพวกโง่งมนั้นเยอะ”

 

จักรพรรดิอมตะกวางขาว ไป๋ลู่กล่าว

 

“พวกเจ้าหยุดเล่นกันได้แล้ว เตรียมตัวให้พร้อม….ตอนนี้พวกเจ้าอาจจะยังระรื่นอยู่ได้ รอให้ฝ่าจัตุรัสสิ้นสุดแล้วออกจากคุกหมื่นพันธนาการก่อนเถอะ หากเจอจักรพรรดิอมตะสมญานามของวังเทียนฉือ ขอให้พวกเจ้าคึกคักได้เหมือนตอนนี้แล้วกัน”

 

จักรพรรดิอมตะผกาทอง เชี่ยจินฮัวกล่าวเตือนเสียงขรึม “ภายในคุกหมื่นพันธนาการ เพราะถูกตัดจากโลกภายนอก เช่นนั้นเว้นเสียแต่จะมีผู้ใดออกไปรายงาน หาไม่แล้วภายนอกก็มิอาจล่วงรู้สถานการณ์ภายในได้”

 

“อย่างดีที่สุด จากการแตกของลูกแก้ววิญญาณของเจ้าพวกนั้น ก็ทําให้ด้านนอกรู้ว่าที่นี่มีคนตายติดๆกันหลายสิบคนเท่านั้น แต่มิทราบเป็นเรื่องราวใด”

 

“รอให้พวกเราออกไปนอกคุกหมื่นพันธนาการเมื่อไหร่..พวกหน่วยลาดตระเวนกับคนเฝ้าด้านนอกย่อมต้องเร่งรุดส่งข่าวออกไปแน่ ถึงตอนนั้นพวกเจ้าเตรียมตัวรอรับการมาของจักรพรรดิอมตะสมญานามของวังเทียนฉือได้เลย!”