War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 3417

ตอนที่ 3417 : จักรพรรดิอมตะวายุสุดขั้ว!

 

ในสายตาของจักรพรรดิอมตะหนามม่วง

 

ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยที่จะปรากฏตัวตนอย่างต้วนหลิงเทียนที่มีความสําเร็จสูงถึงขนาดนี้ ทั้งที่ยังมีอายุไม่ถึง 400 ปี!

 

หากต้วนหลิงเทียนคารวะฟงชิงหยางเป็นอาจารย์และได้รับการชี้แนะส่งเสริมมานาน หากมีพรสวรรค์และความเข้าใจสูง ก็มีความเป็นไปได้ที่จะมีความสําเร็จอย่างที่เห็น

 

อย่างไรก็ตามหากอีกฝ่ายพึ่งคารวะฟงชิงหยางเป็นอาจารย์ได้ไม่นาน ก็แสดงว่าความสําเร็จในวันนี้ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับฟงชิงหยางมากนัก!

 

แต่เรื่องพรรค์นั้นจะเป็นไปได้ด้วยหรือ?

 

หากความแข็งแกร่งของต้วนหลิงเทียนไม่ได้เกิดจากการเพาะสร้างสอนสั่งของฟงชิงหยางแล้วมาจากไหน? ที่แท้อีกฝ่ายต้องพบพานโชควาสนาปาฏิหาริย์อันใดถึงมาจุดนี้ได้? เรื่องนี้สุดที่นางจะจินตนาการออกได้จริงๆ!!

 

เพราะดีเฟยศิษย์รักที่มีค่ามากที่สุดของนาง ได้รับมรดกของนางตั้งแต่อยู่ในระนาบโลกียะจากนั้นก็ถูกคนของนางพามายยังระนาบเทวโลกโดยตรง และมาฝึกฝนอยู่ข้างๆนาง และต้องทราบว่าก่อนหน้านี้ลี่เฟยได้มีวาสนาขึ้นไประนาบเทพจนพรสวรรค์และความเข้าใจถูกพลังวิญญาณฟ้าดินของระนาบเทพขัดเกลาชําระมาแล้ว

 

ทว่าความแข็งแกร่งในปัจจุบันของลี่เฟย กลับยังตามหลังต้วนหลิงเทียนอีกไกล!

 

“ข้ามเห็นเคยได้ยินมาก่อนเลย ว่าจักรพรรดิสวรรค์แห่งจี๊เมี่ยเทียนรับผู้ใดเป็นศิษย์อย่างเป็นทางการ…”

จักรพรรดิอมตะหนามม่วงหันไปมองผู้เฒ่าหัว ก่อนจะขมวดคิ้วกล่าวถาม

 

นางไม่สงสัยเรื่องที่ผู้เฒ่าหัวกล่าวคําเท็จ เพราะเรื่องนี้จริงเท็จมองแค่ความเป็นจริงตรงหน้าก็รู้ได้ แต่ที่นางสงสัยก็คือ.จักรพรรดิสววรค์แห่งจี้เมียเทียนไปรับศิษย์ตั้งแต่ตอนไหนกันแน่?!

 

“เมื่อก่อนไม่มี ก็ใช่ว่าตอนนี้จะไม่มี

 

ผู้เฒ่าหัวคลี่ยิ้มบางๆ “นายน้อยของข้า ก่อนที่จะขึ้นมายังระนาบเทวโลก ก็ได้รับสี บทอดมรดกที่ใต้เท้าจักรพรรดิสวรรค์ทิ้งไว้ในระนาบโลกียะแล้วตั้งแต่วันนั้นนายน้อยก็อยู่ในสายตาของใต้เท้าจักรพรรดิสวรรค์มาโดยตลอด”

 

“ต่อมาภายหลัง ทันทีที่ใต้เท้าจักรพรรดิสวรรค์กลับออกมาจากนรกอสุรา ก็ได้ออกคําสั่งให้คนสนิทไม่กี่คนไปตามหาตัวนายน้อย เพื่อนํามาฝึกปรือที่พระราชวังจักรพรรดิสวรรค์…”

 

“อนิจจา หลังตามหาอยู่เนิ่นนานก็ไม่พบเจอนายน้อย”

 

“เจ้าไม่ต้องสงสัยเลย…ความแข็งแกร่งในวันนี้ของนายน้อย มิได้เกิดจากการส่งเสริมของพระราชวังจักรพรรดิสวรรค์งี้เมียเทียน ทั้งหมดเป็นนายน้อยแสวงหามาด้วยตัวเอง และพรสวรรค์กับความเข้าใจของนายน้อยรวมถึงโชควาสนาที่นายน้อยพบเจอ ข้าเกรงว่าเจ้าเองก็คงไม่อาจจินตนาการได้ออก”

 

ผู้เฒ่าหัวกล่าว

 

“ตั้งแต่ตอนที่เจ้าอยู่ในระนาบโลกียะ ก็ได้รับมรดกตกทอดของจักรพรรดิสวรรค์งี้เมีย เทียนแล้ว?”

 

จักรพรรดิอมตะหนามม่วงอึ้ง “จักรพรรดิสวรรค์แห่งจี้เมียเทียน มีไปทิ้งมรดกไว้ในระ นาบโลกียะด้วยรึ?”

 

จังหวะนี้กระทั่งลี่เฟยเอง ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองต้วนหลิงเทียนด้วยความงุนงง

 

“เสี่ยวเฟยเอ๋อ…”

 

พอเห็นลี่เฟยหันมามองด้วยความสงสัยว่าไฉนนางถึงไม่รู้เรื่องนี้ ต้วนหลิง เทียนก็หันไปยิ้มกล่าวว่า“จักรพรรดิสวรรค์แห่งเมี่ยเทียน…เจ้าเองก็รู้จักนะ”

 

“ข้ารู้จักด้วยเหรอ?”

 

พอได้ยินต้วนหลิงเทียนพูดมาแบบนี้ ลี่เฟยก็ยิ่งงุนงงไปกันใหญ่

 

“นามของจักรพรรดิสวรรค์แห่งจี้เมียเทียนก็คือ…ฟงชิงหยาง”

 

ต้วนหลิงเทียนมองกล่าวกับลี่เฟยด้วยรอยยิ้ม “และ 7 ทวาราเที่ยงแท้ในระนาบ เชียนของพวกเราหมอกพิรุณรุ่นแรกๆ ก็คือผู้อาวุโส ฟงชิงหยาง เอง…”

 

“อะไร!?”

 

ลี่เฟยย่อมรู้เรื่อง 7 ทวาราเที่ยงแท้ดี แต่นางไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าจักรพรรดิสวรรค์แห่งเมียเทียนที่โด่งดังไปทุกระนาบเทวโลก ที่แท้จะมาจากระนาบเซียนเหมือนกับนาง!

 

ในอดีตตอนที่คุยเล่นกับจักรพรรดิอมตะหนามม่วงผู้เป็นอาจารย์ ลี่เฟยก็ได้ยินเรื่องราวและความโดดเด่นของจักรพรรดิสวรรค์จี้เสี่ยเทียนมาไม่น้อย และรู้ว่าอีกฝ่ายคือจักรพรรดิสวรรค์ที่มีพรสวรรค์เด่นที่สุด

 

ช่างเหนือความคาดหมายจริงๆ ว่าจักรพรรดิสวรรค์ที่โดดเด่นที่สุดผู้นั้นไม่เพียงจะมาจากระนาบโลกียะเดียวกับนาง แต่กลับมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสามีของนางในลักษณะนี้

 

นางรู้เรื่องที่สามีได้รับสืบทอดนามหมอกพิรุณและเคล็ดบําเพ็ญจิตเด็กระบี่สูงสุดอย่าง ยอดใจกระบี่ดีแม้กระทั่งคนของ 7 ทวาราเที่ยงแท้นางก็รู้จักทั้งหมดในบรรดาคนเหล่านั้นก็มีน้องสาวเทียนหวี่ที่เป็นสหายสนิทของนาง

 

หานเฉวี่ยไนที่คอยดูแลลูกชายของาง ทั้งอยู่กับนางที่นี่มาเป็นร้อยๆปี ก็เป็นคนของ 7 ทวาราเที่ยงแท้เช่นกัน!

 

“ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง…ข้าเข้าใจแล้ว!”

 

ลี่เฟยตระหนักเรื่องราวได้ในบัดดล จากนั้นพอเห็นว่าจักรพรรดิอมตะหนามม่วงมองมาด้วยความสงสัย นางก็บอกอาจารย์เรื่องที่ตัวนหลิงเทียนเคยได้รับสืบทอดนาม หมอกพิรุณอันเป็นทวา ราเที่ยงแท้ลําดับที่ 1 ของ 7 ทวาราเที่ยงแท้ในระนาบเซียนออกไปทันที “ท่านอาจารย์เรื่องนี้ข้าก็เคยบอกท่านแล้ว แต่ข้าคิดไม่ถึงจริงๆว่าผู้อาวุโสฟงชิงหยางที่เป็นเซียนกระบี่ผู้นั้นจะเป็นคนเดียวกับจักรพรรดิสวรรค์แห่งเมี่ยเทียน”

 

หลังได้ยินคําของลี่เฟย สองตาจักรพรรดิอมตะหนามม่วงก็สว่างขึ้นมาทันที

 

จักรพรรดิสวรรค์ฟงชิงหยาง เป็นคนที่ไต่เต้ามาถึงตําแหน่งจักรพรรดิสวรรค์ได้รวดเร็วที่สุดในบรรดาจักรพรรดิสวรรค์ทั้งมวล และไม่เคยมีข่าวว่าอีกฝ่ายเคยรับศิษย์อย่างเป็นทางการมาก่อน ดูเหมือนไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายไม่อยากรับศิษย์…แต่ที่แท้อีกฝ่ายมีศิษย์ที่ได้รับสืบทอดมรดกในระนาบโลกียะ! และรอคอยให้ศิษย์คนนั้นขึ้นระนาบเทวโลกมาโดยตลอด!!

 

นางรู้ดีว่าถึงแม้จะเป็นมรดกในระนาบโลกียะ แต่ก็มีความหมายกับจักรพรรดิสวรรค์ฟงชิงหยางมาก!

 

เพราะนั่นหมายความว่าคนที่ได้รับมรดกไป ก็คือผู้ที่มีโชคชะตาต้องกัน!

 

เมื่อระดับพลังฝึกปรือสูงถึงจุดๆหนึ่ง การจะรับศิษย์นั้นไม่ใช่แค่มีพรสวรรค์และความเข้าใจสูงเท่านั้น ก็ใช่ว่าถึงแม้ปัจจัยยนี้จะสําคัญ แต่ที่สําคัญกว่ากันก็คือมีโชคชะตาวาสนา!

 

สายใยแห่งโชคชะตา เป็นอะไรที่ลี้ลับแต่สําคัญมาก!

 

กระทั่งที่นางดึกกับลี่เฟยมาก ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะสาเหตุนี้

 

มิฉะนั้นตอนที่ต้วนเนี่ยนเทียนกับหานเฉวี่ยไนติดสอยห้อยตามลี่เฟยมาถึงพระราชวังจักรพรรดิฟูโหย่วเทียนด้วย ไฉนนางจึงไม่รับทั้งคู่เป็นศิษย์ด้วย ทั้งๆที่มีศักยภาพและสติปัญญาไม่ได้ด้อยกว่าลี่เฟยเลย?

 

“เฟยเอ๋อ วันหน้าหากเจ้ามีเวลาว่าง ก็กลับมาเยี่ยมอาจารย์บ่อยๆ”

 

จักรพรรดิอมตะหนามม่วงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ตอนนี้นางตระหนักแล้วว่าการที่ลี่เฟยติดตามด้วนหลิงเทียนไปพระราชวังจักรพรรดิสวรรค์ สิ่งที่นางจะได้รับเกรวว่าคงไม่ได้ด้อยไปกว่าที่พระราชวังจักรพรรดิสวรรค์ผู้โหย่วเทียนเลย เช่นนั้นการที่นางคิดรั้งให้ดีเฟยอยู่ ก็ไม่ต่างอะไรกับคิดพรากสามีภรรยาให้แยกจากกัน

นางไหนเลยจะทําเรื่องใจร้ายพรรค์นั้นได้ลงคอ!

 

ยิ่งไปกว่านั้นนางยังรู้ดี ว่าหากนางคิดทําแบบนั้น ไม่พ้นต้องทําให้ลี่เฟยยเกลียดนางแน่!

 

“ท่านอาจารย์”

 

ได้ยินคําพูดของจักรพรรดิอมตะหนามม่วง ลี่เฟยก็รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย สองตายังเริ่มแดงรื้นขึ้นมา “ข้าต้องกลับมาหาท่านอาจารย์แน่นอน ในใจของข้าท่านมิใช่แค่อาจารย์แต่เป็นดังมารดาแท้ๆของข้า!”

 

พอกล่าวจบคํา ลี่เฟยก็หันไปมองต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง พลางเอ่ยว่า “ตัวเลวร้าย ข้าอยากอยู่พระราชวังจักรพรรดิสวรรค์ฝูโหย่วเทียนอีก 2 ปีหลังผ่านไป 2 ปีเจ้าค่อยมารับข้าไปเถอะ”

 

“เจ้าพาเนี่ยนเอ๋อกับเฉวี่ยไนไปก่อนก็ได้”

 

“ข้าอยากใช้เวลาอยยู่กับท่าอาจารย์อีก 2 ปี เพื่อคอยดูแลและแสดงความกตัญญูต่อท่าน”

 

ลี่เฟยกล่าว “ตัวเลวร้ายเจ้าเข้าใจข้าใช่ไหม?”

 

“เสี่ยวเฟยเอ๋อ ข้าจะไม่เข้าใจเจ้าได้อย่างไร…”

 

ต้วนหลิงเทียนคลี่ยิ้มบางๆพลางลูบศีรษะลี่เฟยอย่างอ่อนโยน “ก็แค่ 2 ปีไม่ใช่หรือไร ข้าเองก็จะอยู่ในพระราชวังจักรพรรดิผู้โหย่วเทียนแห่งนี้ เพื่อรอเจ้าด้วย”

 

ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนได้ค้นพบญาติที่หลบหนีออกมาจากดินแดนการล่มสลายแห่งทวยเทพหมดแล้ว กล่าวได้ว่าเขาบรรลุเป้าหมายในการเดินทางครั้งนี้เรียบร้อย สําหรับเขาการอยู่รอที่พระราชวังจักรพรรดิสวรรค์ฝูโหย่วเทียน 2 ปี ไม่ได้มีปัญหาอะไรแม้แต่นิดเดียว

 

วันเวลา 2 ปี ก็เหมือนพริบตาเดียวเท่านั้น

 

“ตัวเลวร้าย ขอบใจเจ้ายิ่ง..”

 

ลี่เฟยกล่าวด้วยน้ําเสียงอ่อนไหว

 

“ระหว่างเรายังต้องขอบคุณอะไรกันอีก”

 

ต้วนหลิงเทียนส่ายหัวพลางยิ้ม จากนั้นก็หันไปมองกล่าวกับผู้เฒ่าหัว “ผู้เฒ่าหัว ข้าคิดจะอยู่รอเสี่ยวเฟยเอ๋อที่พระราชวังจักรพรรดิสวรรค์ยูโหย่วเทียน 2 ปี ท่านจะกลับไปก่อนหรืออยู่รอกับข้าที่นี่ 2 ปี?”

 

“แค่ 2 ปี ให้ข้าอู่รอกับนายน้อยเถอะ”

 

ผู้เฒ่าหัวยิ้ม

 

วันเวลา 2 ปีไม่เพียงแต่เสมือนเวลาชั่วพริบตาสําหรับต้วนหลิงเทียนเท่านั้น

 

กับผู้เฒ่าหัวก็เช่นเดียวกัน

 

กระทั่งสําหรับผู้เฒ่าหัวที่เวลาไม่มีความหมายอะไรแล้ว วันเวลาแค่ 2 ปีนั้นไม่ได้นับเป็นอะไรเลย เพราะผู้เฒ่าหัวคู่มานานกว่าต้วนหลิงเทียนมากเหมือนเงิน 100 หยวนสําหรับคนที่มี เงินเดือนล้านหยวนและคนที่มีเงินเดือนแสนหยวน

 

คนหลังนั้นก็ไม่มองว่ามันมีค่าอะไร

 

คนแรกนี้ยิ่งไม่สนใจไปกันใหญ่

 

“เด็กโง่ ไฉนเจ้าต้อง…”

 

จักรพรรดิอมตะหนามม่วงมองไปยังลี่เฟยอีกครั้ง สายตายังเริ่มสั่นไหวไม่น้อย “อันที่จริง เจ้าไม่ต้องทําเช่นนี้ก็ได้”

 

“ท่านอาจารย์ ข้าตัดสินใจแล้ว”

 

ลี่เฟยส่ายหัวพลางกล่าว “2 ปีหลังจากนี้ข้าไม่คิดจะบ่มเพาะอันใด เพียงอยากอยู่ข้างงกายท่านอาจารย์เพื่อแสดงความกตัญญ ถึงแม้วันหน้าข้าอาจกลับมาได้ทุกเมื่อ แต่ข้าก็ไม่อาจไปเฉยๆเช่นนี้ได้ เพรุสดท้ายหลังงจากนี้ข้าก็คงไม่อาจได้พบเจอท่านอาจารย์ทุกวันแล้ว”

 

ในขณะที่บรรยากาศเริ่มเต็มไปด้วยความอบอุ่น ก็มีเสียงแฝงโทสะอู่บ้างดังขึ้นในอากาศ

 

“ศิษย์น้องเล็ก ศิษย์พี่มาเยี่ยมเจ้า!”

 

ได้ยินเสียงดังกล่าว จักรพรรดิอมตะหนามม่วงก็ขมวดคิ้ว ด้วยไม่คิดว่าในเวลาแบบนี้จะมีใครโผล่มาทําลายบรรยากาศเสียได้

 

“ศิษย์พี่รอง หากท่านไม่มีเรื่องด่วนอันใดขอท่านกลับไปก่อนเถอะ ไวว้ข้าค่อยไปหาท่านวันหน้าวันนี้ข้ามีเรื่องงยุ่งๆอยู่บ้าง”

 

จักรพรรดิอมตะหนามม่วงตอบกลับ

 

เจ้าของเสียงที่มาทําลายบรรยากาศอันดีไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นศิษย์พี่รองของนาง ศิษย์ที่แท้จริงลําดับ 2 ของจักรพรรดิสวรรค์แห่งผู้โหย่วเทียน จักรพรรดิอมตะวายุสุดขั้ว!

 

เหตุไฉนที่จักรพรรดิอมตะวายุสุดขั้วต่อมาที่นี่ตอนนี้ นางไหนเลยจะเดาไม่ออก ไม่พ้นเป็นข่งโย่วอี้ลูกชายคนเดียวของงอีกฝ่ายไปร่ําร้องให้ศิษย์พี่รอง จักรพรรดิอมตะวายุสุดขั้ว มาออกหน้าหาความเป็นธรรมให้ลูกชายคนเดียวที่โดนรังแกแน่นอน

 

หากเป็นเมื่อก่อน นางก็คงคิดจะออกหน้าปกป้องต้วนหลิงเทียน

 

แต่ตอนนี้ นางรู้ดีว่าต้วนหลิงเทียนไม่ต้องการๆออกหน้าปกป้องของนางเลย…เผลอๆหากให้เรื่องนี้ถึงหูจักรพรรดิสวรรค์สู่โห่วเทียนอาจารย์ของนาง น่ากลัวว่าศิษย์พี่รองของนางได้โดนอาจารย์เฉ่งจนหูฉีกแน่!

 

ล้อกันเล่นหรือไร?

 

ลูกท่านหาญกล้าไปตอแยกล่าวคําดูแคลนท้าทายศิษย์ที่แท้จริงเพียงหนึ่งเดียวของ ฟงชิงหยางจักรพรรดิสวรรค์แห่งจี้เสี่ยเทียน!

 

“ศิษย์น้องหญิง 3.หรือเจ้าคิดออกหน้าเพื่อต้วนหลิงเทียนนั่น?”

 

เสียงเดิมดังขึ้นอีกครั้ง จากนั้นก็ปรากฏร่าง 2 ร่างเหินเข้ามาลานบ้านของนางโดยไม่ ได้รับเชิญ!

 

หนึ่งในนั้นก็คือข่งโย่วอี้ ที่โดนต้วนหลิงเทียนฉีกปากสั่งสอนไปจนต้องอับอายหายซ่า

 

และตอนนี้เบื้องหน้ามันกลับมีร่างหนึ่งเหินนํามา เป็นชายวัวยกลางคนในชุดคลุมสีฟ้าหลวมโครกใบหน้าเกลี้ยงงเกลาปานหยกเสลา หว่างคิ้วไม่ขาดสง่าราศี แลดูน่าเกรงขาม และหน้าตาก็ค่อนข้างละม้ายคล้ายข่งโย่วอี้

 

“ศิษย์น้องหญิง 3.”

 

ชายวัยกลางคนผู้นี้ก็คือศิษย์คนรองของจักรพรรดิสวรรค์แห่งฝูโหย่วเทียน ศิษย์ พี่รองของจักรพรรดิอมตะหนามม่วงจักรพรรดิอมตะวายุสุดขั้ว!

 

“ศิษย์พี่รอง นี่ท่านไม่ได้ยินที่ข้าพูดรี?”

 

จักรพรรดิอมตะหนามม่วงไม่คิดเลยว่าศิษย์พี่รองของนางจะบุกเข้ามาในบ้านนางโดยไม่ได้รับอนุญาต พาลให้สีหน้าของนางมีดลงทันใด! ตอนแรกนางก็คิดจะส่งเสียงผ่านพลังงเตือนศิษย์พี่รองของนางว่าต้วนหลิงเทียนก็คือศิษย์ที่แท้จริงเพียงหนึ่งเดียวของจักรพรรดิสวรรค์แห่งจี้เมียเทียน ฟงชิงหยาง ผู้นั้น!!

 

เพราะนางไม่คิดให้ศิษย์พี่รองของนางต้องทุกข์ทรมานเพราะหาเรื่องผิดคน

 

แต่ตอนนี้ศิษย์พี่รองกลับไม่ฟังคําพูดนาง และบุกเข้ามาหน้าตาเฉย ทําให้นางอดไม่ได้ที่จะโมโหอยู่บ้าง

 

“ศิษย์น้องหญิง 3.”

 

จักรพรรดิอมตะววายุสุดขั้วส่ายหัวไปมาพลางกล่าวด้วยน้ําเสียงไม่พอใจ “ข้ารู้ว่าเจ้าประคบประหงมศิษย์รักของเจ้าขนาดไหน…แต่ข้าล่ะ คิดว่าข้าไม่ห่วงใยเอาใจใส่ลูกชายคนเดียวของข้าเลยไง? มีคนรังแกลูกชายของข้าทั้งคนหรือเจ้าไม่คิดจะให้ข้าออกหน้าเพื่อลูก?”

 

“ท่านพ่อ! เจ้านั่นแหล่ะ! ต้วนหลิงเทียน!”

 

ตอนนี้เอง ข่งโย่ว ที่เห็นร่างติดตามจักรพรรดิอมตะวายุสุดขั้วมา ก็ชี้นิ้วไปทางด้วนหลิงเทียนพลางกล่าวฟ้องด้วยสีหน้าถมึงทึง ในลูกตายังเริ่มฉายชัดถึงความโกรธแค้นแสนเกลียด!