War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 3438

ตอนที่ 3438 : เทพเบญจธาตุ ถูกเปิดเผย!

 

ปฐมเวทย์กลืนกิน สําหรับตัวนหลิงเทียนแล้วเขารู้จักมันดี

 

กระทั่งสมัยยังอยู่ในระนาบโลกียะ นอจากยอดใจกระบี่แล้วสิ่งที่ทําให้เขามีเปรียบผู้อื่นหลายช่วงตัวก็คือการใช้ปฐฐมเวทย์กลืนกินเพื่อยกระดับพลังในร่างนั่นเอง

 

ตอนที่เขาออกตระเวนตามหาครอบครัวในระนาบเทวโลกต่างๆเมื่อมาถึงหยวนจื่อเทียนผู้เฒ่าหัวก็กล่าวเล่าเรื่องราวออกมาทําให้เขาอดย้อนนึกถึงวันวานไม่ได้

 

มาตอนนี้ ฟงชิงหยาง อาจารย์ของเขาก็พึ่งบอกว่า

 

ศึกอัจฉริยะสวรรค์ครั้งนี้ จะถูกจัดขึ้นในหยวนสื่อเทียนทําให้เขาอดคิดไปไม่ได้ว่าโลกนี้มันแคบเหลือเกิน

 

จักรพรรดิสวรรค์แห่งนหวนสื่อเทียนเดิมก็เป็นจักรพรรดิสวรรค์ที่มีพลังฝีมือติด 3 อันดับแรก…จนเมื่ออาจารย์กับออกมาจากนรกอสุรา และถูกคนคาดเดากันว่าด่านพลังสมควรทะลวงถึงขอบเขตเทพแล้ว มันก็เลยตกไปอยู่อันดับที่ 4

 

ต้วนหลิงเทียนอดนึกถึงสิ่งที่ผู้เฒ่าบอกเขาไม่ได้

 

เขาจึงรู้ว่า ในปัจจุบัน อาจารย์ของเขา รั้งอยู่ในอันดับที่ 3 ของรายจักรพรรดิสวรรค์ ด้อยกว่าก็แค่ 2 คนเท่านั้น

 

และจักรพรรดิสวรรค์ทั้ง 2 ที่ว่า อันดับแรกก็คือคนที่ทุกคนรู้กันดีว่าด่านพลังบรรลุถึงขอบเขตเทพไปแล้ว…ส่วนอันดับที่ 2 นั้นถูกคาดเดากันว่าน่าจะบรรลุถึงครึ่งก้าวเทพเท่านั้น

 

สําหรับจักรพรรดิสวรรค์แห่งหยวนสื่อเทียน แม้จะมีหลายคนคาดเดากันไปว่ามันอาจบรรลุถึงขอบเขตเทพไปแล้ว แต่เนื่องจากมันไม่เคยเผยพลังออกมาเลย จึงทําได้แค่รั้งอยู่ในอันดับที่ 3 ของรายนามจักรพรรดิสวรรค์เท่านั้น

 

จนเมื่ออาจารย์ของเขากลับออกมาจากนรกอสุรา 1 ใน 7 แดนต้องห้ามของระนาบเทวโลกและทวงคืนบัลลังก์จักรพรรดิสวรรค์จนโด่งดังชั่วข้ามคืน หลายคนก็เลยคาดเดากันว่าอาจารย์เขาบรรลุถึงขอบเขตเทพแล้ว

 

หาไม่แล้วจะออกมาจากนรกอสุราได้อย่างไร?

 

ในประวัติศาสตร์ของระนาบเทวโลกเหล่าจักรพรรดิอมตะสมญานามทั้งหมด ที่มีพลังฝีมือตั้งแต่เทพสงคราม 1 ดารา ไปจนถึงเทพสงคราม 8 ดารา และเคยเข้าสู่นรกอสุราก็ไม่มีใครเคยรอดกลับออกมาเลย

 

ฟงชิงหยางเป็นคนแรกที่รอดกลับออกมาจากที่นั่น

 

ส่วนเทพสงคราม 9 ดาราเข้าไปแล้วจะรอดกลับออกมาได้หรือไม่ บางคนบอกว่าได้ บางคนก็บอกว่าไม่ได้ เพราะจากข้อเท็จจริงที่ตั้งอยู่เบื้องหน้าแล้ว เว้นเสียแต่จะทะลวงถึงขอบเขตเทพก่อน หาไม่แล้วถ้าทะเล่อทะล่าเข้าสู่นรกอสุราก็มีโอกาสตาย 9 ใน 10 ส่วน

 

“ยังเหลือเวลาให้เตรียมตัวอีก 1 ปี ตลอดปีเจ้ากก็พักอยู่กับข้าเถอะ หากมีสิ่งใดไม่เข้าใจก็ถามข้าได้”

 

ฟงชิงหยางกล่าวกับต้วนหลิงเทียน “เหตุผลที่ข้าไม่รบกวนเจ้าในช่วง 100 ปีที่ผ่านมาเพราะข้าหวังว่าเจ้าจะเข้าใจมรรคากรของเจ้าเอง จากรอยยกระบี่ที่ข้าทิ้งไว้”

 

“มรรคากระบี่ของข้าคือการทําลายล้าง หากเจ้าคิดจะก้าวเดินตามมรรคากระบี่ของข้า เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะบรรลุถึงความสําเร็จระดับเดียวกับข้า…เพราะมรรคากระบี่ข้าเกิดจากการทําความเข้าใจกฏทําลายล้างมาเนิ่นนาน และเส้นทางของข้าก็ใช่ว่าจะเหมาะกับเจ้า”

 

“ข้าหวังว่าเจ้าจะค์พบมรรคากระบี่มิติของเจ้าเอง และข้ามีลางสังหรณ์อันแรงกล้า ว่าวันใดหากเจ้าสําเร็จมรรคากระบี่มิติถึงระดับเดียวกับข้าได้ เกรงว่าในแง่เชิงกระบี่แล้ว ข้าอาจจะสู้เจ้าไม่ได้ด้วยซ้ํา”

 

“กฏมิติอย่างไรก็คือ 1 ใน 4 กฏสูงสุด นอกจากกฏแห่งเวลาแล้ว มันมนับเป็นกฏที่ลึกลับยากหยั่งถึงมากที่สุด”

 

ฟังจากคําพูดของฟงชิงหยาง เห็นว่าตีค่ากฏมิติไว้สูงมาก

 

“ตลอดปีหลังจากนี้ ข้าจะไม่ชี้แนะวิถีกระบี่ทําลายล้าง แต่จะชี้แนะวิถีกระบี่มิติที่เจ้าพยามเข้าใจ”

 

“เจ้าลองฟังดู หากฟังแล้วรู้สึกว่าไม่เหมาะกับตัวเอง ก็ทําตามใจเจ้าปรารถนาเถอะ”

 

“เพราะสุดท้ายแล้ว ข้าก็ไม่ใช่เจ้า”

 

ได้ยินคําพูดของฝูงชิงหยางต้วนหลิงเทียนก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายหวังดีกับตัว และบอกให้รู้ว่าเส้นทางที่ฟงชิงหยางชี้แนะไม่จําเป็นต้องเหมาะกับเขาเพียงแค่ใช้มันเป็นแค่ข้อมูลอ้างอิงหรือเป็นแนวทางเท่านั้น

 

“ทราบแล้วท่านอาจารย์”

 

ต้วนหลิงเทียนตอบ ถึงแม้เรื่องนี้อาจารย์เขาจะไม่พูด แต่เขาเองก็รู้ดีว่าต้องทําอย่างไรต่อไปเพราะ 1 ใน 5 เทพเบฯจธาตุอย่างวารีเทพชําระโลกาได้บอกกับเขาเรียบร้อยแล้ว

 

เขาสามารถศึกษามรรคากระบี่อันน่าเกรงขามของอาจารย์ได้ แต่เขาไม่มีวันก้าวเดินตามทางสายนั้นได้สุดทาง เพราะสุดท้ายแล้วนั่นก็เป็นเส้นทางของกระบี่ทําลายล้าง

 

แต่สิ่งที่เขาเชี่ยวชาญคือกฏมิติ

 

ตลอดปีหลังจากนั้น ต้วนหลิงเทียนก็พักอาศัยอยู่กับฟังชิงหยาง แน่นอนว่าบ้านพักของฟงชิงหยางแม้จะหลังเล็ก แต่ก็มีห้องอื่น นอกเหนือจากบ่มเพาะฝึกฝนตามปกติแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็เอ่ยถามฟงชิงหยางเรื่องที่ยยังติดขัด และไม่เข้าใจ

 

แน่นอนว่าข้อสงสัยที่เอ่ยถามไม่ใช่ว่าพึ่งมี แต่เป็นจุดที่สงสัยที่สะสมมาตั้งแต่อดีต

 

จะอย่างไรก็แล้วแต่ หลังข้อสงสัยที่มีมานานกว่า 100 ปีถูกไขให้กระจ่างแล้ว ไม่นานต้วนหลิงเทียนก็พบปัญหาใหม่

 

เพราะคําชี้แนะบางอย่างของฟงชิงหยางมันก็เหมาะกับตัวนหลิงเทียน แต่บางอย่างก็ไม่เหมาะแน่นอนว่าต้วนหลิงเทียยนก็รู้ว่าต้องเลือกอย่างไร

 

เช่นนั้น ในที่สุดมรรคากระบี่มิติของต้วนหลิงเทียนก็ค่อยๆก่อตัวขึ้นมา

 

และความก้าวหนาดังกล่าวยังสร้างแรงบันดาลใจใหม่ๆให้ฟงชิงหยางอีกด้วย

 

“การเดินทางไปยังหยวนสื่อเทียนครั้งนี้ อัจฉริยะไร้คู่เปรียบอุไม่ถึงพันทั้งหลายจากระนาบเทวโลกทั้งหลาย เกรงว่าคงเป็นได้แค่ใบไม้ร่วงที่ปลิวว่อนอยู่เบื้องหลังเจ้าเท่านั้น”

 

ฟงชิงหยางถอนหายใจกล่าว

 

ขณะเดียวกัน ยังลอบเพิ่มอีกประโยคในใจด้วย

 

รวมถึงอัจฉริยะของวิหารเฟิงฮ่าว”

 

“วิหารเฟิงฮ่าวครั้งนี้ถูกขิตให้ขโมยไก่ไม่สําเร็จ ยังต้องเสียข้าวสารไปอีกกํามือแล้วจริงๆในเมื่อกล้าควักผลอมตะหยวนปะทุออกมา ก็อย่าหวังว่าจะได้กลับไปอีกเลย…”

 

ขณะพึมพํา สองตาฟงชิงหยางก็ทอประกายสว่างวาบ

 

“ท่านอาจารย์ แล้วพวกเราจะออกเดินนทางเมื่อไหร่หรือ?”

 

ตัวนหลิงเทียนถาม

 

ตัวเขาเองสามารถออกเดินทางได้ทุกเมื่อ เพราะครอบครัวของเขาก็อาศัยอยยู่ในโลกใบเล็กภายในกายของเขาหมดแล้วสามารถออกมาพบกันได้ทุกเวลา ไม่ต้องเตรียมสิ่งใดอีก

 

“ออกเดินทางพรุ่งนี้แล้วกัน”

 

ฟังชิงหยางกล่าว “วันนี้ข้าต้องไปฝากฝังเรื่องราวให้เพิ่งหลัวก่อน”

 

“ทราบแล้ว”

 

ต้วนหลิงเทียนขานรับ

 

ยามเที่ยงของวันต่อมา ต้วนหลิงเทียนก็ติดตามฟังชิงหยางไปยังค่ายกลเคลื่อนย้ายข้ามระนาบเทวโลกของพระราชวังจักรพรรดิสวรรค์ขี้เมียเทียน และเดินทางไปยังหยวนสื่อเทียนทันที

 

“ท่านอาจารย์ไม่เคยไปพระราชวังจักรพรรดิสวรรค์หยวนสื่อเทียนงั้นหรือ?”

 

พอมาถึงหยวนสื่อเทียน ต้วนหลิงเทียนก็ตระหนักได้ทันทีว่าฟงชิงหยางไม่เคยมาหยวนสื่อเทียนเป็นแน่ เพราะพอมาถึงก็ไปถามหาทางไปพระราชวังจักรพรรดิสวรรค์กับผู้อื่นทันที

 

“จริงสิท่านอาจารย์ แล้วศึกอัจฉริยะนั่นจะเริ่มขึ้นเมื่อไหร่?”

 

ต้วนหลิงเทียนเอ่ยถามด้วยความสงสัย

 

“ข้าเองก็ไม่แน่ใจรายละเอียดสักเท่าไหร่ เดี๋ยวพอไปถึงพระราชวังจักรพรรดิสวรรค์หยวนสื่อเทียนก็น่าจะรู้ได้ไม่ยาก…แต่อย่างไรเสีมันก็คงไม่เริ่มเร็วนักหรอก เพราะในอดีตแล้วแม้จะถึงกําหนดเวลานัหมาย แต่ก็ยังรออีกราวๆปีครึ่งเพื่ออลุ่มอล่วยให้อัจฉริยะที่อู่ไกลห่างมาเข้าร่วมได้ทัน ก่อนจะเริ่ม

 

ฟงชิงหยางกล่าว

 

“อ้อ”

 

ต้วนหลิงเทียนก็เข้าใจ

 

ระหว่างเดินทางไปยังพระราชวังจักรพรรดิสวรรค์ ต้วนหลิงเทียนกับฟังชิงหยางก็ต่างคนต่างเงียบจนเมื่อฟงชงหยางอยู่ๆก็เอ่ยเรื่องหนึ่งขึ้นมา ทําให้ลูกตาของต้วนหลิงเทียนถึงกับหดเล็กลงฉายชัดถึงความตกใจทันที

 

“เป็นเรื่องดีที่เจ้าได้รับสมบัติเลิศล้ําอย่างเทพเบญจธาตุมาครอง…แต่เจ้าก็อย่าได้พึ่งพลังอํานาจของมันมากนัก”

 

และด้านบน ก็คือวาจาที่อยู่ๆฟงชิงหยางก็เอ่ยขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

 

“ท่านอาจารย์ ท่าน ท่านหมายความว่าอะไร?”

 

ต้วนหลิงเทียนลอบสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สองตาที่ฉายถึงความตกใจหวนคืนสู่ความปกติในพริบตาจากนั้นก็หันไปมองถามฟังชิงหยางด้วยท่าทางสงสัย

 

ถึงแม้วนหลิงเทียนจะทําเป็นสงบไร้พิรุธได้แนบเนียน แต่ฟงชิงหยางก็สังเกตเห็นเป็นธรรมดาจึงกล่าวออกด้วยรอยิ้มขบขันว่า “เจ้าไม่ต้องกังวลไปหรอก ตั้งแต่ที่ข้าเห็นเจ้าครั้งแรกข้าก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเทพเบญจธาตุในตัวเจ้าแล้ว และระดับขั้นก็สูงเอาเรื่องทีเดียว”

 

“แต่เรื่องของเรื่องก็คือ…ผู้อื่นเขามีเทพเบญจธาตุกันแค่ธาตุเดียว แต่เจ้ากลับมีถึง 5 ธาตุ”

 

“นอกจากนั้นข้ายยังสัมผัสได้ถึงขุมพลังชีวิตอันมหาศาลในตัวเจ้า…หากข้าเดาไม่ผิด ในโลกใบเล็กภายในกายของเจ้าไม่พ้นต้องมีสมบัติบางอย่างที่เสริมสร้างพลังชีวิตอย่างน่าสะพรึงกลัวดํารงอยู่

 

“ที่สําคัญ สมบัตินั่นของเจ้า สมควรช่วยเหลือให้ผู้อื่นเข้าใจกฎแห่งชีวิตได้อย่างเป็นธรรมชาติ”

 

ฟงชิงหยาง

 

หากวาจาประโยคแรกทําให้ต้วนหลิงเทียนตกใจจนต้องตีเนียนไม่รู้เรื่อง วาจาประโยคหลังของฟงชิงหยางก็ทําให้ตัวยยหลิงเทียนได้แต่คลี่ยิ้มขื่นขมแล้วจริงๆ “ท่านอาจารย์ท่าน….ท่านรู้ได้อ ย่างไร?”

 

ฟงชิงหยางหัวเราะเบาๆ ค่อยกล่าว “อันที่จริงพอพลังฝึกปรือต่างกันถึงระดับหนึ่ง เจ้าก็จะสามารถมองเห็นอะไรๆได้มากขึ้นอย่างไรเสียหากเป็นข้าในอดีตก็คงมองสิ่งที่เจ้ามีไม่ออกหรอก”

 

“พูดง่ายๆว่าหากมีตัวตนที่บรรลุถึงขอบเขตเทพและแข็งแกร่งเข้าหน่อย คิดจะมองสิ่งที่อยู่ในร่างเจ้าก็ไม่ยากอะไร.สุดท้ายแล้วด่านพลังของเจ้าก็ยังอยู่ในขอบเขตจักรพรรดิอมตะเท่านั้น”

 

“และเหตุไฉนที่ข้าถึงงได้รู้รายละเอียดสิ่งที่เจ้ามีมากนัก เพราะข้าเคยหลอมสมบัติที่ได้มาบังเอิญชิ้นหนึ่งในนรกอสุรา 1 ใน 7 แดนต้องห้ามของระนาบเทวโลกนั่น”

 

“สมบัติที่ข้าว่าไม่ได้มีพลังอํานาจใดอื่น แต่มันสามารถเสริมสร้าง จิตสัมผัส ของข้าให้ แข็งแกร่งมากกว่าเดิมถึง 10 เท่า!”

 

ถึงแม้ฟงชิงหยางจะกล่าวว่าสมบัติที่ได้มาไม่มีผลใดอื่นนอกจากเสริมจิตสัมผัสให้แข็งแกร่งขึ้น 10 เท่า แต่ต้วนหลิงเป็นก็รู้ดีว่านั่นมีค่ามหาศาลขนาดไห

จิตสัมผัสนั้นมีความเกี่ยวข้องกับสํานึกเทวะบางส่วนแต่ก็แยกออกมาจากสํานึกเทวะ

 

มันเป็นดั่งสัมผัสที่ 6 หรือการรับรู้พิเศษที่เรียกว่า ญาณทิพย์

 

หากเป็นต้วนหลิงเทียนเมื่อร้อยปีก่อน คงไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้มากนัก แต่ตอนนี้เขารู้แล้ววว่าจิตสัมผัสและการรับรู้ของผู้คนสําคัญไฉน

 

หากมีจิตสัมผัสสูง นั่นหมายความว่า การรับรู้ถึงสรรพสิ่งโดยรอบมีความง่ายดายขึ้น แม้จะไม่ต้องเพ่งจิตหรือแผ่สํานึกเทวะออกไปสํารวจ

 

และที่สําคัญในการต่อสู้ ผู้ที่มีจิตสัมผัส และการรับรู้อยู่ในระดับสูง จะสามารถมองถึงจุดอ่อนและข้อบกพร่องของผู้อื่นได้ไม่ยาก สามารถเล่นงานจุดอ่อนสยบผู้อื่นได้ในคราวเดียว!

 

“ไม่คิดเลยว่าท่านอาจารย์จะพบพานวาสนาเช่นนี้”

 

ต้วนหลิงเทียนได้แต่กล่าวออกมาอ่างทอดถอนใจ ด้วยรอยยิ้มแห้งๆ เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าสิ่งที่เขาปิดซ่อนผู้อื่นได้มาโดยตลอด ที่แท้จะถูกฟงชิงหยางมองออกนานแล้ว

 

“อันที่จริงข้าก็ไม่ตั้งใจจะเอ่ยถึงเรื่องนี้กับเจ้าหรอก”

 

ฟงชิงหยางกล่าว “แต่พอดีคราวนี้เจ้ากับข้ากําลังจะไปถึงพระราชวังจักรพรรดิสวรรค์ห ยวนสื่อเทียน”

 

“คราวนี้ข้าเชื่อว่าในบรรดาผู้ที่มาเยือนพระราชวังจักรพรรดิสวรรค์หยวนสื่อเทียนต้องมีตัวตนระดับเทพมาร่วมงานด้วยเป็นแน่! อย่างน้อยๆก็ต้องมีเหล่าเทพของวิหารเฟิงฮาวที่มาคุมการประลอง”

 

“ด้วยเหตุนี้ข้าก็เลยอยากเตือนเจ้าว่า…ระหว่างที่เข้าร่วมศึกอัจฉริยะสวรรค์ที่พระราชวังจักรพรรดิสวรรค์หยวนสื่อเทียน เป็นการดีเสียกว่าที่เจ้าจะปิดกั้นโลกใบเล็กภายในกาย ตัดขาดมันจากโลกภายนอกโดยสมบูรณ์”

 

“หากเป็นเทพทั่วไป ก็คงยากที่จะสัมผัสได้ถึงสิ่งที่มีในโลกใบเล็กของเจ้า…แต่ใครจะกล้าพูดว่าพวกมันไม่มีโชคพบเจออะไรแล้วมีความสามารถคล้ายๆข้า?”

 

พอได้ยินคําเตือนของฟงชิงหยาง เหงื่อการต้วนหลิงเทียนก็แตกพลั่กซุ้มหลัง เขากลัวจริงๆเดิมที่คิดว่าทุกอย่างถูกซ่อนไว้ดีแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าที่แท้เขาจะตกอู่ในความเสี่ยงตลอดเวลา!

 

ไร้ซึ่งความลังเลใดๆ เขาเร่งกล่าวบอกเทพเบญจธาตุและเหล่าครอบครัวในโลกใบเล็กของเขาทันทีจากนั้นต้วนหลิงเทียนก็ทําการปิดกั้นโลกใบเล็กภายในกายอย่างสมบูรณ์ตัดขาดมันจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง

 

ในสถานการณ์นี้ ผู้คนในโลกใบเล็กของเขา รวมถึงเทพเบญจธาตุ ก็ไม่มีทางล่วงรู้เลยยว่าเกิดอะไรขึ้นด้านนอก และก็ไม่อาจริเริ่มออกมาเองได้อีก

 

เว้นเสียแต่จะทําลาโลกใบเล็กภายในกายของต้วนหลิงเทียน

 

หรือไม่ก็รอให้ต้วนหลิงเทียนตายตก จนโลกใบเล็กล่มสลาย ถึงตอนนั้นทุกคก็จะสามารถออกมาได้เองตามธรรมชาติ

 

แน่นอนว่าในสภาพนี้ ทุกคนไม่อาจติดต่อสื่อสารตัวนหลิงเทียนได้อีกต่อไป ทําได้แค่รอให้ตัวนหลิงเทียนติดต่อมาหาเองเท่านั้น

 

และเป็นธรรมดาว่าต้วนหลิงเทียนก็ไม่อาจชักนําพลังวิญญาณฟ้าดินในโลกใบเล็กออกมาบ่มเพาะได้อีกต่อไป…