War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 3607

WSSTH ตอนที่ 3607 : บรรพบุรุษของตระกูลเฉียน

 

“นั่นมันพวกตระกูลเมิ่ง”

 

“พวกนิกายเมฆอรุณ กับนิกายฟ้ายุทธ์ก็มากันครบ…”

 

…

 

คนของตระกูลเฉียนย่อมจดจำร่างผู้ที่แห่กันมาได้เร็วไว เพราะสุดท้ายแล้วกลุ่มคนที่เหินมาจาก 3 ทิศทางหลักๆ ก็คือเหล่าคนของขุมกำลังใหญ่ที่เหลืออีก 3 ขุมกำลังของเมืองหลินซาน แถมที่มายังไม่ใช่คนธรรมดาๆ แต่เป็นถึงชนชั้นผู้นำ!

 

ผู้นำตระกูลเมิ่ง เมิ่งเหนียนอี้

 

ประมุขนิกายเมฆอรุณ ซือหม่าคงเหมิน

 

ประมุขนิกายฟ้ายุทธ์ จ้าวอี้เฟิง

 

‘เจ้า 3 คนนั่น…พวกมันคิดมาชมดูความบันเทิงกระมัง…’

 

พอเห็นเหล่าชนชั้นผู้นำอีก 3 ขุมกำลังที่เหลือพาคนมาถึง สีหน้า เฉียนเยว่จิ้น ผู้นำตระกูลเฉียนก็ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก เพราะอีกฝ่ายไม่พ้นมาดูเรื่องราวเพราะความสนุกสนานแน่นอน

 

มันย่อมไม่คิดว่าทั้ง 3 จะนำกำลังคนมาช่วยมัน

 

ต่อหน้ายักษ์ใหญ่อย่างนิกายฟ้าจรัสแสง หากชายหนุ่มชุดม่วงบอกให้พวกมันทั้ง 3 นำกำลังคนมาช่วยถล่มตระกูลเฉียน เกรงว่าทั้ง 3 นั่นคงไม่อิดออด! น่ากลัวจะเร่งรุดลงมือแทบไม่ทันด้วยซ้ำ!!

 

เพราะไม่มีเรื่องไหนจะดีไปกว่าได้ช่วยเหลือศิษย์นิกายฟ้าจรัสแสงทำลายตระกูลเฉียนที่เป็นดั่งคู่แข่งของพวกมันมานานอีกแล้ว…

 

“สหายน้อยหลิงเทียน พวกเราพบกันอีกแล้ว”

 

เสียงมากอัธยาศัยหนึ่งดังขึ้น เป็นเมิ่งฉีโหย่ว ผู้หลอมโอสถระดับเทพของตระกูลเมิ่งที่ติดตาม เมิ่งเหนียนอี้ผู้นำตระกูลเมิ่งมาชมดูเรื่องราวสนุกสนานด้วย

 

มันในฐานะคนตระกูลเมิ่งที่รู้จักต้วนหลิงเทียนเป็นคนแรกๆ ก็เร่งออกมาทักทายด้วยรอยยิ้มทันที

 

“อาจารย์เมิ่ง…”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า ยังคลี่ยิ้มทักทายอีกฝ่ายด้วยดี ถึงแม้เขาจะรู้จักอีกฝ่ายผ่านการซื้อขาย แต่เพราะโอสะทะลวงเทพที่เขาซื้อมา ก็ทำให้เขาสามารถบรรลุถึงขอบเขตเทพได้ในเวลา 3 เดือน

 

อันที่จริงต้วนหลิงเทียนทะลวงถึงขอบเขตเทพตั้งแต่เมื่อ 2-3 วันก่อนแล้ว แต่เขาเลือกจะปรับพลังทั้งทำความคุ้นเคยกับพลังเทพในร่าง จึงไม่ได้รีบร้อนออกมา

 

จนวันนี้ เมื่อเขารู้สึกว่าสามารถใช้พลังเทพได้คล่องแคล่วไม่ต่างแขนขา จึงเลือกจะออกจากการปิดด่าน

 

และสิ่งแรกที่เขากระทำหลังออกจากการปิดด่าน ก็คือมาเยือนตระกูลเฉียนถึงถิ่น เพื่อทวงความเป็นธรรมให้แก่หมู่บ้านสกุลต้วนทิศใต้!

 

หลังจบเรื่องราวล้างแค้น เขาก็วางแผนจะออกจากเมืองหลินซานเพื่อไปเผชิญโลกกว้าง…

 

ด้วยพลังฝีมือของเขาในปัจจุบัน การอยู่เมืองหลินซานก็เป็นการเสียเวลาโดยใช่เหตุ

 

“สหายน้อยหลิงเทียน ข้าขอแนะนำให้ท่านรู้จัก…นี่คือผู้นำตระกูลเมิ่งของเรา เมิ่งเหนียนอี้”

 

ด้วยเพราะเมิ่งฉีโหย่วนั่นรู้จักกับต้วนหลิงเทียนมาก่อน ทำให้ตระกูลเมิ่งได้มีโอกาสสานไมตรีกับต้วนหลิงเทียนก่อนใคร สิ่งนี้ทำให้คนของนิกายเมฆอรุณกับนิกายฟ้ายุทธ์รู้สึกไร้กำลังอยู่บ้าง ด้านเมิ่งเหนียนอี้ก็ไม่รอช้าเร่งออกตัวประสานมือกล่าวทักทายต้วนหลิงเทียนอย่างสุภาพทันที “สหายน้อยหลิงเทียน ข้าคือผ้ำของตระกูลเมิ่ง เมิ่งเหนียนอี้ เป็นเกียรติของข้ายิ่งนัก ที่ได้พบเจออัจฉริยะเช่นท่าน”

 

“ผู้นำเมิ่งกล่าวชมเกินไป”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้าทักทายผู้นำตระกูลเมิ่งด้วยรอยยิ้ม

 

ตอนนี้เอง ด้านประมุขนิกายเมฆอรุณกับประมุขนิกายฟ้ายุทธ์ก็ไม่อาจนิ่งเฉยได้ไหว เร่งก้าวออกมาทักทายต้วนหลิงเทียนด้วยรอยยิ้มมากอัธยาศัยทันที “นายน้อยต้วน ข้าคือประมุขนิกายเมฆอรุณ ซือหม่าคงหมิง เป็นเกียรติยยิ่งนักที่ได้พบอัจฉริยะจากนิกายฟ้าจรัสแสงเช่นท่าน”

 

ประมุขนิกายเมฆอรุณเป็นชายวันกลายงคนที่แต่งตัวเรียบๆร้อยๆราวบัณฑิตนักศึกษา ในมือถือพัดขนนกเล่มหนึ่ง ป้องมือประสานทักทายต้วนหลิงเทียนอย่างเป็นมิตร

 

“นายน้อยต้วน ข้าประมุขนิกายฟ้ายุทธ์ จ้าวอี้เฟิง ยินดีที่ได้พบท่าน”

 

ประมุขนิกายฟ้ายุทธ์ มีรูปลักษณ์เป็นชายหนุ่ม รูปร่างปานกลางมาในชุดจอมยุทธ์เรียบง่าย แม้หน้าตาจะแลดูธรรมดา แต่สองตานั่นแหลมคมปานมีดดาบ ลักษณะท่วงท่าทั้งบรรยากาศรอบตัวของมันให้ความรู้สึกเฉียบคมไม่ใช่ชั่ว

 

“นายน้อยต้วน มิทราบเฉียนเฟยของตระกูลเฉียนไปล่วงเกินท่านอย่างไรหรือ แล้วมิทราบท่านต้องการให้นิกายฟ้ายุทธ์ของข้าช่วยเหลืออันใดหรือไม่?”

 

หลังจ้าวอี้เฟิงกล่าวแนะนำตัว มันก็เร่งกล่าวเสนอตัวออกมาคนแรก

 

ได้ยินคำพูดของจ้าวอี้เฟิง สีหน้าเฉียนเยว่จิ้นผู้นำตระกูลเฉียนก็เปลี่ยนสีไปทันที “ประมุขจ้าว ปากท่านจักรับประทานอันใดก็ได้ แต่มิอาจพูดเหลวไหลอะไรก็ได้…ตอนนี้มิแน่ทุกเรื่องราวอาจเป็นเพียงการเข้าใจกันผิด”

 

“ข้าเชื่อว่าลูกชาคนรองของข้า เฉียนเฟย มิใช่คนมีตาแต่ไร้แวว ถึงขั้นหาญกล้าไปล่วงเกินนายน้อยต้วนได้”

 

“และหากมันกล้าล่วงเกินนายน้อยต้วนจริง ข้าจักฆ่ามันด้วยมือของข้าเอง!”

 

ประโยคท้ายเสียงกล่าวของเฉียนเยว่จิ้นก็หนักแน่นจริงจังนัก เห็นชัดว่าเป็นการประกาศจุดยืนของตระกูลเฉียนให้ต้วนหลิงเทียนรู้ชัด ว่าตระกูลเฉียนเองก็ไม่เต็มใจจะล่วงเกินศิษย์นิกายฟ้าจรัสแสงอย่างต้วนหลิงเทียน

 

เดิมทีก่อนที่เฉียนเยว่จิ้นจะประกาศจุดยืนของจตระกูลเฉียนออกมา ด้านผู้นำตระกูลเมิ่งรวมถึงประมุขนิกายเมฆอรุณก็คิดจะออกหน้าช่วยเหลือต้วนหลิงเทียนตามประมุขนิกายฟ้ายุทธ์ แต่ไม่คิดเลยว่าพวกมันกลับช้าเกินไป เฉียนเยว่จิ้น กลับพูดออกมาชัดเจนก่อนที่พวกมันจะได้เสนอหน้า

 

จังหวะนี้ทั้งคู่อดไม่ได้ที่จะเสียใจนัก ว่าไฉนไม่รีบพูดให้เร็วกว่าประมุขนิกายฟ้ายุทธ์!

 

พวกมันรู้สึกว่าตอนนี้ไม่พ้นจ้าวอี้เฟิงต้องได้ใจศิษย์นิกายฟ้าจรัสแสงไปแล้วแน่…และหากศิษย์นิกายฟ้าจรัสแสงคนนี้คิดสอดมือเข้ามาแทรกแซงเรื่องราวในเมืองหลินซานวันหน้า เกรงว่านิกายฟ้ายุทธ์จะมีเปรียบผู้อื่นแล้ว

 

ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ สีหน้าของทั้งสองก็ยิ่งปั้นยากนัก

 

ขุมกำลังหลักทั้ง 4 แห่งเมืองหลินซานมักจะคานอำนาจกันอยู่เสมอๆ และหังจากผ่านวันเวลามาหลายปี ทั้งหมดก็อยู่ในจุดสมดุล หากว่านิกายฟ้ายุทธ์ได้รับความช่วยเหลือจากศิษย์นิกายฟ้าจรัสแสงล่ะก็ คงเป็นหายนะสำหรับอีก 3 ขุมกำลังไม่น้อย…

 

“สหายน้อยหลิงเทียน”

 

ภายใต้เสียงผ่านพลังของเมิ่งเหนียนอี้ผู้นำตระกูลเมิ่ง เมิ่งฉีโหย่ว ก็คลี่ยิ้มกล่าวกับต้วนหลิงเทียนเป็นมั่นเหมาะ “วันนี้ไม่ทราบมีเรื่องราวใด ตระกูลเมิ่งเราพร้อมสนับสนุนท่าน และหลังจบเรื่องแล้วตระกูลเมิ่งเราคิดเชิญท่านไปเป็นอาคันตุกะเพื่อให้พวกเรามีโอกาสต้อนรับสักครา”

 

ก่อนที่ต้วนหลิงเทียนจะทันได้ตอบคำเมิ่งฉีโหย่ว ซือหม่าคงหมิง ประมุขนิกายเมฆอรุณ ก็เร่งกล่าวเชิญชวนต้วนหลิงเทียนออกมาอีกคน “นิกายเมฆอรุณเราก็ยินดีต้อนรับเป็นอย่างยิ่งหากนายน้อยต้วนเต็มใจมาเยือนในฐานะแขกผู้มีเกียรติ…และมิว่านายน้อยมีคำชี้แนะใด นิกายเมฆอรุณของพวกเราก็ยินดีน้อมรับ”

 

“ไว้สนทนากันหลังจบเรื่องตระกูลเฉียนเถอะ”

 

ต้วนหลิงเทียนหันไปมองทั้งคู่รอบหนึ่งพลางกล่าว

 

พอต้วนหลิงเทียนกล่าวจบคำ ประมุขนิกายฟ้ายุทธ์จ้าวอี้เฟิงที่คิดจะชวนต้วนหลิงเทียนไปเป็นแขกที่นิกายเช่นกัน ก็ไม่ทันได้พูดอะไร แต่มันก็คิดว่าไม่สายเกินไปที่จะเอ่ยถึงหลังจบเรื่อง

 

จากนั้นจ้าวอี้เฟิงก็หันไปมองเฉียนเยว่จิ้น พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงราวกับใกล้หมดความอดทนเต็มที “ตาแก่เฉียน ลูกชายคนที่ 2 ของเจ้าสารเลวน้อยเฉียนเฟยนั่น มันยิ่งใหญ่นักหรือไร? ถึงได้กล้าปล่อยให้นายน้อยต้วนเสียเวลารอคอยอยู่เนิ่นนาน! ป่านนี้แล้วเจ้ายังไม่ไปลากคอมันออกมาอีก!!”

 

สีหน้าของเฉียนเยว่จิ้นซีดลงปานกระดาษ แต่มันก็ไม่กล้าทักท้วงอะไร ด้วยกลัวว่าหากทักท้วงก็รังแต่จะทำให้ต้วนหลิงเทียนมีโมโหเพิ่มเปล่าๆ

 

มันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็พยายามปั้นหน้ายิ้มกล่าวกับต้วนหลิงเทียนว่า “นายน้อยต้วน ลูกไม่รักดีของข้ากำลังมาแล้ว”

 

เฉียนเฟยนั้น ไม่กี่วันมานี้ก็ง่วนอยู่กับอนุคนใหม่ของสกุลเถี่ยสาขา 2 ที่ภูเขาไร้สิ้นสุด หลังเฉียนเยว่จิ้นส่งข้อความให้เฉียนชิว ด้านเฉียนชิวก็เร่งรุดพามันกลับมาทันที

 

ตอนนี้กำลังอยู่ระหว่างการเดินทาง

 

“ไม่รีบ…แต่วันนี้หากข้าไม่เห็นหน้าเฉียนเฟย ข้าก็แค่เอาบัญชีทั้งหมดไปลงหัวตระกูลเฉียนของพวกเจ้าเท่านั้น…”

 

ต้วนหลิงเทียนมองลึกไปยังเฉียนเยว่จิ้นพลางกล่าว

 

เป็นธรรมดาว่าเมื่อเขาพูดออกมาแบบนี้แล้ว เขาก็ไม่กลัวว่าตระกูลเฉียนยังจะกล้าซ่อนตัวเฉียนเฟยหรือปกป้องมันอีก

 

“ขอนายน้อยต้วนโปรดวางใจ ลูกไม่รักดีของข้าจักมาถึงที่นี่ในอีกไม่ช้า”

 

ในขณะที่ใจของเฉียนเยว่จิ้นเต็มไปด้วยความตึงเครียด มันก็เร่งเปิดปากกล่าวออกไปเร็วไว ไม่กล้าละเลยแม้แต่นิดเดียว ขณะเดียวกันกับที่แววตามันฉายชัดถึงความตื่นตระหนก มันก็เร่งส่งข้อความถามไถ่เฉียนชิวทันที พอพบว่าทั้งคู่กำลังอยู่ระหว่างเดินทางกลับ มันก็พอได้โล่งใจไปเปราะหนึ่ง

 

“อีกเรื่อง ข้าคิดว่าทั้งหมดสมควรเป็นเรื่องเข้าใจกันผิด”

 

เฉียนเยว่จิ้นยังกล่าวเสริมออกมา

 

เฉียนเยว่จิ้นยยังเชื่อว่าทั้งหมดต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ

 

ลูกชายของมันไม่น่าจะเคยพบเจอชายหนุ่มเบื้องหน้าด้วยซ้ำ เพราะครั้งสุดท้ายที่เรียกลูกชายมาตักเตือน มันก็ยังเลือกจะวาดภาพเหมือนต้วนหลิงเทียนและเอาไปส่งให้ลูกชายในวันเดียวกัน ด้วยกลัวว่าจะเผลอไปล่วงเกินอีกฝ่ายโดยไม่ทันรู้ตัว

 

และตอนนั้นลูกชายของมันก็ไม่ได้เผยท่าทีผิดแปลกอะไรหลังได้เห็นภาพเหมือน เพียงพยักหน้ารับรู้เท่านั้น

 

และตัวมันเองก็มั่นใจว่าภาพเหมือนของมันวาดได้เหมือนตัววจริงไม่ผิดเพี้ยน

 

มันก็เลยมั่นใจได้ทันทีว่าลูกชายของมันไม่เคยพบเจอศิษย์นิกายฟ้าจรัสแสงคนนี้มาก่อน

 

ด้วยเหตุนี้มันก็ยังคงโล่งใจอยู่ได้ เพราะรู้สึกว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดวันนี้สมควรเกิดจากการเข้าใจอะไรผิดแน่นอน

 

“เข้าใจผิด?”

 

อย่างไรก็ตามพอได้ยินคำพูดมั่นใจของเฉียนเยว่จิ้น ต้วนหลิงเทียนก็ได้แต่ลอบหัวเราะเยาะในใจ

 

สิ่งที่เฉียนเฟยทำลงไป มันห่างไกลกับคำว่าเข้าใจผิดมากโข!

 

คนของหมู่บ้านสกุลต้วนทิศใต้หลายร้อยชีวิตถูกเฉียนเฟยฆ่าล้างอย่างอำมหิต กระทั่งเด็กน้อยตัวเล็กๆที่ยังไม่รู้ความก็ไม่เว้น!

 

วันนี้เขาจะฆ่าเฉียนเฟยให้ตาย!

 

“ไฉนถึงคึกครื้นกันนักเล่า?”

 

ในขณะที่บรรยากาศน่านฟ้าตระกูลเฉียนกำลังอึมครึม อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นแต่ไกล ฟังแล้วยังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

 

พอทุกคนรวมถึงต้วนหลิงเทียนรู้สึกตัว ก็ปรากฏร่างชราหนึ่งในสายตาทุกคน

 

เป็นชายชราในชุดคลุมสีขาวอมเทา รูปร่างผ่ายผอม ใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอยเหี่ยวย่น เส้นผมขนคิ้วล้วนเป็นสีขาวโพลน พอปรากฏตัวขึ้นมาและมองเห็นเฉียนเยว่จิ้น สองตามันก็เปล่งประกายขึ้นมาทันใด “เจ้า…เจ้าคือเจ้าหนูเยว่จิ้นหรือ?”

 

อันที่จริงตั้งแต่ที่ชายชราปรากฏตัวให้เห็น เฉียนเยว่จิ้นกับอาวุโสในตระกูลเฉียนหลายคนก็ตกตะลึงอึ้งไปเป็นแถบ

 

จนพอชายชราเอ่ยทักออกมาอีกครั้ง เฉียนเยว่จิ้นก็รู้สึกเสมือนตื่นจากฝัน จากนัน้ใบหน้าของมันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ แววตาฉายชัดถึงความตื่นเต้นยินดี “ท่าน…ท่านบรรพบุรุษ!? ข้า…ข้ามองไม่ผิดใช่หรือไม่ ท่าน…ท่านบรรพบุรุษ?!”

 

บรรพบุรุษ!?

 

สิ่งที่เฉียนเยว่จิ้นพูดออกมา ทำให้คนของตระกูลเมิ่ง นิกายเมฆอรุณ และนิกายฟ้ายุทธ์ขมวดคิ้วทันที พอมองไปยังชายชราผู้มาใหม่อีกครั้ง ในแววตาของพวกมันก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

 

แถมในปัจจุบัน หลังจากที่ชายชราปรากฏตัวได้สักพัก พวกมันก็ตระหนักถึงความไม่ธรรมดาของชายชรา ด่านพลังของอีกฝ่ายสมควรอยู่เหนือขอบเขตเทพขั้นกลางแน่นอน หาไม่แล้วเป็นไปไม่ได้ที่พวกมันจะมองพลังฝึกปรืออีกฝ่ายไม่ออกแบบนี้!!

 

นอกจากนั้น เฉียนเยว่จิ้นเรียกหาอีกฝ่ายว่าบรรพบุรุษแบบนี้ ก็บอกให้รู้ชัดว่าอีกฝ่ายสมควรเป็นเทพขั้นสูงไม่ผิดแน่!

 

เพราะใน 4 ขุมกำลังของเมืองหลินซาน มีกฏที่ไม่ได้เขียนเอาไว้…

 

เมื่อไหร่ก็ตามที่ปรากฏเทพขั้นสูงขึ้นใน 4 ขุมกำลัง เทพขั้นสูงผู้นั้นจะต้องไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับการช่วงชิงและการต่อสู้ของขุมกำลังทั้ง 4 หาไม่แล้วจะกลายเป็นศัตรูร่วมของสาธารณะทันที

 

ไม่ใช่มีแต่ตระกูลเฉียนเท่านั้น ที่มีเทพขั้นสูง

 

ยิ่งไปกว่านั้น ขอเพียงติดต่อไป ไม่ว่าจะเป็นผู้นำตระกูลเมิ่ง ประมุขนิกายเมฆอรุน หรือประมุขนิกายฟ้ายุทธ์ ก็สามารถเรียกบรรพบุรุษในตระกูลหรือบรรพจารย์ผู้ก่อตั้งนิกายของพวกมันมาได้ทันที…

 

ดังนั้นพวกมันจึงบังเกิดความหวาดกลัวที่เห็นบรรพบุรุษตระกูลเฉียนปรากฏตัวเท่านั้น แต่ไม่ได้แตกตื่นเสียขวัญอะไร

 

“พอดีข้ามีธุระที่ต้องทำแถวนี้ ก็เลยกลับมาดูที่บ้าน…”

 

ชายชราหัวเราะ

 

“คารวะท่านบรรพบุรุษ!”

 

“คารวะท่านบรรพบุรุษ!”

 

…

 

ขณะเดียวกัน คนของตระกูลเฉียนที่รู้สึกตัวแล้ว ก็เร่งประสานามือโค้งคารวะชายชราด้วยท่าทีมากเคารพทันที

ชายชราก็คลี่ยิ้มพยักหน้ารับคำทักทาย พลางกวาดตามองคนของตระกูลเฉียนด้วยสายตาอ่อนโยน

 

อย่างไรก็ตาม พอมันสังเกตเห็นต้วนหลิงเทียน คนของตระกูลเมิ่ง นิกายเมฆอรุณรวมถึงนิกายฟ้ายุทธ์ที่นิ่งเฉยไม่มีปฏิกริยาใด มันก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย จึงหันไปถามเฉียนเยว่จิ้นว่า “แล้วคนพวกนี้เล่า มิใช่คนของตระกูลเฉียนเราหรือ?”

“จ้าวอี้เฟิง ขอคารวะอาวุโสเฉียนซู่หวน”

 

แทบจะพร้อมๆกับที่เสียงเอ่ยถามของชายชราดังจบคำ จ้าวอี้เฟิงประมุขนิกายฟ้ายุทธ์ก็ป้องมือประสานโค้งตัวเล็กน้อยเป็นการคารวะทักทายก่อน ค่อยกล่าวกับชายชราด้วยรอยยิ้มสืบต่อ “ไม่พบกันหมื่นปี…ผู้อาวุโสยังคงสง่างามมิเปลี่ยน”

 

เฉียนซู่หวน

 

หลังจ้าวอี้เฟิงกล่าวจบคำ คนของตระกูลเมิ่ง นิกายเมฆอรุณก็ตอบสนองเรื่องราว และป้องมือคารวะทักทายชายชราเช่นกัน

 

เฉียนซู่หวนเป็นเทพขั้นสูงที่ปรากฏขึ้นในตระกูลเฉียนเมื่อหมื่นกว่าปีก่อน

 

ในตอนนั้นด้วยความที่พวกมันยังเยาว์ จึงเคยได้ยินแต่ชื่อของอีกฝ่ายเท่านั้น ไม่เคยพบคนตัวเป็นๆ…